Ik ben Laure Claeys, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Laure.
Ik ben een vrouw en woon in Sinaai, Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is binnenkort alleszins schrijfster :).
Ik ben geboren op 04/11/1993 en ben nu dus 31 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, judo, muziek, geschiedenis,....
Ik schrijf al verhalen sinds ik in het eerste leerjaar zat. En sindsdien al wil ik schrijfster worden.
Hij had het gehoord. Vreemd geluid had zich in z'n oor geboord. Er was iemand in zijn huis die hij niet kende. Hij sloeg een kruis. Hij rook het in de lucht hij wist: hier rijpt een vrucht van de Duivel, en ze valt nu van de plant. En vol zekerheid zei hij:"Ik maak die indringer van kant!" Een riem vol messen, een stok en een pistool nam hij mee. Hij dacht: eerst schiet ik hem neer, en snij hem dan in twee! Hij doorzocht alles, elke kast en elke hoek toen hoorde hij ineens gevloek. Hij rende de indringer tegemoet zoals alleen een idioot dat doet. En toen... En toen... En toen... GEBEURDE ER...
Wanneer woorden tekort schieten is er al teveel gepraat over liefde, over angst, geluk of haat.
Wanneer woorden tekort schieten is het toch niet helemaal stil dit is het bloeien van een gesprek zo pril.
Wanneer woorden niet worden gezegd en je kijkt me luttele minuten aan dan zie ik de wereld in jou ogen staan vanaf het prilste begin tot het laatste gevecht.
Wanneer het laatste stemgeluid jou mond ontgaat en je kijkt me niet meer aan dan wordt de wereld van een wonder ontdaan de wereld die in haar tranen staat.
Sonnet: Zee van tijd. Aangezien we tijdens de lessen Nederlands toch bezig zijn over het sonnet, dacht ik: Waarom probeer ik dat niet eens? En lees hier het resultaat:
Waar de wind stopt met gieren en zonneschijn, zo schoon en fijn slechts een straaltje door die donkere sluier zal zijn voor ik ga naar de pieren.
En in een godvergeten dal met de zoete geur van rijpe druivenranken waar ik de zonsondergang zal danken daar ik dan wezen zal.
Aan de oever van de tijd waar een oude man zijn tijd verslijt loopt ieder mens voorbij.
Hoeveel je hem ook voorbij zal lopen, elke minuut en seconde wordt verzopen in een zee van tijd...
Ik ben een loser een nul, een rood cijfer op 't rapport. Ik ben geen A noch B want dan heb je een kans... ik ben een C rijg slechte punten aan mijn lans. Ik buis, ik zak leef totaal op m'n gemak ik ben lui, ik ben ziek gebroken door een reden ja ik ben slecht en ik help je naar beneden
Amore Amora Angora konijn wat zou ik graag een van je oortjes zijn of je snoetje of je wang of toch maar oortjes voor het gezang van de bloemen en de zonneschijn of de regen die valt en tikt die alle dingen opnieuw herschikt en nieuw leven neemt en geeft ik ben het oortje van een konijntje dat leeft
Ik heb een muur rond mij gebouwd Die me beschermen zou tegen de kou, maar de kilte komt er doorheen. En het lijkt hier telkens weer nacht, maar wat had ik dan verwacht? Geen licht, geen warmte, geen gezelschap binnen de muren. geen mens die komt zoeken waar ik ben. Maar... waar ben ik eigenlijk?
Help me! Ik wil weg ik wil ontsnappen van alle pech! Laat me rennen, laat me vrij de wereld ligt voor mij! Ik wil alleen zijn maar ook samen zonder gevoelens van pijn want ik hou het gewoon niet meer vol! Maar laat me ook gerust! Ik kijk naar de zee die met haar golven het strand kust. en naar de horizon die ik bereiken wil en met de zon wil ik mee onder gaan en opkomen in het ochtendgloren. zo gaat mijn tijd niet verloren en komt elke dag als gelukkig tegemoet als ik maar kan rennen weg van hier ben ik een tijdje zoet.
een sorry voor al die keren dat ik mezelf wou afweren van de gehele wereld. Ik leer het niet af mijn slechte gewoontes maar dat is wie ik ben. Ik zeg altijd weer sorry voor fouten die ik soms maak of niet maak... en dan gaat het weer goed? ook al gaat het nog steeds niet hoe het moet. En soms zeg ik tegen mezelf: "Ik zeg het niet meer" maar dan weer keer op keer een sorry uit mijn mond. Sorry...
Dit is een kortverhaal dat ik ooit voor mijn mama geschreven heb voor moedertjesdag. Het is een verhaal waarin allerlei gebeurtenissen gebeuren en waar de Hanne (de hoofdpersoon) niet zonder haar moeder kan. In het gehele verhaal wordt aangetoont dat je echt niet zonder ze kan... Moeders.
Lief dagboek,
Moeders,
Je kan niet zonder ze, je hebt ze voor alles nodig. Dat heb ik gemerkt vandaag, nu ik er even stil bij sta. Moeders kennen je door en door en doen zoveel voor je! Een moeder is als een beschermengel. Ze beschermen je tegen kwade en slechte dingen. Ze willen dat je veilig bent. En mama, als je dit ooit eens leest, weet dan dat jij de beste bent en dat ik heel veel van je hou. Ik heb je heel hard nodig in mijn leven. Jij betekent zoveel voor mij! Jij bent zoveel waard voor mij! En daarom wil ik dank je zeggen mama. Dank u omdat jij zo goed zorgt voor mij, dank u dat je zoveel geeft om mij, dank u voor alles mama. Ik hou van jou.
Ik wil je zien, want wordt de wereld dan niet beter misschien? Van de liefde die ik voor je voel mijn vuur, mijn drijfveer, mijn levensdoel. Ja het klinkt cliché maar je neemt me telkens weer mee naar die prachtige plek op aarde van ons tweetjes en onschatbare waarde. Ik dacht dat je onbereikbaar was tot ik je lieve woorden las. En ik was volledig van de kaart. Maar jij? Jij bent het waard. Zeg dat je van me houdt. Neem het niet met een korreltje zout, want de liefde die ik voel voor mijn enige en echte levensdoel is oneindig in het bestaan, want voor altijd kunnen we de wereld aan.
