30 September.Donderdag.

Van Pagandaran naar Cilacap. Vertrek 7.30 uur en aankomst om 13.30 uur. Hotel "Mutiara Cilacap". Dit was voor 'Le Champion' een nieuwe route. De route voerde ons over een deels slechte asfalt weg met nogal wat gaten, maar een rustige weg. We kwa-men o.a. voorbij een stenen bakkerij. Waar alles in handwerk werd uitgevoerd. Ook hier vele vrouwen op het land bezig. De klei werd met de hand in vormen gedaan en vervolgens te drogen ge­legd. Het bakken gebeurde door middel van takke bossen,onder een schamel dakje.

Het was in deze streek,zo vertelde Yan­ton,waar veel communis­ten woonden. Ook zou hier een Generaal omgebracht zijn. Nu nog onder militaire contrôle.

Irrigatie kanalen bovengronds waren ook te zien. Veel water stond er niet in, omdat we in een erg droge tijd hier waren.

Voor de tweede keer op deze trip kreeg ik een lekke band. Geen kans om het zelf te verhelpen, want Sukiman en Orzon waren er 'als de kippen'  bij om het te verhelpen.

Ergens op de route kreeg iemand anders een lekke band. Het achterste deel van de groep greep deze gelegenheid aan om wat verkoeling te zoeken in de schaduw van bomen, ook hier een plaatje van gemaakt!

Op deze plek waren wegwerkers bezig. Het is dan leuk om zo'n groep op de plaat vast te leggen en dan ongemerkt. Dit laatste lukt bijna nooit en nu ook niet. Van een afstand kwamen er al enkele mensen aanlopen die er ook bij op wilden. Ik heb ze duidelijk gemaakt dat het goed was, maar dan moest het wel in werkhou­ding.

Het hotel waar we naar toe gingen zou een duur hotel zijn.

Van aanzien zag het er aan de buitenzijde niet punctueel uit. Het kunststof van de stoelen was verweerd.
Van de zitbanken onder de overkapping was het onder stel verroest. Binnen verou­derde deuren.
 Het diner was perfect met life muziek. Rijst maaltijd of Hollandse kost. De consumpties aan tafel waren duur. Zes gulden voor een kleintje bier.

Vervelende discussie aan tafel. Waarschijnlijk zijn enkele mensen door de hitte bevangen!