Een jaar in de rurale streken van Isaan Van begin juli 2013 tot en met mei 2014 ga ik, Inge Bleyweert, in een Thais gastgezin leven. Deze jaaruitwisseling maak ik met de internationaal bekende organisatie AFS. Ook al laat ik met pijn in het hart mijn dierbaren voor een tijdje achter in het België, ik hoop dat ik terugkom met bakken levenservaring en avonturen die me mijn hele leven gaan bijblijven! Veel leesplezier - xxx X xxx -
15-10-2013
กรุงเทพ: BANGKOK CITY BABY
Een maandje geleden kregen we thuis een grote envelop van AFS toegestuurd: mijn gastouders waren uitgenodigd om naar Bangkok te reizen, voor een meeting van alle gastfamilies in Thailand. En Nam en ik mochten mee! Mijn ouders zouden dan door de dag bezig zijn in het hotel, op die AFS-meeting, en Nam en ik gingen dan slapen bij mijn oudere zus Saiy, die daar op kot zit, en ook samen met haar de stad in. Yihaaah, daar heb ik fel naar uitgekeken! Zo zijn we vorige vrijdag, 11 oktober, dus om 5u's ochtends opgestaan om tegen 6u aan een hele lange autorit te beginnen: off to Bangkok city!
Voor diegene die in België hun mond nog eens dùrven opendoen over dat we in België soms 'lange afstanden' moeten afleggen: shut up, you puss. Hier zijn het geen wegwijzers met afstanden als 'BANGKOK 50 KM' neeeeen, hier staat 'NAKHON RATCHASIMMA 289 KM' en dan zijn we nog maar half weg. It was loooong! Thailand is echt groot, òf, België is echt écht belachelijk, lachwekkend klein (maar wel gekwalifideerd voor RIOOOOO ooh ik ben zo trots!! Jammer dat ik de gekte moet missen, maar bon, ik zat in fucking Bangkok hehe, shouldn't complain.) De autorit duurde alles samen misschien wel 9 uur maar het was PRACHTIG. Ik had mijn boek mee voor als ik me zou vervelen, maar dat was niet nodig, SIMPLY WAUW, ik heb uren lang gewoon door het raam gestaard en me laten betoveren door de geweldige panorama's. De natuur is Thailand is zo adembenemend mooi. Ik heb veel foto's en filmpjes van de surroundings gemaakt, maar de machtig- en grootsheid van de natuur komt niet sterk genoeg over. Ik heb prachtige berglandschappen gezien, kilometers brede meren en rivieren, een maagdelijk wit, reusachtig Boeddhabeeld, midden in de jungle op de helling van een heuvel ... En dat allemaal langs de autosnelweg. Ik hoop dat ik dit jaar nog de kans krijg om de natuur verder te ontdekken, weg van alle drukte en de grote steden, want het is echt fenomenaal. Anders wordt dat missie 1 om te doen als ik later terugkom!
Ik had me een beetje voorbereid op het ergst, mijn beeld van de Thaise hoofdstad. Alle steden die ik tot nu toe heb gezien, waren eigenlijk helemaal niet mooi. Het straatbeeld is heel vuil, onafgewerkt, verloederd, met honderden electriciteitskabels .... Dus ik dacht dat dat in Bangkok ook zo zou zijn, maar dan nog een oaar graadjes erger. Je kan het niet vergelijken met steden als Rome of Parijs, dus het zijn allemaal nieuwe ontdekkingen voor me. Wel, ik was heel aangenaam verrast! Bangkok is een geweldig grote, drukke, hectische, maar op een of andere manier wel gezellige, levende en bruisende stad! Mijn zussen en ik zijn op verschillende plaatsjes geweest en het had allemaal zijn eigen, specifieke charme. Je moet het wel hebben op drukte, meestal iets meer dan 'gezellige' drukte, anders word je hier gek denk ik. Maar aangezien ik al 3 maanden in een landelijk rijstveldorpje woon, kan ik die heerlijke stadse drukte echt wel smaken voor een paar dagen! Hier in LEVEN 's avonds!
Zoals jullie misschien wel al doorhadden, verachten Thaise mensen de zon. Een fantastische zomerdag van 30 graden wordt in België met open armen ontvangen door de mensen, iedereen wilt dan terrasjes gaan doen, buiten zijn ... Hier NIET. Hier is het het hele jaar door warm, het schommelt gewoon tussen 'oke, aangenaam, ik zweet me niet vreselijk kapot vanaf minuut 1' tot 'OPEN THE FUCKING FAN'. En, reden nummer 1, nog boven de hitte: ze willen allemaal ziekelijk wit zijn. Dus ja, de zon heeft 2 dagen lekker geschenen, maar ik heb er niet van kunnen genieten hehe. Door de dag zijn mijn zussen en ik gaan shoppen gelijk gekken! Naar de grote shoppingcentra's van 8 verdiepingen hoog, met 120+ verschillende gangetjes en roltrappen, echt het soort gebouw waarin je verloren loopt en aan de security moet vragen waar de juiste roltrap is voor richting de parking te gaan. We hebben ook overdekte klerenmarktjes bezocht, en dat is echt niet meer normaal. ZO - VERDOMD VEEL KLEREN EN ZO GOEDKOOP! Dat heb ik nog nooit gezien, wat een bedrijvigheid. 's Avonds was het opnieuw shoppingtijd, maar dan in marktjes in de open lucht. Ook verschrikkelijk veel eetstandjes, zooo moeilijk om te kiezen, en ik ben voorbij een hoopje Hollandse toeristen gerushed hehe. Die zitten toch ook overal eh! Op die marktplaats was er ook een enorm groot sportterrein met atlethiekpiste, waar (zonder te overdrijven) elke avond minstens 200 mensen aant joggen waren. Heel sjiek om te zien, en lijkt me ook een hele leuke jongerengemeenschap om deel van te mogen uitmaken!
Nog een kleine 'stunt' die we met ons 3 vrijdagavond, de eerste avond hadden uitgehaald: we hadden ons allemaal al gedoucht, en zaten in pyama, tot Saiy het lumineuze idee kreeg om een filmpje te gaan huren. Ik wil mijn kleren terug aandoen,maar ze hielden me tegen. 'No noooo Ing, never mind!' en zo zijn we in slaaphemd, short en bh-loos door de suburbs van Bangkok gewandeld richting de videotheek hehe,geweldig! Het duurde maar een klein kwartiertje,maar dat was toch verrassend bevrijdend!
Zondag hadden mama en papa rond 2 uur in de namiddag gedaan met hun AFS-toestanden, en zijn ze ons komen oppikken met de taxi om wat dingetjes te gaan bezoeken. Nog zoiets: het verkeer. Oh man, ik heb het wel op het stadsleven, en het lijkt me plezant om in zo ren grote, bruisende stad te mogen leven, maar god damn: FILES!!!! Dat is echt niet normaal. Verkeerloos zouden we over bepaalde afstanden misschien 2 minuten doen, maar met al die hectiek, crazay cabdrivers en ballsy brommerchauffeurs kan dat hier wel eens 25 minuten duren. De verkeerslichten zijn hier wel handig: die tellen af! Zo weet je hoelang je nog rood/groen licht hebt. Very smart zoiets! Na dus een hele hoop gerem, getoeter en geërger waren we aangekomen bij een populaire markt in Bangkok, de ตลาด น้ำ, de dta-laat naam, oftewel watermarkt. Opnieuw veeeel kleertjes, hebbendingskes en eten, en we hebben daar op een bootje gevaren in de rivier! Er zaten ook enorm grote vissen in het water, maar echt HUGE, dus dat was soms wel wat scary hehe.
Iets wat ik geleerd heb ik Saiy haar appartement: zij had geen last van 'ongedierte'. Ik ben in heel Bangkok geen éen gekko tegen gekomen! Want hier thuis, amai ... Gekko's, spinnen en MIEREN van álle soorten en élke grootte, zitten in élke hoek, van élke kamer. Of je ze nu ziet of niet, ze zijn er ... Vooral die mieren zijn echte ambetanteriken. Die kruipen in ons bed, onder onze deken! Zo heb ik mezelf eens superhard geslagen op mijn oor omdat er een was ingekropen. Bah bah, rotbeesten!
Na twee leuke dagen te hebben geproefd van het drukke, aangename stadsleven, zijn we gisterenochtend om 7u terugnaar huis vertrokken, met opnieuw een prachtige autorit! Ik ben heel content dat we deze uitstap hebben gemaakt, dat is een speciale gebeurtenis! Mijn gastfamilie reist niet zo graag, maar omdat ze het mij gunnen en me graag zien, willen ze zo nu en dan graag een uitstap maken. Ma en pa weten dat mijn verveling en ferm pijnpunt is, dus ze willen me daar in de mate van het mogelijke graag mee helpen!
Vandaag zijn het inleidende gesprekken op school voor de start van het nieuwe trimester, iets waar ik weinig of niets aanheb, dus ik mocht vandaag fijn alleen thuisblijven. Vanaf morgen gaat het gewone, dagelijkse schoolleven opnieuw beginnen. Ik hoop dat het fijn wordt, en ik meer en meer met de mensen en studenten kan babbelen, dat ik wat meer mogelijkheid tot participatie krijg. Nu ga ik echt gewoon naat school om letterlijk mijn broek te verslijten, en door de taalbarrière kan ik niet goed communiceren met (potentieele) vrienden. Dus hoop alstublief met mij mee dat dat allemaal betert, en nogmaals, als iemand die dit leest hier zelf ervaring mee heeft en wat tips/hulp voor me heeft: PRAAT!! Ik kan alle hulp goed gebruiken.
Dikke kus vanuit Ban Na Tom, Khamkhuankaeo district, Provincie Yasothon, Thailand.
Jaja, de titel van dit berich misleidt jullie niet lieve Belgjes: ik ben dan toch éindelijk eens op stap gegaan in Thailand! Het verhaal rond deze hoogstuitzonderlijke gebeurtenis begon bij mijn vreselijke frustratie rond de verveling die er heerst. Mijn zus en ik zaten buiten bij het plaatselijke schooltje bij ons in de straat wat te rusten, te praten over mama en papa die ons redelijk 'kort' houden wat weggaan betreft. Nam heeft haar rijbewijs en kan, naar mijn mening, ook goed autorijden, maar ma en pa vinden dat ze nog niet genoeg ervaring heeft om buiten ons district te rijden. Ik vond dat beperkende, onnozele zever in pakjes, maar als het op onze veiligheid aankomt zijn ma en pa Thai onverzettelijk, ze hadden ook gewoon schrik dat er misschien iets met de auto zou gebeuren of dat die misschien wordt gestolen (dat argument maakte me echt vreselijk boos, omdat pa er maar altijd indramt hoe veilig en secure onze provincie is, dat mij niks kan gebeuren ... Maar de auto kan wel gestolen worden en ik mag niet alleen gaan joggen buiten ons keuterdorp, AAHJA IT ALL MAKES SENS NOW!) bon, toen we daar in het gras zaten, vertelde Nam mij dat een vriendin van haar (achteraf bekeken een ladyboy in spe die wilt aangesproken worden met 'she' en 'her' hehe) op Facebook had gezet dat ze dat weekend met een hoop vrienden op stap wou gaan in The Mixclub, in Ubon Ratchathani, onze buurprovincie. Ik heb mijn zus toen echt bijna gesméékt of ze niet AUB gewoon aan ma en pa wou vrágen of wij ook naar Ubon mochten (gewoon bij vrienden op appartement blijven slapen, geen woord over een discotheek). En zo is de bal aan het rollen gegaan!
Wonder boven wonder vonden mama en papa het goed, en dus zo geschiedde: de volgende dag, de eerst zaterdag van de vakantie, stapten mijn zus en ik, samen met twee vriendinnen, Oum en Aoy, op de bus richten Ubon. Fuck yeah! Na een uurtje rechtstaan (bus zat knalvol) kwamen we eindelijk aan, en gingen we naar het mooie, goed uitgeruste pension waar we die nacht zouden slapen. Na een paar uurtjes op de kamer te hebben gechilled (voor mij verveeld door gebrek aan inbreng in de gesprekken) zijn we met de taxi vertrokken naar een shoppingcentrum, waar we wat spulletjes hebben gekocht, hebben gegeten en karaoke hebben gezongen (= die hobby is hier echt superhot en mensen pakken dat serieus op hoho, best we grappig als iemand dan niét kan zingen!) achteraf zijn we nog even binnen gewandeld bij iets wat je een soort van krantenwinkel kan noemen, en hebben we daar sigaretjes voor mij gekocht. (Én vuur, samen voor omgerekend nog geen 2,10 ... ) yes, I know, na 3 maanden toch nog gerookt: JAAA en ze hebben gesmaakt ha. Vanuit die winkel zijn we direct op de bus gestapt richting de gezelligste avondmarkt waar ik ooit ben geweest!! Overal lieve mensen, goedkope kleren en hebbedingskes, overal lampjes en in de lucht kleurrijke lampionnekes die alles verlichtten, om elke 5 meter wel een eetkraampje ... Echt super gezellig! We hadden hem eerst helemaal afgelopen, en kwamen zo uit op de Moon-rivier. Daar stond een grote tribune, die de mensen gebruiken om naar roeiwedstrijden te kijken. Daar, met een fenomenaal mooi uitzicht vanop 10 meter hoogte, heb ik mijn eerst sigaret in 3 maanden gerookt. Oooh, bijna poëtisch en spiritueel hehe.
Op de avondmarkt (die echt 2 kilometer ofzo lang was) hebben we onze outfits voor die avond gekocht: ik een mooi zwart kleedje, waarin ik iets te optimistisch was, want ene keer op de kamer merkte ik dat ik me er echt niet kreeg ingewrongen. Damn, die smalle Thai'kes ook!! Gelukkig wilde mijn zus graag met me wisselen en heb ik haar beige, korte, gelukkig elastische jumpsuit aangedaan. Voor de eerste keer in 3 maanden nog eens make-up en hakken aan: dat voelde goed!! Het vrouwelijkste wat ik me tot nu toe heb gevoeld, met al die oversized t-shirts en vormeloze uniformen hier. Ik had op voorhand aan mijn zus gevraagd waar we nu eigenlijk naartoe gingen, en dat was dus een grote discotheek. Ik vroeg aan haar of ze ook ooit naar 'de pub' gingen, gewoon een gezellig café om met vrienden te hangen, drinken, zeveren en lachen, en neen, dat doen ze nooit. Dat lijkt hun saai, ze weten niet waarover ze moeten babbelen dan, ze dansen liever ... Jaaaaahde, dan weten jullie duidelijk niet met wie ge op café moet hangen hehe. Lovely Belgian Culture: ik ga blij zijn als ik het terugheb!
Tegen half 11 vertrokken we met twee taxi's met onze groep van 8 man richting de club. Er waren ook twee toekomstige ladyboys mee, en eentje zag er werkelijk geweldig uit hehe. Enorm felle make-up, spannend t-shirtje zodat haar door hormonensuppelementen opgewekte A-cup goed zichtbaar was, belachelijk korte short en ..... Crocs. Fantasssstisch beeld, maar ik heb me echt heel goed met haar geamuseerd hehe: en maar dansen, gaan, sexy poseren voor foto's, schudden met die kont, hohoooo, die kerel/meid had lef! Heerlijk, zo extraverte mensen! Ik had gedacht dat we allemaal goed in het bier zouden vliegen, maar neeeen hehe. Iedereen gooide 150฿ in de pot (ongeveer 3,50) en zo bestelde we 2 flessen Whiskey en een hele hoop Soda's en Cola's om het mee te mengen. Iedereen dronk daar Whiskey! Niet alleen ons groepje, maar echt iedereen dronk op die manier. Ik verwachte dus dat iedereen binnen het half uur scheef zou gaan, maar opnieuw: neen hoor. Een Whiskeyglas vol ijsblokken, 4/5e soda/cola en dan een kletske Whiskey. Zo braaaaaf hehe! Ik heb een pintje gedronken, Carlsberg, en die smaakte! Voor de rest ben ik maar mee gegaan in het Whiskeyfeestgedruis.
Een goede House en Electro DJ en een paar leuke rockbandjes wisselden elkaar om de zoveel tijd af met spelen en dat was echt plezant! Iedereen kwam los, danste fijn, amuseerde zich, dronk gezellig ... Tot er om de zoveel tijd iets enorm awkward gebeurde: 'strippers'. Jajaaaa, minstens 25 jonge vrouwen fladderden door de club, en het was niet echt met volle goesting, dat kan ik u wel zeggen. Om de zoveel tijd riep een stem (= hun pimp?) iets door de luidsprekers, en dan klommen die meisjes op het podium. Allemaal in hetzelfde ondergoed en dezelfde hakken, begonnen ze dan heel houterig, met hun ogen beschaamd naar de grond gericht, wannabe sensueel te dansen. Als zij daar vanvoor hun sketchke deden, stopten al de andere mensen met dansen. Na 5 minuutjes was het meestal gedaan, maar dan was al de uitgelate sfeer weg. Iedereen kon zien dat die meisjes daar dik tegen hun goesting met hun platte, houterige kont stonden te draaien, en dat was gewoon pijnlijk om te zien. Het was, voor zover ik het me nog herinner, 4 of 5 keer gebeurd op de hele avond.
Tegen kwart na 3 zijn we met de taxi's uit de club vertrokken, terug naar het appartement. (Maar eerst nog een streetfood kraampje geplunderd hehe,HONGER) niemand was zat, maar iedereen was vreselijk moe. Mijn voeten waren gewoon dood, door de hakken waarin ik een hele avond heb gedanst. Af en toe moet ik ze nog een beetje trainen he, dat ik mijn wandelskills niet verleerd ben tegen dat ik terug naar huis kom :) in het appartementsgebouw deelde we met 4 vrouwen een tweepersoonskamer, en al bij al heeft dat minder problemen opgebracht dan ik dacht hehe. We hebben met 4 in een groot tweepersoonsbed geslapen, maar iedereen was zo moe en op dat er niet gevochten werd om plaats/deken. De volgende ochtend moesten we voor 12u opgeruimd en uitgecheckt hebben, dus dat was 's ochtends wel een redelijk hectische en slecht gezinde bedoeling. Na lekker vettig KFC te hebben gegeten en anderhalf uur te hebben gewacht op onze bus, zijn we terug richting Yasothon vertrokken. En ja, ik heb mijn sigaretten die nog overwaren weggegooid voor we naar huis gingen :) ben ik geen voorbeeld? Hehe. Ik had verwacht dat ik een beetje, lichte afkick zou hebben de dagen daarna, maar neen, absoluut niet, dus ideaal!
Een avondje gaan stappen in Thailand, en ik heb er geen aftermath aan overgehouden. Woew! XxxX
Het is al weer eventjes geleden dat ik mijn blog heb geüpdate, weekje of 3. 3 weken lang dat ik verlost was van de school! :) normaal gezien zou ik vandaag terug moeten gaan, maar ik ben er onderuit gemuisd. Ik wil rusten/slapen! In plaats van éen giant, lang bericht ga ik aparte berichtjes plaatsen, is misschien iets aangenamer/minder intimiderend om te lezen.
Wel, ik ben ondertussn toch al wel een tijdje hier. We zijn vandaag 15 oktober, dus ongeveer 3 en halve maand. Weer de mooie paradox: het gaat enorm snel én ook hartbrekend traag tegelijk. Ik herinner me het COC-kamp begin september nog als gisteren, en dat is ondertussen ook al anderhalve maand geleden ... Ik weet niet goed wat ik verwacht had tegen nu, hoe ik dacht dat het verlopen zou zijn, maar één ding had ik alleszins niet verwacht: ik had nooit gedacht dat ik me zòveel zou vervelen. Ik had me mijn AFS-jaar voorgesteld als één en al avontuur, bezigheid en nieuwe ontdekkingen, maar dat is het niet. En dat is een enorm fel stekend pijnpunt ... Langs de ene kant is het wel logisch, want ik wòon in Thailand, ik ben hier niet op rondtrektocht/reis ofzo. En ja, net zoals ik mij in België al eens serieus kom vervelen, doe ik dat hier ook. Het stomme is dat ik niets van de (enorm spastische, kinderachtige, Loony Tunes-geluidjes hebbende) TV snap, ze spreken daar echt veel te snel. Af en toe kan ik eens een bekend woordje oppikken, maar dat is belange niet genoeg op de situatie/conversatie volledig te begrijpen. Alle films die ze uitzenden zijn ook in het Thais gedubt hohoooo, dat is in sommige gevallen pure heiligschennis! Zo waren ze in een klaslokaal op school eens de Titanic aan het kijken .... In het Thais. Oh man, ALL ROMANCE WAS RUINED hehe. Dat klopte gewoon niet! Maar het grappige was dat mijn mede studenten, allemaal 18 jaar, doorspoelden maar de 'erotische en romantische' scènes en dan allemaal begonnen gieberen en lachen gelijk kindjes hehe. Alsof ze nog nooit in hun leven een mooie kus of blote borst hebben gezien! Ben eens benieuwd wat voor shock zij zouden krijgen, moesten ze in Europa/de VS geconfronteerd worden met al bloot en de seks op televisie hehe. Op de grote nationale kanalen worden borsten en dergelijke allemaal gecensureerd met van die wazige pixelblokjes (dat zijn trouwens allemaal Westerse films) en ik heb ook eens gezienndat ze zelfs geweren en andere wapens 'blur' maakten. Oooh, the Thai innocence! Vreselijk ironisch eigenlijk, maar daar kom ik seffes in een volgend bericht op terug ;)
Dus, de TV is hier gen optie, dus ik ben blij met de doos boeken-proviand die mama heeft opgestuurd! 6 nieuwe, mooie boeken die ik de komende maanden kan ontdekken op de saaiere verveelmomenten! Dank u wel lieve mams. 'Waarom gaat Inge gewoon niet weg met haar zus, of naar vrienden als ze zich verveelt?' vragen sommigen van jullie u misschien af ... Wel, dat is inderdaad wat ik in België zou doen, maar hier is het anders. Thaise jongeren/studenten hebben (bijna) geen sociaal leven buiten school. Op café gaan met vrienden en gezellig iets drinken, is iets wat ze niet kennen. Gelukkig stappen mijn zus en ik af en toe op de brommer om wat door de dorpjes te cruisen, of naar de mooie rijstvelden/rivieren in de buurt te gaan met Nam haar liefje en ern vriendin, maar dat is eerder iets speciaal dan een gewoonte. Mijn zus, ja, hmm ... Ik ben heel afhankelijk van haar. Ik zit bij haar in de klas, dus haar vriendengroep is nu ook mijn vriendengroep. Sommige dagen is ze echt fijn, lief en spraakzaam, lacherig en gaan we samen wat doen, maar er zijn ook dagen dat ze eigenlijk compleet langs me heen leeft, niet spontaan tegen mij praat, de hele tijd in de zetel ligt en echt bijna volledig in haar iPhone kruipt. Als ik dan tegen haar praat, bromt ze alleen maar bevestigend/ontkennend, of antwoordt ze redelijk geambeteerd op wat ik vraag. Ik voel me echt slecht en onzeker dan ... Ik heb hier al verschillende keren over gepraat met mijn gastmama, zij stelt mij dan gerust door te zeggen dat dat gewoon Nam haar introverte, teruggetrokken karakter is en niks persoonlijk tegen mij. Hmm njaa, OK dan, maar ik voel me daar soms echt ongelukkig door. Thaise mensen zitten enorm graag thuis, te rusten, niks te doen, te slapen, TV te kijken .... Misschien wel fijn en relaxerend voor hun, maar echt wel frustrerend voor mij. In de voorbije vakantie heb ik echt depressieve huildagen gehad, met de gedachte van 'godverdomme, wat zit ik me hier te forceren en te vervelen! Dat kan ik ook in België! Daarvoor ben ik niet hier! Ik wil naar huis! Ik mis Fabian! Ik mis mama en papa!' ... The usual. Na 2-3u zijn die doemgedachten meestal weg door afleiding en wat gepraat, maar die 2-3u zijn echt vreselijk onzekere en ongelukkige momenten. Echte zware lowpoints, en ik had gedacht dat die na 3 maandjes niet meer zo frequent zouden zijn. Dju toch!
Er zijn in de vakantie ook momenten geweest dat we met vrienden zijn weggegaan, met Nam haar vriendengroep, en ik keek daar telkens heel fel naar uit, maar meestal kreeg ik dan toch elke keer een zware klap in mijn gezicht door de stomme taalbarrière. Als we met een kleine groep zijn valt het nog al mee, dan kan ik proberen deel te nemen aan de gesprekken of iets bij te brengen, maar als we met meer dan 5 man zijn, praat ik bijna niet. Mijn zus haar Engels is goed genoeg om leuke gesprekken te voeren, maar dat van haar vrienden is echt praktisch 0. Nam is bezig met haar vrienden dan, en als ik probeer te praten, bekijken ze me meestal redelijk onbegrijpend omdat hun Engels echt niet goed genoeg is. Ik weet dat ik assertiever moet zijn en me moet proberen te moeien, maar het is gewoon heel moeilijk en awkward ... Moest een (ex-) AFSstudent dit lezen en herkennen, en eventueel tips voor me hebben, feel free to speak he! Ik kan het wel gebruiken. Mijn Thais betert, maar iedereen spreekt Isaan, dus ik versta 9 keren van de 10 toch ballen van de gesprekken die er gevoerd worden.
Gelukkig zijn er ook leuke momenten geweest in de vakantie, check volgend berichtje! XxxX
Jaja, de titel van dit berich misleidt jullie niet lieve Belgjes: ik ben dan toch éindelijk eens op stap gegaan in Thailand!
