POGING TOT IQUITOS MAAR WIJ BELANDDEN IN VERSCHILLENDE STAKINGEN IN HEEL PERU. wat een gevaar, maar wat een avontuur!
Ik leg uit: zondagavond vertrokken we met de bus naar Lima om vandaar normaalgezien een vliegtuig te pakken naar iquitos (stad in de jungle van peru). het is helemaal anders uitgedraaid. bijna iedereen van het afs comite trujillo, mijn mama en mijn zus waren mee. we zijn met de bus tot ongeveer 3uurtjes van trujillo richting het zuiden geraakt. het was midden in de nacht en de bus stond gewoon stil. van de afs'ertjes kon bijna niemand slapen (gesnurk en gsmrinkels) dus slopen we af en toe naar buiten om wat van de frisse lucht te genieten. WOW wat was daar te zien! een suuuuperlange rij van allemaal bussen en camions. wel degelijk iets ergs aan de hand, dachten we zo. maar toen vonden we het nog leuk.. toen het licht was (6u stonden we al stil) zijn we naar het dorpje gestapt om te gaan ontbijten.
daar zijn we praktisch heel de dag gebleven: in the middle of nowhere, in the middle from a little war. man, ge kunt ni geloven hoe spannend alles was maar kheb toch ook momenten schrik gehad. ik voelde me in een film, het leek niet realistisch. wat was nu juist het probleem? awel er is dus blijkbaar een bepaald plantje dat nogal belangrijk is dat gestegen is in prijs en alle boeren zijn er kwaad voor, maar volgens mij is er meer aan de hand..ik had ook iets opgevangen van datde prijs van het water gestegen is (die verklaring lijkt me al logischer want de arme mensen kunnen dat niet betalen). het waren ook de dorpjes, de armere mensen, die staakten. het probleem was dus dat een grote hoop mensen simpelweg de weg blokkeerden. als er maar iets bewegend voorbij kwam, werd het bekogeld met stenen. in een stadje dichter tegen lima, waar wij gelukkig niet zijn geraakt, waren er ook bommen en kogels. natuurlijk zijn we peru en is er maar 1 hoofdweg waardoor je echt VAST VAST zit. zolang we bleven stilstaan was er niet zo'n probleem, maar mannelijke passagiers hadden genoeg van al dat wachten en wilden 'tot de aanval' gaan..eerst overleggen of we niet doormochten, maar dat is wel in meer geweld uitgeslaan.
tegen de middag waren we niet meer de enigsten in het dorpje of restaurant. want mensen hebben behoeftes en krijgen honger...iedereen ging zo snel mogelijk eten want we waren echt met massa's mensen en het eten geraakte op. ook vreemd om het systeem van vraag en aanbod van dicht bij te zien..veel mensen wilden eten, maar er was niet genoeg. resultaat: alles werd enorm duur!
zoveel mensen die een deadline hadden en die gemist hebben.. zo hadden wij ook onze vlucht naar iquitos gemist.'t was eerst nog een hele discussie of we toch verder gingen en de volgende ochtend zouden gaan of gewoon ineens een paar weekjes later. 't is dat laatste geworden. we hebben dus een andere bus van dezelfde maatschappij terug naar trujillo genomen. we hadden dan wel geen zitplaats, maar swat, avontuur he. ook ietsie beter de peruviaanse cultuur leren kennen: dat ze delen bijvoorbeeld en hulpzaam zijn. op de bus hadden wij geen zitplaatsen en de passagiers zorgden ervoor dat ook wij comfortabel konden zitten, het weinige eten werd gedeeld,...
het was nog niet gedaan hoor. ondertussen was het al avond en in chimbote was er dan weer een stop waar we echt nog lang hebben gezeten. liedjes zingend in de regen (jawel!), kaarten, nieuwe mensen leren kennen (gaat zoveel sneller, lotgenoten), het nieuws gezien met verschrikkelijke beelden waar je echt het geweld ziet, bezoekje gehad van lore (afs'er die in chimbote woont), met onze handen gegeten en ze gewassen met een bidon (hahaha kvoelde mij weer op de scouts, precies kamp met heel peru).
vermits enkele bussen dan gebroken of kapotte ramen hadden en er snachts gewoon stonden kwamen er dan ook nog eens mensen met slechte intenties binnen om spullen te pikken op de bussen. algoed niemand van ons die er slachtoffer van was. tegen middernacht zijn we dan terug richting trujillo gegaan, 2uurtjes rijden. ik had geen zitplaats dus ik heb nog veel gezien van wat er buiten aan de hand was. overal politie die waakt en nog grote groepen mensen met knuppels enzo. maar ze deden niets meer.
eens in trujillo meteen naar huis en gaan slapen. WOW, wat een ervaring! Een 30u durende slechte ervaring, maar ook met veel goede ervaringen. weer zOveel bijgeleerd! Van de ene verbazing in de andere, van het ene gevoel in het andere,...de groep nog iets beter leren kennen, peru nog iets beter leren kennen. Je hOOrt deze dingen altijd, maar nu zat ik er middenin en tis inderdaad dAn dat je er bij stilstaat. ik heb het echt gevoeld, nu pas beseft wat voor armoede er in peru is, hoe slecht de systemen hier wel niet zijn en hoe ontevreden veel mensen zijn. nu zijn er nOg meer gefrustreerd! want ik betwijfel het of er iets wordt veranderd..
ik was uiteraard liever naar iquitos gegaan, maar ik vind het toch goed deze ervaring gehad te hebben. iquitos is voor later. no worries, alles oke!
vandaag lekker vroeg uit de veren om met de micro naar huanchaco te rijden (al harry potter lezend in het spaans). er was bijna geen volk en zo heerlijk stil.. tijd voor mijn eerste surfles. strak pakske aan en surfbord meenemen. ik voelde me een echte samen met kristine en charlotte hebben we eerst mas o menos een uur theorie gekregen. dat betekent dat we op het zand deden alsof we op het water waren, surfborden werden op het zand getekend enzo..echt een goede profesor!! nadat we het belangrijkste wisten om er aan te beginnen, het water in...ik heb er nog ni zoveel van gebakken maar uiteindelijk ook maar de eerste keer. één ding was zeker: ik vond het zalig!! beetje verslavend geloof ik wel..
voor de rest is het hier carnaval..het enige wat je er nu van merkt is dat je zo af en toe een waterballon op je gesmeten krijgt. ineens. mensen dieje niet kent die je met waterballonnen nat maken...ik vind het best leuk hoor! want dat betekent ook dat wij mensen mogen bekogelen met water zonder dat ze er kwaad voor mogen worden, want dat is de regel uiteindelijk is het toch warm en is het na 5minuten weer droog. zaterdag is het carnavalfeest.
ook hier in piura is het leven schoon! wel een pakske warmer: zo'n 35graden. in trujillo ben ik al heel gelukkig met de tien graden minder, daar is het aangenaam lenteweer..zon met een windje maar hier ga je bijna dood van de warmte. 3keer douchen per dag is meer dan normaal...
ik zal eens even mijn gezin vanuit piura voorstellen: mama(marcela), papa (eduardo), zus (afs vrijwilligster van frankrijk) en hun natuurlijke kinderen die werken of studeren allemaal ergens anders, dus die zijn hier niet. de mama en de papa gaan elke dag in hun winkel werken, al eten we wel samen. het is heeeelemaal anders als mijn familie in trujillo. in trujillo werkt mijn mama niet, is ze meer ongerust en minder zelfstandig en hier is het helemaal het omgekeerde. ook qua vrijheid of dingen mogen word ik hier meer losgelaten...de familie heeft ook meer een europese mentaliteit (ze zijn er ook al geweest) en hebben al meerdere afs-studenten gehad, dus ze weten waar ze over praten.
in de weinige tijd dat ik hier in piura ben, heb ik al meer met peruaanse jongeren gedaan dan heel mijn tijd in trujillo! in trujillo vaak met de mensen van AFS of 15-jarigen (klasgenoten of vrienden van mijn zus)...het is echt niet zo simpel om vrienden te maken van uw eigen leeftijd. de AFS'ers die broers of zussen van hun leeftijd hebben, hebben geluk, want die worden vaak meegenomen naar een hele vriendenkliek.
de eerste dag dat ik hier was ben ik de stad wat gaan verkennen met mijn franse zus. tzal ni echt mijn beste vriendin worden maar swat, ik kan er nog wel een babbeltje mee slaan. piura centrum is echt vele kleiner maar zo mooi en gezellig! veel meer natuur ook en de mannen zijn ook niet beschaamd in wat ze zeggen: 'ooohh hermosa morena' of ' linda morena' of 'hola morenita' of 'hola morena, tu y yo, hacemos café con leche'. haha die laatste vond ik wel grappig! 'la morena' is zoals 'het bruintje'...kword hier blijkbaar wel geappreciërd. in trujillo houden de mannen toch wel ietske meer hun mond, hehe...beter hoor want is om zot van te worden. ik heb wel gemerkt dat het aanpassen hier in piura enorm snel ging...er valt niet zOveel aan te passen maar het is toch een hele andere familiesituatie he..en enkele dingen zijn ook wel anders als in trujillo. piura doet me trouwens nog meer aan afrika denken -de warmte en daardoor ook de geur, water in zakskes, moto-taxis (wat verboden is in trujillo), meer donkere mensen,...- in de avond ben ik naar de bekende discotheek van piura geweest, Queens. allemaal heel plezant maar toch wel te zien dat dat het volk is dat geld heeft en dat vond ik minder..
in t weekend zijn we met de familie een weekendje naar Colan geweest (het strand waar ik nieuwjaar heb gevierd)...we hebben er geBBQ't en in de avond zijn enkele mensen die we hadden leren kennen ons komen halen en hebben we een kampvuur gemaakt op t strand. da vond ik zO leuk!! de volgende dag was vooral een dag van zwemmen in het heerlijke Colanwater en heen en weer geslingerd worden in de golven.. we hebben ook een welkomstreuni gehad van AFS hier in piura. wat een verschil met AFS in trujillo!! veel toffere vrijwilligers en echt een zotte presidente maar in de goede zin en zo doe ik hier elke dag wel enkele uitstapjes..zo zijn we ook nog naar CataCaos geweest en gaan we morgen en overmorgen naar een ander strand met alle AFS'ers overnachten.
tis maar 15dagen dat ik in piura blijf, maar ik ben echt serieus aan t genieten! kzou ook hier kunnen wonen maar ik blijf beseffen dat het als een 'vakantietje' is...daarna weer naar trujillo waar ik het even goed naar mijn zin heb.
vorige week heb ik veel met de familie gedaan. niet enkel gezin, neenee, alle ooms en tantes, nichten en neven, grootouders, kleinkinderen,...dan komen ze bijvoorbeeld smorgens bij ons ontbijten (en dan denk ik: oke het familiedeel van de dag is gedaan) en dan blijkt dat wij dan bij andere familie gaan middageten en daarna nog met heel de familie naar campo gaan. op zich geen probleem met deze familie activiteiten want kheb wel een leuke, grote familie met enkele boeiende personen. maar een hele week is me toch wel even te veel.
één keer bracht een oom ons naar huis na het avondeten bij de tante. ik zat vanvoor en iemand achterin de auto zei: 'hannah vergeet je gordel niet aan te doen'..natuurlijk was ik dat van plan en wat zegt de autobesturende oom gewoonweg? " oh das ni nodig, tis avond nu"... hahahaha! dat is dan weeral peru he. gewoon een gordel aan doen om aan de politie te tonen dat je de regeltjes volgt, maar savonds zien ze dat toch niet. ik natuurlijk wél mijn gordel aan, ben mijn leven nog laaaangg niet beu.
ook nog eens een culturele uitstap gemaakt: Chan Chan! uiteindelijk was ik de enigste afs'er van trujillo die het nog steeds niet had gezien en na 4maanden werd het dan toch wel eens tijd he. Chan Chan is de grootste antieke stad van heel zuid amerika (gebouwd met gedroogde modder eigenlijk)..enorm groot en indrukwekkend dat het in al die tijd nog allemaal rechtstaat. ik was met charlotte en haar belgische broer gegaan..zo vreemd dat hij zo toeristisch is (zoals wij in t begin), dat hij van zoveel nog onder de indruk is en verbaasd is en dingen opmerkt die wij al lang niet meer opmerken. alles is zo gewoon, wat ik persoonlijk niet per sé erg vind..ik wOOn hier nu echt, ik ben deels peruviaans..het feit dat alles hier gewoon is..hoe ongewoon moet belgië voor mij dan nu niet zijn ...
wij hebben ook afscheid genomen van onze thaise vriend, wasan, die terug naar zijn land is vertrokken omdat zijn jaar in peru er al op zit. hij was hier al 6maand toen wij aankwamen. was toch wel een beetje raar hoor en zeker omdat hij ook één van de eerste personen was die mij zo alles een beetje leerde (bijv. hoe dat ik de micro/bus moest nemen en betalen)...en nu is hij weg en zijn wij ondertussen in alles zo zelfstandig geworden.
de laatste daagjes is t ni zo'n mooi weer. regen seg! valt niet te vergelijken met de heerlijke harde regen die er bij jullie waarschijnlijk valt (niet sarcastisch bedoeld: echt heerlijk! zou nu nog is zo'n zware regenbui willen) maar toch regen dat heel trujillo smorgens een beetje moet kuisen. ik geniet nog steeds goed van mijn vakantie hoor en zeker als ik weet dat ik volgend jaar rond deze tijd ook zo zal moeten studeren als zovele studenten onder jullie nu..succes trouwens!
morgen vertrek ik voor twee weken naar piura, waar ik in een andere familie zal verblijven. =intercambio corto. ik heb er niet zo'n zin in...mijn leven hier in trujillo is zo plezant! en mijn familieke hier wilt mij precies ook ni echt loslaten, hehe. mijn mama maar steeds vragen: 'is dat verplicht?' of 'kan je niet vroeger terugkomen?' en twee weken zonder maria, mijn zus, zal ook wel raar doen. we groeien steeds meer naar elkaar toe..zo leuk om 'savonds samen tv te kijken of om wat te roddelen of om bij te babbelen over de voorbije dagen ...
okido, tijd voor mijn eerste 2008berichtje! nieuwjaar aan tstrand vieren, dat vergeet ik toch zo snel niet meer.. ik leg het jullie even uit: mijn oudste broer heeft een groot vakantiestrandhuis in Colan, één van de beste stranden in peru..Colan light helemaal in het noorden, deel van piura (voor degene die de kaart er bij zouden nemen). Awel, heel mijn familie van trujillo is naar daar gereisd omdat er groot feest was in het huis en in Colan zelf veel feestjes voor 'de jeugd'. da zat dikgoe dacht ik zo!
oudjaar zelf vond ik maar een beetje saai..hier wachten ze wel degelijk tot 24u voor dat ze beginnen met ALLES (eten inclusief)..in belgië zou ge al beginne me ietske te drinken, lekkere hapjes te eten, al gewoon te eten en nen heerlijke brownie als dessert te krijgen. maar hier is het dus, wachten tot 24u en dan woehooeeeww!! feliz año nuevo..iedereen aanwezig ne knuffel geven, confetti gooien, muziek begint, en dan eten maar.. nu mocht het weer juist lukken dat alle elektriciteit uitviel en dat wij dus het eerste half uur van 2008 in den donkere hebben doorgebracht. gebeurt hier wel vaker dat de elektriciteit uitvalt! van mij zou da in belgië wel meer mogen gebeuren, kvind da leuk! zo heb ik al eens in een kerk gezeten waar dat de elektriciteit uitviel en alle kaarsen brandden nog, dus een heel speciale sfeer..ook al eens in de chinees gezeten en zonu nieuwjaar dus ook. na het eten zijn maria, ximena, kristine, jose-carlos (neef van kristine en ximena) en ik richting de ambiance gegaan. Colan is echt een klein paradijske! gezellig, klein, huisjes dicht bij t strand, palmboomkes, veeeeel jongeren rond nieuwjaarsperiode,..we wilden eigenlijk eerst naar de grote party gaan, maar vermits die zo duur was en er in de straat al veel te beleven viel en overal wel toffe muziek was zijn we daar dan maar blijven plakken! twas een hele speciale, grappige en leuke avond..kristine en ik zijn allebei met alleen onze linkerslets thuisgekomen! haha, twas me nogal wa..
1januari2008 smorgens vroeg gaan zwemmen in de zee met een lekker zonnetje! héérlijk.. valt ni meer te vergeten. maar toch was mijn nieuwjaar (en de dagen derna) ni helemaal rozengeur en manenschijn want ookal had ik bij kerstmis niets last, bij nieuwjaaar kwam de heimwee toch even kijken! ik miste de choco op mijnen boterham..we waren dan ook wel met de hele grote familie. ik voel mij er wel goed bij maar je blijft je toch steeds realiseren dat het je echte familie niet is + dat ze hier ook ontzettend veel drinken zoals ik al eerder vermelde denk ik. het ding is dat mijn mama er ook wat van kan! dan was ze na goe 'gefeest' te hebben in het huis gaan slapen, en toen ze een paar uurtjes later weer wakker was met een geweldige kater wsl dan was het eerste ding dat ze deed..terug aan tafel gaan zitten met anderen en opnieuw pintjes beginnen drinken.
typische dingen die je geluk zouden brengen voor het nieuwe jaar: - geel ondergoed dragen op oud op nieuw (als je dat niet hebt zijn gele kleren ook goed) - er wordt een pop in vuur gestoken om aan te tonen dat het oude jaar voorbij is. was wel gezellig, de straat was vol met vuurtjes :) - 12 witte druiven eten - een bad/douche nemen met gele rozenblaadjes - ...
op de terugreis van colan naar trujillo zijn we in piura ook nog even naar cata caos gegaan. een supergezellig deeltje van piura met allemaal van die zelfgemaakte artistieke dingen (juweeltjes, potjes, hangmatten, schilderijen,...). en goedkoop ook nog! nu ben ik terug in trujillo maar de 17e januari vertrek ik terug richting piura. dat is een korte uitwisseling dat afs peru organiseert. alle afs studenten gaan dan voor twee weken in een ander stadje wonen om een ander deel van peru te leren kennen en om de ervaring te hebben om nog eens in een andere familie te wonen. heb er wel zin in! maar piura is zoooooo warm, da belooft...
als kerstkado: nieuw fotoalbum van november en december op mijn shutterflyplek (zie rechts bij FOTO'S).
mijn kerstmis was geweldig! mijn twee oudere broers zijn afgekomen om kerst hier te vieren..wat wel leuk was voor mijn mama hier: de kinderen allemaal samen. in ieder geval eerst naar de kerstmis gegaan natuurlijk..was een fantastisch leuke mis, totaal niet saai ook niet! die pastoor speelt precies toneel en die maakt heel de tijd van die zalige grapkes (da was in de kerk het dichtste bij ons huis en daar stond trouwens niet zo'n superflashy kerstboom..er stond er zelfs geen denk ik). daarna was het een gezellig samenzijn als kerstavond en dan om 12u snachts begon het (ook overal VUURWERK!! met kerst? haha) tijd voor elkaar een dikke knuffel te geven!! daarna werd jezus even uit zijn beddeke gehaald en gekust door iedereen..er werden enkele gebedjes gezegd en dan was het tijd voor de grote kalkoen op te eten njamnjam, lekker hoor! en dan daarna pakjes tijd..wiiiieeeee! twas een geslaagde kerst!
devolgende dag was het nog niet gedaan..neenee, twas nog steeds kerstmis: 25december. dan was het groot familiefeest!! met alle broers en zussen van de mama en aangetrouwden en kinderen enzoverder. 't was een kerstBBQ! allemaal heel leuk, maar drinken dat die kunnen zodat ik het op den duur niet meer zo leuk vond..en maar blijven drinken, en niet stoppen he! drinken om te drinken..man man die cultuur zit hier toch echt wel anders in elkaar..gewoon iedereen was zat waar dan nog kindjes bij liepen..bij ons zijn er toch nog steeds een paar mensen die 'bob' spelen, niet? maar het leuke was wel dat er ook veel werd gedanst enzo.. kerstkerstkerst! enorm blij dat ik het hier heb mogen meemaken..twas mooi en weeeeeeeeerr een ervaring erbij!
dikke kus voor jullie, belgiërs!
ps: het liedje van jingle bell spelen ze hier ook..maar in plaats van 'jingle bell, jingle bell, jingle all the way' is het 'navidad, navidad, blanca navidaaad'...hahaha, daar heb ik toch al wel mee moeten lachen zenne! dan zingen ze: witte witte kerst en dan ligt hier natuurlijk nietske van sneeuw. alles zot hier!
prettige kerst en een -alle zalige dingen dat andere mensen altijd wensen- nieuwjaar,wens ik jullie toe!
yess, die 5kilo's zijn er eindelijk terug af! en ik mag blij wezen..terwijl fitness nooit mijn ding was, vind ik het nu best leuk om er heen te gaan en zit ik ondertussen nog wa spiertjes te kweken ook! terwijl het vakantie is staat de deze hier smorgens vroeg op om twee uurtjes te gaan fitnessen en om dan na een douchke heerlijk de dag te beginnen.. ben ondertussen ook kerstkadootjes gaan kopen voor mijn familie. toch wel moeilijk als je ze niet heel goed kent + nog moeilijker omdat de zon heerlijk schijnt en je totaaaaaal geen kerstgevoel hebt!
de laatste dagen heb ik veel in het centrum rondgelopen..en het viel me toch weer erg op hoeveel arme mensen er bedelen (zeker indeze periode denk ik) of gehandicapten er op straat zijn.. of deze ochtend bijvoorbeeld kwam ik met mijn zus van de gym terug..en we werden heel de tijd achtervolgd door een klein meisje dat achter eten vroeg..uiteindelijk toen ze helemaal tot ons huis was meegelopen hebben we haar fruit gegeven. ik heb haar ook nog een teddybeer gegeven, omdat ze er achter vroeg en ik er toch niet bepaald iets mee zou doen.
Vandaag was er een mega lange rij vlakbij mijn huis: mensen stonden aan te schuiven om kalkoen te krijgen/kopen! hahaha, echt grappig wat die mensen er voor over hebben om echt een goede, heerlijke kalkoen te hebben voor kerst. ik denk dat ik een goede kerst (met mis! met kalkoen!) zal meemaken. alleen zonder sneeuw dan maar. ik ben ook panetones gaan verkopen voor hogar de christo (dat weeshuisje waar ik al eerder over babbelde). panetone is een soort van cake met fruitstukjes in: heerlijk! alhoewel het mij in het begin niet smaakte...maar zo is het meestal hier: ik lustte in het begin geen inca kola, geen cebiche, geen panetone, en meer dingen waar ik nu niet kan opkomen. maar alles wendt! ik heb wel al 3.5maand geen fiets meer gereden, geen choco meer op mijn boterham gehad, geen jas gedragen, geen harde regen gevoeld, niet naar thuis gekeken, geen fatsoenlijk nieuws gezien, niet naar een café gekunnen, geen reggaefeest gehad,...
en zo kan ik nog uren verder gaan.
zo'n afs jaar is echt speciaal! veel gewoontes die ik in belgië had en die ik in het begin miste, heb ik nu gewoon niet meer en tis zalig zo ook! andere gewoontes zijn in de plaats gekomen zeker? zo'n afs jaar is ook serieus grenzen verleggen..heb hier al zO veel gedaan dat ik nooit dacht dat ik zou doen!!
staat er in belgië in de kerk ook een kerstboom? hier in ieder geval wel..en ik moet zeggen dat mijn ogen nogal zot draaiden van de lichtjes die er aanhingen. vind het toch niet zo goed want het grijpt de aandacht en dat houdt je gedachten niet bij de mis.
denk da ik het probleem van blogschrijven zowat gevonden heb. ik voel mij hier zo thuis en zo gewoon dat als ik iets op mijn blog schrijf het hetzelfde zou zijn dat als ik dat in belgie zou doen..het lijkt alsof ik heel mijn leven aan t vertellen ben terwijl ik mss niet alles wil vertellen, terwijl het mss wat meer privé is. haha, maar we blijven proberen he! begin me er wel aan te storen nu dat ze nog constant vragen blijven stellen aan mij (mensen die je dan nieuw leert ontmoeten) over mijn land of over hoe lang ik hier al ben en wat ik hier doe en blablabla..altijd dezelfde vragen. maar belgie lijkt nu éénmaal zo ver weg en peru is zo dicht bij me..ik voel me mss eerder peruviaans ondertussen en vindt het daarom ambetanter als mensen wééral eens vragen stellen (terwijl ik die interesse in het begin zalig vond). je blijft echt zo speciaal en anders, een heel jaar door..terwijl je ook wel graag eens gewoon onzichtbaar wilt zijn voor de mensen.
sinterklaas was een groot succes! de speciaalste sinterklaas die ik ooit had toch wel..al zwarte piet spelend :) foto's zouden echt genoeg moeten zeggen, maar de tijd ontbreekt mij om ze er op te zetten. nog wat geduld dus. afgelopen week op school waren er verschillende festiviteiten...zoals folklore (= allemaal typische dansen van peru) en festival de navidad (hOwhOwhOOOW, papa noël was op school) en chocolatada (dan krijg je ne warme chocomelk met paneton). ik heb ook 1examentje meegedaan van geschiedenis: één blad papier en supergemakkelijk als ik geleerd zou hebben! ik kon enkele dingen wel invullen..allemaal meerkeuze of goed/fout vragen! op de vrije momenten (want moest niet elke dag naar school) en de weekends vaak naar tstrand gegaan! zo heerlijk !!
dinsdag zijn we naar chimbote geweest met de afs bende. het eerste grotere stadje onder trujillo dat bekend staat voor zijn verschrikkelijke visgeur. allemaal praatjes dacht ik dus, maar amai mn botten! heb nog nooit van mijn leven zo'n vis geroken..nuevo chimbote, een district van chimbote, is wel wat beter :) daar ruik je niets! maar goed, in de ochtend zijn we naar een soort van park gegaan en gaan ontbijten, daarna naar 'colina de paz' gegaan..heel hoog met zo'n combiwagentje de berg op zonder iets of wat van beveiliging..WAAAH! en daarboven genieten van de stilte met uitzicht over heel chimbote..wat raar als je dan zit te babbelen met een thaise en een turkse en je zit op een rustgevende heuvel in peru..zet je toch wel aan het denken..hoe dat dingen toch kunnen lopen! daarna zijn we gaan middageten en wanneer we ons buikje rond hadden gegeten naar la playaaa gegaan..amai wat mooi! en gewoon NIEMAND! das wat anders dan huanchaco waar altijd zoveel mensen rondlopen.. twas een geslaagde dag!
gisteren was het fiesta de promocion, een soort van eindejaarsbal voor degene die afstuderen van middelbaar, waar ik al heel de week wat zenuwachtig voor was omdat ik mijn partner amper kende en het niet mijn klas was. maargoed, twas een zalige avond en dat is wat telt! wel heel sjiek en decadent weeral..zoals we hier al gewoon zijn. alle meisjes moesten in een wit kleed komen. als je binnenkwam al honderden foto's en iets zeggen voor de camera, achteraf moesten we (de meisjes) één voor één op een catwalk lopen en dan begeleidde uw partner u naar de tafel waar je ging eten. eerst moesten we nog even de wals dansen met onze partner en dan met onze papa (maar vermits er voor mij geen papa was, was mijn partner ook mijn papa) en dan konden we lekker gaan eten. achteraf was het dus gewoon zoals een feestje maar constant met camera's op ons gericht...alle meisjes waren precies zoals prinsessen of zoals ze gingen trouwen. echt zot! en dan nog te bedenken dat in vele scholen de meisjes in t 4e middelbaar al beginnen met neusoperaties en dergelijke, plastische chirurgie dus, omdat er in t 5e het belangrijke promocionfeest is! ja lievelezers, ook dit is peru! 'smorgens ging iedereen nog naar huanchaco wat blijkbaar een traditie is, om dan nog ceviche te gaan eten..maar de deze hier ging lekker naar huis om in haar bedje te kruipen..
moet echt nadenken om zinnen goed te formuleren..kan me voorstellen dat het nogal moeilijk is om te lezen of om te begrijpen! maar goed ik moet toch af en toe nog eens iets van me laten weten he..
3maanden ben ik hier sinds vandaag. aaaahhh! 't is al december..al is het maar een naam want hier is het niet echt december. geen koude, geen speculaas en marsepein, geen regen of sneeuw, geen dikke kleren, geen verwarming die op staat, ...
vorige week was een heel bewogen week op school. elke ochtend was het eerst even marcheren op de speelplaats, de meisjes van mijn klas hebben hun vest voor het 5emiddelbaar gekregen ..met dat vest kan de rest van de school zien dat zij laatstejaars zijn en dat was een heel plechtige gelegenheid, een interessant en diep gesprek gehad met een vrouw op onze school: over de economie van peru, de slechte toestand en de criminaliteit, de verschillen met belgie. was confronterend. ik heb me ook serieus gestoord aan het lage niveau van lesgeven bij engels in de lagere school (goed dat ze het krijgen, daar niet van, maar de kwaliteit is niet goed) en vermits ik dan hulpjuffrouw ben, heb ik op mijn manier geprobeerd de kinderen individueel wat bij te brengen (en met resultaat!), de meisjes in mijn klas heb ik geholpen met hun testen van engels en vrijdag was er een adventceremonie. 'smorgens weer verzamelen op de speelplaats zoals elke maandag , maar nu had iedereen een adventkrans bij die dan werd gezegend door een pater. toch wel interessant om al die katholieke dingen eens van dichterbij mee te maken..nu voelde ik echt: 'nog 4weken tot kerstmis, tot de geboorte van jezus'.. in belgie zou het zijn: 'ah advent? sinterklaas komt er aan zeker..', ik heb ook een feestje in het eerste leerjaar gehad omdat ik een jarige van november was (heel heel leuk, ik hou van die kindjes)..
verder ben ik nog mijn zelfontworpen kleed voor fiesta van de promocion gaan halen -daarover later meer-, hebben we een geheime reunie gehad zodat iedereen zich eens kon laten gaan over onze voorzitster (ik voelde mij echt in harrypotter: orde van de feniks tegen zij die niet genoemd mag worden, haha). ik ben ook naar de opening van 'mall plaza' gegaan. amai wat voelde ik mij terug in belgie! wat een contrast en nostalgie alom..het leek een beetje op de meir: de grootste ripley winkel van de wereld staat er ook, en er is een pizzahut, een macdonalds en veel meer..was toch n schock!
zondag mochten sara en ik marcheren op plaza de armas met onze belgische vlag. daar hadden we dus heel de week elke ochtend voor geoefend..wij mochten vanvoor bij de escoltas (daar was ook de peruviaanse vlag en dat waren zowat de belangrijkste mensen van de march) en achter ons marcheerde dan grotere klasgroepen..wat waren we trots! ik had nooit gedacht dat ik het zo'n eer zou vinden om dit te doen :) en wAw wat een gevoel als je zo voorbij komt gemarcheerd en zo serieus moet blijven..uniek.
ik begin mij hier soms wel te ergeren aan het lange wachten ..vooral in de winkels: er staan dan 3mensen aan één kassa ons te helpen ..echt jobs om jobs te creëeren, niet moeilijk dat ze weinig verdienen. en ze kunnen zO treuzelen aan de kassa wanneer je perfect weet hoe alles sneller kan gaan..gggrrr! of peruvianen zijnook zo goed om zich zo pal in het midden van ergens te zetten en zo alles te laten blokkeren..haha, maar da trekken ze zich ni aan he, want nee, alles op t gemak. manmanman, tis me nogal wa hoor.
dit jaar geen sinterklaas? dat vonden we toch niet kunnen! er is ons dan ook een leuk idee te binnen geschoten... maandag en dinsdag hebben sara en ik heel hard gewerkt aan onze verkleedkleren en de staf van sinterklaas en het sintenboek, we zijn kadootjes gaan kopen en koekjes en snoepjes. Sara zal sinterklaas zijn en ik zwarte piet (hoe kon het ook anders ) en dan hebben we nog een hulppiet dat een andere belg zal spelen. vandaag gaan we naar Hogar de Christo, een weeshuisje met 8kinderen. morgen zullen we de kinderen van de kleuterschool in onze school, la inmaculada, sinterklaas laten kennen. 130kinderen seg! hoopdathetlukt :) ben beetje zenuwachtig..in t spaans en dan nog zien dat er geen verwarring komt met de kerstman. hihi.. foto's zullen later wel komen!
ik stel het nog steeds goed.. elke dag is steeds anders..en da's zalig :) hoop dat jullie nog niet vastgevroren zijn?
btw. ik spreek hier elke dag nederlands maar het wordt toch moeilijk om mij nog fatsoenlijk uit te drukken. zo beginnen we ook spaanse woorden te vernederlandsen: ontbreken = falteren, trakteren = inviteren, spieren die verzwakken = spieren die slappen (of is da nu wel juist nederlands?)
samen met kristine en charlotte hebben we eerst mas o menos een uur theorie gekregen. dat betekent dat we op het zand deden alsof we op het water waren, surfborden werden op het zand getekend enzo..echt een goede profesor!! nadat we het belangrijkste wisten om er aan te beginnen, het water in...ik heb er nog ni zoveel van gebakken maar uiteindelijk ook maar de eerste keer. één ding was zeker: ik vond het zalig!! beetje verslavend geloof ik wel..
uiteindelijk is het toch warm en is het na 5minuten weer droog. 
en zo doe ik hier elke dag wel enkele uitstapjes..zo zijn we ook nog naar CataCaos geweest en gaan we morgen en overmorgen naar een ander strand met alle AFS'ers overnachten.
ik moet toch af en toe nog eens iets van me laten weten he..
) en dan hebben we nog een hulppiet dat een andere belg zal spelen. vandaag gaan we naar Hogar de Christo, een weeshuisje met 8kinderen. morgen zullen we de kinderen van de kleuterschool in onze school, la inmaculada, sinterklaas laten kennen. 130kinderen seg! hoopdathetlukt :) ben beetje zenuwachtig..in t spaans en dan nog zien dat er geen verwarring komt met de kerstman. hihi.. foto's zullen later wel komen!
