Decembermaand, de gezelligste tijd van het jaar. En ik denk alleen maar: Wat een gedoe... Wat een gedoe om voor 3 kinderen Sinterklaas te kopen, om voor drie kinderen kerst te kopen, om budget wat in het oog te houden en er niet over te gaan. Om er toch voluit over te gaan en u niet schuldig te voelen. Om de sint, die in elke straat loopt, in elke winkel je tegen het lijf loopt. Om in elke winkel kerstversiering te zien hangen, cadeautjes zien liggen, zo gezellig en knus. De afgelopen 2 kerstmissen was ik aan het werk, was ik van september al aan het voorbereiden, plannen maken, budgetten opmaken, voor de winkel, voor thuis. Alle cadeautjes voor de familie waren begin september al aangekocht, zodat ik kon focussen op de winkel. Extra leveringen ontvangen, stock zo plannen dat alles erin past. Vanaf oktober beginnen inpakken, honderden pakketjes op 1 dag. Winkel die perfect lag, stock die perfect lag. Complimenten krijgen van mensen hoger op de ladder, omdat je je zaakjes op orde hebt. Omdat je zo perfect op schema ligt, kunnen helpen bij andere winkels, omdat het hun eerste kerst is, omdat ze niet voorbereid zijn. Honderden pakketjes inpakken voor een andere winkel. morgens wat vroeger starten, avonds wat later naar huis, zodat ook zij een goeie maand halen. In december meer dan verwacht draaien, bijna een kwart omzet extra halen. Maar uitgeput zijn... Nu zie ik foto's op Facebook verschijnen, van voormalige collega's die klaar zijn voor de decembermaand te knallen. En hoewel ik ergens blij ben dat ik de druk niet meer heb, voel ik me verlaten, eenzaam en doelloos. Een heel jaar kijk je uit naar die december, omdat die ene maand de kroon is van een jaar hard werken. En nu heb ik geen doel meer om voor te gaan. Ik wil de wereld kunnen inkijken met grote ogen, vol vertrouwen en zonder angst. Dat is mijn persoonlijk doel, er weer voor kunnen gaan, niet meer doemdenken. Maar professioneel? Nog geen idee wat het zal worden.
Momenteel gaat het OK. Niet goed, maar ook niet slecht. Ik voel me lusteloos, en hangerig, en tegelijk wil ik wel eens buiten komen. Ik heb weinig energie, geduld veel ergernissen voor het kleinste. Ik ben weer heel moe, ik slaap niet goed, en niet voldoende. Ik kruip er op tijd in, maar kan er niet uit wanneer de wekker loopt... Is het de drukte van december die mij zo maakt? Ik denk het wel... De drukte en gedoe die rond december hangt, maakt mij misschien wel wat weemoedig, en ik houd er niet echt van.
