Khad beloofd om vandaag een taart te gaan maken bij Astrid voor haar en haar kotgenoten, zij hebben immers ook al zoveel gedaan voor mij! Kan moeilijk een taart maken hier en meedoen naar daar, want zij hebben wél een goede oven, en ikke nie.

Ben pas rond een uur of 12 wakker geworden, ergens wel jammer maar ja, khad het verdiend, nah! Op msn vroeg Astrid wanneer ik af zou komen voor de taart en kzei dak oftewel eerst vo school zou werken en dan zou afkomen, oftewel bij haar voor school zou werken. Het antwoord was natuurlijk dak direct mocht afkomen, en bij haar wat voor school werken enzo, dus pakte ik meteen m’n gerief bij mekaar en sprong op m’n velootje, richting Avenida Cardenal Costa. Dat was rond 16u ofzo, de tijd gaat snel! Eenmaal daar aangekomen ben ik tamelijk direct met de taart begonnen: brownie met noten, njammie!! Twas een verrassing vo de rest van de kotgenoten en Astrid had hen al behoorlijk nieuwsgierig zitten maken, dus hopelijk wast geen teleurstelling voor hen dat la sorpresa maar een taart was… Terwijl ik in de keuken stond te kokkerellen, kwam Kelli met me praten en gelukkig vroeg zij zich af of ik wel zeker was dat dat suiker was, die ik net bij mijn geklopte eiers gedaan had, het kon ook zout zijn. Eventjes proeven… Bèèèk!! Was dus inderdaad zout, gelukkig had ik nog eieren mee, en had ik dat mengsel nog niet bij de chocola gegoten, want dat zou behoorlijk rampzalig geweest zijn. Eenmaal de taart klaar was en ik hem in de voorverwarmde oven wou steken, merkte ik dan ook nog eens dat de oven helemaal nog niet zo voorverwarmd was: was koud! Dacht dak hem aangelegd had, maar blijkbaar had ik alleen maar het lampje aangelegd, en zoveel warmte geeft dat lampje nu ook niet dat je er een taart mee kunt bakken… :-s

Kelli haar hulp ingeroepen en gelukkig wist zij wel hoe je die oven moest aanleggen, want Astrid had er geen flauw idee van. Een uurtje later geurde de keuken al lekker naar taart, mmmm!! Één van de redenen waarom ik zo graag koekskes en taarten bak is echt die zalige geur! De andere reden is dak graag potten uitlek J. Jammer dak geen keuken heb die het mij toelaat om de keukenprinses uit te hangen L

Intussen nog wat voor school werken: we hadden immers een presentatie te doen in Informatica morgen! Moest mijn tekst nog deftig uitschrijven, en ’n beetje studeren liefst ook. Eenmaal de brownie klaar was en ik hem op tafel zette om af te koelen, konden sommigen (lees: Astrid en Kelli) zich niet meer bedwingen en zaten al met hun lepels in de nog hete chocoladetaart te koteren! Nuja, was in ieder geval geslaagd: echt lekker!

Rond etenstijd kreeg ik zoals gewoonlijk weer een invitatie om mee te eten, een aanbod dak niet wou of kon afslaan, dus zat ik niet veel later met Astrid, Barbara, Miriam en Paolo aan tafel, pestospirellietjes met tonijn te eten. Was lekker! Als dessert volgde natuurlijk mijn brownie, of wat er nog van overschoot, en viel ook bij Barbara en Paolo in de smaak! Miriam heeft er nie van geproefd want ze is niet aan chocolade. Erg hé?! Wist nie dat er mensen, vrouwen dan nog, bestonden met zo’n afwijking… J. De laatste paar zondagen ben ik al iedere keer bij Astrid geweest, en zowel zij als ik vinden dat best wel leuk! Wat moet je anders doen op ’n zondag hé. En ook haar huisgenoten hebben me volledig aanvaard, dus denk niet dat zij er problemen mee hebben. Was dus weeral aan de late kant toen ik thuiskwam, heb dus niet veel meer gedaan, behalve nog ’n poginkske gedaan om m’n tekst van de presentatie voor morgen wat in m’n hoofd te krijgen. Rond half één ofzo gaf ik het op en was het tijd voor m’n bedje!

Vandaag ben ik echt wel nog actief geweest! Driewerf hoera! Na het opstaan heb ik eerst en vooral natuurlijk lekker uitgebreid ontbeten na naar de Mercadona om een stokbrood geweest te zijn. Nu had ik lekker genoeg energie om op mijn fietsje te springen. Bestemming: station. Of beter gezegd: hotel Luz en hotel Abba, twee viersterrenhotels vlak naast mekaar, vlakbij het station gelegen. Ik moest namelijk nog steeds een hotel boeken voor mijn oudjes die op bezoek komen van 7 tot 10 december (wiiii!!) Eerst ging ik in hotel Abba binnen, vond dat het er sympathieker uitzag dan hun gebuurs, minder koeltjes. Eventjes geïnformeerd naar hun prijzen, doorgebeld naar mijn moesje wat de prijzen waren, en aangezien da vree goe meeviel mocht ik het direct boeken, dus een minuut later stapte ik terug binnen om te zeggen da’t goe was. Voila zie, de dag was amper begonnen of khad al nuttig werk verricht! Kheb ook nog de winkelstraat verroverd toen, en allerlei winkeltjes overhoop gehaald zonder enig doel. Nee, heb er gewoon wat rondgekuierd. Oké ja, ik beken, kheb ook mooie kleertjes gepast in ne winkel met massa’s korting vanwege hun verhuis. Maar ben van niets zeker, dus ga Brecht z’n mening vragen eenmaal hij hier is.

Na een kleine lunch met allerlei restjes uit kast en frigo, was het eerst tijd voor nog wat schoolwerk op de pc, en natuurlijk ook msn, dus wist me wel bezig te houden! Rond een uur of 4 ging ik zoals gepland naar de Alcampo, vooral eigenlijk voor een nieuwe zak theelichtjes, want ze hebben dat hier in de buurtsupermarkt niet. Wel, heb verzekerst 20 soorten kaarsen gezien in de Alcampo, maar geen theelichtjes, terwijl mijn vorige zak wel van daar kwam :-s. Nuja, heb wat andere nuttige boodschappen ingeslagen en me nog es lekker int zak laten zetten… Ja hoor, heb me laten vangen aan een doos koekjes voor bij de koffie: 15 variëteiten, 750 gram koekskes, 1,85€, zo’n batje, da kun je niet laten liggen hé! Ikke dus superblij met die aankoop, tot ik aan de kassa kom en een bedrag hoor dat ergens in de 12€ ligt, terwijl ik mooi uitgerekend had dak aan rond de 9€ zou liggen (had maar 15€ mee, dus moest m’n aankopen wel tellen). Zie ik wel opt rekeninkske dat die doos koekskes maar liefst 5€ kost zeker!! Hing dus blijkbaar een mis etiketje, vree geestig… Nuja, zal me geen twee keer overkomen ze (hoop ik).

Was al donker tegen dak terug naar huis wandelde, maar was niet gehaast ofzo, dus why not hé… Ben ’s avonds niet uitgegaan, om de simpele reden dak te moe was. Weet nie meer hoe vroeg ik erin zat, maar was zeker een braaf uurtje!

Vandaag nog behoorlijk veel gedaan eigenlijk. Zoals gewoonlijk had ik geen les, wat me dus een lekker lang weekend oplevert. Maandag moeten Ruth, Astrid en ik samen met Carol, een Spaans meisje een presentie geven in Informatica over localisatie, een onderwerp waar we zelf eigenlijk niets van af weten. Dus spraken we om 14u30 af aan de ingang van school, om de verzamelde informatie samen te smijten zodat we een schoon presentatietje kunnen maken. We gingen naar de residentie vlakbij school waar Carol woont, eerst wat werken in de studieruimte, dan hiervan een presentatie maken in haar kamer. Het moet gezegd: tzijn daar mooie kamers! Gent kan er nog wat van leren! Wel klein maar toch ruim, met eigen keukentje en badkamer, wat eigenlijk wel nie zo handig is als je wat sociaal contact wilt met de medebewoners… Prijskaartje is wel ergens in de 300€/maand, exclusief kosten dan nog! Heel mooi dus, maar dan toch liever een piso met 4 man, en int centrum tussen je vrienden gelegen, zonder dat je een taxi moet pakken om thuis te geraken na het uitgaan. Tot maar liefst 18u15 hebben we daar gezeten! En nee hoor, kweet eigenlijk nog steeds niet echt wat localisatie nu precies is :-s We waren het echt strontmoe, maar we moesten het echt wel nu afwerken, in het weekend lukte niet voor iedereen. Hadden echt behoefte aan frisse lucht en vrijheid eenmaal we eindelijk naar buiten konden. Astrid en ik waren alletwee met de fiets, en ze nodigde me uit om mee te komen naar haar piso om ne pannenkoek te eten van die dat we zelf gemaakt hadden maar gisteren vergeten op tafel te zetten waren. Ik kwam daar toe in haar living en ál het eten dat over was van gisteravond stond daar op tafel… was de moeite! Heb dus meer dan alleen ne pannenkoek gegeten, als ik zo’n berg eten zie, kan ik me moeilijk inhouden, en ze hadden nie liever dan dat ze het niet allemaal zelf moesten opeten. Terwijl ik daar was zijn der ook twee gasten achter hun pot/bord/pan gekomen die ze achtergelaten hadden. Sjans da ze ze zijn komen ophalen nog voor ze aan de afwas begonnen waren: nog iets minder om af te wassen, wiiii. Uiteindelijk ben ik daar weer maar om 22u buitengeraakt, had nochtans eerder al goede intenties gehad om weg te gaan ze, maar iedere keer dak zei dak naar mijn piso moest, kwam de vraag ‘waarom?’ en daar kon ik eigenlijk niet echt op antwoorden, uiteindelijk had ik wel veel dingen te doen, maar niets dat niet kon wachten tot morgen, dus bleef ik daar telkens maar hangen. Maar om 22u was het welletjes geweest, bovendien hadden ze bij Astrid plannen om uit te gaan, en ik had dat niet, dus ben ik maar eens voortgeweest. Heb dan nog maar ’n beetje voor school gewerkt in de plaats. Wou immers al mijn schoolwerk achter de rug hebben eenmaal Brecht hier is (nog 3 daagjes, wiiii), dus was wel van plan om een volledig schoolwerkweekend te houden, kwestie van der van af te zijn. Dat wordt leuk….

Niet zo leuk: opstaan met als allereerste vreselijke gedachte dat je vandaag een presentatie moet geven. Bewonderenswaardig, die mensen die doodkalm kunnen blijven onder zo’n schokkende gebeurtenis en zonder verpinken de perfect mogelijkste presentatie te beurt geven. In contrast hiermee: Isabelle. Spontane paniek- en zweetaanvallen overvallen haar al van dagen op voorhand, en in haar hoofd heeft ze al honderd mogelijke worst-case-scenario’s klaar. Op het moment van de presentatie zelf valt ze over haar woorden en denkt hoe belangrijk het is om geen rood hoofd te krijgen op zo’n moment, waardoor er nóg meer stress door haar lijf schiet en ze spontaan een tomatenhoofdje krijgt.

De les Cultura de Francia, waarin ik mijn presentatie moest geven, begon om 13u en dus deed ik tussen 8u en 12u15 niets anders dan tekst studeren, opzeggen, oefenen en repeteren. Met powerpoint, zonder powerpoint, met spieken, zonder spieken… Eenmaal ik echt naar school moest vertrekken, begon ik mezelf ervan te overtuigen dat ik het zo langzamerhand wel begon te kennen. Aangezien de fietstocht nogal lastig is en ik dacht dat ik beter zonder zweetluchtje voor de klas zou staan, kreeg ik weer eens een lumineus idee. Ja inderdaad, de aandachtige lezer die me een beetje kent, weet dat het vanaf hier wel fout móet lopen. Isabelle heeft een idee…Ai!! Nee Isa, nie doen, je weet toch dat je niet mag denken! Mijn idee was natuurlijk om de bus te pakken zodat ik monter en fris een vloeiende presentatie te beurt kon geven. Wat is er nu mis met de bus pakken terwijl je dat al bijna een maand niet meer gedaan hebt, vlak voor je belangrijke presentatie? Het feit dat de bus al lang nie meer aan die halte passeert, kieken! Ja idd, ik stond daar lekker meer dan vroeg genoeg op de bus te wachten die daar nooit zou passeren. Om 12u33 moet ze normaal gezien passeren, 12u38 heb ik het wachten opgegeven, terug naar mijn kot gecrosst gelijk ik zelden cross, mijn stalen ros losgemaakt, mijn gerief tussen de bagageklem gepropt, en go go go!! Trappen, trappen, rapper, rapper!! Een fietstocht van 25 minuten in 17 minuten afleggen, een mission impossible, maar voor deze wonderwomen is geen berg te hoog en geen rivier te breed. Trappen, rapper, blijven gaan!! Hmm, zwarte vlekken voor mijn ogen, zou dat erg zijn? Mobanee, tis eens iets anders, blijven gaan! Shit jong, ik heb nog nooit zo gecrosst! En ja hoor, she did it: 13u01 was ik al (in schuim en zweet weliswaar, lang leve de uitvinder van de deo) mijn fiets aant vastmaken vlak voor de ingang van school. De zwarte vlekken bleven echter maar komen, khad echt ne behoorlijke fysieke prestatie verricht. Mijn benen hadden de energie niet meer om nog te stappen, alles werd zwart voor mijn ogen en ja hoor, daar ging Isabelle tegen de vlakte net voor het schoolgebouw…

HA! Gefopt! Nee hoor, kben niet van mijn stokje gevallen, maar khad graag jullie gezicht gezien bij het lezen ervan! Owkeej, gene zever meer nu. Ik maak dus mijn fiets vast, loop de trappen op, snel naar de lift, die gelukkig direct afkwam en om 13u03 stond ik aan het lokaal, jawel!! De andere studenten zaten nog buiten het lokaal, en keken mij echt aan met een blik van “kind, welke storm heb jij juist overleefd?” Mijne kop bloedrood, okselvijvers waar Nessie jaloers op zou zijn en mijn haar nog steeds in dezelfde positie als toen ik tegen 50 per uur door de straten aant vlammen was. Ikke buiten adem heel mijn verhaal uiteen doen, kwestie da ze weten dak der niet altijd zo uitzie. En moe je nu ne keer ’t toffe van heelt spel weten?!?! De docente was 10 minuten te laat!! Khad nog zeven minuten later mogen arriveren! Verdorie nog aan toe zeg… En nog fijner: er waren die dag 3 presentaties en ik mocht lekker als derde gaan: mocht dus met andere woorden nog een uur later gearriveerd zijn én mocht nog een uurtje langer mijn onderlip zitten opfretten van de zenuwen! Zijn me dat toestanden zeg. Oké, mijn presentatie zelf… Was behoorlijk goed vond ik! Vind zelf dak beetje te veel op m’n blaadje gekeken heb, maar Astrid en Ruth zeggen van nie. Heb wel ene keer heel duidelijk iets op mijn blad terug moeten zoeken omda’k het niet wist. En één keertje dak te vroeg op mijn powerpoint geklikt had en dak ze dus terug naart vorige scherm heb moeten klikken. Achteraf mogen de studenten vragen stellen, en echt niémand had een vraag, wat zelden gebeurt. Dus stelde de prof zelf maar wat vragen. Na een tweetal goed gekozen vragen gesteld te hebben zei ze tegen de klasgenoten: gastjes, jullie moeten vragen stellen hé als je haar wil helpen, anders stel ik der, en de mijne zijn moeilijk! Ikke: “s’il vous plaît, posez-moi des questions!!”. Dus besloot Astrid me uit de nood te helpen en stelde de allerdomste vraag mogelijk ongeveer. Merci Astrid!

Mijn presentatie ging over de rellen in de Parijse banlieues in 2005, toen ze al die auto’s gefikt hebben enzo, een idee van mijn keppe om daarover te spreken. Astrid haar vraag was of er nu nog steeds van die rellen zijn J De docente vroeg hoe het kwam dat die rellen uiteindelijk gestopt zijn. Kheb daar wel goed op geantwoord, maar vind wel dak het eigenlijk in mijn presentatie vermeld moest hebben, da ’t gewoon doodgebloed is terwijl de voornaamste oorzaken nochtans nog steeds bestaan. Nuja, dankzij haar vraag ist ook verteld geweest hé. Conclusie: ik zou mezelf er een 7,5/10 voor geven, dus kan er wel mee door!

Eenmaal ik de presentatie overleefd had, gleed de stress van me af, en was het tijd om me alvast mentaal voor te bereiden op het feestje dat vnv gebouwd zou worden bij Astrid en Kelli: Thanksgiving dinner! Kelli heeft dit, als echte Amerikaanse, helemaal op poten gezet, en zelfs op de traditionele manier: ze heeft een kalkoen van maar liefst 7 kilo gekocht! Ne lege kalkoen wel te verstaan, dus alleen botten en vlees, da beest heeft hun oven bezet van 11u tot 21u en dan was hij juist perfect gaar. Het concept was: kom maar af met zoveel man gelijk da je wilt en breng iets van eten (liefst iets typisch van je land) mee en als’t kan ook iets van drank. Om 19u30 werd het volk al verwacht, omdat we om 12u zeker weg moesten zijn aangezien de buren vanaf dan de politie kunnen bellen voor nachtlawaai. Ik had beloofd pannenkoeken mee te brengen, en aangezien Ruth blijkbaar ook meeging, deed ze mee met de pannenkoeken. Dus ging ik naar de Mercadona achter kant en klaar pannenkoekenmeel waar je alleen nog water aan moet toevoegen, en stonden Ruth en ik niet veel later in ons keukentje pannekoeken te bakken! Zonder op te scheppen: ik ben er goed in! Kan ze omdraaien door in de lucht te smijten zonder da ze gelijk in de tekenfilmpjes aant plafond blijven plakken J. De mijne hadden om de een of andere reden wel altijd een luchtbel tijdens het bakken :-s. Na een halfuurtje was ons deeg op en hadden we een stapeltje presentabele pannenkoeken om mee te nemen. Rond 20u30 kwamen we daar toe en we zagen geen kat. Kelli stond haar botten af te draaien in de keuken en Paolo, een Italiaan die er ook woont, lummelde daar ook wat rond. De living was wel extreem gezellig gemaakt met kaarsjes en was nog nooit zo proper opgeruimd geweest. Paolo wist ons te vertellen dat er al wat volk boven was, het feest ging immers op hun dakterras door. Aangezien we een uur “te laat” waren had ik me aan veel volk verwacht, maar er zat amper een achttal man, allemaal rappers van het rappersbendeke waar Astrid en Miriam mee bevriend zijn. Dus wij waren eigenlijk de tweede die arriveerden. Er stond al behoorlijk wat eten op tafel, de rappers hadden tortilla, een aardappelsalade en een grote pan paella met zwarte(!) rijst meegebracht. Kelli had al iets gemaakt, Barbara (nog iemand die daar woont) en Miriam eveneens… onze crepes stonden nog in de keuken, aangezien ze opgewarmd moesten worden. Onze drank mochten we in de frigo steken, we mochten ons bedienen aan de wasmand vol calimocho die er stond. Twas echt wel goe georganiseerd eigenlijk: met plastieken bekertjes, bordjes en bestek, al het eten gewoon op twee tuintafels op het terras, er waren ook “opdrachten” voorzien voor de feestgangers. Toen we er een uurtje waren, waren we met een stuk of 20 man intussen al, en besloten we al aan te vallen op het reeds aanwezige eten, hoewel de kalkoen nog steeds aant garen was. Later op de avond kwam er steeds meer volk bij, en denk da we toch wel op gegeven moment met stuk of 40 man waren! Concept zat ook echt leuk in mekaar, en iedereen deed ook zijn best: ze hadden bijna allemaal echt zelf iets gemaakt om te eten, zaten echt lekkere en originele dingen bij! Ook de opdrachten werden zo goed mogelijk vervuld, met als gevolg dak die avond wel behoorlijk verkracht geweest ben… J er waren nu eenmaal mensen die als opdracht hadden “kus alle aanwezige meisjes op de mond”, “knijp in iedereen z’n poep” of “kus iedereen hier aanwezig in de nek”, en sommigen deden echt hun best om hun opdracht te vervullen, er hing immers een ‘prijs’ aan vast, ook al wisten ze niet wat de prijs was. Wees gerust keppe, die drie voorgenoemde opdrachten waren alledrie door meisjes uitgekozen geweest, geen concurrentie dus. Achteraf bleek dus dat de prijs voor iedereen die zijn opdracht volledig vervuld had, een condoom was. De bewoners van het appartement moesten wel in hun persoonlijke voorraad grabbelen, want ze hadden er niet genoeg om uit te delen! Nog een leuke opdracht van iemand was: begin te applaudisseren telkens je Astrid ziet drinken. Zo vaak dronk ze niet, dus ze had het in de verste verte niet door en klapte telkens vrolijk mee met de rest J Aan mij werd er geen opdracht gegeven, dus heb er ook niet achter gevraagd, mss wel een verstandige keuze J

Toen Kelli uiteindelijk aankwam met de kalkoen (in stukjes weliswaar), werd ze op een welverdiend applaus onthaald. Bovendien had ze ook nog puree en patatjesgratin gemaakt, geen idee hoe ze het gedaan heeft! Waren echt lekkere dingen trouwens! Ik heb by the way geholpen met het verwijderen van de vulling uit de kalkoen, heb me dus nuttig gemaakt. Een soort brooddeeg wordt er daar ingepropt, en smaakt dan dus naar het vlees. Vond het niet bijster lekker, die vulling, maar ook nie slecht. Heb echt nog behoorlijk veel gegeten, zolang het eten nog ’n beetje warm was tenminste. Toen het al behoorlijk laat en dus fris was, kwam er ne Duitser toe, met een dampend warme aardappelschotel, heb daar vooral van gegeten omda’t zo lekker warm was! Maar was ook lekker ze, wees gerust. Voor de rest was er ook Italiaanse salami, Poolse bladerdeeghapjes, Duitse guacamole, Finse flashygroene soep, ne gigantische kom Spaanse couscous die met weet op smaak gebracht was… en nog veel meer!

Een dikke pluim op Kelli haar hoed ze, zowel voor de organisatie als voor haar kookkunsten!

Rond 23u45 begonnen ze het volk naar buiten te werken om uit te gaan, kwestie van een bezoekje van de politie te vermijden. Toen pas realiseerde ik me dat onze pannenkoeken nog steeds in de keuken stonden zoals we ze achtergelaten hadden! Nuja, kadootje voor de piso-bewoners (piso = appartement) voor morgen dan maar, het is hen zeker gegund! In een dikke tien minuten tijd slaagden ze erin iedereen buiten te werken, en gingen we met een stuk of 20 overgebleven man naar de Barbaros, een bar met niet mijn type muziek, maar wel goedkope calimocho: 5 € voor 2l! Er is dus idd wat calimocho afgezopen geweest! Rond een uur of 1 begon ik last te krijgen van mijn lenzen: waren behoorlijk uitgedroogd door al de rook en ventilatie, niet fijn dus. Bovendien wilden de meesten rond hetzelfde tijdstip hun baan verleggen naar ergens anders, en daar had ik dan weer niet echt zin in. Dus ben ik rond 1u45 huiswaarts gegaan, best wel vroeg, maar da wil zeker nie zeggen dak mij niet geamuseerd heb!! Was echt echt tof! Super! Foto’s staan trouwens op myspace: http://erasmuskleintje.spaces.live.com . Zat dan wel al om 2u in mijn bedje, was toch al moe genoeg om snel in slaap te raken ze!

Je merkt het mss aan de lengte van dit bericht (3 volledige blzn in Word) : twas een laaaaaange maar uiteindelijk wel leuke dag!

Tot morgen! 

Samenvatting van deze dag: veeeeeeeeeeeeeeeeeeel schoolwerk!!

Had pas les van 17u tot 19u, prachtig meegenomen dus met mijn presentatie voor morgen in het vooruitzicht. Heb de hele voormiddag tekst opgesteld en m’n powerpointvoorstelling op punt gezet en rond 15u30 naar school geweest om er de nodige blaadjes af te printen: mijn tekst die ik ging “opzeggen” en 30 keer het blad met de samenvatting, om uit te delen aan de klasgenootjes. ’s Avonds hoorde ik dan van Astrid da je dat niet moet afdrukken, maar moet doormailen naar de docente en dat zij dat dan 30 keer afprint. Zit nu dus met 30 blaadjes frans over J Gelukkig krijgen we hier per semester een stuk of 350 blaadjes da we gratis mogen afprinten, voorlopig dus nog geen gevaar dak der over ga zitten. De enige les van de woensdag (Traducción Audiovisual) was voor de eerste keer eens nuttig: we zijn nu eindelijk eens begonnen met leren ondertitelen. Was best nog wel interessant, was deze keer terug de vent ipv de vrouw, dien is wel beter, hebben nu tenminste eens iets bijgeleerd.

Na de les snel huiswaarts gefietst, moest immerst nog mijn presentatie beetje vanbuiten leren, en twas aan mijne toer om te koken voor Ruth en mij, zij had gistern gekookt voor ons. Heb lasagne gemaakt met zelfgemaakte bolognaisesaus dak nog in de vriezer had zitten, dus veel werk had ik er niet meer aan J. En al zeg ik het zelf, twas lekker! Ruth vond het ook lekker, dus iedereen vond het eigenlijk lekker, was gigantisch succes met andere woorden J!!

Was al tamelijk laat tegen dak mij terug aan mijn bureautje kon zetten en had die dag al zodanig veel voor die presentatie gedaan, dak echt moeite had om de presentatie zelf nu ook nog eens min of meer in mijn hoofd te krijgen, mijn hoofd wou precies geeeeen extra informatie meer verwerken J

Heb ze dan gewoon enkele keren opgezegd en besloten dak vroeg genoeg in mijn bedje zou kruipen en morgen een poging zou doen om de grote lijnen van m’n presentatie in te studeren. Sowieso wou ik ze niet klakkeloos vanbuiten leren, want dat geeft toch nie echt ’n natuurlijk resultaat … dus heb ik rond halfeen een wijs besluit genomen: bedtijd!

Waar ik gisteren uren mee bezig geweest ben, maar om een of andere reden toch vergeten te vermelden was: mijn website. Die moest tegen vandaag 08.00u doorgestuurd zijn, dus heeft Astrid me gisteren nog getoond hoe ik ze online moest zetten, maar blijkbaar bleken de helft van mijn links nie meer te werken eenmaal de site online stond en kwam ook mijn achtergrond niet tevoorschijn. Gelukkig heeft Brecht me via msn een goede raad gegeven waardoor mijn achtergrond wél werkte en eenmaal ik alle links opnieuw ingegeven had, werkten deze gelukkig ook weer, een pak van mijn hart. Heb bij het doorsturen van de site wel vermeld da ze hem in Internet Explorer moet openen en niet met Mozilla, want met Mozilla staan de woorden om de een of andere reden nie meer op de juiste plaats :-s

Ben daar gisteren echt wel tot ’s avonds laat mee bezig geweest, dus was wel blij da we de dinsdag pas vanaf 11u les hebben, hoewel het toch ook nog vroeg genoeg was ze! De les Informatica, Discourse Analysis en Historia de la España Antigua heb ik meegevolgd, moet toegeven dak soms echt medelijden heb met De Vreselijke Vent van Discourse Analysis. Hij is nie vreselijk van karakter ofzo, maar wel van voorkomen en van humor (lacht cónstant met zijn eigen dingen die in de vérste verte nie grappig zijn!!). Waarom ik er medelijden mee heb? Vanwege het aantal studenten! Deze keer zaten we er met z’n zessen, maar wij, de drie Belgische meisjes, moesten na amper drie kwartier les al vertrekken omdat we opnieuw bij de vent van Historia de la España Antigua moesten zijn, dus dan zat hij nog aan amper drie studenten te doceren! Tsjah, tis niet da’t zo leuk is om naar zijn oersaaie lessen te gaan ze! Hoewel het nu al wa interessanter aant worden is: coherentie en cohesie in teksten, mijn droom! (not)

We hadden de afspraak met die prof van Historia om onze taak te gaan ophalen, we wisten immers nog niet wat die precies inhield. Vlak na onze afspraak hadden we zijn les, dus konden het niet echt maken om daar niet naartoe te gaan hé. Hebben daar ons dus allevier (Kelli ook, meisje van USA da met Astrid samenwoont) steendood zitten vervelen door naar een boertig saaie film te kijken over ventjes die in berenvachtjes rond een vuurtje dansen in een grotje en meer van dat. De laatste twee lessen (tot 18u30 les normaal gezien vandaag!) konden er niet meer bij, ik wou echt kost wat kost verderwerken aan mijn presentatie van Frans voor donderdag, dus ben ik huiswaarts gekeerd en heb me op mijn computer gestort. Moet eerlijkheidshalve wel bekennen dak eerst een uur ofzo met mijn moesje en vervolgens zusje heb geskypet en dan pas int werk gevlogen ben. Nu, in ieder geval was de presentatie al flink gevorderd tegen ’s avonds en begon ook mijn powerpointvoorstelling vorm te krijgen. Pfff, verlang echt tegen da donderdag gepasseerd is ze, word al nerveus als ik denk aan een presentatie geven! En maandag moek trouwens met 3 anderen een presentatie geven in Informatica (over onderwerp waar we niets van af weten) en volgende week donderdag (op mijn verjaardag, nie leuk L) nog eens een presentatie in Langue Juridique samen met Ruth en Astrid. Daarna kan ik weer rustig ademen en is het ergste (op de examens na) gepasseerd.

Ook deze avond zat ik nie echt vroeg in m’n bedje, aangezien ik behoorlijk lang doorgewerkt heb. Vant weekend ga’k echt es deftig uitslapen ze!

Morgen meer nieuws, vooral schoolwerknieuws vrees ik… :-s

Pffff… opstaan kan toch soms lastig zijn hé

Vandaag moeten Ruth en ik ons eigen sportlesje geven in de Engelse sportles, ons keuzevak. Gelukkig was ik op het ingenieuze idee gekomen om de Riverdance aan te leren, iets waar je niets van voorbereiding aan hebt en de mensen wel eventjes zoet mee kunt houden. Normaal gezien hebben we theorie Informatica van 9 tot 11 en die sportles van 10 tot 12 en doen we dus alleen het tweede uurtje sport mee, aangezien informatica belangrijker is. Deze keer moesten we wel de volle twee uur sportles meedoen, we wisten tenslotte niet of wij ons lesje het eerste of het tweede uur moesten geven. Dus was het niet de moeite om naar Informatica te gaan voor da ene uurtje (vonden we) en konden we nog een uurtje langer in ons bedje blijven liggen. Blijbaar waren wij het tweede uur aan de beurt, het eerste uur was tai chi, met vree kalme rustige bewegingen, niets waarvan je hart sneller gaat gaan slaan dus. Was benieuwd of onze riverdance wat in de smaak zou vallen, tenslotte is de helft van de studenten in die les van het mannelijke geslacht, dus niet vanzelfsprekend dansliefhebbers. Gelukkig bleek het goed mee te vallen, iedereen deed goed mee en ze waren der rap mee weg. We deden de stapjes stap voor stap voor, en nadien dansten we de eerste helft, en dan de hele dans en hup, ze konden het al! Uiteindelijk konden we het zelfs allemaal samen in een cirkel doen, met mss hier en daar iemand die eens een foutje maakte, maar voor de rest geen probleem! We hebben wel geen volledig uur kunnen vullen, zelfs nie met wat stretchoefeningskes derbij achteraf, maar de docente zei er niets over. Ze zei zelfs da ze t vree tof vond en da ze iedere keer aant wachten was tot de muziek rapper ging, vond da nog toffer. Dus we emn da goe gedaan, olé!

Achteraf in de kleedkamer heb ik aan enkele meisjes gevraagd of zet leuk vonden en ze zeiden allemaal van wel, maar da we veel te rap Engels praatten. Tjah, hun niveau van Engels is eigenlijk echt wel beneden alle peil, dus daar moest ik mss wat meer rekening mee gehouden hebben. Maar ze zeiden er ook bij da ze alles verstonden, dankzij de gebaren erbij en omda we’t heelsan voortoonden hoe ’t moest. Dus: mission accomplished!

Om 12u30 hadden we een afspraak met de vent van Historia de la España Antigua, om over het examen te praten aangezien dat 1 van de drie examens is die we op 17 januari hebben en dus verplaatst moet worden. Voor ons, arme erasmusstudentjes wou hij gerust een andere datum overeenkomen en dus is het 15 januari geworden. Is best wel ok, maar is wel de dag na het examen van Historia del pensamiento europeo, eveneens een theoretisch blokvak. Maar ja, zal wel lukken. Bovendien wist hij ons ook nog te vertellen da we een taak moeten maken tegen het examen: enkele dingen opzoeken over een oude Spaanse stad, allé ja we moeten dingen beantwoorden over hoe die stad vroeger was. Ik heb Valencia gekregen, is dus wel nog te doen waarschijnlijk.

’s Avonds heb ik zeker niet veel gedaan, kmoest immers aan mijn presentatie van Frans voor donderdag werken, en wou da’t in orde was! Heb mee mogen eten met Ruth die teveel eten klaargemaakt had voor haarzelf, dus was wel handig dak daar zelf nie mijn tijd moest aan hangen. Tegen dak in mijn bedje kroop was de inhoud van m’n presentatie al ongeveer klaar.

Weer een nachtje met steenvast slapen tegemoet gaan, moet immers nog wat slaap inhalen maar heb er de tijd nie echt voor!

Nuja, komt nog wel ze, eerst nu donderdag overleven!

Deze keer wat vroeger de wekker gezet dan gisteren, we hadden immers om 12u afgesproken met Gaëlle en Eric, twee andere Spaanse chirovriendjes die ik al jaren niet meer gezien had. Chapeau dat Mar da geregeld heeft voor mij, want ik had gezegd dak zoveel mogelijk mensen van toen terug wou zien en ze heeft zelf bijna geen contact meer met hen, dus is echt tof van haar da ze dermee afgesproken heeft! Eric is nog geen haar veranderd, en ook Gaëlle is op een lelijke piercing onder haar mond na, nog helemaal dezelfde. En zij maar allemaal zeggen dak zo veranderd ben! Is de tijd in Spanje blijven stilstaan mss voor hen, terwijl ze dubbel zo hard tikte in België? We hadden afgesproken met hen bij de Santa Gema kerk, en das ook waar hun jeugdbeweging zijn activiteiten houdt, en was dus in de tijd van ons Spaans kamp vaak de verzamelplaats, dus die kerk riep ook wel leuke herinneringen op! We hebben wel maar amper een kwartiertje met Eric en Gaelle kunnen praten, maar twas toch supertof om hen terug te zien! Eric heeft trouwens nog steeds van die homomaniertjes J

Nadien zijn Mar en ik terug naar haar huis gegaan (half met de bus, half gewandeld want we hadden tijd over en twas al heel wat warmer dan gisteren) om te gaan middageten. Rond een uur of twee was haar papa klaar met koken, de pot schafte voor de eerste keer iets dat niet zomaar ronduit ongezond was: een stoofpotje met inktvisjes, erwtjes, gehaktballekes, patatjes en tomatensaus. Alhoewel ik normaal gezien nie aan die visjes ben, heeft het me wel gesmaakt, was zeker nie slecht! Veel stond er niet meer op het programma daarna: om 17u vertrok mijn bus terug richting Castellón, dus werd het stilaan tijd om me klaar te maken en samen de bus richting Estación del Norte te pakken. Dus nam ik afscheid van haar pa (die trouwens de afschuwelijke naam Angel heeft, en op zijn Spaans uitgesproken is da dus echt anchel da je da uitspreekt) en bedankte hem voor alles, zwierde mijn rugzak terug op m’n rug (waarop anders) en trok de deur van hun mooie en gastvrije huis achter me toe.

Eenmaal aangekomen in het station informeerde Mar eventjes op welk perron ik moest zijn, want er waren zo geloof ik een stuk of 40 perrons, dus twas wel een beetje te veel werk om aan iedere chauffeur te gaan vragen waar hij naartoe reed. Op perron 23 moest ik zijn, en hoewel we een halfuur te vroeg waren, stond Mar erop met me te blijven wachten, dus bleven we binnen nog wat tetteren. Tegen mijn gewoonte in, was het geen droevig afscheid, geen traantjes deze keer. Kweet wel dak ze zeker nog terug ga zien, mss niet direct maar zeker ooit nog en da we contact gaan blijven houden. Met dat uitwisselingskamp zoveel jaren geleden is er echt ne basis gelegd geweest voor lange vriendschappen ze, tussen onze Spanjaardjes (maar vooral Mar dan) en onze chiro.

In de bus ging ik op een plaatsje tamelijk vooraan aan het raampje gaan zitten, er zaten trouwens al behoorlijk veel mensen. Nie veel later stapt er ne vent in en vraagt om mijn rugzak van de stoel naast mij te doen en gaat neffest mij gaan zitten. Terwijl er nog zeker 20 zetels vrij waren! Nie dak asociaal ben, maar voor ne busreis van 4 uur heb ik graag wat ruimte. Nog wat later stapt er ne vent op die beweert da da zijn plaats is, waar ik op zit. Aaaaaah! Tzijn genummerde plaatsen! En ja hoor, ik kijk op mijn ticketje en daar staat idd op dak op stoel nummerke twee moest zitten, wat ik dus niet aant doen was. In de heenreis zat ik dan wschlk ook op de misse plaats, maar toen zat er amper 10 man in heel de bus, dus had ik niemands plaats ingepikt en dus was ik toen nog nie te weten gekomen da’t met genummerde zitjes was. Normaal gezien zou k mij daar behoorlijk stom bij voelen, bij zo’n blunder maar nu wast eerder van foert, ze kennen mij hier toch nie. En mss ben ik er ook wel al beetje aan aant wennen om de ene stoot na de andere te doen J

Op stoeltje nummer 2 zat ik naast een onbeleefde chinees die nie antwoordde toen ik ‘hola! zei en die gelukkig al in Tarragona moest afstappen, de enige tussenhalte in het traject Barcelona-Castellón. Bij de stop in Tarragona hielden we 10 minuutjes halt, wat aanvaardbaar is, maar amper een uur later stopten we al in een wegrestaurant voor een pauze van een halfuur! Kzou sowieso al behoorlijk laat thuiskomen, nu deden ze er nog een schepje bovenop! Kwam wel goe uit omda’k naar de wc moest, maar een halfuur heb ik daarvoor nie nodig nee. Vlak voor die stop belde Brecht me op om es te horen hoe het geweest was, en jammergenoeg begaf mijn batterij het juist na amper een minuutje babbelen. Dus haalde ik in de toiletten van het wegrestaurant mijn gsm-lader tevoorschijn en dankte God voor het bestaan van de stopcontacten bij de lavabo’s en belde terug. De mensen keken om de een of andere reden maar raar, maar foert ze kennen mij toch nie! J

Om 21u30 ongeveer kwamen we dan uiteindelijk aan in Castellón, waar mijn stalen ros al die tijd op me had staan wachten en me nu snel en veilig terug naar mijn appartement bracht. Na wat bijgepraat te hebben en enkele schoolzaken geregeld te hebben was het toch wel al tijd voor m’n bedje ze, had het verdiend (vond ik zelf toch)…

Morgen terug naar school…L

Echt toffe dag gehad vandaag! ’s Ochtends rond 11u opgestaan, op gemak ontbeten, jawel, met koekskes, gelijk op kamp in Spanje zoveel jaar geleden! Op gemakske douchke gepakt enzo, waardoor het natuurlijk al 13u ofzo was tegen we konden vertrekken op onze sightseeingtocht. Nuja, tijd zat hé, we zien wel! We begonnen aan onze wandeling, met genoeg truien om ons te wapenen tegen de koude. Eerst passeerden we over de mooi verzorgde Plaza de la Blablabla, geen flauw idee meer welke plaza dat nu juist was. Daar vroegen we bij de overdreven knappe gast van de Tourist Information een planneke van Barcelona, kwestie da ze mij niets vergat te tonen hé J Hadden graag wat blijven leuteren bij deze knappe Spanjaard, maar helaas, de monumenten lonkten! Eerst nam ze me mee naar de haven, waar het prettig vertoeven is. Onderweg kiekjes getrokken van een torenhoog beeld van Colombus, alsook bij een gigantisch standbeeld van ik weet begod nie meer wat of wie. Ik weet wel nog dat er leeuwen bij stonden en dat Mar voorstelde om een foto van mij te nemen op zo ne leeuw. Allemaal goed en wel, maar zo’n leeuwke kan nog gladder zijn dan je zou denken ze! Heel elegant sta ik dus nie op die foto, in tegenstelling tot Mar, die eveneens een leeuw beklom om gracieus op foto vastgelegd te worden. Ook aan de Ramblas passeerden we, waar we enkele toeristenshopjes bezochten en naar de mimekunstenaars keken. Aan het einde was er ook een soort marktje waar ze van die typische juweeltjes verkochten, mooi!

Eenmaal aangekomen in de haven genoten we van het zonnetje en beschermden we ons voor het frisse briesje. Met de gaviotas (meeuwen) hadden we geen probleem, wel met de palomas (duiven), want hoe diervriendelijk we ook zijn, voor die rotbeesten hebben we geen greintje respect of liefde over! Gelukkig lieten ze ons behoorlijk met rust, dus konden we ons neervlijen op een bankje aan het water, zalig! Hier aten we ook ons middageten: ne zak zoutchips! Ja ge hebt het al goe begrepen: vree gezond was mijn weekend nie! En da meiske vindt da dus normaal hé, nie te doen haar eetgewoontes. Nuja, kwestie van je aan te passen hé. Gelukkig had ze wel ook appels mee, heb er enen gegeten om toch maar het gevoel te hebben dak vitamientjes binnenhad. Wat wou ik graag nog zien tijdens mijn verblijf in het mooie Barcelona? De Sagrada Familia en Parque Guell was het antwoord, ook al had ik die toeristische trekpleisters allebei al 2 keer gezien. Dus gingen we eerst en vooral naar Parque Guell met de metro. Haha, lekker makkelijk denk je nu. Wel, dat zou het ook geweest zijn, moet je niet nog eerst massa’s trappen en een gigantisch steile straat bergopwaarts moeten trotseren om aan de ingang van het park te raken. Oké, ik moet eerlijkheidshalve vermelden dat 80% van de trappen roltrappen waren, maar die steile straat was toch ook superlastig ze! Eenmaal boven enkele mooie foto’s getrokken van onze steile klim en van het verre uitzicht bij ondergaande zon. In Parque Guell herinnerde ik me weer dingen van toen we hier op kamp waren met de Spaanse chiro, en besefte ik maar al te goed dat er een nieuwe liefde in mijn leven is. Sorry Brecht, maar…ik ben verliefd op Barcelona! Het is er echt zo prachtig, je kunt het je nauwelijks voorstellen! Prachtige kunstwerken van Gaudí in Parque Guell, een kilometersver uitzicht over de stad bij zonsondergang… Heb echt genoten van mijn dagje toerist! Van Parque Guell gingen we te voet naar de Sagrada Familia, een halfuurtje stappen. De Sagrada Familia is een gigantische kathedraal, eveneens van de hand van Gaudí, die al jaaaaarengeleden gebouwd beginnen worden is, maar nog steeds niet af is aangezien Gaudí gestorven is en aangezien ze er pas aan verderbouwen wanneer er geld int laatje is. Eveneens prachtig gemaakt, echt chapeau, zelfs al ben ik nie aan de kitscherige stijl. Jammergenoeg was het wel al volledig donker eenmaal we bij de Sagrada waren, mijn foto’s ervan zijn dus nie al te vet. Mar beloofde me om bij daglicht terug te komen zondag maar ik kan je wel al verklappen dat da er nie van gekomen is.

Om ’s avonds te gaan eten hadden we afgesproken met Marian, een vriendin van Mar, bij een soort koffiehuis/tearoom/brasserie/weetikveel waar Eva, een andere vriendin werkt als serveerster. Dus zijn we daar een dik uur gaan opwarmen met een warme koffie, was nodig! Echt kouder in Barcelona dan in Castellón, allerenigste minpunt van deze prachtstad tegenover mijn klein stadje meer zuidwaarts. Tijdens ons opwarmuurtje vergezelden ook Ana en Patty ons, waarmee Mar voor die korte tijd afgesproken had, de oversociale! Nuja, da was best wel gezellig, en twaren toffe meisjes. Eenmaal Marian aangekomen was, moest er beslist worden wat we zouden gaan eten. Conclusie: pizza in ‘el pizza del Born’, een pizzeria met de reputatie de beste van Barcelona te zijn, gelegen in de wijk Born. Wij met Marian haar auto daarnaartoe en dan maar op zoek naar parking! Echt waar, we hebben langer op zoek naar parkeerplaats rondgereden dan naar die buurt toe! Hebben ons dan geparkeerd op 10 minuten stappen van die pizzeria. In de pizzeria zat het stampvol, dus moesten we buiten wachten tot er volk voortging. Gezellig in de koude, waarom ook nie. Gelukkig was het amper 5 minuutjes wachten tot er een tafeltje vrijkwam, dus konden we nie veel later elk onze porties pizza bestellen, want het mooie van die pizzeria is da je per portie eet, niet per pizza. Voor mij werd het een portie tomaat, look, peterselie en een portie kaas met pesto. Die met tomaat bleek superlekker te zijn, de andere zo-zo. Het was echt vree lekkere pizza, maar nie om te zeggen dak mij geen betere kan voorstellen, dus betwijfel of het echt de beste pizzeria van Bcn was. Misschien heeft ze die reputatie omwille van het wel bijzonder knap werkvolk? Unos chicos guapísimos! Stel je voor, wij waren met drie meisjes en er waren toevallig 3 knappe serveerders (ik vond der maar 2 knap maar soit), en we hadden elk onzen lieveling, dus moesten ook al nie vechten voor dezelfde gast, mooi meegenomen! Maar geloof me, de mijnen was écht het snelst! Jammer genoeg kregen we alleen aandacht van Marian haar kerel (dienen da kik nie snel vind), hebben er zelfs chocolaatjes van gekregen. Mar en ik kregen geen blik terug van onze Spaanse binken, ook wel mss omdat ze nie int restaurant kwamen maar de pizza’s constant in de ovens moesten steken. Marian besloot om haar nummer achter te laten op het servet, met het nummer naar de tafel gedraaid, nie heel zichtbaar dus. Na het verorberd hebben van de lekkere pizza’s en gekonkelfoesd te hebben over de knappe obers, besloten we maar eens weg te gaan. Amper 5 minuten waren we buiten of Marian haar gsm ging af…jaja, ze had idd prijs! Jammer genoeg wou de kerel aan de andere kant van de lijn niet zeggen welkeen hij precies was, en hij wou die avond nog uitgaan met Marian maar daar had zij geen tijd voor, dus vrees dat het hierbij al the end of story is…

Marian reed ons naar een danscafé waar Mar met Eva, Patty en Ana afgesproken had, maar zelf had ze geen zin om mee te gaan, dus was het gewoon Mar en ik, en die drie vriendinnen natuurlijk. Twas daar best wel toffe sfeer, maar om de een of andere reden zijn we daar nie lang gebleven, dus voerde Eva ons rond 2u al terug naar Mars huis, en waren we flink op een treffelijk uur thuis, braaf hé!?

Kon ook geen kwaad, was doodmoe, en wou de volgende dag nog beetje monter en fris mijn laatste uurtjes Barcelona doorbrengen…

Dus … int bedje!!

7u: biep biep biep biep biep biep!! Vervelende gewoonte van wekkers: ze gaan altijd te vroeg af, altijd wanneer je nog moe bent! Maar als je een uitstapje naar Barcelona te wachten staat, is het wel al heel wat makkelijker om uit bed te geraken ze! Was de eerste keer dak met zo’n touringbus een reisje ondernam, dus wou op alles voorzien zijn en dus mooi op tijd klaarstaan. Met mijn fietsje naar busstation gereden rond 8u15, bij behoorlijk frisse temperatuur, mss moest ik toch nog een jas meegepakt hebben? Tja, we zien wel hé. Tegen 8u30 was ik int busstation en had ik al mooi mijn fietsje vastgemaakt, nog een halfuur voor de bus vertrok. Jammergenoeg stond de bus er wel nog nie, en was het nog steeds behoorlijk fris… Om 8u45 nog steeds geen bus te bekennen, begon al te denken dak in ander busstation moest zijn ofzo. Maar nee hoor, om 10 voor 8 ofzo kwam de bus toe en kon ik weer rustig ademhalen en terug wat opwarmen ook! Blijkbaar kwam de bus van elders en is Castellón nie ’t beginstation, dus kon die bus daar ook nog geen halfuur op voorhand zijn. De busreis verliep vlotjes, met enkel een tussenstop in Tarragona en duurde in totaal 3 uur en 3 kwartier, dus was daar om 12u45 terwijl ik tegen Mar (Barcelonese vriendin) gezegd had dak der om 13u ging zijn. Heb dan maar wat in toeristenshopjes int station geneusd, kwestie van binnen te zijn, want aangezien Barcelona 200 km noordelijker ligt dan Castellón wast daar nóg frisser (maar nog steeds lekker warmer of in Belgenlandje hoor hihi). Om 13u nog steeds geen Mar te bekennen, dus besloot ik maar es te bellen. Bleek da ze nog thuis was en een taxi ging pakken om naart station te komen, dus mocht nog efkes blijven wachten. Geen probleem, had genoeg bezighouding voorzien voor op de bus, dus heb me nie verveeld. Een dik kwartier later was Mar daar, nog bijna geen haar veranderd sinds de laatste keer dat ik haar zag, wat in de zomer van 2004 of 2005 geweest moet zijn. Was echt tof om haar terug te zien! Ze ging naar de Plaza Catalunya met mij, waar we een koffie gingen gaan drinken en bijkletsten en waar we ook met Luis (Almagro of Delmagro ofzo) afspraken. Mar moest namelijk enkele uurtjes iets doen voor haar werk, dus ging Luis, eveneens een Barcelonese vriend, mijn toeristische gids zijn voor die tijd.

Voor de mensen die niet op de hoogte zijn, eventjes een verduidelijking: hoe kom ik in godsnaam aan Barcelonese vrienden? (Nee Leen, nie via ne datingsite)

In 2002 deden we met de keti’s van Chiro Stine een uitwisselingsproject met een Spaanse (Barcelonese) jeugdvereniging, da noemt daar Esplai ipv Chiro. Wij zijn dus in de zomer van 2002 twee weken lang meegeweest op hun kamp in Spanje en zij zijn in de zomer van 2003 afgekomen naar België om ons te vergezellen op ons kamp. Dankzij msn enzo hebben we met sommigen nog steeds een goed contact en in 2005 of 2004 ben ik met mijn ouders op reis geweest naar l’Escala, waar we enkele dagen met Mar doorgebracht hebben. Dus Mar had ik het recentst nog gezien, Luis had ik effectief sinds 2003 al nie meer gezien. Die jongen ziet er nog bijna exact hetzelfde uit, behalve dan dat hij aan het kalen is (is even oud als mij!) en wat nerderig overkomt, of was da in 2003 ook al zo?

Eerst toonde hij me enkele huizen da Gaudi gemaakt heeft, echt vree schoon. Mijn camera had wel weer kuren, dus bijna wast nie gelukt om vast te leggen op beeld, maar uiteindelijk schoot hij in gang, dus gene paniek. Hadden alletwee nog nie gegeten, dus hielden we eerst halt voor een lekker gezonde lunch in de Mac Donalds! Hamburger met friet, njammie! Na deze lekkernij namen we de metro naar Plaza Espanya, waar we een stuk of veel te veel trappen deden (merendeel was roltrappen ze, maar klinkt indrukwekkend dak trappen gedaan heb) maar het was het meer dan waard: bij Palacio de blablabla oftewel een of ander Paleis was het echt een prachtig uitzicht over de stad, in de verte zag je enkele wolkenkrabbers alsook de Sagrada Familia boven de rest uitsteken, was echt mooi, ook al omdat de zon aant zakken was en een aangenaam licht verspreidde. Zal zo rap mogelijk de foto’s op m’n Space zetten! Begon wel al serieus af te koelen helaas, en had geen vest mee, nie zo slim. Wat later zijn we naar de Ramblas gegaan, waar we afgesproken had met Mar die klaar was met haar werk. Met z’n drietjes dronken we ne warme choco, waarna we afscheid namen van Luis die een weekendje Girona (lelijke stad naart schijnt) gepland had. Mar en ik wandelden nog wa door de stad en gingen uiteindelijk naar haar huis (gigantische flat!!), tenslotte sleurde ik nog steeds m’n rugzak met me mee en hadden we alletwee behoorlijk koud.

Bij haar thuis ontmoette ik haar huisgenoten: haar sympathieke vader en stokoude oma. Het oude mensje is niet al te helder meer in het hoofd en heeft aanvallen van weetikveelwat, waarbij ze schreeuwt en roept, en ze kan niets alleen. Chapeau dus dat ze haar in huis genomen hebben! Is wel schattig mensje, zo eentje die in de categorie totaal verrimpeld thuishoort, geen strijken meer aan! Zijn flink thuisgebleven ’s avonds. Heb rondleiding door hun superoude maar mooie flat gekregen, en hebben samen gegeten naar Spaanse gewoonte: om 23u dus! En ongezond was het alweer: vleeskroketten met mayonaise! Mar had die mayonaise zelf gemaakt en vindt da superlekkere mayo, maar ik vond hem behoorlijk smaakloos. Heeft er verzekerst 10 soeplepels van gegeten! Sjans da ze veel wandelt, of ze zou wandelende vetbol zijn J

Zijn vroeg gaan slapen, was nodig ook! Druk weekend voor de boeg!

Hey iedereen!

Vandaag veel gedaan. Had les van 15u tot 19u, wat wil zeggen, een uurtje Litérature Française, een springuurtje en dan twee uren Traducción Audiovisual. Ben weer eens te laat vertrokken uit mijn kot, vrees dak al een beetje te goe weet bij welke proffen ik het me kan permitteren om te laat te komen en bij welke nie… Was dus kwartiertje te laat in Litérature, en had mijn trui uitgespeeld omdat ik het veel te warm had door het fietsen, dus ik stek daar toe in de les in mijn topje, rok en teenslippers tussen al die Spanjaarden met dikke wollen truien. De vraag “D’ou viens-tu? De la plage?” van de docente was dus mss toch niet zo’n rare vraag. Deze keer helaas geen theaterinitiatie, maar wel een absurde les over verschillende soorten fenêtres. We leren daar nu echt ne keer níets bij hé, in die les!

In het springuur heb ik mijn tijd nuttiger kunnen doorbrengen, heb effectief voor school gewerkt in da uurke, gebeurt nie vaak dak effectief iets doe tijdens een springuur, dus was best wel trots op mezelf J

Tijdens de les Traducción stond ik er alleen voor: zowel Astrid als Ruth waren naar het station om vriendinnen uit België te gaan ophalen. Hoewel de les tot 19u duurde heb ik het maar tot 18u30 volgehouden, en da was zelfs al een prestatie. Als je een domme docente hebt die helemaal vooraan in de lange smalle klas met superveel volk erin gaat gaan staan ipv in het midden van een lokaal en je bijgevolg amper de helft verstaat, kan het weleens gebeuren da jet zodanig op je heupen krijgt en het wilt aftrappen. Was wel best interessant, was ondertitelen, maar moest in een kleine groep gedoceerd worden ipv met 40 man tegelijk die elk hun eigen mening willen opdringen.

’s Avonds was er Erasmusparty in Beat, waar zowat iederéén van de Erasmussers naartoe ging. Ik had afgesproken om eerst naar Astrids kot te gaan om daar wat “op te warmen” en van daaruit samen naar Beat te vertrekken. Ikke dus met mijn velootje naar Astrid en met de velo aan de hand met hen meegewandeld naar Beat. Bij Astrid kreeg ik eerst Lambrusco te drinken, is rode wijn met bubbelkes, kende da nog nie maar was wel nog goe! En dan natuurlijk een glas calimocho, de ingewijden weten al wat da is. Ze hadden een behoorlijke voorraad gemaakt trouwens, was de moeite! Zal bovendien zo snel mogelijk proberen mijn fotosite te updaten, sorry hoor!

In de Beat was er veeeeel te veel volk, het is daar ook lang en smal, dus veel plaats is er niet. Twas wel gezellig mot is nie vo te zeggen dak mij superhard geamuseerd heb ofzo. Heb met iedereen een beetje gepraat, allé ja met de mensen dak min of meer ken hé. Rond een uur of 2u30 verlegde iedereen zijn baan naar Wallaby’s Creek en ze drongen vree aan om mee te gaan, maar kheb geweigerd en kvraag me nu achteraf eigenlijk wel beetje af waarom, was nog nie eens moe. Wschlk gewoon omdat Wallaby’s verder van m’n kot ligt dan Beat, maar kwas met de velo, dus is slecht excuus. Nuja, volgende week mss hé.

Om 2u45 lag ik dus al flink in mijn bedje, mss wel beter, kwestie van nie uitgeput aan mijn weekendje Barceloooooonaaaaaa te beginnen ;-) !!

Zoen!!

Ben weer eens veel te laat vertrokken van mijn kot! Mooi om 9u30 opgestaan voor de les van 11u, geen probleem tot zover, hoewel het toch moeizaam ging hoor, het opstaan! Dan helaas het zot in mijne kop gekregen: heb m’n pc aangelegd en heb het zelfs gewaagd om op msn te gaan! En heb zelfs Brecht gevraagd om online te komen, ondanks het tijdsgebrek! Had Astrid kunnen overtuigen om ook nog eens met de fiets naar school te rijden, en zou om 10u45 aan haar kot passeren om samen door te fietsen richting Universidad. Maar om 10u30 zat ik nog steeds achter mijn pc’tje in mijn pyjama! In spoedtempo afscheid genomen op msn, pc afgelegd, aangekleed, boekentas gemaakt, stutjes gesmeerd vo lunch en mijn lenzen weggestoken, want had al zeker geen tijd meer om die nu ook nog es in mijn ogen te proppen. Vlug vlug vlug deur achter me toe getrokken, via trappen 2 verdiepingen naar beneden gesneld, dan vlug vlug vlug 2 verdiepingen terug naar boven aangezien ik mijn trui vergeten was, niet veel later op m’n velootje gesprongen en amper 5 minuutjes te laat aan Astrids kot gepasseerd, in schuim en zweet weliswaar. Samen gezellig lastig naar school gefietst (is klein beetje maar wel constant bergop) en guess what? Nog 10 minuten mogen wachten tot madam Informatica toekwam, en waren zelfs al ’n beetje te laat! Was wel nog interessant in informatica, hebben programma leren gebruiken dat vertalen heel wa simpeler maakt. Dan was het tijd voor de ultieme horror: Discourse Analysis. En ja hoor, er was sprake van een ultiem maximumrecord: we waren met wel 9 studenten in de les! Maar heb wel nog tamelijk flink opgelet, vond het minder saai of anders. Het tweede uur van deze les overlapt wel met ons uurtje Historia de la España Antigua, dus is Astrid het afgetrapt in Discourse Analysis en is zij flink gaan opletten in Historia en zo zullen we mekaars notities kunnen gebruiken, en met een beurtsysteem naar die les gaan, zit niets anders op. Dan volgde een hilarische les Litérature Française. De normale docente was er niet, maar in plaats daarvan was er een behoorlijk jonge lesgeefster die ons wat theaterlessen moet bijbrengen. Het begon met de spieren op te warmen: polsen ronddraaien, taille ronddraaien alsof je buikdanst, enkels…

Dan…de stem opwarmen! De sopranen, bassen en baritons mochten gaan samenstaan en de lesgeefster dirigeerde ons als een ware dirigente, en wij zongen als het ware nog valser dan zuster Myriam (de Heulenaars verstaan dit wel). Niet dat het echt zingen was, gewoon een laaaaa produceren wanneer ze naar jou wees. Dan nog een stuk mime: zelf per drie een probleemsituatie acteren zonder te praten en nadien in groep bespreken wat er juist uitgebeeld werd. Bij ons was het simpel: Mijn man Ruth en ik zitten tv te kijken wanneer onze dochter Astrid het huis verlaat om uit te gaan. ’s Nachts liggen we lekker samen te slapen, wanneer dochterlief thuiskomt en moet aanbellen omdat ze haar sleutels vergeten was. Ruth, mijn teerbeminde echtgenoot wordt vies op dochterlief en verkoopt haar een paar rake meppen, waarop ik tussenbeide kom en mijn vent buitensmijt. Was dus blijkbaar behoorlijk hilarisch voor ons publiek, waarschijnlijk ook wel door onze mimiek en het feit dat we onze lach zelf nauwelijks konden inhouden J Was dus nog best een leuke les, maakte het wel gemakkelijker om de pauzeloze 8 lesuren van deze dag te overleven. Om 17u eindelijk de laatste les: Geografía de España, ook hier heb ik nog behoorlijk goe kunnen opletten. Dit vak is één van de drie vakken waarvan we het examen op 17 januari hebben, dus wij achteraf naar die kerel om eens te polsen wat we daaraan konden doen. Die keek superverbaasd da kik bij Kelli en Astrid stond om die vraag te stellen, want van Kelli en Astrid vond hij het vanzelfsprekend da ze Erasmussers waren, maar van mij was hij ervan overtuigd dak een Spaanse was! Nu, in ieder geval hadden we drie opties: het examen maken op dezelfde dag als het examen van vak K03 of K64, twee andere vakken die hij doceert, of indien da geen goeie data zijn, samen een datum vastleggen. Nu blijkt dat die data 2 en 4 februari zijn, dus da’s te laat voor ons, optie 1 en 2 zijn dus alvast afgeschaft, maar we zullen ook eens bij de docenten van die andere twee examens informeren wat de mogelijkheden zijn. Verder benadrukte die kerel ook nog da studeren allemaal goe en wel is, mo da we vooral veel door Spanje moeten reizen om Spaans te leren, dus ben al wa geruster in zijn manier van verbeteren ten opzichte van Erasmussers J

Eenmaal terug thuisgefietst sloeg ik een drietal croques achter de kiezen (Rafa’s croquemasjien is de max!) en begon ik voor school te werken, er was uiteindelijk veel te doen. Tot mijn gsm ging: Mar belde! Ze komt me vrijdag rond 13u afhalen in Barcelona op de plaats waar de bus me zal droppen, dus da’s ideaal! Ze vroeg ook of ik 1 of 2 avonden wou uitgaan, wat mijn kledingstijl en muziekvoorkeur is… Heb gelukkig geantwoord dak et liever bij enen avond wou houden, ben benieuwd wat er me te wachten staat! Zei ook dak graag de Spaanse chirovrienden terug zou zien, mo ze zei dat da moeilijk ging worden, maar versta nie goe waarom. Hoop dak der toch enkele te zien zal krijgen!

De rest van de avond heb ik heel de tijd aan een informaticataak zitten werken: website ontwerpen, en ben der veel te perfectionistisch mee bezig, waardoor het nog meer tijd in beslag neemt! Zodra hij online staat, laat ik het adres weten en mogen jullie de fouten eruit halen alvorens ik het doorstuur naar Mevr. Informatica! Tjah, jullie mogen ook es iets terugdoen in ruil voor het urenlange leesplezier dat ik jullie met deze blog aanbied hé!

Is intussen 1:07 op mijn klokje hier, hoog tijd voor m’n bedje dus.

Slaaaaaaaaaaapwel!!

Om 9u les van iemand die altijd te laat komt, fietsen + fiets vast- en losmaken = 25 minuten… oké, de wekker om 8u zetten dus, moet lukken! Gelukkig bleek mijn opkomende verkoudheid van gisteravond gewoon een teken van vermoeidheid, en een samenspel van allerlei factoren, dus vandaag was er nog nauwelijks iets van te merken. In de les Informatica was het weer heerlijk nutteloos: alleen presentaties van groepjes studenten, dingen die niet tot de leerstof behoren dus en bovendien waren 2 van de 4 presentaties in het Valenciaans (variant van het Catalaans) dus was het tijd om wat notities over te pennen van Astrid, veel zin had het toch niet om op te letten. Na deze twee uurtjes informatica-theorie was het tijd voor een uurtje Engels, de eerste keer dak mijn keuzevak meevolg! Onder de naam Engels moet je wel Engelse sportles verstaan, eerder ontspanning dus! Het bleek deze keer een initiatie cha-cha-cha te zijn, wederom een schreeuw van de wereld om de bevestiging dat Isabelle geen gevoel voor ritme heeft. En ja hoor, het bewijs is gekomen. Misschien zou het beter gegaan zijn moest ik niet opgezadeld gezeten hebben met een danspartner die er behoorlijk goed uitzag maar een superdoordringende zweetgeur had? Gelukkig had die kerel geduld met mijn foute danspasjes en gebrek aan concentratie, was nog ne vriendelijken typ ze, maar jammer van het geurtje… Op het einde van de cha-cha-cha sessie was helaas het moment aangebroken dat iedereen in een cirkel stond en er elk om beurt een “koppel” in het midden hun danskunstjes mochten tonen, embarrassing moment dus voor mij. Om te beginnen had ik al niet door dat het onze beurt was, dus toen mijn danspartner me naar het midden van de cirkel begeleidde, was mijn eerste reflex ook terug te lopen naar mijn veilige plekje aan de kant, wat prompt een lachsalvo van de hele groep uitlokte. Dus mocht Isabelle schoon haar cha-cha-cha-kunsten met een bloedrood hoofd en een zweterige partner demonstreren onder gejoel en geklap van de hele groep. Maar was nog wel ambiance ze, kwas dan wel bij de slechtsten, maar toch nog nie de slechtste. Na afloop moest je mekaar stretchen. Hoezo, vraagt de gemiddelde trouwe fan zich nu af. Wel, de ene ligt op z’n rug op de grond, de andere pakt een van zijn/haar benen vast en buigt en strekt die langzaam. Veel relaxen was er daar nie bij toen die eer mij te beurt viel, want mijn broekspijp viel zodanig omlaag dat de onderste helft van mijn scheen en kuit zichtbaar werd en ik alleen maar meer kon denken dat ik mijn benen al twee weken niet meer geschoren had en dat die kerel da waarschijnlijk even erg zou vinden als ik zijn zweetgeur :-s tjah sorry mensen, mijn lief zit kilometers ver weg en ik draag al twee weken broeken, so don’t blame me! Na afloop van de les even gaan informeren wanneer ik mijn sportlesje moet geven, want bij dit vak is er geen examen, maar moet je in het Engels een sportinitiatie van ong. 1 uur geven. Gelukkig mag ik samen met Ruth, Michaela en Nicola in een groepje die initiatie geven, alleen jammer dat zij al voor volgende week gepland staan en ik dus ook! We zullen wel iets vinden, no panic.

De rest van de lessen verliep prima, deze keer geen typische Isabelletjooldag zoals vorige maandag J. We zijn trouwens wat aant lobbyen om onze examens geregeld te krijgen op data die ons beter uitkomen, en die kans hebben we omdat we sowieso twee examens moeten verplaatsen aangezien we er drie op hetzelfde moment op 17 januari hebben. Voorlopig ziet het ernaar uit da’t mijn laatste examen niet op 28 januari zal vallen maar eerder, wat mooi meegenomen is natuurlijk! Om 15u was ik klaar met de les en fietste ik terug naar mijn kotje, maar nie zonder onderweg halt te houden aan het busstation. Ik moest immers nog mijn busreis naar Barcelona van komend weekend regelen! Was wel beetje bang dak wat te laat was om daar nu nog mee af te komen en dat er misschien geen plaatsen meer zouden zijn in de bus die ik nodig had. Gelukkig een ongegronde angst, want toen ik vroeg of er de vrijdag bussen naar Barcelona reden, vroeg De Onverstaanbare Vent zelfs om welk uur, dus blijkbaar zijn der meerdere per dag. Na vele malen wablieft gevraagd te hebben, ist uiteindelijk in de sjakosj: vrijdag om 9u heb ik mijn bus naar Barcelona en zondag om 17u heb ik mijn bus van Barcelona terug naar Castellón, moet het wel nog aan Mar laten weten, maar ze wist die data al, dus komt wel in orde. Tis ongeveer 4u rijden, dus zal wat bezighouding mee pakken. Is trouwens maar 38€ voor de bus heen en terug samen! Met de trein is da minstens 60€, en kheb toch genoeg tijd om de bus te pakken… Was best wel happy de rest van de dag: nog plaatsen vrij + mooi prijsje, dus je zou voor minder! Eenmaal terug aan m’n kot was ik behoorlijk aant doodgaan van de honger, dus vlug in de Mercadona wat croque-ingrediënten gekocht en met Rafa’s supersnelle croquemasjien enkele croques tevoorschijn getoverd. Nadien enkele sprongetjes van vreugde gedaan: ik legde mijn pc aan en…het internet is terug!! ‘k Durf niet te hopen da’t voor lang zal zijn, maar zou wel mogen hé, na vijf dagen afwezigheid! Astrid en haar Amerikaanse huisgenote Kelli hadden me uitgenodigd om te komen eten, en eerst samen met Astrid wat voor school te werken, dus na een uurtje internetplezier pakte ik m’n boeltje en sprong op mijn trouw stalen ros richting Astrid. Onderweg gestopt om mijn gsm op te laden, met amper 20 cent erop geraak je nu eenmaal nie ver tegenwoordig :-s

Bij Astrid vlogen we er direct in: hebben verzekerst vier uur aan onze website zitten werken, die we tegen 20 november moeten opsturen en dus helemaal af moet zijn. Zij is intussen klaar, ik nog steeds niet…, wil ze dan ook per se in 4 talen maken, mss beetje m’n eigen schuld dus J Rond 22u30 was het etenstijd (niet da’k honger had ze, heb rond 20u vieruurtje gehad) en het was echt overdreven lekker! Een stuk varkensribben op ne bakplaat, schellekes patat, ui, paprika en look errond, grote hoeveelheid olie erover en hupsakee, ne flinke tijd de oven in. Barbara, een andere huisgenote van Astrid en co maakte alli olli, of hoe je het ook schrijft: lookmayonaise dus, vree straf deze keer maar zooo lekker. Ze hadden zaterdag ook ne groooote pot gazpacho gemaakt, dus ook daarvan kon ik meesmullen. Heb echt veel en lekker gegeten, mijn asem riekt verzekerst nog naar de look maar ’t kan me niets schelen ze! Was ook gezellig, met 5 man aan tafel, doe ik in mijn eigen appartement maar zelden eigenlijk, kan me zelfs maar 2 keren herinneren dat we met een bende vriendinnen rond de tafel zaten, en de kotgenoten eten nooit samen met ons, dus daar hebben we ook nie echt gezelschap aan tijdens de maaltijden. Rond 12u met spijt in het hart afscheid genomen van het gezellig tafereeltje, was echt tijd om te gaan. Ben hier vrienden aant maken, meer dan gewoon mede-uitgaanders, en dat werd eigenlijk wel eens tijd…

Vandaag was nogal een sombere dag. Laat ons zeggen dat er een probleem opgedoken is dat ik enorm graag opgelost zou zien, maar ksta er machteloos tegenover. Ben het ’s ochtends rond halfelf te weten gekomen en wist geen blijf met mezelf, moest ergens naartoe, erover praten ofzo. Bovendien werkte ons internet nog altijd niet, dus heb ik nie lang getwijfeld, kheb mijn laptop en webcam in mijn rugzak gestoken, ne fles drinkyoghurt als ontbijt en mijn gsm eveneens en ben op mijn fiets naar Astrid gesprongen. Heb haar uit haar bed gebeld zodat ze me kon binnenlaten en zodra ik binnenkwam zag ze aan mijn gezicht da’k nie in orde was en kreeg dan eindelijk ne dikke knuffel, de reden waarom ik per se een vriendin wou zien. Heb daar rustig mijn verhaal kunnen doen terwijl ik chocomelk en koekskes kreeg J, deed deugd! Intussen mijn pc aangelegd en gewacht op Brecht die online zou komen, had hem ook ingelicht. Eenmaal Brecht online was hebben we verzekerst een uur lang geskypet, terwijl Astrid me rustig liet doen en me van chocomelk en zakdoekskes voorzag, zo lief! Heb ook veel gehad aan de babbel met Brecht, kent me tenslotte nog altijd beter dan Astrid hé. Mocht daar bij Astrid thuis rustig gebruik maken van haar internet en haar alles, was echt tof, voel me daar bijna al meer thuis of in mijn eigen appartement! Na mijn skypegesprek viel ook hun internet uit, en stelden ze voor om mee te gaan op Nasty zijn strandwandeling. Hoezo niet duidelijk? Nasty is het ieniemini hondje van Miriam, Astrids kotgenote. Da beestje kreeg een strandwandeling en ik mocht mee en ben dan ook gretig op dit aanbod ingegaan, zou goed zijn om m’n gedachten te verzetten. Miriam was trouwens supervriendelijk, heb een rok van haar mogen aantrekken omdat mijn lange broek mss nie zo praktisch zou zijn met da zand. Dus gingen we met Miriam haar autootje naar het strand, waar er nog een hoopje andere erasmussers waren ook en waar we ons dus bij smeten. Na een uurtje zijn we het er weer afgetrapt, want het was er wel gezellig maar ook een beetje saai en tenslotte had Nasty zich al flink kunnen amuseren. Was wel welkome ontspanning voor mij, sowieso. Eenmaal terug op Astrids kot inviteerden ze me om te blijven eten, maar had nie echt behoefte aan de drukte van een tafel vol mensen, wou iets rustigs doen. Heb dus vriendelijk geweigerd en ben terug naar mijn eigen kotje geweest, waar ik Ruth en haar ouders (die hier op bezoek waren) aantrof en een nog steeds afwezig internet. Terwijl ruth en haar ouders iets gaan eten waren mocht ik gelukkig haar laptop gebruiken, die veel betere verbinding met het draadloos netwerk van de gebuurs heeft dan de mijnen, dus heb lekker druk gemsnt met een warm broodje erbij.

Amper een uurtje later waren Ruth en haar ouders daar terug en haar ouders waren amper deftig buiten of de bel ging: Nicola en Michaela kwamen ons een bezoekje brengen! Wat we gingen doen werd rap beslist: Nicola’s mini-dvdspeler en dvd’s lagen hier nog, dus toverden we vlug wat calorierijke versnaperingen op tafel en kozen we een filmpje uit: Four Weddings and a funeral, ne film da iedereen al 100 x gezien heeft en ikke nog geen ene keer. Bleek typische voorspelbare hollywoodfilm te zijn, maar was wel gezellig, dieptepunt van de dag was voorbij, dacht nie meer aan de trouble. Werd naar het einde van de dag toe jammergenoeg wel nogal verkouden, dus was beter vroeg gaan slapen. Maar helaas, film was maar om 1u gedaan, dus werd toch nie zo vroeg, terwijl ik er morgen wel om 7u45 terug uit moet L Hopelijk valt die verkoudheid morgen wat mee!

Vandaag om 10u30 opgestaan, ik moest immers om 11u30 bij de kapper zijn. Ik kwam daar mooi op tijd toe, maar moest nog dikke 5 minuten wachten op een stoeltje zonder boekskes of andere bezighouding. Twas gelukkig ne vriendelijke coiffeur, hij kon er dan ook nog mee lachen dak al van den eerste keer op de kapstoel ging gaan zitten ipv aan de wastafel, verstrooid als ik was… Die kapper deed da precies nog goe, wist duidelijk wat hij deed. Had gevraagd om het beetje in laagjes te knippen en om er een 3-tal centimeter af te doen. Intussen hield ik het oude meetje dat onder handen genomen werd door het coiffeuzeke nauwlettend in de gaten. Haar kapsel werd geknipt, gekruld, gedroogd, afgewerkt én overspoten met 5 liter haarlak. Ze moest 18€ betalen. Fantastisch dacht ik, dat wordt dus een stuk of 15€ ofzo voor mij, ga er nog goedkoop vanaf geraken. Kapsel af, resultaat goe gelukt, naar de kassa… coiffeurke tikt wa op zijn rekenmachientje en ja hoor, u raadt het al: 32€!! Verschoot me een bult! Heb twee keer wablieft gevraagd, en toch maar eens laten vallen dat het meer was dan verwacht. Op de muur stond er immers da knippen voor vrouwen vanaf 10€ was, dus had me nie aan meer dan het driedubbele verwacht! Achteraf gezien is de kans best wel groot dat hij misbruik gemaakt heeft van mijn niet zo vlotte kennis van het Spaans en had ik beter eens gevraagd om op te schrijven waarom het juist zo veel was. Heb er nog een tijdje gefrustreerd mee rondgelopen! Maar was wel kontent met het resultaat, dus da verzachtte de pijn wel wat…

In de namiddag ging ik op mijn fietsje naar Astrid om daar enkele bergen schoolwerk te verzetten. Het is bij 1 klein taakske gebleven, den dringendsten dan nog wel. Rest zal voor morgen zijn zeker? Heb er ook beetje gesurft, aangezien hun internet wel werkt en het onze nog steeds foetsie is (jawel, sinds woensdag al!), en dan heb ik het inderdaad wel degelijk over ons betaald internet! We behelpen ons dus nog altijd met het draadloos netwerk van de gebuurs da vaak wegvalt of zeer zwak signaal uitzendt. Hopelijk ist rap terug ze, tis echt om van dood te vallen, ge betaalt da internet voor 30 dagen per maand en ge hebt het amper 20 dagen! Apeland…

’s Avonds ben ik lekker thuisgebleven, beetje gerelaxed… zorgen dak morgen fit ben om wa voor school te werken!

Slaapwel!

Ben er zelf van verschoten dat al 11u59 was toen ik “’s morgens” op mijn klok keek, had blijkbaar behoorlijk lang geslapen. Weeral een dagje vrij, het leven is toch erg hé… Vandaag kwamen Ruth haar ouders een bezoekje brengen. Ze waren vannacht pas om 2u in hun hotel geraakt (slim om wel een huurauto te regelen maar geen kaart) dus kwamen nu rond de middag eens kijken. Ik was amper 5 minuten uit mijn bed of ze waren daar al, zal dus niet zo’n goeie indruk gemaakt hebben vrees ik :-s achja, mijn probleem nie…

Heb heel den dag binnengezeten, beetje voor school gewerkt, tot ik behoefte aan frisse lucht had, heb dan rond uur of 17u wat rondgekuierd in de winkelstraat en overal wa spullekes betast en bekeken en lekker niets gekocht. Moet dringend eens naar de kapper, dus toen ik aan een betrouwbaar ogende kapperszaak passeerde ben ik daar maar binnengestapt voor een afspraak. Op het prijzenbord stond dat het voor te snijden voor dames vanaf 10€ was, dus da klonk goe! Afspraak gemaakt voor morgen 11u30. Op mijn uitje had ik nieuwe schoenen met een klein hakske aan (ze waren zo mooi en zo goedkoop!), die al veel beter zitten dan int begin. Int begin dacht ik da ze een vreselijke miskoop waren, aangezien mijn tenen zo goed als afsterven in die schoenen, deden echt megaveel zeer. Maar gelukkig moesten die schoenen blijkbaar gewoon wa meerekken, want nu worden mijn tenen nie meer geamputeerd. Wel jammer da’k geen lakkerke op mijn hielen gelegd had, want mijn linkerhiel schreeuwde om bevrijding bij iedere stap, mijn stappen klonken ongeveer zo: tik help! tik help! tik help! Ook al was ik al bijna in mijn eigen straat en had ik al iedere mogelijke manier van hielontlastend stappen geprobeerd, ik hield het nie meer uit, en besliste dan maar om die linkerschoen af te doen. Dus ging het toen ongeveer als volgt: tik plof tik plof tik plof. En een potzwarte linkervoet was eveneens het gevolg. Maar wat was ik blij dat die rotschoen af was! En ja hoor, heb intussen een lekker schoon blaartje op mijn hiel, dus was nie aant blèten vo nix!

’s Avonds zaten zowel Ruth als ik te nietsen in de zetel: ik had geen zin om uit te gaan en zij blijkbaar ook nie en haar ouders waren al naar hun hotel omdat ze moe waren (moe, jaja da zeggen ze dan ;-) ) en aangezien Nicola haar films nog bij ons lagen, besloten we er samen eentje te bezien: Meet the Fockers! Bleek wel nog een grappige film te zijn, wel jammer dat hij in Ruth haar pc de helft van de keren doorsloeg en we na een tijdje dus naar mijn laptop switchten. Tjaaaah, als je kwaliteit koopt hé…

Was gezellig, lekker nix doen is altijd leuker met z’n tweetjes dan alleen, en ik heb natuurlijk ook graag iemand om tegen te zagen tijdens een film: oooh, da is onrealistisch, ooh da is ne lelijkaard, oooh ocharme da hondje (werd doorgespoeld, was tevens onrealistisch)…

Rond 1u ofzo wast filmpje gedaan (duurde langer dan verwacht) en kroop ik onder de wol. Geen actieve dag geweest, but who cares…

Vandaag eigenlijk al mijn eerste dag weekend: zaaalig! Kheb normaalgezien 3 lessen de donderdag: lenguaje jurídico, Discourse Analysis en Cultura de Francia. Zowel Discourse Analysis als Cultura de Francia waren gecancelled (deze keer waren we daar wél van op de hoogte) dankzij een of andere zeeer interessante conferentie die momenteel bij ons op school doorgaat. Lenguaje Jurídico ging wél door, maar is zodanig boertig saai dat we afgesproken hebben dat we niet alledrie elke week om 9u in die les gaan gaan zitten, maar een beurtsysteem zullen doen van wie wanneer gaat, en die geeft dan de notities aan de andere. Meestal is het toch zo dat het antwoord op de vraag ‘wat hebben jullie vandaag gedaan in Lenguaje Jurídico?’ ‘Niets’ is, en daarmee wordt dan ook effectief niets bedoeld. Vandaag was het aan mijn beurt om thuis te blijven: Astrid en Ruth waren vorige keer beiden afwezig en vonden daarom dat ze nu alletwee zeker wél moesten gaan. Dus ben ik lekker in mijn bedje blijven liggen en heb dus heel de dag geen les gehad. En aangezien ik de vrijdag sowieso geen les heb (lukt me in Gent nooit, en nu wel!), heb ik dus een zeeeer lekker lang weekend, olé!

Heb huismoedertje gespeeld vandaag, eerst lakens gewassen en gedroogd, dan nog wa boodschapjes gedaan, kleertjes gewassen en gedroogd (natuurlijk nie meer droog geraakt, dus nog ‘n nachtje laten hangen…) en dan uitgebreid de tijd genomen om lekker te koken: spaghetti met verse groentjes! Opt gemakske met muziekske groentjes gesneden enzo, deed er nie toe dak lang bezig was…had toch tijd! Bij het wassen van de was (van wat anders) heb ik wel helaas ontdekt da onze boiler het water van de wasmasjien nie opwarmt: dus ook al ligt de boiler aan en ook al zet je de knop op 40°, de was wordt altijd koud gewassen! Hoe ik da zo spitsvondig ontdekt heb? Simpel: de vlam schiet nie aan als de was gedraaid wordt, de was voelt nie warm aan als je ze er vlak na het wassen uithaalt, en zelfs een simpel chocoladevlekske gaat nie uit mijn rok, is nie de eerste keer dak merk da vlekken er nie uitgaan. Dus ja, is idd nie echt goe nieuws, kan nie echt hygiënisch zijn voor de dingen die hygiënisch gewassen moeten zijn hé. De zweet- en rookluchtjes zijn er wel uit en truikt lekker fris naar waspoeier, maar de vlekken blijven, en dus ook de gedachte da’t nie echt gewassen is :-s. Best eens aan de huisbazin vermelden, denk wel da da haar verantwoordelijkheid is.

 Mijn uitstapjes naar de wasdraad op het dakterras waren zo goed als de enige frisse lucht die ik gehad heb eigenlijk vandaag, behalve ook nog mijn trip naar de brievenbus om eindelijk mijn Learning Agreement te posten (anderhalve minuut stappen) en mijn tripje naar de Dia (klein supermarktje) voor wat inkopen te doen (2,5 minuut stappen). Ni veel beweging gehad dus, maar da geeft nie, heb me ook nie verveeld eigenlijk. ’s Avonds afgesproken op msn met Brecht, maar het vast internet werkt al sinds gisteravond nie meer (waarom betalen we daar eignlijk voor!?) en het draadloos internet was al heel de dag van dienst geweest en kon ik nu opeens geen verbinding meer mee maken! Maar aangezien da draadloos netwerk beter ontvangbaar is in Ruths kamer, mocht ik me daar installeren en heb dus uurtje zitten msn’en op Ruth haar bed, waarvoor dank. Een msn-gesprek met Brecht was natuurlijk een leuke afsluiter van de dag, maar heb toch wa meer behoefte aan hem in real life ze! Nog 18 daagjes…

Weer een prachtig weertje vandaag. Rond 16u40 naar school gefietst om daar om 17u in de les te gaan zitten, weer prachtig op tijd vertrokken dus (kuch kuch). Om 17u klop sluit ik mijn fiets aan school, heb dus schoon tempootje gehaald én mijn kortere route blijkt effectief korter te zijn! Moest eerst nog eens langsgaan bij Gloria Torralba, mijn Erasmuscoördinatrice die wél bevoegd is om mijn Learning Agreement te ondertekenen. Daar Astrid tegengekomen, zij moest ook bij Gloria zijn om dezelfde reden als ik, dus even later gingen we samen naar de les Traducción Audiovisual, de eerste praktijkles (zélf mogen ondertitelen, wiii) dus was het in het informaticalokaal. Wat bleek? Het was eigenlijk gewoon een zoveelste theorieles maar dan terwijl we achter computers zaten, terwijl we nie eens zelf iets op de computer mochten doen! Dus ja idd: 5 man aant opletten (waaronder ikke!) en al de rest aant surfen en emails aant checken natuurlijk (heb ik ook wel eventjes gedaan maar echt nie lang hoor!). Bleek behoorlijk interessant te zijn, dus ikke massaal opschrijven, tot ik zag dat er een meiske een bundelke had met de exacte inhoud van die powerpoint en van wat de madam zei. Wij achter de les naar de kopiedienst om da te gaan kopen, en bleek idd precies hetzelfde te zijn als wat ik zo krampachtig had zitten opschrijven! Handig voor de volgende keren…

Was al donker toen ik om 19u naar huis fietste (mét flashy fietslichtjes dak meeheb van thuis deze keer) en was in amper 20 minuten thuis, terwijl er om de een of andere reden extreem veel verkeer op de baan was. Oké, 19u is hier wel spitsuur, maar zo druk had ik het nog nooit gezien! Ruth heeft welgeteld een uur op de bus gezeten! Lang leve la bicicleta!

’s Avonds zijn Nicola en Peggy (Engeland, Manchester) langsgekomen om een vrouwenfilmpje te bezien. Nicola had een minidvdspeler meegekregen van haar lief en ge kunt da spel dus aansluiten op uw gewone tv, en zo de film op ‘groot’ scherm zien. Wel, uiteindelijk hebben Peggy en Nicola 10 minuten beziggeweest om da ding op ons tv aan te sluiten, mét telefonische hulp van haar lief dan nog wel! Maar uiteindelijk vulden vreugdekreten de living toen we Bridget Jones op het scherm zagen verschijnen. Ja u leest het goed: we keken naar Bridget Jones II, een excellente keuze, alhoewel we hem allemaal al eens gezien hadden. Er was ook nog Notting Hill, da’s mss voor als we lekker depri zijn J Ook Meet the Fockers behoorde tot de mogelijkheden, wil ik ook nog wel es zien eigenlijk. In een handomdraai toverden we chipkes, snoepkes en (low-fat!) koekskes op tafel, ik zorgde voor sfeervolle kaarsverlichting (wat had je gedacht) en de film werd gestart. Een gezellige avond, en een geslaagde film voor mensen die van films van dergelijk niveau houden natuulijk (ik dus). Nadien wilden de Engelse meisjes ook nog een aflevering van the Family Guy zien, een tekenfilmserie zoals the Simpsons, met dat verschil dat ik er nog nooit een aflevering van gezien had. Bleek te zijn zoals ik had verwacht: niet mijn ding dus, te simpsonachtig zelfs.

Maar dat deed niets af aan de gezelligheid van de avond hoor!

Moet ik proberen vaker te doen, zo'n filmavondje: goed voor contacten en moet je huis niet uitkomen!

Dagevaluatie: positief!

Les om 11u vandaag, informatica praktijk, een les die je niet mag missen als je wil begrijpen hoe je je verplichte taken tot een goed eind kunt brengen. Rond 10u30 in mijn zomerkleedje met korte mouwen naar school gefietst en dan nog bijna te warm gehad, het zonnetje deed zijn best ze! En dan komt ge van die Spanjaarden tegen met lange dikke broeken en vesten, zot zijn die gasten hier ze! 11u08 kom ik toe aan het lokaal: er brandt geen licht en der zit geen kat, er is ook niemand aant wachten bij het lokaal. Ik redeneerde da ze waarschijnlijk gistern in de les theorie (Ruth noch Astrid of ik waren er) gezegd had da de les van vandaag weg zou vallen en wij da dus nie wisten en besloot naar het pclokaal te gaan om wa taken te maken. Daar zag ik een meiske die normaal gezien bij ons in Informatica zit en na eventjes gepolst te hebben bij haar wist ik dat ik beter mijn schoolmails gecheckt had, want iedereen had blijkbaar een mail gekregen over het wegvallen van de les. Bovendien wist ik ook al dat de volgende les (Discourse Analysis) wegviel vanwege een saaie conferentie, daarvan had ik immers een mail gekregen op mijn persoonlijk e-mailadres, dus er stonden drie lege uren op het programma voor de eerste niet-geannuleerde les van die dag, dus besloot ik na mijn computerwerk terug naar kot te fietsen, ondanks het feit dat het een 25-tal minuten fietsen is en ik dus al een klein uurtje kwijt zou zijn. Op kot maakte ik mezelf snel iets om te eten en hield me wat bezig. Toen het tijd was om terug op m’n fietsje te springen, besloot ik om eerst eens op mijn kaart van Castellón een deftige fietsroute naar school uit te stippelen, want idd: ik doe nog steeds een exteem foute baan om heelhuids in school te raken. In het begin reed ik gewoon door stopborden, sinds mijn ontmoeting met De Vriendelijke Flik niet meer, maar doe ik wel extreme ommetoer. En nu dames en heren, nu het schooljaar al anderhalve maand bezig is, heb ik een geschikte route gevonden! En ik merkte het ook duidelijk aan het aantal minuten fietsen dat ik vroeger ommetoer deed. Was idd sportieve dag vandaag, heel diene trot 4 keer afgelegd, jawel!

Om 14u stond ik dus prachtig op tijd in lokaal HA1105 voor mijn eerste les Historia de la España Antigua, die deze keer wel op het vermelde tijdstip plaatsvond. Vond het best nog wel interessant en kon er mijn aandacht tamelijk makkelijk bijhouden, dus ga het wel overleven om dit vak te volgen. Daarna volgden twee uurtjes Litérature Française, sorry broer en zussen ze heeft niet naar jullie gevraagd L en we hebben ook nie verdergedaan met die ontbrekende woordjes in het liedje invullen, helaas pindakaas. Van 17u tot 18u30 ten slotte nog Geografía de España van een gefrustreerde docent die ons tevergeefs probeerde aan te sporen tot wat meer actie en participatie. Jammergenoeg is het uur veranderd en is het dus al donker om 18u30, dus moet je je fietslicht aanleggen om naar huis te fietsen. En van een fiets die je van school krijgt verwacht je toch dat da licht wel zal marcheren…niet dus! De eerste keer dat ik mijn dynamo uittest was natuurlijk deze avond, wanneer me een 25 minutenlange fietstocht in het donker te wachten staat. Ik ben heelhuids op kot geraakt, maar voelde me toch nie echt veilig ze! En de 5 flikken waaraan ik gepasseerd ben hebben me ongetwijfeld gezien maar vonden het blijkbaar doodnormaal dak geen licht had, hebben er nix van gezegd! Gelukkig heeft Slimme Papa er nog vlak voor mijn vertrek aan gedacht om afneembare kleine fietslichtjes mee te geven, dus die ga ik hier goe kunnen gebruiken!

’s Avonds heb ik voor de eerste keer in mijn leven zelf puree gemaakt en twas zeker nie slecht! Had geen goesting om boodschappen te doen en heb me dus beholpen met wat er nog in mijn kast en frigo lag: een grote stapel patatten die nie lang meer goe gaan blijven en 3 karoten. Dus was mijn avondmaal een berg puree met een berg gestoofde karootjes, lekker hoor! Op msn 's avonds zag ik Mar, één van onze Spaanse chirovrienden, en we hebben afgesproken dat ik volgend weekend (16-17-18 november) naar Barcelona bij hen op bezoek kom! Wiiii !!! Kmag bij haar logeren en ze gaat me (neem ik aan) Barcelona tonen. Moet gewoon nog plaatsje gaan reserveren op de tourbus, ga daar nie te lang mee wachten. Kijk er alvast naar uit, altijd leuk om een weekend gevuld te krijgen hier. Voor de rest heb ik 's avonds nog wat gezellig samengezeten en gebabbeld in de zetel met Ruth en Rafa, tot Nicola langskwam om samen een filmpje te zien. Daar kwam nie veel van in huis aangezien Ruth een berichtje kreeg om uit te gaan. Daar had ik deze keer al heel wa minder goesting in, dus zijn Nicola en Ruth uitgeweest terwijl ik onder de wol kroop en een avontuurlijke reis doorheen Dromenland meemaakte.

Van een dagske tjoolen gesproken zeg! Was een typische Isabelledag!

7u40 gaat de wekker, had immers les om 9u: informatica theorie, supersaai en superhard gewoon de inhoud van het boek afratelen. En was zoooo moe, dus ja hoor, heb mijn wekker een uurke later gezet en nog ’n uurtje geslapen. Dan er (wel met veel moeite) wél uitgeraakt en naar de les van 10u geweest: Engels. Weten jullie nog dat mijn keuzevak Engelse Lexicologie was? Wel da was dus boertig saai én werd door de Verschrikkelijke Vent gegeven, dus doe ik nu ook hetzelfde keuzevak als Michaela en Ruth: het heet ‘Engels’ maar is…sportles die in het Engels gegeven wordt! Het was dus de eerste keer dat ik er naartoe ging en wist nie waar het was, en Ruth was in haar bed blijven liggen. Dus belde ik naar Michaela, die het nie echt duidelijk uitlegde en er tevens zelf nie was, dus vond ik wel enkele lokalen die het zouden kúnnen zijn, maar van geen een was ik zeker. Bovendien realiseerde ik me juist dat ik in het vervolg beter geen rok meer aandoe op maandag sportdag, ofwel iets sportiefs meeneem in het vervolg. Jawel, u raadt het juist: besloot om nog maar eens te skippen, erg hé. Ben dan eerst naar Erasmusdienst geweest omdat ik een handtekening op mijn eindelijk definitieve Learning Agreement nodig had, kreeg daar te horen dat ik voor die handtekening bij iemand anders moest zijn, iemand die pas woensdag in hare bureau is dan nog. Dan nog anderhalf uurtje op internet gezeten in pc-lokaal, blog geüpdatet, mails verstuurd, een facebook account aangemaakt! Ziet er iets leuks uit maar moet het nog wa onder de knie krijgen precies.
Dan werd het 12u, tijd voor de les Historia del pensamiento Europeo dus. Maar als je pas om 12u uit pc-lokaal vertrekt, kun je nie om 12u in les in ander gebouw zijn. En als je om 12u10 da gebouw binnenwandelt, ben je eigenlijk nog tamelijk op tijd, dus geen probleem. Behalve als je dan door hebt da je int misse gebouw staat en dus pas om 12u20 in de juiste les zou kunnen binnenvallen. Bovendien moest ik sowieso ook vroeger uit les vertrekken om naar de nieuwe les van 13u te gaan. Ja, da moek dus ook nog es uitleggen é: ons learning agreement is nu dus in orde, we hebben een geschikt vak gevonden van het geschikt aantal studiepunten, maar het valt wel op momenten da we andere lessen hebben. Dus ik heb sowieso al Historia del pensamiento Europeo van 12u tot 14u, en nu komt daar dus ook die nieuwe les (Historia de la España Antigua) bij van 13u tot 15u. Dus moeten we ons opsplitsen en moeten er 1 of 2 van ons om 12u55 uit die ene les vertrekken en naar het andere gebouw spurten om naar die nieuwe les te gaan, en dan met mekaar notities uitwisselen hé :-s
Dus, ik ben nie meer geweest naar Historia del pensamiento Europeo, wou niet én 20 minuten te laat binnenkomen én middenin de les terug vertrekken, dus heb ik me op een bankje int zonneke geïnstalleerd tot het bijna 13u was en me dan naar het lokaal van Historia de la España Antigua begeven. Er zat amper 1 ander meisje te wachten aan het lokaal, en diene vent kwam maar nie af ... Dan kwam er ne vent van middelbare leeftijd af en ging binnen in da lokaal, zo'n 10 minuten te laat. Yes dacht ik, hij is er, kzal ook naar binnen gaan. En die vent zat daar gewoon aan een tafelke temidden het lokaal. Vond het wel gepast om de prof eventjes te laten weten dat ik een nieuwe Erasmusstudente ben, dus ikke tegen die vent schoon beleefd vragen: "Bent u de professor van dit vak?" Nope, ik ben hier gewoon student. Lap, dien zal ook gelachen hebben. Aangezien we na 20 minuten wachten nog steeds maar met 3 studenten aant wachten waren en er gene prof in zicht was, besloten we het hazenpad te kiezen, de les was waarschijnlijk buiten ons medeweten gecancelled. Dat was dus mijn lesdag van vandaag: een hele dag school en geen enkele les meegevolgd, goe bezig! Was beter thuisgebleven...Op mijn fietsje terug richting kot kwam ik Astrid, Marijke en Kelli op wandel tegen. Kelli volgt die les ook (die nieuwe les, die dus blijkbaar nie doorging) en wist me doodleuk te vertellen da't van 14u tot 15u les is, ni vanaf 13u, terwijl het wél zo op internet stond! Waarom kon ze me da dan nie vertellen toen ze me vlak voor die les in de gebouwen tegenkwam?! Nutteloze dag, grrr...! Gelukkig wel nog steeds mooi weertje, zalig!
's Avonds was er op Astrid haar dakterras een bbq'tje, en ben daar natuurlijk naartoe geweest, was nog de moeite ze! Ondanks het feit da ze een Vlaamse film toonden op de Spaanse versie van één. De film 'Antonia', met Jan Decleir en nen hoop dak nie ken, was grappig om Nederlandse aftiteling te zien op Spaanse tv, zijn da al nie meer gewoon he. Was wel natuurlijk gedubd, dus doen Jan Decleir een Spaanse zin uit zijn botten begon te slaan, ging ik ervandoor, op naar de bbq! Ikke met m'n fietsje naar Astrid, is wel nog efkes fietsen, maar soit. Zaten daar trouwens met 5 belgen. Astrid en ik en haar drie bezoekers: Marijke (vriendin), Jason (haar broer) en Herlinde (Jasons lief). Was echt gezellig! Met kaarsjes en jason die gitaar speelde en niet-bestaande liedjes zong, iedereen over vanalles aant babbelen en lekker eten op tafel (manchegokaas is lekker!)
Ben rond uur of 12 al weggegaan omda'k moe was, maar was met spijt int hart: was daar sfeervol!
Mis da wel, zo'n gezellige vrienden-/familiemomentjes rond een vuurtje of rond een tafel met eten en/of drank... Zal da vaker moeten proberen te doen!
Dikke zoen iedereen! xxx

Wonderbaarlijk en jammer genoeg was ik om 11u30 al wakker, zo heel veel heb ik dus niet geslapen :-s
Begonnen met rustig ontbijtje (mét Kwakies, wiii!!) en mijn pc in gang gestoken. Nog 22 daagjes voor mijn keppe op bezoek komt, dat overleef ik wel... denk ik.
Vandaag heb ik echt echt écht gene klop gedaan. Ik schaam me om het te moeten zeggen, maar ik ben zelfs nie eens buitengekomen, behalve op het balkon dan Ik wou nochtans wel eens een wandelingetje maken hoor, maar het is er simpelweg nie van gekomen, en 's avonds was het dan al zo vroeg donker (stomme uurwisseling) en dan had ik natuurlijk al helemaal geen zin meer om mijn kot nog uit te komen. Het ging nochtans wel welkom geweest zijn, wat beweging : om wa meer energie te krijgen of alleen al om  wat honger te krijgen, want da was dus nie 't geval. Had de ingrediënten gekocht om Hongaarse stoofschotel te maken, een recept van Brecht da vree lekker is, maar had echt geen honger aangezien ik gene klop gedaan had die dag. Oké, gene klop is overdreven: ik heb wel degelijk roddelboekskes zitten lezen, in mijn erasmusdagboekske geschreven, gemsnt, muziek beluisterd... zeer actieve dag dus! Rond een uur of 18 besloot ik toch maar mijn msngesprek met Brecht stop te zetten (zou later op de avond toch nog met webcam online komen op skype) en te beginnen koken. Heb ik eigenlijk wel nog mijn plezier in gehad, gewoon met wat muziek super opt gemakske koken. Rond 19u kon ik beginnen eten, en khad er best wel zin in en was lekker, dus heb ik 2 grote borden met ne toren gegeten, zat echt supervol! Had drie uur later nog steeds het gevoel alsof ik net van tafel kwam.
Enkele uurtjes later kwam Ruth thuis van haar reisje naar Madrid met de studentenraad, net op het moment dat Brecht me opbelde op Skype. Dus kreeg Brecht voorrang en hebben we wat geskypet. Na een leuke babbel met mijn keppe sloot ik skype af en besloot ook eens een babbeltje met Ruth te slaan, over Madrid enzo.
Hebben leuk gebabbeld, maar rond 23u30 begon ik toch echt wel naar m'n bedje te snakken! Nog vlug mijn blogverhaal afwerken waar ik mee bezig was, en onder de wol! Intussen al weer 12u, had er beter wat vroeger ingekropen, morgen weer lesdag...

Hmmm… wat heb ik vandaag zoal gedaan? Ah ik weet het al! Niets, niets en nog eens niets. Behalve ’s avonds dan. Overdag heb ik de hele dag achter mijn pc’tje doorgebracht met msn en skype, rond een uur of 17u30 ben ik naar de Carrefour inkopen gaan doen en dat was het zo ongeveer. Bij het naar de Carrefour wandelen kwam er trouwens nen typ naar mij met een blaadje. Ik wou doorlopen maar hij drong behoorlijk aan, dus keek ik er toch maar eens naar. Ik zag namen en handtekeningen staan, en kon opmaken dat het een petitie ten voordele van de doofstommen was. Zelf kon die kerel trouwens ook niet babbelen, of hij deed alsof. Ik dacht oké, met een petitie kan ik niet veel misdoen hé, kzal daar es mijne krabbel op zetten. Ikke naam ingevuld, krabbelke gezet en dan pas gezien dat er in het volgende kotje ingevuld moest worden hoeveel eurootjes je doneerde. Ikke: oeps! Was nie van plan geld te geven, vo’t zelfde geld is da gewoon ne schooier die een schoon blaadje uitgeprint heeft en nie van plan is om da geld aan dove mensjes te geven, dus ik probeer da aan die kerel duidelijk te maken, maar dien had natuurlijk geld geroken en gaf nie op en bleef maar naar het kotje met het in te vullen bedrag wijzen. Met alle chinezen maar nie met de deze dacht ik bij mezelf, dus duwde ik hem het blad en de stylo terug in zijn handen en wandelde verder zonder om te kijken…niet mooi van mij, ik weet het, maar hoe maak je je vergissing duidelijk aan ne dove Spanjaard?!

Foert, hij moest er maar betrouwbaarder uitzien hé.

Juist omdat ik de bijna volledige dag binnen gebleven was, had ik echt zin om ’s avonds es uit te gaan. Lobke, Michaela, Kim en Ruth zaten in Madrid, Andreas in België, Dani in Menorca, Nicola in Marbella… ik leek wel helemaal alleen in Castellón! Stuurde dan maar een berichtje naar Maricela, maar aangezien ze in de verste verte niet antwoordde stuurde ik toch maar ‘ns een berichtje naar Astrid. Kwou het aanvankelijk nie aan Astrid vragen om weg te gaan aangezien ze een vriendin uit België (Marijke) op bezoek had en ook al omdat ik haar aanbod van gisteren om weg te gaan afgewezen had. Ze reageerde echter enthousiast en zodoende liep ik rond 23u30 richting las tascas bij de Plaza Santa Clara waar we afgesproken hadden. Van daaruit gingen Astrid, Marijke, Miriam (Astrids kotgenote) en ik eerst naar hun kot, waar we calimocho dronken om wat in the mood te komen. Calimocho is normaal gezien goedkope rode wijn met cola, in dit geval was het met citroenlimonade, is lekkerder dan het klinkt! Ja da ging vlotjes binnen ze, … J

Met nog twee flessen calimocho voor onderweg trokken we dan naar de ‘411’, een klein vuil barke waar ik nog nooit geweest ben en waar ik ook nie van plan ben nog terug te gaan. Moest zeeeer dringend plassen dus ben ik ondanks hun waarschuwingen daar vlug naar het toilet geweest. Het was er gewoonweg smerig! De pis op de bril kon je nie afkuisen want er hing geen wc-papier, en ik moest zo dringend! Dus heb ik maar gewoon boven die pot gehangen, steunend tegen de vuile muren en me behelpend met de papieren zakdoekjes die Miriam meehad. Hier wilden we niet blijven! Op naar Pub Terra dus maar! En daar zijn we dan ook de rest van de avond gebleven! Het was echt nog tof, hoewel er zo goed als geen volk zat. We waren met zes: Marijke, Astrid, Miriam, ikke en Lucho en Bruno, twee maten van Astrid en Miriam die we onderweg tegengekomen waren. We bestelden calimocho en 7 shotjesglaasjes. We speelden een spelleke waarbij je een muntje hard tegen de tafel moet smijten en in wiens glas het is, moet er eentje drinken. Als het in het extra glaasje in het midden terechtkomt, mag de ‘werper’ beslissen wie er hoeveel glaasjes moet drinken. Bv. Alle zes voor Bruno, of drie voor Marijke en drie voor Isabelle… Laat ons de avond als volgt samenvatten: veeeeel calimocho! Was behoorlijk beschonken, maar kroop met een tevreden gevoel in mijn bedje (om 4u45): had me echt geamuseerd, hebben veel gelachen, mocht ook nog es hé!

Het is officieel mensen: 4u45 is vroeg! Veel te vroeg zou ik zelfs durven zeggen. Maar toch moesten we op dat onmenselijk uur opstaan aangezien broer en zussen hun vlucht om 6u50 hadden. Eerst een vlucht van Valencia naar Madrid, dan van Madrid naar Zaventem. Wij dus om kwart voor vijf uit onze stapelbedjes geklommen met oogjes die nog half dicht zaten. Gepakt en gezakt naar de receptie, waar de vriendelijke meneer een taxi voor ons belde, ne monovolume, zodat de rolstoel er ook in kan. Het was stil, toen we die ochtend zo vroeg voor de laatste keer met z’n vieren samenstonden, wachtend op de taxi. Het was donker en fris en we waren elk in onze eigen gedachten verzonken. De taxi kwam. Alles inladen, nog een laatste blik op het hotelletje…en rijden maar. Al aeropuerto por favor. De stad baadde in een zee van lichtjes en lampjes en hoewel er al best wel wat volk op de baan was, was het stil. Stil in de auto, stil buiten…enkel de geluiden van auto’s die zachtjes over het wegdek glijden. Mooi uitzicht. Momenten en dagen die ik zo graag wat langer vast had gehouden. Schuldgevoel: had ik wel genoeg genoten van die kostbare minuten samen? Geruststelling: ja.

Aankomst in de luchthaven: begin van het einde. Eerst het hele boeltje, inclusief rolstoel inchecken, daarna nog wat tijd rekken. Op stoeltjes gaan zitten en bijna in slaap vallen. Nog enkele laatste kiekjes, om terug in de sfeer van de laatste dagen te kunnen komen bij het bekijken ervan. En dan, alsof er ergens een onhoorbare klok werd geluid, beslisten ze dat het tijd was, tijd om te gaan. Door de douane te gaan. Weg van mij te gaan. Weer alleen.

Traantjes…krop in de keel…nog een laatste keer zwaaien, een laatste glimlach, een laatste blik. Het einde van het einde.

Tot ziens, hasta luego…het was fijn samen, hopelijk voor jullie ook. Weer een hoofdstuk afgesloten in mijn boek dat steeds herschreven wordt, maar nog geen titel heeft.

Ligt het aan mij of heeft iedereen dit? Zo’n afscheid weegt op me, een druk die niet weggaat, hoe graag ik ook zou willen. Terug alleen. Op de metro, op de trein en op de bus, heel de weg terug naar ‘huis’…alleen en leeg. Dankbaar voor de mooie tijd samen, dat wel, maar helaas blijkt dat niet genoeg om me vrolijk te stemmen. Amper 8u ’s morgens is het wanneer ik terugkom in mijn lege flat. De twee extra matrassen tegen de muur, de verhuisde meubeltjes uit mijn kamer…alsof ze er nog zijn, gewoon eventjes boodschappen gaan doen en straks staan ze hier weer. Nee? Opruimen dan maar, back to ‘normal’, hoewel ik de voorbije dagen veel leuker dan ‘normal’ vond. Geen kat online op msn of skype. Na een tijdje plopt Brecht tevoorschijn op mijn scherm, lichtpuntje in de dag. Fijn gemsnt en geskypet met webcams, maar zelfs het einde van die gesprekken ervaar ik als telkens weer afscheid nemen, het valt me moeilijk. Vandaag is zo’n dag waarop je liefst gewoon in huilen zou kunnen uitbarsten en dat iemand je dan vasthoudt, en zegt dat alles wel in orde komt, zonder te vragen wat er scheelt. Huilen tot er geen tranen meer zijn, en dan zien dat de wereld nog steeds draait…

Geen happy talk vandaag, ik weet het. Dit zoveelste afscheid heeft m’n hele dag overheerst. Nu komt de gevreesde periode van 24 dagen zonder bezoek noch zelf naar huis gaan, het langste dat ik al moeten trotseren heb. Ben beetje bang, beetje eenzaam, beetje veel zelfmedelijden, want ik weet ook wel dak gewoon een slechte dag heb, ik weet ook wel dat ik me hier amuseer, maar die donderwolk die boven mijn hoofdje hangt heeft besloten om er de hele dag te blijven hangen, niets aan te doen.

Op Astrids vraag om ’s avonds mee uit te gaan antwoordde ik dan ook negatief, ook al omdat ik al een lange dag achter de rug had en moe was.

Vroeg in mijn bedje gekropen, met de melancholische gedachte dat dit opnieuw mijn eerste nacht alleen is, de eerste in een reeks van 24…sniksnik…Nee, dit was niet echt m’n gelukkigste dagje neen, maar een nachtje slapen kan wonderen doen, let’s hope so…

Helaas de laatste (volledige) dag dat broer en zussen hier zijn, tis veel te snel gegaan! Plan was om trein van 11u25 naar Valencia te pakken, dagje Valencia te doen en daar ’s nachts in jeugdhotel te slapen en van daaruit vrijdagochtend vroeg naar luchthaven van Valencia te gaan waar ze om 6u50 hun vlucht terug naar huis hadden.

Wij deze ochtend dus alles inpakken en opruimen, en om 10u45 stonden we al in het buskotje voor de bus van 11u zodat we mooi op tijd in het station zouden zijn voor de trein van 11u25. Maar helaas, dat was buiten de feestdagenregeling van de busdienst gerekend: pas om 11u30 kwam er een bus, dus we moesten het met de trein van 12u28 stellen… Bovendien kwamen we op de bus juist hetzelfde tegen als wat ik de vorige keer met Brecht tegengekomen was: de bus stopte niet aan het station, alleen in de straat ervoor, wat nog steeds tamelijk wat stappen was en reed dan direct door naar de lange straat ná het station, en stopte pas aan het einde ervan. Waarschijnlijk door de werken die in de straat van het station gaande zijn, ik wist dat het verkeer ondanks de werken daar wel nog passeerde, maar had nog nie fits da ’t maar in ene richting was en de bus in onze richting dus blijkbaar nie aant station kon passeren. Maar toch…dan mochten ze er toch wa dichter bij gestopt zijn ze! Nuja, we zijn dan maar uitgestapt aan de volgende halte en hadden daar enkele minuten later een bus in de andere richting, die wél aan het station stopte. Nog steeds waren we ruimschoots op tijd voor de trein van 12u28 die al netjes op ons stond te wachten en waardoor we dus genoeg tijd hadden om met bagage en rolstoel en al in te stappen en een plaatsje uit te kiezen.

Een dik uur later stonden we gepakt en gezakt in station Valencia-Nord, waar Stefanie en ik eerst eventjes in de Tourist Info gingen gaan checken of we niet via metro of bus in ons hotel konden raken, het antwoord was: metro nope, bus yep maar met gigantische ommetoer. We besloten te voet naar het hotel te gaan: het was een 20-tal minuten stappen en we hadden een duidelijke kaart én we zagen het zitten. Wel wou ik hen per se eerst nog meenemen naar de Plaza de Toros, de stieregevechtenarena van Valencia die ik best wel de moeite waard vond en die vlakbij het station ligt. Dat gingen we dus nog mét rugzakken doen alvorens onze tocht naar het hotel aan te vangen. En blijkbaar was er goed nieuws voor ons: er was blijkbaar een Middeleeuwse markt met allerlei kraampjes in de binnen- en buitenkant van de Plaza de Toros van 1 tot 4 november, lucky us!. Daardoor was de arena zelf nauwelijks te bezichtigen aangezien er pal in het midden een gigantische tent stond met kraampjes erin, maar kheb hen toch enkele reeksen zitplaatsen kunnen aantonen, het is al iets hé. We besloten dat we eigenlijk wel wat tijd wilden uitrekken om de kraampjes te bezichtigen en er iets te eten in de vele eetkraampjes, dus gingen we eerst terug het station binnen om onze bagage daar in kluisjes te proppen zodat we rustig konden rondkuieren. Dan hadden we wel nog het probleem van de mindervalide medemens: Michiel kon perfect wat op zijn krukken rondhuppelen tussen die kraampjes, maar wat gedaan met de rolstoel? Geen paniek, superpapa had een cijferslot meegegeven en we konden de rolstoel dus vastmaken aan een poort…moest het slot werken. Het was thuis nog uitgetest geweest, maar nu lukte het dus langs geen kanten meer om da slot toe te krijgen, gelukkig was het niet andersom: dat we het wel toe kregen maar dan niet meer open: dat zou nog groter probleem geweest zijn! Dus wij naar het toreadormuseumtje om te vragen of we onze rolstoel niet eventjes bij hen mochten droppen maar neen hoor. Tijdens het bezichtigen van hun ienieminimuseumtje mocht dat wel, maar bij het bezoeken van de kraampjes niet. Terwijl we toch in da museumtje waren om da te vragen hebben we er toch eventjes rondgelopen tussen de toreadorkleertjes, een opgezette stier en een minutieuze miniatuur van het gebouw. Dan maar terug naar buiten gegaan mét rolstoel, die Annelies de hele tijd meegezeuld heeft tijdens ons bezoekje aan de Middeleeuwse markt. Na eens kort rondgekeken te hebben wat er zoal te bikken viel maakten we elk onze keuze: Annelies en Stefanie aten een hartige pannenkoek, Michiel en ikke een lauwe maar lekkere pitta bij een (zogezegd?) Arabisch kraampje. Nadien nog een tijdlang de veeele kraampjes bezichtigd en bewonderd. Het was best wel handig dat die markt er was, want ik wist niet of er veel toeristische dingen zouden open zijn op een feestdag én of ze voor rolstoelpatiënten toegankelijk zouden zijn. Eenmaal we de kraampjes zowat gezien hadden (lekkere nougat gekocht, njammie!) gingen we ons gerief terug uit hun krappe kluisjes gaan bevrijden en stapten we richting jeugdhotel, dat verbazingwekkend genoeg veel dichter lag dan verwacht, een meevaller dus! Alles ziet er precies verder uit op zo’n kaart. Eenmaal aangekomen in het jeugdhotel kregen we te horen dat we een 4 persoonskamer kregen in plaats van een gedeelde 10 persoonskamer, dat was nog es mooi meegenomen! Dan hoefden we ’s ochtends vroeg tenminste niet doodstil te zijn bij het opkramen om naar de luchthaven te gaan. De kamer en het hotel zagen er dik in orde uit, en na er ons gerief gedropt te hebben besloten we nog even de omstreken te gaan verkennen: de Plaza de la Virgen en de Plaza de la Reina die vlakbij lagen. Leuk om met broer + rolstoel te sukkelen op de trapjes van de kathedraal en daardoor de hulp te krijgen van twee vriendelijke venten die er geen flauw idee van hadden dat hij net zo goed op 1 been da trapje naar omhoog kon springen J Die venten zaten daar met man en macht die rolstoel op te heffen, behulpzame jongens die Spanjaarden! In die kathedraal bleek er trouwens een misviering aan de gang, dus veel hebben we er niet rondgekeken. Je kon ook omhoog klimmen in de hoogste toren, van waaruit je een overzicht op heel Valencia hebt, leuk let’s do that! Lap, 2€ de man om naar boven te gaan! Dat uitje gaat mooi niet door! Zo’n geldklopperij in Gods Huis, hoe durven ze!? Op de Plaza Virgen vroegen we enkele mensen om eens een kiekje te trekken van ons viertjes, iets wat we nog niet of nauwelijks hadden. Voor de rest vooral veel zot en onnozel gedaan!

Rond een uur of 18u30 besloten we da onze maag wel al wat voedsel zou kunnen verdragen, en toen we dan ook nog eens aan een Mac Donald’s passeerden… Was al jaren geleden dat ik nog in ne Mac Donalds óf Quick geweest was, dus wou er wel eens naartoe. De rest was (overwegend) akkoord en dus bestelden we elk onze portie fastfood. Voor mij een chicken supreme met frietjes, dat smaakt! Vond dat ik die portie calorieën wel verdiend had na mijn vitaminerijke pitta (not) van die middag J. Om het festijn compleet te maken vonden we dat er ook nog wel een ijsje bij kon uit de ijszaak vlakbij, waar we ons aan de ruit al aan de vele smaken hadden staan verlekkeren. Eerst nog eventjes toerkes wandelen om wa plaats te maken in onze arme maagjes die niet wisten wat hen overkwam. En dan naar de ijsjeszaak, waar er nog net een tafel voor 4 personen vrij was, het lot was ons gunstig gezind! Bleek dat je er ook je eigen yoghurt kunt samenstellen: bv met fruit, met ontbijtgranen, met noten… Annelies en Stefanie gingen voluit voor de yoghurt, Michiel en ik hadden zowel in yoghurt als in een ijsje zin, dus nam Michiel en ijsje en ik een yoghurt en graaiden we regelmatig in elkaars coupe. Ook dit heeft gesmaakt, maar veel meer moest mijn maag toch niet hebben ze op dat moment!

Ook al was het nog niet laat, er stond ons een korte nacht te wachten en dus gingen we na deze heerlijk uitgebreide maaltijd terug richting hotel, waar ik op het internet nog vlug mijn blog wat updatete over wat er dinsdag allemaal gebeurd was, ondanks de boze blikken van de mensen die ook eens op 1 van de 4 computers wilden. Nadien nog mijn brief naar Brecht afgewerkt, die ik wou meegeven met zussen om hem af te geven. De rest was al (bijna) in dromenland, en ook mijn oogjes begonnen moe te worden, dus knipte ik het licht uit, het begin van de laatste nacht samen…

Er is behoorlijk veel gebeurd op deze Halloweendag, er zal dus veel te vertellen zijn. Aanvallen dus maar!

Wa moe je doen aje in Spanje zijt? Zeker eens chocolate con churros gaan eten als ontbijt! En dat waren we ook van plan, dus gingen we ietwat voor 11u naar de Calle Mayor en bestelden twee tassen chocolate en voor iedereen een stuk of wat churros. We hadden natuurlijk veel te veel chocolate, maar Michiel wou per se 2 tassen bestellen…Maar kom, het heeft vast en zeker gesmaakt, en da’s ’t voornaamste hé! Aangezien we dan toch vlakbij de Plaza Santa Clara waren, besloot ik hen eens mee te nemen naar die overdekte markt waar ze dagelijks kakelverse vis, vlees, groenten, fruit,… verkopen en die een behoorlijk zuiderse sfeer uitstraalt volgens mij, of toch zeker een vakantiesfeertje. Na wat rondgekuierd te hebben tussen vijgen en appels, konijnen en kippen en tevens nadat Stefanie een zakje kastanjes kocht, hadden we het zowat gezien en toonde ik hen ook eens de Plaza Mayor met z’n grote kerk/kathedraal (?). De fontein daar kreeg de nodige aandacht en het was er heerlijk zitten in het zonnetje. Maar helaas, we hadden onze bikini niet bij en gingen dus maar terug naar mijn appartement, waar we ons nog wat bezighielden met de dingen die gedaan moesten worden. Veel tijd om ons te vervelen was er niet, want ik moest om 15u naar de les Litérature Française en … ze gingen mee! Ik vond het sowieso al een must dat ze mijn school eens zagen, de les dan ook nog eens bijwonen was een leuk surpluske! Mijn school vonden ze blijkbaar wel nog mooi en groot, en dat vind ik dus ook! Na een kort rondleidingske gingen we naar het leslokaal, waar ik eerst eventjes aan de docente vroeg of mijn bezoekers de les eenmalig mochten meevolgen. Dat vond ze geen probleem, ze waren hartelijk welkom. Nu zaten er eens 10 studenten in de les ipv 6 J Ik was ervan overtuigd dat het de woensdag twee uren Litérature Française was, maar ik had het mis op, het was blijkbaar maar één uurtje. De les is snel gegaan. We moesten de ontbrekende woorden invullen in de tekst van een Frans liedjes van Brassens bij het beluisteren ervan. Makkelijk, doodgemakkelijk! Voor ons toch, die Spanjaarden daarentegen hadden nog een tweede luisterbeurt nodig om het te weten! Da’s nog nie’t ergste, enkele minuten later schreef de Madame een werkwoord vervoegd in de passé composé op het bord en vroeg aan een Spaanse: quel temps est-ce que c’est? Ten eerste wist ze nie da’t de passé composé was, ten tweede verstond ze de vraag al nie omda ze het woord ‘temps’ nie verstond! Ze kende da woord wel, maar was ervan overtuigd dat het ook temps uitgesproken wordt! Wij zaten daar echt met onze mond tot op onze knieën toen we da hoorden! Die mensen in die klas zitten dus wel int 4^de jaar hé! Oké, wel in een richting waarbij Frans een bijvak is, maar toch hebben ze al drie jaar Frans gehad en dan nog zoooo’n laag niveau, da moe echt deprimerend zijn voor die docente, zijzelf sprak vlekkeloos Frans en we hadden allemaal echt met haar te doen, tis ook een sympathiek mensje, dat waren broer en zussen zelfs met me eens. Ze zijn trouwens ook aan het woord gekomen tijdens die les, hun Frans werd nog eens op de proef gesteld: leuk! Annelies en Stefanie vonden het net als ik blijkbaar nog een leuke les, Michiel daarentegen was al uitvluchten aan het verzinnen om na het eerste uur weg te kunnen gaan, want khad hen verteld dat het twee lesuren waren, wat ik echt zo dacht. Tja, tzal nooit nen taalliefhebber worden vrees ik. Nuja, Stefanie waarschijnlijk ook niet hoor, maar zij was wel nog geïnteresseerd blijkbaar.

Na dit ene korte lesuurtje namen we de bus vanuit school naar La Salera om te gaan shoppen. Of beter gezegd: na dit lesuurtje wachtten we drie kwartier op een bus naar La Salera. Niet getreurd, twas mooi weer en amper een kwartiertje bus later stonden we in het shopping center. Hmmmm… waar beginnen we? We spelen op safe, dus eerst en vooral de H&M! In deze wonderwinkel vonden ze alledrie iets naar hun goesting en ook de homobediende achter de kassa vond iets naar zijn goesting: Michiel! Jaja, ons broertje is in trek bij de Spaanse venten ze! Maar helaas valt Michiel niet op mannen met schmink, dus liep de arme creep een blauwtje… Intussen waren we goed opgewarmd om verder te shoppen en deden we de ene winkel na de andere. Michiel en ik de mannenkleren, zussen de vrouwenkleren (ik was zaterdag nog maar geweest, had dus niets nodig). We hebben behoorlijk wat winkels gedaan, en twas best wel leuk eigenlijk! Eenmaal we moegeshopt waren konden we naar het Italiaans buffet om ons buikske te vullen… lap, tis nog niet open, best eens na 20u terugkomen dus. Dan maar nog een halfuurtje rondkuieren hé. Eerst eens langs de andere restaurantjes, dan ons bezighouden in de speelgoedwinkel, hebben daar toch ook wel tijdje gespendeerd ze, hadden nog grappige dingen en precies nog goedkoper of in België ook, goed om te weten dus. Na dit kinderachtig halfuurtje gingen we nog eens gaan polsen bij de Italiaan: deze keer wel open, aanvallen dus!!

Er was nog zo goed als geen volk, mooi meegenomen voor ons! We kregen een plaats toegewezen vlakbij het buffet en schoven direct aan voor het voorgerecht, dat bestaat uit extreem veel ingrediënten om je eigen slaatje samen te stellen. Met een zeer schoon gevuld bord keerden we allevier terug naar onze plaats en gingen de strijd aan met het eten. Eventjes wachten (op ik die als laatste nog aant eten was) en dan op naar het hoofdgerecht! Pizza, pasta, frieten… lekker! Het was er wel nie zo warm en dus koelde ook het eten snel af, da was dus wel minpunt. We hebben in ieder geval allemaal meer of genoeg gegeten! Deze keer écht wat wachten voor we naar het dessert overschakelden, eventjes de vorige gangen laten zakken. Nog even diep ademhalen…ja, klaar voor het dessert! Tiramisu, twee soorten ondefinieerbare taart, appeltaart, een stapel yoghurtjes, 5-tal soorten fruit, cake met chocoladebollekes in, zelfs soesjes deze keer! Jaja, het heeft ons gesmaakt! Dat fruit en die yoghurtjes enzo vond ik best wel handig om mee te pakken naar kot, en ze zouden het toch niet merken…dacht ik! Toen Stefanie een puddinkje wou wegsteken in haar sjakos had de kok die enkele meters achter haar stond het in het snotje. Gelukkig zag Annelies dat die vent da gezien had (nog mee?) en kon ze Stefanie verwittigen. Ze haalde da als de bliksem dus terug uit haar sjakos en deed het open om het ter plaatse op te eten. Intussen had De Kwaadaardige Kok al een handlanger op ons afgestuurd: een serveersterke kwam ons op indringende wijze vertellen dat de dingen hier geconsumeerd moeten worden en nie meegenomen mogen worden. Ikke schoon int Spaans antwoorden: jaja, we weten dat hoor meiske, we weten da. De dingen da kik weggestoken had liet ik maar mooi zitten, kwestie dak nie betrapt zou worden bij het uithalen ervan. Het puddinkje van Stefanie bleek trouwens het vreten niet waard, sjans dus da zet terug uitgehaald heeft J Voor de rest van de avond zijn we wel behoorlijk op onze hoede gebleven en durfden niets te doen dat er nog maar zou op lijken da we iets misdoen, plotse aanval van paranoia dus…

Gelukkig onterecht: ze hebben onze zakken nie doorzocht ofzo, geen politie op ons dak gehaald ook nie. Na deze meer dan uitgebreide maaltijd was het wel al stilletjesaan tijd geworden om de bus richting mijn kot terug te pakken. Gelukkig konden we de laatste bus, die van 22u15 dus nog nemen en rond een uur of 23 waren we dan ook terug op kot, de bushalte is namelijk nog eventjes wandelen van mijn kot. Omdat er nog enkele vermoeiende dagen in het vooruitzicht stonden besloten we dan ook maar vroeg onder de wol te kruipen. De tijd gaat trouwens veel sneller als je leuke dingen doet, wist je dat?

0u00, nog steeds geen teken van leven op mijn computer: de pagina kan niet worden weergegeven, grrrrr...! Daar zag ik de leuke onderwerpen aan mijn neus voorbijgaan, want gegarandeerd zit iedereen om klop 0u op zijn pc om de leukste onderwerpen weg te kapen, help! Paniek alom dus, tot de pagina eindelijk verscheen om 0u03, en ik zo snel mogelijk naar de onderwerpen van Frans surfte. Eerste keuze: al ingenomen door iemand anders, tweede keuze: ook!! Grrr...!!! Nie eerlijk! Oef, derde keuze gelukkig nog vrij! Niet slecht dus als je bedenkt dak 3 minuten te laat was... Dus maak ik mijn bachelorscriptie over de vertaling van de passief (nederlands-frans) in kinder- en jeugdliteratuur, zie ik nog tamelijk zitten dus we zijn tevreden! Niet veel later was het tijd voor een welverdiende nachtrust, we hadden er immers allemaal een lange dag opzitten. Michiel, Stefanie en Annelies in mijn kamertje bijeengepropt, ikke op een matje op zetelkussens op de grond in Ruths kamer, wat achteraf gezien niet zo comfortabel bleek te zijn aangezien de kussens verschoven...
Na deze welverdiende nachtrust brak een nieuwe ochtend aan, tijd voor een gezamenlijk uitgebreid ontbijt met z'n viertjes. Daarna was het tijd voor mij om op mijn fietsje te springen en naar de les van 11u te gaan, praktijk informatica. De volgende lessen van die dag besloot ik te skippen, als mijn bezoekers hier amper 3 volledige dagen zijn, wil ik ze ook geen hele dag alleen in mijn kot achterlaten! Dus fietste ik terug naar m'n kotje rond 13u en was prachtig op tijd voor de broodjes met beleg die Annelies in de keuken aant prepareren was. Na deze lekkere maaltijd even rusten, en dan de rest aansporen om mee te gaan wandelen, zodat ik hen Castellón een beetje kon tonen. Ik wou eens naar het voetbalstadion wandelen, had dat nog nooit gezien. Dus kuierden we rustig tussen de palmboompjes met een stevige tegenwind en hielden we onderweg halt bij een patisserie met consumptieruimte, waar we ons te goed deden aan enkele pateekes Ik heb verbazingwekkend genoeg zelfs iets gevonden dat op een eclair trok, ze hebben dat hier namelijk bijna nergens. Was best wel gezellig en leuk eigenlijk, beetje koffiekletsen Nadien onze wandeling verdergezet en ontdekt da da stadion nie echt indrukwekkend was, we zijn er dan wel ook wel nie in geweest maar kom. In de verte zagen we een Lidl en aangezien ik daar nog nie geweest was, vonden het wel de moeite om eens te verkennen. Veel dom gedaan en dus ook veel leute gehad, o.a. toen Michiel met rolstoel en al achterover viel (hij had gelukkig geen pijn hoor). Uiteindelijk met enkele kleine inkopen aan de kassa gearriveerd bij een kassierster die ons zeeeer vreemd aankeek. Bij de terugwandeling richting kot nog even halt gehouden in zo'n goedkoop Chinees bazaarke waarvan er hier tientallen zijn, en waar ik een opbergobject voor aan de muur gekocht heb, o.a. omda Stefanie de muren in mijn kot zo leeg vond, en ook wel omda't handig is natuurlijk. Eenmaal terug op het appartement deden we elk wat van de dingen die ons te doen stonden en wachtten we op de komst van de huisbazin die om 20u30 zou komen met het contract om te ondertekenen. We wilden wel gaan eten in de Don Pepe, waar je niet te laat mag arriveren of je hebt geen plaats meer, dus het plan was om broertje en zusjes er alvast heen te sturen en een aperitiefke te laten drinken, en dat ik zou achterkomen zodra het contract geregeld was. Die noodoplossing bleek niet nodig te zijn, want Consuelo de huisbazin was meer dan een uur te vroeg en dus hadden we ruimschoots de tijd om alles te regelen, het contract is eindelijk getekend! Daarna met z'n allen naar de Don Pepe geweest, waar we ons met z'n vieren te goed deden aan 2 lekkere hoofdgerechten en waar Michiel en ik pasta aten (mijn lasagna was nie zo geslaagd) en Annelies en Stefanie een pizza. Nadien nog een lekker ijsje gaan eten bij Ricardo, da lekker ijskot met massa's lekkere smaken, mmmm! Maar helaas, de teleurstelling was groot toen bleek dat ze al toe waren en we da ijsje dus op onze buik konden schrijven :-s
Dan pakte ik hen maar mee naar het kunstwerk/fontein met de flashy grote handen, vond ik echt mooi om eens te tonen. Op de terugweg intussen de wipjes op de speelpleintjes onveilig gemaakt en flagrant op onze bek gegaan, maar twas echt leuk!! Veel gelachen en onnozel gedaan!!! De foto's staan op mijn space, zijn grappig om te zien!
Intussen was de nacht gevallen, alweer een dag voorbij en tijd om te gaan slapen