Planning

Cape Town (N2) tot in Mossel Bay

Rond 9u laten we Kaapstad achter ons met het voornemen hier ooit nog eens terug te komen omdat we het zo’n aangename stad vinden en vooral het schiereiland heeft ons bekoord. We rijden via de N2 en zien kilometers lang krottenwijken. De één al wat meer ontwikkelt dan de andere, maar overal worden ze stilaan voorzien van elektriciteit en water. Je ziet de spanningsdraden naar de platen huisjes lopen en op de hoeken zie je de kraantjes staan. Sommigen proberen het weinige dat ze hebben nog wat op te fleuren door hun barakken in roze, geel, lila, groen,… te verven. Ook hier weer wegenwerken, want de Zuid-Afrikanen maken zich op om in 2010 de Wereldbeker Voetbal te organiseren.

Een stukje landinwaarts zien we akkers met goudkleurige tarwevelden, geurige fruitboomgaarden en, het bekendst van alles, rijen wijnstokken op boerenbedrijven waar al eeuwenlang wijn wordt geproduceerd.

We rijden voorbij Swellendam het Bontebok National Park in.

In dit florarijke gebied is de Bontebok heer en meester. Ooit was deze imposante antilope bijna uitgestorven, maar in het begin van de jaren ’60 werd de Bontebok beschermd. Op een afstand van zes kilometer van Swellendam en omringd door de Langeberg, werd het Bontebok National Park gesticht. Tussen het kleurrijke fynbos graast de Bontebok die onmiddellijk opvalt door z’n helderwitte vlekken op z’n kop en poten. Zijn horens lijken een beetje op spijkers en krullen bijna een halve meter de lucht in. Volgens de boekjes zijn ‘s winters de Aloëheuvels een felrode bloemenzee van bittere Aloë’s, maar nu lijkt het een dor gebied en zien we alleen de winkeltjes met de schoonheidsproducten.

Eens van het grindbaantje waar we meer dat 30 km op zitten, gaan we op zoek naar het excentriek Barrydale.

Dit 'gehucht' ligt vlakbij Ashton en lijkt op het eerste gezicht een idyllisch en vriendelijk boerendorp, maar wie verwacht hier nu gay-café's en zelfs een café genaamd Ronnies Sex Shop?!? Toen een boer het woord 'sex' op de muur van zijn winkeltje met groente en fruit schreef, hoopte hij gewoon de aandacht te trekken.

Zijn verkooptruc werkte iets té goed en ineens stopte er zoveel auto- en motorrijders bij zijn winkel dat hij besloot de boel om te bouwen tot een café. Ronnies Sex Shop is ondertussen een van de vreemdste bars van de Westkaap dat een ruim aanbod aan Zuid-Afrikaanse bieren geeft en uiteraard de onmisbare braai. Wij zoeken heel het dorp af, doorkruisen al de straatjes maar vinden Ronnies Sex Shop niet. Een grote ontgoocheling want een frisse pint lusten we wel bij deze hitte.

We komen terug op de N2 terecht en pikken terug in op de route die naar de Tuinroute leidt die langs de kust van de Indische Oceaan van de Mosselbaai in het westen tot de Plettenbergbaai in het oosten loopt. Landinwaarts strekt het gebied zich uit tot de Outeniqua Mountains.

Om 5u komen we aan in Bar-t- Nique Guest House 82 Rodger Street Mosselbay. We hebben een wondermooi uitzicht over de baai en de haven.

Mosselbaai is de op vier na grootste haven van Zuid-Afrika. Het plaatsje ontleent zijn naam aan de vele mosselen die in de baai groeien. Vroeger was Mossel Bay een geliefd en drukbezocht vakantieoord. Dat is sterk veranderd sinds er voor de kust aardgas wordt gewonnen dat in een grote raffinaderij tot brandstof wordt verwerkt. Mossel Bay is een belangrijk industriecentrum geworden, maar de installaties staan buiten de stad en het karakter van havenstadje is behouden gebleven.

Vlug nemen we onze kamers in en in ons zwempak zoeken we wat verkoeling in het zwembad. Toon en Piet zijn met hun eigen wagen naar Mosselbaai gekomen en vinden ons. We gaan samen iets zoeken om te eten en raken aan het strand verzeild in Kings Ficherman. Lekkere visschotels met een flesje schuimwijn. We luizen van de kelner nog een fles af, want morgen wordt onzen Toon 21 jaar en dat mag niet ongemerkt voorbij gaan.

Planning

Cape Town Via M3 naar Kirstenbosch Nationel Botanical Garden > Muizenberg > Simons Town > Boulders (Pinguins)>Cape point > Kommetje > Hout Bay >Camps Bay > Sea Point >Cape Town

Om 9u stipt zijn Piet en Toon aan onze backpacker om mee te gaan voor een toer op het schiereiland. We vertrekken langs een steile klinkerstraat die van het centrum naar de Bo-Kaap loopt, langs huizen met aantrekkelijke 'georgian' gevels. Dit is het hoge deel van Longmarket Street, met de Masjied Boorhaanol Moskee, die uit de jaren tachtig van de 19de eeuw stamt, al is de minaret betrekkelijk nieuw. Er zijn niet minder dan negen moskeeën binnen de grenzen van Bo-Kaap. Dit is een van de oudste woonwijken van Kaapstad en de meeste mensen hier stammen af van slaven, vrije mensen en politieke gevangenen die naar de Kaap werden gestuurd ten tijde van de Hollandse Verenigde Oost-Indische Compagnie, tussen 1668 en 1790.

We gaan op zoek naar de Kirstenbosch National Botanical Garden, maar zien daar een file staan en beginnen het al heel warm te krijgen. We besluiten dan maar om onmiddellijk aan onze toch naar de Kaap De Goede Hoop te beginnen. We slaan wat mondvoorraad in bij "De Spar" in Muizenberg en ontbijten er. Het is al meer dan 30° en nog maar 10u30.

Het eerste stadje dat we op onze route tegenkomen is Simon’s Town. Dit was een belangrijke uitvalsbasis voor de Britse vloot en nu is er het hoofdkwartier gevestigd van de Zuid-Afrikaanse marine. In de straten en langs het water hangt de sfeer van een Britse havenstad, met restaurantjes die namen dragen als Smuggler’s Cafe. De hoofdstraat oogt nog altijd koloniaal. Er staan prachtig gepleisterde en in zoete pasteltinten geschilderde huizen, merendeels al honderden jaren oud. We zien een paar van de legerbootjes liggen.

We rijden verder langs een schitterende kust en de fototoestellen klikken.

Verder naar het zuiden komen we terecht in Boulders Beach. Op het, gewoon voor publiek toegankelijke, met rotsen bestrooide witte zandstrand, verkeren zonnebadende Zuid-Afrikanen in het gezelschap van honderden Afrikaanse pinguïns. Ze zitten in inhammen van de rotsen en in putjes in het zand. En we zien ze, volgens de kenmerkende pinguïnmethode, op hun buik in het water schuiven en als dolfijnen met een boogje over het wateroppervlak duiken.

Hun broedseizoen duurt normaal tot augustus, maar dat er ook in andere maanden jongen geboren worden, zien we als we in het naastgelegen natuurreservaat een plankierpad langs de kust volgen. Op vele plekken in het struikgewas zitten jonge, aandoenlijk wollige, pinguïns te wachten op voedsel. Boulders is een van de plaatsen waar de Afrikaanse pinguïn een beschermd leven leidt. Dat is hard nodig, want de populatie van anderhalf miljoen dieren in het begin van de 20e eeuw, is afgenomen tot zo’n 150.000. In een winkeltje kijken we naar een filmpje over het leven van deze dieren.

Boulders Beach vormt samen met de rest van het Kaaps Schiereiland en de Tafelberg, bij Kaapstad, het nationaal park Cape Peninsula. De pinguïns zijn niet de enige dieren die hier een beschermd bestaan wordt geboden. Onderweg naar de Punt zien we bavianen langs de kant van de weg. Er zitten behoorlijk grote exemplaren bij, die we maar liever niet lijfelijk tegenkomen. Ons einddoel is Kaap de Goede Hoop, een legendarische plaats die beelden oproept van historische zeilschepen die de zeeën bevoeren om de wereld te ontdekken. Hadden ze de Kaap gerond, dan waren ze halverwege de reis tussen Europa en Azië. Deze Kaap is niet, zoals velen denken, de zuidelijkste punt van Afrika. Dat is, meer naar het oosten, Kaap Agulhas.

Van hieruit bereiken we per kabeltrein (Jean en Leen) en te voet(het jong volkje) het veertig meter hoger gelegen Cape Point. We klimmen verder naar de vuurtoren en dan hebben we een prachtig uitzicht op de Kaap, vogelnesten in de rotswand en in de diepte de botsende oceanen. Er staat een straffe wind, die de reden is van de waarschuwing Dangerous Walk aan het begin van het wandelpad, dat een stuk langs de Kaap voert.

Na nog een stukje rijden, komen we bij Kaap De Goede Hoop aan. De schoenen worden uitgegooid en we geraken over de keien tot bij het water, maar niet om te zwemmen. Alleen een echte dappere zou zich hier in de zee wagen, want het water ijskoud en de golven zijn enorm.

In het terugkeren naar Kaapstad nemen we de Chapman's Peak-weg. Dit zullen we ons waarschijnlijk allemaal blijven herinneren als een van de mooiste kustwegen die we ooit te zien zullen krijgen. De baan is uit de bergen gehakt op de plaats waar het zandsteen overgaat in graniet. Als we van het zuiden naar het noorden rijen, zijn er adembenemende uitzichten op de haven van Houtbaai, die veilig ligt weggestopt in een inham van de berg. Langs de gehele route liggen uitzichtpunten waar we stoppen om de spectaculaire klippen te bewonderen en over de zee uit te zien. Hier liggen helderwitte stranden tegen een adembenemende achtergrond van bergen die vrijwel loodrecht naar de zee aflopen, met huizen, appartementenflats en hotels met allerlei kleuren daken die tegen de steile hellingen lijken te kleven. In een van deze baaien wagen we het toch maar om pootje te gaan baden. Leen haar broek is natuurlijk weer kletsnat als ze eruit komt, maar de enige die zich er helemaal in waagt is Piet. Als een echte beer loopt hij het ijskoude water in, maar hij slaagt zijn voet om en ligt daarna als een zielig hondje op het strand. Het is gelukkig niet zo erg en hij kan terug naar de auto pikkelen. De dag daarna is alles weer O.K.

We maken hier een mooie zonsondergang mee en er worden echte fotosessies gehouden. Piet wordt er zelfs week van!

De tocht over het schiereiland vormt een hoogtepunt van ons verblijf in de Kaapprovincie en om 10u komen we doodmoe in Cape Town Bacpackers aan voor onze laatste nacht in deze sympathieke jeugdherberg.

Om 7u loopt de wekker af, want om 8u hebben we aan de kabellift voor de tafelberg afgesproken met Toon Nackaerts en Piet Vanhalst. Dit zijn twee kerels die L.O. doen aan Groep T en 9 weken stage lopen in Paarl bij Kaapstad.

De Tafelberg is één van de beroemdste bergen van de wereld en het symbool van Kaapstad. Deze rare berg torent 1086 m boven de stad uit en is 450 miljoen jaar geleden ontstaan. Hij kreeg door erosie van de zachtere lagen zijn karakteristieke platte vorm.

Het uitzicht vanaf dit plateau is werkelijk fenomenaal. We zien niet alleen uit over Kaapstad, maar ook over het Hely-Hutchinson meer, de Back Table, de False Bay, Cape Point en de Kirschtenbosch National Botanical Gardens.

De platte bovenkant van de Tafelberg is zo’n drie kilometer breed met Devil’s Peak in het oosten en Lion’s Head in het westen. We hebben veel geluk want het is een heel klare dag. Er wordt volop gefotografeerd, we zien een paar dassies en Jan jaagt op de hagedisjes (met een kraag) maar krijgt er natuurlijk geen vast. Het uitzicht is adembenemend mooi en de zon brandt. Het belooft dus nog een hete dag te worden.

We rijden terug naar onze Backpacker en trekken rond 10u30 te voet naar Green Market Square waar de boeren vroeger hun verse producten verkochten, maar waar nu een vlooienmarkt is. Lisa gaat onmiddellijk aan de slag en de rest zou in de grond willen zakken van schaamte. ALLE trukken zijn goed: arme student, gaan werken voor reis te betalen, gratis lesgeven, verkoper beschuldigen van leugens, … maar het blijkt te werken. Piet en Toon kopen souvenirs voor het thuisfront. Lisa en Jan kopen onderzetters, kommen, kussenslopen en batikken. Jean en Leen geraken ook op dreef en kopen: een Zulu masker, koppel Invoorkustmaskers, schaal met eitjes, kussenslopen en slabestek. We eten ’s middags wat junkfood en krijgen nog wat dansjes te zien van Zulukinderen. Beladen trekken we terug door het centrum; er zal weer moeten geschikt worden in de valiezen. We drinken iets in de bar en schuilen tot 17u voor de enorme hitte ( ±40 graden).

’s Avonds trekken we naar Victoria en Alfred Waterfront, het meest beroemde en grootste winkelcentrum van Kaapstad. Hier kunnen we echt alles vinden. Van lokale kunst, juwelen, bioscopen, kleding winkels en exclusieve speciaalzaken tot de gewone boodschap. Spijtig genoeg zijn we de lage prijzen van de vlooienmarkt al gewoon, en overstijgt dit de inhoud van onze portemonnee. Naast winkels zijn er ook tientallen leuke restaurants en lunchcafe´s. We zoeken er een van op en eten tagliatelle Al Mare, lasagne en Lisa een reuze chickenburger.

Rond 12 is deze long hot dirty day weer voorbij en Toon en Piet rijden terug naar hun gastgezin.