via deze blog hou ik vriend en vijand op de hoogte van het reilen en zeilen in Castellón
31-10-2007
Maandag 29 oktober 2007
Yes! Vandaag is de dag dat m'n broertje en zusjes toekomen wiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!! Maar eerst nog een saaie lesdag trotseren, evenals een lange fietstocht doorheen opengebroken wegen en stopborden. We begonnen de dag met de (saaie) les Informatica - Theorie om 9u20, wat dus 20 minuten te laat is, want die van informatica vindt het blijkbaar leuk om te laat te komen. Daarna volgde een springuur waarin ik wou gebruik maken van de computers in het pc-lokaal, moest het nie zijn dat alle pc's bezet waren. Dan maar wachten tot er ene vrijkomt....wat niet echt gebeurde. Dan wel een meiske die wegloopt van haar computer maar haar site niet afgesloten had en al haar gerief liet liggen op haar stoel en tafel. Niemand durfde die plaats in te palmen, maar 10 minuten later was ze nog steeds ni terug en had ik nog steeds geen pc, dus besloot ik da weglopen ook in dit geval plaats verkopen betekent en palmde ik die plaats in. Nog eens een kwartier later was ze daar eindelijk terug, zegt ze: ela, da's wel mijn plaats hé, met een air van 'amai die heeft lef'. Da kind was juist 25 minuten weggeweest terwijl er massa's mensen stonden te wachten tot er een pc vrijkwam, wie heeft er dan lef!? Helaas wist ik dat ik het niet zou kunnen halen in een Spaanse discussie en werkte dus nog vlug af waarmee ik bezig was en gaf die bitch haar plaats terug. Dan maar een broodje kaas-friet-serranoham (lekker!) gaan halen en naar de les Historia del Pensamiento Europeo vertrekken...In deze les leren we nie veel da nie int boek staat, maar ben er toch tamelijk in geslaagd om op te letten, en was dan ook trots op mezelf toen ik om 14u terug huiswaarts fietste. Onderweg hield ik halt aan de Carrefour (spreek uit: Carréfour) om nog wat proviand in te slaan voor de komst van het olijke drietal. 3 dozen melk, 3 dozen fruitsap, kazekes,... Met drie zakken aan mijn fietsje keerde ik terug huiswaarts, wonderbaarlijk genoeg zonder accidenten. Thuis ging ik direct aan de slag met de melk: pudding maken!! Dan nog wat pc-werk verrichten terwijl de puddingskes konden opstijven: onder andere een rangschikking maken van welke seminarieonderwerpen ik het liefste zou doen, welkeen de favoriet nummer 1 is, favoriet nummer 2, enzoverder, tot ik een stuk of 16 onderwerpen gerangschikt had. Vanaf morgen, 0u00 kunnen we namelijk om ter eerst inschrijven vo ons favoriete onderwerp, dus moest ik zorgen dat ik tegen dat uur helemaal klaar in de aanslag zat om mijn favoriete onderwerp aan te klikken, en als dat niet meer vrij is het tweede, en als da nie meer vrij is het derde, enzoverder. Na ook nog wat schoolwerk verricht te hebben begon het zo rond 18u te worden, bijna tijd dus om naar Valencia airport te vertrekken, waar ik mijn driekoppig bezoek zou opwachten. Nog vlug de matras van onder mijn bed trekken en op de grond placeren voor één der bezoekers, een stuk of 3 puddingskes en muizestrontjes en enkele porties verse ananas meepakken voor het geval ze honger hebben, en om 18u20 was ik dan klaar voor mijn tocht naar het station. Na een 25-tal minuten wandelen stond ik al aan het loket een heen-en-terugticketje te bestellen naar Valencia. Die vent kijkt mij ongelovig aan: heen en terug naar Valencia? Zijt ge da zeker? Nu nog? Vandaag? Ge kunt dan nie morgen terugkeren hé met da kaartje. Zeg vent, ik ga gewoon mensen gaan ophalen in de luchthaven en ben vanavond nog terug, just give me the ticket! Niet veel later zat ik in de trein richting Valencia van 19u15 met tegenover mij Thomas, een Finse Erasmusser die de trein pakte naar Villareal waar zijn opvanggezin woont. Had de eerste 10 minuten dus een gesprekspartner, leuk. De andere 40 minuten bladerde ik dan maar in een Flair en Libelle die ik van thuis meegenomen had. Bij het station Valencia-Nord was het eventjes zoeken naar de ingang van de metro, maar dat bleek uiteindelijk ook makkelijk te zijn, en dan bleek ook nog eens dat de metro die ik moest hebben juist toekwam toen ik op da perron toekwam, dus twas helegans gemikt. Ik kon me nog juist in die propvolle metro duwen, gelukkig was er enkele haltes later al veel meer plaats. Rond een uur of 8u30 was ik in de luchthaven, perfect op tijd dus aangezien ze om 9u10 landden. Ideaal was dat uur ook om een trein terug richting Castellón te pakken, want de laatste vertrok om 22u30, die zouden we dus nog mooi op tijd halen. Ware het niet dat ik een berichtje kreeg van Stefanie met de boodschap dat ze 35 minuten vertraging hadden... Dat was dus al heel wat nipter om de laatste trein te halen, rekening houdende met 20 minuten metro en het feit dat broerlief met een gebroken been in een rolstoel zit en dus nie echt kan spurten... In de luchthaven stond er dan ook nog eens op het bord dat hun vlucht voor 21u55 verwacht werd, dus dat werd helemaal rampzalig om er nog te geraken, want tegen da ze dan ook nog alledrie hun bagage hebben... Begon dus al behoorlijk te panikeren, ook al omdat ik zeker om klop 0u aan die pc wou zitten om mijn favoriete seminarieonderwerp aan te kunnen klikken en die kans steeds kleiner zag worden. Dus begon ik over en weer te sms'n naar Ruth en mama. Mama stelde voor dat zij zou kijken voor die onderwerpen aan te klikken, maar dan moest ze wel weten welk onderwerp ik wou hebben, en ik had da allemaal mooi op een briefje geschreven dat ik dan prachtig in mijn kot liet liggen, dus smste ik naar Ruth met de vraag of ze da briefje wou zoeken en mij de gegevens wou door-sms'en, maar blijkt da ze nie op kot zat, en zich ook in de verste verte geen zorgen maakte over die onderwerpen, ze ging da dan morgenochtend wel bij het opstaan doen. Wou ik dus niet doen, dus paniek alom! Nog maar eens terugsturen naar mama met de vraag of ze nog wat wou wachten op verdere berichtgeving van mijn kant. Intussen begonnen de eerste mensen van hun vlucht toe te komen in de arrivals en kijkte ik dus reikhalzend uit naar een bekend gezicht. Amper een minuut later kwamen ze alledrie door de deur met een bagagekarreke en ook een broer in een rolstoel natuurlijk. Ik was wel blij om hen te zien, maar ook bezorgd want het was intussen al 22u15, en aangezien het 20 minuten metro is naar het station konden we de trein dus nie meer halen. Toen ik hen dat vertelde zeiden ze wat ik ook al bedacht had: een taxi dan maar! Wij naar de taxi's, ikke aan ne chauffeur: heb je plaats voor 4 personen en een rolstoel? Dien keek zo echt met een aangezicht tot op de grond, maar deed toch met grote tegengoesting zijne kofferbak open. De rolstoel paste er eerst maar half in en hij wou het al opgeven, maar toen we hem een halve slag draaiden bleek het toch te lukken, en zelfs de rest van de bagage kon er nog bovenop. 'Naar Castellón', zei ik eenmaal we geïnstalleerd waren, en daar had die vent duidelijk nie op gerekend want zijn gezicht zakte nog lager richting grond, maar foert ze, tis zijne job hé. Hij moest wel nog gaan tanken, maar voor de rest geen probleem, een uurtje en 3 puddings en ananassen later stonden we voor mijn kot en waren we een behoorlijke som armer, maar ik had tenminste nog de tijd om mijn onderwerpen aan te klikken, het was iets van een 23u30 intussen. Eenmaal ze hun gerief op mijn kot hadden kunnen smijten en ik een klein rondleidinkje gegeven had, konden ze een eerste indruk geven: tis hier nogal ouderwets hé... Ja idd, ik weet het maar niks aan te doen hé, goed genoeg voor 5 maand! Terwijl ik even naar het toilet was, hadden ze alledrie samen blijkbaar zich extreem gehaast om verrassingen voor me uit te stallen, want toen ik terugkwam van de wc, stonden er drie dozen kwakies, vier pakken new yorkers, de laatste tijdschriften, snoepen van mijn oma en allerlei souvenirs uit Vietnam mooi geschikt op tafel, allemaal voor mij! wiii!! Ze hadden zich superhard gehaast, was megalief!! Was echt superblij met alles! Door al die verwennerij was ik wel de tijd uit het ook verloren, en om 23u55 viel mijne frank en liep ik snel om mijn computer en legde hem aan. Nog 3 minuten intussen, shit site werkt nie!!! Het ligt nie aant internet, want andere sites werken wel! Zeker 6 keer geprobeerd, lukte heelsan nie, heel de tijd 'pagina kan niet weergegeven worden', intussen al 23u59, zag mijn favoriete onderwerp al voor mijn neus verdwijnen, intussen pakte ook Michiel zijn pc om het daarmee te proberen, bij mij nog steeds geen teken van leven. Intussen werd het 0u00 op m'n klokje...
28-10-2007
Zondag 28 oktober 2007
Vandaag écht niet veel gedaan. Trouwens pas over uurwissel
gehoord rond een uur of 12 (nieuw uur), dus ben eigenlijk minder laat opgestaan
dan ik zelf dacht, leuk om te weten! Wederom rond uur of 10u30 ontbeten, met de
flair erbij, op mn bedje. Op gemakske douchke gepakt, gevloekt op ons vast
internet, is nu al derde keer dat eruit ligt, dus ist weer met aftapinternet
dat wegvalt wanneer het daar zin in heeft, zit op dit moment terug op
taboeretje vlakbij raam aan straatkant omdat hier tbest gaat. Wat een mens
toch allemaal doet voor internet hé, kan echt verslavend zijn!
Rond een uur of 3 mezelf een lunch getoverd met wat dingen
die ik nog liggen had. uurtje later de pc even gelaten voor wat hij was en een wandelingske gemaakt naar ne coté dak nog nooit geweest was, en zaaalige patisserie ontdekt, ze hebben zelfs iets wat op kleine eclairkes trekt, iets wat ik hier nog niet gevonden had! En je kunt er ook binnen zitten voor je koffieklets, en hebben ook fruittaartjes enzo, veel lekkerder dingen dan in de gemiddelde patisserie hier! Was ook mooie buurt, met kleine palmboompjes, en vlakbij de bergen, of zo leek het toch, heb daar tijdje op bankje gezeten, briefje geschreven tot zonnetje weg was, want twas nog eens een zonnige dag vandaag, was welkom! Mijn zelfgemaakte lasagne uit het tijdperk dat Brecht
hier was en die zijn kamp opgeslagen had in de diepvries, heb ik s ochtends in de
frigo gezet om s avonds op te eten, zal smaken! Alhoewel het met niet veel
honger zal zijn, heb nie veel gedaan vandaag. Is nu 19u38 terwijl ik dit typ,
dus kan nog geen volledig overzicht van de dag geven, maar verwacht geen
spectaculaire dingen meer, dus kan wel voorspellingske doen. Sebiet gak es
stoppen met emailen, bloggen en msnen en eens kuisen! Wil heelt appartement
onder handen nemen, is echt nodig. Ook al kun jet nie zien, is zon soort vloer
waar da totaal nie opvalt, maar ne keer dat er stof-en haarkatten aan je schoen
hangen, begint het toch wel nodig te zijn
Ga me daar dus straks een uurtje mee bezig houden, dan mijn
lasagnetje opeten, mss lookbroodjes maken voor erbij, heb nog stukske
stokbrood. Dan nog wa schoolwerk en op internet zitten alst nog werkt. Dan
tamelijk vroeg in bedje kruipen, heb morgen weer les om 9u en wordt drukke maar
leuke dag: mag broer en zusjes gaan ophalen in luchthaven!!! Wiiiiiiii!!!
Bezoek, olé olé! Wordt leuke week, maar zal snel voorbij zijn
Ga dus nu afsluiten, zodak vnv niet meer extra moet
bijwerken, zodak vroeg in bedje kan, zodak fris ben morgen, zodak hen
superenthousiast kan ontvangen! Sorry dat dit niet de meest interessante dag ooit was, kan er ook nie aan doen!
Groetjes!! xxxxxx
Zaterdag 27 oktober 2007
Rond een uur of 11u30 opgestaan vandaag zou dit wel gewoon kunnen worden hoor! Stond niet veel op het programma vandaag, dus geen verwachtingen voor een dag die eigenlijk echt nog wel leuk werd! Rond een uur of drie besloten Ruth en ik te gaan shoppen naar La Salera, het shoppingcenter. We spraken af met Kim en sprongen op bus nummer vier met veeeeel tijd en veel goesting om te shoppen en te slenteren. Winkel in, winkel uit, denk dat we er stuk of 20 gedaan hebben int totaal! Roltrappen, paskotjes, rijen aan kassas weve seen it all! De eerste keer dak in da shopping center was (=dag na mijn aankomst hier J) had ik in de h&m een mooie rok gezien van 1490, maar had toen geen tijd meer gehad om hem te passen. De volgende keer dak der dan was, zag ik m nergens hangen, vond da wel jammer. Vandaag hadden ze hem gelukkig wel weer, én in mijn maat, én met 50% korting! Is wit-met-zwart gestreept, in zon stretchstofke, en past goed, heb hem dus gekocht! Sorry venten die dit lezen, weet dat ulder da nie interesseert J maar toch vertel ik ook nog dak in de zara een zwart colpulleke gekocht heb, wou da al lang hebben en was wederom aan een miniprijsje, dus da was schoon in de sjakosj! Voor de rest ook nog shopadvies gegeven aan een twijfelende Kim, was nog leuk! Uiteindelijk hebben we alledrie dingen gekocht waar we blij mee zijn, en waren dus lekker happy! Wat shoppen toch kan doen met een vrouw hé! Rond een uur of 8 gingen we gaan eten bij een Italiaans Buffet op de 3de verdieping van La Salera. Formule: all you can eat (excl drank) voor 10 (weekendprijs, in de week ist minder!) twas echt zot, ik eb geboeft jong, nie te doen! Eerst voorgerechtbuffet met allerlei soorten groentjes en ingrediënten om slaatje samen te stellen. Bord met torentje gelegd. Dan hoofdgerechtenbuffet: zeker 10 soorten pasta, 3 soorten pizza, frieten zoveel als ge opkunt! Bord met serieuze toren gelegd. Dan dessertbuffetje, keuze uit stuk of 5 dingskes, maar shit zeg da was lekkere tiramisu! Ook appeltaart, potje ijs, stuk fruit, chocomousse-achtig taartje ook vree lekker allemaal! De Don Pepe is dan wel extreem lekker, dit is toch ook een aanrader hoor voor wie veel en lekker wil eten voor weinig geld. Ja, want twas idd ook echt wel lekker! Mss nog net beetje minder lekker dan de Don Pepe, maar ook vree goe. Hier neem ik mijn bezoekers mee naartoe ze! Dus degenen die nog twijfelen of ze me gaan komen bezoeken J
Gezorgd da we om 22u terug aan buskotje stonden voor de bus, alledrie euforisch omwille van onze aankopen en ons lekker, goedkoop en talrijk eten, dus twas een geslaagde namiddag/avond! Ruth en ik hebben dan nog wat Friends dvdtjes bekeken en flink thuisgebleven, ondanks aanlokkelijk aanbod van kotfeestje bij Poolse erasmussers, heb er achteraf eigenlijk wel spijt van dak nie geweest ben :-s
Maar foert, twas een geslaagde dag!
The End J
Vrijdag 26 oktober 2007
Vrees dak nieveel zal kunnen schrijven over vandaag, heb namelijk nie te veel gedaan, toch zeker overdag nie. In de namiddag is Astrid langsgekomen zodat we eens samen de site van school konden uitpluizen op zoek naar nog een geschikt vak dat we kunnen volgen. Veel hebben we niet gevonden, dus hebben we maar eens een mail gestuurd naar onze coördinator hier in Spanje met de vraag of de mogelijk hier bestaat een extra studiepunt te krijgen in ruil voor een extra taak, want als die mogelijkheid niet bestaat zitten we dus nogal in de shit, want een vak van meer studiepunten vinden we niet, zeker niet als het ook nog eens in ons uurrooster moet passen! Brrr, we krijgen der de kriebels van ze! Maar kom, we wachten dus diene mens zijn antwoord af hé, meer kunnen we nie doen. Toen Astrid terug wegging, ben ik meegefietst, ik wou immers eens naar de Corte Inglés: da meisje van op de vlieger had gezegd da ze daar New Yorkers hadden, dus da was mijn voornaamste doel eigenlijk. Plus t feit da ze daar int algemeen gewoon meer internationale dingen hebben, niet enkel dingen van Spaanse bodem of van die algemene dingen, wat wel het geval is in de Mercadona, mijn supermarkt op 20 meter van mijn kot. Wou bijvoorbeeld ook muizestrontjes kopen, wa ze in de gewone supermarkt hier ook nie emn, en eens kijken voor ontbijtgranen zoals Kellogs Extra en All Bran Fruit and Fibre, in de mercadona eveneens onvindbaar. Bij mijn zoektocht in het koekjesrek ging mijn hart spontaan sneller kloppen bij de verschillende soorten American Cookies, maar wederom grote teleurstelling: geen New Yorkers! Spanje haat mij! Hoe kan een land nu deftig functioneren zonder New Yorker koekskes? Apeland
Heb wel (behoorlijk duur) pakske hagelslag gekocht, enig merk da ze hadden, dus had nie veel keuze, wil pudding maken en opeten met muizestrontjes! Pudding is enige dak hier kan maken, heb kutoven, geen mixer, geen vanillesuiker een hel voor mij dus! Heb er ook al de soorten ontbijtgranen gevonden dak wou, maar voorlopig nie gekocht. Is dus best wel positieve zoektocht geweest, alleen jammer van de New Yorkers En kwakies vind je hier waarschijnlijk sowieso nergens! Nuja, liet het niet aan mn hart komen want er stond nog iets op het programma: Astrid en ik zouden naar de Don Pepe gaan eten! Ikke na mijn bezoekje aan de Corte Inglés dus naar Astrids kot, dat daar vlakbij ligt en wij naar de Don Pepe. Eerst samen een gigantisch voorgerecht gedeeld: salade primavera, met massas soorten groenten. Dan had ik een pizza capriocchi ofzoiets, met hesp, tomaat, mozzarella en artisjok. Echt overdreven lekker! Kon ook tijd nie zeggen dak nog eens pizza bij ne echte Italiaan gegeten had, smaakte me dus echt vree! Astrid haar tortellini carbonara was wel zwaar, maar ook vree lekker. Intussen lekker bijgekletst over koetjes, kalfjes en de laatste roddels We keerden dus tevreden terug! Nadien scheidden onze wegen zich: zij ging uit met haar kotgenoten, ik moest naar het verjaardagsfeestje van Cristina en Sheila, de kotgenotes van Michaela (Tjechisch-Engels meisje waar ik de twee eerste nachten doorgebracht heb, remember?)
Op het verjaardagsfeestje was veel drank en hapjes enzo, en veel ballonnen en al wat je wil, maar nie echt veel ambiance Iedereen zat daar neer op een stoel of zetel en babbelde wat tegen elkaar, maar nie veel soeps. Er waren twee soorten punch en flashygroene jellypuddingskes met alcohol in, was euhm interessant. Mijn fles wijn van 1,45 die ik meegebracht had vloog in de frigo maar kwam er nie meer uit, zullen ze dan achteraf wel nuttigen J
Werd best wel leuk nog eigenlijk: Cristina bleeeeef maar drinken en was ladderzat en zelfs Michaela was behoorlijk beschonken! Ze gingen nog naar de Ettro, maar gezien da kot amper 3 minuten stappen van het onze was en de Ettro heel wat verder is, hebben we onze luiheid laten overheersen en zijn we nie meegeweest, erg hé? Nuja, het was intussen al 2u, dus zou mss niet eens moeite geweest zijn van nog mee te gaan
Zijn dus rechtstreeks naar huis geweest, flink hé!?
Donderdag 25 oktober 2007
Mijn eerste gedacht deze ochtend toen ik mijn oogjes opende:
hopelijk regent het niet meer! En gelukkig, de weergoden waren ons blijkbaar
goed gezind: een blauwe hemel wenste me een goedemorgen toe en mijn dag was
goed begonnen. Hoe hard met tegenzin ook, ik maakte me klaar voor de les van
9u, Langue Juridique, een van de nuttelooste lessen op deze aardbol vrees ik
Zowel Astrid als Ruth waren hun bed niet uitgeraakt, dus met amper 6 man zaten
we daar in een veel te groot lokaal. Bovendien moest ik vertellen welke zaak we
gekozen hadden voor de Onmogelijke Opdracht: we moeten aan de documenten
betreffende een Franse rechtszaak zien te geraken (moesten we al Franse mensen
kennen, zouden die zeker geen zon papieren willen opsturen!) en die zaak dan
analyseren en presentatie over geven. Dus ikke wat uit mijn nek gekletst da we
een imaginair geval gingen maken en analyseren, da was allemaal goe en wel mo
blijkbaar moeten we tegen morgen definitief kunnen zeggen wa we gaan doen, dus
wordt nachtwerk Mo we zien wel hé. Dan anderhalf uur in informaticalokaal
gezeten om te surfen, had halfuur extra doordat les vroeger gedaan was omda ze
naar een of andere studiebeurs gingen die mij nie aanbelangde. Dan weer het
hoogtepunt van de dag: Discourse Analysis van De Griezel. Gelukkig was dat
uurtje snel voorbij en konden we naar Cultura de Francia, een verplichte maar
toffe les, een van de weinige trouwens. Dan voor de eerste keer naar Historia
de Europa geweest, aangezien we dus blijkbaar nog een extra vak moeten volgen
van Gent. Ons daar twee uur (leek wel 5 uur) steendood zitten vervelen, om dan
achteraf te gaan vragen of hij ons een extra studiepunt kon geven indien we een
extra taak maakten (zie dinsdag indien deze zin vraagtekens bij u oproept).
Antwoord: njet. Dus zijn we lekker radeloos aant worden, is echt kut ze, heel
da studiepuntengedoe! We zitten hier al een maand en hebben nog geen vast
lessenschema! Om zot van te komen! Tzou natuurlijk helpen moesten ze in Gent
eens inzien da regels ook versoepeld kunnen worden indien nodig. Maar ja, die
historie wordt nog vervolgd ze, we zien wel
Om 17u20 ofzo dus pas thuisgeraakt, en dus ook dan pas
gegeten, is dus nog later dan de Spanjaarden, nie normaal Mijn avond gevuld
met schoolwerk, msnen, surfen en leegaarden. Was nie van plan nog iets te
doen, tot Ruth me meevroeg naar de tascas, das hier int centrum zon straatje
met allerlei cafeetjes en tapasbars waar zowel het straatje als de cafeetjes
propvol zitten. Ruth had afgesproken met onze medeBelgen en ikke dus braaf
mee op mijn teenslippers!! Geen goed idee! Das nog sava voor overdag, maar
echt nie meer voor s avonds, mijn tenen waren zo goed als vervrozen!! Zijn
daar iets na 23u toegekomen en stond nog propvol mensen, terwijl het daar
normaal gezien vroeger op de avond te doen is. Ruth en ik gingen een of andere
bar binnen en vroegen elk een wijntje. Die vent: moek et in plastiekbekers doen
of ist voor hier binnen? En wij: ja tis voor buiten. Zegt hij: ja ge moet het
maar binnen opdrinken en hij giet die wijn in glazen. Wij: ja foert ze, al de
rest staat buiten, dus wij ook naar buiten! We staan amper een halve minuut
buiten of die vent komt daar af met twee bekerkes en een norse blik, we konden
nie rap genoeg onze wijn overgieten in die bekers! Geeft ons dan van den eerste
keer een beker hé pipo, we hadden nog zo gezegd dat voor buiten was! Vree lang
zijn we niet op de tascas gebleven, was frisjes en meeste volk was aant
weggaan. Dan maar naar La
Antigua, was daar nog nooit geweest en was nie zo ver van
kot, dus vond ik dik in orde. Jammergenoeg zat er daar nog geen kat toen wij
daar toestekten, dus besloten we toch maar ons baan te verleggen, terug naar de
Beat deze keer, was ik wel al es geweest. Daar was er dan veel te veel volk
naar mijn goesting, dus besloot dak nie zo lang meer zou blijven, wou morgen
naar les van 12u gaan (=om 10u30 opstaan) en zodoende vertrokken zowel Lobke
als ik daar rond 1u terwijl de rest lustig verder feestte. Een halfuurtje later
begon ik aan mijn tocht naar dromenland
27-10-2007
Woensdag 24 oktober 2007
Vandaag moet ik terug naar Spanje, het vliegtuig wacht op mij, niets aan te doen... Het zou weer een lange dag worden... om 7u15 gaat de wekker onverbiddelijk af: opstaan!! Om 8u20 vertrekken we uit Brechts kot om de tram naar het Gent Sint-Pietersstation te nemen en na 20 minuutjes tram zijn we dan ook in het station, waar we de trein richting Brussel-Zuid nemen. In station Brussel Zuid moesten we de pendelbus zien te vinden die het traject Station-Charleroi luchthaven aflegt. Op internet hadden we de uren en prijzen gevonden, en de straatnaam waar de halte is, maar waar is dat dan precies hé? Na eventjes de misse kant opgewandeld te zijn in het station, zagen we een plannetje hangen en maakten we rechtsomkeer, in de juiste richting deze keer. Blijkbaar is die bus pakken dus even simpel als 1+1=2! Als je langs de hoofdingang uit het station komt, zie je de bus(halte) vlak voor je neus staan! Ook al was het nog 20 minuten voor vertrek (vertrok om 10u), de bus stond al klaar, dus veel moeilijks was er niet aan. Brecht was meegekomen om me te helpen de bus te vinden, maar zou niet meegaan tot aan de luchthaven. Dus was het moment van afscheid gekomen. Eerst nog kwartiertje getreuzeld, tot het 5 voor 10 was en ik dus beter eens op de bus zou stappen. Deze keer zouden we mekaar een maand en twee dagen niet zien, de langste periode dat we mekaar niet zagen tot nu toe. Begrijpelijk dus (vind ik) dat er wat traantjes rolden (bij mij), maar ik moet toegeven dat ik me behoorlijk flink gehouden heb, want het was ook het afscheid met de minste waterlanders tot nu toe, kheb geen halfuur meer zitten nasnotteren zoals bij het eerste en tweede afscheid. Flink hé van mij !? Maar toch...zal je missen hoor keppe! En al de rest natuurlijk ook! Enkele minuten later vertrok de bus op zijn lange rit naar Charleroi en 45 minuten later was het zover: nog een laatste maal de Belgische lucht opsnuiven alvorens ik de luchthaven binnenging, een zoveelste nieuw einde en begin. Kwas potverdorie nog een kwartier te vroeg voor het inchecken, heb me dus met een boekske en een chocomelkske van Brecht aan de kant gezet en me er niet al te druk in gemaakt. Om 11u kon het inchecken dan beginnen, wat ik dus ook deed. Dan nog zo'n hersluitbaar zakske gaan kopen voor mijn vloeistoffen (50 ct voor een onnozel plastiekzakse, de afzetters!) want anders zat de kans erin dak die twee ieniemini flesjes nagellak en pulleke mascara ging mogen achterlaten, iedereen weet tenslotte hoe gevaarlijk terroristisch die dingen zijn, en dat een plastiekzakske da al veel veiliger maakt. (not!) Ook de rest van m'n flesje water heb ik in de vuilbak gekieperd, als je dat in Valencia niet in je bagage mag laten zitten, zal het in Charleroi ook wel niet mogen... Eenmaal in de gate heb ik me op een stoeltje zo dicht mogelijk bij de poort gepositioneerd, kwestie van nogmaals een plaats aan het raampje te kunnen veroveren. Heb daar nog meer of een uur in ne libelle zitten bladeren alvorens 'k aan de boardingpoort begon aan te schuiven, en was dan nog tamelijk te vroeg dak aant aanschuiven was, duurde nog tijdje voor boarding begon, maar der waren er al een paar zich daar gaan opstellen, en ik wou mijn kans op een raampje niet verloren zien gaan, dus ja. Na een twintigtal minuten rechtstaand wachten bij de gate begon de boarding en eenmaal door de gate, stormde ik richting vlieger (wederom boeing 737-800 voor de geïnteresseerden) met maar 1 doel voor ogen: raaaaaampjes! gelukkig was ik bij de eersten en had ik ruimschoots de keuze uit talrijke raampjes. Dus ging ik voor een mooi exemplaartje aan de linkerkant, juist achter de vleugel. Schoon zunne! Al lezend vulde ik de 2u10min durende vlucht en de madam naast ik heeft potverdikke een gratis vlucht gewonnen door een drankske te kopen op de vlieger. Tis nie omda kik niets van die afzetters wil kopen dak geen recht heb op zo'n prijs hé, denk dak da beter kan gebruiken of die ouwe taart, dat ze daar eens rekening mee houden in de plaats... Maar voor de rest is het dat vriendelijk vrouwtje van harte gegund hoor Bij het landen in Valencia verheugde ik me al op het stralende zonnetje, dus groot was mijn teleurstelling toen ik uitstapte onder een bewolkte hemel en niet eens te warm had met mijn wollen pull aan... het was dan wel zeker warmer dan in België, maar toch verre van topjesweer hoor! Amper 19° ofzo denk ik. In de luchthaven van Valencia ken ik precies al tamelijk mijn baan, dus da was uit die vlieger, in de luchthaven, richting uitgang. Voor de eerste keer de metro gepakt, en kmoet zeggen: veel simpeler dan de aerobus! goedkoper en moet veeeel minder lang wachten. Stapte af aan de halte bij station, maar was toch nog efkes zoeken welk uitgangske nu naart station leidde. Vlot verlopen, zal wel nog efkes moeten zoeken hoe het marcheert om van station naar airport te gaan met metro, andere richting dus, denl nie da de uitgang waar ik uitkwam ook ne ingang was, nie echt op gelet, maar zal het wel vinden. Zal da maandag al moeten doen, wanneer ik broer en zussen van luchthaven ga gaan afhalen, nog eens heel die reis aftjolen olé (heb het voor jullie over hoor, don't worry). Ikke me naar het station gehaast om trein van 15u55 te halen zoals op mijn uurroosterke stond, maar op da bord int station zag ik nergens die trein aangeduid staan, en op het gebruikelijke spoor stond ook geen trein richting castellón klaar, twas nochtans nog maar 15u50, weet nog altijd nie hoe het kwam, normaal gezien klopt mijn uurroosterke altijd. Was ook te mooi om waar te zijn hé, om 15u10 landen met vlieger en om 15u55 trein naar castellon kunnen pakken terwijl station behoorlijk ver van airport ligt... Maar niet gewanhoopt, op het bord stond er wel ne trein voor castellón om 15u58, op spoor 6. Ikke naar spoor 6, in die trein gestapt, maar da zag er lik ne andere trein uit of anders, dus ikke aan ne passagier: allo, is da ier de tjoeketjoek naar Castellón, en meneer de passagier: neent zunne kindje, tis naar alicante en murcia dat ie gaat. Lap, weer gene sjans dus. Verstond er niets van, op het bord stond duidelijk spoor 6! Nuja, er stond ook nog ene op da bord voor 16u20, heb dan maar op dendienen gewacht en die ging gelukkig wél naar Castellón. Achteraf vertelde ik mijn relaas tegen Astrid en zij zei van jamoja natuurlijk, den dienen die naar Alicante gaat, KOMT van Castellón, ge hebt blijkbaar opt bord van aankomende treins gekeken ipv bij de vertrekkende treins. Oeps... vond het al zo raar dat er twee borden waren eigenlijk Niet getreurd, uiteindelijk om 17u30 in Castellón Station gearriveerd, en guess what? Het begon te regenen!! Terwijl het in België geen druppelke gedaan heeft terwijl ik daar was, akkerdju! Gelukkig stond de bus richting mijn kot al klaar, een lekker warme schuilplaats. Helaas regende het nog steeds ferm toen ik aan mijn halte was, en in de vijf daaropvolgende minuten stappen was ik al snel doorweekt, maar ja wat doe je eraan hé. Mijn paraplu lag lekker nutteloos te wezen in mijn kast op m'n kot, dus daar moest ik ook nie op rekenen. Eenmaal thuisgekomen op kot smeet ik eindelijk die zware rugzak van mijn schouders en pakte direct m'n paraplu en ging naar de Mercadona, waar ik een voorraadje patatten en ajuins insloeg en een stokbrood voor die avond. Dan mijn gerief wat uitgepakt en weggestoken, en besloten dak nie weg ging gaan 's avonds maar in plaats daarvan wat slaaptekort zou inhalen. Voor de rest van de avond bleef het regenen, donderen en bliksemen dat het water ervan op de straat stond (niet moeilijk hier met die amateuristische rioleringen), maar ik besloot mijn slaap er niet voor te laten en kroop vroeg in mijn bedje, had er dringend behoefte aan!
26-10-2007
Dinsdag 23 oktober 2007
Na een lekker ontbijt bij Brecht thuis, sprong ik nogmaals op mijn stalen ros, deze keer huiswaarts. Mijn sandaal moest immers nog naar mister minit gebracht worden, en ik had nog een tweetal uurtjes werk op de pc: het seminariewerk. In het tweede semester moeten we namelijk een seminariewerk (= bachelorscriptie) maken, en tussen 22 en 24 okt kon je je inschrijven voor het onderwerp van je keuze. Bovendien moest ik nog alle onderwerpen bekijken, dus had ik wel wat tijd nodig... Na alle onderwerpen bekeken te hebben, las ik dat je vanaf 30 oktober kunt inschrijven voor een onderwerp, dus moest ik me daar toch niet per se zo dringend mee bezig houden... Maar ja, nu heb ik tenminste al een idee van welke onderwerpen me aanstaan hé. Dan nog snel naar mister minit, mijn gerief inpakken to go back to spain, en even later ging de bel en kwamen Brecht en zijn mama me ophalen om naar het station te gaan, waar Brecht en ik de trein richting Gent namen. In Gent aangekomen ging Brecht naar zijn werk en ik besloot eens een bezoekje te gaan brengen aan mijn kot. Eerst bij marta geprobeerd, het spaans meisje dat in mijn kot woont zolang ik in Spanje zit. Geen antwoord, blijkbaar niet thuis. En ook Josfien deed niet open toen ik haar bel probeerde, niets aan te doen dus! Dan maar naar school, waar ik bij verschillende mensen moest zijn om mijn erasmusbeurs en mijn erasmuslessenpakket in orde te brengen. Eerst naar de Erasmuscoördinatrice. Remember het probleem van de twee belgische vakken die we door 1 spaans vak willen vervangen? Wel, da mag dus resoluut totaal niet, en blijkbaar zitten we los daarvan ook nog eens aan te weinig ECTS-studiepunten voor onze spaanse vakken, dus moeten we nog een extra studiepunt zien te bemachtigen. Het feit dat we constant Spaans praten is niet goed genoeg blijkbaar, we moeten per se 9 studiepunten hebben voor onze drie Spaanse vakken samen, en het zijn er maar 7,5... Het voorstel was om de docenten te vragen om ons een extra studiepunt toe te kennen als we een extra taak maken. Tuurlijk, waarom ook niet, we hebben nog geen taken en werkskes genoeg... Ofwel moesten we een van die drie vakken die we volgen vervangen door een vak van meer studiepunten, dat bovendien ook een geschikt equivalent is voor de Belgische vakken. Wel, onmogelijk! We hebben hun lessenaanbod hier al 100 keer uitgepluisd, alle vakken die we kunnen doen, doen we al!! Zullen dus eens informeren bij de desbetreffende docenten of we geen taak kunnen maken voor een extra studiepunt... Eenmaal buiten bij die coördinatrice moest ik nog naar Brigitte Hoydonckx, om mijn ondertekende papieren ivm de erasmusbeurs af te geven. Ik moest die normaal opsturen, maar aangezien ik toch in gent was, kon ik ze net zo goed even brengen. Ikke naar studentensecretariaat in mijn school: hallo, waar is bureau van ons brigitte? Madammeke: ah, maar das in de bijloke dat die zit hoor, niet hier. Ok, das wel nie ver stappen, maar was ik toch nie mentaal op voorbereid ze... Ikke naar die oude gebouwen op de bijloke: leeg, vervallen en aan het gerestaureerd worden. Lap, das dus nie die campus. Ik draai me om en zie dat ik blijkbaar met mijn rug naar een schoolgebouw stond, campus bijlokehof, dus tzal da wel zijn he. Dat er in koeien van letters ARTEVELDE op da bord stond en ik in Hogeschool Gent zit, was niet genoeg om mijne frank te laten vallen, dus ikke daar naar binnen, na veel zoeken een secretariaat gevonden en weer eens gevraagd of brigitte thuis was. Nee, die werkt niet bij ons hoor, ge zit hier in Artevelde ze. KLING! Da's mijne frank die viel, het besef da Artevelde niet Hogeschool Gent is, en ik dus mis zat. Dan nog wa verder gelopen, en dan gelukkig de juiste campus gevonden. Onderweg trouwens in de tuin van de school, die aan de straatkant lag, een kip met kuikentje gezien, was megavertederd!! zoooooo koddig! (kuikentjes opsturen met de post naar spanje dus!) Bij Mevr. Hoydonckx binnengeraakt, papieren afgegeven, verzekeringskaartje moeten laten kopiëren en dan was alles in orde, een zware last die van mijn schouders viel... Neen, eigenlijk niet ze, liep al heel de dag rond met die rugzak die tevens mijn bagage voor Spanje is, dus werd wel lastig. Mijn volgende stap in het plan Gent was nog eens naar de kapper gaan, er is daar namelijk zoiets waar ze mensen tot kapper opleiden van kreatos en waar ze uw haar snijden voor nie veel geld, en tis in orde gedaan. Moest dringend nog eens puntjes laten bijknippen, dus was ideaal moment. Ik om 16u15 binnen in diene Kreatos: allo, tis voor te knippen. Ah nee, sorry, ge zijt te laat, geen knippers meer beschikbaar, komt best voor 16u om te knippen...zut alors! Weer gene sjans hé... Dan maar naar Brecht zijne bureau zoals we afgesproken hadden: hij zou 's avonds voor me koken maar had overdag veel werk, dus ik zou bij hem zijn sleutel en boodschappenlijstje komen halen en de boodschappen alvast gaan doen en bij hem thuis droppen. Blijkbaar kon hij op die moment al zijn werk in handen van zijn pc achterlaten, dus konden we lekker gezellig samen boodschappen doen, wiiii. Het werd canneloni met 3 kazen, spinazie en noten, een recept van op de verpakking van de canneloni. De boodschappen waren talrijk, dus het werd de tram richting Brechts kot. Na wat bijgepraat te hebben met z'n kotgenoten, konden we van start gaan met het koken, best wel prettige bezigheid hoor, canneloni's volproppen met smurrie! Dan het geheel nog 'n 40-tal minuutjes in de oven en we konden aanvallen. Verdict: zeer lekker, maar looooodzwaar! Nuja, mag ook wel eens hé Nog wat ananas van de vorige dag en een kom pralinépudding gemaakt door Julie (kotgenote) als dessert, en we stonden helemaal op ontploffen...pffff! Nog wat tv kijken dan maar tot het eten wat gezakt is, maar de vermoeidheid sloeg weer snel toe, dus werd het tijd voor mijn laatste nachtje in België, weeral een zoveelste 'laatste keer'... Slaapwelzoen!
Maandag 22 september 2007
Het is niet omdat het feestweekend voorbij is dat ik niets meer te doen had hoor in ons Belgenlandje hoor! Om 9u30 was ik al uit de veren, en begon ik aan een lekker langzaam ontbijtje. Ik belde naar mijn oma (Oma van Heule voor de vrienden) om te horen of ze eens geen tijd had om mij te ontvangen, en dat had ze zeker! Ze stelde voor om samen te gaan lunchen in het Rattenkasteel, waar het dagmenu blijkbaar parelhoen was. Ik dus om 12u daarnaartoe, en samen hadden we een lekkere lunch van seldersoep vooraf, en dan parelhoen met kroketjes en warme groentjes. Intussen gezellig bijgepraat en over mijn ervaringen verteld. Nadien gedaan wat gedaan moest worden: achter pateekes geweest en koffieklets gehouden! 't Was echt gezellig en 't deed deugd om nog eens bij te praten! Over mijn avonturen in Spanje, maar ook over vroeger, over algemene levenswijsheden... leuk om nog eens echt tijd uit te trekken voor zo'n babbel. Pas rond 17u ging ik terug huiswaarts, ik moest immers langzaamaan eens beginnen naar Brecht gaan, want we hadden afgesproken dat we voor zijn ouders zouden koken, die allebei door een snotvalling geteisterd werden. Na thuis wat gerief bijeengesprokkeld te hebben, was het plan om met de brommer eerst naar mister minit int shopping te gaan om mijn sandaal te laten repareren en vervolgens naar Brecht te snorren. Daar bleek echter een haar in de boter te zitten: de banden van mijn brommer stonden platter dan plat, dus liet ik die sandaal voor wat ze was en snelde op mijn goeie ouwe stalen ros richting Pijplap voor een dubbele daad van barmhartigheid: de zieken bezoeken en de hongerigen voeden. Op het menu stond vegetarische vol-au-vent (met quornburger erin, njammie) met frietjes. Het plan was om samen te koken, maar aangezien Brecht via telefoon een vriend moest helpen om zijn pc van de ondergang te redden, ging ik alleen aan de slag. Ik had nog nooit zelf bechamelsaus gemaakt, maar had het wel al zien doen, dus zo moeilijk kon het niet zijn hé. Ne flinke klont boter laten smelten... en als ik zeg ne flinke klont bedoel ik ook ne flinken hé, het was met andere woorden veeeel te veeel. De saus was zeer geslaagd, daar nie van, maar twas er meer of genoeg! Bij het zien van de hoeveelheid saus braken zowel Brecht als ik in de slappe lach uit, maar foert het was tenminste gelukt hé. Dat we een betonmolen nodig hadden om zo'n hoeveelheid te kunnen doorroeren doet er niet toe. Het was een geslaagde maaltijd die op gejuich onthaald werd, en het was eveneens weer gezellig bijpraten, ik had Brechts ouders tenslotte ook al een hele tijd niet meer gezien. Als dessert had Brecht een ananas gekocht, en ik had nog twee stukken appelcake mee van thuis en twee eclairs van mijn oma, dus besloot ik met die drie dingen een dessertbordje te maken voor iedereen. Dit viel (natuurlijk) eveneens in de smaak en was de afsluiter van een gezellige avond. Na nog wat tv gekeken te hebben was het tijd om onze vermoeide oogjes te sluiten...
Zondag 21 oktober 2007
Lieve blog, tbegint door te wegen ze, dat slaaptekort! Vanochtend moesten we om 10u aan het heem staan, van waaruit de chirostoet, aangevoerd door vlag en trom, zijn weg naar de kerk zou aanvangen. Jordy en Hanne waren voor de gelegenheid omgedoopt tot Stijn en Tine en waren mooi opgekleed in bruidskostuum de blikvangers van de stoet. Vooraan zwaaide Michiel met de Chiro Stine vlag, en achter hem liepen Jody, Dries en Brecht te trommelen en Hugo en Joost te trompetteren. Daarachter kwam een lange stoet chirokinderen en -leiding in uniform, allen klaar voor een misviering ter ere van het 25 jarig bestaan van Chiro Stine. We hadden best wel wat bekijks toen we door de Kortrijksestraat marcheerden, en eenmaal gearriveerd kon de chiromis beginnen. Het was een mooie mis met mooie teksten en mooie decoratie, maar de chirokinderen moeten dringend beginnen met wat luider mee te zingen met de chiroliedjes, potvolkoffie! (mijn scheldwoorden zijn de max, geef toe).
Na de mis hadden we met een stuk of tien man van de leiding een gezellig middageten in de Kameleon, was geestig! Veel tijd was er echter niet om te keuvelen, want om 13u moesten we in de Warande zijn om alles klaar te maken voor het Boaretoernooi, de deelnemende groepen waren immers vanaf 13u30 welkom. Het toernooi was een gigantisch succes en er waren maar liefst 15 deelnemende groepen! Ik vulde mijn tijd met scheidsrechter spelen op veld 6, en foto's trekken wanneer er geen wedstrijd op mijn veld was. Met een t-shirt, dun truitje en twee dikke truien boven mekaar + een muts had ik na een tijdje jammer genoeg nog steeds te koud, het was dan ook wel overdreven koud maar gelukkig scheen het zonnetje vaak en was de hemel helderblauw! We mochten dus zeker niet klagen! Bovendien verkochten de hotdogs als zoete broodjes dankzij die vriestemperaturen, olé De meisjeschiro van Bissegem kreeg de prijs voor originaliteit met hun marina-look, de Aspi's van Chiro Stine wonnen na een spannende finale tegen aspi's Tsjoef het boaretoernooi en wonnen naast de trofee ook nog eens eeuwige roem...(wat zullen ze blij zijn, wiii) Aan het einde van het toernooi werd het kampvuur aanstoken, de afsluiter van een geslaagd feestweekend. Ik moest eerst nog naar huis om te gaan eten en om een voorraadje calorierijk voedsel mee te pakken voor bij het vuur, maar eenmaal ik terug in de Warande was, zat er nog tamelijk wat volk en was het vuur lekker warm aan het knetteren. Het was vree gezellig, en aangezien ik mijn lessen in Spanje enkele daagjes zou brossen, zat er niets anders op dan tot de laatste te blijven , dat was trouwens rond 23u al, dus nog steeds braafjes. Hanne, Brecht, Brecht, Dries en ik gingen als laatsten naar huis. Dries bekommerde zich om het uitdoven van het kampvuur, en daarmee het uitdoven van het feestweekend, het einde van een zalig weekend met vrienden, een herinnering waar ik me nog lang zal aan verwarmen eenmaal terug in Spanje. Dag chiro, tot de volgende keer...
25-10-2007
Zaterdag 20 oktober 2007
Kweet niet meer om hoe laat de wekker precies afging, maar wel nog dat het veel te vroeg was. Ik maakte me klaar om me richting de Warande te begeven, waar de kinder-en jongerennamiddag van de chiro voorbereid moest worden. Brecht liet ik liggen in mijn bedje, hij had het nodig. In de Warande had ik niet echt een duidelijke taak, maar hielp hier en daar waar ik kon. 's Middags gaan eten in de lunch garden, eerst in gezelschap van mama, dan eventjes alleen, dan in gezelschap van Michiel. Natuurlijk at ik frietjes, lekker Belgisch, maar ze waren nie goe klaargemaakt, dus teleurstelling alom...(viel wel mee hoor, maar wek graag medelijden op) Tijdens de kinder- en jongerennamiddag maakte ik me vooral nuttig als fotograaf, de foto's komen nog online ze, kweet alleen nog nie wanneer, moet nog wa schiften in de 380 foto's die ik getrokken heb. 'k Vond het jammer dak zelf geen kindje meer ben, want het zag er echt supertof uit: schilderen, dansen, knutselen, chirospelletjes in groepen volgens leeftijd, echt de max! Ben zeker dat die kinders zich doodgeamuseerd hebben!
Voor de jongeren was er een megagroot touwenparcours da echt goe in mekaar zat, en waar we ons met enkele leidingsmensen na afloop ook eens op uitgeleefd hebben... Het was echt dik in orde! De oudernamiddag met koffie en taart en volksspelen lokte pas naar het einde van de namiddag wat volk, maar was zeker ook gezellig!
Jammergenoeg kon ik niet tot het einde blijven, want rond 18u werden Brecht en ik verwacht in het Rattenkasteel, waar we in naam van Doe Het Zelf Gheysen de mooi verzorgde sponsorreceptie mochten bijwonen van Sicrobe, het tweejaarlijks muziekspektakel van de Heulse Concertband. Hierna werden we naar de Vonke gebracht, waar Sicrobe zou doorgaan. Veel bekende gezichten gezien en veel bijgebabbeld! Sicrobe zelf was ook weer prachtig, echt superschoon en veel ambiance, vooral in het karaokedeeltje dan! Ook achteraf nog wat blijven babbelen, o.a. met Nele Debonné, die mijn blog iedere dag leest en niet wist dat ik ook een fotosite had en daarom graag een speciale vermelding zou krijgen. Wel Nele, here it is: http://erasmuskleintje.spaces.live.com, speciaal voor u zie! Is wel al tijdje niet meer upgedatet ze...
Achteraf dan nog met Brecht naar de pittaman geweest, want het dutske had nog nie gegeten en had dus nog honger. Na een pitta met friet (ikke alleen wa frietjes) direct naar huis en het bedje in...zeeeer gezond! Maar ja, we zijn nie naar België gekomen voor vijf dagen om gezond te eten hé.
Hmmm... 't was wel nog ne drukke dag, maar toch precies nie zoveel te vertellen, strange... Nuja, kheb gezegd wat ik wou zeggen, dus laat ik het hierbij. Dadaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!
vrijdag 19 oktober 2007
Ja inderdaad, het werd een drukke dag vandaag, en deze keer mag ik wél verklappen waarom, nu hoeft het geen verrassing meer te zijn... ik ben namelijk naar België afgereisd! Het feestweekend ter gelegenheid van het 25jarig bestaan van de chiro wou ik natuurlijk voor geen geld van de wereld missen. Rond een uur of 11 vertrok ik te voet richting station, met mijn sandalen, een zomerbroek, een t-shirtje en een dun zomertruitje dat ik algauw moest uittrekken wegens te warm. In het station een zakje snoep gekocht voor m'n vriendje en dan de trein van 11u28 genomen richting Valencia-Nord. Ik was ruim op tijd vertrokken omdat ik er rekening mee hield dat ik in Valencia wel weer lang op de aerobus zou moeten wachten, de pendeldienst tussen het station van Valencia en de luchthaven. Ondanks de aanbevelingen durfde ik nog steeds niet de metro te nemen, dus stond ik daar weer 20 minuten te wachten in het zonnetje en werd intussen aangeklampt door een oud vrouwtje die toch o zo blij was dat ze een luisterend oor voor hare zever gevonden had. Veel verstond ik er nie van, maar het ging in ieder geval onder andere over haar testament en erfgenamen enzo, vree gezellig dus. Niet verwonderlijk dat ik een zucht van opluchting slaakte toen ik in de verte een blauwe bus zag arriveren. Eenmaal ingestapt duurde het nog wel 10 minuten voor de bus vertrok, maar foert, ik moest tenminste niet meer naar Spaans oudemeetjesgebrabbel luisteren. Ruimschoots op tijd kwam ik in de luchthaven aan, en na een bezoekje aan het toilet besloot ik ook maar eens aan te schuiven in de extreem lange rij wachtenden voor de check-in. Voor mij was een Hollands meisje 3 broeken over elkaar aan het aantrekken en t-shirts in haar zakken aan het proppen wegens bagage-overgewicht, da kind zal gezweet hebben! Het was nog bijlange mijn beurt niet, maar gelukkig heb ik weer eens sjans gehad: toen er nog een extra check-inbalie openging, was ik er als de kippen bij en zodoende verkortte mijn wachttijd aanzienlijk. Die kerel aan de balie in het Spaans: "Valies?" ikke. "perdona?", want khad hem nie verstaan hij weer: "Valies?" ikke: "no", want khad geen valies mee, dan hij weer: "Handbagage" en ikke: "sí" en dan zette ik mijn handbagage op die weegband gelijk de bedoeling was (mocht trouwens nog 5 kilo meer gewogen hebben). Dus zoals u merkt heb ik 3 woorden gezegd. Zegt die kerel zeker wel oprecht gemeend dak vree goe Spaans klap! Grapjas... Eenmaal ingecheckt begaf ik me direct naar de gate, ik wou aan het raampje kunnen zitten in het vliegtuig en had dus niet veel treuzeltijd. Ikzelf raakte zonder probleem door de metaaldetector, maar mijn rugzak bleek verdacht genoeg om opengemaakt te moeten worden. En ja hoor, ik moest afscheid nemen van m'm flesje water, vloeistoffen mogen nu eenmaal nie in de handbagage. Harteloos smeet die bullebak in uniform mijn flesje in de vuilbak, en twas verdorie nog zo goed als vol, sapperdepitjes! Dan maar een nieuw flesje gekocht na de gate om mijn dorst te lessen. Kmoest ook een nieuwe voorraad sigaretten meebrengen voor mijn mama, aangezien da veel goedkoper is in spanje. Er stond duidelijk da je meer of achttien moe zijn om da te mogen kopen, en toch hebben ze mijn paspoort nie gevraagd, wiii! Ik ben bijna twintig en wordt niet meer minder dan 18 geschat, wat een vooruitgang zeg! Eenmaal de tabak veroverd was, ging ik gaan klaarstaan in de rij in de juiste gate. Er stonden nog niet veel mensen te wachten, dus de kans op een plaats aan het raampje werd reëel... In de rij raakte ik aan de praat met een Valenciaans meisje van ongeveer mijn leeftijd die in Gent een vriending ging bezoeken die daar op Erasmus was. Eenmaal in het vliegtuig had ik nog ruimschoots de keuze uit plaatsjes aan het raam, en na er eentje bemachtigd te hebben kwam het Valenciaanse meisje naast mij zitten, dus had ik een gesprekspartner, iets wat altijd leuk meegenomen is. María (zo heet ze dus) was van plan bus en trein te nemen naar Gent, dus stelde ik haar een makkelijkere manier voor: meekomen met mij (Brecht kwam me ophalen) met de auto en dan zouden we haar droppen in het station van kortrijk en kon ze daar de trein nemen naar Gent in amper 20 minuten. Nadat ik haar ervan verzekerd had dat Brecht het geen probleem zou vinden, stemde ze toe. Bij het landen zag Charleroi er dan misschien wel bewolkt uit, het was toch ook leuk om terug in België te zijn, een gevoel dat ik moeilijk kan uitleggen. Een soort geruststelling, herkenning misschien.. Uit het raampje zag ik massa's groen en velden, bij het landen in Spanje zie je een bruin, dor, uitgedroogd landschap. Die koude nam ik er graag bij, ik was thuis, zou de mensen terugzien die ik graag zie, zou terug in Heule zijn, wiiiii!!! Eenmaal uit het vliegtuig kon ik dan ook niet snel genoeg doorlopen naar de arrivals, waar Brecht me stond op te wachten. María noch ik hadden bagage mee, dus daarop hoefden we alvast niet te wachten. Dus groot was Brechts verbazing toen hij mij als eerste passagier al door het deurtje zag lopen. En gerustgesteld was hij ook, want hij wou zo snel mogelijk weg van de 10-minutenparking waar hij geparkeerd stond. Tijdens de rit veel gebabbeld, terwijl onze Spaanse passagier wegdommelde. Bovendien had Brecht een pak New Yorkers én negerinnetetten gekocht voor mij in de Aldi, die ik plechtig overhandigd kreeg in de auto en spontane vreugdekreten bij me opwekte. Toen ik María vertelde dat da mijn lievelingskoeken zijn maar da ze ze nie hebben in de Aldi in Spanje, wist ze me doodleuk te vertellen da ze die koekskes kent aangezien ze ze blijkbaar verkopen in El Corte Inglés, een soort megasupermarkt waar ik iedere dag aan passeer! Please, laat de Corte Inglés in Castellón hetzelfde aanbod hebben als die in Valencia! Eenmaal aangekomen in het station van Kortrijk hielp ik María nog bij het kopen van een ticket en toonde haar welk spoor het was, en toen scheidden onze wegen zich. Gelukkig heb ik haar gsm nummer en emailadres, dus wie weet zien we elkander weer...
Daarna snel naar het Chiroheem te Heule, met een behoorlijk kloppend hartje, het is immers een verrassing voor de chiromensen dat ik afkom! In het heem was de receptie voor oud-leiding en - sympathisanten aan de gang, tevens het startschot van een volledig feestweekend ter ere van het 25 jarig bestaan van Chiro Stine. De eerste die me opmerkte was Emmeline, maar ze merkte wel nie echt op dat ik daar eigenlijk niet hoorde te zijn..Dus was ik behoorlijk verbaasd om enkel een droog hallootje te horen. Bij Jody en Dries begon hun frank al langzaamaan te vallen. Ook de VB's hadden het snel in het snotje, dat ik er was en er niet hoorde te zijn. Daarna kwamen de verraste reacties zoals ik ze verwacht had : van Stefanie (knuffel + traantjes), Kelly (me om de nek vliegen), Eline (extreme uitbundigheid), Bolo (zeer vragende blik), Annelien (enthousiasme en complete verbijstering), Hanne Deprez (veeeel traantjes),.... En ja natuurlijk bij mezelf ook traantjes ja, wat had je gedacht. Het was echt goed om nog eens bij al die vriend(innet)jes te zijn, in Heule te zijn, in de chiro te zijn! Het werd een leuke en lange avond en gelukkig vond ook Brecht het plezant (met dank aan Michiel voor het inschenken van de schuimwijn). Eenmaal de vermoeidheid begon toe te slaan en het hoog tijd werd om Brecht in bed te gaan steken, zijn we dan maar huiswaarts gegaan, ik had er immers ook al een lange dag opzitten. Terug in mijn eigen vertrouwde bedje slapen met mijn vriendje naast mij, zalig... Sorry dat er wat vertraging op de blog zit, maar wees gerust, ik begin aan een inhaalmanoeuver! ¡Hasta la próxima!
19-10-2007
Donderdag 18 oktober 2007
Toen ik vandaag aankwam in school ging ik eerst en vooral naar de AEGEE, een soort studentenraad, die deze avond een erasmusetentje organiseren. Je kon tot vandaag 12u inschrijven, maar gisteravond kreeg ik een mail dat voor de rappe was, want er waren maar vijf plaatsen meer over. Khad me gisteren nog nie ingeschreven omdat ik veel schoolwerk had en niet wist of ik er wel ging geraken. Heb gisteren dus zoveel mogelijk gedaan en besloten dat diene diner er wel van af kon vanavond. Maar helaas, slecht nieuws: geen plaatsen meer over ze gingen es bellen naar da restaurant en vragen of het maximumaantal personen nie overschreden mocht worden, dus moest ik om 13u30 es terug komen om het verdict te weten. Eveneens had ik om 11u een rendez-voustje met de kerel van Discourse Analysis én Lexicología Inglesa, best wel romantisch. Ik val nu eenmaal op zwaarlijvige vijftigplussers met grijze borstelige wenkbrauwen, blubberige kaken, jakkie bruine bobbelkes in zijn nek en een nominatie voor de prijs voor de slechtst geklede vent 2007. Helemaal mijn type dus. Nuja, ik moest dus naar zijn oficina komen om de gemiste lessen Lexicologie in te halen en de cursus in te kijken. Ook al zijn er veel taken enzo, ik was wel gerustgesteld door het feit dat de aanwezigheden van de Erasmusstudenten niet al te nauw steekt en dat ik mijn examen voor de kerstvakantie mag doen als me dat beter uitkomt, mooi meegenomen dus, ook al weet ik nog nie eens zeker of ik bij mijn keuze zal blijven dat dit mijn keuzevak wordt.
Direct na onze romantische tête-à-tête had ik les, om 12u namelijk het zeer opwindende vak Discourse Analysis, jochei juicht allen Gelukkig moesten we er om 13u weer vandoor om naar ons verplicht vak Cultura de Francia te gaan. Het is echt een megatoffe docente van dat vak, maar ze geeft ons echt wel pákken werk! In ruil daarvoor moet je geen examen afleggen indien je naar alle lessen komt, dus sava nog. Rond 13u30 efkes weggeglipt uit de les, zogezegd om naar wc te gaan, maar ben dus nog es gaan informeren bij AEGEE, maar helaas, echt geen plaats meer voor de diner van vanavond, niets aan te doen
Na Cultura was het gedaan met de lessen voor vandaag. Samen met Astrid terug huiswaarts gefietst en eenmaal thuis besloot ik dat ik eens een wandelingetje langs wat fotowinkels ging maken in centrum Castellón, mijn kodak is namelijk dringend aan vervanging toe wegens herhaaldelijk flippen, en eens wat prijzen vergelijken kan nooit kwaad hé. Bij het verlaten van de building, leegde ik de brievenbus en jawel, weer post voor mij! Wiiiii!!! Een vreugdekreet klonk door het gebouw, en in de illusie dat het brandalarm afgegaan was, stormde een mensenstroom langs me heen naar buiten. Neen? Oké dan, had gekund hé
Het was een brief voor Isabal Ghaysen, met een (nieuwe?!) stempel van chiro stine heule erop, dat kon alleen maar van bolo zijn dus. In amper 6 dagen tijd (mét een weekend erin) toegekomen, we gaan er megahard op vooruit ze! Dus: goed onthouden: verjaardagskaarten op 23 november in de post doen! :-p
Was een leuk briefje om te lezen op weg naar mijn fotowinkelzoektocht, en het zonnetje straalde nog ook! Heb zelfs nog eens mijn teruggekregen zonnebril op mn neus kunnen zetten! Heb wat prijzen van kodaks gefotografeerd (rapper en makkelijker dan opschrijven) en rustig overal rondgekuierd, wat winkeltjes binnengegaan die ik nog nie kende. Bijou Brigitte bijvoorbeeld, zeeeeer verleidelijk, zal ik me zeker geen 4 maand meer voor kunnen inhouden! Anderhalf uurtje ofzo later was ik terug op mn kot en deed ik mn dagelijkse bezigheden: blog en fotosite updaten, wat schoolwerk, mn eten maken (aangezien ik niet meekan naar diner), friendsje kijken Intussen is het 0:25 en zit ik hier nog steeds te schrijven ga nu echt wel gaan slapen, morgen wordt een drukke dag voor mij.
Waarom? Zult dat dan volgende keer wel lezen!
(Spanning er beetje inhouden hé)
Woensdag 17 oktober 2007
Vandaag voor de eerste keer naar mijn keuzevak geweest:
Lexicología Inglesa: Engelse Lexicologie dus. Kheb vorige week pas besloten dat
dit mijn keuzevak zou worden, dus kon ik niet eerder gaan. Maar goed, laten we
vooral beginnen bij het begin: s ochtends dus, in mijn persoonlijke
voorbereidingen om naar de les van 12u te gaan. Khad weeral te lang geskypet,
en moest nog mijn lunch klaarmaken (rijst, pesto, mozzarella en tomaatjes), dus
eenmaal dat gepasseerd was, had ik nog een kwartier om naar school te fietsen,
iets waar ik normaal gezien 25 minuten voor nodig heb. Maar de meeste lessen
beginnen toch te laat, dus ik in volle haast met mijn lunch in een plastieken
potje in een plastiekzak in mijn ene hand en mijn schooltas aan de andere
schouder (nog mee?) drie verdiepingen naar beneden gesneld in het appartement
om heldhaftig op mijn fiets te springen. Ik kom aan de voordeur en wat zie ik?
Het regent so what, denkt de gemiddelde lezer nu, maar de gemiddelde lezer
weet natuurlijk niet dat ik weer mijn witte broek aangetrokken had en geen jas
aanhad. Ikke een tweetal minuten aan de voordeur staan twijfelen en toch maar
terug naar boven gegaan met de gedachte dak nog maar eens tot de volgende les
zou wachten om naar mijn Lexicología Inglesa te gaan. Maar dat was buiten mijn
geweten gerekend: het schoot me namelijk te binnen dat ik net zo goed de bus
van 12u05 kon nemen en met mijn paraplu naar de bushalte kon wandelen, witte
broek of niet, 25 minuten te laat komen of niet. Dus toch nog heldhaftig
geweest en een halfuur te laat binnengekomen in de les. Ik stek daar toe en
mijn eerste gedacht is: ooooh nee, laat dit alsjeblieft geen waar zijn ! Maar
het was wel waar: de docent is dezelfde kerel als van Discourse Analisis, also
known as De Vreselijke Vent met vreselijk accent, die lacht om zijn eigen
grappen. Compleet ontmoedigd nam ik plaats, en veel meer dan wegdromen kon ik
niet doen, want ik had de blaadjes niet die iedereen de vorige weken gekregen
had, en waarop de hele les gebaseerd was. k Vrees dak toch nog maar eens voor
een ander keuzevak zal kijken Die vent steekt me echt zó tegen!
Daarna had ik gelukkig een springuur om terug bij mn
positieven te komen, en mijn lunch te verorberen, ook al was het nogal veel en
kreeg ik het niet op. Dan allen naar Littérature Française, waarin we deze keer
al met een stuk of 8 studenten zaten, het gaat erop vooruit! Hoewel we drie
keer niets van leerstof zagen, ging de tijd best nog wel snel omdat er een
Frans debatje op gang getrokken werd, hoogtepunt van de dag olé!
Op het einde van de dag nog maar eens tussen de kraampjes
gekuierd en een kraampje ontdekt dat ik nog niet eerder gezien had, waar ze leuke
pantoffelkousjes hadden voor maar 4. Kheb een paar groentjes gekocht met n
bloemetje, tegen Ruth haar goesting exact dezelfde als zij gekocht heeft, maar
foert het waren nu eenmaal de mooiste!
Om terug te keren naar mn kot samen met Astrid de bus gepakt
en in de bus zo slim geweest om een fractie van een seconde lang mijn
lunchoverschot op mn schoot te zetten. Blijkbaar was zowel het plastiekpotje
als de plastiekzak lek, en ja hoor, mooie groene pestovlekken op mn witte
broek! Geloof dat ik beter stop met het mijn witte broek te noemen, op dit
moment ist eerder een bruingroenwitte broek. Met Astrids zakdoekjes en flesje
water wat proberen weg te krijgen maar nee hoor. Gelukkig s avonds in mn kot
wél de vlekken serieus kunnen doen vervagen, zijn nog amper zichtbaar nu. Maar
ja, een broek vol amper zichtbare vlekken blijft helaas nog steeds een nie zo
propere broek :-s maar ja, der zijn ergere dingen in het leven hé
Als avondeten wat restjes uit mn kast en frigo
samengeschraapt en zodoende een slaatje met gebruneerde patatjes op tafel
getoverd, tis ook eens iets hé.
Ah en ik heb aan Javi gevraagd of het erg voor hem zou zijn
da broer en zussen paar daagjes komen logeren en da was totaal geen probleem,
en voor Rafa zal het zéker geen probleem zijn, dus is wel opluchting.
Ah en moe je nog eens iets weten?! Gisteren allebei de
brieven van Stefanie gekregen!! Wiiii!! Op eentje hebk 6 dagen moeten wachten,
op anderen 3,5 weken, klein verschilletje. Maar foert, mijn dag was toen echt
wel goe ze!!
Maar tis intussen weeral veel te laat, het klokje zegt 0:02,
dus Slaapwel!!
17-10-2007
Maandag 15 oktober 2007
Lieve mensjes,
Vandaag was een doodnormale dag, en toch valt er weer wat te vertellen! Jammergenoeg was het ook een dag waarop ik om 7u30 moest opstaan, wegens les om 9u. Ik fiets er alles samengeteld 25 minuten over (met fiets los- en vastmaken meegerekend) en heb toch wel een uurtje nodig om mens te worden en te ontbijten, maar zal proberen niet meer s ochtends te douchen als ik zo vroeg les heb, en dan kan het mss wel eens 7u45 worden, hoho wat een verbetering! Informatica Theorie, de maandagochtend het eerste uur, das gewoon vragen om een klas vol slapende nietsnutten, geef toe! And so it was
In het springuur nog maar eens een mailtje gestuurd naar onze erasmuscoördinator in Gent om toestemming te vragen om 1 Spaans vak te volgen als vervangvak voor 2 Belgische vakken, maar het antwoord zal waarschijnlijk toch weer njet zijn, grrrr ! Het zou nochtans perfect mogelijk moeten zijn, maar nee hoor, liever strikt aan de regels houden, zelfs als dat wil zeggen dat we méér les zouden hebben dan moesten we in België gebleven zijn en dat we een vak zouden moeten volgen als equivalent voor Recht, dat totaal niets met recht te maken heeft! De enige vakken die ze hier aanbieden en die met recht te maken hebben, zijn namelijk oftewel in het Valenciaans, waar je dus geen botten van kunt verstaan, ofwel onmogelijk in ons uurrooster in te passen! En we volgen al een Frans vak als equivalent voor Frans Vertaling, namelijk Langue Juridique, dat massas met recht te maken heeft en processen enzo, maar nee hoor, het mag maar voor ofwel Frans ofwel Recht een vervangvak zijn, en dus nog een ander vak zoeken voor Recht of Frans. Aiaiai toch !
In de namiddag hadden we les van de Onverstaanbare Vent, dienen da kik langs geen kanten versta. Maar vandaag viel het echt goe mee, kdenk dat hij het woord articuleren eens opgezocht heeft in een woordenboek ofzo. Maar ook al versta ik hem, die kerel vertelt dus echt wel niets nuttigs in zijn lessen hé! Een en al persoonlijke bemerkingen, nauwelijks vijf lijntjes die het noteren waard waren. Da wordt dus den boek vanbuiten blokken!
Om 14u mochten we huiswaarts keren, geen les meer voor vandaag, olé! Maar wat er nog meer olé is: het is officiële verwelkomingsweek van de studenten voor het nieuwe academiejaar! Uh? denk je nu waarschijnlijk bij jezelf
Wel, die zever houdt concreet in dat er op het plein voor de school feestelijke vlaggetjes hangen en massas toffe en alternatieve kraampjes staan waar je iets kunt kopen, met juweeltjes, tassen, wierook, en zelfs een aantal kraampjes met heerlijke lekkernijen, onder andere een taartenkraam waar ik bijna spontaan een orgasme van kreeg die chocoladetaart!! Maar kben flink geweest, geen kruimeltje taart gekocht! Wel serieus overwogen, maar had helaas geen honger en nie echt veel goesting in taart, om de een of andere reden vind ik het zelf moeilijk om dat te geloven maar helaas, het was waar.
Nog een tijdje rondgekuierd tussen de gezellige kraampjes met Ruth, en het ons toch oh zo hard beklaagd dat we niet steenrijk zijn. Eenmaal de donkergrijze wolken te dreigend begonnen te worden, sprong ik vliegensvlug op mijn stalen ros en snelde naar huis. Maar het mocht niet baten, na amper twee minuten voelde ik de druppels mijn kapsel al teisteren. Eventjes geschuild onder een soort afdak, maar 5 minuten later toch maar tussen de druppels beginnen fietsen. Gelukkig was het vree zachtjes aant druppelen, en met tussenpozen. Zodoende ben ik toch nog in toonbare staat thuis gearriveerd. Rond een uur of 15u30 was ik thuis, en wou mezelf dan nog per se een warme maaltijd klaarmaken, en zo kwam het er dus van dat ik pas om 16u mijn middageten at: selfmade lookbroodjes én selfmade spaghetti. Had dus voor de rest van den dag geen eten meer nodig ze, was behoorlijk meer dan genoeg!
Dan s avonds nog wat voor school gewerkt en samen met Ruth naar dvdtje gekeken: three men and a baby, een van de vele dvds die we van Nicola mochten lenen. Was best nog wel grappig filmpje, maar geen hoogstaand niveau ofzo hoor. Wat had je verwacht
Dinsdag 16 oktober 2007
Om 8u30 de wekker gezet zodat ik eerst nog uurtje kon werken
voor ik naar de les van 11u ging. Het uurtje werken werd een uurtje skypen met
de mama, en voor ik het wist was het hoog tijd om richting Universidad Jaume I
te vertrekken. Ik pak dezelfde weg als ik gewoon ben, en wanneer ik juist het
gebouw van de post gepasseerd ben, hoor ik iemand roepen: Perdona! Perdona
señora! Perdona!! Ik denk alleen maar shit, da is hier iemand die iets op mijn
fietsgedrag aan te merken heeft hé Doen alsof je t nie hoort en doorrijden!
En dat deed ik dus ook, maar meneer de flik die me zojuist had tegengehouden
was daar niet zo echt mee akkoord en besloot eens indrukwekkend op zijn fluitje
te fluiten. Shit, nu kan ik nie anders dan afstappen en luisteren hé, geen kat
die gelooft dak da fluitje nie gehoord zou hebben. Dus ikke flink afstappen en
machteloos toekijken hoe Meneer de Flik op me afkomt. Ja natuurlijk wist ik dak
fout bezig was, was gewoon een beetje tegen de rijrichting aant rijden, niets
crimineels dus. Gelukkig was Meneer de Flik goedgehumeurd, ofwel is het gewoon
ne sympathieke vent. Hij zag waarschijnlijk dak nie zo Spaans was want hij
sprak vree duidelijk en tamelijk traag, misschien is da gewoon zijn manier van
praten, maar tkwam mij in ieder geval wel goed uit! Hij legde schoon uit da je
als fietser in dezelfde richting moet rijden als de autos. Ikke met
onschuldige bambi-oogjes: Ah, no es permitido? oftewel int Vlaams Ah, mag da
nie misschien?. Toen legde hij ook nog uit da je de verkeerslichten nie mag
negeren en niet op het voetpad mag rijden. Ik was met stomheid geslagen! Op dat
moment was ik alleen maar aan het spookrijden! Natuurlijk rijd ik ook constant
op het voetpad (veiliger voor mij, nie voor de voetgangers helaas) en af en toe
rij ik ook es door het rood als er in geen kilometer een auto te bespeuren is,
maar hoe weet diene pipo dat? Had daardoor het gevoel dat hij mij al langer aan
het bespieden was en nu pas ingreep. Heb de rest van de weg toch wel als een
engeltje de verkeersregels gerespecteerd ze! Was wel serieus verschoten
eigenlijk, heb dan bovendien andere weg moeten pakken, weg waarvan ik nie wist
waar ik ging uitkomen, gelukkig herkende ik me opeens weer en kon ik verder
mijn vertrouwde weg pakken. Jammer genoeg moest ik wel voor de zoveelste keer
terug dwars door een baan die openligt door werken, ben het echt kotsbeu, zal
morgen van den eerste keer volledig nieuwe baan zoeken om naar school te
fietsen: geen eenrichtingen meer en geen werken meer, moet doenbaar zijn!
Met al die toestanden wederom te laat toegestekt in
informatica, maar ze waren gelukkig nog nie begonnen. Zijn aant leren hoe je
website moet maken met programa netscape, is doodsimpel en echt leuk! Ben best
wel al trots opt voorlopig resultaat! Zodra het helemaal af is laat ik het
jullie zien, we moeten trouwens sowieso nog leren hoe je je site online moet
zetten, dus voorlopig ist nog secret
Daarna wast normaal gezien Discourse Analisis, van de
Vreselijke Vent, maar die les (normaal gezien van 13u tot 15u) werd vervangen
door een lezing over een of ander onderwerp dat verband houdt met dat vak, maar
aangezien die lezing begon om 12u en wij informatica hadden van 11u tot 13u,
ging dat niet echt voor ons. Dus hadden we van 13u tot 15u vrijaf deze keer. Kheb
met Astrid nog eens langs de kraampjes gekuierd, en Astrid heeft een buzze
gekocht voor haar schoolboeken in te steken, waar ik behoorlijk jaloers op ben!
Is echt een mooitje, en kwaliteit, tziet er ne stevigen uit.
Omdat ik gisteren zo flink geweest was geen chocoladetaart
te kopen, besloot ik me vandaag te belonen met een stuk chocoladetaart!
(vrouwelijke logica, denkt mijn keppe nu bij zichzelf). Ik kon er echt niets
aan doen, het was Astrids voorstel om samen een stuk te kopen en ik ben nu eenmaal
niet assertief genoeg om nee te zeggen tegen de mensen J
Dan gezellig wat gekeuveld en gekletst op een bankje buiten
met ons stukske taart. Maar helaas, aan alle mooie liedjes komt een eind, en
dus moesten we naar de les Litérature Française, bekroond met de Officiële
Prijs voor Nutteloze Lessen. We krijgen wel veel taken enzo die we moeten doen,
maar in de les zelf doen we niks, ofwel nog vijf keer hetzelfde als de vorige
weken Nuja, tis een vriendelijk madammeke, en kheb ze eignlijk wel nog graag.
Ten laatste nog de les Geografía de España, een vak waarbij je goed wakker
blijft, want die vent vliegt door de leerstof en tis allemaal met notities te
doen, dus zorgen daje meeblijft is de boodschap. Na de les bood het Spaanse
meisje dat naast me zat me spontaan haar notities aan, is superlief! Denk wel
dak 85% van de les begrepen en opgeschreven heb, maar nu heb ik dus ook een
naslagwerk voor die andere 15%!
Om 18u30 was de les gedaan en mochten we huiswaarts fietsen,
gelukkig regende het niet meer. Ik was namelijk zo slim geweest om mijne witte
broek aan te trekken op een regenachtige dag, dus als ik daarmee door de regen
zou fietsen, zout eerder een doorzichtige broek worden, en ik denk niet dat ik
of de Spaanse bevolking daar echt gediend mee zou zijn.
Maar helaas, lomp geboren = voor de rest van je leven lomp.
Het is namelijk niet omdat het niet meer regent, dat je niet door een vuile,
bruine plas kunt fietsen
Daar gaat mijn spierwitte broek s avonds verzekerst 10
minuten bezig geweest met de vlekken een beetje uit te wassen. En Ruth en ik
hadden amper twee dagen geleden met veel moeite al onze witte dingen
samengeraapt om een wit wasje te draaien en de wasmasjien dan nog niet
volgekregen, dus wie weet hoe lang het nu zal duren eer ik mijn broek in de wasmasjien
kan steken? Nuja, al bij al viel de schade nog mee eenmaal ik er wa op gefrot
had, en kga ze zelfs morgen opnieuw kunnen aandoen zonder in schande te vallen,
als da geen goe nieuws is, jochei!
s Avonds nog de rest van mijn spaghetti van gisteren
opgegeten, en hoewel ik s middags niet gegeten had en dus al sinds 10u30 niet
meer gegeten had (was wel ¾ stokbrood, mijn ontbijt), had ik eigenlijk echt nie
veel honger. Heb moeten steken, maar heeft gesmaakt.
Jammer dat we niet veel contact hebben met onze kotgenoten,
we babbelen nu en dan wel eens, maar gaan nooit eens samen weg, of gezellig
samen aan tafel of in de zetel zitten doen we ook nooit. Nuja, ze hebben soms
echt wel rare trekskes ze, gelijk Javi gisteren: ik sta in de keuken, dien komt
binnen en wijst naar ne vuile tas in de gootsteen: heb jij die tas gebruikt? Ik
zeg van niet (wat ook zo was) maar da kik ze wel ging afwassen. En hem: das
MIJN tas, en ik wil nie da ze vuil is als kik ze wil gebruiken. Oké, moest da
nu de enige tas zijn zou ik hem nog verstaan, maar we hebben nog andere tassen
ook! Ge hebt nu eenmaal nie altijd de tijd om nog af te wassen voor da ge naar
school vertrekt. Nee, ik had ze nie gebruikt, nog nooit zelfs, maar het zou wel
perfect gekund hebben.
Amper een kwartier later: Ruth en ik staan in de keuken.
Rafa komt binnen: Wie van jullie moet ik vermoorden? Hij had gezien dat zijn
tas gebroken bij het glas lag. Wij hadden die tas daar vrijdag op de grond
gevonden, zonder da wij ze gebroken hadden. Rafa had afgewassen en alle afwas
lag opgestapeld op het droogrek, waarschijnlijk dat die tas daar vanbovenop
stond en ervan gegleden is. Toen we hem dat zeiden, zei hij da die tas veel
voor hem betekende en ook de reden waarom, maar dat had ik ni goe verstaan.
Ruth meent te hebben verstaan dat hij die tas al sinds zijn 2 jaar had, en hij
vertelde dat hij een traan moest wegpinken toen hij zag dat die tas kapot was.
Ik dacht oké, zal maar es effe lachen om dat grapje en dat deed ik dus ook, maar
hij keek doodserieus! Shit zeg, we gaan hier echt wel niets meer durven
aanraken! Zouden beter ook onze eigen tas beginnen kopen
Deze avond zaten Ruth en ik weer elk in onze eigen kamer,
net als Javi, Rafa zat voor de tv. Geen gezellige sfeer, idd maar als we
constant op alles moeten letten, kun je nie echt een aangename sfeer creëren
ze! Nuja, Rafa heeft wel al bewezen dat hij tof en hulpvaardig kan zijn, die
tas is het enige rare voorval met hem. Javi heeft blijkbaar wel meerdere rare
snukskes, maar ergens bewonder ik het ook wel dat hij gewoon zegt da we van
zijn gerief moeten blijven, want ik zou het niet kunnen in zijn plaats, zou me
constant ergeren en er niets van zeggen. Dus dan is zijn manier wel beter.
Ondanks het feit dak niets te doen had die avond was het
toch weer na twaalven voor het licht uitging, die computer is hier mijn
grootste tijdsdoder!
Tot morgen!
15-10-2007
Zondag 14 oktober 2007
Ik weet het. ik heb al vaak gezegd dat ik niets gedaan had op een of andere dag, maar vandaag was het echt wel extreem erg, moet ik toegeven. Niets maar dan ook niets gedaan, en nauwelijks bewogen... Toen Nicola en Michaela rond 19u30 op bezoek kwamen, moest ik het slot nog van de deur doen, omdat ze de hele dag nog niet open was geweest shame on us, I know... Het was dan wel een onverwacht bezoek, leuk was het wel. Eerst wat getetterd met mijn fake-pimskoekskes op tafel, dan naar friendsje gekeken, besloten dat ze hongerig waren (ik niet, had al gegeten), ikke samen met Nicola naar haar flat (jawel, ik bén buitengekomen die dag!) achter pastasaus en peper die ze staan had, aangezien ze vree dichtbij woont. Nadien naar vervolg van vorige friends-aflevering gekeken (break-up van ross en rachel. niet grappig ) met mijn fakeprincekoeken van den aldi... en natuurlijk nog wat nagetetterd, eigenlijk veel te lang als je de dag erop om 7u30 moet opstaan. Aangezien ruth al onder de wol gekropen was, moest ik wel wachten tot de meisjes richting hun huisjes gingen. Nog een leuke anekdote van het begin van die avond: ik zit in de zetel met Nicola te praten, tot mijn oog plots op haar zonnebril valt...Die zonnebril trekt verdacht goe op mijn zonnebril, die ik sinds de excursie van zaterdag kwijt ben. Ikke tegen Nicola: are those your sunglasses? En zei: No, I found them in the shop where we went saturday, in the fitting room. Ja! tuurlijk! Ik ben zaterdag na de uitstap nog eventjes mee naar binnen geweest in een klerenwinkel met hen, en had daar ook iets gepast in hetzelfde paskotje als hen. Dus ikke: those are my sunglasses! En zei: oooh no, I feel so guilty! I stole your sunglasses! En ikke: mo nee gij, kben just kontent dak ze terug heb! en zij: oh no, I feel like a thieve, I'm so sorry!! En ikke: neenee, ikke blij! Dus ik was al 2 keer naar de Erasmusdienst geweest om te vragen of mijn zonnebril gevonden geweest was in de bus na de uitstap naar Peñíscola, ik had al heel mijn kamer uitgekamd op zoek naar die bril, en hij stond dus gewoon op Nicola's hoofd! Ruth en Nicola hadden mijn zonnebril gevonden in da paskotje, ruth had gezegd tegen nicola da ze hem moest houden, ikke de volgende dag tegen ruth, hé heb jij mijn zonnebril gezien, en nee hoor, er daagde niets... 'k Had het tegen Brecht nog gehad over de mogelijkheid dat ik hem verloren was in dat paskotje, maar nee dat kon niet, want dan zouden Nicola en Ruth hem toch wel hebben zien liggen? Of mss moest ik het eens in die winkel gaan vragen, of er niemand een zonnebril gevonden had? Nee, zei Brecht: wie hem vindt, zou hem toch niet afgeven in de winkel! Wel, daarin had hij in ieder geval gelijk! Sjans da Nicola het een mooie bril vond, en de moeite vond om hem mee te nemen én ook te dragen! Ze vond het best wel jammer dat het de mijnen is, want she likes it. Sorry meid, maar me too! Best wel opluchting dat ik hem terugheb!
Eenmaal Nicola en Michaela (eindelijk) wegwaren, was het al iets van 1u ofzo, dus ik rechtstreeks naar mijn kamer. Maar dan kom ik Rafa tegen in de gang (wist niet eens dat hij thuis was) en die komt mij doodleuk vertellen dat het internet weer werkt! Hoe kan dat nu? Versta er niets van ze! Dan dus toch nog mijn laptop in gang gestoken om te kijken of het ook bij mij werkte, en ja hoor, he did it! Nog vlug een mailtje gestuurd, zodat ik mijn pc niet voor nix in gang gestoken had hé. Maar de vermoeidheid sloeg rap genoeg toe, zeker met de gedachte aan om 7u30 opstaan in mijn achterhoofd... Slaapwel!
14-10-2007
Zaterdag 13 oktober 2007
Weeral niets te doen vandaag, het leven is toch lastig hé Mijn wekker niet gezet, maar toch spontaan om 9u40 wakker geworden. Ontbeten met het laatste restje Kwakies dat ik van Brecht gekregen had. Geeft niet hoor, want ik ga vandaag naar den Aldi wiiiii!
Eerst nog wat surfen en msnen Maar nee hoor, het vast internet laat het nog maar eens afweten, dan maar terug sukkelen op ons afgetapt draadloos netwerk van de gebuurs dat behoorlijk vaak wegvalt hé. Misschien moet ik stoppen met ons betaald internet vast internet te noemen, want zo vast is het eigenlijk niet echt
Eerst wat in stukjes en beetjes gemsnt met Brecht, tussen het wegvallen van de verbinding door, en dan mijn vlucht naar huis voor met Kerstmis geboekt. Ja, das ook nog ne kwestie ze. Wel, ik kom dus naar huis op 21 december, alleen jammer dat dat 40 duurder is dan op 19 december en 35 duurder dan op 24 december, de dagen ertussen zijn er trouwens geen vluchten. Dilemma: als ik op 24 december naar huis kom, land ik op Kerstavond om 17u55 in Charleroi, wat wil zeggen dat ik pas om 20u ongeveer zou thuis zijn als alles goed gaat, en dat ik dan al direct aan de feesttafel mag aanschuiven zonder enige voorbereiding ofzo. Bovendien zou ik dan ook 3 dagen helemaal alleen in Castellón zitten, want Ruth gaat ook de 21ste naar huis, net zoals vele Erasmussers, en alle Spaanse studenten hebben vanaf die dag kerstvakantie en zullen dus thuis zitten. En ik ken mezelf: de gedachte dat iedereen van mijn familie en vriendjes en vriendinnetjes thuis zit en vakantie heeft en lekker gezellig samen is, en ik er honderden kilometers van verwijderd ben, zou me behoorlijk deprimeren op da moment. Oké, stop met zagen, denkt iedereen nu, vertrek dan gewoon op woensdag 19 december, ook lekker goedkoop toch? Ja inderdaad, maar dan zou ik wel de woe, do en vrij moeten brossen, en bovendien heb ik de donderdag een verplichte les die echt wel behoorlijk verplicht is. Na grondig overleg op skype met mijn moesje werd de conclusie gemaakt dat het 19 of 21 december zou worden, afhankelijk van het antwoord op mijn mailtje naar de docente van het verplichte vak. Haar systeem is namelijk zo: van iedere les dat je niet aanwezig bent, hoef je geen examen af te leggen. Dus als je naar alle lessen gaat, je taken maakt en een presentatie geeft, hoef je geen examen te maken. Ik dus een mailtje gestuurd en de hele situatie uitgelegd over naar huis gaan met Kerstmis en de goedkoopste vlucht willen nemen enzo en gevraagd of het niet mogelijk is dat mijn klasgenoten me inlichten over de inhoud van de les en de taken die gemaakt moeten worden, en dat ik op die manier geen examen van die les zou moeten maken. Nog vandaag zelf een antwoordje gekregen met de boodschap dat haar regels voor iedereen gelden en geen uitzondering kan maken voor mij. Ook zei ze dat ze mij volledig verstond en dat ze zou gaan, moest ze in mijn plaats zijn, en dan gewoon examen afleggen van dat ene lesje, want zo erg is dat toch niet? Wel, ik heb daar toch niet echt veel zin in, een examen = kans op een buis, geen examen = erdoor zijn. Dus werd het de vlucht van de 21ste december, die helaas wel 40 duurder was, maar op de ideale datum viel.
Dan eindelijk het moment: ik ga naar den Aldi!! De eerste keer sinds ik hier ben, dus heb me echt wel al flink kunnen inhouden hé! Mmm New yorkers, Kwakies, fake bountys, negerinnetetten eindelijk!!
Na een behoorlijk warm fietstochtje komt de Aldi in zicht, mijn hart gaat sneller kloppen, mijn ademhaling verzwaart, mijn pupillen vernauwen prooi in zicht! Vastberaden duw ik mijn 50 cent in het karretje en loop de ingang naar binnen. Ik zoek mijn weg in het doolhof, zie dat ik eigenlijk langs de uitgang naar binnen gegaan was en niet verder kon, en ga deze keer langs de ingang naar binnen. Mijn ogen zoeken hun enige doel: calorieën. And guess what? Ze hebben daar helemaal geen New Yorkers en Kwakies!!! Hoe overdreven onfair is dat niet!!?? Diep teleurgesteld en ontmoedigd toch maar de jacht verderzetten naar iets dat nog troost zou kunnen brengen. En ik moet toegeven: ik ben lief geweest voor mijn lijn: maar 1 zak snoep en 1 zak chips! Aha, hoe flink is dat wel niet! Ahja, en ook nog 5 pakken koeken.
Nuja, das wel om ne serieuze tijd mee te doen hé. Wat er ook wel raar is: ze hebben daar echte Coca-cola en Fanta, en activia en actimel enzo, is toch anders dan bij ons. Shit zeg, geen kwakies, kun je je dat nu voorstellen? De New Yorkers maakten hun afwezigheid goed door de aanwezigheid van hun broertjes met de veel minder originele naam American Cookies, waar ik dan maar een pak van meegenomen heb, onder het motto tis beter dan niks hé.
In plaats van Kwakies werd het een doos muesli met chocoladestukjes, die totaal op Kwakies trekt, maar me toch ook kan helpen om me van mijn dagelijkse hoeveelheid chocolade te voorzien. De gewone muesli die ze in Belgische Aldis hebben, hebben ze hier trouwens ook niet. Verder nog wat mozzarella, olijfolie, boter, feta, kalkoentjes voor op brood, en allerlei sapjes en chocomelkjes (handig om mee te nemen naar school) ingeslagen. Resultaat van deze uitstap: een matig bevredigd gevoel, een loodzware rugzak en verschillende plannen om een doos Kwakies tot hier te krijgen. Eenmaal thuisgekomen grondige herstructurering mogen doen op mijn vakje van de frigo en in mijn kast, maar waar een wil is, is een weg. Mezelf nog een slaatje à la mama met vinaigrette à la mama klaargemaakt als middageten (omstreeks 15u, jawel) met als dessert een geïmproviseerd fruitslaatje en als extra dessert een Aldi-American cookie! De spanning was te snijden, haar vingers trilden bij het openen van de verpakking, ze durfde nauwelijks te kijken naar wat haar humeur voor de rest van de dag zou bepalen. Langzaam kwamen de felbegeerde koekjes tevoorschijn. Op haar voorhoofd een frons, uit haar mond enkel een sober hmmm. Haar ogen zagen welgevormde ronde koekjes, ietwat kleiner dan New Yorkers en met donkerdere stukken chocolade, maar haar neus herkende direct de geur: dit kon niet slecht zijn. Terwijl ze het lustobject naar haar mond bracht, prevelde ze nog snel een hoopvol gebedje. En haar gebed werd in de mate van het mogelijke verhoord. Het verdict? Zeer lekker, maar geen New Yorkers. Deze cookies: 9,5/10, New Yorkers: 10/10. Dus ja, ze komen toch al in de buurt hé. Na mijn geïmproviseerd maaltijdje nog wat op het onstabiel draadloos netwerk gesurft en mijn blog en fotos bijgewerkt. Via mail kreeg ik een uitnodiging binnen voor kotfeestje bij Toon, eveneens een Belg, die zo ongeveer aan het begin van mijn straat woont, dat was dus mooi meegenomen! Er werd verwacht dat iedereen een fles drank meebracht, dus dan maar nog vlug naar de Dia, een vree dicht supermarktje, wel nog beetje verder dan Mercadona hoor, tis zeker anderhalve minuut stappen naar de Dia, best wel ver dus J Daar een fles witte wijn gekocht van 115 en tevens nog wat melk en groenten voor de komende dagen. s Avonds kwam Nicola (Engels meisje) eten, en dus aten we met zn drietjes gepaneerde diepvriesvis met poederpuree en (wél verse) gestoofde worteltjes, deze laatste waren mijn inbreng in het menu, en iedereen vond ze megalekker, yes! Achteraf mijn American Cookies uitgedeeld voor bij de koffie met koekjes (ook al dronk er niemand koffie), en keken we samen naar een Friends-dvdtje. Sommige van mijn Friends-dvds werkten nie meer omdat ze serieus geklemd gezeten hadden in de bagage en wat gebogen waren, maar na twee dagen onder een stapel boeken is dat probleem verholpen, euforie alom dus! Tijdens ons dvdtje ging opeens de bel, hoewel we niemand verwachtten. Mysterieus Het bleek Lobke te zijn, zij was al op het feestje bij Toon hier vlakbij, maar verveelde zich dood aangezien alle venten daar naar de voetbal aan het kijken waren en dus kwam ze ons maar halen. Toen die friends-aflevering afgelopen was, ging ik dan ook met de fles wijn in de hand mee met haar. Ruth bleef thuis, en Nicola zou misschien nog achterkomen. Ook Toons piso is behoorlijk groot en eveneens moderner dan de onze (wat niet zo moeilijk is) en wat ik vooraf niet wist: hij was druk in de weer met zelfgemaakte pizzas te maken voor iedereen (zelf het deeg was zelfgemaakt!). Had ik dat geweten, zou ik wel niet juist een avondmaal verorberd hebben! Toen ik doorliep naar zijn living, zag ik enkel bekende gezichten: Lobke, Kim, Dani, Andreas, Maricela (ze heet niet Marcella zoals ik eerst dacht), Mauro, Diego, Brian (heb ik niet zo graag) en natuurlijk Toon zelf. En ja hoor, alle gezichten op het voetbal gericht, en geen kat die wat converseerde. Dan maar samen met Toon en Maricela wat aan de pizzas geholpen, was best wel leuk! De pizzas waren klaar op het moment dat ook het voetbal klaar was, en we konden aanvallen. Er was in ieder geval meer dan genoeg (ook al omdat er nog mensen waren die al gegeten hadden) en bovendien was het echt wel lekker! Ga ik zeker ook eens proberen! Na afloop deden de Belgische meisjes de afwas, terwijl de rest op youtube filmpjes en videoclips aan het bekijken was. Het plan was om erna nog weg te gaan, maar terwijl iedereen klaarzat om te vertrekken, waren er nog een drietal die aan die pc gekluisterd bleven zitten en bovendien had ik geen zin meer om nog ergens naartoe te gaan wat een kwartier wandelen zou zijn, terwijl ik op dat moment op 50 seconden wandelen van mijn kot was. Dus ging ik om amper 2u al huiswaarts en liet de rest achter voor hun pc-schermpje. In bed nog een uurtje in mn megamooi maar wel voorspelbaar boek (aangezien ik de film ervan al gezien heb) gelezen om mijn pizza wat te laten zakken alvorens te gaan slapen. En wederom geen problemen gehad om snel in slaap te geraken!
13-10-2007
Vrijdag 12 oktober 2007
Jaja, tis intussen al terug vrijdag! De tijd gaat snel hé Vandaag nog maar eens een feestdag om de een of andere reden, die Spanjaarden hebben hier blijkbaar nog veel te vieren
Dus ja, wederom geen les, mooi meegenomen! Dan maar lekker lang uitslapen hé ontbeten om 12u30, voldoening gegeven aan mijn pas ontwikkelde internetverslaving op het herstelde vast internet, geskypet, gemsnt
t Is vandaag niet alleen een feestdag voor de Spanjaarden, tis ook Lobke haar verjaardag! Ruth had op msn al tegen Lobke gezegd dat we zeker nog zouden langskomen vandaag, dus rond een uur of 17u30 waren wij op stap naar Lobkes piso. Onderweg trouwens een paar barkes en restaurantjes tegengekomen waar we zeker eens naartoe willen.
Aangekomen bij Lobke en Kim, duwen we op de bel (nogal logisch, ik weet het). Ding dong .stilte. Ding dong stilte. Sapperdepitjes, zou Jommeke spontaan uitroepen. Lobke had gezegd dat ze het zou laten weten moest ze haar appartement verlaten, maar was die belofte blijkbaar vergeten uit te voeren Ikke dus bellen naar haar gsm (nam niet op), dan naar Kims gsm en ja hoor, blijkbaar zaten ze in de bowling in La Salera (=shopping center, remember?), dus wij daarnaartoe. Om 20u20 komt onze bus toe aan La Salera, en voor één keertje zijn we toch maar eens zo verstandig geweest om te checken wanneer we een bus terug richting huis hadden. Dat bleek dus om 21u30 te zijn, zeer aangenaam Wij naar de derde verdieping van La Salera, de verdieping zonder winkels, maar met massas (fastfood)restaurants, een cinema en een bowling mét reusachtige speelhal. Wij daar naar binnen, Lobke een gelukkige verjaardag gewenst en toegekeken hoe de rest bowlde, want we waren natuurlijk te laat om nog mee te spelen, best wel jammer voor iemand met mijn natuurlijke aanleg voor bowling (kuchkuch)
Na een uurtje toegekeken te hebben moesten we helaas al terug richting buskotje. Met spijt in het hart, want zowel Ruth als ik hadden ons laten verleiden door de lekkere geuren op de derde verdieping, en we wilden best nog wel blijven om iets te eten. Dan maar besloten om uit de bus te stappen op de Plaza de la Paz, vlakbij de straat met de goeie (Don Pepe) en minder goeie (Danubio) Italiaan, en daar een hapje te gaan eten. De Don Pepe had nog 1 tafeltje vrij, en ik was ten zeerste bereid om daar te gaan eten, maar ik was natuurlijk niet de enige om te beslissen, dus toen alle alternatieven bekeken waren en we teruggingen naar Don Pepe, was die natuurlijk intussen ook al helemaal volzet. Het was dan ook 22u, hét etensuur voor de Spanjaarden. Dan maar naar Danubio gegaan, maar aangezien er twee Danubios zijn (twee broers of kozens ofzo waarschijnlijk) vlakbij elkaar met exact dezelfde menukaart en de ene Danubio (die waar Brecht en ik geweest waren en niet zo heel tevreden over waren) volzet was, gingen we naar de andere, die niet alleen ruimer was, maar ook nog eens sfeervoller verlicht en professioneler ingericht. De inrichting beloofde dus alvast veel goeds. Na een serieuze (lange) blik op de kaart, koos ik voor de kip met frietjes en een glas wijn. Ruth deed hetzelfde en een dikke 10 minuten later stond het voor onze neus. De frietjes zagen er in ieder geval al lekker uit, net als het gigantisch stuk kip.
En ja hoor, het smaakte! Zo goed zelfs dat we nog een portie frietjes bijvroegen, die amper een halve minuut later al geserveerd werden. En we smaakten dat het goed was. Met plezier elk ons deel van de rekening (17,50 au total) betaald en dan onze keuze moeten maken wat the next item in de agenda was. Ofwel gingen we uit met de bende van Lobke en Kim enzo, ofwel gingen we bij Michaela thuis (het huis waar ik de eerste twee nachten overnacht heb, remember?) en met Nicola een filmpje kijken. We hadden alletwee meer zin in de tweede optie, ook al omdat Michaela op amper twee minuten wandelen van ons woont. De film bleek gedowload te zijn en Engels gesproken met jawel, Chinese ondertitels! De kwaliteit van het beeld vond ik trouwens ook niet echt om over naar huis te schrijven. Ruth was bij het begin van de film huiswaarts gegaan, maar ik had best wel zin in een crappy filmpje waarvan ik nog steeds de titel niet weet. Helaas heb ik het na een dik uur ook moeten opgeven omdat ik nogal serieus mijn best moest doen om niet in slaap te vallen. Dat was het dan voor vandaag, drie keer niets gedaan eigenlijk, en toch heel de tijd bezig geweest, das de kunst hé.
Donderdag 11 oktober 2007
Gisteren is het begonnen, en vandaag doet het nog lustig verder: het Belgische weer in Spanje! Gisteren begonnen s avonds met zware regen, donder en bliksem. Deze ochtend gewoon deprimerend grijsgrauwe lucht, voor de rest niets op aan te merken. Dus ikke, voor de eerste keer mét mijn trui aan, op mijn fietsje richting school, mooi op tijd vertrokken om nog iets te gaan afprinten alvorens mijn les van 9u begon. Alles gaat goed, niet te warm niet te koud tot de wolken opeens uit de hoogte toekeken hoe ik daar fietste en besloten dat het tijd was om me eens wat te pesten en hun regendruppels op me los te laten. De laatste tien minuten van mijn fietstochtje naar school waren dus inderdaad lekker verfrissend. Pas om klokslag 9u kom ik toe in school, maar ik moet echt nu iets afprinten voor de les van deze namiddag, want het duurt enkele uurtjes alvorens je printje uit de printer rolt, dus helaas, dan maar te laat komen hé, de docenten zijn zelf toch ook 98% van de keren te laat. Dus vlug mijn franse artikels + résumé gaan afprinten, en ja hoor, ik was zelfs nog te vroeg in de les, de docente van Langue Juridique liet weer eens op zich wachten, zoveel te beter voor ons
Daarna nog eens een springuurtje, dan Discourse Analisis van De Vreselijke Man, en dan een verplichte les Culture de la France. In die les keken we naar de film ça commence aujourdhui, een Fransgesproken film met Spaanse ondertitels voor de gelegenheid. Simpel is anders ze! Weet niet goed op welke van de twee dat je je moet concentreren
Bij het terugfietsen naar huis om 15u15 trof ik gelukkig nog juist een droog momentje, maar het heeft s avonds echt wel lelijk gedaan ze! Toen ik thuiskwam van school was de vaste internetverbinding nog steeds nie terug. Rafa had het ook al gemerkt, en had rond 14u al eens gebeld naar de internetmensen om te vragen of ze alstublieft ons internet wilden teruggeven, maar die mensen zeiden gewoon dat door t slechte weer kwam en da we wa geduld moesten hebben. Daar geloofden wij dus nix van, vooral omdat de status verbonden was, en de signaalsterkte uitstekend. Dus Rafa rond 18u nog eens opnieuw gebeld naar die mensjes, en die hebben dat gelukkig dan opgelost, dus het vast internet is terug, olé! Zelf wisten ze nie wa de oorzaak was, maar blijkbaar hebben ze het toch kunnen oplossen, mee moet da nie zijn vo mij. s Avonds geïnviteerd geweest om uit te gaan met Lobke en Kim en Andreas enzo, Ruth is gegaan maar ik had nie veel zin om met zon weer uit mijn kot te komen, dus werd het een gezellig cocoonavondje voor mij, met de laptop op mn schoot mn bedje ingekropen, yummie
11-10-2007
Woensdag 10 oktober 2007
Vandaag enkel les van 17u tot 19u, hoe belachelijk is da
nie Normaal gezien ook van 17u tot 16u maar helaas helaas, Madame Litérature
Française moest op een conferentie zijn, dus geen les van haar auhourdhui! Dus
wederom lekker uitslapen, en vooral veel dingen regelen op de computer
eigenlijk, zoals mijn inschrijving vervolledigen door de vakken die ik ga
volgen te selecteren. Heb me eigenlijk vooral met zon soort dingen
beziggehouden, en heb nog wat verder mijn kamer in orde gebracht, waar ik
gisteren al mee begonnen was. Had ik nog niet echt deftig kunnen doen terwijl
Brecht er was.
Aangezien mijn fiets nog aan school stond (sinds donderdag
al, shame on me) nam ik om 15u30 de bus naar school. Ja inderdaad, veel te
vroeg voor mijn les van 17u, maar ik moest op school nog een kopietje van mijn
paspoort nemen voor de huisbazin en ik moest nog langs bij de erasmusdienst. En
aangezien ik hier nog nooit kopietjes gepakt heb, dacht ik dat het mss wel
beter zou zijn om een ruime tijdsmarge te pakken zodat ik zeker genoeg tijd zou
hebben. Best, want heeft toch wel kwartier geduurd voor stom kopietje van
paspoort! Tjah, eerst aan de infobalie gevraagd hoe da moest, zij zeiden gewoon
van ga maar daar naar die mensen daar. Ikke naar daar, daar een spaanse
studente aangeklampt om te vragen hoe da moest, da kind was ervan overtuigd dak
een cursus wou kopiëren en gaf me dus extreem veel niet-relevante uitleg, mo t
was wel een lief meiske ze! Uiteindelijk zonder probleem gelukt, heeft me de
volle 8 cent gekost.
Dan langsgaan bij de Erasmusdienst (de OCIE), om te
informeren of ze mijn zonnebril niet gevonden hebben na de uitstap naar
Peñíscola van zaterdag. Helaas pindakaas is de OCIE maar open van 10 tot 14u,
dus zal morgen nog es langskomen. Nog drie kwartier over en tis een prachtig
weertje: stralende zon en 26° wat zonnebaden op school dan maar hé. Vlug naar
de wcs om mijn bikini aan te doen en hupsakee, een zonnig plaatsje bij de
ingang van school veroveren!
Zot!! Alsof ik daar in mijn bikini zou gaan liggen aan
school! Nee hoor, er is vlak voor mijn gebouw een grote halfronde agora, das
gelijk zon amfitheaterachtig iets: ne halvecirkelvormige zitplaats in
trapjesvorm. Heb me daar (met gewone kleren aan!) efkes geïnstalleerd en een
never-ending brief geschreven. Als je je niet echt iets kunt voorstellen bij de
agora, moet je maar eens naar de fotos kijken. Fotos? Welke fotos? Denkt de
trouwe lezer nu bij zichzelf. Jawel jawel, het is er eindelijk eens van
gekomen, ik heb al wat fotos op een site gezet, ook al zijn het er nog nie
zoveel, ze zijn de moeite waard! Onder iedere foto staat bovendien een woordje
uitleg, dus allen daarheen! En met daarheen bedoel ik natuurlijk naar http://erasmuskleintje.spaces.live.com
!
Ook die site zal ik natuurlijk proberen even punctueel up te daten als
deze blog.
Back to business: van 17u tot 19u had ik les Traducción
Audiovisual, de les waarbij vorige week mijn pennenzakschaap ons lijden
verzachtte, remember? Deze keer wat flinker opgelet en zelfs aandachtig
notities genomen, aha! Maar die vent spreekt echt overdreven rap jong, nie te
doen. Die lessen duren hier zogezegd twee uren, maar ze komen een kwartier te
laat toe en stoppen een kwartier te vroeg met de les, en toch ben ik zeker da
ze evenveel gezegd hebben als een Belgische docent gedaan zou hebben in twee
uren, ratelen dat die Spanjaarden kunnen zeg! Je kunt je wel inbeelden dat je
op zon momenten blij bent dat het 18u50 is en hij de boel lamlegt en je terug
op je fietsje naar huis kunt gaan. Bovendien had ik een skype- en
msn-afspraakje met Brecht om 19u30 dus sprong ik, eenmaal thuisgekomen, direct
achter mijn pc en skypete wat af met Brecht. Na een tijdje besloot onze
spiksplinternieuwe internetverbinding echter dat het nu maar eens gedaan moest
zijn met die internetverslaving van mij en dus viel het internet weg!! Zomaar
tijdens een skypesessie met mijn vriendje!! En nee hoor, met gene moyen terug
te krijgen, dat betweterige internet! Gedaan met de fun voor vandaag. Dan maar
naar oude gewoonte naar n friendsdvdtje kijken met de new yorkerkes in de
hand alvorens naar dromenland te vertrekken
Gastenboek
Laat weten wat je van m'n blog vindt of hoe hard je me mist in mijn...gastenboek! :-p
 "Confused"){kind=icon}
 "Sad"){kind=icon}
!? Maar toch...zal je missen hoor keppe! En al de rest natuurlijk ook! "Embarassed"){kind=icon}
