Op dit moment zit ik al in Recife, mijn volgende plaats. In Manaus had ik al wat geschreven over de dagen tot aan de vlucht naar Recife, maar dat verdween weer bij het opslaan.........en daarna had ik geen tijd meer in Manaus.............
Ik vervolg dus mijn verhaal over Manaus en hoop mijn start in Recife ook te kunnen vertellen...... (met computers weet ik maar nooit !!)
Zaterdag 23 juli 2011
Het is zalig wakker worden in een luxe kamer.........een fijne douche.....regendouche......met veel ruimte....veel ruimer dan in MIJN hotels......... Het ontbijt om 9.30 uur deden we gezamenlijk........grote keuze uit diverse broodsoorten (meestal broodjes) en vooral diverse soorten fruit. Wat fruit genomen en 2 sneetjes donker brood met kaas..........veelal mijn normale ontbijt. Alleen bij het fruit heb ik me toegoed gedaan aan mango.........ik ben daar dol op en hier (in Brazilie) zijn ze tenminste echt rijp.
Na het ontbijt hebben we weer met zijn allen een wandeling gemaakt................ Alhoewel de mensen hunbest deden ¨verstaanbaar voor mij ¨te praten is het toch moeilijk een gesprek te volgen tussen brailianen onderling.....
Na de wandeling was er almoço.....lunch........warme gerechten, zoals bij het avondeten ook.
Na de lunch ging het echtpaar naar hun kamer en ik ben met Rita bij het zwembad in de schaduw gaan zitten.......kijkend naar zwemmers en zonnebaders........en wat kletsend over allerlei dingen........vooral over hoe in Nederland dingen anders zijn dan in Brasil.................bv topless badeb is verboden........naturisme kan alleen in sommige steden en dan ook nog ¨besloten¨
Tegen 7.00 uur s avonds weer aan tafel..........nu in een andere ruimte, met live-muziek....... Weer keuze uit diverse mogelijkheden als voorgerecht, als hoofdgerecht weer rijst//gebakken rijst/pasta en puree. Diverse vleessoorten, kip en 2 soorten vis..... En voor brazilianen belangrijk........de toetjes (nagerecht/sobramesa)
Tijdens het eten was er rustige muziek..............later - we dronken nog een koffie - was er dansmuziek........ Daar hebben we naar geluisterd..............., maar tegen 10.00 uur ging Rita naar haar kamer en ik ken de ¨gastheer/gastvrouw ¨ te weinig om daar nog lang mee te praten....dus ben ik wat later ook gaan slapen.
Zondag 24 juli 2011
Wat uitgeslapen........er was afgesproken pas tegen 10.00uur aan het ontbijt te zijn....... Na het ontbijt ging het echtpaar naar huis en Rita zwemmen.........Ik heb aan de kant toegezien...
Tegen 13.00 uur was er weer lunch (warm eten)...........en daarna de koffer in de auto en terug...
Op de terugweg heeft Rita mij nog de Rio Preto da Eva laten zien, waarover ik al eerder heb geschreven.
Het is daarna toch nog een uur rijden naar Manaus........... In Rita s huis hebben we - met de tante van 91 jaar en Rita s vriendin - nog wat nagepraat over de belevenissen....... Omdat ik totaal geen honger had heb ik het aanbod om nog wat te eten voor dat ik terug zou gaan naar mijn hotel afgeslagen............Ook de anderen aten niet meer, dus denk ik dat het meer een beleefd aanbod was, voor het geval ik nog trek zou hebben. Begin van de avond heeft Rita mij teruggebracht naar mijn hotel........(WAT EEN VERSCHIL met het luxe verblijf waar ik 2 nachten was)............en we spraken af dat ik om 10.00uur de volgende ochtend zou worden opgehaald. Oogjes dicht en slapen maar !!!
Maandag 25 juli 2011
Iets na 10 uur was Rita er met haat auto..........op naar het museum over indianen, de oorspronkelijke bewoners van - in elk geval - de amazonas...........er leven er nog wel..maar hun levenswijze in min of meer aangepast aan onze cultuur.......... In de buurt van Manaus verbouwen indianen groentes, die in Manaus verkocht worden en hen zodoende een klein inkomen verschaffen.. Dit echter ging over de indianen in de tijd voordat de westerlingen kwamen.
De naam van het museum gaf aan wat je er kon zien.......Museu Amazonico..... Er waren maskers, beeldjes , pijlen die gebruikt werden met curare (bekend dodelijk gif)..........en ook de blaaspijpen....... Interessant was ook te zien een een kaart, waarop in beeld is gebracht waar in brazilie nog indianen - min of meer authentiek - in reservaten wonen..........het is een hele spreiding over heel brazilie........maar het zijn meestal nog maar kleine groepen... Een origineel indiaanse hangmat, pijlen voor direct gebruik, en schalen en urnen. Interessant te horen was dat in diverse stammen een gebruik is, dat kannibalistisch kan overkomen, maar een diepere betekenis (voor hen) heeft:: Als iemand is gestorven wordt het lijkt gecremeerd...........daarna wordt de as vermengd met bananen en dat wordt dan weer opgegeten door de familie.... Op deze wijze is de persoon (letterlijk) dichtbij...........Het officielere verhaal is dat door dit gebruik de ziel hierdoor bevrijd is van het lichaam en naar ¨betere oorden¨ kan vertrekken.
Verder nog veel artikelen als maskers etc...............ook artikelen die door indianen gebruikt werden.........bv de bast van een bepaalde boom voor sexuele energie !!
Na het museum heeft Rita mij de sloppen van Manaus laten zien......veelal aan de waterkant gebouwde ¨onderkomens¨ van hout, wat ijzer, golfplaten en ander afvalmateriaal............vlak bij elkaar alsof elke centimeter benut moest worden............met veel vuil op de stoepen....... De ¨huisjes¨zijn allemaal op de helling van de rivier gebouwd, erg tegen elkaar.....het is (vind ik) een enorm triest gezicht............. Kinderen spelen aan de waterkant.......de rivier (Rio Negro) is een grote rivier met een behoorlijke stromimg........zal zo n kind in het water vallen............
Hiermee heb ik eigenlijk alle zaken, die ik interessant vond in Manaus, plus wat Rita meent dat interessant is te beleven voor mij, meegemaakt.
Deze keer een wat eenvoudiger lunch in Rita s huis..... Op enig moment vroeg zij mij wat typisch nederlandse gerechten zijn (ze kookt erg graag en goed) Ik vertelde toen over erwtensoep en stamppot........ Erwtensoep kent men hier ook, maar dan met bonen.....(bonensoep dus, sopa de feijão) Voor deze keer had Rita de bonen vervangen door erwten..........als verassing voor mij dus erwtensoep !! (Buiten meer dan 30 graden !!)
Na de lunch, waarbij altijd haar tante en vaak haar vriendin zijn, praatten we over het feit, dat Rita tegen het eind van het jaar een nieuw appartement wil betrekken.......Ze legde aan de hand van papier en potlood uit hoe ongeveer het eruit ou zien......Ze wil haar tante dan voor vast in huis hebben, want Rita is de enige die wat voor deze tante zorgt......... Op mijn vraag of ze een (bouw)-tekening had was het antwoord ontkennend....maar. we konden naar de bouw als ik dat leuk zou vinden. Mogelijk dat men daar een bouwtekening zou hebben. Want het appartament zelf bezichtigen was wat moeilijk.......het ligt op de 25e verdieping (op 1 na de hoogste) van een gebouwencomplex ion aanbouw. Maar........wij erheen........In de ¨directiekeet¨ was er inderdaad een bouwtekening van haar type appartement en daar kon ze me duidelijker aangeven welke wijzigingen zij graag wil hebben. Omdat ik en vaker bouwtekeningen heb gezien (bij Mathieu) en ik ook nog uitleg kreeg van de opzichter werd mij duidelijk hoe luxe haar nieuwe onderkomen zou zijn. Behalve living, studeerkamer en ontvangstkamer (zij ontvangt vaak studenten, die zij moet begeleiden bij hun promotie-scripties ) heeft ze 5 slaapkamers met elk een eigen badkamer (= wastafel/toilet, douche). Verder nog een balkon over de hele breedte, afsluitbaar met glas, en ........haar trots.......een ingebouwde barbeque........ En ze vertelde dat dit appartement zo n half miljoen kost. Toen ik haar vroeg welk in welk van de 5 in aanbouw zijnde ¨appartementen-torens¨haar appartement lag...........................................moest ze het antwoord schuldig blijven !!!!!!! Ze heeft het nu nagevraagd bij de opzichter en die wees het aan............bleek een ander bouwwerk te zijn dan zij in gedachten had............. Ook mijn vraag of haar uitzicht wel of niet belemmerd werd (nu of in de toekomst) door andere gebouwen, bleek dat dit iets is waar ze geen navraag naar heeft gedaan...... Wel wist ze dat haar slaapkamer op hert oosten zou liggen, omdat ze graag met ochtendlicht wakker wil worden.
Alhoewel ik weet dat men in Brazilie meer binnen het huis leeft dan aandacht heeft voor de omgeving, heeft mij dit erg verbaasd. Een hoogintelligente vrouw, gewend om alles te zelf te regelen, had geen aandacht voor deze (volgens mij) belangrijke lelementen als je een appartement koopt van ruim een half miljoen !!!!
Na nog wat rondrijden in de omgeving van haaar nieuwe huis, om te zien hoe haar toekomstige appartement ligt ten opzichte van de andere bouwwerken, heeft Rita mij weer naar mijn hotel gebracht........
Mijn tijd in Mamzus zit er bijna op. Dinsdag moet ik aandacht besteden aan het splisen van mijn spullen in de beide koffers. Zo moet ik eraan denken, dat ik mijn toilettas in mijn grote koffer doe (i v m schaar etc) EN dat ik een kleine voorraad medicijnen in mijn kleine handkoffer heb voor het geval mijn grote koffer niet gelijk met mij aankomt.........(ik moet mijn medicijnen echt elke dag innemen.............en hoe kom ik in brasil aan dezelfde medicijnen op korte termijn)
Wat nagedacht over de verdeling, (gewicht van mijn grote koffer is ook belangrijk) en toen gaan slapen....
Dinsdag 26 juli 2011
Omdat ik in alle rust mijn koffers wilde regelen had ik met Rita afgesproken dat ze me pas om 13.00 uu zou komen ophalen.........zou gedaan. Rita nam mij meteen met haar mee naar haar huis i v m de lunch............. Na de lunch (met een kopje koffie na) hebben we wat gepraat over de overeenkomsten en verschillen in het braziliaanse recht en het nederlandse...... Vooral over het feit dat kinderen onder een bepaalde leeftijd wel (ernstig) strafbare dingen kunnen doen, maar i v m hun leeftijd geen straf kunnen krijgen......... Ook de regels over echtscheiding hebben we wat vergeleken...... Wat betreft het kinderrecht is er niet zo n verschil......... Echtscheiding verschilt vooral in het feit, dat bij ons de alimentatieplicht gelimiteerd is tot maximum 12 jaar en in Brazilie is de alimentatieplich levenslang.......
De lunch nogal rijkelijk was en ik had tegen de avond niet echt trek.........Rita ook niet. Dus geen avondeten (jantar) Maar Itala (het aangenomen kleinkind, dat bij Rita woont alsof ze een echter dochter zou zijn) had een chocoladetaart gebakken ter gelegenheid van het feit dat het ¨vovo-dag¨¨ (dag van de grootouders, dat men daar kent naast moederdag en vaderdag) Dus hebben Rita (grootmoeder van Itala) en ik (ook grootvader van mijn kleinkinderen) ieder een stuk taart genoten...............Was erg lekker.. Bij een van de keren, dat we in het winkelcetrum tegenover Rita s huis rondliepen was mij opgevallen, dat ze steeds weer een bepaald boek inkeek, maar het daarna weer weglegde. Omdat ik niet wist wat ik haar als presentje zou kunnen geven had ik bedacht met haar dit boek voor haar te kopen. Ze stelde dit erg op prijs.......vertelde dat ze dat boek later in de week inderdaad had willen kopen
Toen heeft Rita me weer naar het hotel gebracht......... Laatste nacht daar......
Woensdag 27 juli 2011
Om 9.00 uur opgestaan, om 10.00 uur opgehaald door Rita en in haar huis weer een gezamenlijke lunch. Deze keer wat vroeger (normaal tegen 2.00uur., nu om 12.00uur) omdat ik naar het vliegveld gebracht moest worden........... Afscheid genomen van Rita s tante, de vriendin ging mee naar het vliegveld.......
Om 13.30 waren we op het vliegveld. Daar heb ik nog gauw een foto gemaakt van de schildpadden, die daar in een vijver leven. Dat had ik bij mijn aankomst ook al gezien, maar gedacht dat ik die in Manaus wel vaker zou zien...... Maar die leven niet in de amazonas..........zijn daar op het vliegveld zoals elders soms ook vreemde dieren zijn (flamingo s in Nederland bv)
In de meeste vliegvelden moet je je grote bagage eerst inleveren en kreeg je je boardingpass en kun je nog even met de je begeleidende mensen een kop koffie drinken of zo..........hier was alles in een. Dus afscheid van Rita genomen (en haar vriendin) en Rita nog eens erg bedankt voor alles wat ze voor mij heeft gedaan in deze 9 dagen. Het was voor mij onvoorstelbaar fijn.
Toen in de incheckruimte..........koffer afgeven........(was onder het gewicht) .de controle in.........nauwelijks enige controle (zelfs mijn riem hoefde niet af) en doorlopen naar de gate........
Nu was het mij niet erg duidelijk waar de gate was, maar met mijn portugees kwam ik daar achter.
Ook hier werd ¨¨preferença¨ gegeven aan o.m. ouderen.........dus ik was als tweede in het vliegtuig. Van Manaus tot Fortaleza had ik stoel 19 F (aan het raam), in Forteleza moest in wel in het vliegtuig blijven zitten, maar naar plaats 21 C (gangpad)
Het vliegtuig vertrok om half vier Manaustijd (1 uur verschil met de rest van Brasil), zodat ik tijdens de vlucht mijn horloge 1 uur vooruit moest zetten. Omdat ik aan het raam zat kon ik mooi de rivier volgen..........ook de ¨samenkomst van e rivieren¨ gekenmerkt doordat kilometers lang de kleur van de Solimões (modderrijke rivier) en de Rio Negro (zwart)samen afgescheiden langs elkaar gaan............ De vlucht ging van Manaus naar Belem (de havenstad aan het einde van de Amazone-rivier), dan naar Forteleza en dan pas naar Ricife Dat wil zeggen, dat de vlucht in Belem stopte, er veel mensen uit gingen en enkele er weer bij kwamen........en hetzelfde gebeurde in Fortaleza. Op het traject Manaus - Belem kregen we een warme sandwich en te drinken wat je wilde (alcoholvrij)..........op he ttraject Belem - Forteleza weer...............en op het traject Forteleza - Recife weer. Op deze wijze had ik netjes verdeeld over tijd toch gegeten. In het vliegtuig heb ik va ntijd to tijd wat fotos gemaakt, van het interieur, maar ook va nwat ik buiten zag,in de hoop, dat deze foto s later op mijn computer laten zien wat ik zelf zag. (Vaak zijn foto s minder scherp i v m de ruiten va nhet vliegtuig) In Belem was het een uur wachten.............Toen de reizigers, die in Belem eruit moesten, weg waren, kwam een schoonmaakploeg alle prullen en papieren van de grond opruimen en werd er het gangpad gestofzuigd. Deze ceremonie was ook bij de stop in Forteleza......... Ook in Forteleza was de stop bijna een uur.
Uitindelijk landde het vliegtuig in Recife........(22.30)
nde er vast op dat Vera mij zou afhalen, want ik had de confirmatie van het hotel niet uitgepring thuis en wist ook de naam van het hotel niet meer.............
Terwijl er maar weinig passagiers waren uitgestapt in Recife duurde he teen hele tijd voordat de koffers op de band verschenen..............op enig moment waren de koffers allemaal opgepakt en met een paar mensen hadden wij nog steeds geen koffer............. Net toen ik me afvroeg waar ik zou kunnen reclameren verscheen het laatste portie koffers voor de 5 wachtenden(met mij) Het geeft je een vreemd gevoel als vrijwel iedereen z n koffers heeft en die van jou komt alsmaar niet..........
Met mijn grote koffer en mijn handkoffer naar de ontvangsthal....zien of Vera er zou zijn......... (ze had niet per email bevestigd da tze er zou zijn !!) Maar ja hoor...ze stond me stralend op te wachten........ Na de begroeting eerst een kop koffie gedronken samen en toen naar de taxi........ Het bleek dat het vliegveld maar tien minuten taxi van het hotel verwijderd was.........
Na het inchecken in het hotel afscheid van Vera genomen, die ging met de bus naar haar huis om de volgende dag tegen 10.00u weer bij mij te zijn Het hotel is nog minder luxe dan het vorige.....en de prijs is bijna dubbel !!!! Recife is een toeristenstad en Manaus niet !! Zonder mijn koffers uitgebreid uit te pakken ben ik gaan slapen. Ik was doodmoe..........
Vrijdagmorgen tegen 11.00 uur (brazilianen hebben ook zo hun ¨braziliaans kwartiertje¨) werd ik opgehaald.............ik had inmiddels mijn kleine handkoffer ingepakt met wat ik nodig dacht te hebben voor een paar dagen in het resort............ZELFS een zwembroek !!
Eerst werd er weer geluncht...........vooraf groente met fruit........een soort pie van garnalen........rosbief met ¨mijn aardappel¨........en kaas toe. (Wat ik wel moet vermelden is dat we wel lunchen, later in de middag, maar daarna geen avondeten meer gebruiken. Rita doet dat niet in verband met haar poging enkele kilo s af te vallen en ik zou na al dat lekkers in de middag zelfs niets meer lusten)
Daarna mijn koffer en die van Rita achter in haar auto en op weg.............naar ????? het resort, dat weet ik, maar omdat ik geen kaart heb gezien heb ik geen idee waar de weg heenleidt. Het was een hoofdverkeersweg, maar met veel kuilen en gaten en we reden in de Amazone -rainforest....... Ergens onderweg was er een afslag en Rita vertelde mij dat de weg naar Venezuela was. Caracas 2250 km stond er op het verkeersbord !!!! Als Rita op vakantie gaat naar de Antillen, wat ze graag doet, vliegt zij vanaf Manaus via Caracas naar bv Willemstad....
Ter hoogte ongeveer daar loopt een rivier(tje) parallel aan de Rio Negro :: de Rio Preto da Eva. Bijzonder is dat de namen alhoewel verscheiden toch gelijk zijn ............zowel negro als preto betekenen zwart . Alleen is de Rio Negro (voedsterrivier van de Amazone-river) zo n 3 km breed en de Rio Preto zo n 30 meter........... De Rio Preto wordt, ter hoogte van de verkeersweg, gebruikt als zwembad/ontspanningsgebied voor gezinnen en is (zoals vaak een rivier) gratis. Er staan wat winkeltjes en een marktje waar je wat kunt kopen.
Na bijna een uur rijden kwamen we in het resort aan.........de vrienden van Rita - apart gegaan van ons, omdat ze van elders kwamen, waren er al. WAT EEN LUXE aan gebouw, inrichting en vooral ook het park waarin het gebouwencomplex was gelegen. Het gebouw was in een soort halve cirkel gebouwd, zodat elke kamer uitzicht had op het zwemparadijs met plekken waar je kun liggen op gemakkelijke luie stoelen... Alhoewel ik een eenpersoons kamer had ha dde kamer toch een veel breder bed dan ik thuis heb........airco ..........en een mooi uitzicht, niet alleen op dat zwemparadijs, maar ook op de bossen daarachter en een deel van het park. Het andere stel was een echtpaar.............hij ook advocaat.....zij weet ik niet....... Wat mij erg opviel in de tuin waren boom-struiken met zwarte en rode ¨bolster-achtige¨vruchten...zoals wij de tamme kastanjes kennen............maar wat mij opviel was, dat zowel de zwarte als de rode aan 1 struik zaten. Rita wist wat dat was...........de rode zijn nog niet rijp. de zwarte wel..........als je die open maakt komen er kleine pitjes uit..............en als je die kleine pitjes fijn maakt komt er een rode substantie uit..........die door de indianen wordt gebruikt om hun gezicht met (rode) strepen te bewerken..... Rita deed wat ervan op haar vingers en het heeft meer dan een dag geduurd voordat het eraf was.......met zeep lukte dat niet.
Vrij vroeg was het avondeten........een soort buffet met keuze uit salade-onderdeln, (als groente denk ik ) diverse vleessoorten en vis, rijst en pasta........... Verder natuurlijk het in Brazilie altijd (belangrijk) aanweizge ¨sobramesa¨ nagerecht/ toetje, bestaande uit allelei soorten pudding, taartjes, zoete geleien, peertjes (met kaneel) etc.......... Brazilianen houden erg van zoet........... Ik heb mij verplicht er alleen maar wat van te proeven !!!!!
Daarna hebben we een wandeling in het bos gemaakt, totdat het donker begon te worden (Er waren wel overal lataarns) De temperatuur was heerlijk in de avond, met een klein windje..........(rond de 32 graden)
Het slapen in zo n luxe resort is toch anders dan in ¨mijn hotel¨, maar ook duurder, want ik zag bij de receptie een dagprijs van (1 persoons) 690 R$ (345 EURO) De vrienden van Rita , met wie wij waren, hadden zakelijke contacten met de eigenaresse van de lodge. Waarschijnlijk dus niet die prijs...............maar dat weet ik niet.
Ik heb (26 juli 2011)nog veel bij te werken in mijn weblog, want morgen ga ik alweer naar Recife. Gisteravond had ik een groot stuk geschreven:: over donderdag en vrijdag, maar bij het opslaan ging iets mis, en nu moet ik dat opnieuw doen.
Op donderdag morgen tegen 10.00 uur heeft Rita mij, zoals steeds, opgehaald bij het hotel. Deze keer wilde ze mij wat van de buitenwijken van Manaus laten zien, want het museum over indianen was op deze dag gesloten. Na een rit door de stad, waar het verkeer ontzettend druk is, kwamen we in een buitenwijk, waar de gebouwen / gebouwtjes veel kleiner en veel armoediger waren dan in het centrum. Nog luxer zijn de villa¨s en de apartamenten-hoogbouw in de wijken van de rijken. Toch was deze buurt niet de ¨palafitas¨ die Manaus kenmerken, als je de stad vanaf het water ziet. Deze huisjes waren veelal van steen, alhoewel golfplaten daken er normaal waren. Zoals ik begreep was dit de ¨¨ armere wijk ¨
Hierna gingen we naar Rita s huis voor een lunch................verrukkelijk zijn deze (uitgebreide) lunches steeds. En elke keer weer wat anders. Deze keer alle 3 de gerechten (voorgerecht/2e gerechtcht /hoofdgerecht) waren gemaakt van garnalen..............(speciaal voor mij waren de garnalen gepeld....de brasileiros eten de kleine garnalen ongepeld en nemen de schil daarna uit hun mond.........min of meer zoals wij bij de kersenpitten) Het voorgerecht was een saus met garnalen, het tweede gerecht was een pastei met garnalen en het hoofdgerecht was garnalen met rijst...........en voor mij gebakken aardappel. Eerder had Rita mij eens gevraagd of ik liever rijst of aardappel had en of ik dan de aardappel gekookt of gebakken wilde hebben. Ik heb toen gezegd dat ik dol was op ¨gebakken aardappel¨..........niet beseffend dat zij dat niet kennen. Dus kreeg ik een paar gekookte hele aardappelen, die aan de zijkant wat geroosterd waren................Ik heb niet durven zeggen, dat voor mij gebakken aardappelen gebakken schijfjes zijn............het is zo geweldig dat zij de moeite nemen om mij te verwennen met dingen die ik graag lust......... Zoals ik ook iedere dag manga krijg................(Toen ik eens Rita op internet sprak thuis was zij een mango aan het eten en vroeg mij of ik mangA lustte. Ik zei haar toen dat ik dol op mango ben) In Nederland noemen wij de vrucht mangO in brasil heet de vrucht mangA. En als toetje een mangomousse....... Met als afsluiting koffie........
Voor na de lunch, waarbij ook de tante van Rita en haar vriendin Janny mee aten, had Rita gepland mij haar universiteit te laten zien. Deze universiteit ligt in een groot natuurreservaat, grenzend aan de rainforest en de enige gebouwen in dit reservaat zijn die van de universiteit. Het is een heel bijzondere ervaring in een enorm woud te lopen waar slechts een enkele asfaltweg loopt.........geluiden te horen van vogels, die elkaar toeroepen, en soms ook aapjes, die van boom naar boom springen.... De gebouwen zijn voor een deel van hout (de oudere gebouwen) en er is - voor deze faculteit - een nieuwbouw van steen in de maak. Bij navraag blijkt dat Rita hier hoogleraar familierecht is en tegelijkertijd hoofd van de sectie recht. (Verder is ze ook advocaat voor gemeente en staat Amazonas..............over haar werk als adviseur bij een groep sociaal werkers schreef ik al eerder ) De leslokalen voor kleinere groepen zijn - net als bij ons - in een gesloten ruimte, een klaslokaal. Voor colleges tbv grotere groepen wordt gebruik gemaakt van een ruimte met een ¨amphiteather¨ Ik heb er kennis gemaakt met diverse medewerkers van Rita en een enkele hoogleraar.........er waren geen studenten, want het is vakantie nu. (daarom heeft Rita ook vrij ) Het is niet goed te beschrijven : een groot woud met daarin wat ¨¨verloren gebouwen¨............alsof die gebouwen per ongeluk in dat oerbos zijn neergegooid............. Ook vanuit de ruimtes, veelal open naar de zijkanten, zie je alleen maar bos........ Voor mij indrukwekkend...... Ook de nieuwbouw in wording heb ik even gezien............dat is meer wat wij bij ons ook kennen.........een stenen (of beton ?) gebouw met heel moderne inrichting en overal airco. Airco is er in de oude gebouwen niet, alleen de ramen tegen elkaar open........
Op weg naar Ritas huis vertelde ze me dat ze nog een verassing voor mij had......... Vrijdag begin van de middag zouden we - met vrienden van Rita - gaan naar een resort............bijna 100 km ten noorde van Manaus.....tot zondagmiddag...........Rita was daarvoor uitgenodigd en dus ik ook.........als ik tenminste wilde meegaan.......
Donderdagavond heb ik gebruikt voor wat correspondentie beantwoorden en wat praten met Rita. Zij praat vrijwel constant Portugees met mij in hun gewone tempo, dus ik moet heel vaak om uitleg vragen, maar vaak kan ik ook al begrijpen wat ze vertelt, ook versta ik niet elk woord. Ik ben verplicht zeer attent te luisteren.............want - zoals hier gebruikelijk - wordt in een snel tempo gepraat en volgen er veel zinnen in een verhaal..........Als ik niet erg oplet raak ik de draad kwijt. Overigens beheerst ze de engelse taal redelijk goed............en heel soms gebruiken we het woordenboek of google traduzor (vertaalprogram van google dat ik in nederland ook gebruik in gesprekken met brazilie)
Tegen 10.00 uur weer naar mijn hotel gebracht, waar ik vertelde (zonder Rita) dat ik 2 nachten afwezig zou zijn en dat ik deze nachten dus in mindering gebracht wilde hebben.........En het is mij - in het portugees - gelukt !!!!! Dus enig rendement van mijn cursussen portugees...........
