Beste wensen... Zo hoort het, als je elkaar voor het eerst ziet, na oudjaar. Beste wensen, en een goei gezondheid. In een adem, als een automatisme wordt het gewenst aan iedereen die we kennen.
Ik ben blij om 2015, af te kunnen sluiten. Ik heb enorm veel geleerd, over mezelf, over anderen. Geleerd dat ik niet altijd sterk moet zijn, dat ik ook eens mag vallen. Geleerd dat ik wat zachter moet zijn, voor anderen en voor mezelf. Vooral voor mezelf, want die lat blijft hoog liggen. Ik weet nu dat ik een handvol echte, goede, trouwe vrienden heb, die me steunen als het eens wat minder gaat... Inge, Melissa, Nadine, Steve, Lander, Marc, Roos, jullie zijn je gewicht in goud waard! Weet dat ik er ook voor jullie zal staan, als dat nodig is. Ik wist, en dat is nogmaals bevestigd, dat ik getrouwd ben met de allerbeste, liefste man die ik kon inbeelden. En ik hoop dat ik ook het beste ben voor hem... Ik heb drie prachtige, lieve en gezonde kinderen, die ik op handen draag, en hoop enkel dat ik voor hen de moeder kan zijn, die ik zelf zou gewild hebben. Ik heb een geweldige Meter en Peter, en ook hun gezin, draag ik diep in mijn hart. Voor deze zaken was 2015 een topjaar.
Maar deze periode heeft ook zijn dalen gekend. Ik heb gevoeld hoe het is om te falen, om te vallen, om op te geven. Want dat heb ik gedaan, tijdens een zware periode. Burn-out, verlies van mijn werk, dat ik zo graag deed, een zwart gat. Vragen stellen wie ik ben, was en wil zijn en het antwoord niet weten. Niet weten wat ik wil, niet weten hoe ik het wil...
Maar het is nu 2016, en ik wil optimistisch zijn. Ik wil mezelf terugvinden, en terug weten wie ik ben. Ik wil terug een uitdaging vinden professioneel, en terug ambities koesteren. Ik wil terug kunnen genieten van kleine dingen, en weten dat ik veel grote dingen al heb.
Voor iedereen die dit leest wens ik enorm veel liefde, vriendschap en een goede gezondheid, want dat zijn volgens mij de mijlpalen in het leven...
