Bedankt voor jullie fijne reacties op onze blog! Het is fijn om iets te horen vanuit België, dus jullie moeten zeker niet laten om mails of reacties te sturen. We vinden dat heel tof! Sorry dat er geen foto's verschijnen op de blog, maar het internet werkt hier zo traaaaaaaag dat het onmogelijk is om foto's te uploaden.
Om nog even ons bericht van gisteren aan te vullen: we geven hier ook Franse en Engelse les. Jaja, we zitten hier niet stil he. De ene dag is het 2 uur Frans, de volgende dag 2 uur Engels. Het is vooral de bedoeling dat we tijdens de lessen de studenten veel laten praten. Voorlopig doen we het aan de hand van enkele leuke spelletjes. Het is niet enkel goed voor de Peruviaanse studenten, maar ook voor ons. Op deze manier onderhouden we ons Engels en Frans
Het is alweer een eindje geleden dat jullie van ons gehoord hebben. We hadden het dan ook enorm druk, maar nu zijn we er dus eindelijk!
Een update van onze reis. We namen de bus om 9 uur en om 15 uur kwamen we in het dorpje Puno aan. Puno lag meteen 2000m hoger dan Arequipa en dat was te voelen toen de avond viel (Het wordt immers donker om 16uur.). We werden hartelijk onthaald in Camino Real, opnieuw een prachtig hotel! Nadat we ons geïnstalleerd hadden, maakten we een avondwandeling. Het eerste wat we kochten was...3 x raden...een hele, dikke, wollen, warme muts en handschoenen. Dat was zeker geen overbodige luxe! Rond 18 uur werd het dan echt te koud voor ons tere belgenlijfje en keerden we richting hotel terug. De volgende dag kregen we gezelschap van een leerkracht in Ichuña, Freddy. Hij toonde ons de bezienswaardigheden en 1 van de 3 belangrijkste marktplaatsen. Bij het zien van de vele westerse (!) kledij en producten, schrokken we wel. Toen we op weg gingen naar het Titicacameer waren we erg verbaasd toen we midden in de straat een aantal reuze(n)glijbanen ( Je ziet wat de Spaanse taal met onze kennis van spelling doet ) Natuurlijk konden we niet aan de verleiding weerstaan om deze te testen! Daarna aten we voor het eerst geen kip met rijst, maar heerlijke vis uit het Titicacameer met frietjes (patatas fritas ). Het heeft ons echt gesmaakt! Daarna deden we de nodige inkopen en lieten ons met fietstaxi's terugvoeren naar het hotel. Om 17.00 uur namen we de studentenbus naar Ichuña. Dat was lachen! Ze kenden maar twee versnellingen. Je kunt je al voorstellen welk geluid de motor maakte. Halfweg de hobbelige rit (aardeweg) had de bus het gehad. Daar stonden we dan in the middle of nowhere. Twas best wel spannend hoor Na wat aanmoedigingen begon de motor weer luid en duidelijk te ronken! Je kon het zowat vergelijken met de motor van Onslow in Schone Schijn. Omstreeks middernacht kwamen we in Ichuña aan. We stapten uit de bus en de koude van -15 graden kwam aan als een slag in ons gezicht, ondanks de 7 lagen en de nieuwe handschoenen en muts. Zelfs binnen in onze kamer vroor het. De kamers zijn goed en het deed deugd om alles eindelijk te kunnen uitpakken. Wat de verwelkoming betreft kunnen we heel kort zijn: fantastisch en overweldigend! We voelen ons als koninginnen. De woorden: Jullie zijn als familie voor ons, zeggen genoeg! Wat eten we vandaag? Spaghetti! Toch niet! Rijst, rijst en rijst. Maar toch proberen we voldoende vitamientjes op te nemen. We eten veel fruit en proeven van elk gerecht. Ook de bouillonsoep en thee is erg lekker! We hebben een gids die Frans en Engels geeft en hij maakt ons hier wegwijs. De scholen zijn anders dan in België. De kinderen zijn veel spontaner en er wordt veel gezongen. Aan de organisatie kan nog wat geschaafd worden. Deze week observeren we in een lagere school hier in Ichuña. Volgende week geven we stage in Oyo Oyo of Llanamara. Daar zal de armoede wellicht nog groter zijn dan hier. Voor de rest voelen we ons prima! De vermoeidheid speelt ons af en toe parten, maar dat laten we niet aan ons hart komen. De omgeving (prachtige bergen, sterrenhemels,...), de gastvrijheid en de liefde die we van de mensen en kinderen krijgen, doet ons hartje smelten van geluk!
We hopen dat het nog steeds mooi weer is daar in het verre België! Vele groeten en tot de volgende!!!
Hier zijn we dan! We zijn ondertussen al enkele dagen in Peru aangekomen. We maken het goed. Een kort overzicht van de voorbije dagen.... De vlucht was lang, heeeeeeel lang, saai, heeeeeeeeel saai , maar wees gerust, we zijn woensdagmorgen veilig en wel geland in Lima. Voor onze blogbezoekers onder jullie met weinig aardrijkskundige voorkennis: Lima is de hoofdstad van Peru. Het hotel was meer dan ok. Warme douche, heerlijk ontbijt, zachte bedden...Wat wenst een mens nog meer? Na een stevig ontbijt (pistolets in overvloed met confituur en versgeperst fruitsap) werden we vergezeld door Danny en Jhordan, 2 schatten van mensen, geboren en getogen in Peru. Ze leidden ons de hele dag rond naar de mooiste plekjes in Lima. We proefden ook van de plaatselijke lekkernij, churras.´s Middags werden we op 4 (!) heerlijke bollen ijs getrakteerd. De dag werd afgesloten met een groot bord frieten met kip (Wie zegt hier dat het eten in Peru slecht is? ).
De volgende morgen moesten we al vroeg uit de veren, want om 7 uur moesten we de bus halen naar Arequipa. Helaas, niet elke buschauffeur is meteen klaarwakker. We werden op het juiste uur afgeleverd op... de luchthaven!!! Dit misverstand zal hij zich nog lang herinneren. Hij moest ons immers voeren naar de eerste stopplaats van de grote bus, vier uur lang. Gelukkig konden we het tweede deel van de rit in de luxebus verderzetten. Film aan boord, toilet aan boord, zachte zetels, maar helaas kip met rijst. Vliegtuig- en busmaatschappijen spannen blijkbaar samen: ze serveren enkel kip met rijst. We kregen onderweg prachtige landschappen te zien: woestijn, Grote Oceaan, rotsgebergtes,...We werden echter ook voor het eerst geconfronteerd door de heersende armoede. Armzalige huisjes zo groot als een tuinhuisje, opgetrokken uit karton op zandheuvels. Om middernacht zat de busrit erop, werden we met de taxi naar ons tweede prachtige hotel gebracht.
Na een goede nacht bezochten we de stad Arequipa. Opnieuw was het weer hier zaaaaaaaaaaaaaaaaaalig! De shortjes konden niet kort genoeg zijn. Ook de topjes komen goed van pas. Dat is ook de Peruvianen niet ontgaan . Voor de Peruvianen is het hier winter. Sommige lopen zelfs met een dikke wintertrui en een lange broek aan. We hebben ook een schooltje bezocht. De kinderen zijn hier echt schattig en lief . Yiehaaaaa, voor de eerste keer geen rijst met kip op het menu, maar enkele lokale lekkernijen.
En hier zitten we nu om 21 uur een berichtje naar de andere kant van de wereld te sturen op een toetsenbord waarop de letters in een andere volgorde staan, wat tot veel frustratie leidt!
Enkele weetjes. - Terwijl jullie nu zalig liggen te dromen, is het bij ons nog maar 21 uur. M.a.w. we zijn 7 uren jonger dan jullie - Het is hier donker om 18.00 uur. - Het verkeer is hier in een woord samengevat: hectisch! Verkeersregels zijn hier niet van tel, kilometertellers, richtingaanwijzers en lichten zijn blijkbaar overbodige luxe. Ook de wegmarkeringen lijken enkel versiering: "Zouden we met 4 of 3 wagens op twee rijvakken rijden?".
Morgen hebben we opnieuw een busrit voor de boeg. We vertrekken richting Puno waar we voor het eerst onze dikke truien uit de loodzware trekrugzakken zullen moeten halen.
Het is bijna zover. Op 30 juni vertrekken we richting Zuid-Amerika ! Het wordt sowieso een onvergetelijke ervaring. We kijken er met zijn allen naar uit. Zowel voor Delphine, Elien, Veerle als voor mij is het de eerste keer dat we een ander continent zullen betreden. We zullen heel wat meemaken. En daar willen we jullie ook wat van laten meegenieten! Vandaar deze blog. Kom geregeld eens kijken. Zo blijf je op de hoogte van ons doen en laten.
)
, maar wees gerust, we zijn woensdagmorgen veilig en wel geland in Lima. 
