30 juni 2013 - nog tweehondertweeënvijftig keer slapen, nog precies 36 weken - om mij voor te bereiden op Mont Blanc Marathon, MBM.
Veraf en toch dichtbij. Nog tweederde herfst, een volledige winter en een week zomer scheiden ons. Zou dit voldoende zijn om een marathon te lopen waarbij je twee en halve kilometer bergop loopt en anderhalve kilometer bergaf, op smalle bergweggetjes en af en toe tussen de koeien. Hoe kan je in godsnaam dit trainen in m'n vlakke land, waar de spitsen van de hemelshoge kerken de enige bergen zijn (J.Brell)
Wat doet het met een mens om op hoogtes te lopen die een stukje hoger zijn dan de Hoge Blekker (onze hoogste duin, drieëndertig meter boven de zeespiegel). Eind juni kan het in Chamonix zeer warm zijn, koud zijn, nat zijn en deze drie omstandigheden kunnen ook tijdens 1 dag voorkomen. Kan het trainen gecombineerd worden met mijn ander leven- het nietloopleven. Wat met mijn knie, de knie die ik kapot gekregen heb in diezelfde bergketen...
Twijfels, onzekerheden, migraine inducerende kopbrekens... Iemand met een beetje zelfkennis en met een beetje gezond boerenverstand zou deze kelk rustig aan zich laten voorbijgaan, die zou niet springen maar rustig de trap nemen of misschien zelfs de lift.
Wat ik op mijn -voor sommige jonge, voor anderen als iets ouder- leeftijd geleerd heb, is om minder na te denken, er voor gaan. Minder te twijfelen, hoe meer je twijfelt hoe meer je niets doet. Verstand en rede moeten af en toe plaats maken voor enthousiasme en goesting. Af en toe moet je springen !
Het idee om MBM te lopen dateert van midden juni. Als zoekende in de wereld van het traillopen, kwam ik op de site van MBM uit(www.montblancmarathon.fr). Alhoewel ik toen nog geen trails gedaan had, vond ik de foto's en de filmpjes prachtig en aanstekelijk. Ik wou hem ooit lopen.
Toen twee Nederlanders -Marc en Rob alias de Rennende Raadsman (Suske en Wiske gewijs, zal ik Hollende Huisarts zijn)- op het fantastische idee kwamen om met een bus naar de MBM te gaan, heb ik geen moment getwijfeld om mee op die oranje bus te springen. Veel loopmaten zagen het niet zitten om mee te gaan -lag het aan de angst voor de berg of voor de inhoud van de bus- enkel Mieke (Mjek) heeft het aangedurfd. De anderen zullen het beklagen!
Veertig weken (vier zijn al gepasseerd) hadden we om ons voor te bereiden, veertig weken om te groeien. De exacte bevallingsdatum is 30 juni 2013, Blancke zal de naam zijn.
Dat we gaan afzien, is zeker. Dat het een fantastisch avontuur wordt, is ook een zekerheid.
Wordt vervolgd...
