Omdat ik je heel vaak als vanzelfsprekend beschouw, en als doodnormaal. Je bent er voor mij wanneer ik je nodig heb, je bent er voor mij, wanneer ik je niet nodig heb. Je bent er altijd, in de goede en de slechte dagen. En weet, ik vind dat ongelooflijk fijn... We hebben het goed hé? Wij tweetjes... We hebben een huis gevuld met liefde, en er een echte thuis van gemaakt. We hebben 3 mooie kinderen, elks met hun eigen handleiding. We hebben alles wat we nodig hebben, binnen deze 4 muren van ons huisje, en ik heb niet meer nodig.
De afgelopen 2 jaar waren ongelooflijk zwaar. Voor mij, voor jou, voor de kindjes en voor onze familie... In tegenstelling tot mij, ben jij degene geweest, die nooit de moed heeft laten zakken. Jij was er altijd, van mijn eerste tot mijn laatste pilleke. Van de moment dat ik wakker werd, tot de moment dat ik ging slapen, voelde ik jouw steun, jouw liefde en jouw kracht. Jij bent degene geweest, die me erdoor heeft getrokken. Die me elke dag weer liet zien waarom mijn/ ons leven wel zin heeft. Die mij elke dag weer een doel gaf om weer op te staan. Die me ondersteunde wanneer het moeilijk ging. Die mee gelukkig was, toen het beter ging.
Ik heb aan jou getwijfeld, aan ons en aan ons huwelijk... Ik heb aan mezelf getwijfeld, en aan ons gezin. Ik heb gedacht dat jij en ik niet voor elkaar gemaakt waren. Dat we er te hard voor moesten werken. Dat ik het graag simpeler wou, met wat minder moeite.
En nu zijn we door de hel van de afgelopen jaren geraakt. sta ik hier, weer wat sterker. Misschien nog niet zo sterk als voorheen, maar toch sterk genoeg... En nu sta jij weer naast mij, om me te begeleiden, lief te hebben en me te volgen tot aan het einde van de wereld. Weet, ik sta ook naast jou... Om jou te begeleiden, om jou te steunen en jou te volgen tot het einde van de wereld. Om nog meer van jou te houden dan ik daarvoor al deed. Om jouw partner te zijn, in alle stappen van ons leven. Om jouw hand vast te houden, je tranen te vegen, je dat ene duwtje in de rug te geven.
Ik beschouw onze liefde niet als vanzelfsprekend. Ik beschouw het als een geschenk uit de hemel, en ik zal het koesteren, dag na dag!
