Wie was er het eerst: de oude man of de elektrische tram?
Elke e Hans em Faro
03-02-2010
bezoek Stefanie, Rebecca, Jeroen en Bram
Hallo daar!
Sorry dat het alweer zo lang geleden is, maar we zijn hier ondertussen midden in een ware bezoekersgolf waardoor er weinig tijd over blijft om te selecteren in ons beeldmateriaal en jullie te plezieren met gratis bijgeleverde deskundige commentaren.
Terwijl ik dit aan het schrijven ben vanop ons balkonnetje flirt het kwik van de thermometer naast mij met de 20 graden en zorgt het talrijke getsjirp van de vogeltjes voor een aangenaam achtergrondmuziekje. Het is duidelijk, de winter is hier al op zijn einde aan het lopen en regen wordt hier stilaan weer een zeldzaam goed, mij hoor je niet klagen.
Vorige donderdag (de 21ste dus), zijn Stefken, Rebken squeekie bootkoek Van Balen, Jeroen en Bram hier gearriveerd om samen met mij de streek hier wat te verkennen. Elke moest overdag helaas passen wegens studieverplichtingen (in tegenstelling tot in België eindigen de examens pas hier de 5de februari).
De eerste dag hebben we het stukje Algarve ten oosten van Faro wat verkend, te beginnen met Castro Marim. Dit dorpje langs de Guadiana (en dus de grens met Spanje) staat vooral bekend voor zijn kastelen ter verdediging des vaderlands. Bij aankomst worden stoute kinderen zoals u ziet meteen op hun plaats gezet.
Altijd al de rebel van de familie geweest, die Stefanie
Maar om het goed te maken heeft ze op het dorpspleintje op gepaste wijze eerbetoon gebracht aan Madre Maria en de famille klakkers.
Even een toelichting voor de niet-ingewijden: Toen we met heel de familie mijn neef Bart gingen bezoeken tijdens zijn Erasmus in Barcelona (iets zegt mij dat het in 2001 was, maar heel zeker ben ik niet) hadden we ons meter wijsgemaakt dat het geluk bracht om met je hoofd tegen een palmboom te schuren. Uiteraard heeft ze dat meteen uitgeprobeerd tot hilariteit van heel de familie! Sindsdien is het eigenlijk een ongeschreven regel in de familie dat op elke vakantie waar palmbomen te bewonderen vallen een soortgelijke foto moet genomen worden. Helaas kunnen we die nu niet meer onder haar neus duwen om haar te plagen, maar een traditie als deze mag niet verloren gaan, dus bij deze
In Castro Marim hebben we ook het lokale natuurreservaat bezocht, waar vooral de old skool autootjes van het park in de smaak vielen J.
Na nog een korte stop in Tavira, hebben we ons dan naar het strand van Fuzeta gehaast om van de zonsondergang te kunnen genieten. Dat leverde het volgende prachtige kleurenspel op:
Op dag 2 hebben we vooral wat kleinere dorpjes in de heuvels bezocht. Veel wandelen dus Maar het leverde wel een prachtige picknickplaats op.
Op de derde dag stond op het programma wat ondertussen een klassieker is geworden onder onze bezoekers. Voor de vierde maal in vier maand tijd heb ik Cabo São Vicente, Sagres en Lagos bezocht. Misschien toch het Guinness Book of Records eens beginnen nakijken
Om al te veel herhaling te vermijden zal ik hierover niet teveel fotos meer plaatsen, wie er niet genoeg van krijgt kan immers altijd nog naar onder scrollen.
Dit was echter iets dat ook voor mij nieuw was. Tussen Sagres en Cabo São Vicente staan de ruïnes van naar ik vermoed een oud klooster. Je kunt het niet binnen bezoeken, maar als je door de deuropening gaat kom je op een wel heel pittoresk binnenkoertje. Van hieruit kan je dan via een padje tussen de rotsen tot helemaal beneden aan het water geraken, echt de moeite!
Onze picknickplaats van die dag, ergens tussen Sagres en Lagos. De naam herinner ik mij nu niet direct en aangezien Dimi en Kay onze wegenkaart mee hebben genomen naar Sevilla zal ik jullie het antwoord voorlopig schuldig moeten blijven.
Ponte da Piedade in Lagos.
Dag 4: Silves, Monchique en een stukje westkust.
Voor fotos van het kasteel van Silves, wederom, scroll gerust naar beneden. Vandaar nu wat meer andere beelden getrokken op deze plaats. Het zat daar vol met ooievaars die dag, dus die konden uiteraard niet ontbreken.
Zoek de vlinder
En hieronder de opgave voor de slechtzienden. U ziet, op dit blog wordt werkelijk niemand gediscrimineerd, hoera!
Van daar zijn we dan doorgereden naar Monchique. Toen we daar waren met mijn ouders wilden we graag tot op de top gaan van Picota, de hoogste top hier in de streek. Helaas was er toen teveel mist om zelfs nog maar tot boven te geraken. Nu waren de weergoden ons echter beter gezind. We konden zelfs de kust en de Atlantische oceaan in de verte bewonderen.
Grappig anekdote bij dit uitkijkhutje: door de hevige wind en het feit dat er op de tweede verdieping maar één plankje lag in plaats van drie durfde niemand van ons helemaal tot boven te klimmen. Van beneden vond ik het er allemaal heel eenvoudig uitzien, maar ik moet toegeven dat ook ik eens daar toch maar liever terugkeerde naar beneden. Daar gaat mijn kans op een stoer imago . Misschien meer geluk volgende keer
Eens beneden daarentegen waren we wel weer in form!
Nadien met zn allen van het binnenland weer richting kust. Onderweg eerst nog de tijd gemaakt voor te picknicken op een prachtig plaatsje langs de weg.
Voor de verandering zijn we, zoals gezegd, eens naar de westkust gereden, meer bepaald de streek rond Arrifana. We hebben het ons zeker niet beklaagd! Dit is echt een prachtig stukje natuur, misschien wel het mooiste stuk kust dat ik hier al gezien heb. Zeker dus een aanrader voor toekomstige bezoekers!
Geef toe, als je de ligging ziet van dat huis krijg je toch spontaan zin om er een bod op te doen . Helaas zal mijn spaarrekeningetje niet volstaan vrees ik. Mensen mogen dus altijd storten met de mededeling een huisje aan de westkust voor Hans op volgend rekeningnummer: Ok, terug serieus nu.
Voor de zonsondergang van die dag zijn we doorgereden naar een viewpoint met de overblijfselen van een kasteel. Nu staan er enkel nog 2 kleine muurtjes overeind dus er is wel enig verbeelding nodig om het kasteel erin te herkennen.
Ok, ik merk dat deze post een beetje lang en het worden is en velen van jullie waarschijnlijk betere dingen te doen hebben dan heel de dag mijn gezever te lezen achter de pc, dus daarom zal ik het vanaf nu zo kort mogelijk houden.
Volgende dag: Estói, paleis bezocht en ruïnes vanuit de Romeinse tijd.
Voor de geïnteresseerden: dit paleis is sinds April gerenoveerd tot een luxehotel. De prachtige zalen doen nu dienst als bar, restaurant, etc. Naast het paleis is er een vleugel bijgebouwd met een beauty spa. Zoals u waarschijnlijk al vermoedde is het kostenplaatje al even indrukwekkend.
Foto genomen aan de ruïnes. We hadden er zowaar een Portugese gids die Nederlands sprak. Blijkbaar had ze enkele jaren in Brussel gewoond, vandaar
Voor zonsondergang naar Praia de Faro gegaan.
s avonds (26 januari!) genoten van eerste BBQ van het jaar :D Jammie!
6de dag: terug een stukje westkust verkend, alweer een prachtig nieuw stukje Algarve
Zonsondergang op Praia da Rocha in Portimão
Voila, dat was een serieus stukje blog voor deze keer. We posten misschien niet zo vaak, maar als we het doen, doen we het meteen goed
. Misschien meer geluk volgende keer
. Helaas zal mijn spaarrekeningetje niet volstaan vrees ik. Mensen mogen dus altijd storten met de mededeling een huisje aan de westkust voor Hans op volgend rekeningnummer:
Ok, terug serieus nu.
