Deze week zijn Carlo en Hilde (Elke haar ouders) op bezoek geweest. Het was direct feesten geblazen want op 3 oktober, de dag dat ze landden, werd Carlo 21 :p Dat hebben we dan maar meteen gepast gevierd met een goeie fles Vinho Verde en een pizza Algarve. Bij onze avondwandeling werd ons nog eens duidelijk hoe katholiek Portugal toch nog steeds is. Aan de kathedraal had zich een massa volk verzameld met geïmproviseerde fakkels (kaarsen op een stokje met een bekertje erover tegen de wind) om de Virgen de Fátima naar de Igreja do Carmo. Echt wel nog een indrukwekkend zicht, zelfs de stoerste johnny’s met oorbellen en hun klakske achterstevoren stonden langs de kant van de weg driftig mee te bidden (wel leunend tegen de muur met hun handen in hun zakken uiteraard, must keep your cool at all times niet waar). Helaas lag de camera al thuis, anders had ik jullie kunnen tonen hoe de straten hier gevuld werden met een haag van kaarslicht, echt prachtig.

Een dag later was, zoals de meesten onder jullie wel weten, Elke aan de beurt om 21 te worden (hoera hoera). Kwestie van de dag stevig te beginnen zijn we direct het rijkelijke ontbijtbuffet gaan “crashen” op het vijfde verdiep van hotel Eva. Het uitzicht was echt wel adembenemend.

Nadien zijn we met onze blitse Skoda richting Sagres en Cabo São Vicente gesnord. Dat laatste plekje is het uiterste hoekje van Zuid-West Portugal met indrukwekkende kliffen die een zicht bieden op Afrika. Het uitzicht is er echt prachtig, zo zag ook Carlo :

Blijkbaar moet er daar wel heel veel vis zitten in die ongelofelijke diepte want het stond daar vol met vissers. Over “extreme fishing” gesproken, amai:

Zoals je kan zien op de volgende foto waren het eigenlijk zo van die beiren van mijn kaliber hé

En natuurlijk mag ook een natuurfotootje weer niet ontbreken:

’s Avonds hebben we dan nog eens genoten van een aperitiefje op ons appartementje. We hebben ook eens, moedig en avontuurlijk als we zijn, een zwarte chorizo geprobeerd (Elke vraagt uitdrukkelijk om te vermelden dat dit enkel over Carlo en mij gaat). Helaas was de geur en smaak op z’n zachtst gezegd toch niet zo aangenaam waardoor hij na elk een half schijfje geproefd te hebben toch maar naar de vuilbak is doorverwezen.

(Elke: Hate to say “I told you so” => ik had hen verwittigd dat het niet te vreten zou zijn, ma ni wille luisteren é; nu stonk heel ons appartement voor 2 dagen)

Gelukkig was de “Cataplana com Bacalhau” (een typisch Portugees gerecht met patatjes, kabeljauw en zeevruchten) nadien wel heel lekker.

De volgende dag (aangezien niemand daar een kamernummer kwam vragen aan het ontbijt) zijn we onze kans dan nog maar is gaan wagen aan de ontbijttafel van Hotel Eva voor alweer een “breakfast with a view”. Kwestie da spek mé eieren gemaakt door een ander toch altijd net nog iets meer smaken  (ook de cakejes, yoghurtjes, vers fruit, etc. mochten er wel zijn). Nadien zijn we met onze goedgevulde magen naar Tavira geweest. Eigenlijk was dat toch een beetje onder onze verwachtingen. Het stadje staat in alle gidsen, maar eigenlijk was er niet zo heel veel te zien. Het fort dat we wouden bezoeken bleek niet meer dan een veredelde bloementuin en het zicht vanop de muren was nu ook niet je dat (weg met de hoogbouw!). Enkel het marktpleintje mocht er nog wel zijn.

Nadien hebben we onze prachtige kathedralen van lichamen even laten bewonderen terwijl we genoten van het warme zeewater.

Daar liepen ook verschillende strandlopers rond zoals de deze:

(Elke hier: voor foto’s van dit vogeltje heeft Hans dus als een echte paparazzo rondgelopen tussen alle zonnekloppers -> ze begonnen zich spontaan te bedekken, uit schrik dat Hans ineens schunnige foto’s van hen zou publiceren. Het was hem echter enkel om het vogeltje te doen)

Ja, en dan nu weer de serieuze mensen aan het woord :p

Aangezien er nog tijd over was zijn we nog eens naar Vila Real de Santo António geweest, een dorpje dat enkel door de rivier Guadiana wordt gescheiden van Spanje. Van daar heb ik dus een blik kunnen werpen op “mi querida España”.

Op dinsdag had Elke helaas een hele dag les, dus zaten Hilde en Carlo alleen met mij opgescheept. We zijn dan eerst naar Albufeira geweest, meteen een pak toeristischer dan Faro maar door de tijd van het jaar viel het al bij al wel mee. In het hoogseizoen zou ik die stad toch liever vermijden denk ik. Net zoals op de meeste plaatsen is een wandeling langs de kustlijn mooier dan de binnenstad zelf.

Na eerst nog de lokale “Gipsy Market” afgeschuimd te hebben zijn we dan doorgereden naar Praia Marina in Lagoa, alweer een prachtig strand met nog mooiere rotskusten.

Lagoa staat hier ook bekend als paradijs voor snorkelaars (er zijn zelfs bewegwijzerde onderwaterroutes uitgestippeld) maar helaas waren er wat teveel golven die dag zodat het zicht belemmerd werd. Daar moeten we dus zeker nog eens teugkeren op een betere dag!

De laatste dag zijn we Alte en Silves gaan bezoeken. Helaas hadden de weergoden beslist om voor het eerst sinds we hier zijn een volledige dag stortbuien op ons af te sturen. Bijgevolg hebben we die twee plaatsen vooral vanuit de auto gezien. Voor een stop in dit gezellige keramiekwinkeltje was wel tijd natuurlijk.

Gelukkig stopte het toch heel even met regen toen we aankwamen in Armação de Pêra, echt een supergezellig, authentiek vissersdorpje dat nog niet volledig uitgemolken was door het toerisme. Er was nog plaats voor de vissershutjes en -bootjes op het strand, echt leuk om te zien.

Maar zoals steeds komen aan alles mooie liedjes een eind en dus moesten Carlo en Hilde donderdag helaas weer naar huis. Bedankt voor de vele leuke momenten samen, de vele boodschappen en de mooie plant die ons balkonnetje veel gezelliger maakt!

10-10-2009 om 00:34 geschreven door Elke en Hans