Fietsongeluk

Op woensdag  2 dec. 2009: gevallen met de   racefiets in Hengelo,even voorbij Expohal. Tijdstip ca. 8.45 uur.  Ik was dik gekleed. Helm - Kniebeschermers en  dunne onder handschoenen. Hierover winddichte handschoenen.  Helaas geen mobiel telefoon en en  identificatie papieren  mee genomen.

Het weer: Droog koud. Iets vorstig, maar de wegen waren droog en schoon.

Toedracht:  Op het fietspad fietsten vier-scholieren, naast elkaar.  Ik ging bellen en het leek dat ze de bel niet hoorde.  Vlak achterhun  ging ik weer bellen en ging ook naar de linkerkant. Het leek dat er aanstalten was om ruimte te maken.   Het ging  niet…. En ik remde!  Fiets stond abrupt stil en ik schoot er overheen.   Dat de fiets als het ware blokkeerde kan gekomen zijn omdat ik te hard met de voorrem heb geremd… maar het kan ook zijn dat ik met de voorwiel  een betonblokje heb geraakt.  Ca. 30 cm. Vanaf fietspad naar rijbaan  liggen met tussen ruimtes  deze blokjes.                                                       Dus ik lag op de grond.  Ik ben op het voorhoofd gevallen.  Tien cm. Vanaf onderrand zitten op de helm een paar zwarte plekken .  De helm is midden voor over vijftien cm.  en breed  twee cm. afgebroken.  Neus bloedde zeer heftig.   Wat later bleek zat hier een gleuf in vanaf  de bovenkant  tot en met de onderkant . Verder schaafwonden onder  neus en op de kin.                                                                                                                                                                                          De vraag die mij ook is gesteld; of ik bewusteloos ben geweest?  Denk ik van niet….. maar wel even sterretjes heb gezien!   Al direct waren er mensen bij.  Of de jongelui ook hebben gestopt weet ik niet, wel heb ik een een beeld van een jongen “voor ogen”.   De omstanders hebben 112  gebeld en ik kreeg een groot doek aan gereikt tegen het bloeden.       Al heel snel  was de politie er en even daarna de ambulance.   Het ongeluk  zal tegen  negen uur plaats hebben gevonden.   De politie heb ik gevraagd om contact op te nemen met  Aletta in Enschede. De straatnaam en nummer wist ik wel, maar het telefoonnummer niet!  Even kwam de vraag van “ene Bakker hadden ze gevonden!”  Dan te weten dat ze alleen maar over 06- nummers beschikken.

 De ziekenbroeders hebben eerst diverse testen gedaan. Sleutelbeen -  nek  en testen over de geestelijke gesteldheid.    Het “lijkt” dan heel dom, want weer wordt er gevraagd naar geb. datum enz.    En vragen over medicijn gebruik.  In de ziekenwagen aan het infuus.

In het ziekenhuis te Hengelo:  Tegen  tien uur zal ik daar aangekomen zijn.   Een team was geallarmeerd.  De gleuf in de neus werd  vastgesteld. Het erge bloeden was opgehouden.   De behandelend arts was een Co-assistent.  Las ik , naam weet ik niet. Na de wond te hebben bekeken.  Ging hij weg en zei “ om  te overleggen of een plastische  chirurg  er aan te pas moest komen”.   Toen hij terug kwam werd ik naar een andere kamer gebracht.  Daar kwam ook een iets oudere verpleegster bij….   en…….hij ging aan “naaien”.  Maar… eerst moest het  verdoofd worden.  Prikjes langs de wond,  dus van boven naar beneden over de lengte.  Gemeen/pijn!      Voor het naaien hadden ze  het over  een zeer dunne draad.    Even voor de neus behandeling heb ik een Tetanis- spuit gekregen.  Ik heb zelf voorgesteld in de bil .  Dit vond de spuitster ook, omdat het nogal een lange naald was !   Dus deel fietskleren uit en het spul naar beneden .  Na het gereed zijn, werd ik nog een periode op de behandel kamer alleen gelaten.     Later fietskleren verwisseld voor ander kleding.  Vanuit de rugzak, die ik bij had.  Zo tegen 11.30 uur was ik zover  om naar huis te kunnen.   Omdat ik geen  bekenden ui t de  fam. of buurt  kon bellen heb ik een taxi laten komen.    Het was pas geregeld…toen Aletta  mij  telefonisch  had  bereikt om te regelen  dat Piet mij naar huis zou brengen.   Op het zelfde moment was de taxi chauffeur bij mij.  Met de taxi naar Almelo.  Voor of omstreeks 12.00 uur was ik weer thuis.   Jannie  was nog niet terug van haar computer les!  De taxi chauffeur was muzikant geweest  en heeft in onze jeugd- Zuidlaardermakt  periode bij “Enthing “ en of ook bij de “Gouden Leeuw”  muziek gespeeld.  De groep   heette  “ Feeling” .

Zondag 6 december.  s’Avonds om ca. 22.30 uur kreeg ik hevige bloeding.  Neuswond begon heftig te bloeden, niet te stoppen!   Jannie heeft op mijn verzoek de over buurman opgehaald. Zijn vrouw kwam direct en  Jan wat later. (komend uit bad)  Jannie met de huisartsen post aan het bellen en uitleggen dat het geen “gewone neusbloeding” betrof . Dat moet wel onder aandringen gaan…om te zeggen dat wij er aan kwamen!.  Met doeken onder de neus in buurman zijn auto naar de huisartsenpost.   Daar naar binnen in de behandel kamer.  Het erge bloeden was inmiddels opgehouden.  De dokter had de computer scherm met mijn gegevens al voor zich.   Hij merkte op dat hij géén zicht had op / in de neus, vanwege de aanwezige rommel.   Hij besloot om  voor druppels te kiezen   ( en geen prop)  die zouden de open adertjes  doen dichten.    Dit spul konden we na zijn behandeling  bij de nachtapotheek ophalen voor het geval dat…!    Voor de druppels ingebracht te hebben ging hij  gegevens toevoegen.  “ Klonters in de neus “ hoorde ik hem zeggen.  Terug komend van het app. Vroeg hij mij naar mijn heup, hij had gelezen dat deze niet goed meer was.   Toen druppels in gebracht. Het betreft het middel:  Xylometazoline HCL.   Vervolgens  konden we weer naar huis.                                                                                                                                                                 

In de nacht van zondag 6 dec.  op maandag   7 dec.  begon  de wond weer verschrikkelijk  te bloeden! Niet te stoppen.  Achteraf bleek dat mijn maag vol bloed kwam.  Jannie heeft geprobeerd om het bloeden  met de druppels te laten ophouden.  Ik raakte voor de tweede keer deze dag/ nacht  in een paniek toestand.  Naar beneden en Jannie  aan de telefoon om weer de huisartsen post te bellen. Onder –beneden bij de trap ging ik  op de grond liggen omdat ik tegen het flauw vallen aanzat en riep naar Jannie om  1-1-2 te bellen.   Zo is het gebeurd en binnen een kort tijds bestek was de ambulance aanwezig . Wel kreeg Jannie via de telefoon instructie om bepaalde dingen met mij te gaan doen.  Zijligging brengen – arm knijpen.  Dan met de ambulance naar de eerst hulp.   Jannie kwam na met onze  auto.  Na een felle lamp en wat opruimwerk kon de aanwezige arts wat meerzicht  krijgen in de neus. Het wegvalmoment had hij ook een verklaring voor,omdat er inmiddels de  maaginhoud geleegd was  door overgeven                .   Hij besloot een prop te plaatsen. Een droog ding wat met water ingespoten werd.  Zette uit en zette zich vast….zeer naar!!!   Jannie- arm meisje met al deze toestanden-  was ook al aanwezig.    Na gedane werk zei de dokter dat hij ging overleggen wat verder te doen.  Hij dacht hardop om mij evt. ter observatie te houden.    Achterblijvend kwam er af en toe verplegenden langs.   Later de dokter met de mededeling dat ik over een tijdje weer naar huis mocht/moest.  Ik moest eerst nog uurtje geobserveerd worden.    We moesten een afspraak maken  met  een KNO arts, die dan de  prop er uit moest halen. 

Woensdag 9 december:  Om 9.00 in het ziekenhuis bij de KNO arts. Deze heeft de prop laten verwijderen  door een assistente en ik moest rechtop zittend  bijkomen en  veel later kwam de dokter.  Ik heb hem toen gezegd dat de draden er ook uit moeten en dat ik b.v. later door de huisarts moest laten doen.  Daar zag  ik tegen op, want dan weer gepeuter op de gevoelige plek.  Hij ging de zaak bekijken en  heeft de hechtingen er uit gehaald. 

20-12-2009 om 00:00 geschreven door Harm Smit 41