Hollende Huisarts
...en zoveel andere zaken
28-10-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wellness tijdens Trail de la Vallée de l'Orneau

 
Bossière, een gehucht bij Gembloux, ontwaakte deze ochtend juist onder het vriespunt. De weiden lagen er wit bij, her en der een verdwaalde mistbank over de velden, de beken. De zon had beslist om er een vredige, rustige herfst-winter-dag van te maken. De warme chocolademelk, de pannekoeken vreesden het ergste. Toch was er iets ongewoon vanochtend. Een lichte nervositeit maakte zich meester over het dorp. Mensen, die normaal nog in bed liggen op dit uur, waren druk gesticulerend hekkens en tenten aan het plaatsen, pijlen op de grond aan het tekenen, wit rode lintjes in bomen aan het hangen… Deze nervositeit was niet het gevolg van de omschakeling naar wintertijd maar hier ging vandaag de eerste Trail de la Vallée de l’Orneau van start.


Het blijft een raar gegeven dat zo’n een rustig dorp overspoeld wordt door mensen van heinde en verre, van Belgen, van Fransen en zelf van onze Nederlandse vrienden. Het dorpsplein loopt vol, de straten worden ingepalmd met auto’s. Het lijkt wel of ze komen uit de grond gekropen. Ze hebben maar één doel : drieëntwintig of achtenveertig kilometer lopen of supporteren
Inschrijving verloopt vlot. Naam, voornaam en verklaren dat je in goede gezondheid bent (ik veronderstel dat ze fysische gezondheid bedoelen, degene die op dat uur nog in bed lagen –al dan niet met een kater- zullen vinden dat er aan de geestelijke gezondheid wel wat werk is ), twaalf euro betalen en klaar. De dossard (borstnummer) is tevens een voucher voor een braadworst, een motivatie om de trail tot een goed einde te brengen.


Voor we van start gaan, toch nog een probleem, voor sommige vrouwelijke lezers een gekend dagelijks probleem, welke en hoeveel kledij moet je aandoen. Temperatuur rond het smeltpunt van ijs, terwijl het vijf dagen geleden nog twintig graden was. Zonnig maar koud en we zijn het nog niet gewoon. Korte, lange tight ?  Handschoenen, muts ?  Eén, twee of drie shirts ?  Het wordt tenslotte alles. Kniebroek (geen lederhose) met daaronder de anticompressiekousen, dus geen bloot aan de benen. Handschoenen en muts. Drie lagen shirts. Dit alles onder het motto : als het te warm wordt, kan het uit.


Na de gebruikelijke briefing, de start. Na honderd meter een flessenhals maar daarna konden we echt van start gaan. Initieel ging het lopen vlot, lichtjes dalend op brede stukken. Het parcours ging vooral over weilanden, over velden, over veldweggetjes. Prachtige glooiende vergezichten over akkers, in de verte een kerktoren. Maar we moesten ons ook focussen op de grond, op modder, op de kleimodder. Een medeloper uit Wevelgem vatte het in één woord samen : vettig ! Hoe vettiger hoe zwaarder de schoenen werden, de modder bleef aan de schoenen kleven, hoe minder de grip werd. Technisch toch een stuk moeilijker dan als het minder vettig zou zijn (misschien was het dan ook minder prettig).


Na een tiental kilometer was er geen ontkomen aan. Op de andere stukken konden we nog stukken van het pad opzoeken waar we niet werden vastgezogen. Op dit stuk (een weiland dat we moesten kruisen) zakte ik een veertigtal centimeter in de modder, mijn gele schoenen levenslang verminkt. Na deze wei was het verder lopen met een zompig gevoel aan mijn voeten om enkele kilometers verder een takje uit mijn schoen te vissen die aan het duwen was.De boswegels waren, naast modderig, ook bedekt met een tapijt van bladeren. Onder dit tapijt plassen, putten, takken. Bijna gevallen toen ik met mijn rechtervoet op een tak liep. Hij kantelde omhoog en mijn linkervoet kon hem niet meer ontwijken. Toch acrobatisch recht gebleven.

De bevoorrading was goed, zéér goed. Geen hoog technologische voeding (een blauwe sportdrank buiten beschouwing gelaten) maar water en cola. Om te knabbelen was het een buffet van pindanootjes, rozijnen, banaan, chocolade, suikerwafel, cake… Hier moest je tijd voor maken, ook tijd om de kledij wat aan te passen.


Een zwaar parcours en technisch iets moeilijker is mijn conclusie van de dag. Een weiland-trail met beperkte hoogtemeters maar de zware ondergrond maakte het moeilijk. Organisatorisch weinig opmerkingen. Een goede ontvangst (zowel voor als na de trail), goede aanduiding (maar één maal bijna mislopen), goede bevoorrading. Een minpunt waren de douches. Douchen bij de locale voetbalploeg. Eerst moest er gewacht worden tot de voetbaljeugd buiten was, daarna was het warm water op om daarna te vernemen dat de eerste ploeg moest voetballen en dat de douches weer niet beschikbaar waren.


Een wellness met modder is goed voor de huid, het zou detoxificeren. Ik denk dat na de modder van vandaag, mijn voeten babyallures hebben. Ook ijskoud water zou heilzaam zijn. Na de douche (natuurlijk met een harde straal) heb ik het equivalent van een dag lichaamsverzorging gehad.


Genoten !

 

28-10-2012 om 23:10 geschreven door DIDIER  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)


Inhoud blog
  • MONT BLANC MARATHON
  • Virale hyperreactiviteit of Mycoplasma infectie
  • Course du souvenir
  • Wellness tijdens Trail de la Vallée de l'Orneau
  • BLANCHKE
    Zoeken in blog

    Archief per week
  • 12/08-18/08 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 05/11-11/11 2012
  • 22/10-28/10 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 16/07-22/07 2012

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs