Vandaag 1 maart 09 heb ik op de radio gehoord dat de natuur met zijn ontwikkeling 6 weken later is dan het voorgaande jaar. Dit gelet op groei en bloei van o.a. Speenkruid en de Sleedoorn.
Wij hebben dan ook een mooi natuurijs periodeachter de rug! Het is op eind dec. 2008begonnenen heeft doorgezet tot en met januari 2009.Als eerst hebben we geschaatst op een vennetje in het landgoed Twickel. Ook de natuurijsbanen gingen al open.Met daarna diverse keren in de Noordwesthoek van Overijssel .
In het algemeen heeft het in het zuiden van ons land meer gevroren dan in noord Ned. Vandaar ook dat er in Friesland geen toertochten zijn georganiseerd. Dit nog wel in de Noordwesthoek.
Op 29 dec -08hebben wij in Delden geschaatst. Er waren een dag eerder ook al mensen geweest. ZieBijlage
In de Noordwest hoek zijn we op 31 dec /08geweest.Begonnen op deArembergergracht.Zie Bijlage.
Als laatste keer hier op 11 jan. 09.Er waren toen al enkele toertochten gehouden. Ook op deze dag.Het was niet de bedoeling dat we hiermee gingen doen, maar we kwamen wel op een deel van een route. Dit betekende een grote drukte! We zijn in Blokzijl gestart. Veel robbelig ijs, omdat er in de tussen liggende periode een beetje natte sneeuw op het ijs was gevallen. Ook hiervan zie Bijlages.
Na jaren van voorbereiding gingen we dan eindelijk de grote reis beginnen. Dit voorbereiden hield in dat er vele fietstochten gezamenlijk werden verreden. Op de Veluwe en in Twente.
Ook hield dit in, dat in zo'n lange periode van voorbereiding er één en ander in een samenleving kan veranderen; zo ook is de samenstelling van de groep door helaas verdrietige omstandigheden verkleind geworden.
Al deze mensen wil ik toch vragen om dit verhaal te lezen, want wij zijn jullie niet vergeten al lijkt dat in deze 'snelle' tijd het er erg veel op. Veel sterkte.
Met een vaste groep,( waarvan de meesten al enkele jaren met een fietsbus naar Spanje waren gegaan, onder leiding van
Joop Ravers), gingen we nu naar Indonesië. En... met een boekje 'Indonesisch onderweg.'
Vertrek vanaf Schiphol, met een Boeiing 747 van de K.L.M. 837 "Doebai",via een tussen landing in Singapore, ( waar we de orchideeën hebben we bewonderd in de hal) kwamen we op 24 september 1993 in Jakarta aan. Een stad met 16 miljoen inwoners. Hier werden we opgewacht door de Indonesische vrienden. Ze stonden bij de uitgang naar ons te zwaaien. De passage bij de douane verliep snel en vlekkeloos.
Zo, stonden we ineens in het warme Jakarta, met een kakofonie aan geluid, veroorzaakt door het steeds claxonnerend auto verkeer. In een draf de verkeers zebra overgestoken. Lettend op het drukke links rijdend verkeer! De bagage in de busjes geladen, met de fiets dozen en toen op weg naar Bogor. Onze eerste overnachtings plaats. Onderweg een enorme belevenis om al het wriemelend verkeer te aanschouwen.
Aangekomen in Bogor bij hotel "New.Mirah", werden onze kamers aangewezen. Eerst dus maar de spullen opbergen. Het hotel gaf op mij een'geheimzinnige' indruk; het was er schemerig, met veel planten groei bij de entree en op de binnen plaats.
Omdat het nog even duurde alvorens we konden gaan eten, hebben wij ons eerst ter ruste gelegd....! Plotseling schrok ik wakker, waar was ik nou en wat was er aan de hand? Had het te maken methet geheimzinnig gebeuren,zoals ook Multatuli over'de Oost'omschreef? Het bleek dat Hannie Vos bij onze bedden stond en een poging deed om mij wakker te maken, ik was in een hele diepe slaap verzonken. Wij konden aan tafel.
Voor de eerste keer in dit warme land. Dus zoals we het ons ingeprent hadden, opletten wat je eet, niet te koud drinken!
Er was thee en ook 'Bintang'bier. Toch maar van dit laatste besteld, een grote fles. Het was een goede maaltijd.
In de loop van de avond nog even bij het hotel rond gekeken en mettertijd onze kamer opgezocht. De groep sliep op de kamers 102 t/m 105 , dit was goed om te weten, omdat de volgende dag een ieder gewekt moest worden om 7.30 uur. Jannie had een reiswekkertje. (Naar later bleek was dit overbodig omdat onze gids Yanton alles perfect regelde.) Onze kamer was aan een binnen plaats gelegen bij de entree van het hotel.
Na een paar uur op bed te hebben gelegen kreeg ik het steeds warmer en warmer....Ook hoorde ik steeds mensen praten bij de bali van het hotel. Wanneer zou het daar eens stil zijn?
Riki Draayer had een verhaal verteld, dat het gebruik van de Malaria tabletten wel eens aanleiding kon geven tot hallucinaties, dus je raakt dan een beetje gestoord. Een ander bijzonder gevoel dat ik er ook nog bij kreeg was hoofdpijn, dat gevoel ken ik eigenlijk niet. Toen zei ik tegen mezelf" Harm je mankeert niets, dit rare gevoel komt vast vanwege de Malaria tabletten. " Inmiddels was Jannie ook wakker, want die kon ook de slaap niet vatten. Zij had een aspirientje voor mij. Ook dat gaf mij geen rust. Ten lange leste ben van bed gegaan en gaan lezen op de binnenplaats. Er was bijna geen mens meer. Gelezen heb ik over Indonesië: Waar ook de nachten nog warm zijn. Uit eindelijk kwam er een enigszins slaperig gevoel. Zou dit nu de beruchte yetlack zijn geweest?
25 september : 7.30 uur wakker gemaakt;8.30 uur ontbijt;8.30 uur vertrek. Met de busjes naar de planten tuin in Bogor. Eén van de grootste botanische tuinen van de wereld. Bij aankomst werden we bijna overvallen door mensen die hun koopwaar aan boden. Het kost dan wel enige moeite om niets te kopen. De handelaren hadden geluk, er was liefhebberij voor zilverwerk.
( echt zilver?)
Na aankoop van de entree bewijzen konden wij naar binnen en hebben onder leiding van een Nederlands sprekende gids de tuin bezichtigd. De'sporen' uit het Nederlandse koloniale tijdperk is daar nog goed herkenbaar. Dit ondermeer uit de aanwezige begraafplaats waar voormalige gouverneurs begraven zijn.(van Heutz e.a.) Ook kwamen we achter het voormalige Gouvernements huis ( "Buitenzorg")langs, waar oud president Sukarno ook in heeft gewoond.
Dat het in de genoemde tijd onder de landbouw hogeschool van Wageningen
ressorteerde was zichtbaar aan een naambordje en ook onze kromlopende gids vertelde erover. Ondanks zijn toch wel langdurige gewenning in de tropen zon leidde hij ons langs vele schaduw plekjes door de tuin. Opmerkelijk in de tuin is de aanwezigheid van zgn. Vliegende-honden. Deze beesten lijken op vleermuizen en hebben een vleugel spanwijdte van 100 cm. Het zijn nachtdieren en vliegen dan ook s'nachts uit om zich te goed te doen aan het fruit uit de omgeving. Bij daglicht keren ze weer terug om zich dan in een top van een boom op te houden. Het eten van het fruit was erg schadelijk ,zo vertelde onze gids, voor de eigenaars.
Na een wandeling van twee uur waren we bij de in / uitgang. Hier werden we door onze begeleiders opgewacht met flessen water en bananen, waarvan wij in de komende periode ruim in werden voorzien. Het was inmiddels 11.00 uur. De gids van de tuin behoefde geen fooi te hebben zei Yanton, want hij had al met hem afgerekend. Maar de gids maakte wel kenbaar dat een gift nog wel welkom was.
Buiten de tuin werden we weer belaagd door de verkopers. Maar snel de busjes in. Vervolgens naar Bandung.
In Bandung , waar ook een miljoen mensen wonen, was het ook een enorme verkeers drukte. Het was een lange weg te gaan.
Overal langs de straat werd er handel gedreven. Langs en komende in onze richting, één verkeersmassa. Gemotoriseerd met rokende uitlaat. Daar in de stad en langs de wegen, vele Becaks. Aan de verlichting van de diverse voertuigen ontbreekt nogal wat!
Wij zijn de Puncacpas over gekomen. Dit gebied staat bekend om zijn thee plantages en mooie uitzichten. En in de koloniale tijdperk diende het als een koelere woonoord. Inderdaad hebben we ook de thee pluksters gezien, nog wel zingend. Onder grote hoeden en 'verpakt' in veel kleren. Overal op de hellingen de thee struiken in een groene massa. Nog even gestopt om vanuit de auto een plaatje te maken.
Om ca.13.00 uur waren we in Ciranjanjong; hier kregen we een lunch. En weer verder...naar Bandung.
Hier hadden we een luxe hotel. Het fameuze "Savoy Homann" hotel; mooie kamers,binnentuin en een zwembad. Het hotel dateert uit de jaren '20 / '30 , het koloniale tijdperk.
Het zwemmen geeft een heerlijke verkoeling. Zonnebaden is er niet bij, want de kans op verbranding is onder de hete zon groot.
s'Avonds werd er door de organisatie tassen en wielershirts uitgereikt, onder andere de bekende Java /Bali shirt van' Le Champinon'en de rode 'Djarum Super'. Wat we eerst niet wisten; we maakten reclame voor een sigaretten merk. Er was een klein orkestje aanwezig welke ook enkele Nederlandse liedjes ten gehore bracht. s'Morgens een fantastisch
Vertrek om 9.00 uur. Cipanas is een gebied,dus geen plaats.
Vanuit Bandung moesten we door zéér druk verkeer. Overal langs de drukke weg kleine bedrijfjes.
De route was eerst vlak, niet zo fraai, later heuvelachtig.Een eerste stop hadden wij na 15 km. Hier is door diverse mensen een Wajang pop gekocht. Goed op letten bij het oversteken van de weg, want het was een enorme drukte !!!.
Na enkele klimmetjes hadden we weer een stop. Hier hadden we belangstelling van de bevolking. Hier heb ik een dia gemaakt; het was de bedoeling om hier een groepje kinderen te fotograferen. Maar van de overkant van de weg kwamen volwassenen aan rennen. Wilden er ook bij op. Vroegen mij om sigaretten. Eigenlijk niet zo verwonderlijk omdat we kleding droegen met een opschrift van een sigaretten merk: " Djarum Super."
Deze rood gekleurde wielertruien werd ons gevraagd om ze te dragen met het oog op de reclame van tabak - en van de Bandungse krant:" Pikirian Rakyat ". Enkelen van ons zijn op deze tocht ook gefotografeerddoor een fotograaf van dit blad. Duidelijk herkenbaar: Hannie Vos, Joke v. Lieshout, en Rikie Draayer. ( Waarschijnlijk had de fotograaf een oog voor blonde dames). Een artikel staat op de voorpagina d.d. 29 september 1993.
Na verloop van tijd werd de route weer hervat. Dit ging in een afdaling. Erg gevaarlijk, omdat stukken asfalt in het wegdek was weggesnedenen de rest zéér hobbelig was. Er werd hiervoor geen enkele waarschuwing b.v. middels borden gegeven.
Onder weg nog gestopt bij een dessa waar karbouwen (koeien)liepen. We hebben we ons hier op het land gewaagd om deze beesten van wat dichterbij te bezien.
Het laatste deel van de route was zeer fraai. Het was een smalle asfaltweg, tussen rijstvelden met op de achter grond een gezicht op een laag gebergte.(vulkanisch)
De aankomst bij het hotel was iets om nooit te vergeten. Het "Sumber Alam Motel". Appartementen / gebouwen op palen. Voor elk echtpaar een afzonderlijk huisje. Speels gesitueerd. Met elkaar verbonden door loopsteigers. (Hierop te lopen op blote voeten ging echt niet, te heet!). Op de achtergrond was een zwembad gelegen, met echt warm water, wat uit het vulkanisch gebergte kwam.
Voor we daar intrek in konden nemen moesten we eerst ons welkoms drankje nuttigen; kokosmelk uit een doorgekloven vrucht.
De warmwater voorziening in de huisjes kwam van de zelfde oorsprong gelijk het water van het zwembad. Als was gelegenheid hadden we een Mandikamer ( dus een bak met water en een schep),overigens wel zeer netjes! Alleen ben ik, in tegenstelling tot het fietsen
sen, hier ernstig in gevallen. Steil achterover, met de rug op een muurtje van de mandibak!Na, bij gekomen te zijn ben ik gaan zwemmen in het zwembad. Dit had een heilzame werking op mijn rug letsel.
Voor de nachtelijke rust hadden wij besloten om onze meegebrachte klamboe aan te brengen. Wie weet hoeveel vliegend en of lopend ongedierte wij bij dit water zouden meemaken? Dit alles viel 100% mee, geen hinder van muggen gehad. Wel liep hier wel weer een soort hagedis langs de wanden of aan het plafond; stel dat het beestje eens naar beneden viel! Dus toch maar onder de klamboe.
De bediening was ook hier goed. Ontbijt bij t'huisje. Altijd door twee personen gebracht. "Een drager en een afzetter".
Al fietsend naar dit oord hadden we gezelschap van een Javaan, lid van de Bandungse fietsclub. Hij heet Deddie, een Islamiet. Op uitnodiging van hem zijn we bij hem op de thee geweest. Met z'n allen in de bus; hij op de fiets ons voorgaand.
De woonkamer was een eenvoudig lokaal met een bank en iets aan de wand. Hij vertelde ons dat hij iets deed in de handel met bananen. Opbakken en langs de weg verkopen in z'n karretje,zoals je er zo velen ziet,met diverse etenswaren. Ook werden we voorgesteld aan zijn gezin; zijn vrouw mocht ook even in de deur kijken, met zijn dochtertjes.
Vervolgen was Deddie onze gids in de Dessa, welke gelegen is tegenover ons hotel. Als waar een onvergetelijke wandeling. Met onvoorstelbare situaties,zo eenvoudig als mensen wonen-leven en werken. Op veel plekjes zie je rook, hier wordt het huisvuil van de eigenhuishouding verbrand. Open lucht Mandi- kamers. Een omwanding van vlechtwerk met stromend water afkomstig van hoger gelegen gebied. Waar we liepen was veel water met er tussen door akker wallen, waar we over liepen. Daarop kokospalmen. We kwamen voorbij een tabaks drogerij in de openlucht en een heel kleine Moskee. Deze werd gebruikt om tijdens het werken te kunnen voldoen aan de vele gebedsdiensten(4x p.d.) Later kwamen we bij een grotere, voor de belangrijkere erediensten.
27 september.Van Garut naar Ciamis.
Vertrek om 7.30 uur en aankomst om 15.30 uur. Hotel "Budi Famili".
Na ongeveer twee uur onderweg te zijn geweest had Yanton een excursie georganiseerd naar een snoepjes fabriek. We werden ontvangen door de directie. Het was inmiddels al
lekker warm. Als grondstof diende de kokosnoot en een of ander caramel achtig stroperig materie. Het produktie proces zou uiterst hygiënisch plaats vinden. In de kokos verwerkend gedeelte was het soms gebruikelijk om met handen te wringen in het materiaal. Met grote schep te roeren in een mengkom. Op de verpakkings afdeling waren alleen veel vrouwen werkzaam dicht opeen. Hier werd in blokjes gesneden en inpakwerk gedaan.
Buiten achter werden de kokosnoten doormidden gehakt.
Na de excursie werden we uitgenodigd voor een drankje en het proeven van het produkt. "Dodol Garut". Een folder kregen we ook mee waar ook een stuk Nederlandse tekst in is verwerkt.
Vervolg van de route was zeer fraai tussen rijst velden. Onderweg kregen we een lunch van de organisatie. Ook werden we onder weg door onze begeleiding rijkelijk voorzien van bananen en water(uit flessen). Dat gold overigens voor alle tochten!
Bezoek aan een de kampong NAGA.
Untuk pembanbangunan desa neglasari kecamatan salawu Kab.
DT 2 Tasikmalaya. Speda Motor RP. 250. ( Nog geen vertaling.)
We moesten op een bepaald moment de fietsen op een parkeerplaatsje aan de kant zetten. De verzorgers bleven achter bij de fietsen en wij gingen aan de wandel. Dit steeds, als we gingen stappen, een fles water meenemen.
Om hier te komen moesten we een lange trap af. Vanaf hier een fantastisch gezicht op de Kampong. Riviertje, kokospalmen en de huisjes dicht opeen. Bezoek gebracht in een woning waar we thee samen met de bewoonster hebben gedronken. En het nuttigen van een zgn. aardappelvrucht.Nadat onze gastvrouw de mieren er af had geveegd konden we het beproeven.Het is een langgerekte vrucht met een meelderige smaak.( In het maand blad van de KNMTP no 11 - 1994, staat een beschrijving van deze tropische wortelknol. Helemaal geen familie van onze aardappel. )
Een zéér indrukwekkende wandeling door het dorpje. Hutjes dicht opeen, geeft op deze manier veel schaduw. Kom je ernaast dan voel jede zon. Ook hier een stromend riviertje voor de watervoorziening en om de behoeften via de mandibak te latenafvoeren/verdwijnen!.
Het gebruik van de bak, door een lid van onze groep is door Jaap Vos op de video vastgelegd.
Op de grens van West- en Centraal- Java. Een vissers plaats.
Gelegen op een landtong met aan het eind een natuurreservaat op een schiereilandje. Een van de weinige plekken aan de zuidkust waar veilig gezwommen kan worden.
Onderweg een tamelijk vlakke route. Langs de randen van de weg en verder in het landschap veel kokospalmen. Al rijdend vanaf de fiets enkele dia's gemaakt. Na aankomst uitpakken enz.,is Jannie een wandeling gaan maken op het strand. Ik heb me ter ruste gelegd op het gras. Gras? Het voelde aan als stekels. Dus prettig liggen was het niet. Ook hier bleef ik niet lang alleen, al gauw werd me koopwaar aangeboden.
De rijweg,laatste deel van deze route,heb ik nog in beeld als een brede straat in het eind overgaand, ombuigend naar het hotel, als een smal gedeelte.
Het is een prachtig gelegen strand hotel met zwembad.Het "Suraya Beach Hotel" .De maaltijden onder een terrasachtige gedeelte, met gezicht - op afstand - op de zee!!.
29 September.Woensdag.Was een zgn.vrije dag.
Het werd wel een drukke dag. Voor de middag hebben we een bezoek gebracht aan wat nog een restant van het oorspronkelijk oerwoud moest zijn. Onder leiding van een gids. Het oerwoud kwam bij mij over als een groot park van ca.500 ha. Het was door sneden met asfalt paden. Daar tussen door sluiproutes. Apen en een vliegende eekhoorn gezien. Verder viel het mij tegen, mede doordat ik in mijn fantasieën er een andere voorstelling van had gemaakt.
We kwamen hier via kronkelweggetjes, naar strand oostzijde.
Langs vissers. De aanwezige vrouwen mochten de vis uitzoeken uit de meegeviste rotzooi en vervolgens betalen. Niet voldoende? Dan geen vis.
s'Middags hebben we een bezoek gebracht aan de zgn."Green Canyon". Met een auto van het hotel. Een ritje van 45 min. Hier hebben we een boottochtje gemaakt in gemotoriseerde prauwen. Op het eindpunt moesten we uit de boten om verder te gaan over de rotsen, al klauterend en deels zwemmmend. Tussen de rotsen door stroomopwaarts in de echte canyon. De begeleiders wilden steeds verder om een waterval te laten zien, maar op een bepaald moment was het ons vergenoeg. Vervolgens de terug reis aanvaard. Dit ging me niet gemakkelijk af, want het met de stroom mee zwemmen, was door de sterke stroming niet makkelijk vanwege het tegen de rotsen aan kunnen komen.
Het was fantastisch!!
Terug bij het vertrek punt werd ons weer echte klappermelk aangeboden. Ook een slang werd ons getoond,waar toch eigenlijk enigszins sadistisch mee om werd gegaan. De terugreis over mooie smalle wegen, weer naar ons hotel.
Van Pagandaran naar Cilacap. Vertrek 7.30 uur en aankomst om 13.30 uur. Hotel "Mutiara Cilacap". Dit was voor 'Le Champion' een nieuwe route. De route voerde ons over een deels slechte asfalt weg met nogal wat gaten, maar een rustige weg. We kwa-men o.a. voorbij een stenen bakkerij. Waar alles in handwerk werd uitgevoerd. Ook hier vele vrouwen op het land bezig. De klei werd met de hand in vormen gedaan en vervolgens te drogen gelegd. Het bakken gebeurde door middel van takke bossen,onder een schamel dakje.
Het was in deze streek,zo vertelde Yanton,waar veel communisten woonden. Ook zou hier een Generaal omgebracht zijn. Nu nog onder militaire contrôle.
Irrigatie kanalen bovengronds waren ook te zien. Veel water stond er niet in, omdat we in een erg droge tijd hier waren.
Voor de tweede keer op deze trip kreeg ik een lekke band. Geen kans om het zelf te verhelpen, want Sukiman en Orzon waren er 'als de kippen'bij om het te verhelpen.
Ergens op de route kreeg iemand anders een lekke band. Het achterste deel van de groep greep deze gelegenheid aan om wat verkoeling te zoeken in de schaduw van bomen, ook hier een plaatje van gemaakt!
Op deze plek waren wegwerkers bezig. Het is dan leuk om zo'n groep op de plaat vast te leggen en dan ongemerkt. Dit laatste lukt bijna nooit en nu ook niet. Van een afstand kwamen er al enkele mensen aanlopen die er ook bij op wilden. Ik heb ze duidelijk gemaakt dat het goed was, maar dan moest het wel in werkhouding.
Geluncht hebben we in een bosrand van aanplant teakhout.Tjatti bomen. Zelf de broodjes op smeren in de berm. In het bos was een moeder,oma met twee kinderen bezig met het bijeen rapen van hout, voor het maken van takke bossen. De kinderen kwamen net uit het bos. Een schrijnend gezicht,met moeite konden ze zo'n bos tillen.(25 kg.?) De bossen werden gebundeld in de berm gelegd,om later met een auto opgehaald
Het hotel waar we naar toe gingen zou een duur hotel zijn.
Van aanzien zag het er aan de buitenzijde niet punctueel uit. Het kunststof van de stoelen was verweerd. Van de zitbanken onder de overkapping was het onder stel verroest. Binnen verouderde deuren. Het diner was perfect met life muziek. Rijst maaltijd of Hollandse kost. De consumpties aan tafel waren duur. Zes gulden voor een kleintje bier.
Vervelende discussie aan tafel. Waarschijnlijk zijn enkele mensen door de hitte bevangen!
Vertrek om 8.30 uur. Meest vlakke route. Door een droge omgeving. De meeste irrigatie kanalen staan droog. Onderweg dia's gemaakt van karbouwen.
Een bezoek aan een mi-fabriek was zeer interessant. De grondstof voor de produktie is afkomstig van een boomsoort. Uitgehold? Vervolgens gemalen en uit geperst.
Dit materiaal komt op platen, die vervolgens buiten in de zon worden gedroogd. De vrouwen werken voor 2000 Rupia's per dag. De jongens aan de persen kregen 3000 Rupia's (drie gulden) omdat dit zwaar werk was. Er moest nu hard gewerkt worden omdat in de regen tijd het werk stil ligt. Ze moeten dan wel aanwezig zijn. Er wordt dan geleerd en gezongen, aldus onze zegsman. Ook hier dia's van gemaakt. Ook hebben we een kijkje in de directie kamer gemaakt. Hier was een sticker op de muur geplakt, met de tekst" goed werk verzekert zich zelf". Leuze van een Nederlandse vakbond in t'kader van w.a.o. acties.
Vervolg van de route. Vijf km. voor Gombong hebben we een kokos- olie fabriek bezocht.
Om 15.00 uur hebben we een wandeling gemaakt door de dessa en passar(markt). Totaal 2 ½ uur durend. Een grote kinder schaar achter ons aan. Bij het verlaten van hun dessa gingen ze niet verder met ons. De dessa's waren hier droog.
Op de passar was weinig publiek. Volgens onze gids is het s'morgens druk.
Het hotel "Grafika" was een 'Lastmen house'. De douche gaf eerst geen warm water,later lauw, met weinig druk. Ruimte van de douche was erg smerig, vooral de deur en ramen. Erg zwakke verlichting in de ruimte.
Naar later werd vermoed, zijn diverse mensen hier ziek geworden.
2 oktober. Van Gombong naar Yogjakarta.
Vrij vlakke etappe. Opgestaan om 6.00 uur. Vertrek om 7.00 uur.
Niemand heeft op deze tocht en lekke band gehad. Het hotel is een zgn.'Guest House'."Metro Guest House". In dit hotel was weinig maar voldoende warm water. Binnen in het complex was een zwembad. De eerste stop hadden we na ca. 40 km. Resteerde nog 30 km.,waarin we nog twee keer een stop gemaakt hebben.
Rondtour in Becaks(fiets karren).Bezoek gebracht aan het paleis van de Sultan.( de Kraton , het hart van de stad )De jonge Sultan, 45 jaar,is hier nu woonachtig. Zijn vader is nog Minister van buitenlandse zaken geweest onder Sukarno. Heeft in Nederland gestudeerd, in Leiden. Diverse foto's en teksten verwijzen naar de Nederlandse invloed. De vele bedienden / paleiswachten, die hier rondlopen in traditioneel klederdracht, krijgen geen geld. Het is een grote eer om voor de Sultan te mogen werken. Na een x aantal jaren geeft dit de mogelijkheid om een titel te verwerven voor jouw familie. Het is een groot complex met zeer veel luxe en antieke attributen.
Na dit zijn we met de Becaks vertrokken op weg naar, waar Batik kleding wordt gemaakt op de audentieke wijze. Ook hier was weer veel te koop! Wij waren niet de enigste toeristen. Onderweg probeerde onze becak berijder mij mee te krijgen naar zijn huis om kennis te maken met zijn familie. En ook hij wist wel een plek waar Batik kleding te koop was. Hier zijn we toch maar niet op ingegaan.
Vervolgens hebben we een bezoek aan een zilversmid gemaakt.
s'Avonds een bezoek aan het beroemde Ramhajhana ballet. Van 20.00 tot 21.30 uur. Toch indrukwekkend! De dames hebben de kleedkamers bezocht. Opvallend was dat de heren kleedkamers ruim van grootte waren en dat de dames het met een klein vertrekje moesten doen.
Toen terug naar het verblijf en naar bed. De tweede groep werd om één uur verwacht.
4 oktober.Bezoek aan de Burabudur,
Met twee busjes.Want inmiddels was groep twee ook aanwezig. Hiervan diverse opnames gemaakt. Een groots Hindoestaans monument. Veel, veel , toeristen. Veel
mensen die hun waar aan de man proberen te brengen.
Een enorm groot gebeeldhouwd monument van oud lava steen. Dit van een uitstoot van de Merapi vulkaan.
Op de terugweg een steenhouwer bezocht. Hier werden veel beelden gemaakt die worden gebruikt als versiering bij de entree van de woningen.
Helaas, Jannie en ik allebei aan de diarree. Andere waren ons voorgegaan of kwamen nog aan de beurt.
Yanton merkte eens op"het is te hopen dat het dan nog droog is,want bij regen kan het er erg broeierig zijn."
Dit was een vlakke etappe. Langs vele suikerriet velden en suikerriet verwerkende industrie.
Al kort,in het begin van de route waren we bij de Prambanan tempel. Ook een beroemd Hindoestaans monument. Het bestaat uit drie hoge hoofd tempels. Zeker zo indrukwekkend als de Borobudur!
Hier hebben we moeten overnachten in een erg vies logement.
Kakkerlakken kwamen uit de verrotte deur kozijnen in de Mandikamer. Hier heb ik voor de tweede keer het muskieten klamboe opgehangen. Om met een gerust gevoel te kunnen gaan slapen.
Plotseling hoor ik een gil vanuit de Mandikamer." O,Harm!!" Het was Jannie die enkele kakkerlakken tevoorschijn zag komen. "Kun je er niet wat aan doen?" Sommigen hebben in de nacht niet goed kunnen slapen, omdat er op het eind van de gang vermoedelijk een dame van 'lichte zeden' huisde, met doorlopend bezoek. Overigens meerderen waren onrustig vanwege de loslopend hagedis achtigen !!! Jaap Vos moest bij Rikie en Kees de klamboe aanbrengen ! Was er bedreven in geworden.
Eten hebben we in een ander eethuisje gedaan.
s'Avonds hebben we een wandeling gemaakt. Wij kwamen voorbij een of ander plechtigheid. Er was tenminste een toespraak. Even gekeken en weer verder.
Plotseling werd ons een halt toe geroepen door een agent met een rood zwaaiend licht. En er kwam iemand in stevige pas aangelopen in burger. Naar nu bleek wilde deze man graag een praatje met ons maken. Wilde weten wat hier deden. En vertelde nog een oom in Den Haag te hebben wonen.
Aankomst ca.13.00 uur. Hotel "Kencana Dewi". Hotel redelijk.
Géén warm water. Géén douche maar mandibakken.!! Hier heeft Harm een val in gemaakt(uitgegleden ) !!
Een mooie golvende route, soms met steile klimmetjes. Mooie sawah's. Wel echt warm!
7 Oktober. Van Ponorogo naar Blitar.
Vertrek 7.00 uur.Aankomst in Blitar om 14.00 uur.Eerste deel van de route,ca.10 km.vrij vlak. Vervolgens heuvelachtig en langzaam omhoog. Sawah's. Aan het eind een lange afdaling van 10 km. Verder route voor ons gelijk aan andere vlakke gedeeltes. Wordt voor ons wat eentonig. Dia's gemaakt van dessa en een terwijl de groep een ossekar passeert.
Hotel Pengguaan in Blitar. Mandibak / douche. Géén warm water. Het doorspoelen van het toilet functioneert niet. Moet met de mandibak.
Het oostelijk deel van Java is minder toeristisch.
8 Oktober. Van Blitar naar Malang.
Malang een stad waar in de bebouwing nog veel van de Nederlandse invloed is te zien. Veel gebouwen uit de koloniale periode.
Eerste deel van de route vlak, vervolgens heuvelachtig. Einde van de route weer vlak. Vertrokken om 7.15 uur en aankomst ca. 13.00 uur. Aan de linker zijde van de route was een vulkaan te zien alhoewel niet scherp omdat, het heiïg was.
Zeer goed hotel. "Regent's Park Hotel".Mooi zwembad. Goede kamers. Zeer goed eten.
9 Oktober.s'Nachts naar de Bromo vulkaan.
Vertrek om 1.00 uur s'nachts. Met twee busjes. Gedurfd rijden van de chauffeurs. Flink hard gereden over de smalle wegen. Om 4.00 uur waren we er. Onderweg bij de vulkaan zagen we veel mensen, lopen omhuld in een deken. Het was er dan ook wel koud. Vanuit de auto's was het nog een eind lopen over een stoffige bodem. Het leek wel een maanlandschap. Je kon je er ook met paardjes naar toe laten rijden. Met was een klein type
