Wie was er het eerst: de oude man of de elektrische tram?
Elke e Hans em Faro
04-01-2010
daar zijn we weer
Na twee weken van vertier in België zijn we uiteraard weer op post hier in Faro. Eerste vaststelling: qua temperatuur is het weer hier nog altijd even goed als we het achtergelaten hadden, hier dus géééén sneeuw maar wel een comfortabele 17 graden. Tweede vaststelling: jammer genoeg voor ons moet Onze-Lieven-Heer en zijn engeltjes hierboven ook menig champagneglas achterover gekletst hebben tijdens de feestdagen en laten zij nu al dat water los op onze hoofdjes hier! Het zijn niet zomaar wat buien die passeren, het regent echt wel stevig door. Toen we hier toekwamen had iedereen ons al gewaarschuwd dat het in december drie weken echt zou gieten voor het weer sunshine, lollypops and rainbows kan worden voor een jaar. Gelukkig voor ons moet het hier tijdens de kerstvakantie ook al zo slecht geweest zijn en zou er logischerwijze maar 1 weekje regen meer mogen vallen, fingers crossed! Elisabeth, die hier gebleven is, vertelde ons dat bij haar thuis het water zo langs alle muren naar beneden liep. Bij ons valt al bij al de schade nog mee. Bij ons is er maar 1 muur (die van het uitstulpingske aan de keuken, aka 'het waskot') waar er vocht naar binnen is geraakt en waar de natuur zijn werk heeft gedaan. Voor de slechte verstaanders: Hans heeft op zijn eerste dag in Faro schimmel mogen kuisen van de muur, hoezee! Derde vaststelling: Mijn regenjas vergeten inpakken! 't Wilt weer lukken natuurlijk. Da ding hier nog ni nodig gehad en nu da'k ze zou kunne gebruiken laat ik ze achter in België, daarvoor moet je echt wel een Hans zijn om zoiets tegen te komen! Blijkbaar heb ik dus minder geluk dan onze va, die ongestraft zijn regenjas heeft thuisgelaten tijdens twee weken Ierland (Ierland verdorie! 't Is toch allemaal ni fair é). Gelukkig hebben we hier een leuke paraplu met bloemetjesmotief bij de hand waardoor ik me droog, zij het met de nodige schaamte, door Faro kan bewegen. Vierde vastelling (als ik al aan 3 zat kon ik deze alliteratie toch niet laten liggen hé! Ge ziet, nog niks veranderd): Voor de rest is alles hier nog zoals we het achtergelaten hebben, blijkbaar worden kerst en nieuwjaar hier nog doorgevierd na den eerste want alle versiering hangt hier nog. In het Forum Algarve (shoppingcenter) ziet dat er dus zo uit:
Graag zou ik afsluiten met alle blokkers nog heel veel succes te wensen! Mannekes, doet da nog goe hé!!! En nog eens een gelukkige verjaardag moe! (een geheugensteuntje voor diegenen die dat vergeten waren )
Allereerst graag Aandacht voor die Adembenemende Alliteratie in de titel Alstublieft (sorry, filologische misvorming).
Maar, nog belangrijker, er blijkt nu dat er in de biologische kring een verneder-je-collega strijd aan de gang is. Hierin gaat ene jonkvrouwe Noëmi Van Bogaert duidelijk voorop! Eerst tipte ze ons al over de zeer charismatische foto die het topic vormde van de vorige post en nu probeert ze die arme Bart nog eens te vernederen door te claimen dat hij zich toch weel zeer belachelijk maakt met het dansen. Wederom stuurt ze ons dus een link door. Helaas bleek de vrolijke EMBC'er in kwestie even vergeten te zijn dat ze zelf HELEMAAL IN HET MIDDEN van het beeld staat, volgende keer toch eerst even beter checken Noëmi Graag wil ik toch Bart ook feliciteren voor zijn consequente pogingen om uit het scherm te verdwijnen (voor de mensen die ondertussen nog steeds niet weten wie Bart is, dat is de aantrekkelijke verschijning links vooraan in uw beeldscherm aan het begin van de video). Reeds na 30 seconden waagt hij al een eerste zeer verdienstelijke poging om Noëmi alleen voor paal te laten staan, zeer smooth Barto, ik kon het wel appreciëren . Degenen die gaan kijken naar het filmpje zullen meteen merken dat poging 2 en 3 echt niet lang op zich laten wachten (respectievelijk op seconde 56 en dan na 1 minuut en 8 seconden) Nog een leuk detail: na 1 minuut 36 gaat Bart heel eventjes de mist in, let vooral op de reactie van het meisje met zwart haar dat de rij achter hem staat, ook niet bepaald collegiaal hé!! Het is dan ook niet meer dan logisch dat onze vriend meteen voor de 4de maal het hazenpad probeert te kiezen. Uiteindelijk wordt hij dan ook niet meer dan terecht beloond voor al die noeste arbeid wanneer hij na 2 minuten 13 met een prachtige "slide" definitief uit het vizier van de camera glijdt om ons slechts heel af en toe een blik te gunnen op één van zijn armen. Bijgevolg slaagt hij er in om meer dan de helft van het filmpje de aandacht enkel op Noëmi te vestigen, nice one Bart!
Bart, Noëmi, aangezien jullie er blijkbaar zelf niet uitgeraken wie er zich nu het meest belachelijk maakt (zie de reacties op de vorige post) en ik ook zelf niet wil oordelen (het duurt nu eenmaal niet lang genoeg meer tot ik jullie beide terug zie ) laat ik het publiek maar beslissen. Iedereen kan dus vanaf nu stemmen bij "polls" links in beeld. Ik reken vooral op de objectiviteit van diegenen die Bart en Noëmi niet kennen, en toch ook een beetje op het sadisme van diegenen die ze wel kennen !! Nu maar hopen dat dit meer reactie uitlokt dan de poll over Dimi z'n gezichtsbeharing (2/3 is trouwens voor copain!). Het filmpje kan je bekijken op volgende link: http://www.youtube.com/watch?v=pCI4WoF8VwU Veel kijkgenot!
Ook de guest appearance van Fez en Apu (rechts in beeld) kon ik ten zeerste smaken btw!
Het initiatief zelf kan ik trouwens alleen maar toejuichen. We mogen nu wel is lachen, maar toch goe gedaan hoor mannekes, ge moet het maar doen hé!
Groene groeten (lap, daar is die filoloog alweer),
het onvermijdelijke is gebeurd: de heer Bart De Smet is erin geslaagd om "top of the bill" te zijn op de UGent website. Hij is in vol ornaat en met een typische Bartsmoel te bewonderen op volgende link:
Die foto maakt overigens deel uit van een andere campagne, op poten gezet door den Greg (Canadees en fervent biologisch barricadespringer) hier in Faro. Daarbij zijn in de 6 deelnemende universiteiten van de Erasmus Mundus in Marine Biodiversity and Conservation (voor een definitie hiervan => vraag naar een blik op hun t-shirts) foto's genomen van alle studenten, die dan vervolgens een boodschap moesten richten aan hun respectievelijke staatshoofden. Die collectie is vervolgens doorgestuurd naar de EU en laat ons hopen dat ze het begrepen hebben en effectief iets gaan beslissen in Kopenhagen! Helaas vreest de realist in mij hier een beetje voor als je ziet dat de dames en heren wereldleiders het nodig vinden om 15000 (15000!) vertegenwoordigers naar daar te transporteren (ook zeer goed goed voor het milieu en het klimaat uiteraard!!!) voor slechts 192 landen. Getuigd niet echt van veel bewustzijn naar mijn mening. Ook euforie bij uitspraken als "[o]ok de snel ontwikkelende landen China en India hebben hun voornemens klaar: ze zijn bereid om de uitstoot van broeikasgassen minder sterk te laten groeien dan hun economie (de standaard online)" baren mij serieuze zorgen. Hallo? Er staat wel degelijk GROEIEN!! Sterk staaltje onderhandelen daar in Kopenhagen! Tijd voor het buffet zeker? Maar laat ons vooral hopen dat ik binnen 2 weken ongelijk krijg en ze toch met iets straffers uit de bus komen.
Oh ja, Bart, nu verwachten we uiteraard wel dat jij op de eerste rij staat om te dansen hé!! Aan gelijk wie anders dat daar ook is: gelieve het te filmen, dan levert dat meteen wat entertainment op voor tijdens de kerstvakantie . Nog 10 dagen...
1) In de winter is het hier buiten warmer dan binnen in huis wegens het ontbreken van centrale verwarming. Even op Wikipedia gekeken: de centrale verwarming is reeds in gebruik sinds de industriële revolutie. Bijgevolg lijden wij nu binnen kou (terwijl het buiten overdag nog gemakkelijk 20° is in de zon en 15° in de schaduw) omdat dit volk blijkbaar al 2 eeuwen consequent de installatie van verwarming weigert. Dank je wel mensen van de Algarve!
2) De geniale architect van dit appartement heeft de boiler in het ene uiterste van het appartement (de keuken) geplaatst en de badkamer in het andere uiterste. Gevolg: aangezien hier niets verwarmd wordt zijn de buizen waardoor het water naar helemaal de andere kant vervoerd wordt ook koud en is het begrip warm water voor ons wel heel relatief geworden. Bovendien blijkt nu dat als we de hendel op de douchekopstand zetten (ipv de gewone kraan) het water begint af te koelen na 20 seconden. Dit zorgt natuurlijk voor een uiterst entertainend doucheritueel, behalve als je er zelf onderstaat dan. Eerst de warme kraan volledig opendraaien en water laten lopen tot het een temperatuur bereikt heeft die niet meer ijskoud is. Dan snel switchen op de douche, je nat maken en dan weer snel overschakelen op de kraan zodat het water weer kan opwarmen. Vervolgens al bibberend de shampoo aanbrengen in het haar en de zeep op die kanjer van een lichaam smeren, en dan weer snel even afspoelen op de douchestand. Gelukkig is een zalige warme douche nu maar 2 weken meer verwijderd!
3) Sinterklaas komt hier niet langs! En ons maar wijsmaken dat de Sint de kindjes van heel de wereld op één nacht voorziet met lekkers. Zijn de kindjes hier niet braaf, lieve Sint? Mocht u toch wat tijd overhebben op de nacht van 5 op 6 december, mijn schoentje zal braaf klaarstaan!
4) Behoorlijk contradictorische houding tegenover de Mexicaanse griep. Ze zijn hier nogal paranoia over dit nieuwe griepvirus en bij aankomst kregen we meteen een foldertje in onze handen gestopt met een noodnummer. Overal hangen er posters op straat, reclamespotjes van de overheid op de televisie, overal ontsmettingsalcohol voor de handen, Tegelijkertijd lopen diezelfde ontsmettingsmiddelspuiters rustig op straat te hoesten zonder enige moeite te doen om hun mond te bedekken, en nog veel erger rustig hun fluimen in het rond te spuwen. Ook zeer hygiënisch uiteraard!
5) Nazar, een Oekraïense vriend van mij hier, heeft als koosnaam Nazi in zijn thuisland. Zou ik precies toch wat stil houden in bepaalde West-Europese landen.
6) Lang leve de Europese Unie! Terwijl hier rustig verblijven en kunnen gaan en staan waar we willen moeten de niet-Europeanen zich om de zoveel tijd gaan melden op de migratiedienst voor één of ander probleem met hun visum. Bovendien mogen ze ook maar één ander land buiten Portugal bezoeken. Voor de meesten is dat dus gewoon hun thuisland en bijgevolg vallen hun vele reisplannen in het water (ook wel enkel gevoed door de gigantische beurs die ze krijgen van de EU, maar toch). Moesten we niet van een EU-land afkomstig zijn zou ik hier dus gewoon nooit geraakt zijn.
7) Net toen Ayo Technology van Milow op de Belgische radio plaats aan het maken was voor Out of My Reach is dit liedje ook in Portugal aan zijn opmars begonnen. Ondertussen moet het al meer dan 1,5 jaar denk ik dat hetzelfde plaatje ons achtervolgt, hoewel het nu toch een tijdje geleden is dat we het nog gehoord hebben.
8) De beste verhalen wonen in de staart van de bus.
9) Fransmannen die zich wagen aan het Engels blijven hilarisch!
10) Er wordt vaak geklaagd over Belgische televisie, maar neem het aan van mij: het kan nog veeeeeeeeel erger! Het is hier werkelijk om even Sammy Tanghe te citeren niveau nihil op de buis. Voor de mensen die niet weten waarover het gaat:
uitzonderlijk eens Elke aan het klavier.. 't Gaat dan ook om het bezoek van m'n oma, mama en broer.. Ik was trouwens enorm verrast toen Jelle ineens voor de deur stond, want ik wist helemaal niet dat hij zou meekomen.. Ik was alleen thuis en er werd aan de deur geklopt (normaal kan je alleen binnen met een sleutel, dus dacht dat het een Portugese buurman zou zijn), en durfde eigenlijk niet goed opendoen wegens gebrek aan Portugese taalvaardigheid.. Ik ging toch naar de deur - ondertussen oefende ik het zinnetje "não falo português" of "ik spreek geen portugees" - en toch wist ik niet wat zeggen toen bleek dat het Jelle was die voor onze deur stond.. Zoals de titel al laat vermoeden was het maar een zeer kort bezoek => slechts 2 dagen! Maar het was het zeker waard.. Iedereen heeft er met volle teugen van genoten, of dat hoop ik toch. Met de rolstoel (voor ons oma, die een gebroken voet had) is het hier in Portugal niet altijd even gemakkelijk, maar met enkele goede chauffeurs hebben we het zo comfortabel mogelijk gemaakt.. Oma wou graag 'het einde van Europa' zien, dus zijn we (alweer) naar Cabo São Vicente geweest.. Ook Lagos stond die dag op het programma, waar we vooral het stadje bezocht hebben ipv de kust, omdat dit veel makkelijker was met de rolstoel..
Jo, sla gerust de volgende 2 foto's over.. De jongens konden het echt niet laten om dat bergje nog eens op te kruipen..
's Avonds heeft Hans Jelle uiteraard meegenomen naar Esquina om een pint te gaan pakken, terwijl de vrouwen ff tijd hadden om bij te praten.. De volgende dag hebben we de zigeunermarkt in Loulé bezocht, maar uit veiligheidsredenen hebben we hier onze camera niet bovengehaald.. Op de iphone die ons werd aangeboden hebben we vriendelijk neen gezegd, alsook op de 'hashish' Ons mama heeft wel een mooi sjaaltje gekocht . Dezelfde dag vertrokken onze bezoekers alweer naar België.. Voila, dit was een blitsblog over een blitsbezoek.. Ondertussen beginnen we toch echt wel af te tellen tot de kerstvakantie.. Nu nog minder dan 3 weken Om alvast in de stemming te komen, gaan we af en toe naar het forum (het shoppingcenter hier).. Waarom zie je wel in één van de volgende blogs.. Veel (nog steeds) zonnige groetjes!
We hopen dat nu iedereen al de tijd heeft gehad om rustig de eerste reeks fotootjes te bekijken van hier in de Algarve. Zoniet, scroll dan nog even naar beneden en lees eerst de vorige post, dit is het vervolg daarop.
Dus zoals ik reeds had vermeld, zijn we met onze superdeluxe huurauto (zonder radioantenne, zeer gezellig dat geruis in de auto) naar Sevilla gesnord. Ik was er al eens 2 dagen geweest tijdens mijn Erasmus twee jaar geleden en keek er naar uit om weer eens voet op Spaanse bodem te zetten. Daar wordt tenminste iets gesproken da'k (bijna) altijd kan verstaan. Kvond het zeker ni erg om nu nog is hetzelfde te moeten zien, want naar mijn mening is Sevilla misschien wel de mooiste stad in Spanje. Zoals jullie zullen zien in de foto's, hebben ze alleszins toch de mooiste "plaza"!
Doordat het hier een uur vroeger is dan in de rest van het Europees vasteland kwamen we sowieso maar rond de middag toe, ook al waren we redelijk op tijd vertrokken hier in de Rua Doutor Arnaldo Cardoso Vilhena (mondje vol, niet waar?). We hadden een hotelletje geboekt 2 km buiten Sevilla wegens goedkoper en minder lawaai dan in het centrum dat een gratis busdienstje had naar het centrum. Helaas pindakaas, de buschauffeur was toevallig ziek dat weekend. Volgens mij was dit de gewoon de Spaanse manier om te zeggen dat zo'n service buiten het topseizoen niet rendabel is, maar kom. Niet getreurd en wij dus met de auto het centrum in. Ik zal proberen niet teveel te zeveren en vooral de beelden het werk te laten doen. Enjoy!
De gezellige promenade langs de Río Guadalquivir. Leuk weetje voor de mensen die nog geen Spaans gestudeerd hebben bij Collard: Guadalquivir is simpelweg Arabisch voor rivier, bijgevolg gaat deze nu dus door het leven als de rivier Rivier (wauw, ongelooflijk Hans, vertel meer, desnoods leggen we geld bij!).Sorry, die laatste spastische uitbarsting was er eentje voor de Bert Visscher-fans. Op het einde van die promenade zie je nog net het puntje van de Torre de Oro, waar al het goud dat van de Nieuwe Wereld kwam werd opgestapeld. 't Moeten rijke stinkerds geweest zijn, die Spanjaarden!
Vandaar zijn we naar het Alcázar gegaan, een koninklijk paleis opgetrokken in de Mudéjar-architectuur (sterk beïnvloed door de aanwezigheid van de Moren daar). Dit is terecht een van de toeristische toppers in Sevilla want zowel het paleis als de aangrenzende tuinen zijn gewoon prachtig om door te wandelen. Hieronder een beperkte selectie uit het talrijk verzamelde beeldmateriaal:
De tweede absolute "must" in Sevilla is de Plaza España. Naar mijn mening het mooiste plein in Europa (toch van degene die ik al bezocht heb). Een tip voor toekomstige bezoekers: ga niet langs de grote hoofdingang binnen maar neem één van de twee zijingangen, het wauw-effect zal nog zo groot zijn.
Langs deze muur worden met 52 azulejos (typisch Andalusische tegeltjes) de verschillende Spaanse provincies uitgebeeld.
Ik herinnerde me dat bij mijn vorige bezoek we toen lekker en prijselijk hadden gegeten in een van de steegjes achter de kathedraal, dus wij op zoek. Wonder boven wonder hebben we dit gezellige restaurantje nog teruggevonden (hoor ik daar een cliché over mannen en oriëntatie komen? :p). Nadat we onze maagjes goed gevuld hadden hebben we nog rustig kunnen genieten van Sevilla by night.
De toren hierboven is de Giralda, volgens Wikipedia "de 104,5 klokkentoren van de kathedraal". Het heeft maar liefst 11 jaar geduurd om hem te bouwen (1184-1195) en was in zijn tijd de hoogste minaret ter wereld. Ook bijzonder is het feit dat er geen trappen naar boven leiden, maar gewoon hellende vlakken, dit zodat er ook per paard naar boven gereden kon worden. Luie jongens, die Spanjaarden!
De volgende dag hebben we dan de kathedraal en de klokkentoren bezocht en vooral genoten van het mooie weer (38° begin november!) terwijl we door de gezellige straatjes slenterden.
Deze foto is genomen in een spiegel die in de kathedraal stond opgesteld om de prachtige gewelven te kunnen bewonderen.
In de late namiddag zijn we dan teruggekeerd naar het Parque María Luisa en de Plaza España.
En met die wondermooie laatste beelden op ons netvlies zijn we als gelukkige mensen terug naar Faro gereden
En ze leefden nog lang en gelukkig ... Wordt vast en zeker vervolgd ...
Eindelijk, na bijna een goeie 3 weken vertraging kunnen we jullie al enkele fotos tonen van het getrip met mijn ouders hier door de Algarve (Sevilla volgt nog).
Even stevig teruggaan in de tijd: dinsdag 27 oktober zijn ze hier s avonds toegekomen om dan 2 dagen later ook mijn verjaardag mee te pikken. Hierbij nogmaals aan iedereen die een kaartje of een cadeautje heeft meegegeven: heel erg bedankt allemaal, k was er heel content mee . Nadat we eerst gezellig nog een glaasje (of het kunnen er ook wat meer geweest zijn, mijn geheugen laat mij precies wat in de steek :p) gedronken hadden zijn we toch maar op tijd onder de wol gekropen om de volgende dag op tijd te kunnen vertrekken richting Silves. Toen Elke haar ouders hier waren wouden we dat ook bezoeken, maar toen was het zo aan het gieten (een zeldzame gebeurtenis hier) dat we zelfs de auto niet uitgeweest zijn. Nu hadden we meer geluk, waardoor we rustig door de gezellige straatjes en het historisch centrum konden wandelen.
De topattractie daar is een middeleeuws kasteel dat nog heel goed bewaard is gebleven.
Nadat we in zon klein pittoresk cafeetje (wie heeft hem?) nog een Super Bock verorberd hebben waren we weer klaar om verder te trekken richting Monchique. Heel die streek is eigenlijk een prachtig, heuvelachtig natuurgebied, ideaal voor dagtochten indien je er langer verblijft. Wij hebben dus wat moeten kiezen en zijn, om tijd te winnen, met de auto naar verschillende plaatsen gereden. Het dorpje Monchique zelf is een kuuroord nu, maar door de tijd van het jaar was het daar gelukkig niet zo druk waardoor we rustig van de natuur konden genieten.
Op een van de "viewpoints" daar stond er een vriendelijke man met zijn ezel, dus daar hebben we uiteraard snel van geprofiteerd om een fotootje mee te pikken.
Op mijn verjaardag zijn we uiteindelijk naar exact dezelfde plaats geweest als met Hilde en Carlo op Elke haar verjaardag: Cabo São Vicente en Sagres. Zoals jullie later nog zullen kunnen lezen zijn we daar vorige week met Elke haar mama, haar oma en haar broer nog eens geweest. Het uithoekje van Europa blijkt populair te zijn bij onze bezoekers . Zoals jullie ondertussen waarschijnlijk wel weten zijn de rotskusten en de kliffen echt ongelooflijk prachtig om langs te wandelen.
Ook Lagos is hier in het toeristisch seizoen echt een topper, vooral dan de Ponte Da Piedade, de rotsformaties langs en net voor de kust met ook enkele "grottos". Gelukkig was er nu bijna geen volk zodat we dat rustig konden bekijken en niet moesten drummen op de smalle trap om helemaal naar beneden te geraken. Eerst hebben we ons daar een mooi plekje gezocht om te picknicken en even te genieten van de prachtige omgeving en het mooie weer.
De volgende dag had Elke helaas les, dus ben ik met mijn ouders alleen op trot geweest. We zijn naar het natuurreservaat van Quinta do Marim geweest, hier een 10km verderop. Vooral heel goed voor birdwatching (wie geïnterresseerd is in die foto's, ik zal mijn flickr-account eens oppoetsen en er daar wat zetten, ik vermoed dat niet iedereen daar zó door geboeid is, ik laat jullie daarover wel nog meer weten). Ook hagedisjes en dergelijke zijn daar te bewonderen, ook weer een aanrader dus voor de natuurliefhebbers die plannen hebben om tot hier te komen (ik denk vooral aan jou Bart). Zoals je op deze foto kunt zien, was (en is) het weer nog steeds ongelooflijk goed.
Maar de hoofdreden waarom ik graag eens tot daar wou gaan is omdat het een van de beste plaatsen zou zijn om kameleons te zien (wel vooral "on spring mornings"). Ik vermoed dat bijna niemand van de bezoekers die dag effectief die beesten heeft opgemerkt, maar ik heb heel veel geluk gehad. Vanuit een vogelkijkhut naast een vijver zag ik een gigantische libel passeren die ik uiteraard wou fotograferen . Ik dus naar buiten, maar die libel was helaas nergens meer te bespeuren. Ineens zag ik vanuit mijn ooghoek precies een staart die hut inschieten, dus ik dacht dat er nu binnen een salamandertje ofzo zou zitten. Ik goed aan het kijken op die planken, maar niets te zien -zo leek het alleszins- tot ik nog eens goed keek: er zaten een stuk of 4 kameleons op 1 plank (goed vermomd dus die dieren :p) en toen we verder in de hut begonnen te kijken bleek er een hele groep tussen de verschillende planken te zitten, echt prachtig. Het toppunt is dat ik daar dus overl foto's van stond te maken en dat niemand van de andere mensen in de hut zich daar vragen bij stelde of de moeite nam om ook eens te komen kijken. Blijkbaar zijn foto's van houten planken heel normaal voor die mensen.
Door het goede weer, moest er uiteraard ook naar het strand gegaan worden. Toevallig zijn we op Praia do Barril gestoten, een prachtig strand waarvoor je eerst een kwartiertje te voet (of met een toeristentreintje) door de Ria Formosa moet.
's Avonds zijn we dan eerst nog gaan socialize met de locals in pastelaria esquina hier om den hoek (pintjes aan 75 cent, oh ja!). Onze va had hier direct al een paar nieuwe vrienden gemaakt wat ons een zak Romã heeft opgeleverd. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het heeft de vorm van een ajuin en de kleur van een appel. Als je dat openbreekt zitten er heerlijke rode besjes in. Om deze prachtige dag dan passend af te sluiten hebben we eindelijk onze BBQ ingewijd met verse vis van de markt hier.
De volgende dag zijn we dan naar Sevilla getrokken, maar dat is voor een volgende post aangezien er daar op 2 dagen gigantisch veel foto's zijn gemaakt .
Even voor de ongerusten onder jullie: de post over de bezoekjes van mijn ouders en de oma, mama en broer van Elke houden jullie nog steeds te goed maar ik wacht op Elke om mee de foto's te kiezen tot haar eerste reeks examens voorbij zijn (dondernamiddag heeft ze haar laatste voorlopig). Zoals steeds hebben we ons eens goe laten gaan en moet er dus aardig gesnoeid worden in de plaatjes op onze pc en aangezien onze blog toch nog steeds "hansenelke" in de URL heeft doe ik dat liever niet alleen, lief hé!! :p Wie hier blijkbaar niet in aantocht is de Sint. Alle winkelcentra en straten hangen al vol met (soms zeer kitscherige) kerstversiering en er wordt al duchtig speelgoed in de rendiersleeën geladen voor onder de boom. Bij deze dus een oproep aan de oude, heilige man: Portugal ligt toch dichter bij Spanje dan België, dus vergeet ons niet aub! :p We zijn hier heel heeeeeeel braaf hoor! Binnenkort zullen we trouwens eens foto's moeten gaan nemen in het shoppingcenter want het is echt omgetoverd in een "Winter Wonderland". Voor de kindjes rijdt er een treintje en er is zelfs een sneeuwkanon ingezet (de kansen op echte sneeuw lijken mij nogal miniem, vandaag was het op het heetst van de dag nog 26° op ons balkonnetje). De vrouwelijke "elfjes" die het treintje begeleiden zorgen ervoor dat de papa's maar al te graag meegaan met zoon- of dochterlief terwijl de mama aan het shoppen slaat, een win-win-situatie dus. Ook in aantocht blijkbaar: de Humo met Marie Vinck op de cover. Hierbij dus een oproep: wie de Humo heeft, hou die aub even bij voor mij. 't Is niet omdat we nu in het buitenland verblijven dat we niet meer mogen meegenieten van het Belgisch schoon, niet waar? Dank bij voorbaat. P.S.: ik krijg hier nu een welgemeende "vetzak" naar mijn hoofd geslingerd van de studerende deerne naast mij. Om in het thema te blijven: wij komen ook bijna terug, over exact een maand zullen onze voetjes weer de Belgische bodem bewandelen. Aangezien we pas rond half 11 zullen landen: iemand zin om ons rond middernacht te vergezellen naar 't frituur? We kijken er alleszins naar uit jullie allemaal terug te zien tussen pot en (een goeie Belgische) pint.
Tot binnenkort en nogmaals sorry voor de vertraging. Binnenkort zullen jullie weer overladen worden met vers beeldmateriaal.
in afwachting van meer posts nog een beetje foto's uit onze achtertuin, de Ria Formosa.
Die flamingo's raken we nog steeds niet beu. Ik denk dat ik een dezer toch eens dichter ga proberen raken. Het probleem is dat ze echt wel mensenschuw zijn en vanaf dat je in een bepaald richting een stap zet, zij zich gewoon naar helemaal de andere kant verplaatsen. Maar't zal mij wel is lukken 't Is da we nog effe tijd hebben é!
Let vooral op het zwarte lijfje en het vleugeltje dat uit de mond van de libelle komen. Blijkbaar kan zo'n vliegje op zijn tijd wel nekeer smaken .
Hier zijn ook heel wat zoutbanken in de Ria Formosa te zien, volgende keer dus toch eens kijken op dat pakje zout, wie weet komt het wel van hier achter de hoek.
En hier nog een fotootje in de discipline schaapsurfen. Was best wel nog grappig om te zien, spijtig da'k er geen filmpje van heb.
Blijven rijst schenken é manne!! Komaan Bart, laat u ni de loef afsteken door uw buren van de Kraaistraat é, ze zijn daar serieus mé u aan't lache zelle!
eerst en vooral sorry aan de frequente bezoekers voor de lange stilte op ons blog, het is hier namelijk verschrikkelijk druk geweest. Even toch al een preview van wat er binnenkort hier te lezen zal staan: de foor in Faro (sorry taalkundigen allitereren nu eenmaal graag) en het bezoek van Hilde en Jopi (mama en papa Hans voor de niet ingewijden). Vooral dat laatste heeft veel beeldmateriaal opgeleverd en er wordt dus naarstig geselecteerd in de foto's van Silves, Monchique, Portimão, Cabo São Vicente, Sagres, Lagos, Albufeira, Olhão, Quinta Do Marim, Loulé, Faro (uiteraard) en Sevilla. Zoals u ziet, een indrukwekkend lijstje, en dus naar mijn bescheiden mening een geldig excuus voor het langer uitblijven van de volgende blogpost (of dachten jullie dat wij hier zaten te luieren misschien? :) ). Ook wil ik graag nog snel even een goed doel promoten. Mensen die af en toe een beetje tijd over hebben, spendeer die niet alleen op facebook maar surf ook eens naar http://www.freerice.com/ . Het enige wat ge moet doen is meerkeuzevragen beantwoorden en per goed antwoord worden er 10 rijstkorrels geschonken aan het Wereld Voedsel Programma van de VN. Je kan kiezen uit verschillende onderwerpen: Aardrijkskunde, Kunst, Chemie, Wiskunde en verschillende talen. Best wel nog leuk en je helpt tegelijkertijd ook nog eens je medemens, hoera, allen daarheen!! :) Tot snel op dit blog,
jullie aller Elke en Hans
P.S.: nog eens bedankt allemaal voor de verjaardagswensen, kaartjes en het superdeluxe op-en-top Belgische verwenpakket
net als in België gaat het leven hier zijn gewone gangetje. Elke zit ondertussen al in haar lessenpatroon en ik vul mijn dagen nog steeds met "jobhunting" en de boodschappen doen. Over de job (ik zal jullie het uitgebreide verslag besparen ): in Faro is het echt supermoeilijk om aan werk te geraken, dus moet ik mij ook wat meer richten op de dorpen rond Faro, helaas kan ik ook niet té ver gaan, want ik heb hier enkel een fiets. Niettemin, blijven er toch altijd nieuwe dingen opduiken die dan misschien een job kunnen opleveren met wat geluk, waardoor ik toch altijd bezig blijf en kan blijven hopen. We doen in ieder geval ons best en 'k blijf er in geloven da'k wel is ne meevaller zal hebben. Om ons nog wat meer onder te dompelen in de Portugese cultuur zijn we woensdagavond naar een "tertulha" (betekent min of meer artistieke bijeenkomst; cultureel praatcafé; etc.) geweest over "Fado de Coimbra". Daar was één van die artiesten die wel verliefd leek op zijn gitaar en daar drie kwartier over heeft staan lullen (excuse me French). Bijgevolg weten we nu alles over de verschillen tussen Fado de Lisboa en Fado de Coimbra en over de respectievelijke gitaren gebruikt voor het produceren van begeleidende melodieën ter ondersteuning der klaagliederen (klinkt gesofisticeerd, niet? ). Gisteren hebben we dan op het dakterras van Elisabeth & co, haar verjaardag en die van Elke gevierd. Eerst hebben we met een klein groepje pizza gegeten, nadien kon het feest echt beginnen want dan was iedereen eigenlijk welkom. We hebben getrakteerd met sangria, wijn, bier, chips en Belgische pralines (met dank aan Hilde en Carlo). Vooral die laatste werden heel erg geapprecieerd, die vlogen nogal de deur uit zelle ! Tot onze grote verbazing kwam niemand van de buren eens klagen over het lawaai, de rolluiken van de appartementen aan de overkant bleven gewoon naar beneden. Des te beter voor ons uiteraard!
eerst en vooral, niet ongerust worden, het is niet zo erg als het klinkt in de titel!!
De laatste dagen had Elke een beetje keelpijn. Ondanks keelpastilles en nadien Sedergine werd het toch alleen maar slechter. Wij wouden dus naar een dokter, maar waar vind ge da hier. Het briljante idee: laat het ons eens vragen bij de apotheker om de hoek. Even het gesprek met die man vertalen.
H: Goeiemorgen, weet u toevallig waar we hier een dokter in de buurt kunnen vinden. X: Hier in de buurt zijn er volgens mij geen. H: En in het centrum dan? X: Ja daar zijn er veel. H: Ah, zoals welke bijvoorbeeld? X: Goh, er zijn er verschillende. H: Jaja, maar kan u er mij één zeggen. X: Tsja, er zijn verschillende "clínicas" in de buurt
En zo ging het nog wel even door. U merkt het, heel behulpzaam was die man niet echt, 't zal nog te vroeg geweest zijn. Uiteindelijk heeft hij mij dan een foldertje in mijn handen gestopt mé reclame van "dokters" voor heel de Algarve. Daar stonden meer advertenties voor alternatieve geneeskunden en plastische chirurgie in als echt dokters in Faro, zeer handig voor wie een borstvergroting wil, maar daarmee was Elke haar keelpijn natuurlijk niet opgelost. Uiteindelijk hebben we dan naar onze huisbazin gebeld en blijkt dus dat een gewoon dokterskabinet zoals wij het kennen hier niet bestaat. Je moet hier dus naar spoed, dan krijg je zo'n supercool armbandje met je naam en het symptoom op (in dit geval: "pijn", mooie analyse dokter) en dan kun je uiteraard heel lang wachten. Stel je bij ons eens voor dat naast de gewone spoedgevallen ook nog eens alle zieke mensen in die wachtzaal zouden komen zitten. We hebben we nog redelijk geluk gehad denk ik want na 1,5 uur wachten was het toch aan ons. Uiteraard was de consultatie veel korter: 5 seconden in de keel kijken, voorschrift voor antibiotica schrijven en klaar is kees. Gelukkig was Elke dit weekend al een beetje beter zodat ze kon studeren want vandaag stond er al een test statistiek op het programma die meetelt voor 40% van het eindresultaat.
Voor de rest valt er niet echt iets speciaal te melden. Het is hier overdag nog gemakkelijk tegen de 30 graden, gewoon in de zon blijven staan is dus nog steeds niet te doen. We wachten dus vol spanning op die Portugese "winter". Groetjes,
Deze week zijn Carlo en Hilde (Elke haar ouders) op bezoek geweest. Het was direct feesten geblazen want op 3 oktober, de dag dat ze landden, werd Carlo 21 :p Dat hebben we dan maar meteen gepast gevierd met een goeie fles Vinho Verde en een pizza Algarve. Bij onze avondwandeling werd ons nog eens duidelijk hoe katholiek Portugal toch nog steeds is. Aan de kathedraal had zich een massa volk verzameld met geïmproviseerde fakkels (kaarsen op een stokje met een bekertje erover tegen de wind) om de Virgen de Fátima naar de Igreja do Carmo. Echt wel nog een indrukwekkend zicht, zelfs de stoerste johnnys met oorbellen en hun klakske achterstevoren stonden langs de kant van de weg driftig mee te bidden (wel leunend tegen de muur met hun handen in hun zakken uiteraard, must keep your cool at all times niet waar). Helaas lag de camera al thuis, anders had ik jullie kunnen tonen hoe de straten hier gevuld werden met een haag van kaarslicht, echt prachtig.
Een dag later was, zoals de meesten onder jullie wel weten, Elke aan de beurt om 21 te worden (hoera hoera). Kwestie van de dag stevig te beginnen zijn we direct het rijkelijke ontbijtbuffet gaan crashen op het vijfde verdiep van hotel Eva. Het uitzicht was echt wel adembenemend.
Nadien zijn we met onze blitse Skoda richting Sagres en Cabo São Vicente gesnord. Dat laatste plekje is het uiterste hoekje van Zuid-West Portugal met indrukwekkende kliffen die een zicht bieden op Afrika. Het uitzicht is er echt prachtig, zo zag ook Carlo :
Blijkbaar moet er daar wel heel veel vis zitten in die ongelofelijke diepte want het stond daar vol met vissers. Over extreme fishing gesproken, amai:
Zoals je kan zien op de volgende foto waren het eigenlijk zo van die beiren van mijn kaliber hé
En natuurlijk mag ook een natuurfotootje weer niet ontbreken:
s Avonds hebben we dan nog eens genoten van een aperitiefje op ons appartementje. We hebben ook eens, moedig en avontuurlijk als we zijn, een zwarte chorizo geprobeerd (Elke vraagt uitdrukkelijk om te vermelden dat dit enkel over Carlo en mij gaat). Helaas was de geur en smaak op zn zachtst gezegd toch niet zo aangenaam waardoor hij na elk een half schijfje geproefd te hebben toch maar naar de vuilbak is doorverwezen.
(Elke: Hate to say I told you so => ik had hen verwittigd dat het niet te vreten zou zijn, ma ni wille luisteren é; nu stonk heel ons appartement voor 2 dagen)
Gelukkig was de Cataplana com Bacalhau (een typisch Portugees gerecht met patatjes, kabeljauw en zeevruchten) nadien wel heel lekker.
De volgende dag (aangezien niemand daar een kamernummer kwam vragen aan het ontbijt) zijn we onze kans dan nog maar is gaan wagen aan de ontbijttafel van Hotel Eva voor alweer een breakfast with a view. Kwestie da spek mé eieren gemaakt door een ander toch altijd net nog iets meer smaken (ook de cakejes, yoghurtjes, vers fruit, etc. mochten er wel zijn). Nadien zijn we met onze goedgevulde magen naar Tavira geweest. Eigenlijk was dat toch een beetje onder onze verwachtingen. Het stadje staat in alle gidsen, maar eigenlijk was er niet zo heel veel te zien. Het fort dat we wouden bezoeken bleek niet meer dan een veredelde bloementuin en het zicht vanop de muren was nu ook niet je dat (weg met de hoogbouw!). Enkel het marktpleintje mocht er nog wel zijn.
Nadien hebben we onze prachtige kathedralen van lichamen even laten bewonderen terwijl we genoten van het warme zeewater.
Daar liepen ook verschillende strandlopers rond zoals de deze:
(Elke hier: voor fotos van dit vogeltje heeft Hans dus als een echte paparazzo rondgelopen tussen alle zonnekloppers -> ze begonnen zich spontaan te bedekken, uit schrik dat Hans ineens schunnige fotos van hen zou publiceren. Het was hem echter enkel om het vogeltje te doen)
Ja, en dan nu weer de serieuze mensen aan het woord :p
Aangezien er nog tijd over was zijn we nog eens naar Vila Real de Santo António geweest, een dorpje dat enkel door de rivier Guadiana wordt gescheiden van Spanje. Van daar heb ik dus een blik kunnen werpen op mi querida España.
Op dinsdag had Elke helaas een hele dag les, dus zaten Hilde en Carlo alleen met mij opgescheept. We zijn dan eerst naar Albufeira geweest, meteen een pak toeristischer dan Faro maar door de tijd van het jaar viel het al bij al wel mee. In het hoogseizoen zou ik die stad toch liever vermijden denk ik. Net zoals op de meeste plaatsen is een wandeling langs de kustlijn mooier dan de binnenstad zelf.
Na eerst nog de lokale Gipsy Market afgeschuimd te hebben zijn we dan doorgereden naar Praia Marina in Lagoa, alweer een prachtig strand met nog mooiere rotskusten.
Lagoa staat hier ook bekend als paradijs voor snorkelaars (er zijn zelfs bewegwijzerde onderwaterroutes uitgestippeld) maar helaas waren er wat teveel golven die dag zodat het zicht belemmerd werd. Daar moeten we dus zeker nog eens teugkeren op een betere dag!
De laatste dag zijn we Alte en Silves gaan bezoeken. Helaas hadden de weergoden beslist om voor het eerst sinds we hier zijn een volledige dag stortbuien op ons af te sturen. Bijgevolg hebben we die twee plaatsen vooral vanuit de auto gezien. Voor een stop in dit gezellige keramiekwinkeltje was wel tijd natuurlijk.
Gelukkig stopte het toch heel even met regen toen we aankwamen in Armação de Pêra, echt een supergezellig, authentiek vissersdorpje dat nog niet volledig uitgemolken was door het toerisme. Er was nog plaats voor de vissershutjes en -bootjes op het strand, echt leuk om te zien.
Maar zoals steeds komen aan alles mooie liedjes een eind en dus moesten Carlo en Hilde donderdag helaas weer naar huis. Bedankt voor de vele leuke momenten samen, de vele boodschappen en de mooie plant die ons balkonnetje veel gezelliger maakt!
wegens algemeen protest aangevoerd door Carlo Heirman nog eens een nieuwe post op ons blog. Dit weekend zijn we onze fietsen eens gaan uittesten hier in de Ria Formosa. Het zijn uiteraard geen superbikes, maar ze gaan vooruit en dat is genoeg voor ons :) Hier kan je even onze stalen rossen bewonderen:
Faro is niet zo groot, dus je moet gelukkig niet te ver rijden voor je iets moois te zien krijgt. We waren nog maar pas onderweg of we kwamen al in een gebied vol flamingos terecht. Jammer genoeg hadden zij ons ook direct in de gaten waardoor ze meteen wat verder weg gingen van ons, anders hadden deze foto's nóg spectaculairder en mooier kunnen zijn:
Er was uiteraard ook ander mooi gevogelte aanwezig. Aan de biologen onder jullie om de determineertabellen boven te halen en mij te laten weten wat ik hier gefotografeerd heb
En dit lekker kippetje was uiteraard ook te bewonderen :p
Een beetje verder zijn we op een paar zoutbanken gestoten. In de berg waar ik nu op sta stonden al voetsporen en dan stond er nog die Portugese vlag op, dat was dus té verleidelijk om zomaar te laten passeren. Btw (nee Seppe, niet Bernard Teofiel Waterslaghers ), dat zout voelde niet bepaald aangenaam tussen de teentjes en onder de voetzolen, maar het was het waard :p
Hieronder nog een paar leuke fotootjes voor de liefhebbers:
Aangezien we zoveel tijd tussen de flamingos hadden verspeeld, werd het al snel donker, dus moesten we op tijd terugkeren, meer fotootjes zullen dus voor een andere keer zijn.
Zondag zijn we dan nog met een gigantische internationale groep gaan basketten hier op een pleintje in het park. Vertegenwoordigd waren België (uiteraard), Duitsland, Italië, Spanje, Portugal, Ukraïne, Trinidad & Tobago, Servië, Iran, Brazilië en Indonesië. Toch al de moeite hé! Als we daar allemaal op vakantie zouden mogen gaan :p De foto's heeft Naomi, dus die moeten we nog krijgen, maar er staat hier voorlopig al genoeg beeldmateriaal voor één post hé.
Hallo daar allemaal in Belgenland/IJsland/Denenland en andere Europese toestanden waar jullie eventueel allemaal uithangen!
Nu ik weer in Portugal gearriveerd ben is het tijd voor nog eens een post op ons blog, zodat we jullie kunnen verblijden met nog een beetje leesplezier. Zoals de meesten wel weten heb ik dit weekend een blitsbezoekje gemaakt aan "home sweet home" Dendermonde en Gent. Na zaterdagavond te zijn geland ben ik meteen met ons moe, onze va, ons oma en de Seppe ne spaghetti gaan eten op een eetfestijn. Nadien ben'k mé Seppe nog naar de Scheldefeesten geweest in Baasrode en aangezien het vuurwerk toch "gene vetten" was zijn we dan nog maar een frieteken gaan steken bij frituur Monique. Merci Seppe, zonder ne stop ginder had men kort bezoek toch ni compleet geweest hé Zondag nog wa gerief gaan ophalen voor Elke in de Prinsenmeers en dan naar Gent om de vrienden nog eens te zien. Mannekes, 't was de max om jullie (al was het kort) toch nog eens terug te zien! Maandag heb'k dan mijn inschrijving in orde gebracht in Gent aangezien de situatie hier nogal uitzichtloos was. Ik ben nu officieel deeltijds student handelsingenieur met een examencontract. Eigenlijk komt het er op neer dat ik voor 29 studiepunten vakken opneem in zelfstudie (ik mag niet naar de lessen gaan). 's Avonds was er dan de plechtige proclamatie in de Aula van de UGent. Echt wel nog een prachtige zaal en een leuk zicht met iedereen in toga, maar wegens de gebrekkige kwaliteit van onze camera thuis zijn er ni veel foto's gelukt. Ik zal later wel nog aan betere foto's geraken, maar voorlopig zullen jullie het met deze prachtplaatjes moeten doen :
@ Dimi en Kay: bedankt voor het mogen gebruiken van de douche en voor de koteletjes met de heerlijke aardappelsla. Oh ja, dat taartje hou ik dan wel tegoed voor de kerstvakantie :p
Ondertussen is Elke hier maandag ook officieel begonnen aan haar Erasmus Mundus in Marine Biodiversity and Conservation (klinkt toch al sjiek, niet waar? ). Als opener meteen statistiek, kwestie van met het leukste eerst te beginnen uiteraard. Al bij al valt het voorlopig nog wel mee aangezien nog niet alle lessen al volledig begonnen zijn, waardoor we gisteren tijd hadden om een dagje hier op het strand te spenderen in plaats van in een muf leslokaal te moeten kruipen bij dit zalige weer. Greg, een canadese Erasmus Mundusser, wist dat er gratis gekayakt kon worden, dus daar hebben we uiteraard duchtig gebruik van gemaakt.
Gisterenavond zijn we dan op aanraden van Kriztina (een Noorse) naar "My Little Pony" gaan kijken. Voor jullie verkeerde gedachten krijgen, dat is een Noors indie-pop bandje dat hier speelde in het Teatro Municipal. We waren echt aangenaam verrast door die mannen. Het zijn gewoon studenten, ik schat onze leeftijd, en ze spelen echt mooie, vrolijke muziek. De zanger heeft vermeld dat ze nog langs België passeren op hun weg terug naar Noorwegen, dus zeker een aanrader voor diegenen die een (voorlopig nog) onbekende, getalenteerde groep willen zien. Voor de geïnteresseerden, dit is de link naar de website:
Alé, we gaan jullie laten, wij gaan nu eens kijken om een fiets te kopen. Met een bioloog in de rangen moeten we toch een beetje voor het milieu proberen zorgen, niet waar? En over het hele jaar bekeken is dat minstens de helft goedkoper als de bus. Enige nadeel: I'm afraid we'll be sweating like hell!
Aangezien Elke en ik door het zoeken naar een appartement, het regelen van internet, etc. in die twee weken er eigenlijk nog niet toe waren gekomen om effectief iets te doen of iets te gaan bekijken, vonden we dat het dringend tijd was om daar afgelopen weekend is wat verandering in te brengen. Om te beginnen zijn we vrijdagnamiddag hier in het oude stadscentrum van Faro zelf eens gaan kijken. Er is niet echt iets spectaculairs te zien maar (voor de mensen die van plan zijn naar hier te komen) het loont zeker de moeite om eens de toren van de kathedraal op te gaan. Je hebt er een prachtig zicht over Faro en de Ria Formosa, en een ooievaar heeft er zelfs zijn nest gebouwd, een leuk extraatje dus (zeker voor de biologen onder jullie ).
Ook leuk is gewoon eigenlijk wat rondslenteren door de vele gezellige, smalle straatjes (wie goed zoekt vindt zelfs een leuk, lokaal terrasje waar niet teveel toeristen komen).
Zaterdag dan zijn we met de kusttrein naar Lagos gegaan, een stadje zowat 90 kilometer ten westen van Faro. Het was raar om weer even terug een echte toerist te zijn (alhoewel volgens Elvar, onze Ijslandse vriend die ook dit blog volgt, "een vlaming" en "een toerist" omgekeerd evenredig zijn). Elvar zou wel eens gelijk kunnen hebben want eens we daar waren ontdekten we snel dat we geen zonnenbril of zonnecrème meehadden, anders geen overbodige luxe hier in de Algarve. We moeten zowat de enige twee mensen in dat hele stadje geweest zijn die daar in slaagden. We waren nog niet goed van de trein gestapt of ze smeten ons al de foldertjes om de oren van "dolphin watching" hier en "grotto tours" daar. Aangezien we 30 euro per persoon voor een uurtje dolphin watching toch wat veel vonden hebben we ons beperkt tot de (veel) goedkopere grotto tours. Eerst voer een grote boot ons langs de prachtige rotskusten van Lagos. Eens we in een wat afgelegen zone gekomen waren werd er overgestapt in een klein bootje dat echt tussen alle rotsen door kon varen, heel tof om te doen. Aangezien dat laatste in twee groepen moest gebeuren hadden we even tijd om te zwemmen en te snorkelen in deze unieke setting terwijl we wachtten op de tweede groep, zalig gewoon.
Nadien zijn we heel heel kort eens door het stadje gelopen maar dat viel ons eigenlijk een beetje tegen. Er was letterlijk niets te zien, dat stadje was gewoon één grote aaneenrijging van souvenirshops die allemaal hetzelfde verkopen en restaurants (ook voor de toeristen, of wat dacht u? ). We hebben dus redelijk rap beslist om gewoon terug wat langs de kust te wandelen en om ons dan te installeren op één van de vele idyllische strandjes op onze weg om nog wat te genieten van het prachtige weer hier in de Algarve en het warme zeewater (jaloers zijn is toegestaan :p).
Zondag dan zijn we met een man of twaalf (grotendeels Erasmussers, ook 2 Portugezen) naar de stranden van het eiland "Farol" (vuurtoren) geweest met de ferry. Het dankt waarschijnlijk zijn naam aan het feit dat er buiten de vuurtoren (op enkele vakantiewoningen na) echt niets anders te zien is daar. Voor de fans van Luc Steeno (ik weet dat jullie talrijk aanwezig zijn op dit blog) het was een dagje gewoon zon, zee, strand, alles wat jij verlangt, lekker bruin-ge-brand lagen wij in het zand!
Die dag hebben we dan afgesloten bij "Tosty's", waar je voor 5 à 6 euro verschillende soorten toast kunt bestellen groot genoeg om minstens 2 (meestal zelfs 3) magen te vullen. Hoera, goedkoop eten = meer centjes over voor de Sagres of de Super Bock!
Voila nu zijn jullie weer helemaal mee met onze avonturen/uitspattingen hier. Muitos beijinhos dos vossos amigos portugueses!
Hier valt voorlopig niet veel speciaals te melden. Al kunnen we wel pronken met onze nieuwste aankopen: een BBQ'tje voor 5 in den Jumbo (don't you just love the name? , echt ne winkel gemaakt op't formaat van beiren zoals ik ) en een tafeltje met twee stoeltjes voor 15 voor op ons balkonnetje hier (je had me eens moeten zien sleuren met de doos op de bus, 'k had in elk geval veel beziens hier). Met andere woorden: eventuele bezoekers zullen hier weer met volle teugen van kunnen meegenieten, hoera voor jullie allemaal daar in België! Verder willen we ook nog even een eervolle vermelding geven aan de jongedames Kay Herssens en Annelien Peelman, waarvan we reeds met veel plezier vernomen hebben dat ze geslaagd zijn voor de tweede zittijd, flink zo dames! Elke zegt hier nu van achter haar bureautje (ze is hier al naarstig aan het studeren) dat ze morgen een eerste testje Portugees heeft en ook een eervolle vermelding krijgt van mij. Helaas, moeten die eerst verdiend worden, de administrator van deze blog is nu eenmaal keihard voor iedereen. Aan onze lieve vrienden die op het originele idee kwamen van ons een "fotopuzzel" mee te geven: hij is inmiddels al ingekaderd en heeft een mooi, centraal (!) plekje gekregen in onze woonkamer! Verder blijkt nu ook dat jongeheer Seppe De Batselier, mijn neef, sinds kort overgegaan is tot het dragen van soutiens. Ik denk er het mijne van, maar zolang jij je er goed bij voelt Seppe is het allemaal goed voor mij, we zien je nog steeds even graag! Groetjes vanuit het nog steeds zeer hete Faro!
Hallo daar iedereen in het verre België! Dit is officieel het eerste bericht geschreven in onze nieuwe woonst (hoera, vreugde alom). In wat volgt zal ik de afgelopen week in de mate van het mogelijke proberen samenvatten zodat iedereen up to date is van wat er hier gebeurt. Ieder kan dan zelf kiezen welke deeltjes hem/haar wel of niet interesseren en lezen wat hij/zij wilt.
Deel 1: het inschrijven aan de unief Voor Elke was dit uiteraard een formaliteit aangezien zij een Erasmusstudente is, een paar papiertjes invullen en wat handtekeningen zetten en klaar was Kees (of in dit geval Elke ). Dat laatste was om het gemis aan Bart zijn mopjes wat te compenseren :p. Ik dacht dat ik ook zonder problemen zou kunnen inschrijven omdat in Gent ook eender wie dit kan doen zolang er betaald wordt. Blijkbaar ligt dat hier toch wat anders. Op de eerste plek waar ik heel mijn uitleg deed (de dienst buitenlandse betrekkingen nota bene) werd mij droogjes meegedeeld dat ik, omdat ik geen Portugees ben en ook geen Erasmusstudent, mij gewoon helemaal niet kan inschrijven. Na veel over-en-weer-geloop en talrijke bezoeken aan verschillende kantoren blijkt nu dat ik mij enkel kan inschrijven als extern student (waardoor ik geen gebruik mag maken van de faciliteiten voor studenten zoals de bibliotheek, cafetaria, parking, etc.) voor maximum 8 vakken. Normaal gezien was de deadline zelfs daar al voor verstreken, maar aangezien ze dan extra kunnen verdienen kreeg ik toch een paar dagen de tijd. Gisteren ben ik dan nog eens bij het hoofd van de opleiding "Línguas e Comunicação" (Talen en Communicatie) langs geweest. Een supervriendelijke mens die ook perfect Frans spreekt en voor mij een officiële mail in vloeiend Portugees heeft opgesteld om uitstel van inschrijving aan te vragen zodat ik op z'n minst eerst is een week verschillende vakken kan proberen voor ik definitief moet beslissen en inschrijven. Hopelijk komt dit nu in orde, indien er meer nieuws over is zal dat uiteraard hier te lezen zijn.
Deel 2: de zoektocht naar een appartement Afgaande op mijn ervaring in Valladolid, was ik er vrij gerust op dat dit zeer vlot zou gaan en we toch dagelijks veel verschillende appartementen zouden kunnen gaan bekijken. Jammer genoeg bleek dat we net tussen 2 grote "zoekperiodes" gearriveerd waren. Het is hier blijkbaar best om te zoeken in Augustus, ofwel vanaf half september (omdat tot dan die appartementen verhuurd worden als vakantieverblijf aan toeristen). Daardoor was er dus heel veel nog niet beschikbaar of niet meer beschikbaar. Om een lang verhaal kort te maken: de dingen die we zagen waren ofwel heel vuil ofwel te duur om enkel met ons twee te betalen, en we hadden toch liever ons eigen plekje. Het is zeker niet onze bedoeling om ons af te sluiten van de buitenwereld, maar met een gedeeld appartement heb je ook helemaal geen privacy als koppel. Tegen zondagavond zijn we met de moed der wanhoop dan toch nog eens naar 1 van de 3 Pingo doce's (de supermarktketen waar alle advertenties omhoog hangen) geweest om nog eens te kijken. Eerst hadden we zin om gewoon op te geven en in te trekken bij iemand anders, maar uiteindelijk hebben we toch de bus nog eens genomen. De beste beslissing die we hier tot nu toe al gemaakt hebben! Toen ik belde naar Fátima (voluit Maria de Fátima Paulino Mateus, vandaar de afkorting ) was ze meteen supervriendelijk. Ze moest die dag eigenlijk niet meer in Faro zijn maar onder het motto "maybe these people are perfect for my apartment and maybe my apartment is perfect for them" (zei ze tegen haar zoon die haar wou overtuigen om pas dinsdag te komen) heeft ze speciaal nog twee keer 35 minuten gereden zodat wij de flat zouden kunnen bekijken. Ze vertelde ons dat ze al verschillende mensen geweigerd had omdat dit haar huis geweest was en ze niet gelijk wie hier wou laten wonen, gewoon om een beetje geld te verdienen. Gelukkig vond ze dat Elke er "so cute" uitzag waardoor alles voor ons direct in de sacoche was :p. Volgens mij heeft ze echt iets van haar normale huurprijs gedaan omdat we maar met twee waren, want normaal gezien zou zoiets voor ons alleen niet te betalen zijn (er is immers nog een tweede slaapkamer met 2 bedden, goed nieuws voor de mensen die plannen om langs te komen dus ). Lang hebben we dus niet moeten twijfelen, enkel de telefonische goedkeuring van onzer beider ouders (waarvoor dank) hield ons nog tegen om direct toe te happen. Daar maakte ze absoluut geen probleem van (ze complimenteerde ons er zelfs voor) en beloofde dat we een dag de tijd hadden zonder dat ze aan iemand anders zou verhuren. Nu om het wat korter te houden een lijstje met wat ze al allemaal gedaan heeft voor ons: - een nieuwe matras en nieuwe kussens gekocht - handdoeken, kuisgerief en nog een extra bidon gas gebracht - maandag ons komen ophalen met onze baggage aan het hotel terwijl ze nog steeds niet in Faro was, weeral 2 keer 35 minuten rijden dus - gisteren meteen een lamp komen vervangen, een nieuwe douche gekocht en geïnstalleerd (terwijl de vorige niet bepaald "total loss" was) - ook gisteren meegeweest om ons internet te regelen op haar naam, want daarvoor heb je een Portugees "fiscal number" nodig, tenzij je 10 betaald per 10 uur dat je surft (niet echt een optie dus voor als er ook geskypet moet worden met het thuisfront) - nu gaat ze ook nog een plastieken tafeltje kopen en wat stoelen voor op het terras, gewoon omdat wij hadden gevraagd of we de keukentafel af en toe buiten mochten zetten en zij niet wilt dat we die altijd moeten verplaatsen Met andere woorden, net op de allerlaatste moment hebben we echt echt écht superveel chance gehad.
Deel 3: Weerstoestanden Daarover kunnen we heeeel kort zijn: het is hier godverdomme heet!!
Nog steeds geen geluk bij de zoektocht naar een appartement (man, hebben wij al vuile koten gezien zeg), MAAR daarnet hebben we wel 2 spelende babyzeehondjes gezien in de jachthaven hier, ook al niet slecht toch.
2 september: Het appartement dat alles had ⦠behalve meubels
Zoals jullie wel weten moeten we hier op zoek naar een appartement. Na een dag lang telefoontjes plegen hadden we 's avonds toch nog een laatste nummer gebeld. Het appartement bleek in een zijstraatje pal in het centrum te liggen maar toch heel rustig gelegen, ideaal dus. We gaan naar boven met de huisbazin en wat we te zien kregen was ongelooflijk. Echt een superprachtig appartementje met hele mooie tegels, alles proper en verzorgd, een balkon met uitzicht op de zee en het natuurpark Ria Formosa (!) voor slechts 350 (de prijzen zijn hier vergelijkbaar met in Gent). Het enige probleem voor ons was dat er letterlijk niets stond, geen stoel, geen tafel, zelfs geen lampen aan het plafond. Na een paar keer goed gevloekt te hebben zijn we dan toch maar verder gegaan zonder appartement. Als troost hebben we onszelf dan maar getrakteerd op een goeie vettige McDonalds maaltijd (wat is het Portugese eten toch heerlijk ).
. Degenen die gaan kijken naar het filmpje zullen meteen merken dat poging 2 en 3 echt niet lang op zich laten wachten (respectievelijk op seconde 56 en dan na 1 minuut en 8 seconden)
. Dezelfde dag vertrokken onze bezoekers alweer naar België.. 
