Ik zit hier voor u, met een glimlach... Een glimlach, dames en heren, uit het diepste van mijn hart, en ziel. Een glimlach, die zegt dat ik er wel kom, dat alles wel in orde komt. Om iets kleins, om iets pietluttig, maar het was een warme glimlach, die mijn hart en ziel verwarmde... Ik zat met de dochter in de auto, op de achterbank. We reden naar huis, na school, en het zonnetje scheen. De dochter tetterde, zoals enkel mijn dochter kan tetteren. Opeens werd het stil, en ik dacht dat ze aan het nadenken was om iets te zeggen, maar toen ik naar achter keek, zag ik dat ze aan het indommelen was. Haar ogen vielen dicht en haar hoofd viel schuin. Ik zet de radio wat stiller, en het zonnetje scheen door de voorruit. Terwijl mijn dochter lichtjes begon te snurken, kreeg ik plots een warm gevoel vanbinnen. Het was kort, begon in mijn hart en stroomde door mijn buik. Het gevoel dat alles wel in orde komt, dat alles wel op zijn pootjes terecht komt, en dat ik er wel zal komen. Een jaar heb ik gewacht op dat gevoel, en sinds ik het heb gevoeld, kan ik niet meer stoppen met glimlachen. Echtgenoot merkte het, en ook de kinderen vinden mij opgewekt. En ik, ik kan enkel glimlachen...
Om het zonnetje dat schijnt, om de dochter die snurkt. Om de kleine dingen des leven...
Tien dagen niet geschreven, tien dagen dat ik heb geleefd... Geen grote zaken, een koffietje gaan drinken. Over de markt slenteren, eens lekker koken, eens iets nieuws uitproberen. Mijn naaimachine nog eens bovengehaald en een toiletzak ineengestoken. Mijn cursus bedrijfsbeheer bovengehaald en ook effectief al wat gestudeerd. Ik ga de goede kant uit, en ik huppel...
