Wie was er het eerst: de oude man of de elektrische tram?
Elke e Hans em Faro
17-10-2009
Fado en verjaardagsfeestje
Hey iedereen,
net als in België gaat het leven hier zijn gewone gangetje. Elke zit ondertussen al in haar lessenpatroon en ik vul mijn dagen nog steeds met "jobhunting" en de boodschappen doen. Over de job (ik zal jullie het uitgebreide verslag besparen ): in Faro is het echt supermoeilijk om aan werk te geraken, dus moet ik mij ook wat meer richten op de dorpen rond Faro, helaas kan ik ook niet té ver gaan, want ik heb hier enkel een fiets. Niettemin, blijven er toch altijd nieuwe dingen opduiken die dan misschien een job kunnen opleveren met wat geluk, waardoor ik toch altijd bezig blijf en kan blijven hopen. We doen in ieder geval ons best en 'k blijf er in geloven da'k wel is ne meevaller zal hebben. Om ons nog wat meer onder te dompelen in de Portugese cultuur zijn we woensdagavond naar een "tertulha" (betekent min of meer artistieke bijeenkomst; cultureel praatcafé; etc.) geweest over "Fado de Coimbra". Daar was één van die artiesten die wel verliefd leek op zijn gitaar en daar drie kwartier over heeft staan lullen (excuse me French). Bijgevolg weten we nu alles over de verschillen tussen Fado de Lisboa en Fado de Coimbra en over de respectievelijke gitaren gebruikt voor het produceren van begeleidende melodieën ter ondersteuning der klaagliederen (klinkt gesofisticeerd, niet? ). Gisteren hebben we dan op het dakterras van Elisabeth & co, haar verjaardag en die van Elke gevierd. Eerst hebben we met een klein groepje pizza gegeten, nadien kon het feest echt beginnen want dan was iedereen eigenlijk welkom. We hebben getrakteerd met sangria, wijn, bier, chips en Belgische pralines (met dank aan Hilde en Carlo). Vooral die laatste werden heel erg geapprecieerd, die vlogen nogal de deur uit zelle ! Tot onze grote verbazing kwam niemand van de buren eens klagen over het lawaai, de rolluiken van de appartementen aan de overkant bleven gewoon naar beneden. Des te beter voor ons uiteraard!
eerst en vooral, niet ongerust worden, het is niet zo erg als het klinkt in de titel!!
De laatste dagen had Elke een beetje keelpijn. Ondanks keelpastilles en nadien Sedergine werd het toch alleen maar slechter. Wij wouden dus naar een dokter, maar waar vind ge da hier. Het briljante idee: laat het ons eens vragen bij de apotheker om de hoek. Even het gesprek met die man vertalen.
H: Goeiemorgen, weet u toevallig waar we hier een dokter in de buurt kunnen vinden. X: Hier in de buurt zijn er volgens mij geen. H: En in het centrum dan? X: Ja daar zijn er veel. H: Ah, zoals welke bijvoorbeeld? X: Goh, er zijn er verschillende. H: Jaja, maar kan u er mij één zeggen. X: Tsja, er zijn verschillende "clínicas" in de buurt
En zo ging het nog wel even door. U merkt het, heel behulpzaam was die man niet echt, 't zal nog te vroeg geweest zijn. Uiteindelijk heeft hij mij dan een foldertje in mijn handen gestopt mé reclame van "dokters" voor heel de Algarve. Daar stonden meer advertenties voor alternatieve geneeskunden en plastische chirurgie in als echt dokters in Faro, zeer handig voor wie een borstvergroting wil, maar daarmee was Elke haar keelpijn natuurlijk niet opgelost. Uiteindelijk hebben we dan naar onze huisbazin gebeld en blijkt dus dat een gewoon dokterskabinet zoals wij het kennen hier niet bestaat. Je moet hier dus naar spoed, dan krijg je zo'n supercool armbandje met je naam en het symptoom op (in dit geval: "pijn", mooie analyse dokter) en dan kun je uiteraard heel lang wachten. Stel je bij ons eens voor dat naast de gewone spoedgevallen ook nog eens alle zieke mensen in die wachtzaal zouden komen zitten. We hebben we nog redelijk geluk gehad denk ik want na 1,5 uur wachten was het toch aan ons. Uiteraard was de consultatie veel korter: 5 seconden in de keel kijken, voorschrift voor antibiotica schrijven en klaar is kees. Gelukkig was Elke dit weekend al een beetje beter zodat ze kon studeren want vandaag stond er al een test statistiek op het programma die meetelt voor 40% van het eindresultaat.
Voor de rest valt er niet echt iets speciaal te melden. Het is hier overdag nog gemakkelijk tegen de 30 graden, gewoon in de zon blijven staan is dus nog steeds niet te doen. We wachten dus vol spanning op die Portugese "winter". Groetjes,
): in Faro is het echt supermoeilijk om aan werk te geraken, dus moet ik mij ook wat meer richten op de dorpen rond Faro, helaas kan ik ook niet té ver gaan, want ik heb hier enkel een fiets. Niettemin, blijven er toch altijd nieuwe dingen opduiken die dan misschien een job kunnen opleveren met wat geluk, waardoor ik toch altijd bezig blijf en kan blijven hopen. We doen in ieder geval ons best en 'k blijf er in geloven da'k wel is ne meevaller zal hebben.
).
