POGING TOT IQUITOS MAAR WIJ BELANDDEN IN VERSCHILLENDE STAKINGEN IN HEEL PERU. wat een gevaar, maar wat een avontuur!
Ik leg uit: zondagavond vertrokken we met de bus naar Lima om vandaar normaalgezien een vliegtuig te pakken naar iquitos (stad in de jungle van peru). het is helemaal anders uitgedraaid. bijna iedereen van het afs comite trujillo, mijn mama en mijn zus waren mee. we zijn met de bus tot ongeveer 3uurtjes van trujillo richting het zuiden geraakt. het was midden in de nacht en de bus stond gewoon stil. van de afs'ertjes kon bijna niemand slapen (gesnurk en gsmrinkels) dus slopen we af en toe naar buiten om wat van de frisse lucht te genieten. WOW wat was daar te zien! een suuuuperlange rij van allemaal bussen en camions. wel degelijk iets ergs aan de hand, dachten we zo. maar toen vonden we het nog leuk.. toen het licht was (6u stonden we al stil) zijn we naar het dorpje gestapt om te gaan ontbijten.
daar zijn we praktisch heel de dag gebleven: in the middle of nowhere, in the middle from a little war. man, ge kunt ni geloven hoe spannend alles was maar kheb toch ook momenten schrik gehad. ik voelde me in een film, het leek niet realistisch. wat was nu juist het probleem? awel er is dus blijkbaar een bepaald plantje dat nogal belangrijk is dat gestegen is in prijs en alle boeren zijn er kwaad voor, maar volgens mij is er meer aan de hand..ik had ook iets opgevangen van datde prijs van het water gestegen is (die verklaring lijkt me al logischer want de arme mensen kunnen dat niet betalen). het waren ook de dorpjes, de armere mensen, die staakten. het probleem was dus dat een grote hoop mensen simpelweg de weg blokkeerden. als er maar iets bewegend voorbij kwam, werd het bekogeld met stenen. in een stadje dichter tegen lima, waar wij gelukkig niet zijn geraakt, waren er ook bommen en kogels. natuurlijk zijn we peru en is er maar 1 hoofdweg waardoor je echt VAST VAST zit. zolang we bleven stilstaan was er niet zo'n probleem, maar mannelijke passagiers hadden genoeg van al dat wachten en wilden 'tot de aanval' gaan..eerst overleggen of we niet doormochten, maar dat is wel in meer geweld uitgeslaan.
tegen de middag waren we niet meer de enigsten in het dorpje of restaurant. want mensen hebben behoeftes en krijgen honger...iedereen ging zo snel mogelijk eten want we waren echt met massa's mensen en het eten geraakte op. ook vreemd om het systeem van vraag en aanbod van dicht bij te zien..veel mensen wilden eten, maar er was niet genoeg. resultaat: alles werd enorm duur!
zoveel mensen die een deadline hadden en die gemist hebben.. zo hadden wij ook onze vlucht naar iquitos gemist.'t was eerst nog een hele discussie of we toch verder gingen en de volgende ochtend zouden gaan of gewoon ineens een paar weekjes later. 't is dat laatste geworden. we hebben dus een andere bus van dezelfde maatschappij terug naar trujillo genomen. we hadden dan wel geen zitplaats, maar swat, avontuur he. ook ietsie beter de peruviaanse cultuur leren kennen: dat ze delen bijvoorbeeld en hulpzaam zijn. op de bus hadden wij geen zitplaatsen en de passagiers zorgden ervoor dat ook wij comfortabel konden zitten, het weinige eten werd gedeeld,...
het was nog niet gedaan hoor. ondertussen was het al avond en in chimbote was er dan weer een stop waar we echt nog lang hebben gezeten. liedjes zingend in de regen (jawel!), kaarten, nieuwe mensen leren kennen (gaat zoveel sneller, lotgenoten), het nieuws gezien met verschrikkelijke beelden waar je echt het geweld ziet, bezoekje gehad van lore (afs'er die in chimbote woont), met onze handen gegeten en ze gewassen met een bidon (hahaha kvoelde mij weer op de scouts, precies kamp met heel peru).
vermits enkele bussen dan gebroken of kapotte ramen hadden en er snachts gewoon stonden kwamen er dan ook nog eens mensen met slechte intenties binnen om spullen te pikken op de bussen. algoed niemand van ons die er slachtoffer van was. tegen middernacht zijn we dan terug richting trujillo gegaan, 2uurtjes rijden. ik had geen zitplaats dus ik heb nog veel gezien van wat er buiten aan de hand was. overal politie die waakt en nog grote groepen mensen met knuppels enzo. maar ze deden niets meer.
eens in trujillo meteen naar huis en gaan slapen. WOW, wat een ervaring! Een 30u durende slechte ervaring, maar ook met veel goede ervaringen. weer zOveel bijgeleerd! Van de ene verbazing in de andere, van het ene gevoel in het andere,...de groep nog iets beter leren kennen, peru nog iets beter leren kennen. Je hOOrt deze dingen altijd, maar nu zat ik er middenin en tis inderdaad dAn dat je er bij stilstaat. ik heb het echt gevoeld, nu pas beseft wat voor armoede er in peru is, hoe slecht de systemen hier wel niet zijn en hoe ontevreden veel mensen zijn. nu zijn er nOg meer gefrustreerd! want ik betwijfel het of er iets wordt veranderd..
ik was uiteraard liever naar iquitos gegaan, maar ik vind het toch goed deze ervaring gehad te hebben. iquitos is voor later. no worries, alles oke!
vandaag lekker vroeg uit de veren om met de micro naar huanchaco te rijden (al harry potter lezend in het spaans). er was bijna geen volk en zo heerlijk stil.. tijd voor mijn eerste surfles. strak pakske aan en surfbord meenemen. ik voelde me een echte samen met kristine en charlotte hebben we eerst mas o menos een uur theorie gekregen. dat betekent dat we op het zand deden alsof we op het water waren, surfborden werden op het zand getekend enzo..echt een goede profesor!! nadat we het belangrijkste wisten om er aan te beginnen, het water in...ik heb er nog ni zoveel van gebakken maar uiteindelijk ook maar de eerste keer. één ding was zeker: ik vond het zalig!! beetje verslavend geloof ik wel..
voor de rest is het hier carnaval..het enige wat je er nu van merkt is dat je zo af en toe een waterballon op je gesmeten krijgt. ineens. mensen dieje niet kent die je met waterballonnen nat maken...ik vind het best leuk hoor! want dat betekent ook dat wij mensen mogen bekogelen met water zonder dat ze er kwaad voor mogen worden, want dat is de regel uiteindelijk is het toch warm en is het na 5minuten weer droog. zaterdag is het carnavalfeest.
ook hier in piura is het leven schoon! wel een pakske warmer: zo'n 35graden. in trujillo ben ik al heel gelukkig met de tien graden minder, daar is het aangenaam lenteweer..zon met een windje maar hier ga je bijna dood van de warmte. 3keer douchen per dag is meer dan normaal...
ik zal eens even mijn gezin vanuit piura voorstellen: mama(marcela), papa (eduardo), zus (afs vrijwilligster van frankrijk) en hun natuurlijke kinderen die werken of studeren allemaal ergens anders, dus die zijn hier niet. de mama en de papa gaan elke dag in hun winkel werken, al eten we wel samen. het is heeeelemaal anders als mijn familie in trujillo. in trujillo werkt mijn mama niet, is ze meer ongerust en minder zelfstandig en hier is het helemaal het omgekeerde. ook qua vrijheid of dingen mogen word ik hier meer losgelaten...de familie heeft ook meer een europese mentaliteit (ze zijn er ook al geweest) en hebben al meerdere afs-studenten gehad, dus ze weten waar ze over praten.
in de weinige tijd dat ik hier in piura ben, heb ik al meer met peruaanse jongeren gedaan dan heel mijn tijd in trujillo! in trujillo vaak met de mensen van AFS of 15-jarigen (klasgenoten of vrienden van mijn zus)...het is echt niet zo simpel om vrienden te maken van uw eigen leeftijd. de AFS'ers die broers of zussen van hun leeftijd hebben, hebben geluk, want die worden vaak meegenomen naar een hele vriendenkliek.
de eerste dag dat ik hier was ben ik de stad wat gaan verkennen met mijn franse zus. tzal ni echt mijn beste vriendin worden maar swat, ik kan er nog wel een babbeltje mee slaan. piura centrum is echt vele kleiner maar zo mooi en gezellig! veel meer natuur ook en de mannen zijn ook niet beschaamd in wat ze zeggen: 'ooohh hermosa morena' of ' linda morena' of 'hola morenita' of 'hola morena, tu y yo, hacemos café con leche'. haha die laatste vond ik wel grappig! 'la morena' is zoals 'het bruintje'...kword hier blijkbaar wel geappreciërd. in trujillo houden de mannen toch wel ietske meer hun mond, hehe...beter hoor want is om zot van te worden. ik heb wel gemerkt dat het aanpassen hier in piura enorm snel ging...er valt niet zOveel aan te passen maar het is toch een hele andere familiesituatie he..en enkele dingen zijn ook wel anders als in trujillo. piura doet me trouwens nog meer aan afrika denken -de warmte en daardoor ook de geur, water in zakskes, moto-taxis (wat verboden is in trujillo), meer donkere mensen,...- in de avond ben ik naar de bekende discotheek van piura geweest, Queens. allemaal heel plezant maar toch wel te zien dat dat het volk is dat geld heeft en dat vond ik minder..
in t weekend zijn we met de familie een weekendje naar Colan geweest (het strand waar ik nieuwjaar heb gevierd)...we hebben er geBBQ't en in de avond zijn enkele mensen die we hadden leren kennen ons komen halen en hebben we een kampvuur gemaakt op t strand. da vond ik zO leuk!! de volgende dag was vooral een dag van zwemmen in het heerlijke Colanwater en heen en weer geslingerd worden in de golven.. we hebben ook een welkomstreuni gehad van AFS hier in piura. wat een verschil met AFS in trujillo!! veel toffere vrijwilligers en echt een zotte presidente maar in de goede zin en zo doe ik hier elke dag wel enkele uitstapjes..zo zijn we ook nog naar CataCaos geweest en gaan we morgen en overmorgen naar een ander strand met alle AFS'ers overnachten.
tis maar 15dagen dat ik in piura blijf, maar ik ben echt serieus aan t genieten! kzou ook hier kunnen wonen maar ik blijf beseffen dat het als een 'vakantietje' is...daarna weer naar trujillo waar ik het even goed naar mijn zin heb.
vorige week heb ik veel met de familie gedaan. niet enkel gezin, neenee, alle ooms en tantes, nichten en neven, grootouders, kleinkinderen,...dan komen ze bijvoorbeeld smorgens bij ons ontbijten (en dan denk ik: oke het familiedeel van de dag is gedaan) en dan blijkt dat wij dan bij andere familie gaan middageten en daarna nog met heel de familie naar campo gaan. op zich geen probleem met deze familie activiteiten want kheb wel een leuke, grote familie met enkele boeiende personen. maar een hele week is me toch wel even te veel.
één keer bracht een oom ons naar huis na het avondeten bij de tante. ik zat vanvoor en iemand achterin de auto zei: 'hannah vergeet je gordel niet aan te doen'..natuurlijk was ik dat van plan en wat zegt de autobesturende oom gewoonweg? " oh das ni nodig, tis avond nu"... hahahaha! dat is dan weeral peru he. gewoon een gordel aan doen om aan de politie te tonen dat je de regeltjes volgt, maar savonds zien ze dat toch niet. ik natuurlijk wél mijn gordel aan, ben mijn leven nog laaaangg niet beu.
ook nog eens een culturele uitstap gemaakt: Chan Chan! uiteindelijk was ik de enigste afs'er van trujillo die het nog steeds niet had gezien en na 4maanden werd het dan toch wel eens tijd he. Chan Chan is de grootste antieke stad van heel zuid amerika (gebouwd met gedroogde modder eigenlijk)..enorm groot en indrukwekkend dat het in al die tijd nog allemaal rechtstaat. ik was met charlotte en haar belgische broer gegaan..zo vreemd dat hij zo toeristisch is (zoals wij in t begin), dat hij van zoveel nog onder de indruk is en verbaasd is en dingen opmerkt die wij al lang niet meer opmerken. alles is zo gewoon, wat ik persoonlijk niet per sé erg vind..ik wOOn hier nu echt, ik ben deels peruviaans..het feit dat alles hier gewoon is..hoe ongewoon moet belgië voor mij dan nu niet zijn ...
wij hebben ook afscheid genomen van onze thaise vriend, wasan, die terug naar zijn land is vertrokken omdat zijn jaar in peru er al op zit. hij was hier al 6maand toen wij aankwamen. was toch wel een beetje raar hoor en zeker omdat hij ook één van de eerste personen was die mij zo alles een beetje leerde (bijv. hoe dat ik de micro/bus moest nemen en betalen)...en nu is hij weg en zijn wij ondertussen in alles zo zelfstandig geworden.
de laatste daagjes is t ni zo'n mooi weer. regen seg! valt niet te vergelijken met de heerlijke harde regen die er bij jullie waarschijnlijk valt (niet sarcastisch bedoeld: echt heerlijk! zou nu nog is zo'n zware regenbui willen) maar toch regen dat heel trujillo smorgens een beetje moet kuisen. ik geniet nog steeds goed van mijn vakantie hoor en zeker als ik weet dat ik volgend jaar rond deze tijd ook zo zal moeten studeren als zovele studenten onder jullie nu..succes trouwens!
morgen vertrek ik voor twee weken naar piura, waar ik in een andere familie zal verblijven. =intercambio corto. ik heb er niet zo'n zin in...mijn leven hier in trujillo is zo plezant! en mijn familieke hier wilt mij precies ook ni echt loslaten, hehe. mijn mama maar steeds vragen: 'is dat verplicht?' of 'kan je niet vroeger terugkomen?' en twee weken zonder maria, mijn zus, zal ook wel raar doen. we groeien steeds meer naar elkaar toe..zo leuk om 'savonds samen tv te kijken of om wat te roddelen of om bij te babbelen over de voorbije dagen ...
okido, tijd voor mijn eerste 2008berichtje! nieuwjaar aan tstrand vieren, dat vergeet ik toch zo snel niet meer.. ik leg het jullie even uit: mijn oudste broer heeft een groot vakantiestrandhuis in Colan, één van de beste stranden in peru..Colan light helemaal in het noorden, deel van piura (voor degene die de kaart er bij zouden nemen). Awel, heel mijn familie van trujillo is naar daar gereisd omdat er groot feest was in het huis en in Colan zelf veel feestjes voor 'de jeugd'. da zat dikgoe dacht ik zo!
oudjaar zelf vond ik maar een beetje saai..hier wachten ze wel degelijk tot 24u voor dat ze beginnen met ALLES (eten inclusief)..in belgië zou ge al beginne me ietske te drinken, lekkere hapjes te eten, al gewoon te eten en nen heerlijke brownie als dessert te krijgen. maar hier is het dus, wachten tot 24u en dan woehooeeeww!! feliz año nuevo..iedereen aanwezig ne knuffel geven, confetti gooien, muziek begint, en dan eten maar.. nu mocht het weer juist lukken dat alle elektriciteit uitviel en dat wij dus het eerste half uur van 2008 in den donkere hebben doorgebracht. gebeurt hier wel vaker dat de elektriciteit uitvalt! van mij zou da in belgië wel meer mogen gebeuren, kvind da leuk! zo heb ik al eens in een kerk gezeten waar dat de elektriciteit uitviel en alle kaarsen brandden nog, dus een heel speciale sfeer..ook al eens in de chinees gezeten en zonu nieuwjaar dus ook. na het eten zijn maria, ximena, kristine, jose-carlos (neef van kristine en ximena) en ik richting de ambiance gegaan. Colan is echt een klein paradijske! gezellig, klein, huisjes dicht bij t strand, palmboomkes, veeeeel jongeren rond nieuwjaarsperiode,..we wilden eigenlijk eerst naar de grote party gaan, maar vermits die zo duur was en er in de straat al veel te beleven viel en overal wel toffe muziek was zijn we daar dan maar blijven plakken! twas een hele speciale, grappige en leuke avond..kristine en ik zijn allebei met alleen onze linkerslets thuisgekomen! haha, twas me nogal wa..
1januari2008 smorgens vroeg gaan zwemmen in de zee met een lekker zonnetje! héérlijk.. valt ni meer te vergeten. maar toch was mijn nieuwjaar (en de dagen derna) ni helemaal rozengeur en manenschijn want ookal had ik bij kerstmis niets last, bij nieuwjaaar kwam de heimwee toch even kijken! ik miste de choco op mijnen boterham..we waren dan ook wel met de hele grote familie. ik voel mij er wel goed bij maar je blijft je toch steeds realiseren dat het je echte familie niet is + dat ze hier ook ontzettend veel drinken zoals ik al eerder vermelde denk ik. het ding is dat mijn mama er ook wat van kan! dan was ze na goe 'gefeest' te hebben in het huis gaan slapen, en toen ze een paar uurtjes later weer wakker was met een geweldige kater wsl dan was het eerste ding dat ze deed..terug aan tafel gaan zitten met anderen en opnieuw pintjes beginnen drinken.
typische dingen die je geluk zouden brengen voor het nieuwe jaar: - geel ondergoed dragen op oud op nieuw (als je dat niet hebt zijn gele kleren ook goed) - er wordt een pop in vuur gestoken om aan te tonen dat het oude jaar voorbij is. was wel gezellig, de straat was vol met vuurtjes :) - 12 witte druiven eten - een bad/douche nemen met gele rozenblaadjes - ...
op de terugreis van colan naar trujillo zijn we in piura ook nog even naar cata caos gegaan. een supergezellig deeltje van piura met allemaal van die zelfgemaakte artistieke dingen (juweeltjes, potjes, hangmatten, schilderijen,...). en goedkoop ook nog! nu ben ik terug in trujillo maar de 17e januari vertrek ik terug richting piura. dat is een korte uitwisseling dat afs peru organiseert. alle afs studenten gaan dan voor twee weken in een ander stadje wonen om een ander deel van peru te leren kennen en om de ervaring te hebben om nog eens in een andere familie te wonen. heb er wel zin in! maar piura is zoooooo warm, da belooft...
samen met kristine en charlotte hebben we eerst mas o menos een uur theorie gekregen. dat betekent dat we op het zand deden alsof we op het water waren, surfborden werden op het zand getekend enzo..echt een goede profesor!! nadat we het belangrijkste wisten om er aan te beginnen, het water in...ik heb er nog ni zoveel van gebakken maar uiteindelijk ook maar de eerste keer. één ding was zeker: ik vond het zalig!! beetje verslavend geloof ik wel..
uiteindelijk is het toch warm en is het na 5minuten weer droog. 
en zo doe ik hier elke dag wel enkele uitstapjes..zo zijn we ook nog naar CataCaos geweest en gaan we morgen en overmorgen naar een ander strand met alle AFS'ers overnachten.
