Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
25-01-2013
Warm, warm, warm
Amai, ik heb te veel gestoeft over het klimaat hier. Ik
vertelde tegen iedereen: oh, perfect, niet te warm, niet te koud, altijd
ongeveer 25°C.
Nu blijkt dat januari en februari de warmste maanden van het
jaar zijn en dan kan het hier tot 35°C worden. In die periode regent het ook
bijna niet zodanig dat er overal veel meer stof ligt.
En de eerste 2 dagen dat ik hier toekwam moest ik inderdaad
wennen. Ik moest ten eerste nog bekomen van de vlucht want die was heel
vermoeiend met Floortje alleen, en dan viel die warmte zo op mij! Floortje had
er precies minder last van en paste zich onmiddellijk terug aan.
Ik heb dus al bijna elke dag met Floor in het water
gespeeld. óf in het grote zwembad van een hotel in de buurt, óf in haar klein
kinderbadje, óf met een emmer water. En wanneer de tuinman, Hiraly, de planten
dan water geeft tegen de avond, wil ze natuurlijk heel graag helpen en vindt ze
het fantastisch om natgespoten te worden. Hannes heeft alweer mooi werk geleverd door selder en radijsjes te planten en de tuinman instructies te geven hoe hij de moestuin goed moet onderhouden.
Ik was heel graag in België omdat ik iedereen terugzag en
ben dus een beetje met een dubbel gevoel terug naar hier vertrokken. Blijkbaar
is dat een normaal gevoel als je de eerste keer terugkeert naar het buitenland
(zeggen andere expats mij hier).
Ik heb wel een hele fijne thuiskomst gehad. Hannes is ons
komen ophalen, er stonden verse bloemen in huis, de wachter, Emmanuel, kwam met
zijn armen open naar mij toegelopen en Hiraly, de tuinman was expres opgebleven
tot 1u30 s nachts om ons hallo te zeggen. De volgende morgen kwam Assumpta en
die vertelde dat ze ons zo hard gemist had. This place was boring. In het
weekend hebben we ook al direct met vele anderen afgesproken waardoor ik me
direct terug thuis voelde.
Katrien, de vrouw van een collega van Hannes, die hier in
onze straat woont, kwam diezelfde dag al met het lumineuze idee af om morgen
te gaan lopen. Amai, ik zag het nog niet echt zitten want ik was zo moe en het
was zo warm maar we hebben het toch maar gedaan, al was het meer wandelen en
babbelen en dus eigenlijk wel heel leuk!
Volgende week begint de school terug en zal ik dus terug
lesgeven. Ik kijk er naar uit om de boekjes die ik van een internationale
school gekregen heb, met dank aan Jaana en haar ouders om er om te gaan, af te
geven. Ik krijg een nieuwe klas aangezien het nieuwe schooljaar hier start dus
toch allemaal een beetje spannend.
Ik heb niet alle kleertjes die ik van jullie gekregen heb,
kunnen meenemen maar onze zussen komen in maart en die zullen er ook nog een
deel meenemen. Ik heb al enkele dingen aan de wachters en Assumpta gegeven en
die zijn jullie heeeeeeeel dankbaar! Ze hopen er op dat ze jullie eens in het
echt kunnen bedanken!
Op 19/12 komen we terug naar België! We kijken er naar uit om iedereen terug te zien, al zal het wel wat druk zijn.
Assumpta
gaat enkele dagen op vakantie bij haar vader en broers en zussen in
"the village". Ze wil graag voor iedereen iets meenemen: zeep, rijst,
suiker,... en kleren... . Vandaar mijn oproep op Facebook om oude kleren
te verzamelen voor kinderen tussen 0 en 10 jaar. Er mogen zelfs vlekken
op zitten, gaatjes,... In "the village" mag alles. 2 weken geleden
hebben we ook een weeshuis bezocht van een Spaanse man
(www.musicaparasalvar.org). Hij heeft 30 kinderen in zijn weeshuis en om
wat geld binnen te halen, organiseren ze verschillende optredens met
Afrikaanse dansen en daarvan mochten wij een generale repetitie
meevolgen. We zijn ook van plan om wat kleren daar te geven en ik ga
proberen om daar computerles te geven. Zo kunnen we vele kinderen
gelukkig maken en weet iedereen dat de kleren goed terecht komen.
Op
6 december is Sinterklaas zelfs tot in Uganda geraakt! Hij had een hele
groep Zwarte pieten mee, waaronder ik. Enkele ouders van Nederlandse en
Vlaamse kinderen hadden een Sinterklaasfeest georganiseerd voor alle
Nederlands-Vlaamse kinderen want hier in Uganda is dat voor anderen niet
bekend. Het was fantastisch! Iedereen was super enthousiast, alleen
was Floortje toch wat bang van Sinterklaas, maar niet van Zwarte Piet!
Ondertussen hebben we kippen gehad maar deze zijn alweer vervangen.
Hannes had op de markt legkippen gevraagd maar ze hebben hem
oude kippen gegeven. Toen de echte legkippen dan na enkele dagen
aankwamen, begonnen ze te vechten dus heeft onze tuinman ze maar gedood en hebben we ze opgegeten.
Voor hem bleek dit iets helemaal normaals, iets wat hij precies elke
dag doet.
Zo fier op de eerste tomaatjes!
Hannes vroeg eens om 2 boomstammen uit de tuin te verwijderen.
Ocharme, het was zwaarder dan verwacht!
We
hebben meegedaan aan de MTN-marathon! Dat is een evenement zoals bij
ons de 20 km in Brussel, enorm groots en goed georganiseerd. De start was hier, het einde van
onze straat dus konden we het niet laten om deel te nemen. Enne, we hebben de 10 km samen uitgelopen! Zonder wandelen!
Zie je de 3 blanken?
Al dagen op voorhand waren ze hier op de Airstrip tenten
aan het opzetten. Bepaalde vogels, Maraboe's komen daar graag op af
aangezien ze weten dat er dan veel eten zal voorzien worden. Floortje was enorm onder de indruk van deze reusachtige vogels!
Ik wou deze blog eigenlijk al enkele weken geleden aanpassen maar het blokkeerde elke keer en dan heb ik het opgegeven.
Mijn ouders zijn alweer vertrokken. De 10 dagen dat
ze hier waren zijn weer heel snel gegaan. Het dierenpark Murchisson Falls was
fantastisch want we hebben vele dieren gezien en Floortje reageerde er heel
enthousiast op! Ze wees ernaar, keek naar ons, en riep whoehoe. Ook de
watervallen waren echt indrukwekkend. Het park is niet omheind waardoor we op
weg naar onze lodge de eerste avond in het donker plots een olifant voor onze
neus zagen lopen. Voor de bewoners in de omgeving van het park zijn dit hele
normale taferelen en ze reageerden dus ook niet verbaasd toen wij dat verhaal vertelden.
Mijn vader heeft hier ook 3 dagen een congres van
tandartsen meegevolgd en zelf ook 2 dagen een voordracht gegeven. Iedereen was
heel enthousiast over hem. Natuurlijk moest hij zich ook eens in de praktijk
bewijzen en belden ze hem af en toe op om te komen helpen in hun
tandartspraktijk wanneer ze toch iets specialers voorhadden. Onze living is ook
even een tandartspraktijk geweest voor Assumpta. Zij heeft al jaren bruine
plekken op haar tanden, had er zelfs al met een schuurspons op gezeten om het
weg te krijgen maar ze had er zich bij neergelegd dat ze zo oud zou worden.
Maar daar kwam plots een geschenk uit de hemel vallen! Mijn vader heeft ervoor
gezorgd dat ze terug witte tanden heeft! Ze viel op haar knieën van
dankbaarheid en weende van blijdschap!
De andere dagen hebben we de gewone dingen gedaan:
naar de markt en de supermarkt geweest, naar de craft-market bij Flores, iets
gaan eten, in de tuin gezeten, het kippenhok afgewerkt, lesgegeven, gaan
zwemmen,... Mijn ouders vonden het gewoon al fantastisch om hier te zijn en
alles zijn gewone gang te laten gaan.
De themadag van de Nederlands/Vlaamse school was
een succes en ik heb mijn steentje kunnen bijdragen. De kinderen hebben op die
dag vanalles geleerd over water en deden daarbij educatieve spelen.
En vorige week zijn we ook naar een concert van
Sean Paul geweest. Het concert was hier op het cricketplein, achter onze hoek!
Nee nee, Afrika is niet wereldvreemd hoor! Het was een super concert/festival
en iedereen stond ter plaatse te dansen! We waren met een groepje van een
10-tal blanken tussen vooral lokale mensen.
Zondag doen we mee aan de MTN-marathon! Dat is een evenement zoals de 20 km in Brussel, heel groots! De kortste afstand die mogelijk was, is 10 km maar aangezien we gehoord hebben dat vele mensen wandelen, hebben we het ons geriskeerd en zijn Hannes en ik ingeschreven. Hannes heeft beloofd lief te zijn en bij mij te blijven (maar eigenlijk ook een beetje omdat hij zelf niet meer getraind is hoor). We zien er toch wat tegenop want het is hier heel heuvelachtig en dat maakt het extra zwaar! Spannend...
Alles gaat hier nog altijd heel goed. We leren heel veel mensen kennen, de zon schijnt (al kan het ook hard regenen), Floortje speelt veel buiten, Hannes doet zijn werk graag en ik vind het lesgeven leuk,...
Dit weekend heeft Hannes samen met de tuinman een kippenhok gemaakt. Nu nog de afwerking en daarna gaan we kippen halen en kan Floortje binnenkort eieren rapen. Alles in onze moestuin groeit heel goed en ook onze mangobomen geven veel mango's. We moeten nog even geduld hebben voor alles rijp is.
Start van de moestuin op 15/09/2012
Ik heb ook eens geprobeerd om een foto te trekken in het verkeer op een normale weekdag, buiten de spitsuren. Het is hier altijd super druk en iedereen rijdt door elkaar. Je moet echt overal rondom je kijken want ze komen langs alle kanten om je voorbij te steken. En met galant zijn kom je hier nergens. Als ik naast Hannes zit, denk ik elke keer "ja, lap, we gaan er tegen zitten, of oh nee zo dicht... " maar als ik zelf rijd, is het precies iets gemakkelijker.
Op 09/10/2012 was het 50 jaar Independance Day. Het feest zou doorgaan vlakbij ons, op de Airstrip. Al weken op voorhand waren ze alles in gereedheid aan het brengen: de straatkanten werden geschilderd, hagen geschoren, een stadium gebouwd, tenten opgezet, militairen die moesten oefenen, straaljagers die boven ons hoofd vlogen, versiering in de straten, muzikanten die oefenden,... Iedereen vierde feest en er was heel veel volk maar er waren geen incidenten zoals voorspeld.
Onze straat
Hannes is vorige week ook eens gaan fietsen met een fietsclub en het was een hele mooie mountainbike tour. Hij vond het heel leuk om te doen maar had het toch wat onderschat want het is hier heel heuvelachtig en hij had al enkele maanden bijna niet meer gefietst.
Morgenavond komen mijn ouders toe. We hebben al een hele planning opgemaakt met wat we allemaal moeten doen, waar we naartoe moeten,... Het zal druk worden maar ook heel leuk! Dit weekend gaan we naar Murchison Falls, een groot natuurpark!
Anders heb ik voorlopig niet veel nieuws. Dikke zoenen!
De auto is uitgetest! Amai, wat waren we blij dat we een 4*4-auto hadden
in Lake Mburo, het natuurpark waar we naartoe geweest zijn. Op sommige
stukken dachten we echt dat we zouden vast zitten en niet meer verder
geraken of lag de weg echt met serieuze putten! We hadden zelfs al van
mensen gehoord die vast gezeten hadden en de nacht in het natuurpark in
de auto hadden moeten doorbrengen. Maar onze auto heeft zijn opdracht
goed volbracht!
We zijn de donderdag om Jaana vertrokken naar
het ziekenhuis waar ze gewerkt heeft. Ik moet zeggen dat ik mij wel een
beetje een beeld had gevormd van het soort ziekenhuis maar als we het
dan in het echt zagen en sommige verhalen hoorden, was ik toch wel echt
geschrokken. Ze hebben wel alles wat er nodig is maar steriliteit,
stromend water, ... is nog een probleem. Ook wordt er blijkbaar bij de
bevalling voor de ouders beslist of het kindje levensvatbaar is of niet
en anders wordt het gewoon weggegooid. De couveuse wordt daar niet veel
gebruikt en de mama mag zelf niets beslissen. De mannen mogen er ook
niet bij zijn en soms liggen ze daar dus uren helemaal alleen. Iedereen was in de wolken over Jaana hoeveel ze daar kunnen bijdragen heeft als hulp!
De volgende dag zijn we naar Lake Mburo vertrokken, een kleiner
natuurpark maar het was onderweg met veel dezelfde dieren: zebra's,
everzwijnen, buffels, apen, herten,... Het was echt fantastisch om te
zien en horen hoe Floortje op de dieren reageerde. We hadden niet
gedacht dat ze ze al zo zou opmerken! Ze wees ernaar, keek heel verbaasd
en riep "eh, eh"!
Wat ik tussendoor gewoon eens willen zeggen, is dat we nog altijd super blij zijn met jullie Belgische biertjes die we gekregen hebben. Bedankt. Ze smaken!
Hannes is vandaag voor 2 dagen naar een school vertrokken, hier 4u
vandaan. Voor zijn werk, moet hij alle scholen eens gaan bezoeken om zich een beter beeld te
vormen van de noden en van de evolutie. Vorige week is hij voor de
eerste keer erg ziek geweest. Het was maar 1 dag en we weten eigenlijk
niet goed van wat. Waarschijnlijk heeft hij iets verkeerds gegeten maar
nu is hij er weer helemaal bovenop.
Mijn lessen op het schooltje
zijn een succes. Deze week heb ik ook de les "art" gegeven. Ik heb hen
geleerd om ballonnen te plooien! Fantastisch! Zelfs de schooldirectrice
en een andere leerkracht hebben de les bijgewoond. En nu zijn ze op het
idee gekomen om elke week een "leerling van de week" te kiezen en die
dan een kroon te geven, gemaakt van een ballon. Ik ga ook meehelpen
op de themadagen van de Nederlands/Vlaamse school. Dit is een soort
mobiele school (2 leerkrachten) die op bepaalde dagen in de
internationale scholen, Nederlandse les gaat geven. Op de themadagen
komen alle kindjes van alle scholen samen en doen ze vanalle
activiteiten rond een bepaald thema. Mijn idee voordat ik naar Afrika kwam, om hier veel te rusten of eens tijd hebben om al mijn foto's te sorteren en een
boekje te maken, zal toch nog niet direct lukken maar ik vind het leuk
hé op die manier!
Floortje probeert ondertussen goed te stappen. Ze trekt zich aan alles op en stapt aan 1
vinger maar ze voelt zich toch nog zekerder met 2 handen of aan een
stoel die traag vooruit gaat. En ze eet ook super graag de popcorn die Assumpta regelmatig klaarmaakt.
Etienne, Hannes zijn nonkel, is hier deze week ook toegekomen en hij stelt het hier heel goed (dat denk ik toch). Hij heeft gisteren zelfs vol-au-vent met kroketjes leren maken aan Assumpta. Ze was in de wolken, en wij ook.
Sommige mensen vragen mij of ze
iets kunnen opsturen. Dat is een beetje moeilijker want we hebben hier geen brievenbus. Maar er kan altijd wel eens iets leuks meegegeven
worden hoor met mijn ouders bv. want die komen al eind oktober terug!
(kleine tip, hihi)
Voila, dit was een beetje het verslagje van de afgelopen weken! Vele groetjes!
Vandaag werd Floortje 1 jaar! Ik moet zeggen dat het toch wel
iets speciaals was hoor, ons kindje die 1 jaar wordt! Ik kan het niet
goed beschrijven maar het was speciaal. Zondag hebben we een feestje
gegeven. De dagen ervoor was ik redelijk druk bezig met de organisatie
ervan en was ik ook redelijk zenuwachtig. Ik wist niet goed wat er van
zo'n feestje verwacht wordt. Wat ik al gehoord had, was dat zo'n
verjaardagsfeestjes een beetje te vergelijken zijn met communiefeesten
of babyborrels bij ons. Alle vriendjes van de klas worden uitgenodigd,
samen met de ouders, collega's, buren,... Er worden taarten besteld,
eten en drinken voorzien, springkastelen,... Uiteindelijk is alles
heel goed verlopen. Iedereen vond het heel gezellig en heeft lekker
gegeten (alé, dat zeggen ze toch). Floortje heeft veel gespeeld, weinig
geslapen die dag en genoten van de aandacht. Tot de taart want daar
kreeg ze ineens té veel aandacht en werd ze wat bang.
Anders verloopt alles hier nog altijd heel goed. De zon schijnt veel
maar het kan ook wel enkele uren hard regenen. Maar dat is goed voor
onze moestuin, waar Hannes zo fier op is! Zijn tomaten, wortels,
pompoenen, paprika's,... groeien heel goed. Hij heeft ook al samen met Hiraly een compostbak gebouwd waarmee hij ook druk in de weer is in
zijn vrije tijd. Hiraly maakt ook af en toe boeketjes van bloemen uit de
tuin om ons huis wat gezellig te maken. Heel leuk. Omdat de bloemen toch redelijk schaars zijn, heb ik hem nu gezegd om het enkel nog te doen als we bezoek zullen ontvangen, dus kom maar af hé!
Mijn lessen op het schooltje verlopen heel goed. Ik vind het
heel leuk en de kindjes blijkbaar ook. Na de les zeggen ze af en toe:
"that was fun!". Ik moet wel opletten dat ik hen niet te veel ineens wil
leren. Het zijn tenslotte nog maar kindjes in het eerste en tweede
leerjaar. Ik moet nog wat leren inschatten wat zij al kunnen en kunnen
bijleren en daardoor steek ik redelijk wat tijd in de voorbereidingen
hoor want ik wil het heel creatief doen met veel afwisseling. De
schooldirectrice (die vroeger die lessen gaf), is voorlopig tevreden
over mij.
Morgen vertrekken we naar een stadje, hier 6u vandaan waar
Jaana, Hannes zijn nichtje, vrijwilligerswerk gedaan heeft als
verpleegster in een ziekenhuis. We gaan haar ophalen, daar overnachten,
en op de terugweg, gaan we 2 of 3 dagen rondrijden in een natuurpark.
Als ik bedenk hoeveel wilde dieren we in Zuid-Afrika gezien hebben, en
hoe ons dat geboeid heeft, kijk ik er enorm naar uit!
Voila! Een kleine samenvatting van onze tijd hier! Als je het nog niet door had, we vinden het hier heel leuk!
Het is al een tijdje geleden dat we nog eens iets geschreven hebben hé. Wel, sorry, maar we zijn met vanalles bezig waardoor ik minder aan de blog werk. Hannes werkt hard en zelfs 's avonds moet hij af en toe nog wat werken. In het weekend gaan we af en toe eens bij mensen, of hebben wij bezoek, gaan we ergens eten, is er een activiteit overdag, moeten er nog klusjes in huis gebeuren, ... Ik ben lessen aan het
voorbereiden en wat dingen aan het opzoeken want vanaf vrijdag mag ik
lesgeven in het schooltje hier om de hoek. Ik ga Frans, computerles en
"drama" (toneel, dans, muziek) geven aan kindjes in het eerste en tweede
leerjaar. Elk weekend gaat Hannes ook voetballen. Hij doet mee in de Belgische
voetbalploeg en meestal ga ik mee om te supporteren met de andere vrouwen. Af en toe ga ik nu ook lopen hier in de buurt en als we met de buggy wandelen, bekijkt
iedereen ons zo raar. Blijkbaar begrijpen ze niet waarom we wandelen of
lopen als we een auto hebben.
Het is dus een beetje druk (maar leuk hé) en daarbij hadden we vorige week ook nog eens onverwachts bezoek van vrienden van mijn zus uit Zwitserland. Ik wist dat ze eens zouden komen maar blijkbaar had ik een mail niet ontvangen waarin de datum stond wanneer ze zouden komen. De guesthouse was nog totaal niet in orde maar we hebben het snel redelijk leefbaar gemaakt en zij waren heel tevreden. Van hieruit hebben ze verschillende uitstappen en safari's gedaan dus blijkt Kampala een goede uitvalsbasis te zijn om heel veel te doen. Ik heb hen ook meegenomen om te gaan kickboxen. Voor mij en hen was het de eerste keer. Het was onmiddellijk 2 uren intensief sporten!
Floortje haar kamertje
de keuken in de guesthouse was Hannes zijn werkplek
Vorig weekend zijn we naar de "goatrace" geweest. Dat is te vergelijken met Waregem Koerse. Niet dat ik daar al naartoe geweest ben hoor maar je kan dus ook wedden dat een bepaalde geit de koers zal winnen, iedereen loopt daar in zijn mooiste kleren en met de speciaalste hoeden,... Wat we niet wisten, is dat die geiten echt niet vooruit gaan. Ze moeten opgejaagd worden om verder te lopen. Maar het was wel eens een bezienswaardigheid. Het weer kan hier ook zo snel omslaan. Het is overwegend mooi weer, de zon schijnt en het is warm met een windje. Maar plots kan het beginnen water gieten! En dat hebben we meegemaakt op de goatrace.
Vrijdagavond hebben we ook een soort feestje/vergadering gehouden met het personeel. We wilden graag dat iedereen mekaar eens ziet, en nu we al ons gerief hebben, wilden we dat met hen vieren. We hebben samen het contract overlopen, nog wat afspraken gemaakt, hen met elkaar laten kennismaken en dan hebben we BBQ gehouden. Ze waren enorm in de wolken en vertelden dat als ze vlees eten, ze tot de dag erna hun handen niet wassen omdat ze zo blij zijn en hun handen dan nog de hele nacht kunnen ruiken. Een beetje komisch maar het was wel gezellig!
Er is hier ook altijd vanalles te doen in de omgeving: Kid's green festival waar iedereen in het groen moest gekleed zijn, optredentjes in restaurantjes,...
Vrijdagnamiddag is de container toegekomen! Al de hele dag liep ik rond
zoals een "kieken zonder kop" en om dat te vertalen in het Engels, voor
Assumpta, was het nog des te grappiger! De tuinman was ook in zijn
nopjes want hij zou een hamer krijgen om zijn bedframe te maken.
Assumpta wilde heel graag een stofzuiger, wasmachine, een ladder (want
ze is zo klein en kan niet aan de kasten), en een frigo! We hebben
elkaar allemaal om de beurt beetgenomen: we riepen: heb je de bel
gehoord, of, oh! een vrachtwagen voor de deur,...
Om 13u kwamen ze
toe en brachten ze dat gevaarte op onze oprit! Ze vertelden er doodleuk
bij dat de uitpakkers nog aan het lunchen waren en binnen een uurtje
zouden komen! Aiaiai, nog meer wachten! Assumpta en Hiraly probeerden
door alle spleten in de container te kijken maar het was onmogelijk om
iets te zien! Een uur later kwamen ze met een reuzetang de container
openbreken. Hannes had duidelijk gezegd dat ik goed moest kijken of hij
niet opengebroken was, of de dozen niet open waren... Alles leek in
tact! Jaana, Hannes zijn nichtje, die hier die nacht toegekomen was
met het vliegtuig, dacht enkele dagen vakantie te kunnen nemen bij ons.
Maar neen, ze wilde zich toch nuttig maken en controleerde of alle dozen
die op de lijst stonden, ook effectief in ons huis werden gezet! We
moesten goed aangeven wat waar moest komen en achteraf hebben ze nog de
grootste dingen uit dozen gehaald. Alle andere dozen met borden,
speelgoed, kleren, zouden we zelf wel doen. Het was hier een zootje! Sedert gisteren is eigenlijk alles al redelijk op orde. Onze salon staat er,
we hebben plaats gevonden voor het servies, onze computer is
geïnstalleerd, Floortje heeft een hele mooie kamer,... Kortom, we zijn
geïnstalleerd en heel blij! En daardoor hebben we nu ook al 2 dagen
na elkaar bezoek gehad 's avonds. We kunnen hen nu tenminste een wijn-
of bierglas aanbieden. En oh! wat zijn we blij met al die Belgische
biertjes die jullie op ons afscheidsfeestje verzameld hebben.
Jaana kreeg geen rust en controleerde alle dozen.
Assumpta en Floortje wisten niet wat er gebeurde...
Ik heb het personeel vandaag ook allemaal een vliegenklopper gegeven om de muggen en vliegen dood te slaan. Toen ze "dat ding" zagen, dachten ze dat het diende om tennis mee te spelen en keken ze heel verbaasd. Toen ik uitlegde waarvoor het echt diende, waren ze super blij! Dus, Paavo en Eline, bedankt om ons zo'n grote voorraad te geven hé! Anders verloopt alles verder heel goed! Floortje was vorige week wel ziek maar ze is terug helemaal genezen. Ze had hoge koorts en weende veel maar na een bezoek aan de kinderarts in het ziekenhuis, een check van haar bloed en een test voor malaria, bleek dat het iets viraals was. Haar tandjes komen erdoor (intussen al 2 onderaan en bijna 3 bovenaan) en daardoor had ze waarschijnlijk zo'n hoge koorts. Mijn zoektocht naar vrijwilligerswerk lukt ook goed. Volgende week start ik op het lokale schooltje om Franse les te geven en ik ga via een Nederlandse organisatie helpen om een programma op poten te zetten om kinderen tussen 10 en 16 jaar te leren met de computer te werken.
Als je de
brichtjes van Leen leest, zou je bijna denken dat we hier op vakantie zijn J. Daarom eens een boodschap over
mijn job:
Het
project van BTC waar ik op werk is een project van 5 jaar met een groot bouwcomponent
waar we 4 hogescholen verbouwen en een pedagogische component met nieuwe
lesmethoden voor de leraars. Ik ben ondertussen ook naar Kaliro NTC geweest waarvan
je enkele fotos in bijlage vindt. Daken vallen naar beneden, grootkeuken werkt
op hout, electriciteit is onbestaand en in de internaat liggen de studenten
opeengepakt, kortom veel werk voor de boeg.
Het klaslokaal
De bibliotheek
Het schoolbord
Koken op hout
Ik ben
hier nu een goeie 2,5 maand en als ik het lijstje moet afgaan wat ik hier al
gedaan heb zijn we morgen nog bezig. In theorie ben ik financial and
contracting manager maar noem me gerust in praktijk manusje van alles: We
hebben 2 lokaaltjes gekregen op het ministerie van onderwijs maar zonder
bureaus, computers, internet en zelfs de stopcontacten werkten niet. Dus de
eerste paar weken heb ik me bezig gehouden met onze bureaus te installeren, en
electriciteit en internet op gang te krijgen. Wist je trouwens dat ze hier om
een stopcontact te veranderen de zekeringen niet afzetten maar gewoon een paar
handschoenen dragen. Achteraf stond het haar van de electricien nogal verdacht
veel recht en kwam er wat rook uit zijn oren maar het stopcontact was wel
hersteld. Als je soms denkt geen goeie vakman te vinden in België, wel, hier
zijn ze nog 20 keer schaarser.
De
voorbije tijd hebben we ook gebruikt om contacten te leggen binnen het
ministerie en ook met leveranciers. Alles wat we aankopen moet volgens de
regels van publieke aanbestedingen gaan en dat brengt behoorlijk wat
administratie en moeilijkheden met zich mee, maar goed, ik leer ook vooral veel
bij. De scholen wachten vol ongeduld op de eerste stenen maar die zullen pas
voor 2013 zijn. Als we bouwen zoals 10 jaar geleden in Kampala dan maken we
geen plan maar beginnen direct onze muurtjes te metsen. Het resultaat is
vandaag dat alles door mekaar staat, wegen veel te smal zijn, voetpaden
ontbreken, marktjes een chaos,.... Wij hopen toch op zijn minst een paar
plannen te maken hoe we best kunnen bouwen en hoe we de aangroei van studenten
(20pct per jaar) best kunnen opvangen in de toekomst.
Tot daar
het professionele gedeelte. Ook de privézaakjes regelen neemt heel wat tijd in
beslag: Zowat 40 huizen heb ik bezocht tegen dat ik eindelijk ons nestje
gevonden heb, een rijbewijs halen in Uganda, leren links rijden, 45 dagen nodig
om papieren voor onze privé auto te regelen... Verder moet ook alles geregeld
worden voor de KMO decraene-aesaert, want liefst doen we het allemaal correct
met eerlijke contractjes, een goeie verzekering en gemotiveerd personeel.
Verder zijn we in bijberoep ook met een guest house voor bezoekers begonnen
zelfs al hebben we nog geen meubels. Karlien en Kristof, Martine en
Guido en Mia en Paul zijn al langsgekomen in onze guesthouse en kunnen jullie
vertellen hoe mooi Oeganda is.Dus
allemaal welkom he.
Gisteren ben ik op de craft market gaan meehelpen in een winkeltje om kettingen te maken. Een Oegandese mevrouw, Flores, maakt in haar winkeltje kettingen van bonen. Ze koopt een kilogram bonen op de markt en schildert deze in allerlei kleuren. Ze runt haar winkeltje samen met haar 3 zussen en 1 broer en elk hebben ze hun specialiteit: Flores maakt kettingen, haar ene zus tapijten, haar andere zus minimandjes en haar broer vlecht grote manden. Ik ga zeker nog eens terug en de volgende keer leer ik manden vlechten. Floortje heeft ook super veel plezier gehad want er waren nog 3 kindjes om met haar te spelen. Iedereen van de andere winkeltjes kwam kijken naar de Muzungu-baby. Het was heel leuk om dit te doen en ook om ondertussen eens te kunnen praten met hen. Flores is een alleenstaande moeder waarvan haar man overleden is toen hun kindje 3 jaar was. Vroeger was ze leerkracht maar ze verdiende zodanig weinig dat ze ervoor koos om een eigen winkeltje te openen. Haar zus voedt haar kindje ook alleen op aangezien de vader een Spanjaard is en teruggekeerd is naar Spanje zonder verder zijn verantwoordelijkheid op te nemen. De broer was vroeger chauffeur maar doordat het bedrijf waarvoor hij werkte failliet is, maakt hij nu manden. Op die hele dag hebben ze niets verkocht en vertelden ze me dat ze dus voor vandaag geen geld hadden om eten te kopen, enkel voor de kindjes. Toch leken ze heel gelukkig en op het eerste zicht zou je zeggen dat ze geen zorgen hebben maar door hun verhalen kom je meer te weten.
Vorige week ben ik gaan "solliciteren" in een lokaal schooltje in de buurt (eigenlijk in onze achtertuin want daar hoorde ik de kindjes spelen). Het is een kleuter- en lagere school en ze krijgen les in het Engels. Ze krijgen ook een stukje Franse les, spelenderwijs, waarvoor het hen interessant leek dat ik deze lessen zou geven vanaf september. Eind augustus ga ik terug om wat meer informatie te krijgen. De kleuterklas is vanaf 2 jaar maar Floortje zou af en toe mee mogen, onder begeleiding van een Nanny om daar met de andere kindjes te spelen.
Deze week of volgende week ga ik ook nog met een Nederlandse vrijwilligersorganisatie waarbij ik in mei via Skype gesolliciteerd heb, naar enkele projecten kijken waarbij ze hulp nodig hebben: - Lesgeven op een school voor mensen met een fysische handicap - Organiseren van workshops en campagnes om de positie van jongeren te verbeteren vb. "neen tegen alcohol" - Een project op vlak van onderwijs en gezondheid om bv. in de dorpen rond te gaan met een mobiele bibliotheek, HIV-testen te laten uitvoeren,...
Maandag ben ik met Nieke op een boda-boda-toer geweest. Ik heb haar leren kennen op de Belgische avond en zij is hier op vakantie omdat haar vriend hier enkele maanden werkt. We hadden elk een chauffeur die ons Kampala op een andere manier laten zien heeft. We zijn de hele dag op zwier geweest en zijn onderweg gestopt bij de Bahai-tempel (waarvan er maar 1 per continent is), de sloppenwijken, het Beverly-Hills van Kampala, de Gaddhafi-moskee, de craft-market, het oude taxipark waarbij je niet begrijpt hoe de taxi's er uit geraken, een lokaal restaurantje, het paleis van de koning met daarnaast de folterkamers waar Idi Amin meer dan 300 000 mensen gevangen hield in de jaren '70 en later ook gedood heeft,... Vreselijk, dat zo'n dingen nog niet zo lang geleden nog gebeurden.
Het was heel leuk en ook heel interessant om wat meer over de geschiedenis van Oeganda en Kampala te horen. Daarom hebben mama en papa deze toer later ook gedaan.
Onze chauffeurs
De Bahai-tempel
Nieke aan een lokaal kraampje om te eten
Chiappati-rolex! Lekker hoor!
Zo mochten we de Gaddhafi-moskee binnen
De folterkamers van Idi Amin
De craft-market
Het taxi-park waar je niet begrijpt hoe de taxi's er uit geraken.
Vandaag zijn we op bezoek geweest in Noah's Ark. Mijn papa was op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk voor tandartsen en had die organisatie gevonden. Het is een weeshuis dat opgericht is door 2 Nederlandse mensen 12 jaar geleden. Ze zijn gestart in een huurhuis in Kampala met het aannemen van 1 kindje. Nu hebben ze meer dan 130 kindjes op een enorm domein waar alles super georganiseerd is om hen de beste opvang, medische verzorging en onderwijsmogelijkheden te geven. http://www.nacmu.org/
Dit weekend zijn we terug geweest naar Jinja aan de bron van de Nijl (Kristof zei altijd Ninja). Mijn ouders waren vrijdag toegekomen, Karlien en Kristof zijn de zaterdag toegekomen. Daarom wilden we hen toch laten kennismaken met die mooie plek aan De Nijl en wilden we daar iets speciaals doen. We hebben BBQ gehouden en zijn gaan raften! Ik had dat nog nooit gedaan en we vonden het allemaal super spannend! Het kriebelde bij elke waterversnelling en waterval in mijn buik! We wisten nooit of onze boot zou recht blijven, zou omslaan, en waar wij dan zouden terechtkomen! Daarom bleef het elke keer super spannend. Mama heeft ondertussen op Floortje gepast en had volgens haar normen, ook de tijd van haar leven! Uiteindelijk zijn Karlien en Kristof maar 3 dagen bij ons geweest omdat zij daarna aan hun rondreis in Oeganda begonnen. Die reis was al lang geboekt voordat ze wisten dat wij hierheen zouden komen dus het toerisme begint hier ook hé en er is echt veel te zien!
De tuinman (Hiraly) en Asumpta hebben eten voor mij gemaakt, hun gewone dagelijkse eten. Ze waren super verwonderd dat ik zoiets wil proeven maar het was eigenlijk wel lekker hoor! Ik had alleen wat schrik voor het vlees want dat hadden ze ook op de markt gekocht en dat zat gewoon los in een plastiek zak. Op de markt zit dat soms vol vliegen dus dat kopen wij daar normaal niet maar ik kon het maar eens proberen. Ik ben er niet ziek van geweest. Zij koken bij hen thuis altijd op deze manier. En het was super handig want wij hadden nog geen gas en fornuis in de keuken dus was ik blij dat zij het op hun manier konden doen.
Gisteren hebben we ook een hele namiddag en avond zonder elektriciteit gezeten. Ah, ja, dat is hier ook normaal hé in Afrika! En om 19u is het pikdonker dus moesten we alles met een zaklamp doen. Ah ja, we hebben voor het avontuur in Afrika gekozen hé dus passen we ons aan. Haha!
Enne, gewoon even ter info: Het is mogelijk om reacties te geven op berichtjes hé. Je ziet dat telkens onderaan rechts onder elk berichtje. Zo heb ik ook eens iets te lezen!
Het gekochte eten van op de markt
Hilary fier aan het wachten tot zijn vuur klaar is.
Hier kook Hilary elke dag en doet hij ook zijn afwas
Asumpta helpt ook en Floortje wil alles zien.
Matoke (bananen om te bakken) met groenten en rundsvlees
Zaterdag zijn we verhuisd. Het was een drukke dag. We moesten het huis controleren toen we de sleutel kregen: kijken of het gepoetst was, of de douche werkte, of we warm water hadden, of alle deuren konden afgesloten worden,... Die dag moesten we ook nog een aantal basisdingen kopen: kuisgerief, vuilbakken, waspoeder, kookpotten, borden, bestek,... We zijn ook nog eens naar de "meubelwinkel" geweest om te vragen of ons bed zeker zou geleverd worden. Ze zouden rond 14u komen. Uiteindelijk waren ze hier om 17u. Aiaiai... Op de meubelmarkt heb ik ook nog wat foto's getrokken. Sommigen vroegen zelfs om een foto en waren zo fier toen ze hem dan zelf konden zien. Ik heb beloofd om ze af te drukken en ze dan te brengen. Zo blij dat ze daarmee waren! Ongelooflijk hé.
We hebben ook 3 sollicitanten gehad om bij ons te helpen met het huishouden. Eigenlijk heb ik dat nu nog niet nodig omdat ik nog thuis ben maar iedereen smeekt hier voor werk en iedereen kent wel iemand die werk zoekt. Het zou erg zijn om niemand aan te nemen. Zelfs maandag kwam er nog iemand langs om te vragen of ik geen 2 mensen kon aannemen. Aiaiai... 1 persoon is genoeg. Want we hebben ook nog een tuinman en een nachtwaker. De lonen zijn hier niet zo hoog maar verschillende lage lonen, lopen ook op hé. Sommige meisjes durfden ons niet in de ogen kijken en waren een beetje té onderdanig. Maar we hebben toch een iets assertiever meisje laten starten op maandag. Ze is heel dankbaar dat we haar werk geven want zij betaalt het schoolgeld voor haar broer. Je kan je misschien niet voorstellen wat een "huishoudster" een volledige dag doet hé, want dat kon ik ook niet maar het is hier wel zo dat het huis veel meer moet gedweild worden aangezien het hier ongelooflijk stoffig is. Ik moet Floortje geen witte kleren meer aandoen want ik krijg ze niet meer wit. We hebben ook nog geen wasmachine dus alle was wordt met de hand gedaan. Ze gaat ook naar de markt, maakt eten klaar... voorlopig hebben we nog geen gas dus kunnen we nog niet koken maar morgen misschien wel.
Het is leuk in het nieuwe huis. Het is helemaal gelijkvloers want trappen zouden wat gevaarlijker zijn voor Floortje. Het huis heeft 4 slaapkamers en zelfs nog een apart huisje voor gasten (dat is bij de meeste huizen zo hoor). Het huis heeft ook een grote tuin die veel onderhoud vraagt waardoor de tuinman hier slaapt in zijn eigen "staffquarter". Daar slaapt hij en maakt hij zijn eigen eten klaar op houtskool. Vandaag gaat hij voor mij eens Afrikaans eten klaarmaken. Hij vond het heel raar dat ik dat eens wou proeven en moest daar zo mee lachen maar was tegelijkertijd ook super fier dat ik zijn eten eens wou proeven. Ik ben benieuwd. In onze tuin hebben we mangobomen, een advocadoboom, verschillende bananenplanten maar er is nog maar 1 die gezond is. De andere gaat hij wegdoen en nieuwe planten. Hij gaat ook passievruchten planten en proberen om ananas te kweken.
vlechten van een stoel
waar ze meubels maken! Zie hoe fier die jongen is!
installatie van ons bed
de voorkant van ons huis
alle huizen zijn omheind met prikkeldraad en hebben zo'n poort
Ik ben net een Afrikaanse: geladen
zoals een ezel met rugzak, plastiek zak vol geladen in de hand en baby op de
buik, op slippers, en ongelooflijk zwetend. Zo liep ik daarnet terug van de
supermarkt. Pff... Zo ver dat dat is! Bijna alle brommertjes die mij passeerden,
vroegen of ik een lift wilde want iedereen rijdt daar zomaar mee mee. (dat is een goedkope taxi) Hoe
verleidelijk het ook was voor mijn voeten en een beetje wind, ik heb mij niet
laten vangen. Het is te gevaarlijk met Floortje op een brommer, zelfs voor mij
zonder helm. Hier zijn trouwens ook geen verkeerslichten, laat staan voorrang van rechts, geen verkeersregels dus. Het is gewoon de wet van de grootste en de sterkste wagen.
Gisteren zag ik een vrouw achteraan een brommer zitten die een baby gewoon
vasthield! Amai, ik was er niet goed van! Zo gevaarlijk.
Iedereen is ook in de ban van mijn draagdoek. Ik dacht dat ik zoals hen zou
zijn maar blijkbaar niet. Ze moeten lachen met mij want ze vinden dat dat is
gelijk een dier. De dieren dragen hun kind ook vooraan. En ze begrijpen die doek
niet omdat hij zo ingewikkeld in elkaar zit. Maar ze vinden het wel indrukwekkend. Ik heb dus eens aan een meisje gevraagd hoe zij de kinderen hier dragen en ze heeft het mij voorgetoond.
Dit weekend verhuizen we. Het zal goed zijn om een tuin te hebben zodat ik gemakkelijker buiten kan zitten. Gisteren ben ik nog naar het grote hotel geweest, horend bij de appartementen waar we nu in zitten. Op de foto's op internet zag het er wel veel indrukwekkender uit dan het werkelijk was. Ze waren overal aan het werken dus was het op sommige plaatsen een beetje een bouwwerf en voor de rest ook helemaal verouderd.
Gisterenavond zijn we ook gaan eten in een gezellig restaurantje waar er toch veel expats waren. Er was daar een lokaal optredentje, heel gezellig. Door kindjes leg je ook veel gemakkelijker contact. Zo kwam er gisteren een kindje van 2 jaar bij Floorje. Op die manier heb ik een telefoonnummer gekregen van de mama, een Nederlandse mevrouw, die hier woont en graag eens wou afspreken.
Op 7 mei zijn ze alles komen inpakken om in de container te laden en te versturen met de boot. De container zou ongeveer 6 weken onderweg zijn. Nu blijkt dat hij hier toch nog ver weg vandaan staat en hij nog enkele weken onderweg zal zijn. Daarom blijven we nog enkele dagen langer in het appartement waar we voorlopig nog alle comfort hebben. Dit weekend verhuizen we, naar een leeg huis dus ben ik vandaag toch op zoek gegaan naar een bed, matras en een tafel. Zo kunnen we toch even verder. Ik had mij een iets andere meubelwinkel voorgesteld maar het is toch gelukt om een bed te kiezen. De tafel zal ik dit weekend beslissen samen met Hannes. Vanavond komen er ook 2 wachters op sollicitatie. Haha, precies echt. Maar we moeten wel "guards" aan onze poort hebben 's avonds en 's nachts om enkel de mensen binnen te laten die wij verwachten. Iedereen heeft dat hier.
Vrijdagavond waren we uitgenodigd op de afscheidsreceptie van de ambassadeur van België want hij vertrekt nu naar Burundi. Daar hebben we heel veel mensen leren kennen en het was heel gezellig.
De zaterdag zijn we samen met Benjamin, een ex-collega van Brussels Airlines van Hannes, naar Jinja geweest. Dat ligt hier zo'n 2u vandaan en is prachtig. www.hollandparkuganda.com .
In Jinja logeerden we in een lodge in een super mooi park met een super mooi uitzicht op de Nijl waar we 's avonds buiten naar het VRT-journaal konden kijken.
's Morgens ging Hannes mee op de boot om te vissen maar hebben niet veel gevangen.
Onderweg zagen we wel wat andere beelden van hoe mensen nog steeds leven. Kindjes op bote voetjes op de zandwegen, vrouwen die de was doen in de beek of in een waston voor hun huis, enorm veel brommertjes, putten in de weg, lemen huizen,... Nochtans zagen we ook velden vol met rietsuiker, bananenplanten,... Heel mooi. Oeganda is heel druk in de steden waar alle auto's door elkaar rijden en mekaar de pas afsteken, maar daarbuiten o zo groen en mooi!
Floortje heeft het precies al door dat wanneer er een Oegandese dame komt, dat ze extra aandacht krijgt. Op straat zwaait iedereen naar haar, roept naar haar als "muzungu baby, hello". Haar nieuwe naam is hier Flora want zo herhaalt iedereen "Floor". Ik kan daar nog wel mee leven dus vanaf nu, heet ik haar zo in het bijzijn van Oegandezen. Hier kunnen ze het blijkbaar ook niet verdragen als een baby huilt want dan pakken ze hem direct op. Dus de meisjes die hier in het appartement poetsen, nemen haar direct in hun armen, of halen haar zelfs uit haar bedje, nog voor ik iets kan zeggen. We krijgen ook constant van mensen te horen dat ze anderen weten die werk zoeken als "meid" en of we iemand nodig hebben. En als er dan al meisjes zijn die ergens voor lokale mensen werken, willen ze ook veranderen omdat ze te weinig verdienen. We kunnen er dus zeker niet onderuit om enkele mensen aan te werven, al hebben we er zelf de tijd wel voor om alles te doen. We moeten hier blijkbaar voor werkgelegenheid zorgen.
Vanuit ons appartement kan ik ook zien hoe de plaatselijke carwash werkt. Ze halen water met Jerrycans uit de beek, steken de straat over en wassen zo de auto's van mensen die ondertussen aan het werk zijn.
 "Very Happy"){kind=icon}
Floortje heeft het precies al door dat wanneer er een Oegandese dame komt, dat ze extra aandacht krijgt. Op straat zwaait iedereen naar haar, roept naar haar als "muzungu baby, hello". Haar nieuwe naam is hier Flora want zo herhaalt iedereen "Floor". Ik kan daar nog wel mee leven dus vanaf nu, heet ik haar zo in het bijzijn van Oegandezen. 
