Een jaar in de rurale streken van Isaan Van begin juli 2013 tot en met mei 2014 ga ik, Inge Bleyweert, in een Thais gastgezin leven. Deze jaaruitwisseling maak ik met de internationaal bekende organisatie AFS. Ook al laat ik met pijn in het hart mijn dierbaren voor een tijdje achter in het België, ik hoop dat ik terugkom met bakken levenservaring en avonturen die me mijn hele leven gaan bijblijven! Veel leesplezier - xxx X xxx -
09-07-2013
De eerste week
Na een enorm emotioneel en hartbrekend afscheid van de liefste Fabian, mama en papa ben ik op het vliegtuig gestapt. Vol goede moed en vertrouwen!
Dat zakte me in de voeten toen we op de Airbus van Helsinki naar Bangkok zaten. Ik voelde me eenzaam en bang (ik heb het niet op vliegtuigen). Op die schermpjes kon ik zien waar we vlogen, en ik zag dat we op een bepaald moment boven Pakistan, Syrië, vlogen ... En een gevoel van 'what the hell zijt ge hier toch aan het doen?!' bekroop me enorm. Toen heb ik daar zielig en bang in dat vliegtuig zitten huilen, tussen 60 (toen slapende) jonge, LUIDE Italiaanse AFS-studenten -> rotste gevoel OOIT.
Eens aangekomen in Bangkok gingen we naar een fancy, groot hotel voor het oriëntatiekamp, dat 5 dagen heeft geduurd.
Ik weet niet of de enige ben, maar volgens mij is het toch normaal dat als ge naar Thailand gaat, ge niet direct aan warme kleren, jeans broeken en sweaters denkt he? Wel, in dat hotel was het VERREKT koud. Buiten 35 graden en binnen 18. Niet echt ideaal of vakantieachtig haha.
Het oriëntatiekamp was heel verhelderend, we hebben veel over de cultuue en gewoontes gehoord, en ook al wat Thais geleerd! Mezelf voorstellen en tellen (getallen) gaan al heel goed. Het jammere aan het kamp was dat we opgesloten zaten: we hebben niets van Bangkok gezien, behalve tijdena de busrit van de luchthaven naar het hotel. Ik begrijp dat wel, maar het blijft jammer: in zo een mooie stad zijn en er dan niets van zien.
Sinds gisteren ochtend, maandag om 05u30, ben ik bij mijn gastfamilie. Super lieve mensen!! Er is natuurlijk wel een beetje (veel) taalbarrière, maar ze zijn zo vriendelijk, behulpzaam en begrijpelijk. Sinds ik thuis vertrokken ben heb ik met momenten zitteb huilen gelijk een baby, door de vermoeidheid en het heeeele felle gemis, maar iedereen wilt me troosten en helpen, en dat doet wel heel goed.
De school gaat vanaf morgen tegoei beginnen en er staat vooral veel Thaise privéles op het programma. Ook cultuurvakken als Thaise dans en 'banana leaves', ik ben benieuwd!
Toen ik hoorde dat ik een jaar naar Thailand mocht gaan, was ik super gelukkig. Ik wist alleen niet waaraan ik me moest verwachten. In mijn ogen was het allemaal hetzelfde: AZIË. Ik verwachte dat ik in een grootstad als Bangkok terecht zou komen, omdat er misschien niet zoveel gastgezinnen uit de meer landelijke gebieden kwamen. Well, I WAS WRONG.
In het kleine rode vlekje, de provincie Yasothon, ga ik mijn jaar doorbrengen. Yasothon is gelegen in het Noord-Oosten van Thailand, Isaan: de minst toeristische streek, landbouwgebied. Heerlijk toch? Geen Westerse invloeden die zijn meegebracht door de toeristen, maar traditionele Thaise culturen en rituelen.
Met de hulp van mijn lieve gastfamilie (met 2 zussen!) hoop ik de Thaise cultuur te ontdekken, die fantastische en nu nog zoooo vreemde Thaise taal te leren, en te genieten van het lekkere, spicy eten!
Deze donderdag, 27 juni 2013, heb ik deze blog aangemaakt. Ik wist niet of ik dit wel wou doen, maar uiteindelijk lijkt me dat toch een leuk idee. Nog 4 dagen en ik zit op het vliegtuig: eerst naar Helsinki, daarna naar Bangkok. Mijn avontuur gaat beginnen! Er gaat heel gemis en zeker wat heimwee zijn, maar ik ga genieten van deze geweldige kans en alles uit mijn jaar halen wat mogelijk is! :)
