Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
27-07-2012
Noah's Ark (weeshuis)
Vandaag zijn we op bezoek geweest in Noah's Ark. Mijn papa was op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk voor tandartsen en had die organisatie gevonden. Het is een weeshuis dat opgericht is door 2 Nederlandse mensen 12 jaar geleden. Ze zijn gestart in een huurhuis in Kampala met het aannemen van 1 kindje. Nu hebben ze meer dan 130 kindjes op een enorm domein waar alles super georganiseerd is om hen de beste opvang, medische verzorging en onderwijsmogelijkheden te geven. http://www.nacmu.org/
Dit weekend zijn we terug geweest naar Jinja aan de bron van de Nijl (Kristof zei altijd Ninja). Mijn ouders waren vrijdag toegekomen, Karlien en Kristof zijn de zaterdag toegekomen. Daarom wilden we hen toch laten kennismaken met die mooie plek aan De Nijl en wilden we daar iets speciaals doen. We hebben BBQ gehouden en zijn gaan raften! Ik had dat nog nooit gedaan en we vonden het allemaal super spannend! Het kriebelde bij elke waterversnelling en waterval in mijn buik! We wisten nooit of onze boot zou recht blijven, zou omslaan, en waar wij dan zouden terechtkomen! Daarom bleef het elke keer super spannend. Mama heeft ondertussen op Floortje gepast en had volgens haar normen, ook de tijd van haar leven! Uiteindelijk zijn Karlien en Kristof maar 3 dagen bij ons geweest omdat zij daarna aan hun rondreis in Oeganda begonnen. Die reis was al lang geboekt voordat ze wisten dat wij hierheen zouden komen dus het toerisme begint hier ook hé en er is echt veel te zien!
De tuinman (Hiraly) en Asumpta hebben eten voor mij gemaakt, hun gewone dagelijkse eten. Ze waren super verwonderd dat ik zoiets wil proeven maar het was eigenlijk wel lekker hoor! Ik had alleen wat schrik voor het vlees want dat hadden ze ook op de markt gekocht en dat zat gewoon los in een plastiek zak. Op de markt zit dat soms vol vliegen dus dat kopen wij daar normaal niet maar ik kon het maar eens proberen. Ik ben er niet ziek van geweest. Zij koken bij hen thuis altijd op deze manier. En het was super handig want wij hadden nog geen gas en fornuis in de keuken dus was ik blij dat zij het op hun manier konden doen.
Gisteren hebben we ook een hele namiddag en avond zonder elektriciteit gezeten. Ah, ja, dat is hier ook normaal hé in Afrika! En om 19u is het pikdonker dus moesten we alles met een zaklamp doen. Ah ja, we hebben voor het avontuur in Afrika gekozen hé dus passen we ons aan. Haha!
Enne, gewoon even ter info: Het is mogelijk om reacties te geven op berichtjes hé. Je ziet dat telkens onderaan rechts onder elk berichtje. Zo heb ik ook eens iets te lezen!
Het gekochte eten van op de markt
Hilary fier aan het wachten tot zijn vuur klaar is.
Hier kook Hilary elke dag en doet hij ook zijn afwas
Asumpta helpt ook en Floortje wil alles zien.
Matoke (bananen om te bakken) met groenten en rundsvlees
Zaterdag zijn we verhuisd. Het was een drukke dag. We moesten het huis controleren toen we de sleutel kregen: kijken of het gepoetst was, of de douche werkte, of we warm water hadden, of alle deuren konden afgesloten worden,... Die dag moesten we ook nog een aantal basisdingen kopen: kuisgerief, vuilbakken, waspoeder, kookpotten, borden, bestek,... We zijn ook nog eens naar de "meubelwinkel" geweest om te vragen of ons bed zeker zou geleverd worden. Ze zouden rond 14u komen. Uiteindelijk waren ze hier om 17u. Aiaiai... Op de meubelmarkt heb ik ook nog wat foto's getrokken. Sommigen vroegen zelfs om een foto en waren zo fier toen ze hem dan zelf konden zien. Ik heb beloofd om ze af te drukken en ze dan te brengen. Zo blij dat ze daarmee waren! Ongelooflijk hé.
We hebben ook 3 sollicitanten gehad om bij ons te helpen met het huishouden. Eigenlijk heb ik dat nu nog niet nodig omdat ik nog thuis ben maar iedereen smeekt hier voor werk en iedereen kent wel iemand die werk zoekt. Het zou erg zijn om niemand aan te nemen. Zelfs maandag kwam er nog iemand langs om te vragen of ik geen 2 mensen kon aannemen. Aiaiai... 1 persoon is genoeg. Want we hebben ook nog een tuinman en een nachtwaker. De lonen zijn hier niet zo hoog maar verschillende lage lonen, lopen ook op hé. Sommige meisjes durfden ons niet in de ogen kijken en waren een beetje té onderdanig. Maar we hebben toch een iets assertiever meisje laten starten op maandag. Ze is heel dankbaar dat we haar werk geven want zij betaalt het schoolgeld voor haar broer. Je kan je misschien niet voorstellen wat een "huishoudster" een volledige dag doet hé, want dat kon ik ook niet maar het is hier wel zo dat het huis veel meer moet gedweild worden aangezien het hier ongelooflijk stoffig is. Ik moet Floortje geen witte kleren meer aandoen want ik krijg ze niet meer wit. We hebben ook nog geen wasmachine dus alle was wordt met de hand gedaan. Ze gaat ook naar de markt, maakt eten klaar... voorlopig hebben we nog geen gas dus kunnen we nog niet koken maar morgen misschien wel.
Het is leuk in het nieuwe huis. Het is helemaal gelijkvloers want trappen zouden wat gevaarlijker zijn voor Floortje. Het huis heeft 4 slaapkamers en zelfs nog een apart huisje voor gasten (dat is bij de meeste huizen zo hoor). Het huis heeft ook een grote tuin die veel onderhoud vraagt waardoor de tuinman hier slaapt in zijn eigen "staffquarter". Daar slaapt hij en maakt hij zijn eigen eten klaar op houtskool. Vandaag gaat hij voor mij eens Afrikaans eten klaarmaken. Hij vond het heel raar dat ik dat eens wou proeven en moest daar zo mee lachen maar was tegelijkertijd ook super fier dat ik zijn eten eens wou proeven. Ik ben benieuwd. In onze tuin hebben we mangobomen, een advocadoboom, verschillende bananenplanten maar er is nog maar 1 die gezond is. De andere gaat hij wegdoen en nieuwe planten. Hij gaat ook passievruchten planten en proberen om ananas te kweken.
vlechten van een stoel
waar ze meubels maken! Zie hoe fier die jongen is!
installatie van ons bed
de voorkant van ons huis
alle huizen zijn omheind met prikkeldraad en hebben zo'n poort
Ik ben net een Afrikaanse: geladen
zoals een ezel met rugzak, plastiek zak vol geladen in de hand en baby op de
buik, op slippers, en ongelooflijk zwetend. Zo liep ik daarnet terug van de
supermarkt. Pff... Zo ver dat dat is! Bijna alle brommertjes die mij passeerden,
vroegen of ik een lift wilde want iedereen rijdt daar zomaar mee mee. (dat is een goedkope taxi) Hoe
verleidelijk het ook was voor mijn voeten en een beetje wind, ik heb mij niet
laten vangen. Het is te gevaarlijk met Floortje op een brommer, zelfs voor mij
zonder helm. Hier zijn trouwens ook geen verkeerslichten, laat staan voorrang van rechts, geen verkeersregels dus. Het is gewoon de wet van de grootste en de sterkste wagen.
Gisteren zag ik een vrouw achteraan een brommer zitten die een baby gewoon
vasthield! Amai, ik was er niet goed van! Zo gevaarlijk.
Iedereen is ook in de ban van mijn draagdoek. Ik dacht dat ik zoals hen zou
zijn maar blijkbaar niet. Ze moeten lachen met mij want ze vinden dat dat is
gelijk een dier. De dieren dragen hun kind ook vooraan. En ze begrijpen die doek
niet omdat hij zo ingewikkeld in elkaar zit. Maar ze vinden het wel indrukwekkend. Ik heb dus eens aan een meisje gevraagd hoe zij de kinderen hier dragen en ze heeft het mij voorgetoond.
Dit weekend verhuizen we. Het zal goed zijn om een tuin te hebben zodat ik gemakkelijker buiten kan zitten. Gisteren ben ik nog naar het grote hotel geweest, horend bij de appartementen waar we nu in zitten. Op de foto's op internet zag het er wel veel indrukwekkender uit dan het werkelijk was. Ze waren overal aan het werken dus was het op sommige plaatsen een beetje een bouwwerf en voor de rest ook helemaal verouderd.
Gisterenavond zijn we ook gaan eten in een gezellig restaurantje waar er toch veel expats waren. Er was daar een lokaal optredentje, heel gezellig. Door kindjes leg je ook veel gemakkelijker contact. Zo kwam er gisteren een kindje van 2 jaar bij Floorje. Op die manier heb ik een telefoonnummer gekregen van de mama, een Nederlandse mevrouw, die hier woont en graag eens wou afspreken.
Op 7 mei zijn ze alles komen inpakken om in de container te laden en te versturen met de boot. De container zou ongeveer 6 weken onderweg zijn. Nu blijkt dat hij hier toch nog ver weg vandaan staat en hij nog enkele weken onderweg zal zijn. Daarom blijven we nog enkele dagen langer in het appartement waar we voorlopig nog alle comfort hebben. Dit weekend verhuizen we, naar een leeg huis dus ben ik vandaag toch op zoek gegaan naar een bed, matras en een tafel. Zo kunnen we toch even verder. Ik had mij een iets andere meubelwinkel voorgesteld maar het is toch gelukt om een bed te kiezen. De tafel zal ik dit weekend beslissen samen met Hannes. Vanavond komen er ook 2 wachters op sollicitatie. Haha, precies echt. Maar we moeten wel "guards" aan onze poort hebben 's avonds en 's nachts om enkel de mensen binnen te laten die wij verwachten. Iedereen heeft dat hier.
Vrijdagavond waren we uitgenodigd op de afscheidsreceptie van de ambassadeur van België want hij vertrekt nu naar Burundi. Daar hebben we heel veel mensen leren kennen en het was heel gezellig.
De zaterdag zijn we samen met Benjamin, een ex-collega van Brussels Airlines van Hannes, naar Jinja geweest. Dat ligt hier zo'n 2u vandaan en is prachtig. www.hollandparkuganda.com .
In Jinja logeerden we in een lodge in een super mooi park met een super mooi uitzicht op de Nijl waar we 's avonds buiten naar het VRT-journaal konden kijken.
's Morgens ging Hannes mee op de boot om te vissen maar hebben niet veel gevangen.
Onderweg zagen we wel wat andere beelden van hoe mensen nog steeds leven. Kindjes op bote voetjes op de zandwegen, vrouwen die de was doen in de beek of in een waston voor hun huis, enorm veel brommertjes, putten in de weg, lemen huizen,... Nochtans zagen we ook velden vol met rietsuiker, bananenplanten,... Heel mooi. Oeganda is heel druk in de steden waar alle auto's door elkaar rijden en mekaar de pas afsteken, maar daarbuiten o zo groen en mooi!
Floortje heeft het precies al door dat wanneer er een Oegandese dame komt, dat ze extra aandacht krijgt. Op straat zwaait iedereen naar haar, roept naar haar als "muzungu baby, hello". Haar nieuwe naam is hier Flora want zo herhaalt iedereen "Floor". Ik kan daar nog wel mee leven dus vanaf nu, heet ik haar zo in het bijzijn van Oegandezen. Hier kunnen ze het blijkbaar ook niet verdragen als een baby huilt want dan pakken ze hem direct op. Dus de meisjes die hier in het appartement poetsen, nemen haar direct in hun armen, of halen haar zelfs uit haar bedje, nog voor ik iets kan zeggen. We krijgen ook constant van mensen te horen dat ze anderen weten die werk zoeken als "meid" en of we iemand nodig hebben. En als er dan al meisjes zijn die ergens voor lokale mensen werken, willen ze ook veranderen omdat ze te weinig verdienen. We kunnen er dus zeker niet onderuit om enkele mensen aan te werven, al hebben we er zelf de tijd wel voor om alles te doen. We moeten hier blijkbaar voor werkgelegenheid zorgen.
Vanuit ons appartement kan ik ook zien hoe de plaatselijke carwash werkt. Ze halen water met Jerrycans uit de beek, steken de straat over en wassen zo de auto's van mensen die ondertussen aan het werk zijn.
Nu begrijp ik waarom Hannes zei dat hij per se een 4x4 wagen wou. De hoofdwegen zijn geasfalteerd maar met reuzeputten en de zijwegen liggen er echt slecht bij. Kijk maar naar de foto's. Deze week ben ik met de taxichauffeur, Joseph, naar de markt geweest. Hannes had mij hem aangeraden omdat het een hele vriendelijke man is, hij zijn standplaats hier in de buurt heeft en niet te veel geld vraagt zoals de meesten hier wel doen. De eerste keer dat ik met hem meereed, moest ik wel wennen aan het feit dat hij tegen Hannes aan de telefoon zei: Yes sir, I picked her up sir, I will arrive then sir.... Alles met "sir", precies alsof wij zo belangrijk zijn. Hij heeft geen Jeep en zijn auto kraakt langs alle kanten maar hij overleeft de putten blijkbaar. Hij heeft met mij op de markt rondgelopen en was heel beschermend, hielp mij onderhandelen en zocht er de mooiste vruchten uit. Ik heb vanalle groenten en fruit gekocht zodat ik toch enkele dagen voortkan, zelfs gebakken sprinkhanen. Mmm, echt lekker hoor. Op zo'n markt komen normaal geen blanken. De meesten gaan naar de supermarkt of laten hun huishoudster/kok naar de markt gaan. Eerlijk gezegd is het niet echt ontspannend hoor want je moet constant opletten, iedereen wil verkopen en je wilt iedereen tevreden stellen. Iedereen was zot van Floortje. Ze wilden haar allemaal aanraken en riepen "baby baby". Toen we terug kwamen in de auto zei Joseph: "I think, everybody wanted to be me" want iemand die met een blanke rondloopt, heeft meer aanzien. Aiaiai...
Floortje en ik zijn gisterenavond toegekomen in Uganda. Hannes stond ons op te wachten en was heel blij om ons na 6 weken terug te zien. Wij ook hoor! Bedankt voor alle lieve kaartjes, sms'jes, mailtjes en steun bij het vertrek! Het is goed gelukt met Floortje op het vliegtuig, al was het niet zo evident. Ze kreeg een babybedje (mandje) maar was zodanig moe dat ze niet wou slapen. Ze wou spelen op die vuile grond waar ze allemaal stukjes serviet en pluisjes vond die ze in haar mondje wou steken. En elke keer ik haar in het bedje probeerde te leggen, weende ze heel kwaad maar door het geluid van het vliegtuig was dat enkel maar te horen door mij en mijn naaste buren.
Toen ik van het vliegtuig afstapte stond er mij iemand op te wachten om mij te helpen met mijn bagage. Ik was opgelucht! Een beetje hulp kon ik wel gebruiken want met 3 grote valiezen, nog handbagage, Floortje, een buggy en een maxi-cosi, is het toch niet evident.
Hier bij Hannes op het appartement is het heel mooi en proper. Floortje heeft goed geslapen in het bedje dat we mogen gebruiken van een collega van Hannes in afwachting dat onze container toekomt. En vanaf 10 juli mogen we in ons huis.
Deze morgen had Hannes verlof genomen, hebben we samen ontbeten op het terras en zijn we samen eens tot aan de supermarkt geweest. Van daaruit is hij dan naar zijn werk vertrokken en heb ik daar eens rondgelopen om te zien wat ze hier allemaal hebben. Het is inderdaad zoals Hannes al gezegd had: ze hebben hier alles! De supermarkt was zo groot zoals bij ons de Carrefour en ook met al dat gerief. Maar dan wel een beetje andere merken dan bij ons en ook lokale dingen om te eten. Floortje en ik hebben een verse fruitcoctail gedronken en daarna ben ik te voet met Floortje in de draagdoek teruggekeerd. Geen probleem voor veiligheid hoor! Ik voelde mij op mijn gemak en Floortje had heel veel om naar te kijken! Ze was heel gelukkig en zwaaide naar iedereen!
Groetjes, Leen
P.S. De schikking van mijn foto's zou beter kunnen maar het lukt voorlopig niet met mijn kleine computer.
Floortje heeft het precies al door dat wanneer er een Oegandese dame komt, dat ze extra aandacht krijgt. Op straat zwaait iedereen naar haar, roept naar haar als "muzungu baby, hello". Haar nieuwe naam is hier Flora want zo herhaalt iedereen "Floor". Ik kan daar nog wel mee leven dus vanaf nu, heet ik haar zo in het bijzijn van Oegandezen. 
