Wie was er het eerst: de oude man of de elektrische tram?
Elke e Hans em Faro
29-04-2010
foto's Ijsland zowaar
Hey iedereen,
Nu alles weer terug in zijn normale plooi is gevallen -vliegtuigen vliegen terug, het is weer heet in Faro, Belgische politici maken ruzie in plaats van beslissingen te nemen,...- heb ik weer wat tijd om mij bezig te houden met de blog en de foto's. Een aantal van de facebookers onder jullie hebben het al gezien, maar ik heb eergisteren eindelijk eens de tijd gevonden om te selecteren in het gigantische fotobestand van Ijsland. Het resultaat: 3 mappen ofte 434 foto's natuurplezier! Om de niet-facebookers (ja, zo'n mensen bestaan écht nog ) niet uit te sluiten, vind je hieronder een link waardoor je ze ook zonder account zou moeten kunnen bekijken.
Ik zou ze hier ook wel willen posten, maar dat zou een beetje te lang duren denk ik, dus de geïnteresseerden kunnen gerust daar een kijkje gaan nemen! Voor familie en vrienden die het fotoalbum van mijn ouders al gezien hebben is vooral album 1 interessant, dat zijn bijna allemaal foto's van de eerste week toen m'n ouders er nog niet bij waren, daarvan hebben jullie nog niets gezien. Album 2 en 3 is grotendeels gelijk aan wat in hun boek staat, alleen is het hier een beetje uitgebreider.
Zoals iedereen ondertussen wel weet is een vulkaan, die bedekt zat onder een laag ijs van maar liefst 200 meter, er in geslaagd om heel het luchtverkeer in Europa lam te leggen. Bijgevolg zitten mijn ouders hier dus vast samen met de Ijslanders. Deze morgen was de chaos op onze kleine luchthaven al enorm, dus ik wil er zelfs niet aan denken hoe chaotisch het eraan toe moet gaan in Heathrow, Parijs, en dergelijke. Iedereen probeert uiteraard op alle manieren thuis te geraken: mensen proberen zelf bussen te organiseren of een auto te huren. Helaas kost dat laatste schandalig veel geld. Er wordt maar liefst 3000 euro gevraagd om een auto vanuit Europa terug te brengen naar Faro, sommige mensen zijn blijkbaar toch gek genoeg om zoveel geld neer te leggen. De oplossing is dus nu dat er een auto gehuurd wordt voor 5 personen. Ik kom dus mee naar België en rij dan de wagen terug naar Faro (mijn diensten zijn uiteraard ook niet goedkoop, maar voor mijn ouders en de Ijslanders zal'k een schappelijk prijsje onder de 3000 euro regelen ). Bijgevolg zal het blog dus nog een weekje op zijn gat liggen en zal er dan een serieuze inhaalbeweging gemaakt moeten worden om foto's van Lissabon, het bezoek van Bart en Lies en dan nog van mijn ouders en de Ijslanders online te zwieren. Even een oproep: mensen die toevallig geïnteresseerd zijn in een roadtrip van België naar Faro, vertrekkende deze woensdagochtend, en wat tijd en zin hebben voor vakantie zijn altijd welkom om mij te vergezellen in de auto (alleen is anders toch maar alleen niet waar) en hier dan wat vakantie te nemen in het zuiden. Er kan uiteraard gratis in ons bescheiden appartementje overnacht worden. Enkel de terugreis moet dus nog zelf geregeld worden. Ik kan het maar aanbieden, niet waar? Alé, den deze gaat hier zijn valies is maken zie, want morgenvroeg vertrekken we al. Groetjes en niet vergeten: Always look on the bright side of life!
Het onvoorstelbare is zonet gebeurd!! Journalisten aller landen verenig u en haast u naar het zuiden want we hebben hem gevonden: de Portugees die de stront van zijn honden opkuist! Voor ons Belgen lijkt dit misschien iets heel banaals, maar diegenen die hier al geweest zijn kunnen bevestigen dat een wandeling op straat met opgeheven hoofd niet zonder risico is. Wat rondkijken en genieten van de omgeving kan niet zo zelden eindigen met hondenpoep aan je voetzool. Bijgevolg lopen we hier altijd met onze ogen op het pad voor ons gericht terwijl we constant de andere proberen te waarschuwen voor naderende hoopjes uitwerpselen. Maar vandaag, eindelijk, na exact 8 maanden en 4 dagen hier vertoefd te hebben, hebben we een man gezien die met een plastiek zakje braaf de poep van zijn drie honden opraapte. Er is dus toch nog hoop voor dit ondergescheten land! Om even te illustreren hoe erg het hier is: vorige week nog liep ik via hetzelfde pad terug naar huis van de winkel. Een moeder was samen met haar zoon de hond aan het uitlaten. Toen de kleine jongen zijn moeder erop attent maakte dat de hond op het pad zijn gevoeg had gedaan kwam ze gewoon even kijken, zag dat het wel degelijk de faeces van een Canis lupus familiaris betrof, haalde haar schouders op en wandelde snel verder. Misschien moeten we hier maar een benefiet "SOS Doggybag" opstarten, want dat is nu is een uitvinding die ze hier dringend kunnen gebruiken!
Zoals sommigen onder jullie al weten zijn we net terug van Lissabon. Binnenkort zullen die foto's hier online te vinden zijn, nog eventjes geduld
Het zonnetje schijnt, de vogeltjes fluiten, ideaal weer dus voor een blog vanop het terrasje
Deze keer kan ik jullie verblijden met foto's uit het Pieters-familiealbum genomen in Gibraltar een goeie maand geleden. Want wie Gibraltar denkt, denkt ook aan de beroemde rots van Gibraltar, en wie aan de rots van Gibraltar denkt, denkt aan ... aapjes, inderdaad!
Voor de mensen die deze laatste link niet direct gelegd hadden even een anekdote ter verduidelijking: Zoals de meesten wel weten is Gibraltar een Engelse "Crown Dominion". Maar volgens de overlevering zou dit enkel zo blijven indien er nog apen wonen op de rots. Wanneer de apenkolonie zou uitsterven zou het gebied namelijk aan Spanje moeten overgedragen worden. In volle Tweede Wereldoorlog dacht Franco Engeland te slim af te zijn door de apen beginnen af te slachten. Natuurlijk waren die Engelsen ook niet van gisteren, dus eens ze dit in de gaten kregen vonden ze er maar niet beter op dan gewoon nieuwe apen in Noord-Afrika op te laden om die vervolgens te gaan afzetten op de rots. Sindsdien is Gibraltar altijd oorzaak geweest van veel "ambras" tussen Engeland en Spanje, al is het ondertussen toch al veel verbeterd. Toch is er nog steeds een strenge grenscontrole. Dit verklaart ook waarom de apen zo gesoigneerd worden. Ze leven in principe wel in het wild, maar er wordt op vaste plaatsen toch regelmatig eten achtergelaten voor die dieren. Vandaar dat het ook niet echt zo moeilijk is om ze tegen het lijf te lopen
Andere leuke weetjes: - Ondanks het feit dat Gibraltar Engels grondgebied is wordt er wel rechts gereden. - Benzine is er veel goedkoper (0,94 voor naft) - Een volgeladen Fiat Punto is niet in staat om op de steile bergop van de rots uit stilstand te vertrekken. Zeer amusant wetende da er een Jeep vlak achter ons stond en ik dus kon kiezen tussen remmen of botsen. Uiteindelijk zijn Maarten, Naomi en Arne uitgestapt om te duwen :p (we hadden nog een metertje) en heb ik ons karretje toch vooruit gekregen door hem zwaar over toerental te laten gaan. En stinken!! - Voor de biologen: het betreft hier de berberaap, of de Macaca sylvanus. Dat bespaart jullie ook weer wat determineerwerk
Maar genoeg gezeverd, tijd voor wat fotootjes. Eerst beginnen met wat niet-aap foto's...
Let vooral op de rode rand om het oog van de meeuw, vond ik wel mooi...
Vooraan zie je Gibraltar (let ook op de kabelbaan die je van beneden in de stad helemaal naar de top van de rots brengt), dan de baai met druk verkeer van vrachtschepen en aan de overkant La Linea (de la Concepción) op Spaans grondgebied.
En dan nu: apen, veel apen
Deze aap had het plastiek zakje van een Spaans meisje op schoolreis weten te bemachtigen (niet echt moeilijk, het arm schaap deed bijna in haar broek toen die aap op haar af kwam, waardoor ze het zakje gewoon direct liet vallen). Het was trouwens wel haar eigen schuld, aan de ingang van het park staan borden die je vragen om geen plastiek zakken met eten mee naar binnen te nemen omdat die apen ondertussen al zo slim geworden zijn dat ze weten dat toeristen daar hun eten in dragen. Die chips gingen er overigens heel vlotjes in!
Scherpgesteld op zijn handjes...
De volgende twee foto's zijn van ruziemakende apen. Dat doen ze door hun tanden te laten zien en dan zo snel mogelijk proberen te klapperen. Het grappige bij de tweede foto was dat het kleintje eerst heel fars op z'n eentje was begonnen tegen een volwassen aap, maar dan toch snel op de rug bij moederlief kroop om vandaar mee te klapperen.
Droevige aap die getroost wordt, het klinkt misschien stom maar op de moment zelf was dat heel ontroerend om te zien. Hun gelaatsuitdrukkingen zijn echt amper verschillend van die van mensen.
Vlooitjes zoeken op de rug van papa.
Dat die aapjes op z'n minst een ondeugend kantje hebben kun je in de volgende drie foto's zien.
Ik was een foto aan het nemen van een ander aapje daar beneden toen ik opeens druk voelde op m'n rugzak. Ik dacht eerst dat Arne me gewoon beet wou nemen, dus ik dacht "ni mé mij zelle" en bleef dus staan. Dan voelde ik een handje in m'n nek, maar nog steeds dacht ik Arne te slim af te zijn tot ik hem ineens van toch wel wat verder hoor zeggen "amai, gij blijft wel heel kalm zeg" Jawadde, da was toch efkes verschiete zenne!!
Sjans da'k rap genoeg was want mijn portefeuille en onze autosleutels zaten daarin, 't had te voet wel efkes stappe geweest
Wat foto's met de baai op de achtergrond:
Hoezo, pipi gedaan?
What are you lookin' at?
En de volgende twee foto's tonen dat de manieren en het fatsoen van de 'famille klakkers' soms toch wel ver te zoeken zijn:
Dit is nog vrij onschuldig...
Dit iets minder.
Mooie vlinder op de terugweg.
Van daar zijn we dan doorgereden naar Tarifa om te overnachten. Tarifa is de stad die het dichts bij Marokko ligt. We zagen van op de kust de lichtjes van de flatgebouwen in Tanger branden. We waren er zelfs zo kort bij dat ik bericht kreeg van een Marokkaanse telecomoperator om mij welkom te heten en een prettig verblijf toe te wensen. Vriendelijke jongens, die Marokkanen. Tarifa heeft trouwens best wel nog een gezellige oude stad met piepkleine straatjes om door te slenteren.
Dag ieeeee-deeeee-reeeeeeeeeeeeen (voor de Samsomliefhebbers),
Naar goede oude gewoonte hebben we hier alweer een achterstand opgelopen op het blog door de vele bezoekjes en onze eigen reisplannen van de afgelopen weken. Hoog tijd dus om weer eens wat nieuws te posten! We moeten al terug naar zaterdag 31 januari, de dag dat Dimi en Kay landden in Faro. Na een gezellige avond samen in ons huisje moesten we helaas toch weer voor even afscheid nemen. Zij wouden namelijk (terecht!) heel graag Sevilla zien en voor Elke was dit ook beter aangezien zij nog moest studeren. Daardoor hebben we pas vanaf 3 februari de klassieke rondleiding kunnen geven . De eerste dag deden we het nog rustig, mede door de overvloedige regenval. Niks speciaal te melden dus: gewoon een dagje Faro, waarin het Forum Algarve (shoppingcenter) uiteraard niet mocht ontbreken! De tweede dag hadden we meer geluk waardoor we een prachtig toertje hebben kunnen maken. Eerst zijn we naar de westkust gereden om zo terug te komen via Sagres, Cabo São Vicente en Lagos. Frequente bezoekers van dit blog weten ondertussen waarschijnlijk al hoe dat er allemaal uitziet, maar toch hebben we nog wat nieuwe plaatjes kunnen verzamelen zodat jullie niet steeds hetzelfde hoeven te zien.
Zoals je zal zien was er toch nog wat bewolking die dag. Gelukkig vond de poëet in Kay dat niet zo erg gezien dat "hoort bij het robuuste van de zee". Prachtig verwoord!
Het stukje tussen Praia de Monte Clérigo en Arrifana.
Een stukje drama aan Praia de Bordeira door Kay Herssens .
Praia de Bordeira.
Carrapateira.
Ponte da Piedade, iets ruiger dan normaal.
's Avonds meteen aan gezinsuitbreiding gedaan door Eva en Lies op te halen aan de luchthaven aan de vooravond van Elke haar laatste examen. Daarom konden we de volgende dag, terwijl Elke aan het zwoegen en zweten was in het klaslokaal, maar met z'n vijven naar Praia da Rocha in Portimão.
*insert witty joke about Dimi falling for Kay again* Wel mooi de kodak gered, beir!
's Avonds konden we gelukkig wel met z'n allen genieten van een sangriaatje en een heerlijke visbarbecue. De twee onderstaande foto's zijn van Kay, aangezien wij zelf geen foto's hebben genomen toen. Voila, zo hebben we die gerechtelijke problemen rond auteursrechten ook weer mooi vermeden, want die Kay, 't is een taaie! :
De dag erna zijn we dan met z'n allen naar de zigeunermarkt geweest in Loulé. Onderweg naar daar hebben onze gasten kennis kunnen maken met het soms wel heel speciale Portugese verkeer. Dimi zag tot zijn grote verbazing een "kaard en par" op de weg. Voor diegenen die nog werk hebben aan hun Dimitriaans, even een verduidelijking:
Die dag maakten vooral het mooie lente(?)weer en de bijbehorende bloesems het heel aangenaam vertoeven daar in Loulé.
Groepsfoto van Eva:
Helaas moesten we 's middags afscheid nemen van Dimi en Kay na een stopje bij de befaamde MacTostas. Toen waren ze nog met 4 om naar het strand van Faro te gaan.
De meisjes, duidelijk verrast door het opkomende water. Allemaal een broek die nat was tot boven hun knieën .
Surfers met de ondergaande zon.
Dit was take 132 ofzo om deze foto gemaakt te krijgen
En aangezien foto's van mij en Elke samen op dit blog zeldzaam zijn, een fotootje uit Lies haar archief:
De volgende dag met de meisjes hetzelfde toertje gemaakt als met Dimi & Kay. Dit was meteen ook de eerste keer dat Elke de prachtige westkust kon bezoeken.
Wie nu de Ponte da Piedade nog niet herkend had, zal het waarschijnlijk nooit doen .
Portugees kampioenschap 'paaltjes-hoppen'.
Indrukwekkende golven die dag aan Praia de Bordeira. Let vooral op de piepkleine visser die op de rots links staat, dat geeft een beter idee van hoe hoog de golven effectief kwamen.
Hans' Angels Geef toe, een man kan met slechter gezelschap op de baan zijn, hé!
Groepsfoto genomen met Eva haar camera.
Op de meisjes hun voorlaatste dag in Portugal stonden Salir, Alte, Silves en Monchique op het programma. Om teveel herhaling te vermijden, slechts 3 foto's van deze dag:
Picknick aan de bron in Alte.
De ooievaars zijn altijd talrijk aanwezig in Silves.
Ondanks de mist toch genoten van het uitzicht op de Picota in Monchique.
De laatste dag hebben we de dames dan onze achtertuin, de Ria Formosa getoond. Van deze mooie wandeling en picknick heb ik helaas zelf de foto's nog niet aangezien we onze camera toen niet bijhadden (dat wordt wachten op die van Eva en Lies dus). In de namiddag is Elke met hen terug naar België gevlogen voor Hilde haar verjaardag, terwijl ik de dag erna vertrokken ben voor een tripje in Spanje. Dat verslag hebben jullie dus tegoed voor de volgende blog...
Sorry dat het alweer zo lang geleden is, maar we zijn hier ondertussen midden in een ware bezoekersgolf waardoor er weinig tijd over blijft om te selecteren in ons beeldmateriaal en jullie te plezieren met gratis bijgeleverde deskundige commentaren.
Terwijl ik dit aan het schrijven ben vanop ons balkonnetje flirt het kwik van de thermometer naast mij met de 20 graden en zorgt het talrijke getsjirp van de vogeltjes voor een aangenaam achtergrondmuziekje. Het is duidelijk, de winter is hier al op zijn einde aan het lopen en regen wordt hier stilaan weer een zeldzaam goed, mij hoor je niet klagen.
Vorige donderdag (de 21ste dus), zijn Stefken, Rebken squeekie bootkoek Van Balen, Jeroen en Bram hier gearriveerd om samen met mij de streek hier wat te verkennen. Elke moest overdag helaas passen wegens studieverplichtingen (in tegenstelling tot in België eindigen de examens pas hier de 5de februari).
De eerste dag hebben we het stukje Algarve ten oosten van Faro wat verkend, te beginnen met Castro Marim. Dit dorpje langs de Guadiana (en dus de grens met Spanje) staat vooral bekend voor zijn kastelen ter verdediging des vaderlands. Bij aankomst worden stoute kinderen zoals u ziet meteen op hun plaats gezet.
Altijd al de rebel van de familie geweest, die Stefanie
Maar om het goed te maken heeft ze op het dorpspleintje op gepaste wijze eerbetoon gebracht aan Madre Maria en de famille klakkers.
Even een toelichting voor de niet-ingewijden: Toen we met heel de familie mijn neef Bart gingen bezoeken tijdens zijn Erasmus in Barcelona (iets zegt mij dat het in 2001 was, maar heel zeker ben ik niet) hadden we ons meter wijsgemaakt dat het geluk bracht om met je hoofd tegen een palmboom te schuren. Uiteraard heeft ze dat meteen uitgeprobeerd tot hilariteit van heel de familie! Sindsdien is het eigenlijk een ongeschreven regel in de familie dat op elke vakantie waar palmbomen te bewonderen vallen een soortgelijke foto moet genomen worden. Helaas kunnen we die nu niet meer onder haar neus duwen om haar te plagen, maar een traditie als deze mag niet verloren gaan, dus bij deze
In Castro Marim hebben we ook het lokale natuurreservaat bezocht, waar vooral de old skool autootjes van het park in de smaak vielen J.
Na nog een korte stop in Tavira, hebben we ons dan naar het strand van Fuzeta gehaast om van de zonsondergang te kunnen genieten. Dat leverde het volgende prachtige kleurenspel op:
Op dag 2 hebben we vooral wat kleinere dorpjes in de heuvels bezocht. Veel wandelen dus Maar het leverde wel een prachtige picknickplaats op.
Op de derde dag stond op het programma wat ondertussen een klassieker is geworden onder onze bezoekers. Voor de vierde maal in vier maand tijd heb ik Cabo São Vicente, Sagres en Lagos bezocht. Misschien toch het Guinness Book of Records eens beginnen nakijken
Om al te veel herhaling te vermijden zal ik hierover niet teveel fotos meer plaatsen, wie er niet genoeg van krijgt kan immers altijd nog naar onder scrollen.
Dit was echter iets dat ook voor mij nieuw was. Tussen Sagres en Cabo São Vicente staan de ruïnes van naar ik vermoed een oud klooster. Je kunt het niet binnen bezoeken, maar als je door de deuropening gaat kom je op een wel heel pittoresk binnenkoertje. Van hieruit kan je dan via een padje tussen de rotsen tot helemaal beneden aan het water geraken, echt de moeite!
Onze picknickplaats van die dag, ergens tussen Sagres en Lagos. De naam herinner ik mij nu niet direct en aangezien Dimi en Kay onze wegenkaart mee hebben genomen naar Sevilla zal ik jullie het antwoord voorlopig schuldig moeten blijven.
Ponte da Piedade in Lagos.
Dag 4: Silves, Monchique en een stukje westkust.
Voor fotos van het kasteel van Silves, wederom, scroll gerust naar beneden. Vandaar nu wat meer andere beelden getrokken op deze plaats. Het zat daar vol met ooievaars die dag, dus die konden uiteraard niet ontbreken.
Zoek de vlinder
En hieronder de opgave voor de slechtzienden. U ziet, op dit blog wordt werkelijk niemand gediscrimineerd, hoera!
Van daar zijn we dan doorgereden naar Monchique. Toen we daar waren met mijn ouders wilden we graag tot op de top gaan van Picota, de hoogste top hier in de streek. Helaas was er toen teveel mist om zelfs nog maar tot boven te geraken. Nu waren de weergoden ons echter beter gezind. We konden zelfs de kust en de Atlantische oceaan in de verte bewonderen.
Grappig anekdote bij dit uitkijkhutje: door de hevige wind en het feit dat er op de tweede verdieping maar één plankje lag in plaats van drie durfde niemand van ons helemaal tot boven te klimmen. Van beneden vond ik het er allemaal heel eenvoudig uitzien, maar ik moet toegeven dat ook ik eens daar toch maar liever terugkeerde naar beneden. Daar gaat mijn kans op een stoer imago . Misschien meer geluk volgende keer
Eens beneden daarentegen waren we wel weer in form!
Nadien met zn allen van het binnenland weer richting kust. Onderweg eerst nog de tijd gemaakt voor te picknicken op een prachtig plaatsje langs de weg.
Voor de verandering zijn we, zoals gezegd, eens naar de westkust gereden, meer bepaald de streek rond Arrifana. We hebben het ons zeker niet beklaagd! Dit is echt een prachtig stukje natuur, misschien wel het mooiste stuk kust dat ik hier al gezien heb. Zeker dus een aanrader voor toekomstige bezoekers!
Geef toe, als je de ligging ziet van dat huis krijg je toch spontaan zin om er een bod op te doen . Helaas zal mijn spaarrekeningetje niet volstaan vrees ik. Mensen mogen dus altijd storten met de mededeling een huisje aan de westkust voor Hans op volgend rekeningnummer: Ok, terug serieus nu.
Voor de zonsondergang van die dag zijn we doorgereden naar een viewpoint met de overblijfselen van een kasteel. Nu staan er enkel nog 2 kleine muurtjes overeind dus er is wel enig verbeelding nodig om het kasteel erin te herkennen.
Ok, ik merk dat deze post een beetje lang en het worden is en velen van jullie waarschijnlijk betere dingen te doen hebben dan heel de dag mijn gezever te lezen achter de pc, dus daarom zal ik het vanaf nu zo kort mogelijk houden.
Volgende dag: Estói, paleis bezocht en ruïnes vanuit de Romeinse tijd.
Voor de geïnteresseerden: dit paleis is sinds April gerenoveerd tot een luxehotel. De prachtige zalen doen nu dienst als bar, restaurant, etc. Naast het paleis is er een vleugel bijgebouwd met een beauty spa. Zoals u waarschijnlijk al vermoedde is het kostenplaatje al even indrukwekkend.
Foto genomen aan de ruïnes. We hadden er zowaar een Portugese gids die Nederlands sprak. Blijkbaar had ze enkele jaren in Brussel gewoond, vandaar
Voor zonsondergang naar Praia de Faro gegaan.
s avonds (26 januari!) genoten van eerste BBQ van het jaar :D Jammie!
6de dag: terug een stukje westkust verkend, alweer een prachtig nieuw stukje Algarve
Zonsondergang op Praia da Rocha in Portimão
Voila, dat was een serieus stukje blog voor deze keer. We posten misschien niet zo vaak, maar als we het doen, doen we het meteen goed
Gisteren een Filipijn leren kennen die Jef heet, hilarisch gewoon. Zeker omdat hij eruitzag als de doorsnee Ki-Hiyoun, Li Shi of Bami Pang Wang, zo u wil. Het was overigens wel een zeer sympathieke kerel. Uiteindelijk heb ik met hem, Tim (nen typische hollander die visjes vangt en ze dan "lekker terugflikkert") en Nazar (uit Oekraïne) Boonanza gespeeld. Gevolg: ons verschrikkelijk kreupel gelachen met uitspraken als "I want to trade a pucking bean (snijboon, maar geeft over op plaatje) for you twienboonbean (Nazar's beste poging om in de buurt te geraken van een tuinboon)", geweldig spel niet waar?
Voor de rest heb ik vooral sociale dienst gespeeld deze week voor Shauna, een meisje uit Trinidad. Die had vorig weekend een cyste in haar baarmoeder waardoor ze veel pijn had. Jammer genoeg had haar vriendje haar een warm bad aangeraden vlak na ze pijnstillers had gepakt. Dardoor was ze helemaal duizelig als ze uit het bad moest en is ze flauw gevallen recht op haar gezicht waardoor haar twee voorste tanden afgebroken zijn. Eigenlijk heeft ze nog geluk gehad want de lavabo heeft ze maar op een haar na gemist en dan had het nog veel erger kunnen zijn uiteraard. Ondertussen is ze geopereerd voor die cyste en heeft ze al menig tandartsbezoek achter de rug, maar ze kan haar bed nog steeds maar zeer moeizaam uit. Dus hebben we haar af en toe wat gezelschap gaan houden en heb ik ook eens gekookt voor dat arme schaap . Gelukkig vliegt ze binnen minder dan een week naar huis en kan ze daar alles laten oplossen.
Ondertussen is Elke naarstig aan het studeren voor haar examen van maandagnamiddag over fisheries. Allemaal duimen dus!
Groetjes uit het ondertussen al wat zonnigere Faro!
we zitten hier voor de tweede avond op rij in het duister wegens geen elektriciteit, joepie. Terwijl Elke probeert haar artikels te lezen bij kaarslicht, probeer ik de tijd dan maar te doden op de pc (zolang de batterij nog mee wil tenminste). Er moet hier precies toch altijd iets defect zijn in dat landje hier. Eerst hadden we geen warm water en net nu dat eindelijk opgelost is begint onze elektriciteit dagelijks een uurtje weg te vallen. Ondertussen heeft de kotbazin al gebeld naar het Portugese equivalent van Electrabel en is het dus gewoon wachten geblazen. Vandaag ben ik er ook weer met meer weer (god, wat missen we Frank hier): na twee dagen stralende zon en geen wolkjes aan de lucht werden we helaas weer gewekt door gietende regen tegen onze ramen. Zo'n 13 uur later is het nog steeds van dat. Het mag hier dan wel een pak warmer zijn dan in België, heel veel geniet hebben we er nog niet van gehad. Het anders zo pittoreske en aangename fietspad is herschapen in een gigantische modderpoel en ook de straten staan hier onder water (duidelijk niet echt gewoon van veel regen te slikken). On the bright side: we hebben nu rustig de tijd gehad om alles hier nog eens op te ruimen en te herdecoreren. De foto's die we hadden laten afdrukken in de kerstvakantie (ook te bewonderen op mijn facebook-account) zijn ondertussen op onze muren beland. U ziet, door het weer is het hier komkommertijd waardoor ik jullie met deze pietluttigheden moet lastigvallen.
Hopend op een volgende interessantere blog en in afwachting van een beetje licht groet ik jullie!
Na twee weken van vertier in België zijn we uiteraard weer op post hier in Faro. Eerste vaststelling: qua temperatuur is het weer hier nog altijd even goed als we het achtergelaten hadden, hier dus géééén sneeuw maar wel een comfortabele 17 graden. Tweede vaststelling: jammer genoeg voor ons moet Onze-Lieven-Heer en zijn engeltjes hierboven ook menig champagneglas achterover gekletst hebben tijdens de feestdagen en laten zij nu al dat water los op onze hoofdjes hier! Het zijn niet zomaar wat buien die passeren, het regent echt wel stevig door. Toen we hier toekwamen had iedereen ons al gewaarschuwd dat het in december drie weken echt zou gieten voor het weer sunshine, lollypops and rainbows kan worden voor een jaar. Gelukkig voor ons moet het hier tijdens de kerstvakantie ook al zo slecht geweest zijn en zou er logischerwijze maar 1 weekje regen meer mogen vallen, fingers crossed! Elisabeth, die hier gebleven is, vertelde ons dat bij haar thuis het water zo langs alle muren naar beneden liep. Bij ons valt al bij al de schade nog mee. Bij ons is er maar 1 muur (die van het uitstulpingske aan de keuken, aka 'het waskot') waar er vocht naar binnen is geraakt en waar de natuur zijn werk heeft gedaan. Voor de slechte verstaanders: Hans heeft op zijn eerste dag in Faro schimmel mogen kuisen van de muur, hoezee! Derde vaststelling: Mijn regenjas vergeten inpakken! 't Wilt weer lukken natuurlijk. Da ding hier nog ni nodig gehad en nu da'k ze zou kunne gebruiken laat ik ze achter in België, daarvoor moet je echt wel een Hans zijn om zoiets tegen te komen! Blijkbaar heb ik dus minder geluk dan onze va, die ongestraft zijn regenjas heeft thuisgelaten tijdens twee weken Ierland (Ierland verdorie! 't Is toch allemaal ni fair é). Gelukkig hebben we hier een leuke paraplu met bloemetjesmotief bij de hand waardoor ik me droog, zij het met de nodige schaamte, door Faro kan bewegen. Vierde vastelling (als ik al aan 3 zat kon ik deze alliteratie toch niet laten liggen hé! Ge ziet, nog niks veranderd): Voor de rest is alles hier nog zoals we het achtergelaten hebben, blijkbaar worden kerst en nieuwjaar hier nog doorgevierd na den eerste want alle versiering hangt hier nog. In het Forum Algarve (shoppingcenter) ziet dat er dus zo uit:
Graag zou ik afsluiten met alle blokkers nog heel veel succes te wensen! Mannekes, doet da nog goe hé!!! En nog eens een gelukkige verjaardag moe! (een geheugensteuntje voor diegenen die dat vergeten waren )
Allereerst graag Aandacht voor die Adembenemende Alliteratie in de titel Alstublieft (sorry, filologische misvorming).
Maar, nog belangrijker, er blijkt nu dat er in de biologische kring een verneder-je-collega strijd aan de gang is. Hierin gaat ene jonkvrouwe Noëmi Van Bogaert duidelijk voorop! Eerst tipte ze ons al over de zeer charismatische foto die het topic vormde van de vorige post en nu probeert ze die arme Bart nog eens te vernederen door te claimen dat hij zich toch weel zeer belachelijk maakt met het dansen. Wederom stuurt ze ons dus een link door. Helaas bleek de vrolijke EMBC'er in kwestie even vergeten te zijn dat ze zelf HELEMAAL IN HET MIDDEN van het beeld staat, volgende keer toch eerst even beter checken Noëmi Graag wil ik toch Bart ook feliciteren voor zijn consequente pogingen om uit het scherm te verdwijnen (voor de mensen die ondertussen nog steeds niet weten wie Bart is, dat is de aantrekkelijke verschijning links vooraan in uw beeldscherm aan het begin van de video). Reeds na 30 seconden waagt hij al een eerste zeer verdienstelijke poging om Noëmi alleen voor paal te laten staan, zeer smooth Barto, ik kon het wel appreciëren . Degenen die gaan kijken naar het filmpje zullen meteen merken dat poging 2 en 3 echt niet lang op zich laten wachten (respectievelijk op seconde 56 en dan na 1 minuut en 8 seconden) Nog een leuk detail: na 1 minuut 36 gaat Bart heel eventjes de mist in, let vooral op de reactie van het meisje met zwart haar dat de rij achter hem staat, ook niet bepaald collegiaal hé!! Het is dan ook niet meer dan logisch dat onze vriend meteen voor de 4de maal het hazenpad probeert te kiezen. Uiteindelijk wordt hij dan ook niet meer dan terecht beloond voor al die noeste arbeid wanneer hij na 2 minuten 13 met een prachtige "slide" definitief uit het vizier van de camera glijdt om ons slechts heel af en toe een blik te gunnen op één van zijn armen. Bijgevolg slaagt hij er in om meer dan de helft van het filmpje de aandacht enkel op Noëmi te vestigen, nice one Bart!
Bart, Noëmi, aangezien jullie er blijkbaar zelf niet uitgeraken wie er zich nu het meest belachelijk maakt (zie de reacties op de vorige post) en ik ook zelf niet wil oordelen (het duurt nu eenmaal niet lang genoeg meer tot ik jullie beide terug zie ) laat ik het publiek maar beslissen. Iedereen kan dus vanaf nu stemmen bij "polls" links in beeld. Ik reken vooral op de objectiviteit van diegenen die Bart en Noëmi niet kennen, en toch ook een beetje op het sadisme van diegenen die ze wel kennen !! Nu maar hopen dat dit meer reactie uitlokt dan de poll over Dimi z'n gezichtsbeharing (2/3 is trouwens voor copain!). Het filmpje kan je bekijken op volgende link: http://www.youtube.com/watch?v=pCI4WoF8VwU Veel kijkgenot!
Ook de guest appearance van Fez en Apu (rechts in beeld) kon ik ten zeerste smaken btw!
Het initiatief zelf kan ik trouwens alleen maar toejuichen. We mogen nu wel is lachen, maar toch goe gedaan hoor mannekes, ge moet het maar doen hé!
Groene groeten (lap, daar is die filoloog alweer),
het onvermijdelijke is gebeurd: de heer Bart De Smet is erin geslaagd om "top of the bill" te zijn op de UGent website. Hij is in vol ornaat en met een typische Bartsmoel te bewonderen op volgende link:
Die foto maakt overigens deel uit van een andere campagne, op poten gezet door den Greg (Canadees en fervent biologisch barricadespringer) hier in Faro. Daarbij zijn in de 6 deelnemende universiteiten van de Erasmus Mundus in Marine Biodiversity and Conservation (voor een definitie hiervan => vraag naar een blik op hun t-shirts) foto's genomen van alle studenten, die dan vervolgens een boodschap moesten richten aan hun respectievelijke staatshoofden. Die collectie is vervolgens doorgestuurd naar de EU en laat ons hopen dat ze het begrepen hebben en effectief iets gaan beslissen in Kopenhagen! Helaas vreest de realist in mij hier een beetje voor als je ziet dat de dames en heren wereldleiders het nodig vinden om 15000 (15000!) vertegenwoordigers naar daar te transporteren (ook zeer goed goed voor het milieu en het klimaat uiteraard!!!) voor slechts 192 landen. Getuigd niet echt van veel bewustzijn naar mijn mening. Ook euforie bij uitspraken als "[o]ok de snel ontwikkelende landen China en India hebben hun voornemens klaar: ze zijn bereid om de uitstoot van broeikasgassen minder sterk te laten groeien dan hun economie (de standaard online)" baren mij serieuze zorgen. Hallo? Er staat wel degelijk GROEIEN!! Sterk staaltje onderhandelen daar in Kopenhagen! Tijd voor het buffet zeker? Maar laat ons vooral hopen dat ik binnen 2 weken ongelijk krijg en ze toch met iets straffers uit de bus komen.
Oh ja, Bart, nu verwachten we uiteraard wel dat jij op de eerste rij staat om te dansen hé!! Aan gelijk wie anders dat daar ook is: gelieve het te filmen, dan levert dat meteen wat entertainment op voor tijdens de kerstvakantie . Nog 10 dagen...
1) In de winter is het hier buiten warmer dan binnen in huis wegens het ontbreken van centrale verwarming. Even op Wikipedia gekeken: de centrale verwarming is reeds in gebruik sinds de industriële revolutie. Bijgevolg lijden wij nu binnen kou (terwijl het buiten overdag nog gemakkelijk 20° is in de zon en 15° in de schaduw) omdat dit volk blijkbaar al 2 eeuwen consequent de installatie van verwarming weigert. Dank je wel mensen van de Algarve!
2) De geniale architect van dit appartement heeft de boiler in het ene uiterste van het appartement (de keuken) geplaatst en de badkamer in het andere uiterste. Gevolg: aangezien hier niets verwarmd wordt zijn de buizen waardoor het water naar helemaal de andere kant vervoerd wordt ook koud en is het begrip warm water voor ons wel heel relatief geworden. Bovendien blijkt nu dat als we de hendel op de douchekopstand zetten (ipv de gewone kraan) het water begint af te koelen na 20 seconden. Dit zorgt natuurlijk voor een uiterst entertainend doucheritueel, behalve als je er zelf onderstaat dan. Eerst de warme kraan volledig opendraaien en water laten lopen tot het een temperatuur bereikt heeft die niet meer ijskoud is. Dan snel switchen op de douche, je nat maken en dan weer snel overschakelen op de kraan zodat het water weer kan opwarmen. Vervolgens al bibberend de shampoo aanbrengen in het haar en de zeep op die kanjer van een lichaam smeren, en dan weer snel even afspoelen op de douchestand. Gelukkig is een zalige warme douche nu maar 2 weken meer verwijderd!
3) Sinterklaas komt hier niet langs! En ons maar wijsmaken dat de Sint de kindjes van heel de wereld op één nacht voorziet met lekkers. Zijn de kindjes hier niet braaf, lieve Sint? Mocht u toch wat tijd overhebben op de nacht van 5 op 6 december, mijn schoentje zal braaf klaarstaan!
4) Behoorlijk contradictorische houding tegenover de Mexicaanse griep. Ze zijn hier nogal paranoia over dit nieuwe griepvirus en bij aankomst kregen we meteen een foldertje in onze handen gestopt met een noodnummer. Overal hangen er posters op straat, reclamespotjes van de overheid op de televisie, overal ontsmettingsalcohol voor de handen, Tegelijkertijd lopen diezelfde ontsmettingsmiddelspuiters rustig op straat te hoesten zonder enige moeite te doen om hun mond te bedekken, en nog veel erger rustig hun fluimen in het rond te spuwen. Ook zeer hygiënisch uiteraard!
5) Nazar, een Oekraïense vriend van mij hier, heeft als koosnaam Nazi in zijn thuisland. Zou ik precies toch wat stil houden in bepaalde West-Europese landen.
6) Lang leve de Europese Unie! Terwijl hier rustig verblijven en kunnen gaan en staan waar we willen moeten de niet-Europeanen zich om de zoveel tijd gaan melden op de migratiedienst voor één of ander probleem met hun visum. Bovendien mogen ze ook maar één ander land buiten Portugal bezoeken. Voor de meesten is dat dus gewoon hun thuisland en bijgevolg vallen hun vele reisplannen in het water (ook wel enkel gevoed door de gigantische beurs die ze krijgen van de EU, maar toch). Moesten we niet van een EU-land afkomstig zijn zou ik hier dus gewoon nooit geraakt zijn.
7) Net toen Ayo Technology van Milow op de Belgische radio plaats aan het maken was voor Out of My Reach is dit liedje ook in Portugal aan zijn opmars begonnen. Ondertussen moet het al meer dan 1,5 jaar denk ik dat hetzelfde plaatje ons achtervolgt, hoewel het nu toch een tijdje geleden is dat we het nog gehoord hebben.
8) De beste verhalen wonen in de staart van de bus.
9) Fransmannen die zich wagen aan het Engels blijven hilarisch!
10) Er wordt vaak geklaagd over Belgische televisie, maar neem het aan van mij: het kan nog veeeeeeeeel erger! Het is hier werkelijk om even Sammy Tanghe te citeren niveau nihil op de buis. Voor de mensen die niet weten waarover het gaat:
uitzonderlijk eens Elke aan het klavier.. 't Gaat dan ook om het bezoek van m'n oma, mama en broer.. Ik was trouwens enorm verrast toen Jelle ineens voor de deur stond, want ik wist helemaal niet dat hij zou meekomen.. Ik was alleen thuis en er werd aan de deur geklopt (normaal kan je alleen binnen met een sleutel, dus dacht dat het een Portugese buurman zou zijn), en durfde eigenlijk niet goed opendoen wegens gebrek aan Portugese taalvaardigheid.. Ik ging toch naar de deur - ondertussen oefende ik het zinnetje "não falo português" of "ik spreek geen portugees" - en toch wist ik niet wat zeggen toen bleek dat het Jelle was die voor onze deur stond.. Zoals de titel al laat vermoeden was het maar een zeer kort bezoek => slechts 2 dagen! Maar het was het zeker waard.. Iedereen heeft er met volle teugen van genoten, of dat hoop ik toch. Met de rolstoel (voor ons oma, die een gebroken voet had) is het hier in Portugal niet altijd even gemakkelijk, maar met enkele goede chauffeurs hebben we het zo comfortabel mogelijk gemaakt.. Oma wou graag 'het einde van Europa' zien, dus zijn we (alweer) naar Cabo São Vicente geweest.. Ook Lagos stond die dag op het programma, waar we vooral het stadje bezocht hebben ipv de kust, omdat dit veel makkelijker was met de rolstoel..
Jo, sla gerust de volgende 2 foto's over.. De jongens konden het echt niet laten om dat bergje nog eens op te kruipen..
's Avonds heeft Hans Jelle uiteraard meegenomen naar Esquina om een pint te gaan pakken, terwijl de vrouwen ff tijd hadden om bij te praten.. De volgende dag hebben we de zigeunermarkt in Loulé bezocht, maar uit veiligheidsredenen hebben we hier onze camera niet bovengehaald.. Op de iphone die ons werd aangeboden hebben we vriendelijk neen gezegd, alsook op de 'hashish' Ons mama heeft wel een mooi sjaaltje gekocht . Dezelfde dag vertrokken onze bezoekers alweer naar België.. Voila, dit was een blitsblog over een blitsbezoek.. Ondertussen beginnen we toch echt wel af te tellen tot de kerstvakantie.. Nu nog minder dan 3 weken Om alvast in de stemming te komen, gaan we af en toe naar het forum (het shoppingcenter hier).. Waarom zie je wel in één van de volgende blogs.. Veel (nog steeds) zonnige groetjes!
We hopen dat nu iedereen al de tijd heeft gehad om rustig de eerste reeks fotootjes te bekijken van hier in de Algarve. Zoniet, scroll dan nog even naar beneden en lees eerst de vorige post, dit is het vervolg daarop.
Dus zoals ik reeds had vermeld, zijn we met onze superdeluxe huurauto (zonder radioantenne, zeer gezellig dat geruis in de auto) naar Sevilla gesnord. Ik was er al eens 2 dagen geweest tijdens mijn Erasmus twee jaar geleden en keek er naar uit om weer eens voet op Spaanse bodem te zetten. Daar wordt tenminste iets gesproken da'k (bijna) altijd kan verstaan. Kvond het zeker ni erg om nu nog is hetzelfde te moeten zien, want naar mijn mening is Sevilla misschien wel de mooiste stad in Spanje. Zoals jullie zullen zien in de foto's, hebben ze alleszins toch de mooiste "plaza"!
Doordat het hier een uur vroeger is dan in de rest van het Europees vasteland kwamen we sowieso maar rond de middag toe, ook al waren we redelijk op tijd vertrokken hier in de Rua Doutor Arnaldo Cardoso Vilhena (mondje vol, niet waar?). We hadden een hotelletje geboekt 2 km buiten Sevilla wegens goedkoper en minder lawaai dan in het centrum dat een gratis busdienstje had naar het centrum. Helaas pindakaas, de buschauffeur was toevallig ziek dat weekend. Volgens mij was dit de gewoon de Spaanse manier om te zeggen dat zo'n service buiten het topseizoen niet rendabel is, maar kom. Niet getreurd en wij dus met de auto het centrum in. Ik zal proberen niet teveel te zeveren en vooral de beelden het werk te laten doen. Enjoy!
De gezellige promenade langs de Río Guadalquivir. Leuk weetje voor de mensen die nog geen Spaans gestudeerd hebben bij Collard: Guadalquivir is simpelweg Arabisch voor rivier, bijgevolg gaat deze nu dus door het leven als de rivier Rivier (wauw, ongelooflijk Hans, vertel meer, desnoods leggen we geld bij!).Sorry, die laatste spastische uitbarsting was er eentje voor de Bert Visscher-fans. Op het einde van die promenade zie je nog net het puntje van de Torre de Oro, waar al het goud dat van de Nieuwe Wereld kwam werd opgestapeld. 't Moeten rijke stinkerds geweest zijn, die Spanjaarden!
Vandaar zijn we naar het Alcázar gegaan, een koninklijk paleis opgetrokken in de Mudéjar-architectuur (sterk beïnvloed door de aanwezigheid van de Moren daar). Dit is terecht een van de toeristische toppers in Sevilla want zowel het paleis als de aangrenzende tuinen zijn gewoon prachtig om door te wandelen. Hieronder een beperkte selectie uit het talrijk verzamelde beeldmateriaal:
De tweede absolute "must" in Sevilla is de Plaza España. Naar mijn mening het mooiste plein in Europa (toch van degene die ik al bezocht heb). Een tip voor toekomstige bezoekers: ga niet langs de grote hoofdingang binnen maar neem één van de twee zijingangen, het wauw-effect zal nog zo groot zijn.
Langs deze muur worden met 52 azulejos (typisch Andalusische tegeltjes) de verschillende Spaanse provincies uitgebeeld.
Ik herinnerde me dat bij mijn vorige bezoek we toen lekker en prijselijk hadden gegeten in een van de steegjes achter de kathedraal, dus wij op zoek. Wonder boven wonder hebben we dit gezellige restaurantje nog teruggevonden (hoor ik daar een cliché over mannen en oriëntatie komen? :p). Nadat we onze maagjes goed gevuld hadden hebben we nog rustig kunnen genieten van Sevilla by night.
De toren hierboven is de Giralda, volgens Wikipedia "de 104,5 klokkentoren van de kathedraal". Het heeft maar liefst 11 jaar geduurd om hem te bouwen (1184-1195) en was in zijn tijd de hoogste minaret ter wereld. Ook bijzonder is het feit dat er geen trappen naar boven leiden, maar gewoon hellende vlakken, dit zodat er ook per paard naar boven gereden kon worden. Luie jongens, die Spanjaarden!
De volgende dag hebben we dan de kathedraal en de klokkentoren bezocht en vooral genoten van het mooie weer (38° begin november!) terwijl we door de gezellige straatjes slenterden.
Deze foto is genomen in een spiegel die in de kathedraal stond opgesteld om de prachtige gewelven te kunnen bewonderen.
In de late namiddag zijn we dan teruggekeerd naar het Parque María Luisa en de Plaza España.
En met die wondermooie laatste beelden op ons netvlies zijn we als gelukkige mensen terug naar Faro gereden
En ze leefden nog lang en gelukkig ... Wordt vast en zeker vervolgd ...
Eindelijk, na bijna een goeie 3 weken vertraging kunnen we jullie al enkele fotos tonen van het getrip met mijn ouders hier door de Algarve (Sevilla volgt nog).
Even stevig teruggaan in de tijd: dinsdag 27 oktober zijn ze hier s avonds toegekomen om dan 2 dagen later ook mijn verjaardag mee te pikken. Hierbij nogmaals aan iedereen die een kaartje of een cadeautje heeft meegegeven: heel erg bedankt allemaal, k was er heel content mee . Nadat we eerst gezellig nog een glaasje (of het kunnen er ook wat meer geweest zijn, mijn geheugen laat mij precies wat in de steek :p) gedronken hadden zijn we toch maar op tijd onder de wol gekropen om de volgende dag op tijd te kunnen vertrekken richting Silves. Toen Elke haar ouders hier waren wouden we dat ook bezoeken, maar toen was het zo aan het gieten (een zeldzame gebeurtenis hier) dat we zelfs de auto niet uitgeweest zijn. Nu hadden we meer geluk, waardoor we rustig door de gezellige straatjes en het historisch centrum konden wandelen.
De topattractie daar is een middeleeuws kasteel dat nog heel goed bewaard is gebleven.
Nadat we in zon klein pittoresk cafeetje (wie heeft hem?) nog een Super Bock verorberd hebben waren we weer klaar om verder te trekken richting Monchique. Heel die streek is eigenlijk een prachtig, heuvelachtig natuurgebied, ideaal voor dagtochten indien je er langer verblijft. Wij hebben dus wat moeten kiezen en zijn, om tijd te winnen, met de auto naar verschillende plaatsen gereden. Het dorpje Monchique zelf is een kuuroord nu, maar door de tijd van het jaar was het daar gelukkig niet zo druk waardoor we rustig van de natuur konden genieten.
Op een van de "viewpoints" daar stond er een vriendelijke man met zijn ezel, dus daar hebben we uiteraard snel van geprofiteerd om een fotootje mee te pikken.
Op mijn verjaardag zijn we uiteindelijk naar exact dezelfde plaats geweest als met Hilde en Carlo op Elke haar verjaardag: Cabo São Vicente en Sagres. Zoals jullie later nog zullen kunnen lezen zijn we daar vorige week met Elke haar mama, haar oma en haar broer nog eens geweest. Het uithoekje van Europa blijkt populair te zijn bij onze bezoekers . Zoals jullie ondertussen waarschijnlijk wel weten zijn de rotskusten en de kliffen echt ongelooflijk prachtig om langs te wandelen.
Ook Lagos is hier in het toeristisch seizoen echt een topper, vooral dan de Ponte Da Piedade, de rotsformaties langs en net voor de kust met ook enkele "grottos". Gelukkig was er nu bijna geen volk zodat we dat rustig konden bekijken en niet moesten drummen op de smalle trap om helemaal naar beneden te geraken. Eerst hebben we ons daar een mooi plekje gezocht om te picknicken en even te genieten van de prachtige omgeving en het mooie weer.
De volgende dag had Elke helaas les, dus ben ik met mijn ouders alleen op trot geweest. We zijn naar het natuurreservaat van Quinta do Marim geweest, hier een 10km verderop. Vooral heel goed voor birdwatching (wie geïnterresseerd is in die foto's, ik zal mijn flickr-account eens oppoetsen en er daar wat zetten, ik vermoed dat niet iedereen daar zó door geboeid is, ik laat jullie daarover wel nog meer weten). Ook hagedisjes en dergelijke zijn daar te bewonderen, ook weer een aanrader dus voor de natuurliefhebbers die plannen hebben om tot hier te komen (ik denk vooral aan jou Bart). Zoals je op deze foto kunt zien, was (en is) het weer nog steeds ongelooflijk goed.
Maar de hoofdreden waarom ik graag eens tot daar wou gaan is omdat het een van de beste plaatsen zou zijn om kameleons te zien (wel vooral "on spring mornings"). Ik vermoed dat bijna niemand van de bezoekers die dag effectief die beesten heeft opgemerkt, maar ik heb heel veel geluk gehad. Vanuit een vogelkijkhut naast een vijver zag ik een gigantische libel passeren die ik uiteraard wou fotograferen . Ik dus naar buiten, maar die libel was helaas nergens meer te bespeuren. Ineens zag ik vanuit mijn ooghoek precies een staart die hut inschieten, dus ik dacht dat er nu binnen een salamandertje ofzo zou zitten. Ik goed aan het kijken op die planken, maar niets te zien -zo leek het alleszins- tot ik nog eens goed keek: er zaten een stuk of 4 kameleons op 1 plank (goed vermomd dus die dieren :p) en toen we verder in de hut begonnen te kijken bleek er een hele groep tussen de verschillende planken te zitten, echt prachtig. Het toppunt is dat ik daar dus overl foto's van stond te maken en dat niemand van de andere mensen in de hut zich daar vragen bij stelde of de moeite nam om ook eens te komen kijken. Blijkbaar zijn foto's van houten planken heel normaal voor die mensen.
Door het goede weer, moest er uiteraard ook naar het strand gegaan worden. Toevallig zijn we op Praia do Barril gestoten, een prachtig strand waarvoor je eerst een kwartiertje te voet (of met een toeristentreintje) door de Ria Formosa moet.
's Avonds zijn we dan eerst nog gaan socialize met de locals in pastelaria esquina hier om den hoek (pintjes aan 75 cent, oh ja!). Onze va had hier direct al een paar nieuwe vrienden gemaakt wat ons een zak Romã heeft opgeleverd. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het heeft de vorm van een ajuin en de kleur van een appel. Als je dat openbreekt zitten er heerlijke rode besjes in. Om deze prachtige dag dan passend af te sluiten hebben we eindelijk onze BBQ ingewijd met verse vis van de markt hier.
De volgende dag zijn we dan naar Sevilla getrokken, maar dat is voor een volgende post aangezien er daar op 2 dagen gigantisch veel foto's zijn gemaakt .
Even voor de ongerusten onder jullie: de post over de bezoekjes van mijn ouders en de oma, mama en broer van Elke houden jullie nog steeds te goed maar ik wacht op Elke om mee de foto's te kiezen tot haar eerste reeks examens voorbij zijn (dondernamiddag heeft ze haar laatste voorlopig). Zoals steeds hebben we ons eens goe laten gaan en moet er dus aardig gesnoeid worden in de plaatjes op onze pc en aangezien onze blog toch nog steeds "hansenelke" in de URL heeft doe ik dat liever niet alleen, lief hé!! :p Wie hier blijkbaar niet in aantocht is de Sint. Alle winkelcentra en straten hangen al vol met (soms zeer kitscherige) kerstversiering en er wordt al duchtig speelgoed in de rendiersleeën geladen voor onder de boom. Bij deze dus een oproep aan de oude, heilige man: Portugal ligt toch dichter bij Spanje dan België, dus vergeet ons niet aub! :p We zijn hier heel heeeeeeel braaf hoor! Binnenkort zullen we trouwens eens foto's moeten gaan nemen in het shoppingcenter want het is echt omgetoverd in een "Winter Wonderland". Voor de kindjes rijdt er een treintje en er is zelfs een sneeuwkanon ingezet (de kansen op echte sneeuw lijken mij nogal miniem, vandaag was het op het heetst van de dag nog 26° op ons balkonnetje). De vrouwelijke "elfjes" die het treintje begeleiden zorgen ervoor dat de papa's maar al te graag meegaan met zoon- of dochterlief terwijl de mama aan het shoppen slaat, een win-win-situatie dus. Ook in aantocht blijkbaar: de Humo met Marie Vinck op de cover. Hierbij dus een oproep: wie de Humo heeft, hou die aub even bij voor mij. 't Is niet omdat we nu in het buitenland verblijven dat we niet meer mogen meegenieten van het Belgisch schoon, niet waar? Dank bij voorbaat. P.S.: ik krijg hier nu een welgemeende "vetzak" naar mijn hoofd geslingerd van de studerende deerne naast mij. Om in het thema te blijven: wij komen ook bijna terug, over exact een maand zullen onze voetjes weer de Belgische bodem bewandelen. Aangezien we pas rond half 11 zullen landen: iemand zin om ons rond middernacht te vergezellen naar 't frituur? We kijken er alleszins naar uit jullie allemaal terug te zien tussen pot en (een goeie Belgische) pint.
Tot binnenkort en nogmaals sorry voor de vertraging. Binnenkort zullen jullie weer overladen worden met vers beeldmateriaal.
in afwachting van meer posts nog een beetje foto's uit onze achtertuin, de Ria Formosa.
Die flamingo's raken we nog steeds niet beu. Ik denk dat ik een dezer toch eens dichter ga proberen raken. Het probleem is dat ze echt wel mensenschuw zijn en vanaf dat je in een bepaald richting een stap zet, zij zich gewoon naar helemaal de andere kant verplaatsen. Maar't zal mij wel is lukken 't Is da we nog effe tijd hebben é!
Let vooral op het zwarte lijfje en het vleugeltje dat uit de mond van de libelle komen. Blijkbaar kan zo'n vliegje op zijn tijd wel nekeer smaken .
Hier zijn ook heel wat zoutbanken in de Ria Formosa te zien, volgende keer dus toch eens kijken op dat pakje zout, wie weet komt het wel van hier achter de hoek.
En hier nog een fotootje in de discipline schaapsurfen. Was best wel nog grappig om te zien, spijtig da'k er geen filmpje van heb.
Blijven rijst schenken é manne!! Komaan Bart, laat u ni de loef afsteken door uw buren van de Kraaistraat é, ze zijn daar serieus mé u aan't lache zelle!
eerst en vooral sorry aan de frequente bezoekers voor de lange stilte op ons blog, het is hier namelijk verschrikkelijk druk geweest. Even toch al een preview van wat er binnenkort hier te lezen zal staan: de foor in Faro (sorry taalkundigen allitereren nu eenmaal graag) en het bezoek van Hilde en Jopi (mama en papa Hans voor de niet ingewijden). Vooral dat laatste heeft veel beeldmateriaal opgeleverd en er wordt dus naarstig geselecteerd in de foto's van Silves, Monchique, Portimão, Cabo São Vicente, Sagres, Lagos, Albufeira, Olhão, Quinta Do Marim, Loulé, Faro (uiteraard) en Sevilla. Zoals u ziet, een indrukwekkend lijstje, en dus naar mijn bescheiden mening een geldig excuus voor het langer uitblijven van de volgende blogpost (of dachten jullie dat wij hier zaten te luieren misschien? :) ). Ook wil ik graag nog snel even een goed doel promoten. Mensen die af en toe een beetje tijd over hebben, spendeer die niet alleen op facebook maar surf ook eens naar http://www.freerice.com/ . Het enige wat ge moet doen is meerkeuzevragen beantwoorden en per goed antwoord worden er 10 rijstkorrels geschonken aan het Wereld Voedsel Programma van de VN. Je kan kiezen uit verschillende onderwerpen: Aardrijkskunde, Kunst, Chemie, Wiskunde en verschillende talen. Best wel nog leuk en je helpt tegelijkertijd ook nog eens je medemens, hoera, allen daarheen!! :) Tot snel op dit blog,
jullie aller Elke en Hans
P.S.: nog eens bedankt allemaal voor de verjaardagswensen, kaartjes en het superdeluxe op-en-top Belgische verwenpakket
net als in België gaat het leven hier zijn gewone gangetje. Elke zit ondertussen al in haar lessenpatroon en ik vul mijn dagen nog steeds met "jobhunting" en de boodschappen doen. Over de job (ik zal jullie het uitgebreide verslag besparen ): in Faro is het echt supermoeilijk om aan werk te geraken, dus moet ik mij ook wat meer richten op de dorpen rond Faro, helaas kan ik ook niet té ver gaan, want ik heb hier enkel een fiets. Niettemin, blijven er toch altijd nieuwe dingen opduiken die dan misschien een job kunnen opleveren met wat geluk, waardoor ik toch altijd bezig blijf en kan blijven hopen. We doen in ieder geval ons best en 'k blijf er in geloven da'k wel is ne meevaller zal hebben. Om ons nog wat meer onder te dompelen in de Portugese cultuur zijn we woensdagavond naar een "tertulha" (betekent min of meer artistieke bijeenkomst; cultureel praatcafé; etc.) geweest over "Fado de Coimbra". Daar was één van die artiesten die wel verliefd leek op zijn gitaar en daar drie kwartier over heeft staan lullen (excuse me French). Bijgevolg weten we nu alles over de verschillen tussen Fado de Lisboa en Fado de Coimbra en over de respectievelijke gitaren gebruikt voor het produceren van begeleidende melodieën ter ondersteuning der klaagliederen (klinkt gesofisticeerd, niet? ). Gisteren hebben we dan op het dakterras van Elisabeth & co, haar verjaardag en die van Elke gevierd. Eerst hebben we met een klein groepje pizza gegeten, nadien kon het feest echt beginnen want dan was iedereen eigenlijk welkom. We hebben getrakteerd met sangria, wijn, bier, chips en Belgische pralines (met dank aan Hilde en Carlo). Vooral die laatste werden heel erg geapprecieerd, die vlogen nogal de deur uit zelle ! Tot onze grote verbazing kwam niemand van de buren eens klagen over het lawaai, de rolluiken van de appartementen aan de overkant bleven gewoon naar beneden. Des te beter voor ons uiteraard!
eerst en vooral, niet ongerust worden, het is niet zo erg als het klinkt in de titel!!
De laatste dagen had Elke een beetje keelpijn. Ondanks keelpastilles en nadien Sedergine werd het toch alleen maar slechter. Wij wouden dus naar een dokter, maar waar vind ge da hier. Het briljante idee: laat het ons eens vragen bij de apotheker om de hoek. Even het gesprek met die man vertalen.
H: Goeiemorgen, weet u toevallig waar we hier een dokter in de buurt kunnen vinden. X: Hier in de buurt zijn er volgens mij geen. H: En in het centrum dan? X: Ja daar zijn er veel. H: Ah, zoals welke bijvoorbeeld? X: Goh, er zijn er verschillende. H: Jaja, maar kan u er mij één zeggen. X: Tsja, er zijn verschillende "clínicas" in de buurt
En zo ging het nog wel even door. U merkt het, heel behulpzaam was die man niet echt, 't zal nog te vroeg geweest zijn. Uiteindelijk heeft hij mij dan een foldertje in mijn handen gestopt mé reclame van "dokters" voor heel de Algarve. Daar stonden meer advertenties voor alternatieve geneeskunden en plastische chirurgie in als echt dokters in Faro, zeer handig voor wie een borstvergroting wil, maar daarmee was Elke haar keelpijn natuurlijk niet opgelost. Uiteindelijk hebben we dan naar onze huisbazin gebeld en blijkt dus dat een gewoon dokterskabinet zoals wij het kennen hier niet bestaat. Je moet hier dus naar spoed, dan krijg je zo'n supercool armbandje met je naam en het symptoom op (in dit geval: "pijn", mooie analyse dokter) en dan kun je uiteraard heel lang wachten. Stel je bij ons eens voor dat naast de gewone spoedgevallen ook nog eens alle zieke mensen in die wachtzaal zouden komen zitten. We hebben we nog redelijk geluk gehad denk ik want na 1,5 uur wachten was het toch aan ons. Uiteraard was de consultatie veel korter: 5 seconden in de keel kijken, voorschrift voor antibiotica schrijven en klaar is kees. Gelukkig was Elke dit weekend al een beetje beter zodat ze kon studeren want vandaag stond er al een test statistiek op het programma die meetelt voor 40% van het eindresultaat.
Voor de rest valt er niet echt iets speciaal te melden. Het is hier overdag nog gemakkelijk tegen de 30 graden, gewoon in de zon blijven staan is dus nog steeds niet te doen. We wachten dus vol spanning op die Portugese "winter". Groetjes,
) niet uit te sluiten, vind je hieronder een link waardoor je ze ook zonder account zou moeten kunnen bekijken.
). Bijgevolg zal het blog dus nog een weekje op zijn gat liggen en zal er dan een serieuze inhaalbeweging gemaakt moeten worden om foto's van Lissabon, het bezoek van Bart en Lies en dan nog van mijn ouders en de Ijslanders online te zwieren. 
. Misschien meer geluk volgende keer
