In Villa la Angostura aan het Nahuel Huapí meer heeft het 36 uur aan een stuk pijpestelen geregend zodat we daar niet veel anders hebben kunnen doen dan Irish Coffee drinken en délicieuse taart eten. Daarnaast zaten we bang afwachtend of onze tent het wel zou trekken; gelukkig heeft die ons niet in de steek gelaten. Via de Camino de Siete Lagos voerde de busrit ons naar San Martín de los Andes. Voor de zekerheid kozen we daar voor de formule van een hostal. Voor de eerste keer in mijn leven sliep ik in een dormitorio (slaapzaal) met vreemde mensen, maar dankzij Cecilia en Sébastian is dat goed bevallen. De babbelgrage Sébastian heeft ons geïnstrueerd in de Argentijnse politiek. Hij hoopt dat Latijns-Amerika zich in de toekomst kan verenigen zoals de Europese Unie. En uit respect voor Sébastian vragen wij jullie om in het vervolg te spreken over de Malvinas in plaats van over de Falkland eilanden. Vanuit het hostal werd een excursie georganiseerd naar het Parque Nacional Lanín; en zo mochten we deze perfect konische vulkaan, de Lanín, van alle kanten bewonderen. We bezochten het stadje Junín de los Andes, waarbij ons vooral de kerk is bijgebleven waar de kerkdienst gezamelijk met katholieken en Mapuché indianen gevierd wordt. De ramen van de kerk tonen zowel het katholieke kruis, als de blaadjes van de boom die de indianen vuur schonk. De Jezusfiguur op het kruisbeeld boven het altaar is een indiaan. We waren ook te gast in een Mapuché dorpje, alwaar we getuige waren van de artisanale talenten van deze mensen. Een lange busrit bracht ons in het zonnige Mendoza, alwaar we morgen de wijnroute met de fiets langs de bodega´s gaan doen: proost!
Een speciaal woordje voor ons nichtje Johanna, die vandaag acht jaar wordt: Feliz cumpleaños!
Gisteravond hebben we fantastisch lekker gegeten met een aangepast wijntje erbij (Syrah San Diego 2006) in Tinto Bistro. We hebben kort geconverseerd in het Nederlands en de hand geschud van de eigenaar van de zaak en niemand minder dan de broer van Maxima Zorreguieta, jullie goedlachse kroonprinses. Het spijt ons dat we in short en loopbroek moesten verschijnen, maar we hebben nu éénmaal geen kostuum en cocktailjurk in onze rugzak zitten.
Zaterdag hebben we vanuit Puerto Madryn het land doorkruist van Oost naar West, waarna we toekwamen in Esquel. Vandaaruit hebben we het nationaal park Los Alerces bezocht. In tegenstelling tot hoger in Argentinië is het hier koud en de wind doet te goed zijn best. Zo werd één van de wandelingen, die we daar gedaan hebben (16 km), geschat op 4 à 5 uur en wij deden er, gejaagd door de wind, 2 uur 15 minuten over. Tevoren hadden we ons moeten registreren, maar we hadden niet begrepen dat we ons ook uit moesten registreren na de wandelingen. Zodoende werden we vanochtend in ons hostal gewekt door een zeer attente politie-agent, die ons opgelucht in levende lijve aantrof. We zijn nu net gearriveerd in Villa La Angustura, te midden van het Lake District. Geniet van de foto´s. Bij deze willen wij jullie laten weten dat wij genieten van jullie fijne reacties. Het is dan best moeilijk om niet te reageren op wat jullie schrijven, maar ik begrijp van Joachim dat dat niet de bedoeling is van een blog.
