Om 8.00uur wakker geworden...............mogelijk laatste keer de rot-douche.........ontbijt en wachten op Vera. We hebben om 10.00 uur afgesproken en zij is nog steeds op tijd geweest..............in tegenstelling tot anderen. Vera wist waar de straat (navegantes) was............dichtbij volgens haar........dus we gaan lopen !! Als ik uitboek uit het andere hotel moet ik om 12.00uur weg zijn............dus ik heb nbiet zo heel veel tijd..................maar goed........als het echt dichtbij is ..............
De straat is enorm lang........het begon onderwijl nog te regenen ook................eindelijk, na 25 minuten vonden we het hotel. Ze hadden plaats, de prijs was gelijk aan het andere (75 euro p/n)..........en de douche werkte perfect. De dame die ons de kamer liet zien demonstreerde, dat ik constant dezelfde temperatuur zou krijgen......en dat was een lekkere douche-temperatuur. Wel was de kamer wat kleiner, had geen tafeltje om op te schrijven, maar het zag er veel gemoedelijker uit......................
Dus besloot ik deze kamer te boeken............Vera legde uit, waarom ik van hotel wilde wisselen. Dus besloten we een taxi te nemen, want het was inmiddels kwart over elf...........en ik moest mijn koffer nog pakken. Bij het oude hotel snel alle spullen in de koffer gemikt, was toch maar voor even, naar beneden en uitgeboeken !! (5 voor twaalf)
Hier kreeg ik weer een nieuwe verrasing:: de prijs blijkt 10 % hoger te zijn dan op internet is aangegeven! Toen ik daar een opmerking over maakte werd mij uitgelegd, dat ik bij het reserveren van de kamer gebruik gemaakt had van Booking.com en da tik daarom de 10% voor deze organisatie extra moest betalen !! Het blijkt dat in de site in het portugees vermeld staat dat de prijs is exclusief de kosten van de reserveringsorganisatie. OK ik ga nu toch hier weg............er is nu een eind aan mijn ergernissen hier !!
Met een taxi weer naar het nieuwe hotel.
Nadat ik de koffers op mijn kamer had gezet (en de eerste dag had betaald!) zijn we naar de bushalte gegaan: Vera wilde mij,ook al was het al later op de dag, nog interessante zaken in de stad laten zien. Al voor de bushalte begon het alweer te regenen............ Even geschuild, totdat de bus eraan kwam........snel in de bus........daar was het droog. Wat mij opviel is dat hier het snel donker is.........zeker bij regenachtig weer.
Tot hier (tekst) heb ik mijn oude camera gebruikt. Vanaf hier mijn nieuwe...........iets ongemakkelijker wegens ongewoonte.............maar zonder te gebruiken went het nooit.............en ik hoop op betere mogelijkheden bij grote gebouwen.
Voordat we de stad ingingen kwamen we op een pleintje, waar (o.m) een man paraplu s verkocht Vera heeft wat van de prijs afgepingeld en voor ongeveer 7 euro heb ik nu een invouwbare zwarte plu!! Het regent hier redelijk vaak, en met z n twee onder een plu is behelpen, vooral omdat Vera altijd een grote tas bij zich draagt.
In de stad zijn we naar de voormalige (staats)gevangenis gegaan (Van de staat Pernambuco). Het gebouw is nog in de originele staat, alleen zijn de voormalige cellen in gebruik voor diverse culturele tentoonstellinkjes, of verkoopplekken........... Maar verder kon ik exact zien hoe de gevangenis er uitgezien heeft in die tijd (maar nu zonder gevangenen) De cellen, met het celnummer boven de deur.............de grote hoge ijzeren hekken, met een metalen deur om in een ander deel te komen.........diverse steile trappen om de bovengalerei te bereiken.................aan het eind van de vleugel een groot traliehek, waardoor je de buitenwereld wel kon zien, maar geen mogelijkheid had daarheen te gaan.
Ik heb alleen maar 1 vleugel bekeken en er fotos van gemaakt, want de andere 3 vleugels zijn identiek.
De huidige naam van het gebouw is casa da cultura...............vanwege het huidige gebruik........... maar is een belangrijk toeristisch punt nu.
Daarna heeft Vera mij meegenomen naar diverse andere gebouwen, om te laten zien (aan de buitenkant) , ondanks het feit dat het inmiddels donker was. Zo zag ik het theater (groots aangelicht, het Praça da Republica (park met een hek erom en een fontein in het midden),en het Palace do Governo (gebouw waar de overheid van de staat Pernambuco zetelt). Onderweg naar deze gebouwen zag ik nog een interesante kerk, had ramen met figuren erin............. Toen ik fotos wilde maken bleek, dat er weer een dienst was........ Dus heb ik vanuit achter in de kerk wat fotos van het geheel gemaakt..........zonder flits stoort dat niet zo erg denk ik.
Daarna naar Praça do Marco Zero..........waar een heel grote cirkel de zodiac aangeeft.............maar...... ik kon er geen fotos meer van maken, want de ¨motregen¨was overgegaan in een stortbui !! Goed dat er ivm een activiteit op de volgende dag er tentjes werden gezet........konden we schuilen !!
Na een hele tijd wachten, en zien dat het alsmaar niet minder werd, besloten we onze paraplus te gebruiken en naar de bushalte te gaan.
Wachten op bus was een geduldszaak................maar uiteindelijk kwam de bus...........en bereikten we onze wijk. (Onze, omdat de tante van Vera ook daar woont) Vera heeft mij bij het hotel afgezet en wilde geen taxi naar haar tante.........ze moest haat portie lopen nog doen !!!!
Op mijn kamer heb ik eerst eens een fijne douche genomen. En toen naar bed..
Vrijdagmorgen opgestaan met de idee mijn weblog bij te werken..................in het hotel is mij verteld, dat zij de beschikking hadden over het gebruik van PC voor gasten.
Eerst nog het probleem douche beleefd...................ondanks belofte er wat aan te doen was het hetzelfde.................begint met ijskoud water en daarna doorelektriciteit verhit water, dat gloeiend heet is. Het knopje in andere stand zetten lostte ook niks op............ Als het nou alleen maar koud was..............niet erg lekker, maar te doen.............Nu echter had ik alleen maar heel even ijskoud water en daarna constant loeiend heet.........
Na het ontbijt, toen Vera er was, gevraagd waar ik gebruik kon maken van internet....... In het hele gebouw !!!! ???? !!!! Bleek, dat ze wel internet capaciteit hadden maar geen PC s voor gasten. Het was niet een taalprobleem, want toen ik er naar gevraagd had was Vera erbij en ook zij had begrepen, dat in een verdieping lager het gebruik van PC mogelijk was.
Maar...................vlakbij was een LANhouse...............
Nu had ik in Sao Paulo de ervaring dat het hotel (daar) veel duurder was voor PCgebruik dan een LANhouse............dus.............misschien nog niet zo gek !! Aan Vera is uitgelegd waar we moesten zijn............
Na een paar keer navragen hebben we het LANhouse(je) gevonden..........4 PC s !!! Maar we konden er geen gebruik van maken, want................het internet was niet intact !! Waar is er dan nog een LANhouse ?? De dame van dit onderneminkje heeft aan Vera uitgelegd waar en wij daarheen. Lopend, want Vera is een voorstander van lopen !!!! Ze is 48 jaa, maar heeft het figuur van een twintiger, in vergelijking met de meeste braziliaanse vrouwen die ik heb gezien. En lopen is goed voor mij,............maar in deze warmte ook ?? Ik zweette in elk geval enorm.
Na zoeken en vragen hebben we het LANhouse gevonden................het had zelfs airco !!! Maar alle PC s waren bezet en we konden wel wachten, maar de eerste PC die vrij zou komen was geboekt voor nog ruim 2 uren.........
Dan maar naar de stad.............. Het was inmiddels rond de middag en erg warm........... Met bus naar het stadscentrum was gauw 50 minuten............maar ik wilde graag mijn weblog bijwerken EN mijn emails bezien.......... In het centrum heeft Vera steeds nagevraagd en nagevraagd............steeds werden we alle richtingen uitgestuurd !! Vera gebruikt bij haar thuis een PC van haar zoon, die de notebook mee naar zijn werk neemt, dus ook daar konden we niet terecht.
Eindelijk bleek een aanwijzing van een houder van een eettentje te leiden tot de vondst van dit LANhouse, waar ik op vrijdag mijn weblog heb bijgewerkt tot en met woensdag.
Na het bijwerken van mijn weblog zijn we eerst wat gaan eten in een tentje vlakbij. Toen ik vertelde - op de vraag van de eigenaar van het restaurantje waar ik vandaan kwam - dat ik Hollander was vroeg hij of ik duits sprak............... Dus hem in het duits geantwoord..............en hij genoot kennelijk van de mogelijkheid zijn kennis van het duits ten toon te stellen............... Zo vertelde hij dat zijn vader direct na de oorlog naar brazilie was gekomen..............en dat hij daarom ook wat duits sprak................... Ik heb niet gereageerd op de mededeling inzake zijn vader..............hem alleen gecomplimenteerd met zijn goede duits !!!! Mogelijk weet hij niet eens over nazi¨s die naar zuid-amerika zijn gevlucht !!!
Na een keuze uit diverse groenten en wat kip voor mij en een eigen keuze van Vera zijn we de stad ingegaan. Allereerst naar een mooie brug (Ponte da Boa Vista), een van de vele bruggen die de rivier Capibaribe overbruggen. De rivier meandert namelijk door de stad en mondt in Boa Vista (waar mijn hotel ligt) uit in zee. Verder heb ik nog een aantal fotos gemaakt van de rivier en de aanliggende panden. Zo ook van de brug Ponte Princesa Isabel. Hierna zijn we terug gegaan naar de wijk Boa Vista (het deel waar het strand ligt en mijn hotel) Na een wandeling langs het strand.............(Eva is strand-gek en bij een redelijk windje is de temperatuur goed te houden, maar nog steeds warm) benik door Eva bij het hotel afgezet.
In het LANhouse had ik inmiddels gekeken naar de mogelijkheid vaneen ander hotel, want de gebreken en het gebrek aan oplossingen daarvan stoorden me hevig. Het bleek dat er - wat dichter bij het strand - een hotel was voor dezelfde prijs.............. Als dat nou goed was.............hoefde niet luxe te zijn, maar wel behoorlijk.............zou een mogelijkheid zijn om mijn ergenissen over het huidige hotel op te lossen.
We hebben dus besloten om zaterdag eerst te gaan kijken................en dan pas mijn huidige hotel op te zeggen. Met dit goede voornemen ben ik lekker gaan slapen
Omdat ik mijn wekker had gezet werd ik om 9.00 uu wakker.................maar was nog lang niet uitgeslapen. Vera zou tegen 10.00 uur komen (ze logeert zolang bij haar tante, omdat haar eigen huis meer dan een uur bussen ver ligt. Ze is overigens vaak bij deze tante..die woont vlak bij het strand en Vera is een zonaanbidster.........bruin als een bv Antiliaan, maar in wezen ias ze net zo blank als ik................ Maar als zonaanbidster is ze elk weekend bij haar tante (lees aan het strand) Eerder in het jaar, toen ze op de airport werkte (ook vlakbij het strand) was zo steeds voor en na werktijd ¨¨na praia¨¨om te bruinen !! Lopend naast haar is het erg duidelijk dat ik een blanke toerist ben. Na het gebruik van het toilet wilde ik gaan douchen............maar........het is een douche dit direct warm water moet geven via elektrische verwarming. En..wat ik ook probeerde..........het begon met ijskoud water.......en direct daarna loeiend heet....... en ik kon het ding ook niet op koud alleen zetten............. dus me zo goed mogelijk gedoucht in de momenten dat het water (steeds bij start) koud was........... Vragen bij de receptie heeft dit probleem niet opgelost.......het hoorde zo werd mij verteld.......ik moest maar proberen de kraan meteen volledig open te zetten.........dan zou het wel beter gaan....
Het ontbijt was sober...en ik eet bij voorkeur wat fruit en da n2 sneetjes brood met kaas............maar de kaas hier was donkergeel, opgerold en brokkerig........en zonder enige smaak........ Dus maar 1 sneetje met ham (nat) nadat ik mijn eerste met de onmogelijke kaas had veroberd. De koffie is scherp.......(is anders dan sterk) zodat ik die drinkbaarder maak met een scheut warme melk............overigens in elk hotel totnogtoe altijd aanwezig......
Inmiddels was Vera gekomen.......dronk een kop koffie mee en stelde voor de eerste dag naar het oude centrumvan Recife te gaan.........goed idee !!!! In verband met mijn leeftijd mag ik gratis reizen........Vera niet....is veel jonger........ De afstand naar de stad vanaf het hotel is ongeveer 12 kilometer..........dus een taxi zou erg duur zijn.
Het eerste wat we bezochten was de mercado............het geraamte is ontworpen door Eifel en de overdekte mercado is de de oudste van zuid-america.........(Mercado Sao Jose) Binnen was er vanalles te zien........... veel groente en fruit, maar ook gebruiksvoorwerpen......... Enkele bijzondere dingen voor mij :: tabak, opgerold als een kabeltouw............net een afmeertouw van een schip......., een soort schort waarop geschreven stond ¨¨als je nieuwgierig bent, ligt dan dit op ¨¨ en als je dat dan doet komt onder dat schortdeel een penis in opgerichte stand..........veel vruchten op alcohol.......ook hebben we fotos van Vera en van mij gemaakt met een oude pijp....... Er was, zoals op elke markt, meer te zien dan op te schrijven valt. Na het bezoek van de mercado hebben we vlakbij ¨een cocosnoot gedronken¨ een wat flauwe drank, maar omda thij ijskoud was toch erg lekker......... Want de temperatuur !!!!!!!!!! Meer dan 30 graden...en de luchtvochtigheid hier is hoog.......... Op het strand heb je nog wat verkoelende wind, maar in de stad niet.
Door sfeervolle straatjes met veel stalletjes zijn we naar een plein gelopen (Praça do Carno) waar een mooie kerk staat (Basilica do Carno).Onderweg nog een boom met bloemen gefotograveerd.......het is winter hier !! Toen ik daar wilde binnengaan bleek dat er een dienst gehouden werd. De kerk puilde uit.............er werd gezongen eerst door de voorganger en daarna door de gelovigen. Vera is erg practizerend gelovig, dus zij stond meteen in de groep mensen mee te doen..zingen en met de armen in de lucht als he tgezang dat blijkbaar vroeg......... Het was een bijzonder beleving, op een doordeweekse dag, zoveel mensen, die enthousiast meebeden en meezongen........ Voor mij leken sommige van die liederen wel strijdliederen .......... Ik was er in wezen alleen om fotos te maken, maar tijdens een dienst kan je dat niet doen. Dus maar even wachten tot na de mis....... Maar het hield maar niet op......steeds weer een nieuw lied dat met enorm enthousiasme luid werd meegezongen door de hele menigte in de kerk...... Op gegeven moment zijn we uit de kerk gegaan (we stonden vrij achterin) en zijn door een zij-ingang gegaan naar de ruimtes naast de kerk........... In de grote hal (misschien ooit in gebruik door kloosterlingen) zat een dame achter een buro te werken. De hal was daarom interessant omdat de wanden bekleed waren met tegeltaferelen, allerlei religieuze onderwerpen voor stellend............prachtig om te zien... Deed me denken het tegelwerk dat je in portugal ook veel ziet......... Wat verder lopend in de gangen naast de kerk kwamen we in een zaal (volgens mij ooit een sacristie) met veel beelden en schilderijen en met een verbinding met de voorkant van kerk........vlak bij het altaar. Hier waren wat stoelen, dus we besloten hier op de afloop te wachten.................. Maar er kwam geen einde aan............de mis was allang uit.......(zoveel weet ik wel van een mis)........maar het leek mij, dat men steeds weer nieuwe mogelijkheden vond om de gelovigen bezig te houden !!!!! Openig moment kwam een priester met de monstrans uit de kerk................dus afgelopen dacht ik....... maar hij liep alleen maar om, om achterin de kerk de gelovigen de gelegenheid te geven voor de montrans te zingen.........en dat duurde weer een hele tijd......... Na ruim 2 uren (en de mis was al een tijdje bezig toen wij kwamen) was de dienst afgelopen en lipen de gelovigen de kerk uit.............maar lang niet allen........velen wilden nog een of ander beeld aanraken, er wat extra bidden of zo.......dus het duurde toch nog ruim een half uur voordat de meesten weg waren. Toen fotos gemaakt.........de kerk is vanbinnen prachtig, een prachtig altaar tegen een achtergrond met veel beelden, die als het ware, opgestapeld, een grote groep heiligen moest voorstellen. Het plafond was voor een deel prachtig beschilderd, het andere deel met kunstig stucwerk . Een heel rijk interieur......... Aan de andere kant van het plein zag ik nog een kerk.....(en ¨kerk-bezoek¨ maakt altijd een wezenlijk deel uit van mijn vakanties [met nadruk op BEZOEK]) Het was de Igreja de Sao Pedro.........dichterbij bleek de kerk bijna zwart van vuil(veel vuile plekken op het oorspronkelijke wit)............maar binnen had de kerk een prachtig (volgens mij als niet deskundige) barrok interieur...........een heel mooi plafond. In mijn boekje over Recife staat dat de stad 62 kerken heeft......ik ben niet van plan ze alle te bezoeken !!!!
Hierna zijn we door wat straatjes gegaan naar een van de bruggen over de rivier de Capibaribe, die door de stand meandert. Het is een brede rivier, die hier ook in zee uitmondt. Deze brug is bijzonder mooi........Heeft standbeelden op elke hoek van de brug en heeft een stenen hekwerk in diverse kleuren.......(Ponta da boa Vista) Vanaf deze brug heb ik maar meteen fotos gemaakt van de andere bruggen, die hoofdzakelijk voor het doorgaande verkeer worden gebruikt. Tot dit deel van het verslag heb ik gebruik gemaakt van mijn oude camera......omdat dat vertrouwder werkte. Nadat mijn kaartje vol was ben ik overgestapt op mijn nieuwe...... In Salvador (mijn volgende pleisterplaats) wil ik ëen dvd laten maken van elke plek (Sao Paulo/Manaus/Recife) om te voorkomen dat, als mijn camera zou worden gestolen (of er iets anders mee gebeurt) ik in elk geval de fotos overheb.........
Na het bezoek aan de stad zijn we weer teruggegaan naar het hotel.......... In een klein tentje wat gegeten.....Vera naar haar tante en ik naar mijn kamer. Afgesproken da tik de volgende dag tenminste een deel van de dag zou gebruiken voor mijn weblog en emails, het hotel had immers de mogelijkheid van internet !!! Op de kamer heb ik mijn spullen wat geordend en ben vroeg gaan slapen. In de tijd dat ik in Brazilie ben heb ik veel gelopen, gereisd, en veel indrukken opgedaan.......... Eigenlijk zou ik misschien beter een dag niets doen..........en veel slapen.........maar van de andere kant wil ik natuurlijk ook gebruik maken van het feit dat Vera zich beschikbaar heeft gesteld me vanalles te laten zien. Morgen ga ik alles opschrijven in mijn weblog; als ik te lang wacht raak ik delen van wat ik beleefd heb kwijt in mijn herinnering (Het geheugen is niet meer je dat !!)
Op dit moment zit ik al in Recife, mijn volgende plaats. In Manaus had ik al wat geschreven over de dagen tot aan de vlucht naar Recife, maar dat verdween weer bij het opslaan.........en daarna had ik geen tijd meer in Manaus.............
Ik vervolg dus mijn verhaal over Manaus en hoop mijn start in Recife ook te kunnen vertellen...... (met computers weet ik maar nooit !!)
Zaterdag 23 juli 2011
Het is zalig wakker worden in een luxe kamer.........een fijne douche.....regendouche......met veel ruimte....veel ruimer dan in MIJN hotels......... Het ontbijt om 9.30 uur deden we gezamenlijk........grote keuze uit diverse broodsoorten (meestal broodjes) en vooral diverse soorten fruit. Wat fruit genomen en 2 sneetjes donker brood met kaas..........veelal mijn normale ontbijt. Alleen bij het fruit heb ik me toegoed gedaan aan mango.........ik ben daar dol op en hier (in Brazilie) zijn ze tenminste echt rijp.
Na het ontbijt hebben we weer met zijn allen een wandeling gemaakt................ Alhoewel de mensen hunbest deden ¨verstaanbaar voor mij ¨te praten is het toch moeilijk een gesprek te volgen tussen brailianen onderling.....
Na de wandeling was er almoço.....lunch........warme gerechten, zoals bij het avondeten ook.
Na de lunch ging het echtpaar naar hun kamer en ik ben met Rita bij het zwembad in de schaduw gaan zitten.......kijkend naar zwemmers en zonnebaders........en wat kletsend over allerlei dingen........vooral over hoe in Nederland dingen anders zijn dan in Brasil.................bv topless badeb is verboden........naturisme kan alleen in sommige steden en dan ook nog ¨besloten¨
Tegen 7.00 uur s avonds weer aan tafel..........nu in een andere ruimte, met live-muziek....... Weer keuze uit diverse mogelijkheden als voorgerecht, als hoofdgerecht weer rijst//gebakken rijst/pasta en puree. Diverse vleessoorten, kip en 2 soorten vis..... En voor brazilianen belangrijk........de toetjes (nagerecht/sobramesa)
Tijdens het eten was er rustige muziek..............later - we dronken nog een koffie - was er dansmuziek........ Daar hebben we naar geluisterd..............., maar tegen 10.00 uur ging Rita naar haar kamer en ik ken de ¨gastheer/gastvrouw ¨ te weinig om daar nog lang mee te praten....dus ben ik wat later ook gaan slapen.
Zondag 24 juli 2011
Wat uitgeslapen........er was afgesproken pas tegen 10.00uur aan het ontbijt te zijn....... Na het ontbijt ging het echtpaar naar huis en Rita zwemmen.........Ik heb aan de kant toegezien...
Tegen 13.00 uur was er weer lunch (warm eten)...........en daarna de koffer in de auto en terug...
Op de terugweg heeft Rita mij nog de Rio Preto da Eva laten zien, waarover ik al eerder heb geschreven.
Het is daarna toch nog een uur rijden naar Manaus........... In Rita s huis hebben we - met de tante van 91 jaar en Rita s vriendin - nog wat nagepraat over de belevenissen....... Omdat ik totaal geen honger had heb ik het aanbod om nog wat te eten voor dat ik terug zou gaan naar mijn hotel afgeslagen............Ook de anderen aten niet meer, dus denk ik dat het meer een beleefd aanbod was, voor het geval ik nog trek zou hebben. Begin van de avond heeft Rita mij teruggebracht naar mijn hotel........(WAT EEN VERSCHIL met het luxe verblijf waar ik 2 nachten was)............en we spraken af dat ik om 10.00uur de volgende ochtend zou worden opgehaald. Oogjes dicht en slapen maar !!!
Maandag 25 juli 2011
Iets na 10 uur was Rita er met haat auto..........op naar het museum over indianen, de oorspronkelijke bewoners van - in elk geval - de amazonas...........er leven er nog wel..maar hun levenswijze in min of meer aangepast aan onze cultuur.......... In de buurt van Manaus verbouwen indianen groentes, die in Manaus verkocht worden en hen zodoende een klein inkomen verschaffen.. Dit echter ging over de indianen in de tijd voordat de westerlingen kwamen.
De naam van het museum gaf aan wat je er kon zien.......Museu Amazonico..... Er waren maskers, beeldjes , pijlen die gebruikt werden met curare (bekend dodelijk gif)..........en ook de blaaspijpen....... Interessant was ook te zien een een kaart, waarop in beeld is gebracht waar in brazilie nog indianen - min of meer authentiek - in reservaten wonen..........het is een hele spreiding over heel brazilie........maar het zijn meestal nog maar kleine groepen... Een origineel indiaanse hangmat, pijlen voor direct gebruik, en schalen en urnen. Interessant te horen was dat in diverse stammen een gebruik is, dat kannibalistisch kan overkomen, maar een diepere betekenis (voor hen) heeft:: Als iemand is gestorven wordt het lijkt gecremeerd...........daarna wordt de as vermengd met bananen en dat wordt dan weer opgegeten door de familie.... Op deze wijze is de persoon (letterlijk) dichtbij...........Het officielere verhaal is dat door dit gebruik de ziel hierdoor bevrijd is van het lichaam en naar ¨betere oorden¨ kan vertrekken.
Verder nog veel artikelen als maskers etc...............ook artikelen die door indianen gebruikt werden.........bv de bast van een bepaalde boom voor sexuele energie !!
Na het museum heeft Rita mij de sloppen van Manaus laten zien......veelal aan de waterkant gebouwde ¨onderkomens¨ van hout, wat ijzer, golfplaten en ander afvalmateriaal............vlak bij elkaar alsof elke centimeter benut moest worden............met veel vuil op de stoepen....... De ¨huisjes¨zijn allemaal op de helling van de rivier gebouwd, erg tegen elkaar.....het is (vind ik) een enorm triest gezicht............. Kinderen spelen aan de waterkant.......de rivier (Rio Negro) is een grote rivier met een behoorlijke stromimg........zal zo n kind in het water vallen............
Hiermee heb ik eigenlijk alle zaken, die ik interessant vond in Manaus, plus wat Rita meent dat interessant is te beleven voor mij, meegemaakt.
Deze keer een wat eenvoudiger lunch in Rita s huis..... Op enig moment vroeg zij mij wat typisch nederlandse gerechten zijn (ze kookt erg graag en goed) Ik vertelde toen over erwtensoep en stamppot........ Erwtensoep kent men hier ook, maar dan met bonen.....(bonensoep dus, sopa de feijão) Voor deze keer had Rita de bonen vervangen door erwten..........als verassing voor mij dus erwtensoep !! (Buiten meer dan 30 graden !!)
Na de lunch, waarbij altijd haar tante en vaak haar vriendin zijn, praatten we over het feit, dat Rita tegen het eind van het jaar een nieuw appartement wil betrekken.......Ze legde aan de hand van papier en potlood uit hoe ongeveer het eruit ou zien......Ze wil haar tante dan voor vast in huis hebben, want Rita is de enige die wat voor deze tante zorgt......... Op mijn vraag of ze een (bouw)-tekening had was het antwoord ontkennend....maar. we konden naar de bouw als ik dat leuk zou vinden. Mogelijk dat men daar een bouwtekening zou hebben. Want het appartament zelf bezichtigen was wat moeilijk.......het ligt op de 25e verdieping (op 1 na de hoogste) van een gebouwencomplex ion aanbouw. Maar........wij erheen........In de ¨directiekeet¨ was er inderdaad een bouwtekening van haar type appartement en daar kon ze me duidelijker aangeven welke wijzigingen zij graag wil hebben. Omdat ik en vaker bouwtekeningen heb gezien (bij Mathieu) en ik ook nog uitleg kreeg van de opzichter werd mij duidelijk hoe luxe haar nieuwe onderkomen zou zijn. Behalve living, studeerkamer en ontvangstkamer (zij ontvangt vaak studenten, die zij moet begeleiden bij hun promotie-scripties ) heeft ze 5 slaapkamers met elk een eigen badkamer (= wastafel/toilet, douche). Verder nog een balkon over de hele breedte, afsluitbaar met glas, en ........haar trots.......een ingebouwde barbeque........ En ze vertelde dat dit appartement zo n half miljoen kost. Toen ik haar vroeg welk in welk van de 5 in aanbouw zijnde ¨appartementen-torens¨haar appartement lag...........................................moest ze het antwoord schuldig blijven !!!!!!! Ze heeft het nu nagevraagd bij de opzichter en die wees het aan............bleek een ander bouwwerk te zijn dan zij in gedachten had............. Ook mijn vraag of haar uitzicht wel of niet belemmerd werd (nu of in de toekomst) door andere gebouwen, bleek dat dit iets is waar ze geen navraag naar heeft gedaan...... Wel wist ze dat haar slaapkamer op hert oosten zou liggen, omdat ze graag met ochtendlicht wakker wil worden.
Alhoewel ik weet dat men in Brazilie meer binnen het huis leeft dan aandacht heeft voor de omgeving, heeft mij dit erg verbaasd. Een hoogintelligente vrouw, gewend om alles te zelf te regelen, had geen aandacht voor deze (volgens mij) belangrijke lelementen als je een appartement koopt van ruim een half miljoen !!!!
Na nog wat rondrijden in de omgeving van haaar nieuwe huis, om te zien hoe haar toekomstige appartement ligt ten opzichte van de andere bouwwerken, heeft Rita mij weer naar mijn hotel gebracht........
Mijn tijd in Mamzus zit er bijna op. Dinsdag moet ik aandacht besteden aan het splisen van mijn spullen in de beide koffers. Zo moet ik eraan denken, dat ik mijn toilettas in mijn grote koffer doe (i v m schaar etc) EN dat ik een kleine voorraad medicijnen in mijn kleine handkoffer heb voor het geval mijn grote koffer niet gelijk met mij aankomt.........(ik moet mijn medicijnen echt elke dag innemen.............en hoe kom ik in brasil aan dezelfde medicijnen op korte termijn)
Wat nagedacht over de verdeling, (gewicht van mijn grote koffer is ook belangrijk) en toen gaan slapen....
Dinsdag 26 juli 2011
Omdat ik in alle rust mijn koffers wilde regelen had ik met Rita afgesproken dat ze me pas om 13.00 uu zou komen ophalen.........zou gedaan. Rita nam mij meteen met haar mee naar haar huis i v m de lunch............. Na de lunch (met een kopje koffie na) hebben we wat gepraat over de overeenkomsten en verschillen in het braziliaanse recht en het nederlandse...... Vooral over het feit dat kinderen onder een bepaalde leeftijd wel (ernstig) strafbare dingen kunnen doen, maar i v m hun leeftijd geen straf kunnen krijgen......... Ook de regels over echtscheiding hebben we wat vergeleken...... Wat betreft het kinderrecht is er niet zo n verschil......... Echtscheiding verschilt vooral in het feit, dat bij ons de alimentatieplicht gelimiteerd is tot maximum 12 jaar en in Brazilie is de alimentatieplich levenslang.......
De lunch nogal rijkelijk was en ik had tegen de avond niet echt trek.........Rita ook niet. Dus geen avondeten (jantar) Maar Itala (het aangenomen kleinkind, dat bij Rita woont alsof ze een echter dochter zou zijn) had een chocoladetaart gebakken ter gelegenheid van het feit dat het ¨vovo-dag¨¨ (dag van de grootouders, dat men daar kent naast moederdag en vaderdag) Dus hebben Rita (grootmoeder van Itala) en ik (ook grootvader van mijn kleinkinderen) ieder een stuk taart genoten...............Was erg lekker.. Bij een van de keren, dat we in het winkelcetrum tegenover Rita s huis rondliepen was mij opgevallen, dat ze steeds weer een bepaald boek inkeek, maar het daarna weer weglegde. Omdat ik niet wist wat ik haar als presentje zou kunnen geven had ik bedacht met haar dit boek voor haar te kopen. Ze stelde dit erg op prijs.......vertelde dat ze dat boek later in de week inderdaad had willen kopen
Toen heeft Rita me weer naar het hotel gebracht......... Laatste nacht daar......
Woensdag 27 juli 2011
Om 9.00 uur opgestaan, om 10.00 uur opgehaald door Rita en in haar huis weer een gezamenlijke lunch. Deze keer wat vroeger (normaal tegen 2.00uur., nu om 12.00uur) omdat ik naar het vliegveld gebracht moest worden........... Afscheid genomen van Rita s tante, de vriendin ging mee naar het vliegveld.......
Om 13.30 waren we op het vliegveld. Daar heb ik nog gauw een foto gemaakt van de schildpadden, die daar in een vijver leven. Dat had ik bij mijn aankomst ook al gezien, maar gedacht dat ik die in Manaus wel vaker zou zien...... Maar die leven niet in de amazonas..........zijn daar op het vliegveld zoals elders soms ook vreemde dieren zijn (flamingo s in Nederland bv)
In de meeste vliegvelden moet je je grote bagage eerst inleveren en kreeg je je boardingpass en kun je nog even met de je begeleidende mensen een kop koffie drinken of zo..........hier was alles in een. Dus afscheid van Rita genomen (en haar vriendin) en Rita nog eens erg bedankt voor alles wat ze voor mij heeft gedaan in deze 9 dagen. Het was voor mij onvoorstelbaar fijn.
Toen in de incheckruimte..........koffer afgeven........(was onder het gewicht) .de controle in.........nauwelijks enige controle (zelfs mijn riem hoefde niet af) en doorlopen naar de gate........
Nu was het mij niet erg duidelijk waar de gate was, maar met mijn portugees kwam ik daar achter.
Ook hier werd ¨¨preferença¨ gegeven aan o.m. ouderen.........dus ik was als tweede in het vliegtuig. Van Manaus tot Fortaleza had ik stoel 19 F (aan het raam), in Forteleza moest in wel in het vliegtuig blijven zitten, maar naar plaats 21 C (gangpad)
Het vliegtuig vertrok om half vier Manaustijd (1 uur verschil met de rest van Brasil), zodat ik tijdens de vlucht mijn horloge 1 uur vooruit moest zetten. Omdat ik aan het raam zat kon ik mooi de rivier volgen..........ook de ¨samenkomst van e rivieren¨ gekenmerkt doordat kilometers lang de kleur van de Solimões (modderrijke rivier) en de Rio Negro (zwart)samen afgescheiden langs elkaar gaan............ De vlucht ging van Manaus naar Belem (de havenstad aan het einde van de Amazone-rivier), dan naar Forteleza en dan pas naar Ricife Dat wil zeggen, dat de vlucht in Belem stopte, er veel mensen uit gingen en enkele er weer bij kwamen........en hetzelfde gebeurde in Fortaleza. Op het traject Manaus - Belem kregen we een warme sandwich en te drinken wat je wilde (alcoholvrij)..........op he ttraject Belem - Forteleza weer...............en op het traject Forteleza - Recife weer. Op deze wijze had ik netjes verdeeld over tijd toch gegeten. In het vliegtuig heb ik va ntijd to tijd wat fotos gemaakt, van het interieur, maar ook va nwat ik buiten zag,in de hoop, dat deze foto s later op mijn computer laten zien wat ik zelf zag. (Vaak zijn foto s minder scherp i v m de ruiten va nhet vliegtuig) In Belem was het een uur wachten.............Toen de reizigers, die in Belem eruit moesten, weg waren, kwam een schoonmaakploeg alle prullen en papieren van de grond opruimen en werd er het gangpad gestofzuigd. Deze ceremonie was ook bij de stop in Forteleza......... Ook in Forteleza was de stop bijna een uur.
Uitindelijk landde het vliegtuig in Recife........(22.30)
nde er vast op dat Vera mij zou afhalen, want ik had de confirmatie van het hotel niet uitgepring thuis en wist ook de naam van het hotel niet meer.............
Terwijl er maar weinig passagiers waren uitgestapt in Recife duurde he teen hele tijd voordat de koffers op de band verschenen..............op enig moment waren de koffers allemaal opgepakt en met een paar mensen hadden wij nog steeds geen koffer............. Net toen ik me afvroeg waar ik zou kunnen reclameren verscheen het laatste portie koffers voor de 5 wachtenden(met mij) Het geeft je een vreemd gevoel als vrijwel iedereen z n koffers heeft en die van jou komt alsmaar niet..........
Met mijn grote koffer en mijn handkoffer naar de ontvangsthal....zien of Vera er zou zijn......... (ze had niet per email bevestigd da tze er zou zijn !!) Maar ja hoor...ze stond me stralend op te wachten........ Na de begroeting eerst een kop koffie gedronken samen en toen naar de taxi........ Het bleek dat het vliegveld maar tien minuten taxi van het hotel verwijderd was.........
Na het inchecken in het hotel afscheid van Vera genomen, die ging met de bus naar haar huis om de volgende dag tegen 10.00u weer bij mij te zijn Het hotel is nog minder luxe dan het vorige.....en de prijs is bijna dubbel !!!! Recife is een toeristenstad en Manaus niet !! Zonder mijn koffers uitgebreid uit te pakken ben ik gaan slapen. Ik was doodmoe..........
Vrijdagmorgen tegen 11.00 uur (brazilianen hebben ook zo hun ¨braziliaans kwartiertje¨) werd ik opgehaald.............ik had inmiddels mijn kleine handkoffer ingepakt met wat ik nodig dacht te hebben voor een paar dagen in het resort............ZELFS een zwembroek !!
Eerst werd er weer geluncht...........vooraf groente met fruit........een soort pie van garnalen........rosbief met ¨mijn aardappel¨........en kaas toe. (Wat ik wel moet vermelden is dat we wel lunchen, later in de middag, maar daarna geen avondeten meer gebruiken. Rita doet dat niet in verband met haar poging enkele kilo s af te vallen en ik zou na al dat lekkers in de middag zelfs niets meer lusten)
Daarna mijn koffer en die van Rita achter in haar auto en op weg.............naar ????? het resort, dat weet ik, maar omdat ik geen kaart heb gezien heb ik geen idee waar de weg heenleidt. Het was een hoofdverkeersweg, maar met veel kuilen en gaten en we reden in de Amazone -rainforest....... Ergens onderweg was er een afslag en Rita vertelde mij dat de weg naar Venezuela was. Caracas 2250 km stond er op het verkeersbord !!!! Als Rita op vakantie gaat naar de Antillen, wat ze graag doet, vliegt zij vanaf Manaus via Caracas naar bv Willemstad....
Ter hoogte ongeveer daar loopt een rivier(tje) parallel aan de Rio Negro :: de Rio Preto da Eva. Bijzonder is dat de namen alhoewel verscheiden toch gelijk zijn ............zowel negro als preto betekenen zwart . Alleen is de Rio Negro (voedsterrivier van de Amazone-river) zo n 3 km breed en de Rio Preto zo n 30 meter........... De Rio Preto wordt, ter hoogte van de verkeersweg, gebruikt als zwembad/ontspanningsgebied voor gezinnen en is (zoals vaak een rivier) gratis. Er staan wat winkeltjes en een marktje waar je wat kunt kopen.
Na bijna een uur rijden kwamen we in het resort aan.........de vrienden van Rita - apart gegaan van ons, omdat ze van elders kwamen, waren er al. WAT EEN LUXE aan gebouw, inrichting en vooral ook het park waarin het gebouwencomplex was gelegen. Het gebouw was in een soort halve cirkel gebouwd, zodat elke kamer uitzicht had op het zwemparadijs met plekken waar je kun liggen op gemakkelijke luie stoelen... Alhoewel ik een eenpersoons kamer had ha dde kamer toch een veel breder bed dan ik thuis heb........airco ..........en een mooi uitzicht, niet alleen op dat zwemparadijs, maar ook op de bossen daarachter en een deel van het park. Het andere stel was een echtpaar.............hij ook advocaat.....zij weet ik niet....... Wat mij erg opviel in de tuin waren boom-struiken met zwarte en rode ¨bolster-achtige¨vruchten...zoals wij de tamme kastanjes kennen............maar wat mij opviel was, dat zowel de zwarte als de rode aan 1 struik zaten. Rita wist wat dat was...........de rode zijn nog niet rijp. de zwarte wel..........als je die open maakt komen er kleine pitjes uit..............en als je die kleine pitjes fijn maakt komt er een rode substantie uit..........die door de indianen wordt gebruikt om hun gezicht met (rode) strepen te bewerken..... Rita deed wat ervan op haar vingers en het heeft meer dan een dag geduurd voordat het eraf was.......met zeep lukte dat niet.
Vrij vroeg was het avondeten........een soort buffet met keuze uit salade-onderdeln, (als groente denk ik ) diverse vleessoorten en vis, rijst en pasta........... Verder natuurlijk het in Brazilie altijd (belangrijk) aanweizge ¨sobramesa¨ nagerecht/ toetje, bestaande uit allelei soorten pudding, taartjes, zoete geleien, peertjes (met kaneel) etc.......... Brazilianen houden erg van zoet........... Ik heb mij verplicht er alleen maar wat van te proeven !!!!!
Daarna hebben we een wandeling in het bos gemaakt, totdat het donker begon te worden (Er waren wel overal lataarns) De temperatuur was heerlijk in de avond, met een klein windje..........(rond de 32 graden)
Het slapen in zo n luxe resort is toch anders dan in ¨mijn hotel¨, maar ook duurder, want ik zag bij de receptie een dagprijs van (1 persoons) 690 R$ (345 EURO) De vrienden van Rita , met wie wij waren, hadden zakelijke contacten met de eigenaresse van de lodge. Waarschijnlijk dus niet die prijs...............maar dat weet ik niet.
Ik heb (26 juli 2011)nog veel bij te werken in mijn weblog, want morgen ga ik alweer naar Recife. Gisteravond had ik een groot stuk geschreven:: over donderdag en vrijdag, maar bij het opslaan ging iets mis, en nu moet ik dat opnieuw doen.
Op donderdag morgen tegen 10.00 uur heeft Rita mij, zoals steeds, opgehaald bij het hotel. Deze keer wilde ze mij wat van de buitenwijken van Manaus laten zien, want het museum over indianen was op deze dag gesloten. Na een rit door de stad, waar het verkeer ontzettend druk is, kwamen we in een buitenwijk, waar de gebouwen / gebouwtjes veel kleiner en veel armoediger waren dan in het centrum. Nog luxer zijn de villa¨s en de apartamenten-hoogbouw in de wijken van de rijken. Toch was deze buurt niet de ¨palafitas¨ die Manaus kenmerken, als je de stad vanaf het water ziet. Deze huisjes waren veelal van steen, alhoewel golfplaten daken er normaal waren. Zoals ik begreep was dit de ¨¨ armere wijk ¨
Hierna gingen we naar Rita s huis voor een lunch................verrukkelijk zijn deze (uitgebreide) lunches steeds. En elke keer weer wat anders. Deze keer alle 3 de gerechten (voorgerecht/2e gerechtcht /hoofdgerecht) waren gemaakt van garnalen..............(speciaal voor mij waren de garnalen gepeld....de brasileiros eten de kleine garnalen ongepeld en nemen de schil daarna uit hun mond.........min of meer zoals wij bij de kersenpitten) Het voorgerecht was een saus met garnalen, het tweede gerecht was een pastei met garnalen en het hoofdgerecht was garnalen met rijst...........en voor mij gebakken aardappel. Eerder had Rita mij eens gevraagd of ik liever rijst of aardappel had en of ik dan de aardappel gekookt of gebakken wilde hebben. Ik heb toen gezegd dat ik dol was op ¨gebakken aardappel¨..........niet beseffend dat zij dat niet kennen. Dus kreeg ik een paar gekookte hele aardappelen, die aan de zijkant wat geroosterd waren................Ik heb niet durven zeggen, dat voor mij gebakken aardappelen gebakken schijfjes zijn............het is zo geweldig dat zij de moeite nemen om mij te verwennen met dingen die ik graag lust......... Zoals ik ook iedere dag manga krijg................(Toen ik eens Rita op internet sprak thuis was zij een mango aan het eten en vroeg mij of ik mangA lustte. Ik zei haar toen dat ik dol op mango ben) In Nederland noemen wij de vrucht mangO in brasil heet de vrucht mangA. En als toetje een mangomousse....... Met als afsluiting koffie........
Voor na de lunch, waarbij ook de tante van Rita en haar vriendin Janny mee aten, had Rita gepland mij haar universiteit te laten zien. Deze universiteit ligt in een groot natuurreservaat, grenzend aan de rainforest en de enige gebouwen in dit reservaat zijn die van de universiteit. Het is een heel bijzondere ervaring in een enorm woud te lopen waar slechts een enkele asfaltweg loopt.........geluiden te horen van vogels, die elkaar toeroepen, en soms ook aapjes, die van boom naar boom springen.... De gebouwen zijn voor een deel van hout (de oudere gebouwen) en er is - voor deze faculteit - een nieuwbouw van steen in de maak. Bij navraag blijkt dat Rita hier hoogleraar familierecht is en tegelijkertijd hoofd van de sectie recht. (Verder is ze ook advocaat voor gemeente en staat Amazonas..............over haar werk als adviseur bij een groep sociaal werkers schreef ik al eerder ) De leslokalen voor kleinere groepen zijn - net als bij ons - in een gesloten ruimte, een klaslokaal. Voor colleges tbv grotere groepen wordt gebruik gemaakt van een ruimte met een ¨amphiteather¨ Ik heb er kennis gemaakt met diverse medewerkers van Rita en een enkele hoogleraar.........er waren geen studenten, want het is vakantie nu. (daarom heeft Rita ook vrij ) Het is niet goed te beschrijven : een groot woud met daarin wat ¨¨verloren gebouwen¨............alsof die gebouwen per ongeluk in dat oerbos zijn neergegooid............. Ook vanuit de ruimtes, veelal open naar de zijkanten, zie je alleen maar bos........ Voor mij indrukwekkend...... Ook de nieuwbouw in wording heb ik even gezien............dat is meer wat wij bij ons ook kennen.........een stenen (of beton ?) gebouw met heel moderne inrichting en overal airco. Airco is er in de oude gebouwen niet, alleen de ramen tegen elkaar open........
Op weg naar Ritas huis vertelde ze me dat ze nog een verassing voor mij had......... Vrijdag begin van de middag zouden we - met vrienden van Rita - gaan naar een resort............bijna 100 km ten noorde van Manaus.....tot zondagmiddag...........Rita was daarvoor uitgenodigd en dus ik ook.........als ik tenminste wilde meegaan.......
Donderdagavond heb ik gebruikt voor wat correspondentie beantwoorden en wat praten met Rita. Zij praat vrijwel constant Portugees met mij in hun gewone tempo, dus ik moet heel vaak om uitleg vragen, maar vaak kan ik ook al begrijpen wat ze vertelt, ook versta ik niet elk woord. Ik ben verplicht zeer attent te luisteren.............want - zoals hier gebruikelijk - wordt in een snel tempo gepraat en volgen er veel zinnen in een verhaal..........Als ik niet erg oplet raak ik de draad kwijt. Overigens beheerst ze de engelse taal redelijk goed............en heel soms gebruiken we het woordenboek of google traduzor (vertaalprogram van google dat ik in nederland ook gebruik in gesprekken met brazilie)
Tegen 10.00 uur weer naar mijn hotel gebracht, waar ik vertelde (zonder Rita) dat ik 2 nachten afwezig zou zijn en dat ik deze nachten dus in mindering gebracht wilde hebben.........En het is mij - in het portugees - gelukt !!!!! Dus enig rendement van mijn cursussen portugees...........
Met Rita ben ik naar theater geweest om een jazz-concert bij te wonen. Zij bood het mij aan en - alhoewel ik nooit naar zo n concert ben geweest- heb ik de uitnodiging aangenomen..............een beetje uit beleefdheid, anderzijds was het DE gelegenheid het theater te bezichtigen van binnen.
We hadden plaatsen hoog in het gebouw, in een soort loge. We keken recht op het podium. Wel was het er hardstikke heet............de - verwachte - airco werkte niet en warmte stijgt op naar boven. Daar zat ik - in een overhemd met lange mouwen, voorbereid op kilte in het gebouw - te snakken naar wat koelte..........
Fotos mochten niet van het optreden worden genomen............Vooraf van het gebouw wel.......
Het concert draaide om een Amerikaanse componist/trombonist (als speciale gast), die steeds in het engels wat vertelde over of het ontstaan van het stuk of andere wetenswaardigheden, en wat hij vertelde werd dan steeds in het portugees vertaald voor het publiek door de dirigent van het orkest........... Ik moet zeggen, het was toch een interessante voorstelling.......... De verhalen over de te spelen stukken, de muziek, die best aardig was.............het kunnen zien van de spelers in combinatie met de muziek.........en vooral de bewegingen van de dirigent.....tesamen was het een voorstelling waarvan ik echt heb genoten. Daarna was er nog een tweede concert...........van een snaarinstrument met piano...........die klanken lagen mij beter in het gehoor.............dus zei ik tegen Rita, dat ik gitaarmuziek graag hoorde........... ¨dit is een mandoline¨ verbeterde ze me............... Al met al was ik blij dat ik dit had meegemaakt................alleen de warmte was wat vervelend.......
Rita stelde voor nog ergens wat te gaan drinken, maar realisserde zich dat Itala (de bij haar wonende kleindochter van 12 jaar) later op de avond alleen zou zijn............dus besloten we dat tot de volgende avond uit te stellen. Ik ben dus naar mijn hotel gebracht..........en heb geslapen als een os.............. Al die indrukken en de (altijd warme) temperatuur maken moe.........
Woensdag 20 juli 2011.
Rita haalde me om ongeveer 10 uur op bij het hotel.........We zouden de markt gaan bekijken........... Maar eerst zijn we naar het ¨Palacio Rio Negro¨gegaan..............een paleis, gebouwd in de 19e eeuw door een baron, rijk geworden door de rubber. In die tijd was rubber nog alleen afkomstig van Brazilie, hoofdzakelijk uit het Amazonegebied. De arbeiders in het regenwoud bleven arm, maar degenen die de rubber in de wereld verkochten werden schatrijk. Het paleis is door de baron gebouwd en ook door zijn gezin bewoond........ Toen (nadat een engelsman zaden van de rubberboom uit brazilie had gesmokkeld en geplant in azie) de concurrentie vanuit azie kwam en de rubberprijzen instortten, werden vele rubberbaronnen straatarm.............ze hadden er nooit mee gerekend dat dit mogelijk zou worden. Het betreffende paleis is later door de gouverneurs van de staat Amazonas gebruikt en sinds een 30 tal jaren is het een museum............. Prachtig is bv het gebruik van het vloerhout in 3 kleuren van hout dat in het amazonegebiedvoorkomt. En er staan nog steeds prachtige chinese kasten, ooit geschenken van chinezen aan de baron, en in het pand bewaard gebleven. Omdat het pand (met een prachtige tuin erom heen) als museum wordt gebruikt is het pand erg goed onderhouden.
Dat is bij de klimatologische situatie hier in de Amazonas best nog een klus........Hout verweert snel door o.m de luchtvochtigheid......
Na het paleis zijn we naar de markt gegaan.......... Om ongeveer elf uur s morgens was het buiten 40 graden, gelukkig heeft de auto van Rita airco !!! Het eerste gedeelte van de markt dat we bezochten was voor fruit..............lange tafels met bananen...., soms bananen opgestapeld en in een lange rij..............alsof het een bananenmarkt was............ maar ook enorme hoeveelheden sinaasappels (3,50 R$ de kilo)..........en onvoorstelbaar veel inheemse vruchten, waarvan ik de namen niet heb onthouden............het was een overweldigende indruk van fruit...................en heet !!!!!!!!!! Verderop was de afdeling groenten...............ik heb er onder meer aardappelen, wortelen, uien, tomaten en rode bieten gezien. En witte kool !!! Verder natuurlijk weer veel groenten die alleen hier (of in andere delen van brazilie) voorkomen. Wat ik wel herkende waren para-noten, die wij soms tegen kerst, met andere noten, kunnen kopen. Daarna de visafdeling..........onvoorstelbaar, zoveel soorten en grote hoeveelheden !! Wel lag de vis niet op ijs, zoals bij ons........... Dan de vleesafdeling..............ontzettend veel verscheidenheid.............en alles zo maar op de tafels, soms inclusief vliegen.............en dat in die hitte !!!!!
Rita heeft een en ander aan vis en groenten gekocht voor haar huishouden. Die inkopen doet ze zelf, die laat ze niet aan haar huishoudelijke hulp over............ Ook de inkopen in de supermarket doet ze zelf......zij het dat haar hulp (Donna Angela) haar een boodschappenlijstje geeft van wat er tekort in huis is.
Inmiddels was het lunchtijd............ Steeds een salade van sla, tomaten, komkommer en soms rode bieten als eerste gerecht. Deze keer een heerlijke salade van diverse ingredienten als tweede gerecht, dan biefstuk, en daarna fruit en koffie na. Rita behoort volgens mij tot de ¨gegoede klasse¨..........dat merk ik aan bv de lunches, maar ook aan wat haar kleinkind allemaal heeft om te gebruiken...........Laptop, muziekapparatuur, Nintendo, eigen TV enz ...enz... Verder betaalt Rita voor de zus van Talita ook het schoolgeld van een particuliere school........enz. Verder gaat ze een paar keer op vakantie naar het buitenland, Rome, Parijs, maar ook de Caribien.... Anders (financieel) dus dan de mensen waar ik vorige keer was.
Na de lunch zijn we naar de supermarkt gegaan, waar Rita de boodschappenlijst van Donna Angela afwerkte........... Toen ze de inkopen had gedaan heeft ze me wat winkels in de ¨mol¨ (winkelcentrum) laten zien en heeft wat gesnuffeld in de boekwinkel daar............. Na een kop koffie in een koffietentje hebben we de boodschappen naar huis gebracht....
Inmiddels was het avond geworden. En zoals eerder afgesproken zijn we naar de ¨ praça de san Sebastiao ¨gegaan. Dat ligt tegenover het theater (waar de avond ervoor het concert was)...........de hele vloer is van zwart-wit stenen, gelegd in een golfvorm. Dit als symbool voor de twee rivieren, die samen de Amazone-rivier vormen. De ene rivier is de Rio Negro (zwart dus) en de andere is de Solimões (wit dus) De laatste (rivier) is in werkelijkheid totaal niet wit, maar erg modderig...... Als je over het geplaveide plein loopt is het of je over golven loopt.......... Omdat de aan dat plein gelegen kerk open was, zijn we daar ook binnen gegaan. Wel heb ik gewacht met fotos maken totdat de dienst (rozenhoedje bidden) afgelopen was. Ook hier zag ik weer mensen op hun knieen met uitgestrekte armen......iets wat ik destijds ook heb gezien. Mij doet het wat extreem aan. Toen iedereen de kerk uit was heb ik wat fotos gemaakt, o.m. van het altaar...........de basis van het tafelblad bestond uit 2 grote handen, die de tafel dragen.
Op het pleintje hebben we wat gedronken....Rita water en ik Guarana...........en wat gekletst. Daarna heeft Rita mij naar het hotel gebracht.......... Ik was moe en heb heerlijk geslapen. Wel heb ik gemerkt dat de airco niet alleen maar prettig is...........hij blaast ook koude lucht, dus in de loop van de nacht, toen ik wakker werd, heb ik dat ding maar eens uitgezet. s Ochtends was het toch al weer behoorlijk warm in mijn kamer..............dus gauw maar weer aangezet!!
Nu moet ik nog donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag bijwerken................maar.......... ik ben dit lange weekend in een resort in de Amazonas geweest waar geen internet beschikbaar was........en dus ik moet naar mijn hotel terug en daar ¨opnieuw inchecken¨ Dus dat ga ik nu maar doen..............dan probeer ik mijn schrijfachterstand steeds een beetje in te lopen.
Zondagavond tegen twaalf uur gaan slapen en de wekker op 4 uur gezet................... Om half zes zou de bus naar het vliegveld gaan en de volgende bus pas uren later !! Inslapen was moeilijk.....heb ik steeds als ik s ochtends op een bepaalde(vroegere) tijd MOET wakker worden... Net iets voor 4 uur werd ik wakker...............opgestaan..gedoucht.....mijn douche- etc spullen in mijn grote koffer gedaan, zodat ik bij controle niet weer vanalles zou moeten wegdoen.... wel een reserve voorraad van mijn medicijnen in de handkoffer gedaan voor het geval mijn grote koffer eens zoek zou raken.............mijn medicijnen MOET ik regelmatig innemen en hoe zou ik zo snel aan nieuwe moeten komen...........
Om kwart over 5 naar beneden, nadat ik eerst nog wat foto¨s van mijn kamer heb gemaakt....... Daar mijn ¨toegangskaart¨van mijn kamer ingeleverd............(betaald had ik al toen ik aankwam !!) De hotelmedewerker is buiten gaan staan om de bus te laten weten dat er een klant was............heeft, toen de bus stopte voor het hotel (dat is een reguliere stopplaats voor de vliegveld-service, net als meerdere hotels zoals ik tijdens de rit zou ervaren) mijn koffers de trap van het hotel afgedragen en in de laadruimte van de bus gestopt. In de bus heb ik aan de chauffeur 33 R$ betaald en de bus zette zich in beweging............ We hebben een groot deel van het stadscentrum doorkruist van hotel naar hotel om meerdere gasten op te pikken..(sommige straten herkende ik van mijn wandelingen met Ivany)...........uiteindelijk na 3 kwartier stopte de bus voor het laatst.............toen in een grote drukte op de autobaan naar het vliegveld Daar kwam ik om 7 uur aan.............het vliegtuig zou om 10.30 SaoPaulo -tijd gaan....dus tijd genoeg!!
Om mijn grote koffer ingeleverd te krijgen moest ik weten waar op dat grote vliegveld (dit is het intercontinentale vliegveld van SP, van waar uit ook binnenlandse vluchten gaan)......... Een functionaresse van TAM bracht mij naar het geddelte waar ik zou moeten zijn en wees mij een speciale rij voor mensen met voorrang............er waren maar een paar mensen voor mij, terwijl in de normale rij het uitpuilde..................toen ik vlak bij het inceck gedeelte kwam zag ik waarom ik ¨preferença¨had...............net als in de bus en metro heeft men op het vliegveld respect voor de ouderdom !!!!!
Dus ik had tijd over..........
De controle verliep erg simpel.............de vraag beantwoorden of ik scherpe voorwerpen als schaar of mes bij mij had ????? Die had ik wijselijk deze keer in de grote koffer gedaan......... Door het poortje MET RIEM AAN.........(tot nog toe moest die altijd af!!) en klaar was ik.
In een stoel maar gehangen tot het moment dat we in het vliegtuig mochten............ook hier weer:: zwangere vrouwen, invaliden, mensen met kleine kinderen en oude van dagen (!! = al boven 60) mochten via een speciale rij eerst instappen...........daarna de rest...........
Naast mij in het vliegtuig (aan raamzijde) zat een meisje (jonge vrouw) die elke maand voor drie dagen vanuit SP naar Manaus moest voor haar bedrijf............voor controle aldaar..............zij was dus erg bekend met alles en vertelde me van tijd tot tijd waar we (ongeveer) waren, als we tenminste meer zagen dan wolken. Ik probeerde soms wat te slapen.....maar . alhoewel ik hardstikke moe was.........het lukte me niet. Toen we Manaus naderden wees mijn buurvrouw mij op de Amazone rivier, die als een groot , maar vooral breed lint door het gebied liep. Mooi om ook van bovenaf te zien.
Toen het vliegtuig was geland en ik mijn koffer had liep ik naar de uitgang..........afwachtend wat er zou komen:: zou ik Rita, die ik alleen ken van internet, herkennen, zou zij mij eventueel herkennen, zou ze er uberhaupt wel zijn (autopech kan daar ook).........en eventueel wat te doen ?? Bedenk dat ik had afgesproken daar een hotel te boeken, dus dat had ik ook nog niet!! Als je avonturen wilt moet je er alleen maar van genieten en geen zorgen maken......... Meteen bij de uitgang riep Rita al JAN !!...........ze had me meteen gezien en was er met een vriendin van haar, waar ze veel mee samen is...........
Met de bagage naar haar auto, een Renault Symbol,...........en naar haar huis..........ze heeft geregeld dat we eerst een lunch genieten in haar apartement......... De auto EN haar huis hebben (gelukkig) airco, want het was inmiddels 32 graden...........de overgang vanuit Sao Paulo met 12 graden in de ochtend tot 32 in Manaus in de middag is behoorlijk. Manaus is de hoofdstad van de Amazonas..........een van de staten van Brazilie dat zo groot is als Benelux, Frankrijks en Duitsland tesamen. Het ligt in de tropen, dus het kent geen winter- en zomer, zoals de andere staten, alleen natte periode en droge periode.........nu is het de droge periode........... Ook is het tijdsverschil met Nederland constant 4 uur en niet wisselend.......mijn horloge had ik inmiddels op plaatselijke tijd (1 uur terug) bijgesteld Thuis bij Rita trof ik haar tante van 91 jaar, die iedere dag te voet naar Rita komt en daar luncht.....en er vief en monter uitziet..........zelfs op muziek danst !!! Verder heeft Rita een hulp in huis (donkere vrouw) Donna Angela geheten........die het huishouden doet. Rita is advocaat voor de gemeentelijke overheid en hoogleraar aan de universiteit....... Ze heeft een ¨adoptief-kleinkind¨in huis (Itala-Victoria) van 12 jaar............
Als lunch hadden we eerst een salade van sla, tomaat, komkommer en wortel........ Daarna een soort salade van gerookte kip, appel, aardappel en rozijnen........verrukkelijk !! Daarna fruit (Mango en ananas) en koffie na!!
Daarna kwam haar nichtje die bij een reisburo werkt...............via haar hebben we het hotel Monaco geboekt omdat ik niet duur uit wilde zijn en het toch vooral om slapen en douchen en ontbijt zou gaan......... Kosten ditmaal, na enig ondehandelen en toezegging dat ik 9 nachten bleef en contant vooruit zou betalen (blijkbaar argumenten die tellen) 87,50 R$ per nacht.......iets meer dan 40 Euro per nacht, de helft van in Sao Paulo.
Rita heeft me met haar auto naar het hotel gebracht.Mijn kamer is op de 11e verdiepeinmg met een pracht uitzicht op de haven en de Amazone............ Maar de kamer zelf is pover.........een simpel bed, 1 nachtkastje.........om het licht aan en uit te maken moet ik mijn bed uit.........de wc is met een simpel kraantje, geen wastafel.de douche is aan het andere eind van de kamer............en wat me vooral tegenstond....het stonk er naar urine............ Kwam niet van de WC.............ook beneden was die geur...misschien van een bepaald soort bloemen?? Naar beneden gegaan en om een spuitbus gevraagd............Brise gekregen en mijn kamer ¨schoon-gespoten¨
Rita vroeg me of ik s avonds nog ergens heen wilde......maar ze begreep ook dat ik wilde uitrusten.... Na wat gerommel met mijn koffers (anders ingedeeld dan voor de vlucht) ben ik om 8 uur gaan slapen tot de volgende morgen (vandaag) om 8 uur...........
Dinsdag 19 juli 2011
Rita had beloofd me om 10.00u weer op te halen........toen ze er om half elf nog niet was wilde ik haar bellen of ik het misschien verkeerd begrepen had...........de telefoon van het hotel was buiten werking, ik kon alleen in een publieke telefooncel bellen, maar daarvoor moest ik weer een telefoonkaart hebben en die heb ik niet..........en het hotel verkocht die ook niet.............inmiddels was het bij na elf uur en ik wilde graag weten hoe en wat.............dus heb ik - bij hoge uitzondering - mijn eigen mobieltje gebruikt......benieuwd wat dat kost.!!!!............ Het bleek dat Rita haar ¨kleinkind ¨onverwacht moest ophalen, en ze kon mij niet bereiken per telefoon vanwege de telefoonproblemen van het hotel....... Kwart over elf kwam ze, maar moest wel nog naar een bijeenkomst van haar (vrijwilligers-)werk om de mensen daar van advies te dienen.......duurde maar een half uurtje en ik was met haar mee....... Daar heeft ze me uitgelegd dat ze fiscale en jurische zaken controleert van een groep maatschappelijk werkers die voor de gemeente werken.(gratis, voor het goede doel)
Daarop zijn we naar haar huis gegaan, waar haar tante al weer was en even later haar vriendin ook kwam.............en we een lunch van vis genoten...........met diverse fruit en koffie na... De vis kende ik niet.........zeker 2 x groter dan een schol.............in de dikte doormidden gedaan, zodat er twee halve vissen, geroosterd, op tafel waren. De naam van de vis is in het portugees ::Tambaqi
Na de lunch mocht ik de PC van Rita gebruiken en heb dus , behalve wat correspondentie afhandelen, ook dit log bewerkt. Zodadelijk gaan we naar mijn hotel, waar ik een overhemd met lange mouwen moet aandoen, want we gaan eerst het theater van Manaus bekijken en daarna een muziekconcert genieten.. Volgens Rita kan het s avonds tot 12 graden afkoelen en dan zijn korte mouwen wat fris.
Zondag 17 juli 2011 Omdat Ivany grieperig is is ze vandaag (ook) thuis gebleven. Ik heb op zaterdag de omgeving van het hotel in mijn eentje eens verkend (wat straten rechtdoor dan links, dan een paar keer doordraaien en ik kom weer op het uitgangspunt uit !!) Al wandelend (ook zonder Ivany moet ik minstens een half uur per dag lopen !!!) ontdekte ik allerlei leuke winkeltjes die we nooit zijn tegengekomen. Onder meer een erg grote supermarkt (bijna een hyper) waar vanalles te koop was...........
Vlakbij het hotel worden binnenkort apartementen gebouwd, 1 kamer- en tweekamer-apartementen. Ik was benieuwd wat zo¨n apartement in het oudere gedeelte van het centrum van SP zou kosten. Ik dus gevraagd............eerst kreeg ik een hele uitleg (in het portugees !!) maar omdat de dame (die de uitleg gaf) erg langzaam en duidelijk sprak was alles te begrijpen.........(soms worden woorden die je begrijpt in de samnehang toch duidelijk) Het waren luxe apartementen met bv als veiligheidssnufje, dat je alleen maar binnen kunt met een vinger-herkenning. Maar als je iemand anders vraagt om even iets in je huis te doen lijkt het me weer niet zo handig...........vergeten te vragen hoe het dan moet......... Zo¨n 2 kamer-apartement met keuken(tje), zithoek, leeshoek, balkon, eethoek, slaapkamer en douche/toilet kost , omgerekend in ons geld Euro 250.000 Als ik dan de verlopen/vergane huizen in de directe omgeving zie zou ik er voor niets nog niet willen wonen. Maar misschien worden die mettertijd ook vervangen door nieuwbouw, wie weet. De hotelbedienden vonden de prijs ook erg hoog, maar met de bemerking dat wonen in het (overigens grote) centrum van Sao Paulo onvoorstelbaar duur is. Je kunt hier beter aan de rand van de metropool wonen en de metro gebruiken als je in het centrum moet zijn.
Zondag 17 juli Vandaag de laatste dag in SP. Na het ontbijt eerst naar de fruitmarkt, (zit mijn verplichte wandeling er tenminste weer op) Lekkere kersen gekocht .Groot en sappig. Verder een rondje gelopen aan de andere kant van de hoofdstraat dan ik gisteren deed. Daarna alles uit mijn beide koffers uitgepakt , uitgestald en weer (goed verdeeld ivm de controle op van alles) ingepakt. De beide koffers gewogen..............toen maar een schatting gemaakt dat de weegschaal 2 kg zou kunnen wegen en besloten die in de handbagage mee te nemen............ten eerste omdat ik daar kg-capaciteit over had en ten tweede omdat ik denk dat in mijn handbagage de weegschaal minder risico loopt op breuk. Daarna op TV naar voetballen gekeken..........er is (hier in zuid-amerika) de ¨coppa america¨ het kampioenschap voor landen in latijns amerika. Brazilie speelde tegen Paraguay..........en het is inmiddels een ¨knock-out¨fase...........wie verliest ligt eruit. Na de normale speeltijd was het 0-0, dus verlenging, ook gelijk...toen penaltys...........en Brazilie ligt eruit. Ik vond dat ze ook erg nerveus speelden.
Na de voetbalwedstrijd even wat gegeten........... Nu nog even wat bijwerken in mijn blog, want ik had nog een tegoed in de LAN en dat probeer ik nu op te gebruiken. Want anders ben ik dat geld toch kwijt. Hierna ga ik slapen...alles is in gereedheid om morgen vroeg op reis te gaan naar het volgende deel van mijn avontuur.
Na het ontbijt zijn we eerst naar de bank gegaan......het geld (dat moet rollen volgens zeggen) doet ook hier zijn uiterste best. Alhoewel ik me financieel redelijk gedraag verdwijnt het geld beetje voor beetje............ Nou had ik gerekend op het feit dat reizen geld kost............maar ik had een inschatting gemaakt op mijn ervaring van vorige keer. Wat ik merk is dat enerzijds de prijzen in Brazilie zelf aanzienlijk zijn gestegen EN de koers nu veel slechter is. In 2009 was de koers 3 reais voor 1 euro....nu hooguit 2,2 reais voor 1 euro......... Inflatie hier plus slechtere koers maakt een ¨¨gecumuleerd verschil¨¨ Het is niet om te klagen, alleen uit te leggen waarom ik zovaak naar de bank moet.
Vrijdag hebben we na het ontbijt eerst uitgebreid besproken wat we nog willen..............ik merk nl dat ik wat vermoeid begin te raken. Veel indrukken, veel lopen, en dat dagen achtereen. Het is tijd om wat te rusten...........ik kan toch niet alles in SP zien in 9 dagen. Besloten hebben we om, nadat ik in de LAN (computer-zaak) ben geweest om mijn emails te beantwoorden en mijn blog bij te werken, naar ¨¨chinatown¨¨ te gaan. Chinatown in SP is een wijk waar chinezen hun winkeltjes hebben............In tegenstelling tot wat ik verwacht had ook hier brede straten........ maar onvoorstelbaar veel kleine shops............meestal een gang waarin mini-ruimtes als winkeltje zijn ingericht........hooguit een paar vierkante meters. De prijzen daar zijn ook bijzonder laag. Zo kocht Ivany een jurk voor zichzelf voor 19R$ (8,50 Euro). Ik heb wat fotos gemaakt en verder hebben we alleen maar rondgekeken. Ik had eerder in de week Ivany en haar gezin uitgenodigd om i neen ¨¨churascaria¨¨ te eten. Dat is een restaurant met een onvoorstelbaar uitgebreid buffet met voorafjes en daarna komen kellners met vleesspiezen (steeds van een ander deel van het rund) en je kunt dan steeds een ander deel proeven als je wilt. Ik ken dat van de vorige keer, toen heb ik ook met Ivany en haar gezin daar genoten.... Dus voor mij 2 x de voorafjes en daarna slechts 1 soort vlees............van de rib..........dat is smakelijk en wat los vlees (denk aan draadjesvlees, maar dan geroosterd) Alhoewel ik al lange tijd probeer het ¨van alles wat minder¨¨-regime te hanteren heb ik vrijdagavond dat maar eens vergeten !!!! We hebben genoten !!! Jammer was dat de zoon van Ivany, Rodrigo, plots moest laten afweten wegens onverwacht moeten overwerken. In verband met het feit dat het avond was hebben we een taxi genomen, eerst Ivany naar huis en toen ik naar het hotel. Ik had me wat zorgen gemaakt over mijn uitgebreid genieten op die vrijdagavond, maar op zaterdagmorgen gaf mijn weegschaal 97 kg aan..................dus ik zit hardstikke goed met mijn gewicht. Wel wil ik de komende tijd me niet te vaak te buiten gaan in hoeveelheden.........kleine beetjes kunnen ook lekker zijn!!! Maar ik wil wel genieten !! Waarschijnlijk zal ik pas over een paar dagen weer schrijven in mijn blog...........vandaag (zaterdag) wil ik rustig aan doen en zondag moet ik alles ompakken, zodat er een goede verdeling in de koffers ontstaat voor het vliegtuig. En ik wil zondag vroeg naar bed, want ik moet maandagmorgen om half 6 met de bus naar het vliegveld om naar Manaus te gaan...... Een nieuw avontuur tegemoet !!!!!
Na het ontbijt hebben we de bus genomen naar een totaal ander deel van Sao Paulo..............de wijk waar de millionairs wonen......... Het was met de bus ruim een half uur. Op enig moment zei Ivany :: hier moeten we eruit !! We stapten uit bij een kerk. De naam van de kerk is Nosso Signora Do Brasil ( onze lieve vrouw van brazilie). Werkelijk een prachtige kerk !! alle wanden waren bedekt met tegelwerk (zoals portugal kent) ..........heel bijzonder.... Eerst dacht ik dat dit nog was uit de tijd van de portugezen, maar toen zag ik afbeeldingen van diverse recente pausen (Johannes XXIII, Paulus VI) dus het moest van later zijn. In een bepaalde kapel was er gebruik gemaakt van rose tegels............ Ik nogal wat foto¨s gemaakt...............wij kennen dat niet............ik vond het geweldig. Daarna zijn we op weg gegaan om een groot (en bekend) park in SP te zien........ ¨¨O parque da Ibrapuera¨¨ . Maar voordat we daar konden komen hebben we eerst op een bus gewacht die ons daar brengen kon. Want voor lopen was het (wist Ivany) te ver. Wachtend op de bus.............(ruim een half uur) aan de Avenida Augusta (een enorm drukke verkeersweg met gescheiden banen met elk 4 stroken) zag ik plotseling op de afscheiding tussen de verkeersrichtingen zo¨n bord waar elektronisch tijd en temperatuur werd aangegeven. 32 Graden !!!!!!, welis waar gaf het volgende bord 31 graden aan, maar toch............het was warm !!! En dat, terwijl het in dit jaargetijde in Sao Paulo zo¨n 12 tot 18 graden is.
Rondkijkend zag ik kapitale villa, ommuurd of omgeven met een groot hekwerk. En enorme hoge gebouwen. Daarin zijn apartementen die elk zo¨n 800.000 to 1.000.000 EURO !!! kosten.............Zo¨n apartement is niet - zoals bij ons - slechts een gedeelte van een verdieping, maar bestijkt de hele verdieping. Ivany heeft kennissen daar..zodoende weet ze dat.
Na een hele tijd, soms ons afvragend of de bus nog wel zou komen, kwam er plotseling toch een bus. Die bracht ons naar de ingang van het park. Het was een groot gebied met waterpartijen, meren, grasvelden, boomgroepen........... en asfaltwegen, waarop geen autos¨s mochten komen. Totaal wandelgebied, alhoewel er ook fietsers waren. Ik heb er o.m. veel zwarte zwanen gezien.............mooie bloemen............en het was redelijk koel onder de bomen. Ook zag ik er een laan van bamboestruiken, hoog opgegroeid en een boog vormend waar we onderdoor liepen. Het was een hele wandeling. Tegen 5 uur zochten we een bus op..........maar in de wijk van zeer rijke mensen.(met eigen auto¨s) lopen weinig bussen........ ook nu dus een tijd gewacht...........maar uitendelijk kwam er een bus, die weliswaar niet richting ons hotel ging, maar ons naar een gebied bracht waar onze bus reed. Wat mij er opviel was dat het verkeer over die avenidas enorm druk is.....en constant..........de avenidas zijn de verkeeraders naar de andere delen van de stad..........(vergelijk de Periferique in Parijs qua drukte)
Vlak bij ons hotel zijn we uitgestapt en hebben in een winkelcentrum op de Avenida Paulista gegeten. Je hebt daar een hele ¨winkelvloer¨ me ttafeltjes een stoelen en aan de rand allemaal verschillende eettentjes.........zo kun je kiezen uit diverse soorten eten (afhankelijk van het tentje dat je kiest op basis van wat je lekker vindt). Ivany had een voorkeur voor arabisch eten maar ik wilde graag ¨normaal¨¨ eten..................rondkijkend wat de eettentjes te bieden hadden vond ik ¨¨zalm + salade¨¨ en Ivany had graag biefstuk............dus hebben we besteld..............na enige tijd kwam ons bestelnummer op een elektronisch bord...........he teten afgehaald. en gesmuld........de zalm was gegrild en een groot stuk.............de salade was verrukkelijk. Ivanys biefstuk was (volgens haar) erg goed en zij had een kleine salade erbij. Later verder lopend zag ik een eettentje waar je (voor een vast bedrag) uit allerlei gerechten kunt kiezen, dus en , en , en ........ Met Ivany heb ik afgesproken dat we zaterdagavond daar weer heengaan, Ivany haar eten haalt bij het arabische tentje en ik bij het ¨¨veelkeuze¨¨ restaurantje......gezien de tafeltjes, (die niet bij 1 tentje horen maar voor alle tentjes zijn), kunnen we eten wat onze voorkeur heeft, en toch gezamenlijk. Vanavond gaan we naar een restaurant met Ivanys zoon en dochter, waar ik vorige keer (2009) ook met hen ben geweest als afscheid toen. Wil ik nu weer. Maar daar schrijf ik wel weer over als ik er geweest ben. Na het eten is Ivany naar huis gegaan en ik naar de LAN. Ik had nl nog steeds geen contact gehad met Rita, de dame in Manaus waar ik volgende week heenga............ En ik had haar goede emailadres niet.......(mijn mail kwam terug )...........dus ik wilde weten of zij zelf al gemaild had. Nee dus. Vanochtend (Vrijdag), voordat ik mijn weblog ging bijwerken zag ik, dat ze me een berichtje had gestuurd en dat ze me op het vliegveld opwacht. Nu nog in overleg met haar een hotel zoeken en dan is dat ook weer geregeld............ Dit was mijn belevenis van gisteren, Donderdag.......................veel moois gezien.....veel gelopen........maar niet afgevallen volgens de inmiddels gekochte weegschaal. De weegschaal heb ik gecontroleerd met 3 kilo-zakken zout uit de keuken van het hotel...afwijking 100 gram........ dus ¨niet afgevallen ¨ is dus waar................. Morgen schrijf ik weer verder.
Zondag 10 juli 2011 Zondagmorgen werd ik wakker iets na achten. Omdat het ontbijt tot tien uur is en er is geregeld dat ik met Ivany ontbijt, heb ik Ivany gebeld, dat ik heelhuids ben aangekomen en dat ik haar verwachtte in het hotel voor het ontbijt(buffet) Ivany woont niet ver hiervandaan. Ze was dus om 9.15u hier en het was erg leuk om elkaar na twee en een halfjaar weer in persoon terug te zien. In 2009 heeft Ivany mij ook ¨¨gegidst¨¨ in Sao Paulo. Ik heb mij bij het ontbijt netjes aan mijn twee sneetjes brood gehouden, met kaas hier, omdat men geen suikerloze jam heeft........ Ivany heeft ruimer genoten van het ontbijtbuffet. Wel heb ik mij voorgenomen steeds een stuk fruit erbij te nemen in het vervolg.
Na het ontbijt hebben we plannen gemaakt voor de zondag. Toen ik zaterdagavond in de bus langs Praça da Republica had ik gezien dat er marktkraampjes stonden. Ivany wist dat er zondag in een zijstraat van ons hotel een fruitmarkt was omdat deze markt precies voor de school is , waar Ivany werkt. En inderdaad was er een markt op Praça da Republica, zij het , dat Ivany het daar wat gevaarlijk vond. (Vlak bij Praça da Publica ben ik in 2009 van mijn geld beroofd !!!!!!) Verder vertelde Ivany, dat haar zus en zwager ons hadden uitgenodigd bij hen een lunch te gebruiken en ik zou daar haar moeder weer kunnen ontmoeten. (Ivanys moeder woonde in 2009 bij Ivany, zodoende kende ik de moeder al, maar sinds een jaar woont de moeder bij haar andere dochter) Ik vond dat een leuk idee.
Dus zijn we eerst naar de fruitmarkt geweest..............onvoorstelbare hoeveelheden van allerlei soorten fruit..............erg grote kersen, bananen in een heel lange rij stalletjes.......manga¨s (zo heten mango¨s hier) appels en peren, maar ook veel exotisch (lees braziliaans) fruit. Door lopend kwamen we eerst langs een kerk, daar was een mis, dus daar zijn we niet binnen gegaan, misschien later nog eens, als die dan open is. Na enkele straten kwamen aan de Praça da Republica...........veel groentekramen...maar ook kramen met andere gebruikvoorwerpen. Ik vind het altijd erg leuk om te zien wat zo¨n markt te bieden heeft..........zeker in het buitenland. Op deze markt heb ik 2 leren riemen gekocht............dat had ik me thuis al voorgenomen...... Na enig voorzichtig pingelen betaalde ik 35 R$ (= ong Euro 15) voor de twee. De verkoper legde uit dat hij deze riemen zelf moest inkopen en er daarom niet zoveel winst op had als op die hij zelf sneed........en er dus weinig af kon. Voor mij een niet zo¨n sterk verhaal, maar ik was tevreden met de prijs.
De zus en zwager van Ivany wonen in het noordelijke deel van SP, met de bus ruim een uur rijden. Ik merk dat Sao Paulo ¨een grote stad¨ is. (Praça da Republica is zo ongeveer het centrum van de stad) Wij namen de metro.........en uiteraard verlaat ik mij wat de weg betreft volledig op Ivany........
Bij de metro ontdekte ik twee zaken die ik nog niet wist.......ten eerste kan ik op vertoon van de fotokopie van mijn paspoort gratis reizen met de metro.(met de stadsbus ook, maar dat had ik de vorige keer al ontdekt) en ten tweede:: de metro heeft normaal groene stoelen, maar her en der staan blauwe stoelen. Deze blauwe stoelen zijn speciaal voor 4 groepen mensen : zwangere vrouwen, vrouwen met een baby bij zich, invaliden EN mensen boven de 60 jaar. Verschillende keren in de loop van de verdere dagen heb ik beleefd dat een man van bv 40 jaar opstond voor mij en mij zijn (blauwe) zitplaats aanbood. Hardstikke fijn dat ik dan kan zitten..........maar ook een beetje confronterend dat men kennelijk aan mij ziet dat ik een oude vent ben !!!! Overigens is dat vrij reizen met metro en stadsbus in heel Brailie!!
Omdat het aardig is een kleinigheidje mee te nemen als je op visite gaat kochten wij een geroosterde kip om deel uit te gaan maken van de lunch. Daarvoor moesten we uitstappen en naar een tentje waar ook een kippengrill aan verbonden was. Wat mij opviel was dat daar (we waren inmiddels in het noordelijke stadsgedeelte) de straten erg steil waren. Vanaf de grill namen we een taxi, omdat er geen bus liep naar het betrekkelijk nieuwe gedeelte waar Ivanys zus en zwager wonen. Ook in de taxi viel me op dat de straten ¨¨erg op en neer¨¨ gingen.........steil omhoog en dan weer steil omlaag....met hellingpercentages van naar schatting 15%........
Door Jose (zwager) en Rosely(zus) werden we heel hartelijk ontvangen.........met veel aandacht voor mij als gast.......Jose spreekt redelijk engels en dochter Emmely spreekt het zelfs heel goed. Toch lieten ze mij ook mijn portugees gebruiken........ Later kwamen ook de getrouwde zoon met zijn vrouw erbij ......... Het was voor mij aardig Ivanys moeder weer eens terug te zien...........ze was pas enkele dagen terug 83 geworden.
De lunch bestond uit eerst een heerlijke gemengde salade, daarna een soort quiche van brocoli, dan rijst of pasta met geroosterde kip en ,omdat de moeder van Ivany en Rosely pas jarig geweest was.........een rest taart na. Thuis ben ik begonnen met afvallen door minder veel te eten en hier wil ik dat zoveel mogelijk volhouden.......maar soms is dat moeilijk .......
Na de lunch kregen we nog koffie. Na nog wat kletsen , o.m. over het feit dat Jose inmiddels met pensioen is en zo........zijn we weer teruggegaan. Jose heeft ons met zijn auto naar het dichtsbijzijnde metrostation gebracht, toch nog een rit van ruim 10 minuten. Toen ik een opmerking maakte over de zo steile straten vertelde Jose, dat hij het zo geweldig vond dat hij in dit deel van de stad woonde:: hij waande zich steeds in San Francisco !!!!!
Omdat de lunch zowel laat als overvloedig was hebben geen ¨jantar¨ (diner/avondeten) meer genomen. Na nog wat koffie is Ivany naar huis gegaan.......ze zou maandagmorgen er weer om 9.15 zijn. Ik was toch moe..........ben dus vroeg naar bed gegaan en heb als een blok geslapen tot 8.00 u maandagmorgen.
Maandag 11 juli 2011. Toen ik zaterdagavond op het vliegveld in SP aankwam was het kil............goed dat ik een T-shirt en een overhemd met lange mouwen aanhad. Zondag was het ook fris........minder kil dan zaterdag, maar te kil voor korte mouwen. (Overigens heeft de kamer airco, zodat ik zaterdagavond de kille kamer wat kon verwarmen) Maar ik heb op warm weer gerekend :: alleen het overhemd dat ik (inmiddels vanaf vrijdagavond) aanhad was met lange mouwen. Dus na het ontbijt op stap om - voor een niet te hoge prijs - wat overhemden met lange mouw te kopen. Ivany kent - zeker dit deel - van de stad, dus wij naar Avenida Paulista...........een straat met alle grote banken en huizen van de rijkste mensen in SP. Toch bleek er een wijk te zijn waar groepen kleine winkeltjes waren met redelijke prijzen.........Ivany noemt dat ¨ de chinezen-winkels¨. Ik heb er geen chinees gezien ! Wel een Arubaan, met wie ik wat nederlands heb gepraat. In zo¨n winkel heb ik gebruik gemaakt van een aanbod : 3 voor 99,99 R$ (3 voor 45 euro) Niet erg goedkoop (Makro heeft vaak betere aanbiedingen) maar het was betaalbaar en ik had 3 overhemden met lange mouwen meer bij me.
Ook moest ik nog naar de bank....geld pinnen ...want bij aankomst zaterdagavond in het hotel werd mij gevraagd meteen cash af te rekenen voor de hele 9 dagen !!! Ik heb uitgelegd dat ik net aankwam in Brazilie, dus nauwelijks enig Braziliaans geld had, maar dat ik zondag zou zien of de bank open was. EN dat ik verder twee dagen nodig had om te pinnen omdat mijn pas uit veiligheidsredenen gelimiteerd was. Na deze uitleg was men accoord (bij cash betaling kreeg ik korting boven betalen met creditcard) Dus heb ik na onze tocht via de belangrijkste straat van Sao Paulo nog even 1000 R$ gepind en in het hotel maar meteen afgedragen i mindering op mijn nota. Daarna zijn Ivany en ik nog naar een restauarantje gegaan. Op weg naar het hotel hadden we dat gezien en Ivany vertelde dat ze gek is op pizza en dat restaurantje had pizza¨s..........en diverse vleesgerechten (zo stond er op een aanplakbord) Toen we er aankwamen bleek dat van de pizza¨s te kloppen, maar het andere was alleen in de middag (lunch/almoço) Dus kreeg ik een gerecht van gefrituurde kipdijen en een soort frites, maar van een speciaal soort meel gemaakt (polenta) Beiden waren bremzout.............jammer..........Ik heb ook daar weer gelet op mijn ¨¨regime¨( portuguees voor dieet)....dus de helft niet opgegeten. Die rest is meegegaan in een plastic zakje en de volgende dag door Ivany gegeven aan een man die in een parkje lag. Weer tegen 9 uur naar bed.....heb het enerzijds nodig en anderzijds wil ik ook niet alleen in deze grote stad gaan zwerven.
DINSDAG 12 juli 2001 Na het ontbijt samen met Ivany naar de bank......ik moest de rest pinnen voor het hotel en Ivany moest betalingen doen. Terug naar het hotel en afgerekend. Deze laatste medewerker is bezig duits te leren ¨ en of hij duits mocht proberen te spreken met mij¨ Och, er is nog een medewerker die goed (en graag ) duits mij met spreekt. Ik ga straks nog Guy Thijs evenaren !!!! Daarna zijn we naar Ivanys huis gegaan. Ze heeft in de loop van de tijd (na mijn vorige bezoeken in 2009) haar kamer verrijkt met mooie nieuwe meubelen en een grote TV !! Best een aardige inrichting nu............en fijn voor haar dat ze dat nu kennelijk kan. (Toen ik haar in 2009 ontmoette had ze met haar gezin nauwelijks te eten) En uiteraard was ze trots op haar nieuwe spulletjes. Met haar dochter Maiara (spreek uit MAJADA) zijn we gaan lunchen in her estaurant ¨¨ Ponto Chique¨, volgens Ivany een erg bekend en goed aangeschreven restaurant. Ivany koos een vleesgerecht, Mariara kip met een groenteschotel en ik een mix-salade. Jullie zien :: tot nu toe houd ik me streng aan mijn plan niet veel zwaarder terug te komen. !!!! De salade was overigens erg lekker. Ik heb vanaf zondag Quarana Zero gedronken, zoals ik de laatste weken in Nederland Rivella dronk. Het smaakt ook een beetje zo. Nadat we Mai (de roepnaam) weer thuis hadden afgezet zijn we terug gegaan naar het hotel. Wel heb ik inmiddels met Mai en Ivany afgesproken dat we (samen met Ivanys zoon Rodrigo) op vrijdagavond naar het restaurant gaan, waar we destijds ook een ¨¨afscheidsdiner¨¨ hebben gehouden. Ik verheug me daar nu al op !!! Kan ik uit veel lekkere dingen steeds een beetje kiezen......lekker en toch binnen mijn ¨¨regime¨. Vanaf dinsdag schrijf ik ook weer mijn weblog......dus ..........ook ¨s avonds heb ik wat te doen als Ivany weg is.
WOENSDAG 13 juli 2011
Opstaan, douchen en aankleden vermeld ik maar niet meer............dat is vast elke dag. Ontbijten samen met Ivany ook. Vandaag (woensdag) zijn we eerst naar het Mercado central geweest. Een grote overdekte markt met ontzettende grote keuze in allerlei eetwaren. En van alles heel veel............je kijkt je ogen uit. Boven is er een soort restaurant, waar geluncht wordt of waar je wat gebruikt. Vooral veel fotos gemaakt. En rondgekeken. Daarna zijn we naar een straat gegaan die Ivany ¨¨ perigoso¨ (gevaarlijk) vindt. Natuurlijk voelt zij zich wat verantwoordelijk voor mijn welzijn, maar ik heb het gevoel dat zij wat erg angstig is. Da twas vorige keer - na de beroving - helemaal erg. Ik vind dat wat lastig, want het zijn de drukke, sfeervollere straten met veel kleine winkeltjes, maar destijds ook Fatima (Salvador) was meer bezorgd dan ik nodig vond. En ik ben niet roekeloos, wel weet ik minder van gevaar dan zij. Goed.....in een van deze straten Avenida de 25 Março......heb ik een weegschaal gekocht. Dat wilde ik, niet op de eerste plaats voor mijn gewichtscontrole, maar zodra ik weer vlieg (binnenlandse vluchten met TAM) mag mijn koffer niet het toegelaten gewicht overschrijden of ik moet relatief veel bijbetalen (Ryan-air gebruik) En dat terwijl ik in totaal met ruim-bagage plus handbagage niet boven het toegestane uitkom. Een kwestie dus van het juiste aantal kgs in de juiste koffer. Daarna zijn we naar het oude gedeelte van de stad gegaan. Erg monumentale gebouwen, maa rwel brede straten !! Niet zoals in middeleeuwse stadjes in Frankrijk of Italie sfeervole kleine smalle straatjes........... Ook hebben we daar (weer) de basilica San Bento bezocht. (Ik was daar de vorige keer ook geweest) Ik herkende de buurt zelfs !! Ook nu mocht ik in de basiliek geen fotos maken, jammer want deze basiliek heeft een onvoorstelbaar prachtig glas-in-loodraam. Gelukkig hen ik er destijds een kaart van gekocht. In een van die straatjes hebben we in een zgn kilo-restaurant wat gegeten. In dit restaurant was ik met Ivany in 2009 ook. Het systeem is dat je op je bord kunt leggen wat je maar van de aangeboden produkten hebben wilt (wat en zoveel je wilt)........aan het eind wordt je bord gewogen, onder aftrek van het gewicht van het bord en zo betaal je het gewicht tegen een vaste prijs. Zaak is het dus om niet teveel rijst of aardappelen of pastas te nemen, maar zoveel mogelijk de lekkere dingen. Kostten evenveel !!!! Verder hebben we nog het Theatro Municipal (van buiten) bekeken. Omdat ook nu de lunch wat laat uitviel hebben we besloten niet nog vanavond te gaan uit eten. Ivany is naar huis gegaan en ik naar de LAN (internet-lokaal) Mijn eerste proberen te schrijven in dit weblog (wat overigens mislukte omdat ik niet wist hoe op te slaan) deed ik op een oude computer van het hotel. Mij was gezegd dat dit gratis was. Later bleek dat ik daar 6 R$ per uur voor moest betalen. 4 huizen voorbij het hotel is een LAN-house, waar de prijs R$ 2 is per uur. En omdat ik nogal veel tijd gebruik aan mijn weblog is dit best voordeliger. Het resultaat van mijn werk heb je inmiddels gelezen als je tot hier gekomen bent. Ik ben bij met mijn vertellen. En ga nu naar bed.
In verband met nog wat noodzakelijke werkzaamheden in de maand juli kon ik pas op 9 juli (2011) voor de tweede keer naar Brazilie gaan.
Omdat ik de vorige keer (in 2009) gebruik gemaakt hen van Vliegwinkel te Arnhem en daar erg over tevreden was, heb ik hen mijn vlucht naar Brazilie en terug, plus 4 binnenlandse vluchten, weer laten verzorgen.
De vlucht naar Sao Paulo (mijn eerste stop) start op zaterdag 9 juli om 7.15 u. Het wordt dus een dagvlucht. En ik zal ¨s avonds om 7.00u plaatselijke tijd in Sao Paulo zijn. Weliswaar pas op het vleigveld, maar toch.
De reden is, dat het 200 Euro scheelt met een nachtvlucht rond dezelfde datum.
Maar de schaduwzijde is, dat ik ontzettend vroeg op schiphol moet zijn. Op internet heb ik ontdekt dat ik om ongeveer kwart voor twaalf met de trein vanuit station Nijmegen (via overstappen in Den Bosch en Utrecht) om 2.00 u ¨s nachts op schiphol kan zijn. Dan moet ik nog wel een aantal uren daar op schiphol rondhangen, maar ik hoef niemand lastig te vallen.
Toen ik dat aan Maaike vertelde bood zij mij aan me met haar auto te brengen. Ik heb daar eerst nog eens over nagedacht, want wat doe je iemand aan !!!! Toen ze later nog eens bevestigde dat ze het graag zou doen heb ik haar aanbod dankbaar aangenomen. Kon ik langer thuis blijven EN natuurlijk is het leuker met Maaike naar schiphol te reizen dan alleen. Afgesproken dat ze rond drie uur bij mij zou zijn.
Monica had mij uitgenodigd om vrijdagavond bij haar te komen eten. Hoefde ik de laatste avond niet nog eens te koken en het was toch ook voor het laatst dat we elkaar in lange tijd zouden zien. Dit aanbod heb ik ook graag aangenomen. Dus ging ik vrijdagavond eerst naar Monica. Daar heb ik genoten van het lekkere eten (Monica kookt altijd erg lekker). Na een kop koffie heb ik afscheid van Monica genomen en ben tegen half elf naar huis gegaan. Ik wilde proberen in mijn hete bad noch een paar uurtjes te slapen. Slapen in bad lukte toch niet. Voor alle zekerheid had ik de wekker van mijn mobieltje gezet op half drie en de mobiele telefoon op het verrijdbare kastje naast mijn bad gelegd. In de loop van de week had ik een fles rode wijn geopend en daar zat nog een restje in. Kon ik mooi in bad opdrinken. De lege fles zette ik ook op dat verrijdbare tafeltje. Om half drie ging mijn wekker en ik wil uit bad gaan. Maar de ¨losgemonteerde¨ handgreep op het bad verschoof, zodat ik bijna mijn evenwicht verloor. In mijn poging niet om te vallen stootte ik tegen het tafeltje met als gevolg dat de fles op de grond in diggelen viel en mijn mobieltje in 3 stukken. Ook bleek de afvoerstop van het bad vast te zitten. Ik heb toen maar met een emmer het bad vrijwel volledig leeggehaald (het water in de WC gegooid) en ¨aan den lijve ¨ ervaren hoeveel water er in mijn bad kan zitten ............. Verder heb ik de grote scherven opgepakt en de kleine wat bij elkaar geschoven in de verwachting dat Marlies zowel de kleine scherven als het restant van het badwater zal regelen. Als ik dan terug ben kan ik mijn broer Ger vragen de afvoer te repareren. Dat heeft hij al eens eerder gedaan. Misschien van spanning, misschien van het hete bad, misschien van allebei :: ik zweette me een ongeluk en het hield maar niet op !! Inmiddels was Maaike gekomen en zij had een goed advies:: trek een T-shirt aan, dan nemen we je overhemd in de auto mee en kun je op schiphol je overhemd aan doen. Leek me een uitstekend advies!!! De koffers in de auto gedaan, even Wiebe (Maaikes hond) opgehaald omdat ik het wel leuk vond die ook nog even te zien (ik ben gek op die hond) en toen richting Schiphol. Om tien voor vier reden we weg en goed 5 uur waren we op Schiphol. Met Wiebe aan de lijn vanaf de parkeerplaats gelopen naar de plek waar ik mijn koffer kon inleveren. De hond heeft de hele weg perfect naast megelopen, zonder te trekken, van tijd tot tijd naar me kijkend alsof hij wilde vragen ¨doe ik het zo goed¨?? Ik vond dat geweldig.
Thuis had ik via internet al ingecheckt en mijn bordingcard uitgedraaid, zodat ik alleen nog maar mijn bagag-koffer hoefde af te geven. Dat gaf tijd voor even samen nog wat te drinken (Maaike thee, ik koffie en Wiebe water). Daarna zijn we naar de controle gelopen en heb ik afscheid van Maaike (en ook Wiebe) genomen. Zij mochten niet verder mee. Maaike is nog even blijven zwaaien, maar toen ik meer tussen andere passagierss raakte is Maaike naar huis gegaan.
Bij de controle bleek, dat ik thuis niet goed had nagedacht:: ik had mijn toilettas met alle benodigde spullen in mijn handbagage gedaan en daarin zaten scheerzeep, douchgel en deodorant die in te grote hoeveelheid aanwezig waren.............weggegooid dus. Verder mocht het schaartje dat ik nodig heb voor een van mijn medicijnen ook niet in de handbagage. Ook weg dus. Had ik de toilettas maar in de bagagekoffer gedaan. Jammer, maar ja..........had ik maar beter aan die verboden moeten denken !!!! Daarna moesten ook mijn schoenen uit en mijn riem af............ Uiteindelijk ben ik dan toch door de controle gekomen.
Niet lang daarna kon ik aan boord.........ik wist mijn plaats al..........aan het raam bij de nooduitgang. Blijkt dat je daar bij de nooduitgang niets op de grond mag hebben EN engels moet spreken ! Voor het geval van een noodgeval moet ieder daar (3 stoelplaatsen) de instructies van de bemanning kunnen verstaan en uitvoeren. Zo is mij bv , omdat ik aan de deurzijde zat, uitgeled hoe ik in noodgeval de deur middels een handgreep moest openen.
In de loop van de vlucht kregen we wat brood en kaas te eten (ontbijt) en koffie of thee. We zaten bijna constant boven een bewolkt gebied dus we keken op de bovenkant van de wolken. Pas vlakbij Parijs zagen we wat grond.
We kwamen tegen kwart over acht aan op Charles de Gaulle. Het was een onspannen en prettige vlucht.
Ook op vliegveld Charles de Gaule werd mijn handbagage weer gecontroleerd en de controle- dame laadde alles uit.............en vond een reserve tube douchtgel...........die dus ook verdween!!!!
Het vliegtuig naar Sao Paulo zou pas om 10.15 vertrekken, dus ik had nogal wat wachttijd. Uiteindelijk mochten we tegen tien uur door de ¨bording¨, maar niet in het vliegtuig, maar in een bus. Die bus bracht ons naar het enorm grote vliegtuig met een hoge trap............en we moesten in de regen vanuit de bus het vliegtuig in. Ook daar zat ik aan het raam, nu niet bij de EXIT. Ik zat in een tweepersoonsrij. Al met al werd het al snel 10.15u, maar er stroomden nog steeds passagiers uit steeds weer een nieuwe bus het vliegtuig in, en voordat iedereen zijn handbagage had geplaatst en zat.............Tegen kwart voor elf vertelede de purser dat het nog een kwartierje later zou worden.........om kwart over elf kwam het bericht dat er vertraging was ivm de bagage.........om kwart voor twaalf kwam de melding dat het technische probleem in de bagageruimte snel zou zijn opgelost. Uiteindelijk vlogen we om half een weg.......meer dan twee uur later.............Goed dat ik geen aansluitende vlucht meer had !!!!
In het vliegtuig was een scherm waarop de vlucht in beeld werd gebracht. Ik was erg benieuwd hoe de route zou zijn, over Afrika of niet en waar weer over Brazilie.........Deze vlucht trok een vrijwel rechte lijn vanaf Parijs over de Golf van Biscaye, langs Portugal, over de Atlantische Oceaan naar Sao Paulo. (De korste verbinding tussen twee punten is een rechte lijn !!) Ik probeerde, net als de meeste mensen, maar te gaan slapen, want kijken naar de bovenkant van wolken verveelt snel en ik was (zonder te hebben geslapen) behoorlijk moe. Maar, net als bij de andere vluchten destijds, lukte het mij niet. Aan boord kregen we tegen 2 uur een ¨lunch¨......een stukje varkenshaas met wat groente en gerst en wat kwark.En een klein flesje rode wijn. (Ik kon ook champagne vragen of witte wijn, of frisdrank. Anderhalf uur voor aankomst op Sao Paulo kregen nog een koude maaltijd........couscous met twee schijfjes vlees.Deze keer heb ik tomatensap te drinken genomen. Er werd enkele malen te drinken aangeboden tijdens de vlucht en je mocht naar achteren lopen om zelf drinken te pakken. Enkele malen mijn benen gestrekt en tegelijkertijd tomatensap gedronken. Ik had inmiddels met mijn buurman geruild van plaats............hij sliep wel en als ik mijn benen wilde(moest) strekken hoefde ik hem niet in zijn slaap te storen.
Om zeven uur (plaatselijke tijd.....het tijdsverschil is 5 uur) kwamen we op het vliegveld in SP aan. De vertraging was er vrijwel geheel uitgevlogen...........
Het ¨inchecken¨ in Brazilie (bij de Policia Federal) verliep snel en gemakkelijk. Na de uitgang heb ik een functionaris gevraagd of en waar er een Banco do Brasil was op het vliegveld (de eerste keer dat ik portugees moest praten want deze man sprak geen woord engels) want ik had geen Braziliaans geld. En ik was te weten gekomen dat er een busdienst van het vliegveld naar de stad loopt, die een halte heeft precies voor mijn hotel. En dat voor de prijs van 33 R$ ( ong 15 Euro, terwijl een taxi ongeveer 60 Euro kost) Maar ik moest die bus wel betalen !! De betreffende functionaris wees mij niet alleen waar er een bank was, maar hielp mij met mijn 2 koffers de twee trappen op naar de verdieping waar de automaat stond en later weer de trappen af. Op mijn verzoek wees hij mij ook waar ik een kaartje kon kopen voor die bus. Toen ik het kaartje had gekocht en de vertrektijd van de bus zag bleek, dat ik precies 5 minuten te laat was voor deze bus en 55 minuten moest wachten........
Uiteindelijk was ik tegen tien uur in het hotel !!!! Op mijn kamer heb ik alleen het hoogstnodige uitgepakt en ben daarna als een blok in slaap gevallen.
