Brabants kookboek: 'we nemen een ei..' Hollands kookboek: ' We lenen een ei...' Limburgs kookboek: ' We wachten tot onze haan een ei legt...' Randstads kookboek: 'He verrekte mongool, hier dat ei of ik maak je af...' Bels kookboek: ' We zoeken een wit rond voorwerp met de naam ei..' Duits kookboek: ' He du, eier !!!...aufmachen...' Marokkaans kookboek: ' We stelen een ei...' Amerikaans kookboek: 'U laat iemand uit een lagere sociale klassen een ei voor u halen...' Mafia kookboek: ' We ontvoeren een eierboer...' studenten kookboek: ' We wachten tot er iemand langskomt met een ei...' werkenloze kookboek: 'We vragen de overheid om een ei..' Servisch kookboek: ' We maken vanop een veilige afstand een ei onschadelijk...' Ghanees kookboek: ' We gaan in de rij staan in de hoop een ei te bemachtigen...' Wilders koekboek: ' We nemen een blank ei...' Vakbond kookboek: ' We staken tot de eierprijzen dalen...' Groenlinks Kookboek: ' We nemen een scharrelei...' Islamitisch kookboek: ' Na zonsondergang nemen we een hallal-ei...' Christelijk kookboek: 'we pakken een gedoopt ei..' Palestijns kookboek: ' We brengen twee eieren tot ontploffing...' yoga kookboek: 'we visualiseren een ei...' Madonna's kookboek: 'we halen een ei uit Malawi..' Fontys kookboek: 'We nemen GEEN ei, want dat doen anderen al...' Communistisch kookboek: ' Als het van de staat mag, nemen we een ei..' Kapitalistisch kookboek: ' U neemt een ei dat iets groter is dan dat van uw buurman...' Feministisch kookboek: ' Je wilt een ei ? doe het dan zelf...' Socialistisch kookboek: 'Samen nemen we één ei...'
Laat ik beginnen te zeggen dat het me eigenlijk weinig interesseert hoe ik dood ga. Ik ben niet bang voor de dood, het was je vast al opgevallen dat ik niet gelovig ben. Er is echter niets leuker dan speculeren over doodsoorzaken en het eventuele hiernamaals! Sorry christenen, jullie kunnen hier niet aan meedoen, want alwetend als jullie zijn hebben jullie deze wijsheid al in pacht.
Op een mooie dag in de herfst besloot ik eens even mijn leven stil te zetten. Ik ging op een paaltje zitten midden in het centrum van Nederlands leukste stad .(??) .(Ik wil het kleine significante groepje lezers van mijn website niet tegen de borst stuiten.)
Voor mij uitstarend zag ik werkelijk alles voorbij komen. Lelijke mensen, kleine mensen, slecht geklede mensen, arrogante mensen, 12-duizend-in-een-dozijn-mensen en natuurlijk ook mannen. Tot zover weinig kenmerkends of zorgwekkends. Maar één groep ging me verder op de dag toch tegenstaan . CHINEZEN!!!
Luister ik heb niets tegen Chinezen, de nasi is geweldig net als nummertje 48. Ik ben een oer Hollandse jongen dus vlieg alsjeblieft op met je sambal, die hoef ik er niet bij, dan slaan de vlammen uit plaatsen waar deze niet voor gemaakt zijn.
Ik zag deze kleine wezentjes lopen en ik vond ze eigenlijk wel adorabel, ze deden me denken aan Gizmo. Kent u die nog? Het lieve wezentje in de grote boze Gremlin wereld?
Op het eerste gezicht lijken ze geen vlieg kwaad te doen, ze zijn een stuk beter ingeburgerd dan menig ander. Ze hangen meestal geen haatdragend geloof aan dat ze u willen opleggen en ze werken ook nog hard. En toch is het deze groep die mij angst inboezemt. Ze spreken in hun fantasie taaltje en gebruiken geen letters, maar kleine tekeningetjes. Ze zijn allemaal arm en arbeidsvoorwaarde zijn nergens zo slecht als in hun thuisland. Waar je ze alleen nooit aantreft! Want ze zijn altijd met cameras in het buitenland al fotograferend en filmend te vinden.
Welnu, zijn wij niet de mensen die zeuren dat Google Earth met panorama beelden en cameras op autos onze wijk vast willen leggen? Ik denk dat Google Earth zowaar een afleidingsmanoeuvre heeft met deze autos. Zeiken jullie maar lekker op die autos ondertussen zorgen onze Chinese werknemers er wel voor dat alles piepfijn op hun 10.0 megapixelcamera, met ingebouwd 10inch lcd scherm en telelens vast gelegd wordt. Zoals u allen wellicht ook weet is China communistisch, alles behoort de staat toe, dus ook deze cameras. Geen reden tot jaloezie dus.
Overal waar je komt zie je de Chinezen ook toenemen in aantal. Zowel de burger chinezen als de afhaal chinezen. Ik denk dat aliens het ook zo zouden aanpakken. Eerst infiltreer je in het dagelijks leven van de burgers daarna molesteer je het van binnenuit.
Op een dag zult u aan mij terug denken. Het moment dat iedere Chinees ineens ongemakkelijk met zijn hoofd begint te trekken en zijn masker af zet. Want zeg nou zelf, u gelooft toch niet dat het echt is, al die hazelbruine ogen en het pikzwarte haar, de spleetogen en het kleine postuur? Ze hebben gewoon een sample genomen en van daaruit zijn ze gaan klonen. Ja klonen! Een land met een één-kind-regeling, dat nog steeds in aantal toeneemt? Daarvoor hoef je geen Pythagoras te zijn.
En de Chinese muur, dat is toch gewoon machine werk?En soms is er zelfs een Chinees die door een storing zijn identiteit begint vrij te geven, maar geen paniek die geven we dan gewoon een rolletje in Hollywoods Rush Hour.
Hoewel ik vroeger dacht dat het een bacterie zou zijn die u allen het leven zou kosten, ben ik er nu van overtuigd dat uw ondergang zal liggen in een soort van Asian-invasion .
Ik kan dingen geloven die waar zijn en ik kan dingen geloven die niet waar zijn. Ik kan geloven in dingen waarvan niemand weet of ze waar zijn. Ik kan geloven in Sinterklaas, de Paashaas, Marilyn Monroe en Lady Gaga.
Luister, ik geloof dat de mens verbeterbaar is, dat kennis oneindig is, dat de wereld door geheime bankwezenkartels in werking wordt gesteld en door vreemdelingen periodiek wordt bezocht. Aardige vrienden, degene die Henry Thomas bezochten en slechte die ons vee verminken en ons suiker willen.
Ik geloof dat de toekomst kut wordt en ik geloof dat de toekomst schommelt. Ik geloof dat alle mensen overwoekerde jongens zijn met een groot communicatief probleem en dat de daling van het slechte geslacht omgekeerd evenredig is aan de daling van geloof. Ik geloof dat alle politici onprincipiële oplichters zijn en ik geloof toch dat zij beter zijn dan het alternatief. Ik geloof dat Zeeland het nieuwe Atlantis wordt en dat Gelderland doordrenkt door giftige afvalstoffen uiteindelijk gaat oplossen. Ik geloof dat antibacteriële zeep onze weerstand tegen vuil en ziekte vernietigt, zodat we op één dag allemaal, zoals de machines uit War of the Worlds, teniet gedaan worden. Ik geloof dat jaden gedroogd drakensperma is, en dat duizenden jaren geleden in een vroeger leven ik een één-armige Siberische medicijnman was. Ik geloof dat het lot van de mensheid in de sterren ligt. Ik geloof dat snoep werkelijk beter smaakte toen ik nog jong was, dat het aërodynamisch onmogelijk voor een hommel is te vliegen, dat er ergens een kat in een doos zit die tegelijkertijd levend en dood is (hoewel als ze de doos niet af en toe opendoen om hem te voeden, het uiteindelijk twee verschillende manieren van dood zijn is), dat er sterren in het heelal zijn die miljarden jaren ouder zijn dan het heelal zelf. Ik geloof in een persoonlijke god die voor me zorgt en om me geeft en op alles toezicht houdt. Ik geloof in een onpersoonlijke god die het heelal in beweging zette, daarna met haar vriendinnen wat ging drinken en niet eens meer weet dat ik besta. Ik geloof in een goddeloos heelal van oorzakelijke chaos, achtergrondgeluiden, en dom geluk. Ik geloof dat iedereen die zegt dat seks overschat wordt het nooit fatsoenlijk heeft gedaan. Ik geloof dat iedereen die zegt te weten wat er gaande is ook over de kleine dingen liegt. Ik geloof ook in absolute eerlijkheid en zinnige sociale leugens. Ik geloof in het recht van een vrouw te kiezen, het recht van een baby te leven, dat terwijl al menselijk leven heilig is er niets mis is met de doodstraf zolang je maar kunt vertrouwen op het rechtssysteem, en dat alleen een idioot op het rechtssysteem zou vertrouwen. Ik geloof dat het leven een spel is, dat het leven een wrede grap is, en dat het leven is wat gebeurt wanneer je in leven bent en dat je net zo goed lekker kunt gaan liggen en van het schouwspel genieten.
Ik val na een lange tijd maar met de deur in huis; ik ben geen lief persoon. Ooit was ik wel heel vriendelijk en hartelijk, maar dat lijkt lang geleden. Vroeger hielp ik oude mensen met oversteken, nu snijd ik ze de pas af. Vriendelijkheid doe je jezelf aan, je krijgt het niet van God, het komt niet met een mystiek erfstuk en ik heb het ook niet zien liggen in de schappen bij de Albert Heijn.
Ondanks dat ik een gruwelijke hekel heb aan liegen, maak ik mij vaker schuldig aan een leugen dan ik zou willen. Als ik lieg is het natuurlijk wel rechtvaardig. Het zijn, zoals ik ze gekscherend noem, sinterklaas leugens. Leugens waardoor beide partijen zich beter voelen. Ik vind het verschrikkelijk dat de auto van mijn buurman volledig verwoest is door het Marokkaanse tuig. Dat de buurman al zijn status heeft verloren en dat mijn Audi ineens de koning van de straat is geworden, daar had ik nooit bij stil gestaan. Natuurlijk niet. En vanzelfsprekend staat dat T-shirt je leuk, vooral als alle aandacht daardoor naar mij gaat. Beeldig T-shirt. Nu zijn deze leugentjes misschien meer van het kaliber kerstman. Die dikke rode vetkwab, met zijn harem aan elfjes, die voortvloeit uit een slecht overgenomen Hollandse traditie, liegt bijna heel de wereld voor. Wij hebben Sinterklaas.
Feestdagen zijn vaak verzonnen door mensen zonder echt ideaal. Type: kansloos, je kent ze wel. Als ik ambities had gehad en een doel, welk geenszins het geval is, dan was ik een volleerd reflecticus (ik weet dat dit woord nog niet bestaat). Schijnbaar heb ik een ongekend talent voor zelfreflectie. Niets is minder waar, maar dat hoeft niemand te weten. Ik haal de hoogste cijfers als het om reflecteren gaat. Ik weet precies wat ik goed deed en wat ik fout deed, wat ik geleerd heb en vooral ook wat ik niet geleerd heb. Wat natuurlijk onzin is, want mocht er al een dergelijke ambitieuze vlaag opkomen, dan ga ik rustig zitten wachten tot deze overwaait.
De rol van reflecticus is een monopolistische positie, net als de rol van God.
Ik vind het niet erg dat de christenen nog steeds de meerderheid .. Wie houd ik voor de gek? Ik verafschuw het dat we vastzitten aan een christelijke regering. Gedragen door twee stereotypes en een rode appendix. Christenen, in den beginne overigens een scheldwoord, later door dezelfde mensen omgedoopt (thanx Johannes) tot 'volgelingen' van J.C. (nee, niet Julius Caesar) zijn vreemde vogels. Zij kennen hun eigen geschiedenis amper en zijn vaak volgelingen van iets. De kerk, de pastoor of één van hun nogal indoctrinerende ouders. Het ergste zijn de katholieken, waartoe ik zelf behoor(de). De verschillen en vooral geschillen tussen de Protestanten en de Katholieken zijn niet van milde aard. Vroeger stemden zij in de politiek op een Katholieke partij. Nu het geloof eindelijk aan macht verliest, en de Schisma van kerk en staat 165 jaar na dato eindelijk voet aan wal krijgt, zijn we ineens massaal christen. Als Katholiek stemmen we dan maar op een christelijke partij, wetend dat zij Nederlands Hervormd zijn (wat overigens niets anders is dan een naamswijziging van de Nederduits Gereformeerde Kerk). Overigens hebben alle Luther en Calvijn aanhangers zich ook maar herenigd toen het heet werd onder hun voeten in de PKN (Protestantse Kerk in Nederland).
Dus als ik het goed begrijp stemmen we eerst hervormd, dan protestants en nu christelijk?
De tijd begint te dringen mijn gelovige medemens, want over tien jaar stemt u allen op de Partij voor Gelovigen ( een coalitie van christenen, moslims, hindoes en het restje.) En wat wordt dan uw slagzin?
Niet-atheïsten aller landen verenigt u?
Ik zal u wel gekwetst hebben. U zult denken dat ik bezeten ben door de duivel. Laat ik u troosten met de gedachten dat ik hier beneden ben, dan moet iemand anders boven de leiding hebben, toch? Zoals ik al schreef moeten beide partijen zich beter voelen, daarom bij dezen:
Iedereen moet er eens aan geloven. Soms is het een samenloop van omstandigheden, soms komt ze abrupt. Ongelegen komt ze altijd. Haar wil is wet, wedijveren is dan ook zinloos. Er komt een punt in je leven dat alles wat je eens onderdrukte, zich als een ridder vol glorie, gesterkt door zijn kwantiteit op het strijdtoneel tegen je keert. De dag dat je beseft dat onderdrukking uitstel is van executie. Je kunt er voor kiezen om de eenvoudige weg te bewandelen, maar realiseert je dat een nieuwe onderdrukking een versterking is van de terugslag die ze ooit zal maken. Als glorie geen optie is, laat mij zorgen dat verlies geen optie wordt. We ontkennen allen iets. Zij als enige weet het. In tegenstelling tot mij, gaat zij de confrontatie aan. Zij beroept zich op herinneringen die ik al was vergeten; fouten gemaakt en nooit vergeven, wel onderdrukt.
Heb verkeerd gehandeld, dat weet ik al te goed. Kon IK het maar vergeten, weet dat zij dat toch nooit doet. Heb naar haar geluisterd en 't geprobeerd heb mijn laatste kans gegrepen maar ook dat ging toch verkeerd.
Zij zal je achtervolgen iedere dag opnieuw, vooral alleen in bed. Timing is haar gegeven. Soms realiseer je je dat naar haar luisteren beter is dan haar onderdrukken. Zij kent je beter dan een ander, zij kent de ware jij. Waarom vecht ik dan met haar? Waarschijnlijk wil ik ontkennen dat zij gewonnen heeft. Het is nu toch te laat om steeds weer om te kijken. Zij heeft het geweten, ik heb het verpest. Toch houd ik van haar, op de eenzame momenten.
Zij slaat mij ten gronden, ZIJ.... is mijn gevoel.
HAAST! Ik slinger twee tassen over
mijn schouder en ren als een paralympics atleet richting het busstation. Ik heb
mijn enkel verstuikt, dus erg prestigieus oogt mijn sprint niet, sorry
omstanders.
Wat is de laatste horde van mijn sprint? Op korte termijn is het
mijn bus. In de bus zet de sprint zich echter voort. Als mijn chauffeur weigert
door te rijden mis ik mijn aansluiting. Ja ik maak onderdeel uit van de jeugd
van tegenwoordig, maar nee ik zal hem niet bedreigen als hij niet hard genoeg
gaat. Niet dat ik mijn aansluiting niet wil halen, maar het bedreigen van een
chauffeur is vandaag de dag zo populair dat het me toch niet lukt om me door de
jeugd van tegenwoordig heen te wurmen voor een goed dreig-plekje.
Als het
me lukt om mijn aansluiting te halen, kabbel ik voort naar de volgende horde. Ik
hoop dat mijn partner het eten klaar heeft staan, anders red ik het niet om op
tijd bij mijn muziekles te zijn. En als ik te laat ben bij mijn muziekles laat
de docente haar leerlingen wat langer doorspelen waardoor mijn les uitloopt. Wat
niet heel desastreus zou zijn als ik niet meteen na mijn muziekles een
belangrijk sporttoernooi heb waarvan ik de openingswedstrijd moet spelen. Als ik
daar niet op tijd kom heb ik een walk-over en verlies ik al mijn behaalde
winsten. In het gunstigste geval wordt de wedstrijd uitgesteld, maar dan mis ik
om 22:00 mijn favoriete serie, die ik niet op heb kunnen nemen omdat ik daar
geen tijd voor had sinds ik mijn sprint eerder die dag begon om mijn bus te
halen.
De bus was op tijd!!!!........ Ik niet Normaal rijden bussen toch
nooit op tijd?! De buschauffeur mag van geluk spreken dat ik hem niet meer bij
zijn nekvel kan pakken, want heel mijn schema valt aan diggelen.
Argeloos
staar ik op het station om mij heen. Daar sta ik dan, moe en bezweet van het
zinloze gesprint. Heel mijn week is een sprint en volgende week ren ik hetzelfde
parcours. De vraag die mij continue rest is: bij welke horde zal ik ditmaal
struikelen?
Ik weet niet of het waar is maar de mensen kijken me
medelevend aan. Behalve de jeugd van vroeger, zij die vergeten zijn hoe het was
om jong te zijn. Hun grijze hoofdbedekking staat symbool voor verbitterdheid.
Zij kijken mij aan met een blik die zegt: Dan had je maar vijf minuten eerder
moeten vertrekken.
Zij zijn vergeten dat de jeugd van vroeger is vervangen
door de jeugd van tegenwoordig. Zij weten niet beter, dan dat het leven een
speelkwartier is op de kinderboerderij gevuld met tijd. Zeeën, correctie oceanen
van tijd.
Zij kijkt me aan met haar vormloze Hansanders bril. Op haar
vormloze Hansanders bril staan schaamteloos twee bruine zonneklepjes omhoog. Als
de zon niet schijnt dienen ze denk ik als luifel, waarom zou je ze anders omhoog
laten staan? Toch? Mocht het gaan regenen en de opklikbare luifel geeft forfait,
dan heeft ze allicht nog een oude zakdoek in haar binnenzak, naast een oud
rolletje pepermunt. Je weet wel, dat rolletje waarmee oma je altijd probeerde om
te kopen als je iets niet tegen papa of mama mocht vertellen.
Het is tijd om een stap te zetten; een stap
omhoog. Hopend dat je weet hebt genomen van enkele van mijn minder fraaie
karaktereigenschappen. In eerste instantie was vandaag niet de dag waarop ik een
column (als ik het beestje dan toch een naam moet geven) wilde gaan schrijven.
Ik heb een paar, of eigenlijk honderden enge gewoontes. Ik drink geen melk uit
een glas, drink geen koffie zonder dat er een lepeltje in mijn beker staat en
zet iedere avond een glas water naast mijn bed. Het laatste tekende mijn ochtend
op deze blauwe maandag.
Ik ben een slechte slaper
moet je weten, dus als ik al in slaap val, wat meestal niet voor drie of vier
uur s nachts is, dan wil ik mij nogal eens verslapen. Zo ook vanochtend. Ik
schrok wakker. Niet door de wekker, want die was na zeven keer sluimeren
gestopt. Tevens de reden dat ik mij verslapen had.
Enfin, ik werd met haast
wakker en moest even mijn penicilline capsule slikken. Er stonden twee glazen
water aan het hoofd van mijn bed; vreemd dacht ik, deze fout had ik toch nooit
gemaakt. De haast zegevierde over de rationaliteit. Ik pakte mijn capsule en nam
een goede teug water erbij. Mijn gelaatsuitdrukking sprong even op half elf,
maar maakte snel plaats voor een aangename blik, nadat ik mij realiseerde dat
mijn capsule zijn weg via mijn slokdarm naar mijn maag had gevonden tezamen met
een flinke teug Malibu. Nou ben ik zeker niet vies van alcohol, maar zo vroeg op
de morgen, zonder ontbijt, slaat dat best in.
Maar ik gaf er een
positieve draai aan, want ik zou in 2009 alles positief bekijken (iedereen moet
zich toch wat illustere, kansloze voornemens kunnen permitteren.) Nu hoefde ik
geen melk meer te drinken. Helaas heb ik de akelige gewoonte om melk te moeten
drinken bij mijn ontbijt, dat verder bestaat uit een kop koffie en twee
paracetamols. Dus zo kwam het dat ik ook nog een flinke teug melk naar binnen
werkte. De karnemelk smaakte anders dan normaal, viezer eigenlijk. Dus ik trok
het pak nogmaals uit de koelkast. Een blauw pak doemde op met de
cijfercombinatie: 12-01-2009.
Positief blijven, dacht
ik. Nu spijt het mij je te moeten zeggen dat ik daar geen positieve draai aan
kon geven. Tenzij jezelf complimenteren met het feit dat je zon sterke maag
hebt een positief punt is. Gelukkig werd alles verklaard bij het openen van de
krant. Het was Blauwe maandag. De vervelendste dag van het jaar. Gelukkig
gebeurde dit allemaal in het eerste halfuur van mijn dag. Ik besloot me te
onderwerpen aan de maatschappij. Ik ging verder met mijn dag, maar liet mijn
ziel thuis rusten.
