Ik ben Laure Claeys, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Laure.
Ik ben een vrouw en woon in Sinaai, Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is binnenkort alleszins schrijfster :).
Ik ben geboren op 04/11/1993 en ben nu dus 31 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, judo, muziek, geschiedenis,....
Ik schrijf al verhalen sinds ik in het eerste leerjaar zat. En sindsdien al wil ik schrijfster worden.
Ik ben een loser een nul, een rood cijfer op 't rapport. Ik ben geen A noch B want dan heb je een kans... ik ben een C rijg slechte punten aan mijn lans. Ik buis, ik zak leef totaal op m'n gemak ik ben lui, ik ben ziek gebroken door een reden ja ik ben slecht en ik help je naar beneden
Amore Amora Angora konijn wat zou ik graag een van je oortjes zijn of je snoetje of je wang of toch maar oortjes voor het gezang van de bloemen en de zonneschijn of de regen die valt en tikt die alle dingen opnieuw herschikt en nieuw leven neemt en geeft ik ben het oortje van een konijntje dat leeft
Ik heb een muur rond mij gebouwd Die me beschermen zou tegen de kou, maar de kilte komt er doorheen. En het lijkt hier telkens weer nacht, maar wat had ik dan verwacht? Geen licht, geen warmte, geen gezelschap binnen de muren. geen mens die komt zoeken waar ik ben. Maar... waar ben ik eigenlijk?
Help me! Ik wil weg ik wil ontsnappen van alle pech! Laat me rennen, laat me vrij de wereld ligt voor mij! Ik wil alleen zijn maar ook samen zonder gevoelens van pijn want ik hou het gewoon niet meer vol! Maar laat me ook gerust! Ik kijk naar de zee die met haar golven het strand kust. en naar de horizon die ik bereiken wil en met de zon wil ik mee onder gaan en opkomen in het ochtendgloren. zo gaat mijn tijd niet verloren en komt elke dag als gelukkig tegemoet als ik maar kan rennen weg van hier ben ik een tijdje zoet.
een sorry voor al die keren dat ik mezelf wou afweren van de gehele wereld. Ik leer het niet af mijn slechte gewoontes maar dat is wie ik ben. Ik zeg altijd weer sorry voor fouten die ik soms maak of niet maak... en dan gaat het weer goed? ook al gaat het nog steeds niet hoe het moet. En soms zeg ik tegen mezelf: "Ik zeg het niet meer" maar dan weer keer op keer een sorry uit mijn mond. Sorry...
Dit is een kortverhaal dat ik ooit voor mijn mama geschreven heb voor moedertjesdag. Het is een verhaal waarin allerlei gebeurtenissen gebeuren en waar de Hanne (de hoofdpersoon) niet zonder haar moeder kan. In het gehele verhaal wordt aangetoont dat je echt niet zonder ze kan... Moeders.
Lief dagboek,
Moeders,
Je kan niet zonder ze, je hebt ze voor alles nodig. Dat heb ik gemerkt vandaag, nu ik er even stil bij sta. Moeders kennen je door en door en doen zoveel voor je! Een moeder is als een beschermengel. Ze beschermen je tegen kwade en slechte dingen. Ze willen dat je veilig bent. En mama, als je dit ooit eens leest, weet dan dat jij de beste bent en dat ik heel veel van je hou. Ik heb je heel hard nodig in mijn leven. Jij betekent zoveel voor mij! Jij bent zoveel waard voor mij! En daarom wil ik dank je zeggen mama. Dank u omdat jij zo goed zorgt voor mij, dank u dat je zoveel geeft om mij, dank u voor alles mama. Ik hou van jou.
Ik wil je zien, want wordt de wereld dan niet beter misschien? Van de liefde die ik voor je voel mijn vuur, mijn drijfveer, mijn levensdoel. Ja het klinkt cliché maar je neemt me telkens weer mee naar die prachtige plek op aarde van ons tweetjes en onschatbare waarde. Ik dacht dat je onbereikbaar was tot ik je lieve woorden las. En ik was volledig van de kaart. Maar jij? Jij bent het waard. Zeg dat je van me houdt. Neem het niet met een korreltje zout, want de liefde die ik voel voor mijn enige en echte levensdoel is oneindig in het bestaan, want voor altijd kunnen we de wereld aan.
gedicht: Creatieve verwerkingsopdracht Tom Lanoye: Kartonnen Dozen
Gedicht: Tom Lanoye: Kartonnen dozen
Zij aan zij, de beelden van jou en mij in een doos gestopt, op een plank gezet aan mijn muur en ik weet niet meer hoeveel uur ik heb staan staren...
denken aan jou zorgt voor liefde en pijn jarenlang heb ik de jouwe willen zijn dat was ook even je was mijn leven maar...
bij jou was het voorbij je hield niet meer van mij jouw fase was voor bij vond bij vrouwen je geluk en ik? wat ik deed in jou verhaal? ik was een hoofdstuk.
Afgesloten, gedaan. Maar zie me hier nu jaren later staan Ik ben je niet vergeten en heb de pijn verbeten En ben getrouwd, met een man Leven zonder jou? Ach, ik maak er het beste van.
Hallo! Ik ben Meneerje Ruziemaker ik ben een slecht mens van het leven de staker. Het zint me niet blij die lach op je gezicht dus ik roep en ik tier! voor mij hét PLEZIER! tot je in je tranen ligt dan lach ik, lig ik in de tranen van mijn vreugde ik ploeder erin en baad zolang de wereld maar ten onder gaat door de woorden die ik roep iedereen komt bij mij onder de loep Hahaha! Wereld verdrink! in mijn tranen van plezier van de allergrootste reus tot de allerkleinste mier. Hahaha! Ik ben zo heerlijk ik ben slecht! kan me niets schelen verliezen doe je toch hoeveel je nu ook tegen me vecht
Vlieg vlindertje, vlieg zoals je nog nooit tevoren deed. Denk niet aan zorgen denk niet aan morgen maar vlieg klein vlindertje.
Voel de wind ze streelt je vleugeltjes voert je mee. De wind en jij zijn twee en je vliegt, vlindertje, je vliegt.
Daar waar de wind je leidt vlieg je naartoe lief klein vlindertje dans met de wind die een prachtig lied in je oren zingt en vlieg vlindertje vlieg
Ga niet op een plantje zitten, fladder, zweef hoger en verder de wind gaat mee samen naar een plek over bergen over zee vlieg met me mee vlieg, lief klein vlindertje, vlieg.
gedicht: Verloren Eerst een kleine opmerking bij dit gedicht: vanaf je het gelezen hebt, denk dan eens na. Over wat gaat het volgens jou? Geef je mening over wat je denkt waarover het gaat door als reactie als je wil. Ik zou graag eens willen weten wat de lezer erachter ziet.
Ik verlies ik geef me over. Niet dat ik ervoor kies, de prijs is ook pover.
Ik ga van het veld, ergens, ik weet niet waar, naartoe. Mijn punten zijn getelt en ik verloor, ik was moe.
Maar het was een spannend spel! En ook al is het nu voorbij, ja, ik weet het wel, mijn teamgenoten blijven denken aan mij.
Ik ben nu toeschouwer van het spel en zit. Ik rust en kijk rustig toe. En ik droom: oh was ik nog maar een lid maar jammer genoeg, ik kan niet meer... ik ben echt te moe.
