Het is al even geleden dus hoog tijd voor Hannes om nog eens iets te posten op de blog:

Als ik zo de vorige blogberichtjes lees dan denken jullie vast dat wij hier in het paradijs vertoeven. Foto’s van zwembaden, zonnig weer, verjaardagsfeestjes en weekendtripjes naar wildparken. Ik kan alleen maar beamen dat we het hier fantastisch goed stellen! Toch ga ik vandaag eens de kritische jan uithangen en jullie enkele moeilijkheden van de voorbije maanden doorsturen (t'is eens iets anders dan zwembadfoto’s )

1.      De zomervakantie

De zomervakantie in Belgie was fantastisch, echt waar! We zagen met veel plezier onze vrienden en familie terug en ook het overmatig gebruik van de in Uganda ontbrekende zaken als daar zijn: Lekker bier, mossels a volonté, kaas... was echt genieten. Weinigen vermoeden dat onze vakantie ook wel wat stress teweegbracht. Ikzelf had maar een 4tal weken verlof in Belgie en dus moest Kobe goed getimed op de wereld gezet worden. Het begon al met de 5 weken in Uganda zonder Leen en Floor voor de geboorte:  zo’n weekje alleen is tof maar naar het einde begon het te knagen. Op de koop toe kreeg ik zo’n 2 a 3 weken voor de uitgerekende bevallingsdatum nachtmerries van Leen die aan het bevallen was terwijl ik nog in Uganda was . Verder moesten/wilden we ook op die 4 weken alle babybezoek ontvangen, een babyborrel organiseren, alle vrienden ontmoeten, wat in het appartement werken en de jaarlijkse grote kledij- kaas- en ander lekkersshopping doen in Belgie om mee te nemen naar Uganda... alles ging goed OEF!

2.      Het werk

Ik ben heel content op mijn huidige job en ben zeer blij dat BTC me naar Uganda heeft gestuurd. Desalnietemin zal ik eerlijk zijn dat ons project nog maar weinig tastbaar heeft gerealiseerd: alles gaat heel erg traag, zeker op het ministerie van onderwijs waar ik tewerkgesteld ben. Bovendien is de doorsnee Ugandees supersympathiek maar geen kampioen in professionalisme. Openbare aanbestedingen  gaan sowieso al traag maar in Uganda dubbel traag, en laat dat net nu een deel van mijn job zijn. Toch zijn we op de goede weg en zijn al een aantal contracten voor het bouwen van de scholen stilaan concreet aan het worden. Ook op andere vlakken proberen we te verbeteren en te innoveren:  de scholen waar we werken zijn heel enthousiast maar vaak wil of kan het ministerie niet mee. Een dialoog voer je vandaag met persoon X maar morgen met persoon Y en dus moet je verschillende keren weer van 0 beginnen. Afwezigen op vergaderingen en laattijdige verslagen en rapporten zijn ook schering en inslag. Desalnietemin zijn we op de goede weg en zien en werken we voor een mooi eindresultaat over 5 jaar...

3.       De veiligheid

Laat me duidelijk zijn: wij voelen ons perfect veilig in Uganda. Helaas zijn daar wel een aantal asociale maatregelen voor nodig als daar zijn een muur en prikkeldraad rond je huis, 24u op 24 wachters voor je huis en altijd met gesloten deuren autorijden... op het eerste gezicht onaangenaam maar dat raak je wel gewoon. Minder goed nieuws was de aanslag op het shoppingcenter in Kenia, die jullie ook wel in het nieuws gezien hebben. Dit was een directe wraakactie van Al Shabaab (die Somalische tak van Al Qaida) voor de aanwezigheid van Keniaanse troepen in Somalie. En Uganda heeft ook soldaten in Somalie... nog meer dan Kenia heb ik me laten vertellen.  In 2011 zijn er hier al eens 2 grote aanslagen geweest en momenteel is iedereen hier nerveus voor een gelijkaardige aanslag als in Kenia. Zeker Amerikanen zul je momenteel niet in shoppingscentra zien! Niet dat ze dan droog brood en water eten want ze hebben hier hun eigen beveiligde supermarkt maar je gaat dus best niet zomaar eens een dagje shoppen (ocharme Leen ). En als je toch al eens  inkopen moet doen wordt je wagen helemaal binnenste buiten gekeerd en moet je door veiligheidsdetectoren alvorens een appel te kunnen kopen. We laten ons leven er niet door bepalen maar toch kun je het momenteel niet ontwijken. Voor de bezoekers die al een ticket gekocht hebben... zeg vooral je vlucht niet af want het is tegelijk een heel fantastisch land, daarvoor verwijs ik naar de paradijselijke berichten en foto’s die leen al gepost heeft op de blog .

Het is weer lang geleden dat ik hier iets op geschreven heb. Mijn internet werkt de helft van de keren niet, blijft draaien en gaat super traag dus ontzie ik het mij soms om foto's te uploaden op internet. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik het al druk gehad heb:

De eerste week dat ik toegekomen ben, ben ik enkele dagen nadien al gestart met les te geven op de Nederlands/Vlaamse school. Ik ben nu 4 weken bezig en doe het heel graag. Ik heb 6 kindjes maar ze zijn heel enthousiast. Aangezien ik mijn lessen creatief wil houden en het nog zo kleine kindjes zijn (4-6 jaar), vraagt het toch nog veel voorbereidingstijd. Ik geef 2 halve dagen per week les en dan blijft Kobe bij Assumpta. Assumpta is helemaal gek op Kobe en is er heel lief tegen. Ondertussen gaat Floor naar de crèche, hier noemen ze het al "school". In juni weende ze nog elke keer als ik haar afzette maar nu bekijkt ze mij zelfs niet meer en gaat ze direct spelen.
Als ik ze ga ophalen vertelt ze over de kindjes, de zandbak, zwemmen, muziek,... Ik heb echt de indruk dat ze daar veel bijleert en het echt leuk is. Voor haar verjaardag had ze een grote taart (getekend op papier) mee gekregen en hadden alle kindjes een verjaardagstaart getekend. De leerkrachten hebben er wel moeten bij schrijven wat sommige dingen waren vb. candles, cake,... 

Kobe is hier precies ook gelukkig. Hij is echt een gemakkelijk kindje. We hebben hem nog niet veel horen wenen en 's nachts slaapt hij gemakkelijk 8u. Hij kan dus zeker wennen aan het Ugandese klimaat. En Floor is super lief tegen haar broertje. Ze zal niet gaan slapen of weggaan, zonder hem "salut" te zeggen en hem een zoen te geven.

De 2 weken dat Hannes hier al was met Floor voordat ik met Kobe kwam, heeft hij leuke dingen met haar gedaan. Ze zijn samen een weekend gaan kamperen, hebben een huisje gebouwd en hebben ook haar grote bed samen geïnstalleerd. De eerste weken moest ze wel nog wat wennen en viel ze nog liever in slaap naast haar bed dan er in. Nu slaapt ze er wel in en weent ze niet meer, het probleem was dat we haar deur dicht deden en dat wilde ze blijkbaar niet. Maar nu komt ze niet meer uit haar bedje en blijft ze braaf liggen.

Vorig jaar hebben we het niet zo gemerkt maar nu hebben we toch al echt veel regen gehad in "het regenseizoen". Het is nog steeds redelijk warm maar het regent redelijk veel. Ik durf het niet te zeggen tegen Eva en Delbeke want die komen eind deze maand (bij deze ook een test of ze de blog lezen)

Dit weekend was het baby/verjaardagsfeestje voor Kobe en Floor. Het heeft water gegoten en eerst moesten we allemaal binnen zitten maar uiteindelijk is het toch nog goed weer geworden.