2 weken geleden schreef ik over de scheiding van een bevriend koppel. Over hoe moeilijk het tussen hen ging, over hoe moeilijk ze het elkaar maakten... In de dagen die erop volgden, kreeg ik ongelooflijk veel steun van mensen. Ook van mensen waarvan ik het niet had verwacht, mensen die ik niet zo goed ken, of die uit een ver verleden komen.
Maar er was ook een keerzijde. De strijd om de kinderen werd nog gemener, nog erger, nog pijnlijker.
Om het verhaal wat makkelijker te maken, geef ik ze namen: Melanie en Leon, L en M Sloten werden veranderd, de andere ouder werd buitengesloten. Kinderen die hun moeder aan de ene kant van de deur horen brullen, terwijl de vader aan de andere kant, al even hard brult... Politie is momenteel vriend aan huis, want telkens opnieuw wordt voor elke akkefietje de politie verwittigd, wordt er klacht ingediend. En dan hoor je andere kanten, van mensen die de andere zijde steeds horen. en dus zijn we gaan samen zitten, en hebben we alles eens bijeen op een hoge stapel gegooid. Van elk verhaal dat ik hoorde van M, hadden zij een verhaal van L. En jammer genoeg staan ze haaks op elkaar, zijn er zelfs praktisch geen grote lijnen die overeen komen.
En dus weten we, dat we afstand moeten houden, want we vertrouwen het hele zaakje niet meer. Zoekgeschiedenissen op de computer worden uitgepluisd, en dan zien we de bewijzen zwart op wit. Nog voor er sprake was van een mogelijke scheiding, in de periode dat ze nog volop bezig waren aan een 3e kindje, zijn er zoekopdrachten gebeurd over scheidingen, over huiselijk geweld, over incest... Nog voor er sprake was van strubbelingen in hun huwelijk, werd er al gezocht over dringende maatregelingen voor echtscheidingen in de rechtbank. En dat houdt geen steek. We weten ondertussen dat er overspel is geweest, dat heeft M me bevestigd, dat ze een relatie heeft met hem. Hem, dat is de aannemer, die hun huisje tot een thuis moest maken, die het vertrouwen had van alle partijen, die in hun leven is gekomen. Een marrokaanse man, die M, met haar gemengde roots haar liefde voor de Arabische keuken laat opflakkeren. Die haar hart heeft veroverd. En dan heb je de zus, die me bevestigde dat M enkel een relatie be-eindigt, als ze een waardige vervanging heeft. Die met een andere man start, terwijl ze nog niet heeft afgesloten met de vorige relatie. Die me vertelde dat haar vorige relaties ook afsprongen, na overspel, na "huiselijk geweld" En de vriendin die me vertelde dat ze, 2 jaar geleden gehuwd is met L, in een kleed dat ze eigenlijk had gekocht m te trouwen met partner -1, maar dat ze op dat ogenblik al een reserve had. Dat zijn allemaal verhalen die ik niet wist, en die eigenlijk ook niets uitmaken aan mijn vriendschap met M.
Maar dan hoor ik dat ze, de man waarmee ze 2 kinderen heeft, beschuldigt van seksueel misbruik van deze 2 meisjes. Niet rechtstreeks, maar insinuaties, die naar de rechtbank gaan, en die dus verder onderzocht moeten worden. Waarop L, uit zijn huis wordt gezet door een gerechtsdeurwaarder, die hem ook doodleuk vertelt dat hij zijn dochters langere tijd niet zal kunnen zien, omdat er eerst een zaak zal voortvloeien uit de verklaringen die zij heeft geuit. Zaken, die we dus ook in haar zoekopdrachten hebben gevonden, opgezocht 2 maanden voordat ze aangegeven heeft te willen scheiden. Zaken, die zijn opgezocht geweest, op de moment dat ze aan het werken waren aan een derde kindje. Zaken waarvan ik walg...
Ik had geen contact meer met L., maar nu had ik wel mijn telefoon gepakt en even gebeld, om hem te zeggen dat ik weet dat hij recht in zijn schoenen staat, dat ik weet dat hij zijn prachtige meisjes nooit een haar zou krenken. en dat, indien nodig, ik zal verklaren in welke rechtbank dan ook, dat er zaken verteld zijn, waarvan ik walg. M is gevlucht, en had me verteld waar ze zat, met de kindjes, om mij daarna te bedreigen over het klikken van haar schuilplaats.
Nooit, maar dan ook nooit zou ik haar vertrouwen daarin geschaad hebben. Voor mij, en voor velen onder ons, gaat de veiligheid en gezondheid en welbevinden van de kindjes voor al de rest. En als ik de kindjes een heerlijk weekje vakantie kan gunnen door aan niemand te vertellen waar ze zitten, zal ik dat ook doen.
Het feit dat mijn "vriendin" daar aan twijfelt, wil zeggen dat ze geen vertrouwen heeft in mij, en dus geen vertrouwen in de vriendschap tout court. En dan ga ik nadenken, over alles wat ze tegen mij zegt en verklaard heeft. Hoe vaak ze niet aangedrongen heeft om te scheiden van mijn man, omdat hij me niet gelukkig zou kunnen maken. Omdat ik beter verdien, en omdat ik stress krijg van hem. Deze man, die ik liefheb, vanuit het diepste van mijn hart, was de boeman, en ik was zo beïnvloedbaar, dat ik het ging geloven. Dat ik thuis begon over het feit dat hij mij niet kon geven wat ik nodig heb. Dat ik effectief ging denken dat ik beter verdiende, en dat ik beter kon krijgen. Hoe vaak ze niet heeft verteld dat ik geen goede moeder ben, omdat mijn kinderen niet altijd luisteren. Of hoe mijn beste vriendin, geen goede vriendin is, omdat ze niet altijd op de verjaardagsfeestjes verscheen.
Of dat mijn "vriendin" onze vriendschap opblaast, omdat ik kritisch ben, omdat ik haar verhaal in twijfel trek, omdat ik het niet meer aankan. Omdat mijn hoofd tolt van alle onthullingen, die ineens uit de kast komen vallen. Omdat mijn hoofd tolt van de verrassingen, de ene al onaangenamer dan de andere, die ineens opdraven. Omdat ik geen partij meer wil kiezen. Omdat ik razend ben, dat je een man, die je zo graag hebt gezien, kan beschuldigen van incest op zijn eigen kinderen... Omdat ik furieus ben, dat je je kinderen blootstelt aan een sociaal onderzoek. Omdat ik gedegouteerd ben, dat je je eigen kinderen zomaar hun vader kan afpakken.
En omdat mijn vorige blogpost opgevat werd als "haar vuile was ophangen" en dat mijn man dat moet horen tijdens het balletuurtje van mijn dochter. Omdat ik geen echte vriendin zou zijn, want een echte vriendin hoort er altijd te staan, voor elkaar. en als mijn man haar probeert uit te leggen dat het een te zware belasting mentaal betekent voor mij, wordt dat weggelachen, want het gaat over Haar leven, Haar toekomst.
Mijn psycholoog ( waar ik dus nog steeds regelmatig heen ga, nu even wat meer dan anders) vertelde mij dat je mensen hebt die gevers zijn, en mensen die nemers zijn. Ik ben een duidelijke gever, ik ben gelukkig als de mensen rondom mij gelukkig zijn, als ik kan bijdragen in hun geluk, nog beter. Ik ben iemand die, als ik 5 euro heb, er 5 zou geven aan iemand anders, als die dat harder zou nodig hebben. Mijn hart smelt of loopt over van een gemeende knuffel van een vriend, vriendin of een kind. Ik geniet ongelooflijk van een frietje te steken met vrienden, even hard als van een 10gangenmenu, als het maar met de juiste mensen is. En nu ben ik dus al even zonder nemers rondom mij. 2 weken wat rust, en wat qualitytime met de mensen die evenveel geven als ik. Mensen die met mij mee naar de Efteling gaan, en zorgen voor een superrelaxte dag, en er even hard van genieten als ons. Mensen die in grote getallen aankomen voor het verjaardagsfeestje van mijn prinses, zonder stress. zonder kindjes die andere kindjes bijten, zonder kindjes die mijn zetel onderplassen. Mensen die tot het laatste moment blijven om mee op te ruimen, zodat ik om 10 u avonds uitgeput in mijn zetel kan ploffen, met een perfect opgeruimd huis, zonder resterende afwas. Mensen, mijn prachtige schoonfamilie waar we heerlijk kunnen pannenkoeken eten. Nadientje, die een verlaat verjaardagsfeestje inlast, omdat ze er niet bij kon zijn. Fientje, die een extra dagje qualitytime inlast, om, ondanks wat lichamelijke klachten, een leuke dag te hebben bij ons.
En eerlijk? het doet me deugd... Ik heb meer rust in mijn hoofd, op deze laatste week, dan het afgelopen halfjaar met hen erbij. Ik rouw, want het doet pijn om iemand te verliezen die ik als goede vriendin beschouwde. Maar ik ben blij, en dankbaar voor de mensen, die het na vorige blog, voor me opnamen, en er waren voor mij. Om het rouwproces te verzachten, om mijn gedachten te verzetten, en om er gewoon te zijn voor mij. En dus M, sluit ik deze post af met de volgende woorden.
