De verloren pomptijd veroorzaakt verder in het traject vertraging want ondertussen trekt het spitsuur op gang. Ze bijt op haar tong. Als de gps vertelt dat je vijf uur nodig hebt om ergens te komen, als je hotel wil dat je voor tien uur incheckt, waarom zou je dan vijf uur en een half op voorhand vertrekken?

Uiteindelijk kunnen ze lekker doorrijden niettegenstaande de regen. Op bestemming zou het zonnetje vrolijk schijnen en de temperatuur zou oplopen tot tweede helft twintig graden. Het zal hard moeten veranderen.

Een uurtje voor aankomst krijgen de gps van de Duitse auto in Duitsland, en die van haar een conflict. Het resultaat is een verschil in aankomsttijd van ruim een half uur, en die van haar wint. Ze is bijdehand genoeg om de finale beslissing aan de chauffeur te laten en die gaat voor de snelste weg.

GPS leidt langs bochtige straatjes door een heuvelachtig landschap. Wat jammer dat ze hier niet overdag zijn langsgekomen om wat tijd op te maken en te genieten van de omgeving.
De GPS in de Duitse wagen herrekent constant en is er nu ook achter dat er een snellere weg bestaat. Toch blijft het verschil in aankomst oplopen tot een klein half uur, terwijl de afstand ondertussen beperkt is tot vijftig kilometer. Ze heeft binnenpretjes. Haar toestelletje van honderd euro laat de duurbetaalde Duitse collega een poepje ruiken.

Om half tien zijn ze het roerend eens dat we de incheck van het hotel halen. De beloning mag er zijn. Krijgen ze zo maar een suite kamer aangeboden. Salon met zitruimte voor een tiental personen, een bureau met voldoende ruimte en een tv in de zit- en slaapkamer. De badkamer heeft een bad, lekker relaxen. De Duitse bedden zijn van een superieure kwaliteit. Dat wordt heerlijk slapen.

Ook op het ontbijt is niet bezuinigd, heerlijk volledig. Als ze dan toch kritiek mag geven is het op de koffie, hoe krijgen ze hem zo slapjes?

De wederhelft loopt naar zijn meeting, terwijl hij de rest van de dag labeurt, gaat zij op ontdekking in Baden Baden. Er is een groenten- bloemenmarkt ongeveer voor de deur van het hotel. Ze kan het niet laten om de sfeer eventjes op te snuiven. De tendens...... asperges, asperges, asperges ; aardbeien, aardbeien, aardbeien.

In de Sophienstrasse is het Fabergé museum. Als het blinkt wil ze haar neus er tegensteken. Het museum lost zijn belofte niet in. Het is te duur voor wat ze te zien krijgt. De dames die aan de kassa werken en voor de beveiliging instaan proberen het goed te maken door ontzettend vriendelijk zijn en het verschaffen van informatie aan de glazen kastjes waar bijna geen eieren te vinden zijn, het visitekaartje van Fabergé.

Bij Escada ziet ze een beeld van een jurk. Tja voor tweeduizendtweehonderd euro mag het al iets hebben.

Ze besluit dat de Lange Strasse meer haar buurt is en op weg naar het casino hebben ze ook nog wel een paar leuke kiosken.

Als de voeten de moed verliezen haalt ze haar tekenspullen en gaat in het park wat zitten tekenen. Komen er van die halve zolen naast haar zitten murmelen dat het er toch wel op trekt.  Ze zit in het eerste jaar academie. Allang blij dat ze haar krijtje kan vasthouden.

Resultaat van dit initiatief zijn smerige handen en haar broek heeft ook al betere tijden gekend.

Gelukkig heeft ze voldoende reservekleren bij.

Voor ze samen in het restaurant van het hotel aan de asperges gaan, maken ze nog een wandeling langs het water tussen de bomen die hun volle bloesempracht showen.

Het zal haar toch niet overkomen dat ze een stad verlaat zonder souvenirs? Gelukkig heeft ze een zilveren stier en beer zien staan. Daar zoeken ze al even naar en ze krijgt zowaar officieel toestemming ze te halen.

Deel één van de uitstap wordt bij een Indiër afgesloten met palak paneer, hun geweldige spinaziegerecht met roomkaas.

Ze installeren zich in de lichtgrijze mobiel en zetten de optie snelwegen af. Het prachtige weer en natuur tussen de bergen vragen om straatjes die uitnodigen om rond te kijken en te genieten. De volgende bestemming is drie uur verderop. Vandaag vertrekken ze op tijd.