Socio-Maatschappelijke bedenkingen van een Leuvenaar die N-VA'er geworden is door de rechtlijnigheid van die partij.
09-03-2011
Bart De Wever herstelt erfzonde van het Vlaams-Nationalisme
Bart De Wever lijkt mij nu de eerste consequente Vlaams-nationalist die politiek bedrijft met zijn voeten op de grond, omdat de kern van zijn denken niet platonisch is maar neoconservatief. Een neoconservatief is een linkse die de werkelijkheid is tegengekomen, en dus respect krijgt voor het organisch gegroeide. Daarom accepteert De Wever een mogelijke crisis van het Belgische regime als die onvermijdelijk is maar niet eerder, zonder er echt op aan te sturen. Wat hij zoekt, is geen chauvinistisch volksnationalisme, maar doodeenvoudige subsidiariteit, een basisprincipe van de Europese Unie: los de problemen op, op het niveau waar ze zich stellen. Dit wordt niet verhinderd door het Franstalige "volk", maar door de Belgische elite, Frans- en Nederlandstalig. (...)
Bart De Wever lijkt zich bij de antwoorden te spiegelen aan Steve Stevaert. Het socialisme zal gezellig zijn of zal niet zijn,' luidde het mantra van de voormalige SP.A-voorzittter. Hetzelfde geldt voor het Vlaamsnationalisme. Niet dat De Wever van de N-VA een jolige bende wil maken. Alleen wil hij reaalpolitiek bezig zijn zonder aan romantisch flamingantisme te doen, zonder verzuring en zonder provincialisme maar met een Europeese visie.
Laatst stelde hij ook het volgende:We hebben ons tot in het absurde afgekeerd van de notie identiteit. Ik wil daar tegenin gaan, want als je identiteit wegwerpt, maak je de baan helemaal vrij voor diegenen die het product identiteit op de meest negatieve wijze aanbieden. Je geeft ze dan het monopolie. Je kunt identiteit niet afwijzen omdat er racisme bestaat. Je moet daar positief mee aan de slag.
Verder geloof ik niet in het wereldburgerschap. Ik vind het streven naar globalisme niet verkeerd, maar zeggen dat we morgen van onze eigen identiteit moeten afstappen om in een 'global village' te wonen, lijkt mij hoogst problematisch. Ten eerste is een global village zeer asociaal. Als jij wereldburger bent die zichzelf even sterk verbonden voelt met mij als met een Keniaan, waarop wacht je dan nog om een sociale zekerheid te creëren tussen jezelf en al die andere mensen? Als je aan je wereldburgerschap geen ethische praxis verbindt, zijn dat holle woorden. Ten tweede is het wereldburgerschap cultureel ontredderend met een culturele gelijkschakeling waar ik niet van droom. Ten derde is het democratisch zeer gevaarlijk. Het herleidt de mens tot een radertje in een reusachtige machine die hij niet meer overziet en waarover hij geen enkele invloed kan uitoefenen.
De Belgische natiestaat was een Latijns land, terwijl er een meerderheid rondliep die geen Frans sprak. Naarmate de democratie zich verder uitbreidde, werd het probleem van die Belgische natiestaat steeds acuter
En laat dit ook gezegd worden: Mensen die het nuttig vinden om campagne te voeren met de slogan Lunion fait la force, maar zelf geen Nederlands spreken, die bewijzen de Belgische natie geen dienst. Kun je de mensen werkelijk nog harder in hun gezicht uitlachen? Ik spreek de drie landstalen, maar ik word een slechte Belg genoemd door mensen die één taal spreken. Dat is niet logisch.
Zij komen nog altijd au nom de la liberté, maar die vrijheid betekent vooral de vrijheid om geen Nederlands te moeten leren en zich niet aan te passen en het heel normaal te vinden dat als zij zich verplaatsen, ook hun cultuur zich verplaatst.
De Wever had het ook nog over de onderhandelingen over de staatshervorming, en in het bijzonder de financieringswet. In ons federalisme leggen wij alles graag in één Belgische kassa. Daaruit wordt geld genomen door de verschillende entiteiten. Dat is het geld van iedereen en het geld van niemand. Er hangt geen responsabilisering aan vast: het maakt niet uit of je met dat geld een goed of een slecht beleid voert, de dotatie blijft jaar na jaar hetzelfde. Vlaanderen en Wallonië moeten zelf verantwoordelijk zijn voor het geld dat ze innen en uitgeven. Dan werk je met het geld van je eigen burger.
Een staatshervorming die enkele bevoegdheden overhevelt, maar die financieel niets verandert, maakt de toestand alleen maar erger
