Allemaal heel erg bedankt voor alle kaartjes die ik heb ontvangen! Ik vermoed dat er nog een paar onderweg zijn, maar wees gerust, tot nu heb ik ze allemaal gehad, dus die komen ook wel terecht ;). De facebookers onder jullie hadden mijn doos chocolade al gezien, ik verwachtte dus een boek van thuis en kreeg er ettelijke kilo's chocolade bij, zo blij zo blij.
Het einde van het semester betekent examens, maar voor de examenweek moet er natuurlijk ook nog een 'wedstrijd' gehouden worden. De voorlaatste vrijdag was er geen Chinese les maar wedstrijd. Diegene die meededen, hadden een tekst voorbereid over hun leven in China, de moeilijkheden die ze tegengekomen waren en natuurlijk de grappige misverstanden die daaruit voort zijn gekomen. Ze maken hier een duidelijk verschil tussen studenten, alle Koreanen, en de leerkrachten, mensen zoals ik, want ik wist pas de dag ervoor wat er precies ging gebeuren. Ik werd vriendelijk uitgenodigd en ik was ook de enige buitenlandse leerkracht aanwezig, maar ze verwachten niet van ons dat we meedoen, wat ik best vind, want dat is toch niet zo mijn ding. Alle Koreaanse studenten waren aanwezig, alle Chinese leerkrachten, de Chinese stagiaires die ons af en toe les hebben gegeven, enkele mensen van het bureau, kortom ongeveer de volledige internationale afdeling. Na het wedstrijdgedeelte was er het karaoke- en toneelgedeelte. Er werd gezongen en gedanst, een paar studenten van mijn klas van level twee en studenten uit level drie hadden Romeo en Juliette opgevoerd in het Chinees. Op het einde werden de Chinese leerkrachten ook gevraagd iets op te voeren wat ze niet allemaal even graag deden. Ook mijn naam werd op een gegeven moment gescandeerd maar ik heb vriendelijk bedankt. Ik vond het wel straf dat de leerkracht die ons altijd doet zingen en dansen in de les, nog het minst geneigd was iets voor te brengen. Ze zei de hele tijd wo shenme dou mei zhunbei! (Ik heb helemaal niets voorbereid!) Pech gehad, toch iets doen :D. Maar het was wel heel gezellig en een leuke afsluiter van het semester.
De eerste foto zijn de studenten die hele voormiddag aan elkaar moesten praten. De tweede foto zijn bijna alle Chinese leerkrachten die ons les geven. Op de derde foto zie je Zaixue (ook gekend als Richard of zhenmeyang, wat zoveel betekent als 'hoe gaat het ermee') en Ala, een meisje van bij mij in de klas, Romeo en Juliette spelen.
Ook tijdens die week kreeg ik een dringend smsje van een prof van mijn departement die ik nog nooit gezien had waar mijn examen bleef? Ik kreeg een mail op donderdagavond dat het zondag binnen moest zijn en nog een sms op vrijdag met de boodschap dat het dringend is. Dat is dus typisch Chinees, ze zeggen niks tot op het laatste moment en dan kunt ge er als zot aan beginnen. Ik kreeg dat natuurlijk niet af binnen die tijd, het is mijn eerste ervaring als leerkracht dus ook een examen opstellen was de eerste keer. Ik heb het op maandag doorgestuurd naar het departement, ze hadden nog een week om het te kopiëren wat mij ruim voldoende tijd leek. Verkeerd gedacht! Een week was niet genoeg om kopieën te maken dus hebben ze het examen een week verplaatst wat voor mij eigenlijk niet ging want dat viel samen met het mondeling examen van de driejaars. Nu, ik heb het kunnen regelen met Zhu, aangezien wij de mondelinge examens samen deden, maar dit was de eerste keer en ook de laatste keer dat we het samen doen. Volgend semester doe ik mijn eigen ding, stel ik mijn eigen voorwaarden op. Van de 20 hoofdstukjes die we in het semester hadden gezien, moesten ze er maar 4 of 5 kennen, dan moesten ze een papiertje trekken en dat hoofdstuk vanbuiten opzeggen. Er waren studenten die begonnen te onderhandelen of ze geen tweede papiertje mochten trekken! Nee hè, zo werkt dat niet! Ik ben echt niet streng geweest om punten te geven, maar diegenen die onderhandelden, buiten gingen om dan een kwartier later terug binnen te komen en dan nog een slecht examen aflegden, die heb ik toch gebuisd. Het zal niet veel uitmaken want ik ben er vrij zeker van dat Zhu ze genoeg punten geeft om ze toch door te laten (het mag zeker niet slecht afstralen op de school) en anders worden alle punten gewoon opgetrokken. Ik gaf punten tussen 30 en 85, Zhu begon pas vanaf 80. Groot verschil dus. Gisteren hebben Emily, Matt, Rozanne, Sarah en ik een brainstormsessie gehouden om ideëen te krijgen voor volgend semester. Zeker voor hen is dat belangrijk want niemand van hen heeft een boek. Ik heb een boek wat ik een beetje moet volgen wat het aan de ene kant wel wat gemakkelijker maakt, maar aan de andere kant ben ik daar ook wel aan gebonden. Nu, het volgend semester ben ik toch van plan om ze meer te laten spreken. Ik liet ze blijkbaar al hard werken tegenover Zhu, want hij vertaalt de tekst letterlijk naar het Chinees heb ik gemerkt, dat noem ik niet echt spreekvaardigheid, maar ik ga proberen ze nog harder te laten werken ;). Het moet natuurlijk wel interessant blijven, daarom is het niet slecht dat iedereen zijn ideeën eens op tafel heeft gegooid.
In de laatste week van de lessen had ik op maandag, dinsdag en woensdag in principe ook examen Chinees maar ik kon 'helaas' niet. Ik had op maandag en dinsdag zelf examen Frans uit te delen en op woensdag had ik in principe het vak moeten afleggen waar ik maar de helft van de tijd naartoe kon wegens zelf les Frans geven, dus dat ging ook mooi niet door. Volgend semester ga ik er wel voor zorgen dat het niet samenvalt, dan wil ik wel meedoen met de examens. De leerkrachten Chinees vonden het niet erg, dat bedoel ik dus ook met leerkrachten hoeven niet mee te doen en worden sneller verontschuldigd. Ze hebben mij wel verzekerd dat ik volgend semester naar level drie mag en ik weet ook dat ik daar nu wel klaar voor ben.
Heel die examenperiode viel ook wel midden onder kerstmis, wat het niet gemakkelijker maakte om zich te concentreren of te studeren. Niet voor de Chinezen, die vieren dat toch niet, of sommigen doen het wel en zien het als een ideaal moment om helemaal uit te bol te gaan, examens of geen examens, maar voor ons is het natuurlijk wel een iets of wat belangrijkere periode. We hebben het toch gevierd hoor. We hebben Kimi en Serena een cadeautje gegeven en zij hebben ons ook allemaal een cadeautje gegeven. In de week voor kerstmis waren we uitgenodigd bij Emmy want enkele van onze studenten waren aan het koken en jiaozi aan het maken. Blijkbaar moet je de dag dat het winter wordt, jiaozi eten, gevulde deegblaadjes zeg maar, want anders gaan je oren eraf vallen. Twee studenten hebben me ook een appel gegeven, dat geven ze ook, en dat helpt ook tegen de kou.
Serena (met de sjaal) en Kimi (met de muts) Lilly (vanachter), Romain (in het blauw) en Sophie
De twee Pauls
Emmy en Emily Linsvoor beginnen met de klok mee: Shane, Emily, ik, Rozanne, Sarah, Paul, zijn vriendin, Paul, Romain, Laurent, Lilly, Sophie en Emily.
Op de derde foto, het meisje vanachter, Lilly, en de jongen in het blauw, Romain, dat is een koppeltje en dat zijn de studenten die mij uitgenodigd hebben bij hen thuis op nieuwjaarsdag (zie verder).
Dan hebben we zelf onder ons bij Sarah thuis (altijd the place to be) heel rustig kerstavond gevierd met Emily, Emmy, Matt, Rozanne, Sarah en ik, we hebben cadeautjes uitgewisseld en op kerstdag waren we uitgenodigd bij Jeannie thuis.
Een week later waren we terug uitgenodigd bij Jeannie om nieuwjaar te vieren. De volgende dag, 1 januari van het nieuwe jaar, moest ik wel iets eerder vertrekken want ik was uitgenodigd bij twee van mijn studenten om daar te gaan eten. Ik dacht, oh, ik kom daar tegen de middag aan, ik eet mee, we babbelen wat en dan tegen een uur of 4 kan ik terug naar huis. Nee, toch niet, ik heb daar van 12 tot 7 gezeten, Lilly spreekt iets of wat Frans en vraagt de hele tijd naar woorden en zinnen hoe het allemaal wordt gezegd in het Frans. Romain, de vriend van Lilly en het was ook bij zijn ouders dat we uitgenodigd waren, studeert Frans maar kan beter Engels dan Frans. Ik heb hem gevraagd waarom hij dan eigenlijk geen Engels had gekozen maar hij zei dat er al teveel studenten Engels kozen en hij wilde niet bij de grote hoop horen. Ik geef hem gelijk maar hij zou dan wel beter zijn best moeten doen. De rest van de familie sprak alleen maar Chinees, dus jullie kunnen je voorstellen dat toen ik om 8 uur 's avonds thuis aankwam, ik gewoon bekaf was. Het was wel een leerrijke en lekkere dag, want die Chinezen, die kunnen koken!
Nu is het dus vakantie en voorlopig een heerlijk rustige periode. Alle studenten moeten dan van de campus af, de enige mensen die nog hier zijn, zijn werklui (in China werken ze altijd en overal), de bewakers en de leerkrachten. Het nadeel is wel dat ze de chauffage afzetten. Er kwam nooit echt veel warmte uit die centrale verwarming maar het maakt echt nog een verschil als ze helemaal afstaat. Het enige wat me nu warm zou moeten houden, is de kongtiao (airco) maar er werkt er maar eentje van de drie en dat is niet genoeg. Het is nu zondag, Sarah en Rozanne zijn naar de dienst, maar ik zit dus bij Sarah omdat haar appartement veel warmer is. Ik ga na de vakantie vragen of ik niet mag verhuizen naar het appartement onder dat van haar, dat staat blijkbaar leeg, de zon schijnt daar al op van 's morgens en het is een kleiner appartement, dus ook wat gemakkelijker in onderhoud. Hopelijk mag het!
Rose, een vriendin van Sarah, is nu ook hier en samen met Kimi en Serena zijn we Xi'an gaan wat gaan bezichtigen. Serena woont vlakbij Bingmayong, het terracottaleger dus dat zijn we gaan bezoeken. Ik was eerst niet van plan mee te gaan, omdat ik het nog zeker twee keer ga bekijken in de zomer en ik had het al gezien vorig jaar, maar het is zo gezellig met zijn allen en daarna waren we uitgenodigd in het restaurant van de vader van Serena om te gaan eten, dus ik heb maar vlug gezegd dat ik toch meeging.
Serena en Kimi
Van achter naar voor: Sarah, Rose, Rozanne, Kimi, Serena, ik.
Op 23 januari vertrekken Rozanne en ik naar het hoge noorden, naar Harbin om het ijssculpturenfestival te gaan bezoeken, daarna maken we een kleine stop in Beijing om dan door te gaan naar Nanjing, Rozanne kent daar iemand die ons de stad kan laten zien. Dan staat het nog een beetje open waar we naartoe gaan, maar het is de bedoeling dat we op 6 februari aankomen in Kunming, de stad van de eeuwige lente waar we ons terug bij Sarah voegen - zij heeft daar een paar jaar geleden les gegeven - om de stad dan met haar als gids te gaan bezichtigen. Allemaal goede vooruitzichten! Tijdens de rondreis neem ik mijn computer niet mee, ik wil geen risico's nemen. Eind februari horen jullie terug van mij. Tot dan!
