Het was van Puerto Madryn geleden dat we de zee nog hadden gezien; dat was toen de Atlantische Oceaan. Nu zijn we in Huanchaco aan de Noordkust van Peru. Voor de eerste keer in ons beider leven kunnen we de Pacific of Stille Oceaan bewonderen. ´s Ochtends bij het ontwaken in het gezellige hostal Naylamp, hoorde ik geritsel, en dan zag ik de regenhoezen van onze rugzak bewegen. Ik wilde al gaan gillen, want Joachim zat buiten op ons terrasje, toen ik mijnheer of mevrouw de schildpad ontwaarde. Vrijdag kwam Joachim met de boodschap dat her en der op de muren papieren hingen met waarschuwingen over een mogelijke Tsunami die avond. Ik geloofde dat eerst niet, maar inderdaad stond er te lezen dat we tussen 19 en 21 uur best hogerop moesten klimmen. Het is verschrikkelijk wat er in Japan is gebeurd, maar gelukkig is het hier bij grote golven gebleven. In de nabije omgeving liggen twee archeologische sites van belang van twee pré-Incabeschavingen: Huaces del Sol y de la Luna en Chan Chan. De eerste werd opgetrokken tijdens de beschaving van de Mochica (2de tot 8ste eeuw).Om natuurrampen af te wenden (zie hierboven) werd er regelmatig een frisse krijger onthoofd en geofferd aan de Berggod, die toen vereerd werd. Diens gelaatstrekken verraden, zoals je ziet (foto), een slecht karakter. Chan Chan was de hoofdstad van de Chimú, die hun hoogtepunt kenden tussen de 12de en 15de eeuw. In die tijd werd de cultus van de Zon en de Maan beleden en had de Berggod afgedaan.
