via deze blog hou ik vriend en vijand op de hoogte van het reilen en zeilen in Castellón
28-01-2008
Dinsdag 22 januari 2008
Beste mensjes, geen flauw idee hoe ik er in geslaagd ben om gisteren vergeten te zeggen dat er me een verrassing wachtte toen ik thuiskwam van La Salera. De proffen van mijn drie eerste examens hadden me beloofd me mijn punten te laten weten vóór mijn vertrek en ja hoor: ik keek in mijn mailbox en er zaten maar liefst drié mailtjes van de drie verschillende proffen in. Kzat op dat moment met Stefanie op msn en heb haar gevraagd om op skype te komen zodat ik niet moest typen wat het resultaat was, maar het gewoon kon zeggen. Oké, mailtjes openen nu...spannend... Het uur van de waarheid! Eerst naar dienen van Historia del pensamiento europeo gekeken, want daarvan was ik zoooo zeker dak derdoor ging zijn. Vol spanning dus het mailtje geopend en ik heb een...9!!! Jawel dames en heren, een 9/10 welteverstaan, tis niet op 20 hoor. Volgend mailtje, van Historia de la España Antigua....tromgeroffel...een 7,35/10!!! Ook goed dus, wiiiiiii! Maar de zwaarste dobber moest nog komen hé: het examen van Geografía de España had ik namelijk echt niet goed gekund en vreesde ik zelfs voor een buis. Met zwáár kloppend hart dus het mailtje geopen...en een gat in de lucht gesprongen! Kheb een zes!! een zes!! wiiii!!! Ben derdoor!!! Yes!!! Oooh echt zo'n opluchting!!! Fantastisch, de andere twee examens zullen dan ook wel meegevallen zijn hopelijk! Over andere examens gesproken, vandaag (dinsdag) had ik natuurlijk mijn laatste examen, namelijk van Traducción Audiovisual, ondertitelen dus eigenlijk. Om 12u had ik m'n examen, maar om halfelf nam ik al de bus, moest immers eerst nog met een papier om te laten ondertekenen langs bij het Erasmusbureau. Daarna nog wat op de pc's gezeten in het lokaal waar iets later mijn examen door zou gaan, pogingske gedaan om m'n blog up te daten, wat dus niet lukte aangezien ik buitengesmeten werd voor de wijzigingen goed en wel opgeslagen waren :-s Niet veel later mochten we allemaal opnieuw binnen in het lokaal, deze keer om het examen te maken. Het duurde een tijdje voor we begonnen, en merkwaardig genoeg bleef iedereen gewoon tijdens het examen met elkaar praten en meningen uitwisselen, wat ik dan dus ook deed met Astrid die naast me zat, en wat best wel wat positief advies opleverde. Twas wel een moeilijk stuk tekst, en eerder aan de lange kant ook, buitengestapt met het gevoel dak der geen flauw idee van had hoe ik het gekunnen had, is altijd moeilijk om in te schatten hé na een vertalingsexamen. Nadien nog samen met Astrid een uurtje in het superwarme zonnetje gezeten en dan de bus gepakt en afscheid genomen van de UJI, mijn schooltje gedurende de voorbije maanden, dak 'n lange tijd niet meer terug zal zien vrees ik. Een zoveelste afscheid... 's Avonds had ik wat mensen opgetrommeld om nog 'n laatste keer langs te komen vanaf halftien zodat ik hen nog es kon zien, maar khad ook afgesproken om met Kelli en Astrid te gaan eten naar de Don Pepe om 20u, zou dus 'n drukke avond worden. Was 'n beetje te laat in de Don Pepe, Kelli was er al maar Astrid nog niet. Was zwaar van plan om eindelijk eens de pizza vegetale te eten, zowel Brecht, mama als Stefanie hadden die al gegeten en vonden em vree goe. We bestelden met zijn drietjes 1 fles wijn, 1 voorgerechtslaatje en 2 pizza's om te delen. Na het voorgerecht zaten we eignlijk al alledrie vol, dan kwam eerst onze pizza pepperoni, waar we allemaal met veel moeite een stuk van aten. Dan kwamen ze af met ne pizza italia ofzo, ze hadden het mis verstaan mo kheb gevraagd om de juiste pizza te brengen, voor de laatste keer dak hier ben wil ik eindelijk een pizza vegetale, nah! Dus 'n halfuurtje later kregen we de juiste pizza, en twas een tegenvaller: die pizza was véél te lekker voor onze volle maagjes! Echt ne suuuperlekkere pizza!! Aangezien we behoorlijk lang op ons eten hadden moeten wachten waren we pas rond 22u20 terug op mijn kot, had intussen al 'n berichtje gekregen met de vraag waar ik bleef, oooops... Was wel 'n aangename verrassing toen ik toekwam in mijn kot, der zaten nog tamelijk veel mensen op mij te wachten: Peggy, Nicola, Lobke, Kim, Cristina, Michaela en Kelli en Astrid kwamen natuurlijk mee met mij. Khad stomweg niéts van drank of chipkes in huis, het enige wat we hadden was Nicola's waterpijp, raar geval trouwens. Had da vroeger ooit wel al eens geprobeerd maar meer dan hoesten deed ik nie, nu ist wel gelukt mo snap nie echt wat er zo leuk aan is, zal wel aan mij liggen zeker? Vind er niets speciaals aan gewoon. Juist omda'k niets in huis had, heb ik aangedrongen om zo snel mogelijk ergens naartoe te gaan om iets te gaan drinken, zodanig da ze nie uitdroogden hé Zijn dan eerst naar de Four Seasons geweest, de sixties club vlakbij mijn kot, waar er toch wel zeker drie of vier man zat toen we daar toekwamen. Zijn daar tijdje gebleven, tot de ene na de andere terug naar huis ging. Kelli en Astrid gingen nog naar Pub Terra, waar er ook andere Erasmussers zaten en deden een poging om me te overtuigen mee te gaan, maar om de een of andere reden had ik daar echt geen zin meer in, ook als wast pas halftwee ofzo. De bedoeling was dak deze laatste nacht in Astrids kot zou slapen en Miriam was al mijn bagage al met haar auto komen oppikken, zodanig dak gewoon nog daarnaartoe moest wandelen, wat ik dan dus ook deed nadat Kelli me de huissleutels gegeven had. Kmoest, eenmaal daar aangekomen, jammer genoeg wel Miriam wakkermaken om haar autosleutels te vragen, aangezien al mijn bagage erin zat en dus ook mijn lenzenvloeistof, die ik onmiddellijk nodig had. Gelukkig vond ze het niet erg en kheb dan gewoon van den eerste keer al mijn bagage eruit gehaald, hoe hard ik der ook mee moest tjoolen. Niet veel later gaan slapen in Astrids bedje, voor de laatste keer...mijn laatste nacht in Castellón, je zou voor minder depri worden...
23-01-2008
Maandag 21 januari 2008
Vandaag was ik van plan om nog een laatste keer naar La Salera te gaan, tzijn immers nog solden en tzal waarschijnlijk wel kalm zijn op een maandag, dacht ik zo. Rond halfeen pas vertrokken, tien minuutjes op bus moeten wachten, maar als beloning kwam ik wel rond 13u aan in la Salera, waar er zo goed als niemand rondliep, lekker rustig dus. Winkel in, winkel uit, ergens shop ik wel liever alleen omda'k dan niemands geduld op de proef moet stellen, maar het nadeel is wel dat je in je eentje moet beslissen of je al dan niet staat met die broek of dat t-shirt. Ben er toch in geslaagd om enkele mooie koopjes te doen, waaronder een schone jeansbroek van de zara van amper 15 en mijn allereerste roze kledingstuk ooit: een skoon roze t-shirtje van de h&m. Rond halfvijf ofzo had ik het wel allemaal gezien en wou ik eigenlijk vooral niet veel meer geld meer uitgeven, en rondkijken in de wetenschap da je niets meer kunt kopen is toch maar frustrerend. Huiswaarts dus, met in elke hand wat zakken en met vooral een tevreden gevoel, ben blij over mijn aankopen! En net als gisteren had ik weer magnifiek geluk met m'n bus: die kwam aangereden terwijl ik naar de bushalte wandelde, moest dus maar teken doen en instappen. Had afgesproken met Lobke om 's avonds samen te eten, of zij had met mij afgesproken om het beter te verwoorden: ze wou niet zielig alleen op haar kot eten, maar ik had nog restjes dak wou opeten dus wou ik op mijn kot eten, dus stelde ze voor da ze met haar lasagnetje naar mij zou komen zodat we toch samen konden eten. Wou wel nog verder voorbereiden voor mijn examen van morgen: de theorie is zeer weinig en heb ik al gedaan, maar had graag nog wat geoefend, want ondertitelen is moeilijker dan je zou denken! Je moet goed opletten op welke seconde je titeltje in beeld moet verschijnen, maar ook hoeveel seconden hij opt scherm mag blijven staan en je lengte van je titeltje daaraan aanpassen. Heb enkele dagen geleden wel eens geoefend, maar de dag voor mijn examen nog eens kan wschlk geen kwaad hé. Dus na het samen eten en een friendsje bekijken heb ik Lobke er toch van overtuigen dak echt wel nog wa voor school wou werken, en kon ik dus nog eventjes oefenen alvorens in mijn bedje te kruipen. Wekker tamelijk vroeg gezet zodat ik nog eens naar mijn theorie kon kijken alvorens naar mijn examen van 12u te gaan. Morgen mijn laaste volledige dag hier, ben ik me maar al te goed bewust van...
22-01-2008
Zondag 20 januari 2008
Vanochtend wakker geworden in Astrid haar bedje...om 6u40! En was verdomme nog klaarwakker ook. Was nog donker buiten, iedereen vredig aant slapen, dus heb mijn laptopje aangelegd, gelukkig had ik 'm mee en gelukkig kon ik daar op internet. Dus heb ik 's ochtends vroeg mijn blog geüpdatet, want had dat gisteren niet gedaan, en dan 'n beetje naar de Gilmore girls gekeken, mails gecheckt... Om 12u heb ik het opgegeven: nog steeds niemand wakker en kwou een namiddagje zee doen, dus ben ik stilletjes weggeslopen. Astrid had gisteravond mijn gsm in haar sjakos zitten, dus die moest ik nog zeer stilletjes terugnemen, met een slapende Astrid op enkele centimeters afstand, heb dan een briefje achtergelaten, mijn groot mooi blad met lieve boodschapjes van de deur genomen en voorzichtjes weggegaan. Eenmaal op m'n kot aangekomen wou ik ontbijten met kwakies en een yoghurtje, en tot mijn grote verbazing bleek dak geen yoghurtjes meer had! Ikke dus naar de OpenCor, een supermartk aant eind van m'n straat die tot 2u 's nachts open is, ook de zondag, achter wa yoghurtjes. Nooit te laat om voor den eerste keer naar de OpenCor te gaan hé Maar niet getreuzeld: na het ontbijt m'n boeltje samengepakt en naar de Plaza Borrul gewandeld, naar de bushalte om naart strand te gaan. Moest amper 5 minuten wachten op mijn bus, een meevaller dus, ware het niet dak dan ook nog eens een kwartier moest wachten tot die sympathieke bus ook effectief zijn deuren opendeed. Was iets na tweeën toen ik aan de haven arriveerde. Ja, kben voor de verandering eens aan de haven uitgestapt, daar wou ik ook nog es rondwandelen. Het plan was om op een zonovergoten terrasje uuuurenlang in de zon te zitten, verdiept in mijn cursus voor m'n examen van morgen, maar daar dachten de weergoden toch blijkbaar anders over. Was al heel de dag bewolkt en twas aant zeetje niet veel beter. Te frisjes dus om stil te zitten op een terrasje, dus begon ik maar aan een lange wandeling, alle beelden zo bewust mogelijk in me aant opnemen, want tzijn immers de laatste... Eerst rondgewandeld aan de mooie haven, dan via straat een trotje naart strand gedaan, waar ik van het begin tot ongeveer het midden gewandeld heb. Een tearoom op het strand redde me: kmoest hoognodig naart toilet, dus snelde ik eerst en vooral naar binnen om schaamteloos van hun kleinste kamertje gebruik te maken. Maar hierna maakte ik het terug goed: heb me op hun terrasje gezet, 'n cola'tje besteld en daar wat gestudeerd, een halfuur ofzo. Daarna was het tijd voor iets wat ik per se altijd wil doen als ik aan om het even welke zee ben: pootjebaden! Ikke dus met mijn voetjes in het water geplensd, een lange wandeling makend aan de waterlijn, schelpjes rapend...tot mijn rust plots genadeloos verstoord werd door mijn gsm die afging: Sergio! De Spanjaard die me al minstens 7 berichtjes gestuurd heeft, waarvan ik het merendeel onbeantwoord liet, en die nu dus nog steeds de boodschap nie begrepen had. Om de een of andere onverstaanbare reden pakte ik toch op, en blijkbaar belde hij me dus omdat hij dacht dak geen belgeld meer had om hem te antwoorden en hij vroeg me mee naar een concert van vanavond. Durfde écht nie vlakaf nee te zeggen, dus heb ik hem uiteindelijk kunnen sussen met de belofte dak nog iets ging laten weten. Pfff...geeft precies nie rap op. Kwou sowieso niet meegaan met hem en bovendien had ik met lobke vnv afgesproken om samen te koken en eten op mijn kot, dus tzou er toch nie van gekomen zijn . Aan het einde vant strand heb ik eventjes uitgeblazen op de mooie rotsblokken, nog eventjes mezelf er pijnlijk bewust van aant maken da't de laatste keer is dak hier aant strand ben, en gewoon de laatste keer álles eigenlijk. Tijd om huiswaarts te keren dus, op een plotse zonne-opstoot moet ik nu ook nie meer hopen. Deze keer had ik écht wel geluk met de bus: op een zondag, aan het strand direct een bus hebben! Echt een mirakel, en nog mooi meegenomen ook. 's Avonds mijn dealmaaltijd met Lobke. Hoezo deal? Wel, ik had nog groentjes en 1 patat, zij vleesjes en 2 patatten, dus haddne we overlegd om da samen te smijten en op te eten. Was een gewone simpele maaltijd, maar wel lekker! Na de maaltijd stond er pudding maken opt programma, maar zonder melk gaat da nei zo heel goed, dus gingen we naar de volgende stap: een filmpje van Nicola bekijken: Girls just wanna have fun. Was wel mooie film voor meisjes, over dansen voornamelijk gaat het. Weet niet meer precies om hoe laat ik in mijn bedje zat, maar weet nog da't weer eens deugd deed!
21-01-2008
Zaterdag 19 januari 2008
Kheb eigenlijk de hele voor-en namiddagbinnengezeten, aan mijn twee dringende en
belangrijke taken werkend. Eentje van traducción audiovisual, het vak waar ik dinsdag examen van heb, en één hele grote taak van Historia de la España Antigua, die voor 40% van het eindresultaat meetelt. Daar dus heel den tijd mee bezig geweest, terwijl lobke er ook was, ze is afgekomen om 'n beetje gezelschap te hebben, en hebben samen aan tafel zitten werken, best wel productief. Rond 19u werd ik verwacht bij Astrid om samen te eten en filmpje te kijken, maar iets voor 19u belde ze om te zeggen dak me nie moest haasten, da ze nog moest opruimen, best wel raar maar kom. Ikke tegen kwart voor acht daar toegestekt, met de lift naar boven, en aan die voordeur zie ik al iets vree raars: een groot rood blad met tekst derop: Te queremos y no te olvidaremos! We houden van je en we zullen je niet vergeten. En daarop had iedereen van Astrids kot (zelfs hondje Nasty) een persoonlijke boodschap op geschreven. Die deur stond dus halfopen en ik was da superverbaasd allemaal aant lezen, nie goe wetend of het voor mij was of nu al voor Astrid, van haar kotgenoten. Maar toen ik zag da ook Astrid een boodschapje geschreven had, viel mijn frank, en voor ik het goed en wel wist verschoot ik me een bult: de deur werd opengetrokken en 4 enthousiaste stemmen riepen 'surprise!!' Shit jong, wat een verschot! Gelukkig geen attack gekregen. Miriam, Bárbara, Kelli en Astrid stonden in het deurgat en ik wist echt nie wa gezegd. Toen ik de tekstjes verderlas, moest het er toch eens van komen: ben beginnen wenen. Waren echt lieve dingen en was echt zo ontroerd dat ze iets voor me georganiseerd hadden! Dan mocht ik binnen in de living, waar een tafel vol eten op ons wachtte, alvast vergezeld van de wijn en kalimocho, enkel nog op mij wachtend. Ik had echt efkes tijd nodig om te bekomen, vond het zo ongelooflijk lief, echt nie te doen! Tijdens het eten lieten ze me al verstaan dat ze nog behoorlijk wat voor me in petto hadden, dat we nog ergens naartoe zouden gaan ook. En natuurlijk deden ze er lekker mysterieus over, fluisteren en fezelen al da ze konden
Na het eten was het al snel tijd om te gaan, dus wij naar buiten met onze flessen drank en m'n kodak mee, ikke nietsvermoedend. Had het nochtans wel kunnen verwachten: ik werd geblinddoekt! En geblinddoekt begeleidden ze me doorheen Castellón, over straat en door het park. Kheb een auto horen toeteren en der was blijkbaar ook ne compleet onbekende die de taak van blindenbegeleider op zich wou nemen. We gingen naar een typisch Spaanse bar, waar de hammen aan de muur hangen, er tapa's en sangría geserveerd wordt en waar de baas zo loco (zot) is ofdat het maar kan , tschijnt dat hij nog met geld gesmeten heeft in zijne bar, helaas heeft hij dat deze avond niet herhaald, saaie piet... Hebben er twee kannen sangría leeggezopen, denk zelfs dat dit de eerste sangría van mijn Erasmus was! Na deze halte moest de blinddoek weer aan, en terwijl zij met mij poseerden voor talrijke foto's en me allerlei alcohol voederden, had ik er geen flauw idee van waar ik was. De volgende en tevens voorlaatste halte was een bar waar ik nog nooit geweest was, behoorlijk ongezellig eigenlijk, en waar we een kaartdrankspel speelden met sangría, tof spel hoor, maar mijn maagje begon toch wat te protesteren, had uiteindelijk al het meeste gedronken van iedereen, en kbegon het te voelen.Ben op 'n bepaald moment echt naar buiten moeten gaan om frisse lucht te scheppen, voelde me écht behoorlijk misselijk. Gelukkig was Astrid zo lief om bij mij te blijven, en na een halfuurtje gingen we terug naar binnen. De rest was al 'n tijdje op ons aant wachten voor de laatste halte: de Barvaros. Khad echter geen goesting om nog iéts te drinken, noch om nog ergens naartoe te gaan, kwou liever gewoon in mijn bedje kruipen, maar kzou bij Astrid blijven logeren, dus da was al minder simpel. Hoezeer ik er ook op aandrong dat ze alvast naar de Barvaros zouden gaan en dat ik mijn plan wel zou trekken, ze wilden niet luisteren. Dus gingen Miriam en Astrid met me mee naar hun kot, terwijl de rest alvast doorging. Kwas nog steeds misselijk, dus zette ik me eerst 'n halfuurtje rechtop in de zetel, want neerliggen zou onvermijdelijk draaiingen veroorzaken. Astrid stopte me toe met een dekentje, voorzag me van een groot glas water en niet veel later trokken ze de deur terug achter zich dicht en zat ik in de zetel met Nasty, de trouwe viervoeter van de piso. Rond twee uur voelde ik me er klaar voor en kroop in (Astrids) bed, klaar voor een deugddoende nachtrust en dankbaar voor de fantastische avond met super vrienden! (p.s. foto's online!)
20-01-2008
Zaterdag 19 januari 2008
Veeeeel te vertellen over vandaag! Over deze avond vooral maar tzal voor morgen zijn, of mss later op de dag, nu kruip ik in m'n bedje snorry... slaapwel!
19-01-2008
Vrijdag 18 januari 2008
Veel goesting om voor school te werken was er vandaag niet bij: dinsdag pas mijn volgende en tevens laatste examen, en tis een vak waar je niet veel aan kunt studeren... U interpreteert het juist: nauwelijks voor school gewerkt vandaag. Maar! Om het goed te maken heb ik in de plaats daarvan wel veel Gilmore Girls afleveringen bekeken, flink hé! Ben bijna klaar met seizoen twee, spannend... Maar natúúrlijk heb ik ook nuttige dingen gedaan, zoals m'n kamer een beetje opgeruimd en de cursussen waar ik al examen van gehad heb op een stapel gelegd. Van de meeste van die vakken ga ik namelijk mijn punten nog weten voor mijn vertrek hier en áls ik er door ben (please!?) gooi ik die stapel hier gewoon in de papiercontainer, zodanig dat die ook alvast geen extra gewicht zijn in mijn bagage, die maar 15 kilo mag wegen bij Ryanair. Khad met Astrid afgesproken om 's avonds bij wijze van afscheid nog eens samen naar de Don Pepe te gaan eten, iets waar ik behoorlijk naar uitkeek. Hopelijk zouden we nog 'n tafeltje hebben, want tis er meestal behoorlijk druk int weekend. Om 20u hadden we er afgesproken, en om 19u58 was ik er zelf nog lang niet maar kreeg ik al een berichtje van Astrid om te zeggen da ze sorry was dat ze te laat was en dat ze haar zou haasten. Aha, kmoet me dus een beetje bezighouden? Tjah, juist door de winkelstraat aant passeren, wat zou ik in godsnaam eens kunnen doen om me bezig te houden? Ben in de six binnengeweest om de oorbellen te kopen waar ik de vorige keer over aant twijfelen was of ik ze ging kopen en ben kontent dak het gedaan heb, nah. Om vijf na acht stond ik dan aan de Don Pepe en een kleine tien minuutjes later kwam ook Astrid daar toe. Samen kregen we jammer genoeg te horen dat vanaf 20u30 alles volgereserveerd zat en we pas om 22u een tafeltje zouden kunnen bemachtigen. Natuurlijk niet slim van ons om niet te reserveren, zeker als je weet dat ik dit probleem al tegengekomen ben in de populaire Don Pepe, Astrid zegt dat zij daar nog nooit problemen gehad heeft. Na een korte brainstorm besloten we dan maar om naar Danubio te gaan, een restaurantje vlakbij waar ik al 'n paar keer geweest was (twee keer met mijn ouders zelfs) en waar het eten ook niet slecht is. Daar gingen we voor groots: van de eerste keer een flés wijn in plaats van twee glaasjes. Waren toch van plan om erna nog uit te gaan, dus dan kun je er maar beter voor zorgen dat je wat al in de mood bent hé Astrid ging voor ravioli met vier kazen, ik voor tortellini met vier kazen. Was me dat een rare vulling zeg...lekker hoor, dat wel! Maar twas de eerste keer dak tortellini met een rozige vulling zag... 't Was eigenlijk al van vóór de kerstvakantie geleden dat we nog eens deftig geklapt hadden, dus was geestig om bij te praten, tetteren, roddelen... We zijn weer helemaal up to date over mekaars privéleven, wat een opluchting zeg Erna gingen we naar een soort café dat de Bardaros heet en waar we met Astrids kotgenoten afgesproken hadden. Was de tweede keer dak daar was maar tis er eignlijk wel nog tof. Nu pas ontdekt dat het in dezelfde straat van Café de Flandes ligt, dacht écht da't de andere kant van Castellón was eerlijk gezegd. Hebben daar tot rond een uur of 2 gezeten denk ik. Tsjah, 3 voor een liter kalimocho (goedkope rode wijn met fanta of cola), dan móet je daar wel een tijdje blijven hé. Astrid en ik zijn begonnen met enen te drinken op haar kosten en dus moest ik zeker ervoor zorgen dat ik er ook nog ene terugbetaalde hé, dus gingen we nog voor nen tweeden ook. Het lijkt mss alsof we dus elk een liter kalimocho binnenhebben, maar vergis je niet: bij den tweeden beker heeft Miriam 'n beetje meegedronken, dus alles goed en wel beschouwd hebben we er eigenlijk amper gedronken Twas er echt nog gezellig, was geestig met Astrid en haar kotgenoten! Dus toen de lichten aangingen en de muziek uit besloten we dat we gewoon onze baan ne keer zouden verleggen. Buiten aan dat café, bij het overleg waar we naartoe zouden gaan, sprak nen Spanjaard met afschuwelijk Italiaans accent me aan, weet niet goed meer wat precies hij vroeg maar denk dat het was van waar ik was, of ofdat ik een Erasmusser ben of nie. Onderweg naar de groc (méééga homobar!) babbelden we een tijdje en kwam ik dus te weten dat hij Sergio noemt en een Italiaan is die sinds 5 jaar in Spanje woont. Wel 'n beetje erg dat je na 5 jaar nog steeds niet weet dat het Spaanse werkwoord voor spreken hablar is en niet parlare ofzoiets. Kwas nog nooit in de groc geweest, maar we zijn er niet gebleven: een beetje teveel homootjes... Dan maar naar de Averno ofzoiets, een café vree dicht bij mijn kot maar jammergenoeg blijkbaar een metalbar waar ze de muziek liever te luid dan te stil zetten. Mijn gesprek met Sergio verderzetten werd dus een roep-en schreeuwoperatie, maar tlukte wonderwel behoorlijk goed en als ik hem niet verstond knikte ik gewoon van ja, denk niet da hij het doorhad. Nuja, tkomt er dus op neer dak ne behoorlijke tijd met die kerel heb staan praten en dat hij wel geïnteresseerd was blijkbaar, ondanks (of dankzij?) het feit dak verteld had da'k woensdag al terug vertrek. Toen ik vertelde da'k graag eens Madrid gezien had, bood hij me spontaan aan om samen op de trein te springen de volgende dag, richting Madrid. Een aanlokkelijk aanbod natuurlijk, maar ben er niet op ingegaan. Opt einde van de avond vroeg hij ook m'n nummer, en ik was rond 4u amper goed en wel thuisgekomen of khad al een berichtje: dat hij het leuk vond om me te leren kennen en of hij me morgen een berichtje mocht sturen om mee te gaan naar el Legend, een bar waar ik nog nooit van gehoord heb en ook nie van plan ben om er naartoe te gaan, of toch zeker niet met hem... Was ne toffen en best wel knappe kerel hoor, maar toch bedankt. Was echt een toffe avond en kzou de foto's ervan graag online zetten, maar dat zou beter gaan moest mijn kabeltje niet in België liggen.... Zal eens vragen aan Astrid welk soort kabeltje zij heeft. Toen ik dus om 4u muisstil thuiskwam, bleek dat er wonderbaarlijk genoeg nog leven in huis was: in de living zaten Nicola (die hier vaker slaapt dan op haar eigen kot) en Cristina bij gedimd licht op hun laptop te tokkelen! Cristina had een deadline voor een taak te halen, Nicola had ondanks haar keelontsteking gewoon geen goesting om te gaan slapen . En eigenlijk bedacht ik me dat ik zelf ook nie echt moe was en het best wel gezellig was, dus haalde ik eveneens mijn laptop tevoorschijn en updatete mijn blog met mijn vertelsels over donderdag. Waarom ook niet hé dacht ik, kan morgenochtend toch uitslapen al dak wil! En zo komt het dus dat ik iets na vijven in mijn bedje lag, met leuke gedachten over de geslaagde voorbije avond.
18-01-2008
Donderdag 17 januari 2008
Als ik deze dag overleef, overleef ik alles, een goede reden dus om om zeven uur mijn wekker te gehoorzamen en me aant werk te zetten. Arbeiten! Gelukkig lukte het me nog tamelijk om wakker te blijven, dus ging ik aan het blokken tot het uur van mijn examen genadeloos dichterbij kwam. In de laatste les had de prof gezegd dat het examen om 15u was, maar kdacht dat het op internet om 14u stond, dus ikke de bus van 13u genomen naar school, eerst nog een halfuurtje op de trapjes buiten int heerlijke zonnetje gezeten om nog wat leerstof te herhalen, en dan naar de computerklas om op internet te checken of het om 14u of 15u was en in welk lokaal, en gelukkig bleek ook het internet te beamen dat het om 15u te doen was, hoewel in een ander lokaal dan hij vermeld had in de laatste les. Kbesloot te gaan wachten bij het lokaal van op de site en af te wachten of er veel volk van die les op af kwam, zodat ik eventueel nog naar het andere lokaal kon switchen int geval ik daar alleen zou zitten wachten... Intussen nog steeds mijn samenvatting aant inprenten, alles proberend om het best mogelijke resultaat te halen. En dan was het moment daar, hij kwam binnen int lokaal en maakte direct zijn richtlijnen duidelijk: iedereen op één lijn achter mekaar zitten, niets overbodigs op je tafel, gsm's niet op stil maar gewoon af, als er gsm afgaat word je je examen afgenomen en kun je derachter fluiten. Dan deelde hij de examens uit en zette zich aan een tafeltje achteraan zodat hij prachtig overzicht en controle over ons had zonder dat we konden weten of hij naar ons keek of niet... haat dat. Mijn hart sloeg een stuk of 500 keer per minuut waarschijnlijk toen ik de vragen bekeek. Een vraag van 4 punten, twee vragen van twee en twee van één punt. Tien punten te scoren dus, hopelijk haal ik er vijf, meer moet dat niet zijn, zeker niet voor dit vak... De vraag van vier punten was makkelijk, daar moe'k minstens 3 punten voor halen. Maar de rest was echt móeilijk! Voorbeeldje: Teken het Spaanse wegennet en vergelijk het qua verschillen en gelijkenissen met het spoorwegennet vanuit historisch en territoriaal standpunt. Of : hier heb je de tabellen van de jaarlijkse gemiddelde temperaturen en neerslag van een Spaanse stad, waar ligt deze stad? Zeer handig als ge van België zijt. Bovendien maakt die prof geen verschil tussen Erasmussers en Spanjaarden: een taalfout is een punt af, erasmussers moetn hun woordenboek maar gebruiken en geen fouten maken. Bovendien stond er op internet dat het examen van 15u tot 18u was en wou ik dus rond 17u aan m'n laatste vraag beginnen maar me een bult verschoot toen we de melding kregen dat we moesten afronden en over enkele minuten indienen. Oké, twas wel juist de moeilijkste vraag, maar wie weet had ik er nog een half puntje mee kunnen scoren! Tzal trouwens van de halve puntjes zijn dak het zal moeten hebben, want ik ben daar behoorlijk depressief buitengewandeld. Terwijl ik me zo verheugd had op het moment dat dit examen voorbij was. Geloof me, de kans dak der niet door ben voor dit vak is helaas groter dan de kans van wel. Gelukkig wil hij een effortje doen voor mij aangezien ik zo snel al vertrek naar België en dus krijgt mijn examen voorrang bij de verbetering: nog voor mijn vertrek valt het verdict. Als hij me buist voor m'n taalfouten doe ik hem dood! En khad dan nog een drukke rest van de dag voor de boeg: mijn agenda stond vol met niets doen, relaxen en ontspannen. Vrij vertaald: de ene aflevering van Gilmore Girls achter de andere bekijken op internet, msn'en en vergeten hoe slecht ik m'n examen gekund heb... Nicola kwam langs om 's avonds samen met Ruth te eten en ook Cristina kwam hier voor school werken wegens slechte internetverbinding op haar kot. Best wel leuk dus, ook het feit da zij wél met me babbelden, in tegenstelling tot m'n kotgenoten, dus had wat compagnie. Ondanks de niet echt talrijke uurtjes slaap van vorige nacht had ik best wel energie en heb dus toch nog tot even na middernacht wat privémomenten met de Gilmore Girls gespendeerd, waarna ik toch behoorlijk tevreden mijn oogjes kon sluiten, met het vooruitzicht op deze keer géén wekker om me morgenochtend uit mijn slaap te halen! Volgende examen is niet veel studeerwerk en pas dinsdag, dus morgen = uitslapen!
17-01-2008
Woensdag 16 januari 2008
Vandaag examen gehad van Informatica theorie, inderdaad het vak waar ik nog 1,5/10 voor moet halen om er door te zijn, best wel haalbaar dus . De leerstof was ook echt niet veel, en dus probeerde ik intussen ook al wat te leren voor mijn examen Geografía van morgen, wat me minder goed lukte... Alvorens naar mijn examen te gaan, ben ik mijn fiets gaan terugbrengen in de sportdienst, die moest ten laatste op 16 januari immers terug binnen. Awel hé, twas eerlijk gezegd echt met spijt int hart... kheb me echt gejeund met die fiets, en der flink wa kilometerkes mee afgelegd. Dus, fietsje...Bedankt voor bewezen diensten! Om 18u hadden we (Astrid, Ruth en ik) ons examen maar hoewel we op tijd waren was de rest (bijna allemaal (= allevijf) volwassenen...intimidating... . We kregen ons exemplaar en ik was er klaar voor om minstens een anderhalf op tien te halen. Eigenlijk waren de vragen niet echt simpel, maar denk wel dak aan een 5 op 10 zou geraken, dus voor die 1,5 ist zeker geen probleem. Begin volgende week weet ik mijn punten, maar of ik er door ben of niet is eigenlijk het enige dat ik wil weten. Na het examen ben ik mijn boek van Historia de la España Antigua (twee dagen te laat) in de bib van school terug gaan brengen en gelukkig moest ik geen boete betalen, mag gewoon 4 dagen lang niets meer lenen, maar dat was ik ook nie van plan dus je hoort me niet klagen. Dan met de bus terug kotwaarts gegaan, aangezien ik nu fietsloos door het leven ga en het moet gezegd: met de velo ben ik der rapper, nah. Eenmaal terug op kot was het hoog tijd om dolenthousiast terug in de boeken te duiken, voor mijn moeilijkste en zwaarste vak deze keer, ik zal zooo blij zijn als dát examen achter de rug is! Twas een behoorlijke hoop leerstof ja, dus ben er tijdje aan bezig geweest. Maar hoe lang juist? Dat zie je in...
de duizendste aflevering van Wittekerke, de ontknoping...! Heer ik beken, ik biecht op: ik heb het gedaan, ik heb gezondigd: ik heb naar het stemmetje geluisterd dat me't meest rust gunde en dus om 2u gaan slapen en om 7u opgestaan, maar niet alvorens berekend en bedacht te hebben of ik dan de leerstof perfect onder de knie zou hebben tegen het examen, wat best wel haalbaar was. Bovendien viel ik toch bijna in slaap boven mijn samenvatting, dus wel of niet naar bed gaan maakte niet eens veel verschil in studie-productiviteit. Hoe het angstaanjagendste examen me vergaan is? Dat leest u morgen, in het 30 000 ste exemplaar van Dag Allemaal!
16-01-2008
Stemmetjesdiscussie
Deze nacht, rond een uur of twee, in mijn hoofd:
Isabelle, ga naar bed! - Ik wil niet, kben nog niet klaar! Maar je examen is pas om 15u, doe de rest morgen. - Zot, wie zegt er dak dan ga klaar geraken? Ikke, ge zijt nu toch in slaap aant vallen, dus veel leren doe je niet meer - foert, dan ga'k tenminste goed slapen he vannacht Oké dan, doe dan door, maar zet je wekker niet te vroeg dan hé, nie voor 7u. - Zot zeker? tzijn examens ze, om 6u opstaan dus! Nee, dan lig je te snurken op je examen - Betweter! Trut! - Trekt uw plan! Trek zelf uw plan!!
Maar...naar welk stemmetje heb ik nu eigenlijk geluisterd? U ziet het morgen, in de duizendste herhaling van ... Wittekerke.
Dinsdag 15 januari 2008
Ook vandaag was mijn wekker weer gemeen en genadeloos, om 7u welteverstaan, dus dat viel best nog mee, maar op dat moment vond ik het toch eerder aan de veel te vroege kant... Had nog geen honger en geen zin om te ontbijten, dus hervatte ik al direct de studiewerken. Maar kmoet toegeven dat ik het er soms wel moeilijk mee had om met m'n ogen te knipperen: die ogen toedoen was geen probleem hoor, maar ze weer openkrijgen... Kon dus met andere woorden ieder moment in slaap vallen. Gelukkig begon mijn maagje dan wat te grommen, zodat ik m'n zinnen eventjes kon verzetten met een voedzaam ontbijt van (nog steeds) de zakjes ontbijtgranen van Hotel Abba, waarvoor dank Na deze energiestoot ging het studeren me gelukkig al wat beter af, en hoewel ik de leerstof vlotjes verwerkte, was ik nog steeds 'n beetje bang voor mijn examen van deze namiddag, 14u. Hij had namelijk wel verteld dat het examen 20 vragen zouden zijn waar we er 12 van zouden moeten beantwoorden, wat best wel een geruststelling is, maar voorbeeldexamenvragen heeft hij niet gegeven, en dus hebben we er geen flauw benul van aan wat voor vragen we ons mogen verwachten... Nuja, ik ken alle Romeinse overheersers die Spanje ooit gekend heeft: César, Augustus, Trajano, Adriano, Aurelio, Pío, Nero, Vespasiano..., ik weet wanneer de Carthagen binnengevallen zijn, wanneer de visigoten en de franken op bezoek geweest zijn, ik denk dus wel dak der klaar voor ben, of ik hoop het alleszins toch. Dus fiets ik onder het lekker warme, deugddoende zonnetje in mijn T-shirtje met korte mouwtjes richting Universitat Jaume I. Oeps, sorry hoor, ik wou jullie niet jaloers maken ofzo, kzou dat echt nooit doen! Maar soit, om 13u30 zat ik dus al klaar aan het examenlokaal, nog eventjes aant reviseren. Maar eenmaal ook Astrid en Ruth er waren kwam er van dat herhalen niet zo heel veel meer in huis :-s , die waren ook nogal aant flippen over het mysterieuze examen. Om 14u komt die vent toe en 5 minuutjes later zijn we ons examen aant maken. Huh? Maar...dit zijn maar 12 vragen? Ja hoor, hij had beslist om eventjes het beloofde systeem om te smijten: het waren dus gewoon 12 vragen die we állemaal moesten beantwoorden, best wel 'n tegenvaller dus. En dan die vragen! Zo extreem niet-voor-de-handliggende vragen! Geef drie van de aquaducten die Trajano heeft laten bouwen... oké ja da stond wel in de cursus maar dan denk je toch dat het belangrijker is dat hij een heel nieuw belastingsstelsel ingevoerd heeft, en dat hij eerder zoiets zou vragen? Nuja, ik wist nog één aquaductje en een stuk van de naam van nen anderen, dus met een beetje sjans krijg ik nog een half puntje voor die vraag. Ik stapte echt buiten uit dat lokaal met de gedachte van help, ik weet écht niet of ik er door ga zijn... Kdenk wel dak der door ga zijn, maar zal nipt zijn, tenminste als hij halve punten toekent voor halfjuiste antwoorden en ze niet gewoon compleet fout rekent. Gelukkig komt er nog een taak bij die ik tegen het eind van deze week moet doormailen, en waar ik na mijn zwaar examen van donderdag dus wat tijd ga aan besteden, ze telt uiteindelijk toch voor 40% van het eindtotaal, de moeite dus om goed mijn best voor te doen! Bovendien mag ik hem volgende week ook een mailtje sturen om m'n punten te weten, dus normaal gezien weet ik nog voor ik vertrek hoe het zit. Hopelijk ben ik erdoor, dan kan ik die zware cursus hier achterlaten, weer iets minder voor in m'n 15 kilo bagage . Na mijn examen moest ik eigenlijk het handboek voor dit vak terugbrengen naar de bib (moest de 14de januari terug binnen), maar dat ben ik dus rats vergeten, hopelijk ist geen zware boete voor 2 dagen retard, zal het morgen dus doen, moet morgen trouwens ook mijn fietsje gaan terugbrengen, met spijt in het hart... Deze keer ben ik niet in de bib gaan studeren, maar ben ik rechtstreeks naar m'n kot gegaan, het examen voor morgen is echt niet veel leerstof en ook allesbehalve moeilijk, dus daar heb ik weer wat ademruimte voor, dus kzal proberen vroeg in m'n bedje te kruipen vanavond, want de nacht van woensdag op donderdag wordt waarschijnlijk wél zwaar, dus... En ja, ik besef dat het een overdreven samengestelde zin is met meer komma's dan woorden, maar zolang jullie het maar verstaan hé. Dus ja, deze avond was't opt gemakske, beetje leren, beetje skypen, nog een lasagnetje gemaakt met de overschot van gisteren... Hoewel, op een bepaald moment was ik toch nie zo heel relaxt eigenlijk, een zwaar stressmoment: net nu, int midden van mijn examens, besloot de lamp op mijn kamer dat het genoeg geweest was. En blies haar laatste zucht... Shit, in den complete donker zitten tijdens het studeren is niet zo fijn, wat nu gedaan!? In de living of keuken studeren? Niet echt een optie, mijn kotgenoten zijn nie echt het soort volk dat er rekening meehoudt of je examens hebt of niet. Tenzij bèreluide muziek spelen en prachtig vals meezingen als morele steun bedoeld is natuurlijk. Tlag ook nie aan de elektriek want mijn pc snorde rustig door alsof het hem niets kon schelen, de hypocriet. Ik dus gewikkeld aan die lamp om hem vaster in te draaien, maar tevergeefs...ik moest het onder ogen zien: mijn peertje heeft het een week te vroeg begeven. In de keuken zijn het TL's, in de salon zitten de lampen ingesloten in een glazen jasje, eens in de berging (tevens waskot) gaan kijken of we geen reservevoorraad lampen hebben dan maar. Nee hoor, had ik wel gedacht, maar wie niet waagt niet wint hé... En bovendien viel mijn frank toen dat we het licht in de berging zo goed als nooit gebruiken én dat het ook een gewoon peertje is, hopelijk past hij in mijn lampekap? En ja hoor, oef! Kheb weer licht in mijn kamer! En het licht in de berging werkt niet opeens niet meer, geen idee hoe dat zou komen... Tsjah, kan ik niets aan doen hé. Ben rond 23u20 in mijn bedje gekropen, met de wekker klaarstaand om 8u, een welverdiende nachtrust!
15-01-2008
Maandag 14 januari 2008
Help Het moment van de waarheid mijn eerste examen vandaag. Nummer 1 van vijf, we gaan ervoor! 'k Heb mijn leerstof onder de knie en ken de antwoorden op de voorbeeld examenvragen die hij ons de laatste les toevertrouwde. Bovendien ist ne sympathieke vent die ons al verschillende keren verzekerd heeft dat we als Erasmussers niet bang moeten zijn, dat hij schrijffouten enzo niet zal bestraffen in onze examens. Dus...here we go! Om 12u was het examen, om 11u30 zat ik al te wachten bij het lokaal, nog een laatste keer mijn samenvatting doorbladerend. Het zou moeten lukken. Bovendien had ik al enkele bemoedigende berichtjes gekregen uit Belgenland, dus kwas moreel gesterkt! Zodra we allemaal (hoop en al tien man, je kunt het examen ook op 28 januari doen) goed en wel neerzaten, begon hij de drie vragen te dicteren. Opdracht: antwoord op 2 van deze vragen. En ja hoor, ik kon met een gerust hart eraan beginnen: over die ene vraag wist ik niéts, maar over de andere twee wist ik superveel! Geen dilemma dus welke twee vragen ik eruit zou pikken. Ik begon te schrijven over alles wat ik wist in verband met die vragen, en ik wist er veel over, het waren namelijk allebei voorbeeldexamenvragen! Toen ik klaar was, had ik maar een 1 bladzijde en 3/4 van de achterkant volgeschreven, terwijl mijn medestudenten maar bleven om extra blaadjes vragen... Meer kon ik er echter niet over vertellen, had alles neergepend dat ik wist, dus besloot ik in te dienen. Toch maar eventjes benadrukken dat ik een arm, hulpeloos erasmusstudentje ben kan bij die sympathieke vent vast geen kwaad, dacht ik zo, dus besloot ik hem te vragen of ik wel genoeg geschreven had, dat de rest zoveel meer had. Maar hij verzekerde me ervan dat het aantal woorden geen invloed heeft op de punten, en bij het indienen zei hij dak 'Erasmus' onder mijn naam moest schrijven, zodat hij der rekening mee kon houden bij het verbeteren. Daarna heeft hij nog een heel eind met me staan babbelen over België en de verhouding Vlamingen-Walen, en me ervan verzekerd dak goe Spaans spreek. Bovendien moet je op 4 februari naar zijn bureau gaan om je punten te weten, maar mag ik volgende week al een mailtje sturen met de vraag wat mijn punten zijn, zodat ik ze weet voor mijn vertrek. Leuk! Dan moet ik niet te lang in spanning wachten en dan weet ik of ik die zware cursus moet meepakken naar België voor een eventueel herexamen (zal wel nie) of dak ze hier mag achterlaten. Tjah, mag maar 15 kilo meepakken hé!
Na dit geslaagde examen heb ik eerst en vooral de mensen thuis laten weten hoe het gegaan was, en daarna ben ik stante pede naar de bibliotheek gegaan om alvast te beginnen blokken aan het examen voor morgen: Historia de la España Antigua. (Booooooring!). Ben daar tot rond een uur of zes gebleven, was tamelijk goed opgeschoten en besloot dak naar huis zou gaan en mezelf een lasagne maken, had gezien dak nog lasagnevellen in mijn kast liggen had, dus ja . Onderweg van de bushalte (was met bus omdat het vanochtend - raar maar waar - regende) naar mijn kot ben ik dus gestopt in de Dia, een supermarktje dat op mijn weg ligt en goedkoper is dan de Mercadona. Bij mijn thuiskomst eerst en vooral mijn lasagne gemaakt en opgegeten, en dan nog tot een uur of 1 's nachts doorgestudeerd aan Historia, met regelmatige onderbrekingen van Ruth haar bezoekjes om vragen te stellen over de leerstof. Op haar vraag hoe de Cartagen in Spanje terechtgekomen zijn antwoordde ik echter dingen zoals "te voet?" of "met een rubberbootje", dus veel had ze meestal niet aan mijn vakkundige uitleg. Nuja, tis de geste die telt hé... Gaan slapen, met de wekker alvast klaar op 07.00, een halfuurtje later dan deze ochtend Slaapwel!
Zondag 13 januari 2008
Tot mijn diepe, diepe schaamte beken ik het : ik ben vandaag niet buiten geweest... Maar! Ik heb een excuus! Examens! Hét excuus voor vanalles, alleen jammer dat je het alleen in de examenperiodes kunt gebruiken, of toch tenminste als je een béétje geloofwaardig over wilt komen. Nuja, deze keer is het dus echt waar: kheb heel de dag gestudeerd voor mijn examen van morgen, waardoor ik dus geen frisse lucht gezien heb vandaag. Alhoewel, mijn raam heeft 'n tijdje opengestaan ...
Heb wel behoorlijk traag doorgedaan, maar ben wel gaan slapen met 't gevoel dat het wel zou lukken morgen, das ook al ne groten hé. Kvrees dak jullie moet teleurstellen met dit uitermate korte bericht, want er valt echt niéts te vertellen over deze dag, tenzij je wilt weten welk hoofdstuk ik in welk uur gestudeerd heb? Vast niet nee... Kheb 's avonds wat geskypet met thuis, en gecomputertelefoneerd met Brecht, bij wijze van ontspanning. Kwas beter een blokske om gaan wandelen om wa frisse lucht binnen te hebben, maar dan moest ik mijn comfortabele kleren omruilen voor presentabele kleren, en daar had ik ook al geen zin in.
Pfffff...Morgen mijn eerste examen, tzal rap gaan, deze examenperiode! 'k Verlang tot donderdagavond, dan is het ergste gepasseerd. Duimen maar... Tot gauw!
13-01-2008
Zaterdag 12 januari 2008
Hey everyone
Gisteren was weer een behoorlijk eenzame studeerdag, maar helaas niet echt bevredigend. Kheb namelijk veel minder gewerkt dan zou kunnen, best wel jammer dus, maar geen ramp, wees gerust. Maar tzal in ieder geval nie opnieuw mogen gebeuren... Rond 17u30 besloot ik dak best eens een luchtje zou gaan scheppen alvorens het helemaal donker werd buiten. Dus slenterde ik een halfuurtje door de winkelstraat, die hier behoorlijk dichtbij is. En neen, ik heb niets gekocht, voor de mensen die het zich al aant afvragen waren . Eenmaal terug op mijn kot, verdiept in de samenvattingen en boeken, werd er plots op mijn deurtje geklopt. Het was Nicola, die hier blijkbaar blijven slapen was (in Ruth haar kamer) en nu pas wakker was!! Ze waren gisteren namelijk uitgeweest, maar de rest was rond 13u toch al opgestaan, Nicola was blijkbaar vree moe da ze tot 18u is kunnen blijven slapen... In ieder geval, ze klopte op mijn deur om te vragen of ze mijn teenslippers mocht gebruiken (antwoord: neen want ze liggen in België) en om te vragen of ik mee zou eten vanavond, ze zou hier namelijk haar befaamde pasta met scampisaus klaarmaken, rond een uur of 9 zei ze. Welja dacht ik, waarom ook niet, en ik stemde toe. Vond het best wel leuk dat ze me erbij wou hebben, als Nicola hier is eten zij en Ruth meestal gewoon samen, zonder me erbij te vragen, maar nu dus niet, best wel leuk. Toen ik nie veel later de keuken in kwam en een berg scampi's van twee kilo zag liggen en uitriep dat dat wel heel veel was, kwam ik echter te weten dat het voor zeven man is! Kan dus nie missen da ze me gevraagd hebben om mee te eten, als er 7 man komt... Blijkbaar eten ook Rafa en Javi (mijn kotgenoten) mee, net als Cristina die eveneens naar hier zou komen. Ik had al direct veel minder goesting om mee te eten, aangezien je in zo'n gezelschap moeilijk gewoon eventjes een halfuurtje mee kunt eten en je dan asociaal terugtrekken in je kamertje om verder te studeren. Bovendien moest ik de beloofde 21u waarschijnlijk interpreteren als om 21u boodschappen gaan doen, want het werd idd wel wat later. Om 22u45 waren ze nog steeds volop aant koken, en besloot ik te gaan meedelen dat ik niet mee zou eten, wou immers sowieso vroeg gaan slapen wegens examens en liefst niet met een volle maag. Had trouwens toch in de verste verte geen honger, dus verhongeren zou ik alvast ook niet. Heb dan nog maar 'n poging gedaan om nog wat voor school te werken, hoewel 'k nie echt productief meer geweest ben. Had daarnet al geskypet met Brecht en met papa en op msn gezeten met Josfien, van wie ik slecht nieuws vernomen heb. Ik was in België toen die helikoptercrash gebeurde, maar was ervan overtuigd dat ik die mensen niet kende en had ook nooit naar de foto's in de kranten gekeken. Dat had ik beter wel gedaan, want dan had ik tenminste gezien dat Kristel bij de verongelukten was. Kristel was een meisje die ook int Spes gezeten heeft en die in het eerste jaar vertaler-tolk in mijn school zat, maar daarna een andere richting deed. Het was geen echte vriendin ofzo van me, maar als we mekaar tegenkwamen babbelden we altijd met mekaar, twas echt een vrolijk en vriendelijk meisje. Ik weet nog dat ik haar in Gent eens had kunnen overhalen om samen met mij bloed te gaan geven voor 't Rode Kruis. Het laatste moment durfde ze toch niet meer, maar ze wou wel nog meegaan om me morele steun te geven en bleef maar herhalen dat ze me een "goed mens" vond omdat ik bloed zou geven. De laatste keer dak haar zag was in de zomer in de Carrefour, waar ze vakantiejob deed. Hebben toen ook een tijdje staan praten, over onze studies enzo. Zo vaak zag ik haar echt niet, maar nu horen dak haar nooit meer zal zien, deed me toch echt wel iets eigenlijk. Bovendien is het zo frustrerend dat ik zo vaak hoorde over die crash, maar nooit eens de moeite gedaan heb om de namen te verifiëren. Ik wist zelf dat het meisje uit die helikopter nog in het Spes TSO gezeten had, maar aangezien ik bijna niemand uit het TSO kende, dacht ik niet dak ze zou kennen, wist ook niet dat het om iemand van mijn leeftijd ging. Ja, kwas der echt even niet goed van om eerlijk te zijn. Veel kwam er dan ook niet meer in huis van blokken. Bovendien werd er nog twee keer op m'n deur geklopt: de eerste keer was't Cristina (San Salvador) die hallo kwam zeggen, de tweede keer Peggy (Eng) die eens naar mijn kamer kwam kijken. Toen ze vroeg welk uitzicht het raam had, viel mijne frank dat ze misschien geïnteresseerd was om hier te komen wonen eenmaal ik terug in België zit, Nicola komt hier immers ook wonen in Ruths kamer eenmaal zij weg is. En ja hoor, ik vroeg of ze dat van plan was en het antwoord was dat ze hier inderdaad zou komen wonen, of ik dat nog niet wist? Neen hoor, niemand heeft me dat verteld... Nuja, kben wel blij dat Peggy hier komt wonen na mij, da's een tof en vriendelijk meisje en als er iets is dak niet kan meenemen naar België wegens plaatstekort in mijn bagage, zoals bv mijn opvouwbare wasmand, dan laat ik da gewoon hier staan, want tis haar van harte gegund. Mijn eten dak nie meer opkrijg breng ik hoogstwaarschijnlijk naar Astrid en haar kotgenoten, die lieve mensjes gun ik da ook en bovendien blijft Astrid hier een maand langer dan ik (waardoor ze de eerste lesweken in Gent zal missen maar ja, da kind is echt verliefd op Spanje...). Bovendien moet de volgende bewoner van mijn kamer zijn/haar borg (= 1 maand huur) aan mij betalen, aangezien ik mijn borg aan de vorige bewoner betaald heb. En met Peggy weet ik wel dat da in orde komt, niets te vrezen dus. Bovendien moet ik nu zelf geen moeite doen om een 'vervanger' te vinden. Sowieso moést dat niet hoor, maar ik wou het wel doen zodanig dat er zo rap mogelijk iemand in mijn kamer zou komen en ik die persoon alle gegevens zou kunnen zeggen om de borg in orde te brengen. Nuja, das dus gelukkig allemaal niet nodig. Kheb mijn dag afgesloten met een aflevering van Gilmore Girls (leuke vrouwenserie) op internet en hierna in slaap gevallen ondanks de luide kreten die uit de living kwamen.... Ik wil geen examens... :-'(
12-01-2008
Vrijdag 11 januari 2008
Beste niet zo opmerkzame lezers,
Sjans dat mijn zus me op een fout gewezen heeft in het bericht van woensdag, want anders zou ik nooit geweten hebben dat ik blijkbaar weer verstrooid was bij het typen van mijn blog. In het begin van mijn bericht refereerde ik namelijk naar iets wat Astrid gezegd had, met de belofte er later nog op terug te komen, wat ik dus niet deed. Dus zal ik jullie nu eventjes vertellen waarover het gaat, kwestie van jullie zeker niets te onthouden. Mijn examenrooster ziet er als volgt uit: Maandag 14 januari: 12u : Historia del Pensamiento Europeo (haalbaar) Dinsdag 15 januari: 14u: Historia de la España Antigua (haalbaar) Woensdag 16 januari: 18u: Informática Teoría (makkelijk) Donderdag 17 januari: 15u: Geografía de España (zwaarste vak) Dinsdag 22 januari: 12u-15u: Traducción Audiovisual (=ondertitelen) (makkelijk)
Behoorlijk zwaar dus, vooral voor Geografía, waar ik nie veel voorbereidingstijd voor zal hebben. Nu kwam die sympathieke vent dinsdag in de les af met de boodschap dat je dat examen ook de 2de februari kunt afleggen, dus da je de twee mogelijkheden hebt. Bovendien kun je het examen van 14 januari ook op 28 januari afleggen, dat wisten we al langer. Maar...mijn vlucht naar België is al lang geboekt voor 23 januari. En Astrid probeerde me dus te overhalen om die vlucht te laten vallen en in plaats daarvan een vlucht te boeken voor begin februari! Zodanig dat ze mij hier nog wat langer bij haar heeft en vooral dat ik een wat relaxter examenrooster zou hebben, Astrid en Ruth nemen die examens trouwens om 28 januari en 2 febr., dus zij zullen wel tijd hebben om te blokken. Dat zette me dus danig aan het twijfelen en vooral over het feit of ik klaar zou raken met blokken om al mijn examens in 1 week tijd af te leggen. Het is niet dat ik niet nog een weekje langer in Spanje wil blijven hoor, verre van zelfs, maar niet alst is om te blokken en examens te maken. Kheb er dus over nagedacht, maar de volgende dag wist ik eigenlijk al dat mijn besluit vast stond: ik blijf bij mijn vlucht van 23 januari! Ik blok mezelf liever kapot tot ik doodmoe ben als dat wil zeggen dat ik in een weekje tijd (negen dagen) van al mijn examens verlost ben, dan rustig alle tijd te kunnen nemen om te blokken en op die manier drie weken lang examens te hebben. En ik ken mezelf: als er niet veel druk achter zit, kan ik me zeer moeilijk motiveren om te blokken. Dus nu ben ik de laatste dagen al goed aan het doorwerken aan het vak Geografía omdat ik weet dak nie veel tijd zal hebben, der zit dus stress achter. Als ik makkelijk rustig de tijd kan nemen om te studeren, vrees ik dak het echt nie veel beter gestudeerd zal hebben dan wanneer ik het er op korte tijd moet instampen. Nuja, kheb tegen Astrid gezegd, en kmeen da ook, dak nu alles op alles ga zetten om mijn examen deftig te kunnen maken, dak dus echt superhard ga blokken, en als ik de dag van het examen ondervind dak het nie genoeg ken om het examen af te leggen, kan ik nog altijd terugstappen en niet naar het examen gaan en het de 2de februari afleggen. Maar die kans zal klein zijn denk ik: wil echt graag rap van mijn examens af zijn en zou dus gewoon desnoods heel de nacht doorleren om der te kunnen geraken. Bovendien zal ik het examen van de 14de januari dan toch al gedaan hebben, en zou ik dus gewoon voor da ene examen van Geografía 11 dagen bloktijd hebben. Met mijn terugkomst op 23 januari heb ik bovendien 2,5 weken vakantie voor school in Gent opnieuw begint, ook leuk dus. Met andere woorden; kzal zwaar in paniek moeten zijn de dag van het examen om te beslissen om het uit te stellen. Tot nu toe ziek het wel zitten, maar wordt wel ferm doorblokken snachts, door da dat examen van informatica domweg om 18u is. Maar ja, tkomt in orde ze Nu eens over vandaag vertellen hé... khad vandaag om 14u een soort van mondeling "examen" maar kzou het zelf geen examen noemen eigenlijk. Was voor het vak van de Engelse sportles: moesten een Engels boek lezen en er een boekbespreking van maken en er vandaag op hare bureau over komen vertellen int Engels. Ikke sta daar om 13u50 aan haar bureau en der zijn nog twee wachtenden voor mij, dus dacht dat er gewoon vertraging opzat, tot ik hen eens vroeg om welk uur zij binnen moesten gaan, en dien enen zei dat hij om 14u binnen moest. En ikke: mo hé da kan nie, ik moest om 14u. En die kerel heel beginnen zeggen dat da onmogelijk was en dat hij gelijk had, den onbeschofterik, ge doet zo nie he tegen een meisje! Nuja, toen ze haar kop door de deur stak en de volgende naar binnen riep, vertelden we haar dat we beiden om 14u moesten komen, en zijzelf had da blad nie meer en wist dus ook nie wie er gelijk had, dus vroeg ze gewoon wie er 't meest haast had. En wij vonden natuurlijk allebei da we meest haast hadden, ik haalde zelfs aan dak moest blokken vo de examens (wat ook zo was) en die kerel haalde ook een reden aan dak maar half verstaan heb. In ieder geval gaf hij toe: gij kunt waarschijnlijk toch goe Engels dus tzal rap gaan, dus doe jij maar eerst. Oef, strijd gewonnen! Moest dan gewoon vertellen waar het boek over gaat en das al. Ze zei dat het good was en da het bij mijn punten van onze eigen sportles (Riverdance) geteld zou worden. Dus kmag ook voor da vak op mijn twee oortjes slapen, maar wist da eignlijk wel: mijn Engels is echt 100 keer beter dan da van de Spanjaarden, die hun Engels is gewoon belabberd. Na dit "examen" heb ik mijn stokbroodje dak meegebracht had belegd met mijn matinetjes en boursin dak ook meehad en op de trapjes buiten opgegeten. Dan verder gaan studeren in de bibliotheek, waar ik tot ongeveer half acht gebleven ben. 's Avonds op mijn kot nog wat doorgewerkt na mijn avondeten, tamelijk veel zelfs. Ben content van mijne dag op studievlak, nah! Het mag gezegd zijn Heb ook wel sjans gehad dat er veel tabellen en kaarten tussenzaten, die ik natuurlijk niet in mijn samenvatting moest opnemen, dus dat heeft ook wel bijgedragen tot het vlotten van het leren. Heb, naar gewoonte, weer naar een frieds afleveringetje gekeken op het internet alvorens te slapen, en dat was rond een uur of 12. Hopelijk heb ik morgen nog zo'n productieve dag!
11-01-2008
Donderdag 10 januari 2008
Aangezien ik de vrijdag nooit les heb hier in Spanje, was vandaag officieel mijn allerlaatste Spaanse lesdag. De les van 9u tot 11u heb ik geskipt wegens blokken en omdak wist da Ruth en Astrid gingen gaan en dus wel zouden vernemen of er iets belangrijks gezegd werd. Rond 10u kreeg ik echter een berichtje van Astrid dat ze haar wekker weer eens niet gehoord had, Ruth zat daar dus als enige Belgische nutteloos te wezen, want het bleek inderdaad weer eens een hopeloos nutteloze les te zijn... De les van 13u tot 15u volgde ik wel mee, het was immers Culture de France en we moesten onze sketch doen vandaag. Ik zette een zeer geloofwaardige vertolking van Marie-Antoinette neer, en al zeg ik het zelf: ons sketchke was den besten of toch zeker een van de beste! Neen echt, we waren behoorlijk hilarisch. We hadden zelfs van die kartonnen goudkleurige kroontjes van één of andere driekoningentaart, alleen jammer da ze da op kindermaat maken en da ding dus constant van mijn hoofd viel. Aangezien het de laatste les was deelde ze ons ook alvast enkele punten mee, die deel uitmaken van ons eindresultaat. 4 van de 10 punten(de eindresultaten zijn hier op 10 en niet op 20) zijn voor de presentatie die we moesten geven, de mijne ging over les émeutes dans les banlieues parisiennes de 2005, remember? Ik heb er dus een povere 2,9/4 voor gekregen kon ze daar nu echt geen 3 van maken, klinkt zoveel beter... De sketch telt voor 1 van de 10 punten mee, en daarvoor hebben we een 1/1 gekregen, ook goed dus. De rest van de punten moet nog opgesteld worden, maar sowieso heb ik niets te vrezen: van de overige 6 punten, voor de ingediende taken krijg ik sowieso minstens de helft aangezien ik alles ingediend heb, dat heeft ze al verklapt. Mag dus op mijn twee oren slapen, ook al is da fysisch onmogelijk. Vond het best wel iets hebben eigenlijk, het feit dat dit mijn laatste Spaanse les was. Normaal gezien zou ik een gat in de lucht springen bij welke laatste les dan ook, maar dit betekent het onverbiddelijke dichterbijkomen van het eind van mijn erasmus, en da's natuurlijk al wat minder leuk dan het einde van een normaal Gents schooljaar... Maar ja, life goes on.. Na deze les ging ik naar het computerlokaal om een taak van Langue Juridique te maken die tegen vanavond 20u ingestuurd moest zijn en waarvan Ruth, Astrid en ik het werk verdeeld hadden: elk een hoofdstuk. Ik had hun werk al doorgestuurd gekregen, maar moest het mijne nog maken en doorsturen, en Ruth had me ook gevraagd om ook nog de laatste bladzijde van haar hoofdstuk te doen, want mijn stuk was echt nie veel en da van zij wel dus. Ikke dus een dik halfuur bezig aan mijn eigen oefeningen en dan nog eens bijna een uur aan die ene bladzijde van Ruth haar stuk, want der was veel opzoekwerk aan. Ik open het stuk dat Ruth gemaakt had om er die laatste oplossingen die ik gemaakt had nog aan te plakken, en wat zie ik?? Blijkbaar had ze toch al zelf die laatste bladzijde gemaakt! Al mijn werk voor niets, twas al opgelost!! Een uur kostbare bloktijd verloren... kvond het echt nie geestig, behoorlijk frustrerend zelfs en heb haar dus maar een (tamelijk) boze mail gestuurd, vond da zet wel eens mocht weten. Na al die tijd verspild te hebben aan die stomme taak, haastte ik me naar de bib om opnieuw uiterst geconcentreerd te gaan leren, wat ik dus ook deed. Rond een uur of halfacht (er zaten nog steeds veel studenten trouwens) kapte ik ermee; ik besloot mijn hongerig maagje te gehoorzamen en huiswaarts te fietsen. Bij mijn thuiskomst kreeg ik Ruths talrijke verontschuldigingen aangeboden voor het feit da ze me vergeten was te vertellen da ze de laatste bladzijde van haar taak toch zelf gemaakt had. De woede was intussen al bekoeld, dus zand erover. Kben quasi direct aan mijn avondeten begonnen bij mijn thuiskomst, en tijdens het opeten ervan skypete ik met Brecht, we hadden immers een skypedate om 21u (hij was 4 minuten te laat! :-p). Na een gesprek van meer dan een uur was ik zodanig moe dat ik de 10 bladzijden die nog op mijn schema stonden voor vanavond liet voor wat ze waren en onder de wol kroop, zou daar meer deugd van hebben. Zeg mensjes, ik zie hier in mijn statistieken dat mijn blog de laatste dagen al iedere keer door 10 individuele bezoekers gelezen of bekeken geweest is, en de dag met de meeste bezoekers tot nu toe telde zelfs 23 individuele bezoekers!! Super de max!! Maar... kzou wel graag eens weten wie die mysterieuze lezers zijn, bij deze dus de oproep om je bekend te maken door middel van een reactie op dit bericht, dan weet ik ook direct of mijn 10 bezoekers ook effectief de berichten lezen... Dus... Ga in vrede en onthul uw identiteit, de opdracht van de week... Ben benieuwd... groetjes Isabelle
10-01-2008
Woensdag 9 januari 2008
Vandaag nog exact twee weken voor ik definitief terug naar huis kom... Alhoewel...Astrid heeft me aan het denken gezet, maar straks meer daarover. Vandaag was weer een lesdag, maar dan vooral blokdag eigenlijk. Ik had les van 17u tot 19u, een les waar ik zeker naartoe moest, dus de rest van de dag bloktijd, best wel goed hé? Moest het niet zijn dat ik morgen in de les Cultura de Francia een Frans sketchke moet doen met drie Spaanse medestudenten. We hadden nog totaal niets voorbereid, en enen dervan had mijn emailadres maar had me nog steeds geen mail gestuurd om af te spreken. Was dus best wel opgelucht toen ik het drietal gisteren in de unief tegen het lijf liep. Toen spraken we dus af dat we vandaag om 12u zouden afspreken om onze sketch voor te bereiden, om 16 u ofzo zou beter geweest zijn voor mij maar dat ging helaas niet voor hen. Nuja, ik om 12u dus naar de plaats van onze rendez-vous, waar ik het drietal reeds aantrof en waarna we ons samen naar de vrije computerklas begaven om ons meesterwerk voor te bereiden. Die gasten wilden het blijkbaar echt wel meer dan in orde doen, dus hebben we daar maar liefst anderhalf uur gezeten voor een sketchke van vijf minuten. En ik maar zagen over dak echt wel moest blokken... We doen onze sketch over het leven en de dood van Marie-Antoinette (moest over Franse geschiedenis of cultuur gaan) en ja hoor, ik speel idd Marie-Antoinette. We hebben er wel een komische toets aan kunnen geven, kwestie dat heel die klas daar niet ligt te snurken... Om 13u30 was het eindelijk goed genoeg voor mijn mede-acteurs, en begaf ik me opgelucht naar de bibliotheek van school om er nog wat te gaan studeren tot de les van 17u begon. Er zijn massa's studievoorzieningen in die mooie grote bib en tis er echt aangenaam zitten, echt een mooi en modern gebouw! Al die studietafels zijn ruim genoeg en met tussenschotten zodat je niet afgeleid wordt door je gebuur, en der is draadloos internet én stopcontacten. Denk dus wel dak hier int weekend ga komen studeren. De bib is tijdens de examenperiode namelijk 24 u op 24 open, de hele week door, dus als je er de hele nacht wilt zitten blokken dan doe je dat gewoon! Volgens Astrid was er ook busregeling naar school 24 u op 24 tijdens de examenperiode, maar daar heb ik zelf nog niets over gehoord. Nuja, voorlopig heb ik mijn stalen ros nog hé, hoewel ik die de 16de januari terug moet gaan brengen. Ga mss eens megastoer en rebels zijn en pas de 17de gaan terugbrengen: ze zullen daar geen punt van maken, en kheb de 17de mijn zwaarste examen, mag dus nie veel tijd verliezen de dag ervoor. En op de 16de zelf heb ik ook examen, dus ze zullen wel begrijpen da't toen nie lukte om mijn veloke terug te brengen. In ieder geval heb ik dus goed kunnen blokken in de bib, wat het belangrijkste is. Kben dan ook van 17u tot 19u naar de les Traducción Audiovisual geweest, waarvoor ik tegen volgende week een verplichte vertaling moet indienen. Hallooooooo? Snappen die nu echt nie da't blok is? Nee, want ze kennen da fenomeen hier nie, maar toch... Hopelijk ist niet te veel werk... Kheb na de les eerst en vooral mijn eten klaargemaakt op kot: had een portie gebakken groenten uit de diepvries gehaald die ik eens klaargemaakt had om er dan amper enkele happen van te eten, dus heb da vanochtend uit mijn vriezer gehaald en deze avond terug op de bakplaat gelegd en de oven in geschoven. Ook mijn laatste portie couscous heb ik daarbij opgegeten, kwestie van niets meer te moeten bijkopen eet ik nu een beetje mijn kast en frigo leeg. Heb nog halve zak macaroni en een pak spaghetti ook, dus veel patatten zullen er hier niet meer op de menu staan... Na deze verrukkelijke maaltijd heb ik nog gestudeerd tot ik geraakt was waar ik wilde raken, en dus zat ik weeral rond middernacht in mijn bedje, zal een gewente worden zeker? Alhoewel, volgende week, in het heetst van de examenstrijd zal het wel nog wat later worden vrees ik! In ieder geval...Slaapwel!
09-01-2008
Dinsdag 8 januari 2008
Ook vandaag had ik jammer genoeg les, van 14u tot 18u30. Maar als een voorbeeldige studente ben ik natuurlijk weer om 8u opgestaan om alvast wat te blokken: vandaag wil ik klaargeraken met Historia de la España Antigua! Rond 13u30 sprong ik op mijn fietsje richting unief, kwestie van zeker op tijd te zijn hé, wou me niet te veel haasten wegens niet veel goesting om in schuim en zweet toe te komen op de unief, is hier immers al terug even warm als op een warme lentedag bij ons : rond de 20 graden als het zonnetje uit zit! Sjiek hé... Na de les informeerden we eens bij die best wel sympathieke kerel (die altijd over mijn fiets begint) waar en om hoe laat we zijn examen (15 januari) moeten afleggen, is maar een weekje meer, help! Bovendien kwamen we te weten dat het examen uit twintig vragen zal bestaan, waarvan we er twaalf moeten beantwoorden, best wel een geruststelling dus! Nu maar hopen dat hij zijn vragen niet te moeilijk maakt hé... Daarna moesten we direct door naar de les Litérature Française, was me dat een les zeg... We waren toch wel weer met de volle 6 studenten, en bij de vraag wie er volgende week naar de les zou komen stak er geen een zijn hand op (wij kunnen nie, hebben al examens). We moesten uit een hele hoop foto's twee exemplaren nemen, vertellen wat die foto bij ons opriep en een verband tussen de twee foto's en/of emoties leggen. Ik koos een foto van een slapende kat die sprekend op onze Mickey leek, maar dan wat dikker alsook een schoon plaatje van de schuimkoppen van de zee aan een strand, die me herinnerde aan mijn ouders hun bezoek in Castellón, toen we een strandwandeling maakten; ik weet nog hoe schoon ik de zee toen vond. Das ook een van de redenen dak hier nie wil weggaan zonder nog eens naar de zee geweest te zijn: tis amper 10 minuutjes bus en ik ben er eigenlijk al veel te weinig naartoe geweest. Hopelijk vind ik na de grootste stress van m'n examens een momentje om de zee nog even te gaan bewonderen. Tzal moeilijk worden, want ik heb examens op 14, 15, 16, 17 en 22 januari en de 23ste januari vlieg ik al terug - definitief- naar België. Misschien tussen 17 en 22 januari eens een lange pauze uitrekken voor 't zeetje... We zien wel. Verder deze dag kreeg ik ook nog eens goed nieuws toen ik op de schoolsite keek: de punten van mijn derde en laatste taak van Informatica (de vertaling met behulp van het programma Trados, remember?) stonden online... een 100/100 deze keer! Wiiii!! Heb ik nog niet vaak gehad hoor! Ook Ruth en Astrid bleken een 100 te hebben, mss omdat we die taak alledrie samen gemaakt hebben? In ieder geval ben ik dus langs geen kanten bang meer voor het theorie-examen van dit vak, dat voor 50% van het eindresultaat telt. De andere 50% van de punten zit in de drie taken samen. En aangezien ik voor mijn website een 85 had, voor mijn Wordtaak een 70 en nu een 100, geloof ik dat ik nog een 15/100 moet halen voor mijn theorie examen om er door te raken, wat best wel haalbaar is, niet? Natuurlijk gaan we voor beter dan derdoor, maar gewoon erdoor zijn is toch het belangrijkste voor mij tegenwoordig.... Bovendien wil deze 100/100 ook zeggen dat ik géén praktijkexamen moet afleggen, want als je voor één van je 3 taken gebuisd bent, moet je sowieso het praktijkexamen afleggen. Behoorlijk frustrerend dus voor Ruth: ze heeft een 70, een 5 en een 100 op 100, erdoor dus int totaal, maar voor die 5/100 moet ze wel een praktijkexamen afleggen, al het werk voor die twee andere taken is dus ook vo niks geweest... Na de les Litérature heb ik getwijfeld of ik naar de les Geografía zou gaan, wetende da Astrid sowieso zou gaan en ik haar notities zou mogen lenen en het feit dak nog wou blokken...Dus ging ik naar het lokaal van die les om te kijken of Astrid er al zat, maar nee hoor... Niet veel later kwam de prof van het vak toe, en nog steeds geen Astrid te bespeuren. Hij begon zijn les, en khoorde hem zelfs het woord 'examen' zeggen, dus veel meer was er niet nodig om me direct in dat lokaal te krijgen. Ik maakte notities over wat hij te zeggen had (blijkbaar kun je er ook voor kiezen om zijn examen op 2 febr af te leggen ipv op 17 januari, zou eignlijk echt wel handig zijn, want tis een megastressy examenweek voor ons, maar ik kan niet meer veranderen want mijn vlucht staat al vast voor de 23ste januari...). Na vijf minuten was Astrid daar dan, en dus besloot ik om niet al mijn tijd te verdoen terwijl ik nog zo veel te blokken had: na een halfuurtje les verdween ik subtiel, mijn velootje tegemoet. Leren dus! Gelukkig ben ik vandaag geraakt waar ik wilde raken: mijn Historia de la España Antigua is af! De komende dagen staat Geografía de España op de studeeragenda, mijn meest angstaanjagende vak. Rond iets na middernacht kroop ik in mijn bedje, wetende dat het goed was, en een vredige nachtrust tegemoet gaande... Maare...Was er niet iets speciaals?! JA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Dit is het 100ste bericht van mijn blog!!! wiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!!! Proficiat!!! heppy nieuwyier!! joepieieieieieie!!!
08-01-2008
Maandag 7 januari 2008
Eerste schooldag van het nieuwe jaar, dat belooft! Ja hoor, ik heb idd nog les, zeer fijn als je weet dat ik nog de hele week les heb en dan examens heb op 14, 15, 16 en 17 en 22 januari, geen idee of die gasten dat normaal vinden, maar tzal dus maar moeten lukken hé Van 12u tot 14u had ik les van Historia del Pensamiento europeo, maar hij had de vorige keer gezegd dat we vandaag niets nieuws zouden zien, maar de kans zouden krijgen om vragen te stellen. En aangezien ik geen vragen had, besloot ik mijn tijd nuttiger te besteden en met andere woorden wat te blokken, wat ik dan ook deed en wel efficiënter dan ik de voorbije weken thuis gedaan had. Rond een uur of halfeen nam ik dan toch de bus naar school, kmoest immers een boek van de schoolbibliotheek terug binnenbrengen vandaag en ik wou eveneens een poging doen om een bestand van de schoolcomputers op cd te zetten. En mijn fiets had ik twee weekjes laten logeren in de unief om veiligheidsredenen, dus moest ik wel de bus nemen. Toen ik de schooltrappen opliep, hoorde ik opeens mijn naam: ja hoor, Astrid had me al zien aankomen en was blij me te zien. Toen ik het gebouw in wilde gaan richting pc-klas, zei ze: ga je niet naar de les? En ik: huh? Welke les? Lap, compleet vergeten dat we de maandag ook Historia de la España Antigua hebben van 14u tot 15u Gelukkig ging Astrid wel naar de les, want ik had niet veel zin om mijn planning om te gooien. Dus ging ik met mijn cdtje naar de pcs, waar ik een bestand voor het vak Traducción audiovisual wou kopiëren (niets illegaals ofzo hé, we moesten da doen om onze taak te kunnen maken). Loop ik onderweg naar da lokaal wel nie de docent van historia de la españa antigua tegen het lijf zeker. Die sprak mij al direct aan met hé, waar is je bicicleta? Hij is me namelijk eens tegengekomen op de fiets en kan er sindsdien maar niet over zwijgen. Ik had die vent juist nodig om te vragen of hij nog wat op zijn taak kon wachten, dus tkwam nog goe uit dak hem tegenkwam. Wel niet goed dat hij nu weet dak in het gebouw was maar toch nie naar zijn les ging... Maar ja, kdenk dat hij mij nog behoorlijk graag heeft, dus zal me er maar geen zorgen over maken. Naar de pc-klas dus, kwestie dak da bestand eindelijk op cd kan zetten! Maar helaas, die rotcomputer wou nie geloven dak een cd ingestoken had, hoeveel keer ik hem ook opnieuw er in stak. Niets aan te doen :-s Dan gewoon nog naar de bib, waar ik mijn boek nog een weekje liet verlengen. Dan mijn vertrouwde stalen ros letterlijk van onder het stof gehaald en gezwind terug richting kot gefietst. Onderbaan nog een minimumvoorraad ingeslagen in de Carrefour om die avond te kunnen koken en de eerstvolgende ochtenden te kunnen ontbijten. Én een portie fruit, want daar had ik al twee dagen lang behoefte aan, verse vitamientjes! Niet lang na mijn thuiskomst maakte ik mijn avondeten klaar: couscous met verse gebakken groentjes: njammie! Voor de rest van de dag heb ik gewoon achter mijn computertje gezeten en geblokt, ben zwaar bezig met het vak Historia de la España Antigua. Ja kweet het, het lijkt wel alsof ik geen andere vakken heb Ahja, kheb s avonds nog eens geskypet met de papa, met onze webcams natuurlijk. Eenmaal de volumeknop openstond kon hij me wél verstaan en konden we dus een tiental minuutjes converseren, tot hij terug wat verder ging werken en ik nog wat blokken. Kmoet zeggen dak behoorlijk goed opschiet en kzou het graag zo houden, dus hopelijk komt het toch nog allemaal in orde hé met die examens .duimen maar!
Rond een uur of halfelf ben ik in mijn bedje gekropen, ben immers nog steeds aant herstellen van mijn valling en wil dus eerst voldoende slapen zodat ik daar alvast zeker vanaf ben, de nachtjes doorblokken zullen voor volgende week zijn, wees maar gerust. Nu rest me niets meer behalve jullie trots mee te delen dat dit het 99ste (door mij geposte) bericht op deze blog is, en dat jullie dus morgen met vreugde in jullie harten een jubilée zullen meemaken, haal die (kinder)champagne dus alvast in huis!
Gloetjes,
Isabelle
07-01-2008
Zondag 6 januari 2008
Eerst en vooral natuurlijk een gelukkig nieuwjaar gewenst aan iedereen die dit leest.
Zondag 6 januari: mijn vertrekdatum, terug richting Castellón, voor de laatste keer alweer, m'n Erasmusavontuur zit er al bijna op! Tis snel gegaan... Neen, dat mag ik nog niet zeggen, want tis nog niet gedaan hé, nog 17 dagen ben ik in Spanje, maar tis jammergenoeg wel om te studeren en examens te maken.
Om 10u vertrokken we (= mama, papa, brecht en ik) met de auto richting Charleroi. Na anderhalf uurtje rijden waren we pico bello op tijd in de luchthaven: anderhalf uur voor het vertrek van de vlucht. Ik zag op tegen de reis eerlijk gezegd, maar eigenlijk was dat misschien wel vooral omdat ik wist dat Julien, de overenergieke Fransman weer op mijn vlucht zou zitten. Onderweg in de auto hadden we al plannetjes zitten maken van hoe ik hem zo subtiel mogelijk kon verhinderen naast mij te komen zitten in het vliegtuig, niet flink hé, ik weet het. Aangekomen in de luchthaven werden we niet alleen al meteen geconfronteerd met een lange wachtrij aan de check-in, maar werd er bij het aanschuiven ook nog eens op mijn schouder getikt: Julien was er dus ook en wou me dat direct eventjes duidelijk maken, dat belooft...
Eenmaal ingecheckt (de volle 7 kilo bagage, wauw!) gingen we een hapje eten in de cafetaria, en daar bleven we zitten tot ik toch wel vond dat ik beter eens naar de gate ging, achteraf bezien had ik beter nog een kwartier gewacht, maar kom. Rond 12u40 (vlucht was om 13u) nam ik dus afscheid van mijn geliefden, en miraculeus genoeg deze keer zonder traantjes! De allereerste keer! Nuja, tis ook maar 17 dagen meer hé. De douane leverde deze keer geen gepiep of mysterieuze voorwerpen op, en dus kon ik me algauw aansluiten bij de rest van de wachtenden in de gate. Ook Kim (Antwerpen) en Toon (Ieper) zaten blijkbaar op mijn vlucht, een aangename verrassing! Van Kim wist ik het, maar kwas het compleet vergeten. Veel geluk hadden we echter niet op onze reis: een halfuur vertraging ongeveer, terwijl ik al van kwart voor één rechtstond bij de deur om zo snel mogelijk een zitje bij het raam te kunnen bemachtigen in het vliegtuig, want voor mij is een vlucht niet geslaagd als ik niet aan het raampje kan zitten J Khad expres al vroeg beginnen aanschuiven, zonder op Julien te wachten, zodanig dat hij later dan mij het vliegtuig zou binnengaan en ik al een plaatsje kon kiezen. Eenmaal ik éindelijk het vliegtuig inmocht, veroverde ik één van de weinige plaatsjes die er nog overschoten aan een raampje, twas jammergenoeg wel vlak naast de linkervleugel, dus veel uitzicht had ik niet tenzij ik recht voor mn ruitje ging hangen. Toen er een mevrouw op de stoel naast me kwam zitten haalde ik opgelucht adem: geen ambetante Julien naast mij deze keer! Nuja, niet de stoel naast mij, maar de stoel er nog eens naast, dus khad een vrije stoel naast mij: lekker veel bewegingsruimte, wat een luxe! Maar toen sloeg het noodlot toe: die klojo van een pipo heeft het lef om aan die madam te vragen of die middelste stoel vrij is en wurmt zich ertussen en komt lekker naast mij zitten!! Zijn der niet genoeg andere stoelen misschien!!?? Grrrrr Écht nie leuk! Die madam vond da blijkbaar ook nie zo leuk, want ze trapte het af, en zodoende kwam Toon naast Julien zitten, dendienen had beter naast mij gezeten: is zwijgzamer, leuker en hangt niet heel de tijd op een centimeter van mijn gezicht om ook door het ruitje te kunnen kijken. Ga zelf aan een ruitje zitten als je naar buiten wil kijken hé!! Sorry, kzal me proberen in te houden, tis sterker dan mezelf. In ieder geval ging de vlucht nog tamelijk snel voorbij, en ook op mijn bagage hoefde ik niet lang te wachten, ze was er echt snel. Maar ja, we waren nu eenmaal met 4 Castellónners, en dus wachtten we op mekaar en kon ik niet snel uit de voeten, hoe graag ik ook snel op mn kot wou zijn en slaaaaaapen Op de metro hoefden we gelukkig niet te wachten, maar de trein was wel frustrerend: er was een trein naar Castellón om 16u20 en om 17u20 en we kwamen toe in het station om 16u25 niet leuk dus. Dan zijn we (de drie belgen) maar naar de MacDonalds vlakbij het station geweest, Kim en Toon stierven namelijk van de honger, en ik heb nog eens een Mac Flurry M&Ms gegeten: een roomijs met stukjes verkruimelde M&Ms erin: zoooooo lekker en zooo lang geleden! Julien wou in het station blijven wachten dus daar hadden we alvast geen last van. In de trein zaten de drie belgen samen, Julien had al een plaatsje gezocht voor hemzelf, hij had dat in de vlieger beter ook gedaan. De treinreis viel dus best wel mee, heb veel getetterd met Kim J. Was dus wel helaas pas 18u40 toen we in Castellón arriveerden, en Toon en ik gingen te voet naar ons kot (wonen nie ver van mekaar), en ik volgde Toon die zogezegd de weg wist, maar da was dus blijkbaar een langere weg dan dien da kik pak. Maar kom, om iets na zeven kwam ik eindelijk uitgeput toe in mijn kot met zere schouders van de bagage. Bij de landing in Valencia was het nog 23°, maar rond 19u was het al maar 18° meer :-p Een aanpassing dus! Bij mijn vertrek twee weken geleden was het maar 15° overdag, maar die wintertijd is hier blijkbaar al voorbij! Kvoelde me best wel raar trouwens: alsof het zomer was, maar dan in België strange Hopelijk wordt het niet veel warmer, want mijn zomerkleren heb ik in België achtergelaten deze keer! Nuja, daar vinden we wel iets op hoor, extra graadjes zijn altijd welkom! In mijn kot trof ik Ruth en Rafa aan in de living, en niet veel later maakte ook Javi zijn intrede. Na een korte babbel besloot ik uit te pakken en vertrok naar mijn kamertje, dat er nog even slordig bijlag als ik het achtergelaten had. Toen alles uitgepakt was (was nie veel) stak ik mijn computertje in gang en zocht direct op skype en msn of er gezinsleden online waren, kwestie van te kunnen vertellen dak goe aangekomen was hé. Was jammergenoeg niet het geval, maar niet getreurd: een halfuurtje later was ik al mét webcam aan het skypen met de papa en daarna aant msn'en met broer en grote zus. Maar eigenlijk was er maar één iets wat ik doodgraag wou: slapen!! Was echt moe! Ben dan, na het updaten van m'n blog, rond een uur of half elf gaan slapen, eindelijk! Heb wel nog wat liggen woelen, want kben nog niet helemaal verlost van de valling die België me cadeau gedaan heeft. Maar wees gerust: heb toch nog goed geslapen, en twas nodig ook!
06-01-2008
Vrijdag 21 december - Eindelijk thuis
Niet zo goed geslapen vannacht, te veel gepiekerd over wanneer ik uit mn kot moest vertrekken, hoeveel dingen ik vergeten zou zijn, hoeveel kilo bagage te veel ik zou meehebben Maar ook hoe het zou zijn om iedereen terug te zien natuurlijk en hoe ik verlangde naar eens die lekker koude lucht in mijn longen. Maar kom, ik had dus niet zo goed geslapen, maar was wel klaarwakker toen mijn wekker afging. Ontbijtje met m'n laatste yoghurtje en natuurlijk direct m'n afwas gedaan, kwestie van niet voor onaangename verrassingen te staan bij mijn terugkeer
Eenmaal de laatste dingen in mijn bagage zaten vertrok ik al snel gepakt en gezakt richting bushalte voor de bus van 11u. Ik ging immers nog bij Astrid langs om mijn bagage te wegen, waar het wijzertje van het oude, gammele ding onverbiddelijk 16 kg aangaf. Geen drama, want je mag 15 kilo meedoen bij Ryanair, een boek en mijn pot confituur eruithalen dus en in mijn handbagage steken, en de weegschaal was tevreden. Na afscheid genomen te hebben wandelde ik dan naar het station, een kleine vijf minuutjes wandelen van Astrids kot, waar ik de trein van 11u55 moest halen. Paniek veroverde echter mijn hart bij het zien van de stationsklok die op 11u50 stond en de wachtrij van 5 man aan het loket. Niet getreuzeld dus, en rechtstreeks naar de trein. In schuim en zweet spring ik de (juiste!) trein in, waar ik direct aan een inzittende vraag wat je moet doen als je geen tijd gehad hebt om een ticket te kopen. Blijkbaar is het ook hier de gewente dat je dan de conducteur gaat gaan zoeken in de trein en hem dat vertelt. Ik laat dus mijn gerief achter bij da behulpzaam meiske en vertrek op zoektocht naar de conducteur, wanneer ik juist uit mijn ooghoeken Ruth naar de trein zie spurten, zo mogelijk nóg meer bezweet en rood aangelopen dan ik was. Ze had blijkbaar de tocht van ons kot tot het station te voet afgelegd met heel haar bagage mee en naar het einde toe zelfs in lichte looppas. En ze had al evenmin tijd gehad om een ticket te kopen, dus gingen we met z'n tweetjes op zoek naar de conducteur. Tevergeefs, geen conducteur te bespeuren. Niets aan te doen dus, en zoveel te beter voor ons: er was namelijk geen controle deze keer en zodoende hebben we zwartgereden (stoer hé?) en weer eens 380 uitgespaard J. In de luchthaven wachtte ons echter minder leuk nieuws: een gigantische wachtrij aan de check-in voor onze vlucht. Ik wou er echter direct van af zijn en dus direct aanschuiven want het eerstkomende uur zou die rij niet veel inkorten, wist ik uit ervaring. Na een halfuurtje aanschuiven waren we dan ook al van onze bagage verlost, maar dat betekende echter niet het einde van onze zorgen: het typisch Belgische weer in Spanje van de voorbije dagen hield aan en ook vandaag liet de regen zich van zijn beste kant zien, en heviger dan ooit tevoren zelfs. De wolken lieten hun druppels om ter hardst ter aarde neerstorten en zelfs een stevige donderslag vergezelde dit schouwspel. Tkan ook een vliegtuig zijn dat neerstortte ofzo, want twas maar één enkele, luide donderslag :-s. In ieder geval, naarmate we meer en meer het woordje delayed op de schermen zagen verschijnen, hoe meer de hoop op een vlekkeloze vlucht ons in de schoenen zonk. Zou trouwens nog een mooie titel voor een Suske en Wiske strip zijn hé, de Vlekkeloze Vlucht. Spannend .
Voorlopig stond er nog geen vertraging op het scherm voor de vlucht naar Bruselas-Charleroi, maar of dat ook zo zou blijven? In de enige eet-en drinkgelegenheid die ik aantrof, kocht ik een duur maar wel lekker slaatje met kazekes, genoeg om voorlopig mijn honger te stillen. Niet veel later begaven we ons naar de douane, waar ik weer tot mijn grote ergernis mijn laptop uit mijn -juist groot genoeg voor de laptop- rugzak moest halen, en alsof dat nog niet erg genoeg was, werd mijn rugzakinhoud weer als verdacht gekwalificeerd, deze keer niet omwille van een flesje water. De douanier toonde me een rode vlek op zijn scherm en vroeg me wat dat was. Shit! Die confituur! Mijn zeer triestige blik in combinatie met de vermelding dat het confituur is da mijn mammie gemaakt heeft, kon hem niet vermurwen: ik moest de pot confituur (die dus blijkbaar als vloeistof aanzien wordt) ofwel inchecken (duur) ofwel daar achterlaten. Hij vroeg nog of er niemand van vrienden of familie aan de andere kant van het glas stond om me uit te zwaaien en aan wie ik het kon meegeven, maar dat was dus jammer genoeg niet het geval. Dus moest mijn lekkere confituur de vuilbak in . Was best wel kwaad op mezelf dak da nie in mijn grote bagage had laten zitten, er was amper een viertal keren van gegeten en twas dan nog wel mijn favoriete smaak: braambessen. Is er da mijn mama zelf gemaakt heeft en da Brecht voor me meegebracht had van thuis. Khad er al enkele keren van gegeten maar was bang dat hij slecht zou worden als ik er twee weken lang niet van zou eten, en wou hem daarom dus meenemen naar huis. Klinkt belachelijk, mo kvon het echt superjammer dat die lekkere confituur (van mijn mama dan nog) weggesmeten werd en was dus best wel vies op mezelf. Daar kwam dan nog eens bij dat we in de gate op de schermen zagen dat onze vlucht 40 minuten vertraging had, frustrerend dus. Dat werd dus wachten, een bezigheid die heel wat minder leuk is in de aanwezigheid van een energieke, hyperkinetische Franse mede-Erasmusser die je zelfs nog zou durven lastigvallen met idiote opmerkingen als je met je mp3-speler in je oren ligt te dutten. En tot overmaat van ramp kwam hij dan ook in het vliegtuig (waar we een uur later dan voorzien in mochten) nog eens tussen Ruth en mij inzitten. En de kwelling stopte niet eenmaal we de lucht in waren (met een uur en een kwartier vertraging), want ik zat (op mijn eigen aanvraag) aan het ruitje en die Fransen kwam iedere keer overdreven dicht bij mij hangen omdat hij ook door het ruitje wou kijken. En zijn adem stonk dan ook nog eens, jawel. Op de zetel voor mij zat een Spaans klein meisje dat me al een tijdje aant begluren was, en ik besloot haar aan te spreken. Ola, zei ik, in de verwachting dat ze verlegen zou wegkijken. In plaats daarvan zei ze hallo terug en dus vroeg ik naïefweg of het de eerste keer was dat ze in een vliegtuig zat. Met een hooghartig stemmetje antwoordde ze van niet, dat ze vaak op reis ging. Ahja? Hoe oud ben je dan wel? Zeven, zei het stemmetje. Zeven! Verwend nest! Twas wel de eerste keer da ze in België zou zijn, da ging er nog aan mankeren... Tsjah, die jeugd van tegenwoordig hé.
Na een vlucht van twee uren die er vijf leken, met soms wel een mooi uitzicht op de talrijke lichtjes in het donkere landschap, landden we eindelijk in Charleroi. Eindelijk België!! Beduidend frisser dan in Castellón, maar ik vond het fantastisch! Annelies stond me al op te wachten, sjans dat ik een berichtje gestuurd had dak 40 minuten vertraging zou hebben, dus zo heel veel te lang stond ze daar nog niet te wachten. De rit naar huis leek best wel lang te duren, maar kwas blij dak vervoer had en niet met bus en trein hoefde te komen! Eenmaal in Heule gearriveerd stelde Annelies voor om eens mijn kop te gaan binnensteken op de LK (= chirovergadering), wat we dus ook deden, die hadden me dus ook alvast eens gezien, maar tijd voor pauze was er niet in hun drukke vergader-agenda, dus bleef het bij een vlugge hallo en sprongen we terug de auto in, richting huisje deze keer. Mama had immers ook al gebeld met de vraag waar we bleven. Direct huiswaarts dus, waar ons avondeten klaarstond en waar ook mijn keppe me opwachtte. Twas dan wel nog nie zo héél lang geleden, we waren toch kontent om mekaar terug te zien hoor! De rest van de avond hebben we lekker samen rustig doorgebracht.
Yes eindelijk weer thuis Kga dervan genieten!
Gastenboek
Laat weten wat je van m'n blog vindt of hoe hard je me mist in mijn...gastenboek! :-p
Zijn dan eerst naar de Four Seasons geweest, de sixties club vlakbij mijn kot, waar er toch wel zeker drie of vier man zat toen we daar toekwamen. Zijn daar tijdje gebleven, tot de ene na de andere terug naar huis ging. Kelli en Astrid gingen nog naar Pub Terra, waar er ook andere Erasmussers zaten en deden een poging om me te overtuigen mee te gaan, maar om de een of andere reden had ik daar echt geen zin meer in, ook als wast pas halftwee ofzo. De bedoeling was dak deze laatste nacht in Astrids kot zou slapen en Miriam was al mijn bagage al met haar auto komen oppikken, zodanig dak gewoon nog daarnaartoe moest wandelen, wat ik dan dus ook deed nadat Kelli me de huissleutels gegeven had. Kmoest, eenmaal daar aangekomen, jammer genoeg wel Miriam wakkermaken om haar autosleutels te vragen, aangezien al mijn bagage erin zat en dus ook mijn lenzenvloeistof, die ik onmiddellijk nodig had. Gelukkig vond ze het niet erg en kheb dan gewoon van den eerste keer al mijn bagage eruit gehaald, hoe hard ik der ook mee moest tjoolen.
kon ze daar nu echt geen 3 van maken, klinkt zoveel beter...
