Vandaag om 10u30 opgestaan, ik moest immers om 11u30 bij de kapper zijn. Ik kwam daar mooi op tijd toe, maar moest nog dikke 5 minuten wachten op een stoeltje zonder boekskes of andere bezighouding. Twas gelukkig ne vriendelijke coiffeur, hij kon er dan ook nog mee lachen dak al van den eerste keer op de kapstoel ging gaan zitten ipv aan de wastafel, verstrooid als ik was… Die kapper deed da precies nog goe, wist duidelijk wat hij deed. Had gevraagd om het beetje in laagjes te knippen en om er een 3-tal centimeter af te doen. Intussen hield ik het oude meetje dat onder handen genomen werd door het coiffeuzeke nauwlettend in de gaten. Haar kapsel werd geknipt, gekruld, gedroogd, afgewerkt én overspoten met 5 liter haarlak. Ze moest 18€ betalen. Fantastisch dacht ik, dat wordt dus een stuk of 15€ ofzo voor mij, ga er nog goedkoop vanaf geraken. Kapsel af, resultaat goe gelukt, naar de kassa… coiffeurke tikt wa op zijn rekenmachientje en ja hoor, u raadt het al: 32€!! Verschoot me een bult! Heb twee keer wablieft gevraagd, en toch maar eens laten vallen dat het meer was dan verwacht. Op de muur stond er immers da knippen voor vrouwen vanaf 10€ was, dus had me nie aan meer dan het driedubbele verwacht! Achteraf gezien is de kans best wel groot dat hij misbruik gemaakt heeft van mijn niet zo vlotte kennis van het Spaans en had ik beter eens gevraagd om op te schrijven waarom het juist zo veel was. Heb er nog een tijdje gefrustreerd mee rondgelopen! Maar was wel kontent met het resultaat, dus da verzachtte de pijn wel wat…

In de namiddag ging ik op mijn fietsje naar Astrid om daar enkele bergen schoolwerk te verzetten. Het is bij 1 klein taakske gebleven, den dringendsten dan nog wel. Rest zal voor morgen zijn zeker? Heb er ook beetje gesurft, aangezien hun internet wel werkt en het onze nog steeds foetsie is (jawel, sinds woensdag al!), en dan heb ik het inderdaad wel degelijk over ons betaald internet! We behelpen ons dus nog altijd met het draadloos netwerk van de gebuurs da vaak wegvalt of zeer zwak signaal uitzendt. Hopelijk ist rap terug ze, tis echt om van dood te vallen, ge betaalt da internet voor 30 dagen per maand en ge hebt het amper 20 dagen! Apeland…

’s Avonds ben ik lekker thuisgebleven, beetje gerelaxed… zorgen dak morgen fit ben om wa voor school te werken!

Slaapwel!

Ben er zelf van verschoten dat al 11u59 was toen ik “’s morgens” op mijn klok keek, had blijkbaar behoorlijk lang geslapen. Weeral een dagje vrij, het leven is toch erg hé… Vandaag kwamen Ruth haar ouders een bezoekje brengen. Ze waren vannacht pas om 2u in hun hotel geraakt (slim om wel een huurauto te regelen maar geen kaart) dus kwamen nu rond de middag eens kijken. Ik was amper 5 minuten uit mijn bed of ze waren daar al, zal dus niet zo’n goeie indruk gemaakt hebben vrees ik :-s achja, mijn probleem nie…

Heb heel den dag binnengezeten, beetje voor school gewerkt, tot ik behoefte aan frisse lucht had, heb dan rond uur of 17u wat rondgekuierd in de winkelstraat en overal wa spullekes betast en bekeken en lekker niets gekocht. Moet dringend eens naar de kapper, dus toen ik aan een betrouwbaar ogende kapperszaak passeerde ben ik daar maar binnengestapt voor een afspraak. Op het prijzenbord stond dat het voor te snijden voor dames vanaf 10€ was, dus da klonk goe! Afspraak gemaakt voor morgen 11u30. Op mijn uitje had ik nieuwe schoenen met een klein hakske aan (ze waren zo mooi en zo goedkoop!), die al veel beter zitten dan int begin. Int begin dacht ik da ze een vreselijke miskoop waren, aangezien mijn tenen zo goed als afsterven in die schoenen, deden echt megaveel zeer. Maar gelukkig moesten die schoenen blijkbaar gewoon wa meerekken, want nu worden mijn tenen nie meer geamputeerd. Wel jammer da’k geen lakkerke op mijn hielen gelegd had, want mijn linkerhiel schreeuwde om bevrijding bij iedere stap, mijn stappen klonken ongeveer zo: tik help! tik help! tik help! Ook al was ik al bijna in mijn eigen straat en had ik al iedere mogelijke manier van hielontlastend stappen geprobeerd, ik hield het nie meer uit, en besliste dan maar om die linkerschoen af te doen. Dus ging het toen ongeveer als volgt: tik plof tik plof tik plof. En een potzwarte linkervoet was eveneens het gevolg. Maar wat was ik blij dat die rotschoen af was! En ja hoor, heb intussen een lekker schoon blaartje op mijn hiel, dus was nie aant blèten vo nix!

’s Avonds zaten zowel Ruth als ik te nietsen in de zetel: ik had geen zin om uit te gaan en zij blijkbaar ook nie en haar ouders waren al naar hun hotel omdat ze moe waren (moe, jaja da zeggen ze dan ;-) ) en aangezien Nicola haar films nog bij ons lagen, besloten we er samen eentje te bezien: Meet the Fockers! Bleek wel nog een grappige film te zijn, wel jammer dat hij in Ruth haar pc de helft van de keren doorsloeg en we na een tijdje dus naar mijn laptop switchten. Tjaaaah, als je kwaliteit koopt hé…

Was gezellig, lekker nix doen is altijd leuker met z’n tweetjes dan alleen, en ik heb natuurlijk ook graag iemand om tegen te zagen tijdens een film: oooh, da is onrealistisch, ooh da is ne lelijkaard, oooh ocharme da hondje (werd doorgespoeld, was tevens onrealistisch)…

Rond 1u ofzo wast filmpje gedaan (duurde langer dan verwacht) en kroop ik onder de wol. Geen actieve dag geweest, but who cares…

Vandaag eigenlijk al mijn eerste dag weekend: zaaalig! Kheb normaalgezien 3 lessen de donderdag: lenguaje jurídico, Discourse Analysis en Cultura de Francia. Zowel Discourse Analysis als Cultura de Francia waren gecancelled (deze keer waren we daar wél van op de hoogte) dankzij een of andere zeeer interessante conferentie die momenteel bij ons op school doorgaat. Lenguaje Jurídico ging wél door, maar is zodanig boertig saai dat we afgesproken hebben dat we niet alledrie elke week om 9u in die les gaan gaan zitten, maar een beurtsysteem zullen doen van wie wanneer gaat, en die geeft dan de notities aan de andere. Meestal is het toch zo dat het antwoord op de vraag ‘wat hebben jullie vandaag gedaan in Lenguaje Jurídico?’ ‘Niets’ is, en daarmee wordt dan ook effectief niets bedoeld. Vandaag was het aan mijn beurt om thuis te blijven: Astrid en Ruth waren vorige keer beiden afwezig en vonden daarom dat ze nu alletwee zeker wél moesten gaan. Dus ben ik lekker in mijn bedje blijven liggen en heb dus heel de dag geen les gehad. En aangezien ik de vrijdag sowieso geen les heb (lukt me in Gent nooit, en nu wel!), heb ik dus een zeeeer lekker lang weekend, olé!

Heb huismoedertje gespeeld vandaag, eerst lakens gewassen en gedroogd, dan nog wa boodschapjes gedaan, kleertjes gewassen en gedroogd (natuurlijk nie meer droog geraakt, dus nog ‘n nachtje laten hangen…) en dan uitgebreid de tijd genomen om lekker te koken: spaghetti met verse groentjes! Opt gemakske met muziekske groentjes gesneden enzo, deed er nie toe dak lang bezig was…had toch tijd! Bij het wassen van de was (van wat anders) heb ik wel helaas ontdekt da onze boiler het water van de wasmasjien nie opwarmt: dus ook al ligt de boiler aan en ook al zet je de knop op 40°, de was wordt altijd koud gewassen! Hoe ik da zo spitsvondig ontdekt heb? Simpel: de vlam schiet nie aan als de was gedraaid wordt, de was voelt nie warm aan als je ze er vlak na het wassen uithaalt, en zelfs een simpel chocoladevlekske gaat nie uit mijn rok, is nie de eerste keer dak merk da vlekken er nie uitgaan. Dus ja, is idd nie echt goe nieuws, kan nie echt hygiënisch zijn voor de dingen die hygiënisch gewassen moeten zijn hé. De zweet- en rookluchtjes zijn er wel uit en truikt lekker fris naar waspoeier, maar de vlekken blijven, en dus ook de gedachte da’t nie echt gewassen is :-s. Best eens aan de huisbazin vermelden, denk wel da da haar verantwoordelijkheid is.

 Mijn uitstapjes naar de wasdraad op het dakterras waren zo goed als de enige frisse lucht die ik gehad heb eigenlijk vandaag, behalve ook nog mijn trip naar de brievenbus om eindelijk mijn Learning Agreement te posten (anderhalve minuut stappen) en mijn tripje naar de Dia (klein supermarktje) voor wat inkopen te doen (2,5 minuut stappen). Ni veel beweging gehad dus, maar da geeft nie, heb me ook nie verveeld eigenlijk. ’s Avonds afgesproken op msn met Brecht, maar het vast internet werkt al sinds gisteravond nie meer (waarom betalen we daar eignlijk voor!?) en het draadloos internet was al heel de dag van dienst geweest en kon ik nu opeens geen verbinding meer mee maken! Maar aangezien da draadloos netwerk beter ontvangbaar is in Ruths kamer, mocht ik me daar installeren en heb dus uurtje zitten msn’en op Ruth haar bed, waarvoor dank. Een msn-gesprek met Brecht was natuurlijk een leuke afsluiter van de dag, maar heb toch wa meer behoefte aan hem in real life ze! Nog 18 daagjes…

Weer een prachtig weertje vandaag. Rond 16u40 naar school gefietst om daar om 17u in de les te gaan zitten, weer prachtig op tijd vertrokken dus (kuch kuch). Om 17u klop sluit ik mijn fiets aan school, heb dus schoon tempootje gehaald én mijn kortere route blijkt effectief korter te zijn! Moest eerst nog eens langsgaan bij Gloria Torralba, mijn Erasmuscoördinatrice die wél bevoegd is om mijn Learning Agreement te ondertekenen. Daar Astrid tegengekomen, zij moest ook bij Gloria zijn om dezelfde reden als ik, dus even later gingen we samen naar de les Traducción Audiovisual, de eerste praktijkles (zélf mogen ondertitelen, wiii) dus was het in het informaticalokaal. Wat bleek? Het was eigenlijk gewoon een zoveelste theorieles maar dan terwijl we achter computers zaten, terwijl we nie eens zelf iets op de computer mochten doen! Dus ja idd: 5 man aant opletten (waaronder ikke!) en al de rest aant surfen en emails aant checken natuurlijk (heb ik ook wel eventjes gedaan maar echt nie lang hoor!). Bleek behoorlijk interessant te zijn, dus ikke massaal opschrijven, tot ik zag dat er een meiske een bundelke had met de exacte inhoud van die powerpoint en van wat de madam zei. Wij achter de les naar de kopiedienst om da te gaan kopen, en bleek idd precies hetzelfde te zijn als wat ik zo krampachtig had zitten opschrijven! Handig voor de volgende keren…

Was al donker toen ik om 19u naar huis fietste (mét flashy fietslichtjes dak meeheb van thuis deze keer) en was in amper 20 minuten thuis, terwijl er om de een of andere reden extreem veel verkeer op de baan was. Oké, 19u is hier wel spitsuur, maar zo druk had ik het nog nooit gezien! Ruth heeft welgeteld een uur op de bus gezeten! Lang leve la bicicleta!

’s Avonds zijn Nicola en Peggy (Engeland, Manchester) langsgekomen om een vrouwenfilmpje te bezien. Nicola had een minidvdspeler meegekregen van haar lief en ge kunt da spel dus aansluiten op uw gewone tv, en zo de film op ‘groot’ scherm zien. Wel, uiteindelijk hebben Peggy en Nicola 10 minuten beziggeweest om da ding op ons tv aan te sluiten, mét telefonische hulp van haar lief dan nog wel! Maar uiteindelijk vulden vreugdekreten de living toen we Bridget Jones op het scherm zagen verschijnen. Ja u leest het goed: we keken naar Bridget Jones II, een excellente keuze, alhoewel we hem allemaal al eens gezien hadden. Er was ook nog Notting Hill, da’s mss voor als we lekker depri zijn J Ook Meet the Fockers behoorde tot de mogelijkheden, wil ik ook nog wel es zien eigenlijk. In een handomdraai toverden we chipkes, snoepkes en (low-fat!) koekskes op tafel, ik zorgde voor sfeervolle kaarsverlichting (wat had je gedacht) en de film werd gestart. Een gezellige avond, en een geslaagde film voor mensen die van films van dergelijk niveau houden natuulijk (ik dus). Nadien wilden de Engelse meisjes ook nog een aflevering van the Family Guy zien, een tekenfilmserie zoals the Simpsons, met dat verschil dat ik er nog nooit een aflevering van gezien had. Bleek te zijn zoals ik had verwacht: niet mijn ding dus, te simpsonachtig zelfs.

Maar dat deed niets af aan de gezelligheid van de avond hoor!

Moet ik proberen vaker te doen, zo'n filmavondje: goed voor contacten en moet je huis niet uitkomen!

Dagevaluatie: positief!

Les om 11u vandaag, informatica praktijk, een les die je niet mag missen als je wil begrijpen hoe je je verplichte taken tot een goed eind kunt brengen. Rond 10u30 in mijn zomerkleedje met korte mouwen naar school gefietst en dan nog bijna te warm gehad, het zonnetje deed zijn best ze! En dan komt ge van die Spanjaarden tegen met lange dikke broeken en vesten, zot zijn die gasten hier ze! 11u08 kom ik toe aan het lokaal: er brandt geen licht en der zit geen kat, er is ook niemand aant wachten bij het lokaal. Ik redeneerde da ze waarschijnlijk gistern in de les theorie (Ruth noch Astrid of ik waren er) gezegd had da de les van vandaag weg zou vallen en wij da dus nie wisten en besloot naar het pclokaal te gaan om wa taken te maken. Daar zag ik een meiske die normaal gezien bij ons in Informatica zit en na eventjes gepolst te hebben bij haar wist ik dat ik beter mijn schoolmails gecheckt had, want iedereen had blijkbaar een mail gekregen over het wegvallen van de les. Bovendien wist ik ook al dat de volgende les (Discourse Analysis) wegviel vanwege een saaie conferentie, daarvan had ik immers een mail gekregen op mijn persoonlijk e-mailadres, dus er stonden drie lege uren op het programma voor de eerste niet-geannuleerde les van die dag, dus besloot ik na mijn computerwerk terug naar kot te fietsen, ondanks het feit dat het een 25-tal minuten fietsen is en ik dus al een klein uurtje kwijt zou zijn. Op kot maakte ik mezelf snel iets om te eten en hield me wat bezig. Toen het tijd was om terug op m’n fietsje te springen, besloot ik om eerst eens op mijn kaart van Castellón een deftige fietsroute naar school uit te stippelen, want idd: ik doe nog steeds een exteem foute baan om heelhuids in school te raken. In het begin reed ik gewoon door stopborden, sinds mijn ontmoeting met De Vriendelijke Flik niet meer, maar doe ik wel extreme ommetoer. En nu dames en heren, nu het schooljaar al anderhalve maand bezig is, heb ik een geschikte route gevonden! En ik merkte het ook duidelijk aan het aantal minuten fietsen dat ik vroeger ommetoer deed. Was idd sportieve dag vandaag, heel diene trot 4 keer afgelegd, jawel!

Om 14u stond ik dus prachtig op tijd in lokaal HA1105 voor mijn eerste les Historia de la España Antigua, die deze keer wel op het vermelde tijdstip plaatsvond. Vond het best nog wel interessant en kon er mijn aandacht tamelijk makkelijk bijhouden, dus ga het wel overleven om dit vak te volgen. Daarna volgden twee uurtjes Litérature Française, sorry broer en zussen ze heeft niet naar jullie gevraagd L en we hebben ook nie verdergedaan met die ontbrekende woordjes in het liedje invullen, helaas pindakaas. Van 17u tot 18u30 ten slotte nog Geografía de España van een gefrustreerde docent die ons tevergeefs probeerde aan te sporen tot wat meer actie en participatie. Jammergenoeg is het uur veranderd en is het dus al donker om 18u30, dus moet je je fietslicht aanleggen om naar huis te fietsen. En van een fiets die je van school krijgt verwacht je toch dat da licht wel zal marcheren…niet dus! De eerste keer dat ik mijn dynamo uittest was natuurlijk deze avond, wanneer me een 25 minutenlange fietstocht in het donker te wachten staat. Ik ben heelhuids op kot geraakt, maar voelde me toch nie echt veilig ze! En de 5 flikken waaraan ik gepasseerd ben hebben me ongetwijfeld gezien maar vonden het blijkbaar doodnormaal dak geen licht had, hebben er nix van gezegd! Gelukkig heeft Slimme Papa er nog vlak voor mijn vertrek aan gedacht om afneembare kleine fietslichtjes mee te geven, dus die ga ik hier goe kunnen gebruiken!

’s Avonds heb ik voor de eerste keer in mijn leven zelf puree gemaakt en twas zeker nie slecht! Had geen goesting om boodschappen te doen en heb me dus beholpen met wat er nog in mijn kast en frigo lag: een grote stapel patatten die nie lang meer goe gaan blijven en 3 karoten. Dus was mijn avondmaal een berg puree met een berg gestoofde karootjes, lekker hoor! Op msn 's avonds zag ik Mar, één van onze Spaanse chirovrienden, en we hebben afgesproken dat ik volgend weekend (16-17-18 november) naar Barcelona bij hen op bezoek kom! Wiiii !!! Kmag bij haar logeren en ze gaat me (neem ik aan) Barcelona tonen. Moet gewoon nog plaatsje gaan reserveren op de tourbus, ga daar nie te lang mee wachten. Kijk er alvast naar uit, altijd leuk om een weekend gevuld te krijgen hier. Voor de rest heb ik 's avonds nog wat gezellig samengezeten en gebabbeld in de zetel met Ruth en Rafa, tot Nicola langskwam om samen een filmpje te zien. Daar kwam nie veel van in huis aangezien Ruth een berichtje kreeg om uit te gaan. Daar had ik deze keer al heel wa minder goesting in, dus zijn Nicola en Ruth uitgeweest terwijl ik onder de wol kroop en een avontuurlijke reis doorheen Dromenland meemaakte.

Van een dagske tjoolen gesproken zeg! Was een typische Isabelledag!

7u40 gaat de wekker, had immers les om 9u: informatica theorie, supersaai en superhard gewoon de inhoud van het boek afratelen. En was zoooo moe, dus ja hoor, heb mijn wekker een uurke later gezet en nog ’n uurtje geslapen. Dan er (wel met veel moeite) wél uitgeraakt en naar de les van 10u geweest: Engels. Weten jullie nog dat mijn keuzevak Engelse Lexicologie was? Wel da was dus boertig saai én werd door de Verschrikkelijke Vent gegeven, dus doe ik nu ook hetzelfde keuzevak als Michaela en Ruth: het heet ‘Engels’ maar is…sportles die in het Engels gegeven wordt! Het was dus de eerste keer dat ik er naartoe ging en wist nie waar het was, en Ruth was in haar bed blijven liggen. Dus belde ik naar Michaela, die het nie echt duidelijk uitlegde en er tevens zelf nie was, dus vond ik wel enkele lokalen die het zouden kúnnen zijn, maar van geen een was ik zeker. Bovendien realiseerde ik me juist dat ik in het vervolg beter geen rok meer aandoe op maandag sportdag, ofwel iets sportiefs meeneem in het vervolg. Jawel, u raadt het juist: besloot om nog maar eens te skippen, erg hé. Ben dan eerst naar Erasmusdienst geweest omdat ik een handtekening op mijn eindelijk definitieve Learning Agreement nodig had, kreeg daar te horen dat ik voor die handtekening bij iemand anders moest zijn, iemand die pas woensdag in hare bureau is dan nog. Dan nog anderhalf uurtje op internet gezeten in pc-lokaal, blog geüpdatet, mails verstuurd, een facebook account aangemaakt! Ziet er iets leuks uit maar moet het nog wa onder de knie krijgen precies.
Dan werd het 12u, tijd voor de les Historia del pensamiento Europeo dus. Maar als je pas om 12u uit pc-lokaal vertrekt, kun je nie om 12u in les in ander gebouw zijn. En als je om 12u10 da gebouw binnenwandelt, ben je eigenlijk nog tamelijk op tijd, dus geen probleem. Behalve als je dan door hebt da je int misse gebouw staat en dus pas om 12u20 in de juiste les zou kunnen binnenvallen. Bovendien moest ik sowieso ook vroeger uit les vertrekken om naar de nieuwe les van 13u te gaan. Ja, da moek dus ook nog es uitleggen é: ons learning agreement is nu dus in orde, we hebben een geschikt vak gevonden van het geschikt aantal studiepunten, maar het valt wel op momenten da we andere lessen hebben. Dus ik heb sowieso al Historia del pensamiento Europeo van 12u tot 14u, en nu komt daar dus ook die nieuwe les (Historia de la España Antigua) bij van 13u tot 15u. Dus moeten we ons opsplitsen en moeten er 1 of 2 van ons om 12u55 uit die ene les vertrekken en naar het andere gebouw spurten om naar die nieuwe les te gaan, en dan met mekaar notities uitwisselen hé :-s
Dus, ik ben nie meer geweest naar Historia del pensamiento Europeo, wou niet én 20 minuten te laat binnenkomen én middenin de les terug vertrekken, dus heb ik me op een bankje int zonneke geïnstalleerd tot het bijna 13u was en me dan naar het lokaal van Historia de la España Antigua begeven. Er zat amper 1 ander meisje te wachten aan het lokaal, en diene vent kwam maar nie af ... Dan kwam er ne vent van middelbare leeftijd af en ging binnen in da lokaal, zo'n 10 minuten te laat. Yes dacht ik, hij is er, kzal ook naar binnen gaan. En die vent zat daar gewoon aan een tafelke temidden het lokaal. Vond het wel gepast om de prof eventjes te laten weten dat ik een nieuwe Erasmusstudente ben, dus ikke tegen die vent schoon beleefd vragen: "Bent u de professor van dit vak?" Nope, ik ben hier gewoon student. Lap, dien zal ook gelachen hebben. Aangezien we na 20 minuten wachten nog steeds maar met 3 studenten aant wachten waren en er gene prof in zicht was, besloten we het hazenpad te kiezen, de les was waarschijnlijk buiten ons medeweten gecancelled. Dat was dus mijn lesdag van vandaag: een hele dag school en geen enkele les meegevolgd, goe bezig! Was beter thuisgebleven...Op mijn fietsje terug richting kot kwam ik Astrid, Marijke en Kelli op wandel tegen. Kelli volgt die les ook (die nieuwe les, die dus blijkbaar nie doorging) en wist me doodleuk te vertellen da't van 14u tot 15u les is, ni vanaf 13u, terwijl het wél zo op internet stond! Waarom kon ze me da dan nie vertellen toen ze me vlak voor die les in de gebouwen tegenkwam?! Nutteloze dag, grrr...! Gelukkig wel nog steeds mooi weertje, zalig!
's Avonds was er op Astrid haar dakterras een bbq'tje, en ben daar natuurlijk naartoe geweest, was nog de moeite ze! Ondanks het feit da ze een Vlaamse film toonden op de Spaanse versie van één. De film 'Antonia', met Jan Decleir en nen hoop dak nie ken, was grappig om Nederlandse aftiteling te zien op Spaanse tv, zijn da al nie meer gewoon he. Was wel natuurlijk gedubd, dus doen Jan Decleir een Spaanse zin uit zijn botten begon te slaan, ging ik ervandoor, op naar de bbq! Ikke met m'n fietsje naar Astrid, is wel nog efkes fietsen, maar soit. Zaten daar trouwens met 5 belgen. Astrid en ik en haar drie bezoekers: Marijke (vriendin), Jason (haar broer) en Herlinde (Jasons lief). Was echt gezellig! Met kaarsjes en jason die gitaar speelde en niet-bestaande liedjes zong, iedereen over vanalles aant babbelen en lekker eten op tafel (manchegokaas is lekker!)
Ben rond uur of 12 al weggegaan omda'k moe was, maar was met spijt int hart: was daar sfeervol!
Mis da wel, zo'n gezellige vrienden-/familiemomentjes rond een vuurtje of rond een tafel met eten en/of drank... Zal da vaker moeten proberen te doen!
Dikke zoen iedereen! xxx

Wonderbaarlijk en jammer genoeg was ik om 11u30 al wakker, zo heel veel heb ik dus niet geslapen :-s
Begonnen met rustig ontbijtje (mét Kwakies, wiii!!) en mijn pc in gang gestoken. Nog 22 daagjes voor mijn keppe op bezoek komt, dat overleef ik wel... denk ik.
Vandaag heb ik echt echt écht gene klop gedaan. Ik schaam me om het te moeten zeggen, maar ik ben zelfs nie eens buitengekomen, behalve op het balkon dan Ik wou nochtans wel eens een wandelingetje maken hoor, maar het is er simpelweg nie van gekomen, en 's avonds was het dan al zo vroeg donker (stomme uurwisseling) en dan had ik natuurlijk al helemaal geen zin meer om mijn kot nog uit te komen. Het ging nochtans wel welkom geweest zijn, wat beweging : om wa meer energie te krijgen of alleen al om  wat honger te krijgen, want da was dus nie 't geval. Had de ingrediënten gekocht om Hongaarse stoofschotel te maken, een recept van Brecht da vree lekker is, maar had echt geen honger aangezien ik gene klop gedaan had die dag. Oké, gene klop is overdreven: ik heb wel degelijk roddelboekskes zitten lezen, in mijn erasmusdagboekske geschreven, gemsnt, muziek beluisterd... zeer actieve dag dus! Rond een uur of 18 besloot ik toch maar mijn msngesprek met Brecht stop te zetten (zou later op de avond toch nog met webcam online komen op skype) en te beginnen koken. Heb ik eigenlijk wel nog mijn plezier in gehad, gewoon met wat muziek super opt gemakske koken. Rond 19u kon ik beginnen eten, en khad er best wel zin in en was lekker, dus heb ik 2 grote borden met ne toren gegeten, zat echt supervol! Had drie uur later nog steeds het gevoel alsof ik net van tafel kwam.
Enkele uurtjes later kwam Ruth thuis van haar reisje naar Madrid met de studentenraad, net op het moment dat Brecht me opbelde op Skype. Dus kreeg Brecht voorrang en hebben we wat geskypet. Na een leuke babbel met mijn keppe sloot ik skype af en besloot ook eens een babbeltje met Ruth te slaan, over Madrid enzo.
Hebben leuk gebabbeld, maar rond 23u30 begon ik toch echt wel naar m'n bedje te snakken! Nog vlug mijn blogverhaal afwerken waar ik mee bezig was, en onder de wol! Intussen al weer 12u, had er beter wat vroeger ingekropen, morgen weer lesdag...

Hmmm… wat heb ik vandaag zoal gedaan? Ah ik weet het al! Niets, niets en nog eens niets. Behalve ’s avonds dan. Overdag heb ik de hele dag achter mijn pc’tje doorgebracht met msn en skype, rond een uur of 17u30 ben ik naar de Carrefour inkopen gaan doen en dat was het zo ongeveer. Bij het naar de Carrefour wandelen kwam er trouwens nen typ naar mij met een blaadje. Ik wou doorlopen maar hij drong behoorlijk aan, dus keek ik er toch maar eens naar. Ik zag namen en handtekeningen staan, en kon opmaken dat het een petitie ten voordele van de doofstommen was. Zelf kon die kerel trouwens ook niet babbelen, of hij deed alsof. Ik dacht oké, met een petitie kan ik niet veel misdoen hé, kzal daar es mijne krabbel op zetten. Ikke naam ingevuld, krabbelke gezet en dan pas gezien dat er in het volgende kotje ingevuld moest worden hoeveel eurootjes je doneerde. Ikke: oeps! Was nie van plan geld te geven, vo’t zelfde geld is da gewoon ne schooier die een schoon blaadje uitgeprint heeft en nie van plan is om da geld aan dove mensjes te geven, dus ik probeer da aan die kerel duidelijk te maken, maar dien had natuurlijk geld geroken en gaf nie op en bleef maar naar het kotje met het in te vullen bedrag wijzen. Met alle chinezen maar nie met de deze dacht ik bij mezelf, dus duwde ik hem het blad en de stylo terug in zijn handen en wandelde verder zonder om te kijken…niet mooi van mij, ik weet het, maar hoe maak je je vergissing duidelijk aan ne dove Spanjaard?!

Foert, hij moest er maar betrouwbaarder uitzien hé.

Juist omdat ik de bijna volledige dag binnen gebleven was, had ik echt zin om ’s avonds es uit te gaan. Lobke, Michaela, Kim en Ruth zaten in Madrid, Andreas in België, Dani in Menorca, Nicola in Marbella… ik leek wel helemaal alleen in Castellón! Stuurde dan maar een berichtje naar Maricela, maar aangezien ze in de verste verte niet antwoordde stuurde ik toch maar ‘ns een berichtje naar Astrid. Kwou het aanvankelijk nie aan Astrid vragen om weg te gaan aangezien ze een vriendin uit België (Marijke) op bezoek had en ook al omdat ik haar aanbod van gisteren om weg te gaan afgewezen had. Ze reageerde echter enthousiast en zodoende liep ik rond 23u30 richting las tascas bij de Plaza Santa Clara waar we afgesproken hadden. Van daaruit gingen Astrid, Marijke, Miriam (Astrids kotgenote) en ik eerst naar hun kot, waar we calimocho dronken om wat in the mood te komen. Calimocho is normaal gezien goedkope rode wijn met cola, in dit geval was het met citroenlimonade, is lekkerder dan het klinkt! Ja da ging vlotjes binnen ze, … J

Met nog twee flessen calimocho voor onderweg trokken we dan naar de ‘411’, een klein vuil barke waar ik nog nooit geweest ben en waar ik ook nie van plan ben nog terug te gaan. Moest zeeeer dringend plassen dus ben ik ondanks hun waarschuwingen daar vlug naar het toilet geweest. Het was er gewoonweg smerig! De pis op de bril kon je nie afkuisen want er hing geen wc-papier, en ik moest zo dringend! Dus heb ik maar gewoon boven die pot gehangen, steunend tegen de vuile muren en me behelpend met de papieren zakdoekjes die Miriam meehad. Hier wilden we niet blijven! Op naar Pub Terra dus maar! En daar zijn we dan ook de rest van de avond gebleven! Het was echt nog tof, hoewel er zo goed als geen volk zat. We waren met zes: Marijke, Astrid, Miriam, ikke en Lucho en Bruno, twee maten van Astrid en Miriam die we onderweg tegengekomen waren. We bestelden calimocho en 7 shotjesglaasjes. We speelden een spelleke waarbij je een muntje hard tegen de tafel moet smijten en in wiens glas het is, moet er eentje drinken. Als het in het extra glaasje in het midden terechtkomt, mag de ‘werper’ beslissen wie er hoeveel glaasjes moet drinken. Bv. Alle zes voor Bruno, of drie voor Marijke en drie voor Isabelle… Laat ons de avond als volgt samenvatten: veeeeel calimocho! Was behoorlijk beschonken, maar kroop met een tevreden gevoel in mijn bedje (om 4u45): had me echt geamuseerd, hebben veel gelachen, mocht ook nog es hé!

Het is officieel mensen: 4u45 is vroeg! Veel te vroeg zou ik zelfs durven zeggen. Maar toch moesten we op dat onmenselijk uur opstaan aangezien broer en zussen hun vlucht om 6u50 hadden. Eerst een vlucht van Valencia naar Madrid, dan van Madrid naar Zaventem. Wij dus om kwart voor vijf uit onze stapelbedjes geklommen met oogjes die nog half dicht zaten. Gepakt en gezakt naar de receptie, waar de vriendelijke meneer een taxi voor ons belde, ne monovolume, zodat de rolstoel er ook in kan. Het was stil, toen we die ochtend zo vroeg voor de laatste keer met z’n vieren samenstonden, wachtend op de taxi. Het was donker en fris en we waren elk in onze eigen gedachten verzonken. De taxi kwam. Alles inladen, nog een laatste blik op het hotelletje…en rijden maar. Al aeropuerto por favor. De stad baadde in een zee van lichtjes en lampjes en hoewel er al best wel wat volk op de baan was, was het stil. Stil in de auto, stil buiten…enkel de geluiden van auto’s die zachtjes over het wegdek glijden. Mooi uitzicht. Momenten en dagen die ik zo graag wat langer vast had gehouden. Schuldgevoel: had ik wel genoeg genoten van die kostbare minuten samen? Geruststelling: ja.

Aankomst in de luchthaven: begin van het einde. Eerst het hele boeltje, inclusief rolstoel inchecken, daarna nog wat tijd rekken. Op stoeltjes gaan zitten en bijna in slaap vallen. Nog enkele laatste kiekjes, om terug in de sfeer van de laatste dagen te kunnen komen bij het bekijken ervan. En dan, alsof er ergens een onhoorbare klok werd geluid, beslisten ze dat het tijd was, tijd om te gaan. Door de douane te gaan. Weg van mij te gaan. Weer alleen.

Traantjes…krop in de keel…nog een laatste keer zwaaien, een laatste glimlach, een laatste blik. Het einde van het einde.

Tot ziens, hasta luego…het was fijn samen, hopelijk voor jullie ook. Weer een hoofdstuk afgesloten in mijn boek dat steeds herschreven wordt, maar nog geen titel heeft.

Ligt het aan mij of heeft iedereen dit? Zo’n afscheid weegt op me, een druk die niet weggaat, hoe graag ik ook zou willen. Terug alleen. Op de metro, op de trein en op de bus, heel de weg terug naar ‘huis’…alleen en leeg. Dankbaar voor de mooie tijd samen, dat wel, maar helaas blijkt dat niet genoeg om me vrolijk te stemmen. Amper 8u ’s morgens is het wanneer ik terugkom in mijn lege flat. De twee extra matrassen tegen de muur, de verhuisde meubeltjes uit mijn kamer…alsof ze er nog zijn, gewoon eventjes boodschappen gaan doen en straks staan ze hier weer. Nee? Opruimen dan maar, back to ‘normal’, hoewel ik de voorbije dagen veel leuker dan ‘normal’ vond. Geen kat online op msn of skype. Na een tijdje plopt Brecht tevoorschijn op mijn scherm, lichtpuntje in de dag. Fijn gemsnt en geskypet met webcams, maar zelfs het einde van die gesprekken ervaar ik als telkens weer afscheid nemen, het valt me moeilijk. Vandaag is zo’n dag waarop je liefst gewoon in huilen zou kunnen uitbarsten en dat iemand je dan vasthoudt, en zegt dat alles wel in orde komt, zonder te vragen wat er scheelt. Huilen tot er geen tranen meer zijn, en dan zien dat de wereld nog steeds draait…

Geen happy talk vandaag, ik weet het. Dit zoveelste afscheid heeft m’n hele dag overheerst. Nu komt de gevreesde periode van 24 dagen zonder bezoek noch zelf naar huis gaan, het langste dat ik al moeten trotseren heb. Ben beetje bang, beetje eenzaam, beetje veel zelfmedelijden, want ik weet ook wel dak gewoon een slechte dag heb, ik weet ook wel dat ik me hier amuseer, maar die donderwolk die boven mijn hoofdje hangt heeft besloten om er de hele dag te blijven hangen, niets aan te doen.

Op Astrids vraag om ’s avonds mee uit te gaan antwoordde ik dan ook negatief, ook al omdat ik al een lange dag achter de rug had en moe was.

Vroeg in mijn bedje gekropen, met de melancholische gedachte dat dit opnieuw mijn eerste nacht alleen is, de eerste in een reeks van 24…sniksnik…Nee, dit was niet echt m’n gelukkigste dagje neen, maar een nachtje slapen kan wonderen doen, let’s hope so…

Helaas de laatste (volledige) dag dat broer en zussen hier zijn, tis veel te snel gegaan! Plan was om trein van 11u25 naar Valencia te pakken, dagje Valencia te doen en daar ’s nachts in jeugdhotel te slapen en van daaruit vrijdagochtend vroeg naar luchthaven van Valencia te gaan waar ze om 6u50 hun vlucht terug naar huis hadden.

Wij deze ochtend dus alles inpakken en opruimen, en om 10u45 stonden we al in het buskotje voor de bus van 11u zodat we mooi op tijd in het station zouden zijn voor de trein van 11u25. Maar helaas, dat was buiten de feestdagenregeling van de busdienst gerekend: pas om 11u30 kwam er een bus, dus we moesten het met de trein van 12u28 stellen… Bovendien kwamen we op de bus juist hetzelfde tegen als wat ik de vorige keer met Brecht tegengekomen was: de bus stopte niet aan het station, alleen in de straat ervoor, wat nog steeds tamelijk wat stappen was en reed dan direct door naar de lange straat ná het station, en stopte pas aan het einde ervan. Waarschijnlijk door de werken die in de straat van het station gaande zijn, ik wist dat het verkeer ondanks de werken daar wel nog passeerde, maar had nog nie fits da ’t maar in ene richting was en de bus in onze richting dus blijkbaar nie aant station kon passeren. Maar toch…dan mochten ze er toch wa dichter bij gestopt zijn ze! Nuja, we zijn dan maar uitgestapt aan de volgende halte en hadden daar enkele minuten later een bus in de andere richting, die wél aan het station stopte. Nog steeds waren we ruimschoots op tijd voor de trein van 12u28 die al netjes op ons stond te wachten en waardoor we dus genoeg tijd hadden om met bagage en rolstoel en al in te stappen en een plaatsje uit te kiezen.

Een dik uur later stonden we gepakt en gezakt in station Valencia-Nord, waar Stefanie en ik eerst eventjes in de Tourist Info gingen gaan checken of we niet via metro of bus in ons hotel konden raken, het antwoord was: metro nope, bus yep maar met gigantische ommetoer. We besloten te voet naar het hotel te gaan: het was een 20-tal minuten stappen en we hadden een duidelijke kaart én we zagen het zitten. Wel wou ik hen per se eerst nog meenemen naar de Plaza de Toros, de stieregevechtenarena van Valencia die ik best wel de moeite waard vond en die vlakbij het station ligt. Dat gingen we dus nog mét rugzakken doen alvorens onze tocht naar het hotel aan te vangen. En blijkbaar was er goed nieuws voor ons: er was blijkbaar een Middeleeuwse markt met allerlei kraampjes in de binnen- en buitenkant van de Plaza de Toros van 1 tot 4 november, lucky us!. Daardoor was de arena zelf nauwelijks te bezichtigen aangezien er pal in het midden een gigantische tent stond met kraampjes erin, maar kheb hen toch enkele reeksen zitplaatsen kunnen aantonen, het is al iets hé. We besloten dat we eigenlijk wel wat tijd wilden uitrekken om de kraampjes te bezichtigen en er iets te eten in de vele eetkraampjes, dus gingen we eerst terug het station binnen om onze bagage daar in kluisjes te proppen zodat we rustig konden rondkuieren. Dan hadden we wel nog het probleem van de mindervalide medemens: Michiel kon perfect wat op zijn krukken rondhuppelen tussen die kraampjes, maar wat gedaan met de rolstoel? Geen paniek, superpapa had een cijferslot meegegeven en we konden de rolstoel dus vastmaken aan een poort…moest het slot werken. Het was thuis nog uitgetest geweest, maar nu lukte het dus langs geen kanten meer om da slot toe te krijgen, gelukkig was het niet andersom: dat we het wel toe kregen maar dan niet meer open: dat zou nog groter probleem geweest zijn! Dus wij naar het toreadormuseumtje om te vragen of we onze rolstoel niet eventjes bij hen mochten droppen maar neen hoor. Tijdens het bezichtigen van hun ienieminimuseumtje mocht dat wel, maar bij het bezoeken van de kraampjes niet. Terwijl we toch in da museumtje waren om da te vragen hebben we er toch eventjes rondgelopen tussen de toreadorkleertjes, een opgezette stier en een minutieuze miniatuur van het gebouw. Dan maar terug naar buiten gegaan mét rolstoel, die Annelies de hele tijd meegezeuld heeft tijdens ons bezoekje aan de Middeleeuwse markt. Na eens kort rondgekeken te hebben wat er zoal te bikken viel maakten we elk onze keuze: Annelies en Stefanie aten een hartige pannenkoek, Michiel en ikke een lauwe maar lekkere pitta bij een (zogezegd?) Arabisch kraampje. Nadien nog een tijdlang de veeele kraampjes bezichtigd en bewonderd. Het was best wel handig dat die markt er was, want ik wist niet of er veel toeristische dingen zouden open zijn op een feestdag én of ze voor rolstoelpatiënten toegankelijk zouden zijn. Eenmaal we de kraampjes zowat gezien hadden (lekkere nougat gekocht, njammie!) gingen we ons gerief terug uit hun krappe kluisjes gaan bevrijden en stapten we richting jeugdhotel, dat verbazingwekkend genoeg veel dichter lag dan verwacht, een meevaller dus! Alles ziet er precies verder uit op zo’n kaart. Eenmaal aangekomen in het jeugdhotel kregen we te horen dat we een 4 persoonskamer kregen in plaats van een gedeelde 10 persoonskamer, dat was nog es mooi meegenomen! Dan hoefden we ’s ochtends vroeg tenminste niet doodstil te zijn bij het opkramen om naar de luchthaven te gaan. De kamer en het hotel zagen er dik in orde uit, en na er ons gerief gedropt te hebben besloten we nog even de omstreken te gaan verkennen: de Plaza de la Virgen en de Plaza de la Reina die vlakbij lagen. Leuk om met broer + rolstoel te sukkelen op de trapjes van de kathedraal en daardoor de hulp te krijgen van twee vriendelijke venten die er geen flauw idee van hadden dat hij net zo goed op 1 been da trapje naar omhoog kon springen J Die venten zaten daar met man en macht die rolstoel op te heffen, behulpzame jongens die Spanjaarden! In die kathedraal bleek er trouwens een misviering aan de gang, dus veel hebben we er niet rondgekeken. Je kon ook omhoog klimmen in de hoogste toren, van waaruit je een overzicht op heel Valencia hebt, leuk let’s do that! Lap, 2€ de man om naar boven te gaan! Dat uitje gaat mooi niet door! Zo’n geldklopperij in Gods Huis, hoe durven ze!? Op de Plaza Virgen vroegen we enkele mensen om eens een kiekje te trekken van ons viertjes, iets wat we nog niet of nauwelijks hadden. Voor de rest vooral veel zot en onnozel gedaan!

Rond een uur of 18u30 besloten we da onze maag wel al wat voedsel zou kunnen verdragen, en toen we dan ook nog eens aan een Mac Donald’s passeerden… Was al jaren geleden dat ik nog in ne Mac Donalds óf Quick geweest was, dus wou er wel eens naartoe. De rest was (overwegend) akkoord en dus bestelden we elk onze portie fastfood. Voor mij een chicken supreme met frietjes, dat smaakt! Vond dat ik die portie calorieën wel verdiend had na mijn vitaminerijke pitta (not) van die middag J. Om het festijn compleet te maken vonden we dat er ook nog wel een ijsje bij kon uit de ijszaak vlakbij, waar we ons aan de ruit al aan de vele smaken hadden staan verlekkeren. Eerst nog eventjes toerkes wandelen om wa plaats te maken in onze arme maagjes die niet wisten wat hen overkwam. En dan naar de ijsjeszaak, waar er nog net een tafel voor 4 personen vrij was, het lot was ons gunstig gezind! Bleek dat je er ook je eigen yoghurt kunt samenstellen: bv met fruit, met ontbijtgranen, met noten… Annelies en Stefanie gingen voluit voor de yoghurt, Michiel en ik hadden zowel in yoghurt als in een ijsje zin, dus nam Michiel en ijsje en ik een yoghurt en graaiden we regelmatig in elkaars coupe. Ook dit heeft gesmaakt, maar veel meer moest mijn maag toch niet hebben ze op dat moment!

Ook al was het nog niet laat, er stond ons een korte nacht te wachten en dus gingen we na deze heerlijk uitgebreide maaltijd terug richting hotel, waar ik op het internet nog vlug mijn blog wat updatete over wat er dinsdag allemaal gebeurd was, ondanks de boze blikken van de mensen die ook eens op 1 van de 4 computers wilden. Nadien nog mijn brief naar Brecht afgewerkt, die ik wou meegeven met zussen om hem af te geven. De rest was al (bijna) in dromenland, en ook mijn oogjes begonnen moe te worden, dus knipte ik het licht uit, het begin van de laatste nacht samen…

Er is behoorlijk veel gebeurd op deze Halloweendag, er zal dus veel te vertellen zijn. Aanvallen dus maar!

Wa moe je doen aje in Spanje zijt? Zeker eens chocolate con churros gaan eten als ontbijt! En dat waren we ook van plan, dus gingen we ietwat voor 11u naar de Calle Mayor en bestelden twee tassen chocolate en voor iedereen een stuk of wat churros. We hadden natuurlijk veel te veel chocolate, maar Michiel wou per se 2 tassen bestellen…Maar kom, het heeft vast en zeker gesmaakt, en da’s ’t voornaamste hé! Aangezien we dan toch vlakbij de Plaza Santa Clara waren, besloot ik hen eens mee te nemen naar die overdekte markt waar ze dagelijks kakelverse vis, vlees, groenten, fruit,… verkopen en die een behoorlijk zuiderse sfeer uitstraalt volgens mij, of toch zeker een vakantiesfeertje. Na wat rondgekuierd te hebben tussen vijgen en appels, konijnen en kippen en tevens nadat Stefanie een zakje kastanjes kocht, hadden we het zowat gezien en toonde ik hen ook eens de Plaza Mayor met z’n grote kerk/kathedraal (?). De fontein daar kreeg de nodige aandacht en het was er heerlijk zitten in het zonnetje. Maar helaas, we hadden onze bikini niet bij en gingen dus maar terug naar mijn appartement, waar we ons nog wat bezighielden met de dingen die gedaan moesten worden. Veel tijd om ons te vervelen was er niet, want ik moest om 15u naar de les Litérature Française en … ze gingen mee! Ik vond het sowieso al een must dat ze mijn school eens zagen, de les dan ook nog eens bijwonen was een leuk surpluske! Mijn school vonden ze blijkbaar wel nog mooi en groot, en dat vind ik dus ook! Na een kort rondleidingske gingen we naar het leslokaal, waar ik eerst eventjes aan de docente vroeg of mijn bezoekers de les eenmalig mochten meevolgen. Dat vond ze geen probleem, ze waren hartelijk welkom. Nu zaten er eens 10 studenten in de les ipv 6 J Ik was ervan overtuigd dat het de woensdag twee uren Litérature Française was, maar ik had het mis op, het was blijkbaar maar één uurtje. De les is snel gegaan. We moesten de ontbrekende woorden invullen in de tekst van een Frans liedjes van Brassens bij het beluisteren ervan. Makkelijk, doodgemakkelijk! Voor ons toch, die Spanjaarden daarentegen hadden nog een tweede luisterbeurt nodig om het te weten! Da’s nog nie’t ergste, enkele minuten later schreef de Madame een werkwoord vervoegd in de passé composé op het bord en vroeg aan een Spaanse: quel temps est-ce que c’est? Ten eerste wist ze nie da’t de passé composé was, ten tweede verstond ze de vraag al nie omda ze het woord ‘temps’ nie verstond! Ze kende da woord wel, maar was ervan overtuigd dat het ook temps uitgesproken wordt! Wij zaten daar echt met onze mond tot op onze knieën toen we da hoorden! Die mensen in die klas zitten dus wel int 4^de jaar hé! Oké, wel in een richting waarbij Frans een bijvak is, maar toch hebben ze al drie jaar Frans gehad en dan nog zoooo’n laag niveau, da moe echt deprimerend zijn voor die docente, zijzelf sprak vlekkeloos Frans en we hadden allemaal echt met haar te doen, tis ook een sympathiek mensje, dat waren broer en zussen zelfs met me eens. Ze zijn trouwens ook aan het woord gekomen tijdens die les, hun Frans werd nog eens op de proef gesteld: leuk! Annelies en Stefanie vonden het net als ik blijkbaar nog een leuke les, Michiel daarentegen was al uitvluchten aan het verzinnen om na het eerste uur weg te kunnen gaan, want khad hen verteld dat het twee lesuren waren, wat ik echt zo dacht. Tja, tzal nooit nen taalliefhebber worden vrees ik. Nuja, Stefanie waarschijnlijk ook niet hoor, maar zij was wel nog geïnteresseerd blijkbaar.

Na dit ene korte lesuurtje namen we de bus vanuit school naar La Salera om te gaan shoppen. Of beter gezegd: na dit lesuurtje wachtten we drie kwartier op een bus naar La Salera. Niet getreurd, twas mooi weer en amper een kwartiertje bus later stonden we in het shopping center. Hmmmm… waar beginnen we? We spelen op safe, dus eerst en vooral de H&M! In deze wonderwinkel vonden ze alledrie iets naar hun goesting en ook de homobediende achter de kassa vond iets naar zijn goesting: Michiel! Jaja, ons broertje is in trek bij de Spaanse venten ze! Maar helaas valt Michiel niet op mannen met schmink, dus liep de arme creep een blauwtje… Intussen waren we goed opgewarmd om verder te shoppen en deden we de ene winkel na de andere. Michiel en ik de mannenkleren, zussen de vrouwenkleren (ik was zaterdag nog maar geweest, had dus niets nodig). We hebben behoorlijk wat winkels gedaan, en twas best wel leuk eigenlijk! Eenmaal we moegeshopt waren konden we naar het Italiaans buffet om ons buikske te vullen… lap, tis nog niet open, best eens na 20u terugkomen dus. Dan maar nog een halfuurtje rondkuieren hé. Eerst eens langs de andere restaurantjes, dan ons bezighouden in de speelgoedwinkel, hebben daar toch ook wel tijdje gespendeerd ze, hadden nog grappige dingen en precies nog goedkoper of in België ook, goed om te weten dus. Na dit kinderachtig halfuurtje gingen we nog eens gaan polsen bij de Italiaan: deze keer wel open, aanvallen dus!!

Er was nog zo goed als geen volk, mooi meegenomen voor ons! We kregen een plaats toegewezen vlakbij het buffet en schoven direct aan voor het voorgerecht, dat bestaat uit extreem veel ingrediënten om je eigen slaatje samen te stellen. Met een zeer schoon gevuld bord keerden we allevier terug naar onze plaats en gingen de strijd aan met het eten. Eventjes wachten (op ik die als laatste nog aant eten was) en dan op naar het hoofdgerecht! Pizza, pasta, frieten… lekker! Het was er wel nie zo warm en dus koelde ook het eten snel af, da was dus wel minpunt. We hebben in ieder geval allemaal meer of genoeg gegeten! Deze keer écht wat wachten voor we naar het dessert overschakelden, eventjes de vorige gangen laten zakken. Nog even diep ademhalen…ja, klaar voor het dessert! Tiramisu, twee soorten ondefinieerbare taart, appeltaart, een stapel yoghurtjes, 5-tal soorten fruit, cake met chocoladebollekes in, zelfs soesjes deze keer! Jaja, het heeft ons gesmaakt! Dat fruit en die yoghurtjes enzo vond ik best wel handig om mee te pakken naar kot, en ze zouden het toch niet merken…dacht ik! Toen Stefanie een puddinkje wou wegsteken in haar sjakos had de kok die enkele meters achter haar stond het in het snotje. Gelukkig zag Annelies dat die vent da gezien had (nog mee?) en kon ze Stefanie verwittigen. Ze haalde da als de bliksem dus terug uit haar sjakos en deed het open om het ter plaatse op te eten. Intussen had De Kwaadaardige Kok al een handlanger op ons afgestuurd: een serveersterke kwam ons op indringende wijze vertellen dat de dingen hier geconsumeerd moeten worden en nie meegenomen mogen worden. Ikke schoon int Spaans antwoorden: jaja, we weten dat hoor meiske, we weten da. De dingen da kik weggestoken had liet ik maar mooi zitten, kwestie dak nie betrapt zou worden bij het uithalen ervan. Het puddinkje van Stefanie bleek trouwens het vreten niet waard, sjans dus da zet terug uitgehaald heeft J Voor de rest van de avond zijn we wel behoorlijk op onze hoede gebleven en durfden niets te doen dat er nog maar zou op lijken da we iets misdoen, plotse aanval van paranoia dus…

Gelukkig onterecht: ze hebben onze zakken nie doorzocht ofzo, geen politie op ons dak gehaald ook nie. Na deze meer dan uitgebreide maaltijd was het wel al stilletjesaan tijd geworden om de bus richting mijn kot terug te pakken. Gelukkig konden we de laatste bus, die van 22u15 dus nog nemen en rond een uur of 23 waren we dan ook terug op kot, de bushalte is namelijk nog eventjes wandelen van mijn kot. Omdat er nog enkele vermoeiende dagen in het vooruitzicht stonden besloten we dan ook maar vroeg onder de wol te kruipen. De tijd gaat trouwens veel sneller als je leuke dingen doet, wist je dat?

0u00, nog steeds geen teken van leven op mijn computer: de pagina kan niet worden weergegeven, grrrrr...! Daar zag ik de leuke onderwerpen aan mijn neus voorbijgaan, want gegarandeerd zit iedereen om klop 0u op zijn pc om de leukste onderwerpen weg te kapen, help! Paniek alom dus, tot de pagina eindelijk verscheen om 0u03, en ik zo snel mogelijk naar de onderwerpen van Frans surfte. Eerste keuze: al ingenomen door iemand anders, tweede keuze: ook!! Grrr...!!! Nie eerlijk! Oef, derde keuze gelukkig nog vrij! Niet slecht dus als je bedenkt dak 3 minuten te laat was... Dus maak ik mijn bachelorscriptie over de vertaling van de passief (nederlands-frans) in kinder- en jeugdliteratuur, zie ik nog tamelijk zitten dus we zijn tevreden! Niet veel later was het tijd voor een welverdiende nachtrust, we hadden er immers allemaal een lange dag opzitten. Michiel, Stefanie en Annelies in mijn kamertje bijeengepropt, ikke op een matje op zetelkussens op de grond in Ruths kamer, wat achteraf gezien niet zo comfortabel bleek te zijn aangezien de kussens verschoven...
Na deze welverdiende nachtrust brak een nieuwe ochtend aan, tijd voor een gezamenlijk uitgebreid ontbijt met z'n viertjes. Daarna was het tijd voor mij om op mijn fietsje te springen en naar de les van 11u te gaan, praktijk informatica. De volgende lessen van die dag besloot ik te skippen, als mijn bezoekers hier amper 3 volledige dagen zijn, wil ik ze ook geen hele dag alleen in mijn kot achterlaten! Dus fietste ik terug naar m'n kotje rond 13u en was prachtig op tijd voor de broodjes met beleg die Annelies in de keuken aant prepareren was. Na deze lekkere maaltijd even rusten, en dan de rest aansporen om mee te gaan wandelen, zodat ik hen Castellón een beetje kon tonen. Ik wou eens naar het voetbalstadion wandelen, had dat nog nooit gezien. Dus kuierden we rustig tussen de palmboompjes met een stevige tegenwind en hielden we onderweg halt bij een patisserie met consumptieruimte, waar we ons te goed deden aan enkele pateekes Ik heb verbazingwekkend genoeg zelfs iets gevonden dat op een eclair trok, ze hebben dat hier namelijk bijna nergens. Was best wel gezellig en leuk eigenlijk, beetje koffiekletsen Nadien onze wandeling verdergezet en ontdekt da da stadion nie echt indrukwekkend was, we zijn er dan wel ook wel nie in geweest maar kom. In de verte zagen we een Lidl en aangezien ik daar nog nie geweest was, vonden het wel de moeite om eens te verkennen. Veel dom gedaan en dus ook veel leute gehad, o.a. toen Michiel met rolstoel en al achterover viel (hij had gelukkig geen pijn hoor). Uiteindelijk met enkele kleine inkopen aan de kassa gearriveerd bij een kassierster die ons zeeeer vreemd aankeek. Bij de terugwandeling richting kot nog even halt gehouden in zo'n goedkoop Chinees bazaarke waarvan er hier tientallen zijn, en waar ik een opbergobject voor aan de muur gekocht heb, o.a. omda Stefanie de muren in mijn kot zo leeg vond, en ook wel omda't handig is natuurlijk. Eenmaal terug op het appartement deden we elk wat van de dingen die ons te doen stonden en wachtten we op de komst van de huisbazin die om 20u30 zou komen met het contract om te ondertekenen. We wilden wel gaan eten in de Don Pepe, waar je niet te laat mag arriveren of je hebt geen plaats meer, dus het plan was om broertje en zusjes er alvast heen te sturen en een aperitiefke te laten drinken, en dat ik zou achterkomen zodra het contract geregeld was. Die noodoplossing bleek niet nodig te zijn, want Consuelo de huisbazin was meer dan een uur te vroeg en dus hadden we ruimschoots de tijd om alles te regelen, het contract is eindelijk getekend! Daarna met z'n allen naar de Don Pepe geweest, waar we ons met z'n vieren te goed deden aan 2 lekkere hoofdgerechten en waar Michiel en ik pasta aten (mijn lasagna was nie zo geslaagd) en Annelies en Stefanie een pizza. Nadien nog een lekker ijsje gaan eten bij Ricardo, da lekker ijskot met massa's lekkere smaken, mmmm! Maar helaas, de teleurstelling was groot toen bleek dat ze al toe waren en we da ijsje dus op onze buik konden schrijven :-s
Dan pakte ik hen maar mee naar het kunstwerk/fontein met de flashy grote handen, vond ik echt mooi om eens te tonen. Op de terugweg intussen de wipjes op de speelpleintjes onveilig gemaakt en flagrant op onze bek gegaan, maar twas echt leuk!! Veel gelachen en onnozel gedaan!!! De foto's staan op mijn space, zijn grappig om te zien!
Intussen was de nacht gevallen, alweer een dag voorbij en tijd om te gaan slapen

 Vandaag écht niet veel gedaan. Trouwens pas over uurwissel gehoord rond een uur of 12 (nieuw uur), dus ben eigenlijk minder laat opgestaan dan ik zelf dacht, leuk om te weten! Wederom rond uur of 10u30 ontbeten, met de flair erbij, op m’n bedje. Op gemakske douchke gepakt, gevloekt op ons ‘vast’ internet, is nu al derde keer da’t eruit ligt, dus ist weer met aftapinternet dat wegvalt wanneer het daar zin in heeft, zit op dit moment terug op taboeretje vlakbij raam aan straatkant omda’t hier tbest gaat. Wat een mens toch allemaal doet voor internet hé, kan echt verslavend zijn!

Rond een uur of 3 mezelf een lunch getoverd met wat dingen die ik nog liggen had. uurtje later de pc even gelaten voor wat hij was en een wandelingske gemaakt naar ne coté dak nog nooit geweest was, en zaaalige patisserie ontdekt, ze hebben zelfs iets wat op kleine eclairkes trekt, iets wat ik hier nog niet gevonden had! En je kunt er ook binnen zitten voor je koffieklets, en hebben ook fruittaartjes enzo, veel lekkerder dingen dan in de gemiddelde patisserie hier! Was ook mooie buurt, met kleine palmboompjes, en vlakbij de bergen, of zo leek het toch, heb daar tijdje op bankje gezeten, briefje geschreven tot zonnetje weg was, want twas nog eens een zonnige dag vandaag, was welkom! Mijn zelfgemaakte lasagne uit het tijdperk dat Brecht hier was en die zijn kamp opgeslagen had in de diepvries, heb ik ’s ochtends in de frigo gezet om ’s avonds op te eten, zal smaken! Alhoewel het met niet veel honger zal zijn, heb nie veel gedaan vandaag. Is nu 19u38 terwijl ik dit typ, dus kan nog geen volledig overzicht van de dag geven, maar verwacht geen spectaculaire dingen meer, dus kan wel voorspellingske doen. Sebiet ga’k es stoppen met emailen, bloggen en msn’en en eens kuisen! Wil heelt appartement onder handen nemen, is echt nodig. Ook al kun jet nie zien, is zo’n soort vloer waar da totaal nie opvalt, maar ne keer dat er stof-en haarkatten aan je schoen hangen, begint het toch wel nodig te zijn…

Ga me daar dus straks een uurtje mee bezig houden, dan mijn lasagnetje opeten, mss lookbroodjes maken voor erbij, heb nog stukske stokbrood. Dan nog wa schoolwerk en op internet zitten alst nog werkt. Dan tamelijk vroeg in bedje kruipen, heb morgen weer les om 9u en wordt drukke maar leuke dag: mag broer en zusjes gaan ophalen in luchthaven!!! Wiiiiiiii!!! Bezoek, olé olé! Wordt leuke week, maar zal snel voorbij zijn

Ga dus nu afsluiten, zoda’k vnv niet meer extra moet bijwerken, zodak vroeg in bedje kan, zoda’k fris ben morgen, zoda’k hen superenthousiast kan ontvangen! Sorry dat dit niet de meest interessante dag ooit was, kan er ook nie aan doen!

Groetjes!! xxxxxx

Rond een uur of 11u30 opgestaan vandaag…zou dit wel gewoon kunnen worden hoor! Stond niet veel op het programma vandaag, dus geen verwachtingen voor een dag die eigenlijk echt nog wel leuk werd! Rond een uur of drie besloten Ruth en ik te gaan shoppen naar La Salera, het shoppingcenter. We spraken af met Kim en sprongen op bus nummer vier met veeeeel tijd en veel goesting om te shoppen en te slenteren. Winkel in, winkel uit, denk dat we er stuk of 20 gedaan hebben int totaal! Roltrappen, paskotjes, rijen aan kassa’s… we’ve seen it all! De eerste keer dak in da shopping center was (=dag na mijn aankomst hier J) had ik in de h&m een mooie rok gezien van 14€90, maar had toen geen tijd meer gehad om hem te passen. De volgende keer dak der dan was, zag ik ‘m nergens hangen, vond da wel jammer. Vandaag hadden ze hem gelukkig wel weer, én in mijn maat, én met 50% korting! Is wit-met-zwart gestreept, in zo’n stretchstofke, en past goed, heb hem dus gekocht! Sorry venten die dit lezen, weet dat ulder da nie interesseert J maar toch vertel ik ook nog dak in de zara een zwart colpulleke gekocht heb, wou da al lang hebben en was wederom aan een miniprijsje, dus da was schoon in de sjakosj! Voor de rest ook nog shopadvies gegeven aan een twijfelende Kim, was nog leuk! Uiteindelijk hebben we alledrie dingen gekocht waar we blij mee zijn, en waren dus lekker happy! Wat shoppen toch kan doen met een vrouw hé! Rond een uur of 8 gingen we gaan eten bij een Italiaans Buffet op de 3^de verdieping van La Salera. Formule: all you can eat (excl drank) voor 10€ (weekendprijs, in de week ist minder!) twas echt zot, ik eb geboeft jong, nie te doen! Eerst voorgerechtbuffet met allerlei soorten groentjes en ingrediënten om slaatje samen te stellen. Bord met torentje gelegd. Dan hoofdgerechtenbuffet: zeker 10 soorten pasta, 3 soorten pizza, frieten…zoveel als ge opkunt! Bord met serieuze toren gelegd. Dan dessertbuffetje, keuze uit stuk of 5 dingskes, maar shit zeg da was lekkere tiramisu! Ook appeltaart, potje ijs, stuk fruit, chocomousse-achtig taartje… ook vree lekker allemaal! De Don Pepe is dan wel extreem lekker, dit is toch ook een aanrader hoor voor wie veel en lekker wil eten voor weinig geld. Ja, want twas idd ook echt wel lekker! Mss nog net beetje minder lekker dan de Don Pepe, maar ook vree goe. Hier neem ik mijn bezoekers mee naartoe ze! Dus degenen die nog twijfelen of ze me gaan komen bezoeken… J

Gezorgd da we om 22u terug aan buskotje stonden voor de bus, alledrie euforisch omwille van onze aankopen en ons lekker, goedkoop en talrijk eten, dus twas een geslaagde namiddag/avond! Ruth en ik hebben dan nog wat Friends dvd’tjes bekeken en flink thuisgebleven, ondanks aanlokkelijk aanbod van kotfeestje bij Poolse erasmussers, heb er achteraf eigenlijk wel spijt van dak nie geweest ben :-s

Maar foert, twas een geslaagde dag!

The End… J

Vrees dak nieveel zal kunnen schrijven over vandaag, heb namelijk nie te veel gedaan, toch zeker overdag nie. In de namiddag is Astrid langsgekomen zodat we eens samen de site van school konden uitpluizen op zoek naar nog een geschikt vak dat we kunnen volgen. Veel hebben we niet gevonden, dus hebben we maar eens een mail gestuurd naar onze coördinator hier in Spanje met de vraag of de mogelijk hier bestaat een extra studiepunt te krijgen in ruil voor een extra taak, want als die mogelijkheid niet bestaat zitten we dus nogal in de shit, want een vak van meer studiepunten vinden we niet, zeker niet als het ook nog eens in ons uurrooster moet passen! Brrr, we krijgen der de kriebels van ze! Maar kom, we wachten dus diene mens zijn antwoord af hé, meer kunnen we nie doen. Toen Astrid terug wegging, ben ik meegefietst, ik wou immers eens naar de Corte Inglés: da meisje van op de vlieger had gezegd da ze daar New Yorkers hadden, dus da was mijn voornaamste doel eigenlijk. Plus ’t feit da ze daar int algemeen gewoon meer internationale dingen hebben, niet enkel dingen van Spaanse bodem of van die algemene dingen, wat wel het geval is in de Mercadona, mijn supermarkt op 20 meter van mijn kot. Wou bijvoorbeeld ook muizestrontjes kopen, wa ze in de gewone supermarkt hier ook nie emn, en eens kijken voor ontbijtgranen zoals Kellog’s Extra en All Bran Fruit and Fibre, in de mercadona eveneens onvindbaar. Bij mijn zoektocht in het koekjesrek ging mijn hart spontaan sneller kloppen bij de verschillende soorten American Cookies, maar wederom grote teleurstelling: geen New Yorkers! Spanje haat mij! Hoe kan een land nu deftig functioneren zonder New Yorker koekskes? Apeland…

Heb wel (behoorlijk duur) pakske hagelslag gekocht, enig merk da ze hadden, dus had nie veel keuze, wil pudding maken en opeten met muizestrontjes! Pudding is enige dak hier kan maken, heb kutoven, geen mixer, geen vanillesuiker… een hel voor mij dus! Heb er ook al de soorten ontbijtgranen gevonden dak wou, maar voorlopig nie gekocht. Is dus best wel positieve zoektocht geweest, alleen jammer van de New Yorkers… En kwakies vind je hier waarschijnlijk sowieso nergens! Nuja, liet het niet aan m’n hart komen want er stond nog iets op het programma: Astrid en ik zouden naar de Don Pepe gaan eten! Ikke na mijn bezoekje aan de Corte Inglés dus naar Astrids kot, dat daar vlakbij ligt en wij naar de Don Pepe. Eerst samen een gigantisch voorgerecht gedeeld: salade primavera, met massa’s soorten groenten. Dan had ik een pizza capriocchi ofzoiets, met hesp, tomaat, mozzarella en artisjok. Echt overdreven lekker! Kon ook tijd nie zeggen dak nog eens pizza bij ne echte Italiaan gegeten had, smaakte me dus echt vree! Astrid haar tortellini carbonara was wel zwaar, maar ook vree lekker. Intussen lekker bijgekletst over koetjes, kalfjes en de laatste roddels…We keerden dus tevreden terug! Nadien scheidden onze wegen zich: zij ging uit met haar kotgenoten, ik moest naar het verjaardagsfeestje van Cristina en Sheila, de kotgenotes van Michaela (Tjechisch-Engels meisje waar ik de twee eerste nachten doorgebracht heb, remember?)

Op het verjaardagsfeestje was veel drank en hapjes enzo, en veel ballonnen en al wat je wil, maar nie echt veel ambiance… Iedereen zat daar neer op een stoel of zetel en babbelde wat tegen elkaar, maar nie veel soeps. Er waren twee soorten punch en flashygroene jellypuddingskes met alcohol in, was euhm…interessant. Mijn fles wijn van 1,45€ die ik meegebracht had vloog in de frigo maar kwam er nie meer uit, zullen ze dan achteraf wel nuttigen J

Werd best wel leuk nog eigenlijk: Cristina bleeeeef maar drinken en was ladderzat en zelfs Michaela was behoorlijk beschonken! Ze gingen nog naar de Ettro, maar gezien da kot amper 3 minuten stappen van het onze was en de Ettro heel wat verder is, hebben we onze luiheid laten overheersen en zijn we nie meegeweest, erg hé? Nuja, het was intussen al 2u, dus zou mss niet eens moeite geweest zijn van nog mee te gaan…

Zijn dus rechtstreeks naar huis geweest, flink hé!?

Mijn eerste gedacht deze ochtend toen ik mijn oogjes opende: hopelijk regent het niet meer! En gelukkig, de weergoden waren ons blijkbaar goed gezind: een blauwe hemel wenste me een goedemorgen toe en mijn dag was goed begonnen. Hoe hard met tegenzin ook, ik maakte me klaar voor de les van 9u, Langue Juridique, een van de nuttelooste lessen op deze aardbol vrees ik… Zowel Astrid als Ruth waren hun bed niet uitgeraakt, dus met amper 6 man zaten we daar in een veel te groot lokaal. Bovendien moest ik vertellen welke zaak we gekozen hadden voor de Onmogelijke Opdracht: we moeten aan de documenten betreffende een Franse rechtszaak zien te geraken (moesten we al Franse mensen kennen, zouden die zeker geen zo’n papieren willen opsturen!) en die zaak dan analyseren en presentatie over geven. Dus ikke wat uit mijn nek gekletst da we een imaginair geval gingen maken en analyseren, da was allemaal goe en wel mo blijkbaar moeten we tegen morgen definitief kunnen zeggen wa we gaan doen, dus wordt nachtwerk…Mo we zien wel hé. Dan anderhalf uur in informaticalokaal gezeten om te surfen, had halfuur extra doordat les vroeger gedaan was omda ze naar een of andere studiebeurs gingen die mij nie aanbelangde. Dan weer het hoogtepunt van de dag: Discourse Analysis van De Griezel. Gelukkig was dat uurtje snel voorbij en konden we naar Cultura de Francia, een verplichte maar toffe les, een van de weinige trouwens. Dan voor de eerste keer naar Historia de Europa geweest, aangezien we dus blijkbaar nog een extra vak moeten volgen van Gent. Ons daar twee uur (leek wel 5 uur) steendood zitten vervelen, om dan achteraf te gaan vragen of hij ons een extra studiepunt kon geven indien we een extra taak maakten (zie dinsdag indien deze zin vraagtekens bij u oproept). Antwoord: njet. Dus zijn we lekker radeloos aant worden, is echt kut ze, heel da studiepuntengedoe! We zitten hier al een maand en hebben nog geen vast lessenschema! Om zot van te komen! Tzou natuurlijk helpen moesten ze in Gent eens inzien da regels ook versoepeld kunnen worden indien nodig. Maar ja, die historie wordt nog vervolgd ze, we zien wel…

Om 17u20 ofzo dus pas thuisgeraakt, en dus ook dan pas gegeten, is dus nog later dan de Spanjaarden, nie normaal… Mijn avond gevuld met schoolwerk, msn’en, surfen en leegaarden. Was nie van plan nog iets te doen, tot Ruth me meevroeg naar de tascas, da’s hier int centrum zo’n straatje met allerlei cafeetjes en tapasbars waar zowel het straatje als de cafeetjes propvol zitten. Ruth had afgesproken met onze medeBelgen en ikke dus braaf mee…op mijn teenslippers!! Geen goed idee! Da’s nog sava voor overdag, maar echt nie meer voor ’s avonds, mijn tenen waren zo goed als vervrozen!! Zijn daar iets na 23u toegekomen en stond nog propvol mensen, terwijl het daar normaal gezien vroeger op de avond te doen is. Ruth en ik gingen een of andere bar binnen en vroegen elk een wijntje. Die vent: moek et in plastiekbekers doen of ist voor hier binnen? En wij: ja tis voor buiten. Zegt hij: ja ge moet het maar binnen opdrinken en hij giet die wijn in glazen. Wij: ja foert ze, al de rest staat buiten, dus wij ook naar buiten! We staan amper een halve minuut buiten of die vent komt daar af met twee bekerkes en een norse blik, we konden nie rap genoeg onze wijn overgieten in die bekers! Geeft ons dan van den eerste keer een beker hé pipo, we hadden nog zo gezegd da’t voor buiten was! Vree lang zijn we niet op de tascas gebleven, was frisjes en meeste volk was aant weggaan. Dan maar naar La Antigua, was daar nog nooit geweest en was nie zo ver van kot, dus vond ik dik in orde. Jammergenoeg zat er daar nog geen kat toen wij daar toestekten, dus besloten we toch maar ons baan te verleggen, terug naar de Beat deze keer, was ik wel al es geweest. Daar was er dan veel te veel volk naar mijn goesting, dus besloot dak nie zo lang meer zou blijven, wou morgen naar les van 12u gaan (=om 10u30 opstaan) en zodoende vertrokken zowel Lobke als ik daar rond 1u terwijl de rest lustig verder feestte. Een halfuurtje later begon ik aan mijn tocht naar dromenland…