|
Amai, amai, amai
Donderdag een lange dag en vooral lastig want ik heb nogal
last van een kopkoede lik dawe zeggen :p
We kregen donderdag al meer de kans om her en der te helpen
met eten geven aan de babekies. Donderdag was ook de dag dat we enkel met
zwarte verpleegsters werkten die van het agentschap opgeropen waren omdat er te
weinig personeel voor handen was. Ik kan je garanderen die mensen kunnen nogal
lachen, ik amuseerde mij rot met alleen nog maar die nurses onder elkaar bezig
te zien, typische afrikaanse vrouwen :p
Op hygiënisch vlak doen ze al hun best want handen moet je
de hele dag door wassen of ontsmetten, nuja het is al snel een routine toch heb
ik nog bemerkingen bij de krekels die we hier en dan eens rond zien springen op
dienst en het personeel die in werkkledij van thuis komt, niet altijd even
proper bij de mensen thuis. We hebben dat met hen besproken en het heeft hen
wel aan het denken gezet.
Vrijdag onze laatste dag gewerkt op NICU en veel mogen doen.
We mochten nappies verversen, eten geven en zelfs wanneer hun, jach hoe noemt
da nu weer, (de persoon die elke dienst rondgaat en een soort testje doet voor
een handeling) die madam dus, langskwam werd er aan elke verpleegster gevraagd
efkes een korte simulatie te doen van een baby die plots geen polsslag meer
heeft. Maar ook wij werden even op de rooster gelegd en moesten deze baby
behandelen. Jawel wij zijn er vlekkeloos in geslaagd om da kindje te redden en
te reanimeren, maar tot onze verbazing slaagden grootendeels van de
verpleegkundigen niet in deze test, da madammeke zal dan ook nog eens
terugkomen binnen een maand en dan moet het in orde zijn.
Die mevrouw is eveneens de persoon die normaal voor de
buitenlandse studenten alles regelt, sister Estele, dus hadden we eindelijk de
juiste vast. We hadden over de middag, ja want middagpauze kennen ze niet, ze
werken 12u en eten tussendoor even iets maar houden geen pauze, over de middag
zijn we dus langsgeweest op haar kantoor en daar zijn we tot enkele conclusies
gekomen :p
We zullen waarschijnlijk 1 à 2 weken mee kunnen met de
ambulancedienst omdat deze van het ziekenhuis uit is, en we gaan veel uren op
trauma moeten doen maar de algemene diensten kennen ze hier niet en ze maken
enkel onderscheid in surgical en medical ward, vraag me het verschil niet want
ze smijten er toch alles door elkaar als ze maar een bed hebben.
Ook kregen we een boekje mee die voorgangers van ons aan
haar bezorgd hadden met allemaal hostels in en een kustroute via BazBus een
busje voor backpackers die van pretoria naar Cape Town reist. Een interessant
boekje die we in onze vrije tijd waarschijnlijk zullen raadplegen.
Dusja onze vrijdag begon al zeer goed :D we hadden geluk we
moesten vrijdag maar een halve dag werken tot 13u.
MAAAR we waren dezelfde dag uitgenodigd om te gaan eten bij
de unit manager van de NICU, sister Renete. Wij vonden deze uitnodiging wel
aardig en gingen er dus op in. Nuja Renete is een beetje gastvrij, huhum meer
dan een beetje dus na een kwartier kwam het erop neer dat we daar gingen eten
vrijdag en dan bleven we daar slapen zodat ze ons een lekker ontbijt kon maken
om dan samen naar de mall te gaan om inkopen te doen want hier zaten we zonder
eten en daarna ging ze voor ons een typisch afrikaanse cost maken.
Nuja zogezegd zo gedaan voor ons is elk avontuur een
ervaring rijker. We wisten toen echter nog niet waar we aan begonnen waren :p
Nadat ze ons thuis had afgezet ging ze nog even werken zodat
wij op ons gemak onze rugzak konden maken. Tegen een uur of 4 kwam ze ons dan
terug halen om naar haar vader te rijden om wat fruit en daarna naar haar
thuis. Bij haar vader kregen we direct wat te drinken want buiten was het 30°C
ofzo. Nuja binnen het halfuur werden we
uitgenodigd om op een zondag eens te gaan braaien met die familie,
traditiegewijs doen zij dat elke week.
We stemden nog niet toe en zeiden dat we het zouden
bekijken.
Pas dan ging ons avontuur echt beginnen!
We reden door de straten van pretoria tot aan hun eigendom
die goed afgesloten was met een hekken met pinnen op, en jawel Renete was aan
het vloeken dat haar man deze nog niet geopend had. Toen we de oprit opreden
vielen onze ogen al snel op enkele dingen, het liep er vol van honden, heel hun
gebouw was roze, en de braai stond midden op de oprit. Er liepen wel 5 huskies
en een uit de boot gevallen dikke dog rond. Nuja het bleek een beetje een
marginale kudde honden bij elkaar die ons een voor een aan het bespringen
waren. We vluchtten dan maar snel naar binnen omdat de honden daar niet mogen
komen.
We maakten eveneens kennis met haar man Bernard, een echt
duitsman die in de jaren stillekes was geimporteert. En jawel zijn duitse
kanten bezat hij nog steeds, we kregen al snel elk een halve liter bier in ons
handen en hij zag er ook uit als een echte beer van een man!
Nuja we kregen een korte rondleiding in het huis en buiten
veel dieren, nog 2 chihuahuas enkele
vogels waaronder een 3 tal papegaaaien, een cavia, 2 konijnen, een kwartel,
enkele landschildpadden, een school vissen een hagedis achtig ding genoemd
dragon, een 4 tal katten en oja niet te vergeten de kuifkopkanarie :p hing het
huis vol fotos van hun zoon die nu studeerd en op een soort internaat zit. Ze
mist hem enorm en was dus blij nog eens jongegasten in huis te hebben.
Toen gingen we weer naar de keuken, dit blijkt de centrale
plaats in dit huis te zijn en daar kregen we al enkele starters op ons bord, of
het is te zeggen dat we zo uit het vuistje moesten eten. De woener, of beter
gekend bij ons als kip was ondertussen ook al van de braai gevlogen naar de
keuken en jawel opmerkelijk waren de 2 blikken bier die Bernard in die beestje
hun kont had geduwd, een gigantisch gat vormde dus die kippen hun kontje.
Hijzelf noemde het zijn duitse accent in zijn bereidingswijze :p
De broodjes hadden we wat uit het oog verloren door al dat
gebabbel want Renete kan geen minuut zwijgen. Nuja eenmaal alles klaar was
maakten we even tijd voor een kort gebedje waarna we uitgenodigd werden om eten
te scheppen en in de living in de zetel te zitten om te eten.
Wij kregen grote borden en zij namen kleintjes en ook de
porties waren in verhouding. Het zijn echt schatten van mensen en super
vriendelijk. Ze geven eerst alles aan ons en namen zelf genoegen met de rest al
was er meer dan voldoende.
Nuja tussen al het eten door werd er enorm vele gebabbeld
vooral van Renete haar kant dan en af en toe kan lachen en ja zeggen wonderen
doen wat we verstonden niet altijd alle woorden in het Afrikaans. Maar af en
toe kwam Bernard op de proppen met iets dat we mochten meenemen. Wij konden het
beter gebruiken dan hem zei hij en het bespaart ons geld. Nuja wij brave zielen
durvden niks te weigeren. We kregen een pak noodles en wat verse kruiden uit de
tuin om mee te nemen.
Na het eten vroegen we of we hun een plezier konden doen met
de afwas te doen maar dat was niet nodig, de volgende morgen zou er een
werkster komen om alles in orde te brengen.
Ze stelden voor om naar een echte afrikaanse film te kijken,
een pracht van een film maar een hele oude, het gaf goed de verschillen weer
die heersen tussen rijke en ontwikkelde gebieden van Afrika en de Bosjesmannen
zoals je ze wel kent. Een boeiende film waar we het vervolgd niet konden van
afslaan. Ook deze bekeken we diezelfde avond. Voor de geinteresseerden, ik heb
hem op mijn laptop gezet ;) Wat ons opviel was dat Renetee
Daarna gingen we slapen in een veel te warme kamer en jawel
met veel te kleine bedden, ik kon er niet eens gestrekt in liggen. We waren
doodop dus vielen we vrij snel in slaap. De volgende morgen ging de wekker
(Renete) al om 7u aan de praat. We kregen uitgebreid ontbijt met brood, ei,
spek en worst. Een stevig ontbijt die we blijkt achteraf toch nodig hadden.
We gingen inkopen doen eerst gingen we naar de goedkoopste
winkel in het land voor allerlei toiletproducten en apotheek producten, een
soort kruidvat maar dan in massieve vorm. Ik kocht er vics voor mijn neus. Tijdens
een van de gesprekken ging het over Jamie Oliver enja dat ging dus over eten en
zoals je me kent was ik geinteresseert, nuja Bernard pakte dit nogal hard aan
en ging in de Woolworth op zoek naar die Taste (een tijdschrift) waar een
gratis dvd van hem bij zat zodat ik dit kon geven aan mijn mama om voor mij te
koken.
We vonden enkele winkels verder ook de lasagne die ik wou
voor op men verjaardag.
We gingen daarna nog naar een super grote winkel, jawel
zelfs groter dan de Carrefour in B-park. Daar deden we inkopen om toch zeker
een week verder te kunnen met eten en drinken. En wonder boven wonder hadden
wij een kar vol eten en drinken mee voor wat wij in België niet veel zouden
vinden. We blijven dus goed binnen ons budget.
Toen begon het al snel te komen we kregen elk een bottelkie
drinken tegen de warmte van hen en jawel we kregen van Bernard elk een kompas,
zodat we onze weg altijd zouden vinden naar de juiste plaats. Ook kochten ze
enkele zakjes kruiden voor ons voor als we nog eens kip willen klaarmaken.
We reden daarna naar een soort waterwinkel waar je goed
water kan kopen in grote flessen van 5-10-15 en ik denk zelfs tot 25 liter.
Jawel ook daar kocht hij voor ons allemaal een flesje koel water van 1l. En ja
het was wel aangenaam in ik denk die 35°C buiten. Zij kochten een voorraad voor
een maand want Renete houdt niet zo van winkelen. Dusja de koffer was meer dan
vol.
We hielpen terug bij hen thuis aangekomen met uitpakken van
alle boodschappen terwijl hun werkster de afwas aan het doen was. Hoe langer we
daar bleven hoe meer ze ons meegaven. Het was ongelooflijk. Weigeren mocht niet
want ze vonden dat niet kunnen.
We kregen ook nog een rondleiding in de tuin, het stond vol
met kruiden voor maaltijden en jawel zelfs met genezende kracht zoals voor mijn
kopvalling. Ook het zwembad werd aan ons voorgesteld, een mooie ding met kleine
mozaïektegeltjes. Het spijtige van deze zaak is dat het water groen was, en dus
nog niet echt voor mensen toegankelijk. Er was nog wat werk in zijn tuin maar
alles kwam in orde wist Bernard ons te vertellen.
Terwijl we aan het wachten waren om te starten met koken
voor de middag want ze ging worst met pap maken voor ons, typisch Afrikaans,
moesten we een dvd bekijken over een afrikaanse vorm van the night of the
proms. Het was wel mooi in het begin maar het duurde toch zon 3u, het stak
echt tegen na een tijdje maar ja die mensen waren zo aardig dat we dit niet
lieten merken. Rond 4u deze middag hebben we dan gegeten, ik was stervend van
de honger en jawel het was echt lekker. Een simpel gerecht die ik thuis eens
zal proberen te maken voor mijn mama :p
Rond 5u nadat de dvd uit was dacht ik toch dat het tijd werd
om naar ons eigen stekje te gaan om even tot rust te komen. Renete wou ons nog
een dvd laten zien maar ik had zon stil vermoeden dat die even lang ging duren
dus heb ik die toch afgewezen.
Toen we eindelijk terug op ons plekkie waren toonden we nog
even onze woonst aan hen en laadden alles uit.
We kregen van hen nog allerlei lekkernij zoals nougat enzo
omdat ze ons deze dingen gunden en vonden dat we dit als studenten konden
gebruiken en op deze manier wat konden uitsparen. We kregen ook wat fruit enzo
mee.
Het zijn super vriendelijke en aardige mensen maar soms iets
te vriendelijk vinden wij, het is moeilijk om deze dingen zomaar te aanvaarden.
We gaven hen een doos koeken van Jules de strooper die Xavier mee had en ze
waren er zo blij mee dat het iets doet aan je om het te zien.
We waren eigenlijk wel blij dat we even de rust terug konden
vinden.
Nuja genoeg verteld, vanmiddag gaan we waarschijnlijk een
Krokodillenfarm bekijken hier in de omtrek en maandag worden we verwacht op
materniteit.
Enja ons Afrikaans is al baje baje goed. Ons spreek goed
Afrikaans.
24-01-2010, 09:57 geschreven door Jeroen Missiaen 
|
