Socio-Maatschappelijke bedenkingen van een Leuvenaar die N-VA'er geworden is door de rechtlijnigheid van die partij.
02-03-2011
Hoe en wat moet er veranderen in de wereld?
Leg een steentje in een rivier... Vloeiende sociale verandering kan alleen plaats vinden als 2 omstandigheden elkaar treffen. Eén, het menselijke waardes systeem, welke bestaat uit onze opvattingen en overtuigingen, moet worden verbeterd en aangepast door educatie en doordachte introspectie.
Twee, de omgeving moet aangepast worden naar deze nieuwe wereld visie. De interactie tussen iemands waardes systeem en hun omgeving is wat de menselijke factor beïnvloed.
Bijvoorbeeld, in onze cultuur ethiek is een schaal, omdat ons sociale systeem stimuleert en beloont competitie en zelfbelang. Dit perspectief leidt niet alleen tot afwijkend gedrag, het creëert het zelfs. Corruptie is de norm in onze samenleving en de meeste mensen zien het niet, omdat de maatschappij dit gedrag ondersteunt, omdat het wordt gezien als goed en normaal ..als een graadmeter.
Hierdoor is er een misvatting ontstaan waarin het lijkt alsof bepaalde groepen corrupt zijn en alle anderen goed zijn. Dit is een eeuwenoude wij tegen hun blik op de wereld welke geen empirische basis heeft, want het is wederom, slechts een graadmeter.
Er is bijvoorbeeld een beweging die telkens praat over de de nieuwe wereld orde en het begrip dat er een elite groep bestaat die al lange tijd proberen de aarde te beheersen en hebben getracht de maatschappij te manipuleren op allerlei manieren om zo tot hun doel te komen.
Dit is, uiteraard, waar tot op een zekere hoogte.
ECHTER, de valkuil zit hem erin dat deze groep geen groep is. Het is neiging.
Als men alle mensen aan de top die meedoen aan deze globale aansturing zou weghalen, zou het slechts een kwestie van tijd zijn voordat een nieuwe groep deze plaats inneemt met dezelfde ambitie. Daarom is het niet de individuele mens of groep die het probleem is. Het zijn de omstandigheden waaraan deze mensen zijn gewend of geïndoctrineerd. Uiteraard zijn er mensen die deze opvatting beargumenteren met de escapistische gedachte dat het hier gaat om de menselijke natuur die de oorzaak is van competitiedrang en de behoefte naar dominantie. Dit wordt echter niet ondersteund door de feiten. In werkelijkheid, zijn we nagenoeg schone leien als we worden geboren en is het onze omgeving die ons maakt wie we zijn en hoe we ons gedragen.
Om dus een werkelijke verandering tot stand te brengen, moeten we ons minder bezig houden met het bestrijden van deze zieke sociale structuur en moeten we ons meer bezig houden met het aanpakken van de wortel van het probleem. Hoe moeilijk en uitdagend deze gedachte is, het is de enige manier om de wereld te veranderen in een betere plek.
We kunnen wel de mieren die onder de koelkast vandaan komen blijven platstampen, maar het probleem lost zich pas echt op zodra het bedorven eten in de koelkast is weggehaald.
Alternatieve motoren voor properder auto's: Persluchtmotoren
Persluchtmotoren
Waarom horen we hier in de pers niks over een ander alternatief bij automotoren dan de electrische?
De firma MDI heeft een mooi alternatief, nl. motoren op perslucht. Daar zijn verschillende motoren: zuiver op perslucht of in combinatie met verwarmingselementen gevoed door allerlei brandstoffen die de actieradius eneorm vergroten. De hierdoor verbruikte brandstoffen zijn van de orde van grootte van
+/- 2 liter/100km en komen aan 40 - 50 g CO².
Hierbij de links naar hun site:
Drie Hollanders en een Belg samen op de trein. Eén Hollander vertelt een Belgenmop. De twee andere Hollanders lachen, de Belg niet. Hee, waarom lach jij niet? -- Ge moet begrijpen, ik ben zelf Belg. O, dan zal ik m voor jou wat langzamer vertellen.
Belgenmoppen en blagues belges gaan niet over Belgen in het algemeen, maar over de Vlamingen, de dommere broertjes van de Walen. Er is inderdaad iets heel doms aan Vlamingen, ze kunnen er niets aan doen, ze zijn gewoon zo. Toch wordt dit niet nog eens een tirade tegen de domheid van de flaminganten. Voor écht dom moet je immers bij een anders segment van de Vlaamse bevolking zijn: de belgicisten.
Die heb je in twee soorten. Je hebt de elite, de gesubsidieerde kunstenaars, DS/DM-volschrijvers en KKK-aangehorigen. Die zijn een beetje slim in deze zin dat ze voor hun eigen profijt kiezen. Voor je loopbaan en public relations is het immers voordeliger om voor België en tegen Vlaanderen aan te treden. Toch zijn zij dom, eigenlijk dommer dan de gewone Vlaming, omdat zij de onwetendheid moedwillig cultiveren. Hoor hen tekeer gaan in het België-debat en je merkt dat zij het dossier niet kennen en de argumentatie van hun pro-Vlaamse tegenstanders volstrekt niet begrijpen. Zonder uitzondering richten zij hun beste pijlen dan op stropoppen en windmolens. Hoewel intellectueel wel toegerust om het bezwarenbundel tegen België te vatten, houden zij zich resoluut van de domme. Dat laat hen toe om zich superieur te voelen tegen hun vijandbeeld van de flaminganten als boerenkinkels die geen argumenten hebben maar alleen emoties en slechtheid. Hoe meer zij de feitenbasis van het hele Belgiëdebat buiten hun bewustzijnshorizon houden, des te zelfzekerder zijn zij. Met George Orwell: ignorance is strength.
En dan heb je de meelopers. Hen heb je in groten getale aan het woord gehoord tijdens de uitgebreide tv-verslaggeving over de Shame-betoging en het frietprotest. Zij zijn de gedachteloze luidsprekers van de slagzinnen die de eerste groep hen voorgezegd heeft. Zij vinden zich progressief maar dienen als voetvolk in de anti-Vlaamse strategie van hof en grootkapitaal. Wie de intra-Belgische betrekkingen solidariteit noemt knijpt wel heel hard zijn ogen toe voor de ononderbroken dieverij ten nadele van de Vlamingen sinds 1830,-- of heeft zich de mythe van de omgekeerde transfers door de eerste soort laten aanpraten.
Terwijl linksen van de oude stempel zouden gezegd hebben dat de Vlamingen die in Waalse bedrijven (in Charleroi of zelfs in Antwerpen) werkten, door hun arbeid de Waalse kapitaalbezitters rijk maakten, laten deze progressieve jongelui zich de neoliberale zienswijze aanpraten dat de Waalse patroons solidair waren met de Vlamingen door hen werk te geven. Typisch Vlaams ook om diefstal ten nadele van jezelf te ontkennen, want voor je eigen belang opkomen levert je geen brave jongen-schouderklopjes op. Zelfrespect geldt hier als zware zonde. En jongeren die zo plots hun liefde verklaren aan de Belgische compromiscultuur, beseffen duidelijk niet dat die compromissen ons een torenhoge staatsschuld opgeleverd hebben die hun eigen welvaartskansen steeds erger gaat bezwaren.
Zopas kreeg ik op facebook te maken met zon belgiciste op het forum van een gemeenschappelijke vriend. Die had de spot gedreven met een dom Vlaams protest tegen het beleid van de randgemeente Steenokkerzeel om in de openbare bibliotheek ook Le Soir ter lezing aan te bieden. Terecht, want als flaminganten niet zo dom waren, zouden ze het lezen van Le Soir promoten om te laten zien welke haat de Franstalige heersende klasse tegen de Vlamingen cultiveert. Deze miss België trad het standpunt bij dat de N-VA haat tegen de Franstaligen propageert en wierp mij de vraag voor de voeten: Al eens t Pallieterke gelezen? En nog: Waarom kijkt u naar de splinter in het oog van een ander, en merkt u de balk niet op in uw eigen oog?
Wel, merkte ik op, de vergelijking van Le Soir met t Pallieterke illustreert uitstekend het verschil tussen Vlaamse en Franstalige opinie. Ten eerste kan je in Le Soir en andere Franstalige media nogal wat haatuitingen tegenkomen die geen enkel Vlaams-nationalistisch blad ooit op de de Walen loslaat. De splinter in het Vlaamse oog is niets tegen de balk in het Franstalige. Maar laat ons voor het debat even aannemen dat de twee genoemde bladen qua communautaire haat aan mekaar gewaagd zijn. Dan valt op dat t Pallieterke, een armlastig weekblaadje met beperkt verkoopbereik, duidelijk één uithoek van het ideologisch spectrum vertegenwoordigt en door de rest als vijand gemeden wordt. Het prestigieuze dagblad Le Soir daarentegen is zo mainstream als wat, het vertolkt de dominante stroming onder de Franstaligen. Vlaanderen kent een aparte nationalistische stroming, Franstalig België niet omdat daar alle partijen en media nationalistisch en anti-Vlaams zijn zonder zich zo te hoeven noemen. Je zou denken dat goede Belgen dat weten, aangezien zij (anders dan de bekrompen flaminganten onder hun ééntalige kerktoren) idealiter toch voeling houden met beide zijden van de taalgrens; maar nee, zij cultiveren de onwetendheid.
Vervolgens haalde ze het groot geschut uit de kast: twee youtube-filmpjes, één met Hugo Schiltz die in 2002 aan Siegfried Bracke verklaart dat de N-VA met de erfzonde van het vooroorlogse nationalisme behept is, namelijk het totalitarisme; en een Franstalige propagandamontage waarin achtereenvolgens een Oostfronter en Bart De Wever voor een KVHV-publiek spreekt, wat geacht wordt te bewijzen dat De Wever met de genoemde erfzonde belast is. Dat dat vulgaire leugenprocédé (waarvoor aan Vlaamse kant tegenover de Franstaligen geen equivalent bestaat) bij de Franstalige tv-kijkers niet op protest stuit, is het gevolg van het zorgvuldig communautair verdraaide beeld van de collaboratie dat zij al sinds 1944 cultiveren. Collabos Hergé en Georges Simenon behoren ongestoord tot het Franstalig-Belgische pantheon. Dat de Jules Destrée naar wie de studiedienst van de grootste Franstalige partij genoemd is, een racist en antisemiet was, daar kraait geen Waalse haan naar, en de huidige generatie is daarover onwetend gehouden. Aan dat soort onwetendheid ontlenen Franstaligen hun moreel meerderwaardheidsgevoel en een deel van hun rechtvaardiging om de Vlamingen te haten. Wij zijn wit en zij zijn zwart klinkt als reden voor haat immers beter dan wij staan bij hen in de schuld.
Maar soit, laat ons, goedwillig als wij Vlamingen nu eenmaal zijn, even aannemen dat de N-VA een neo-VNV is. Dan verandert dat natuurlijk nog niets aan de feiten over België. De achterstelling van de Vlamingen is in 1830 begonnen en zit ook vandaag nog zeker in de Belgische structuren gebetonneerd. Dat België vierkant draait, is een objectieve vaststelling die ook buitenlandse waarnemers en mensen zonder collaboratiebesmetting kunnen doen. Het oorlogsverleden van grootvader De Wever verandert daar niets aan, net zo min als dat van Belgisch icoon Hergé of dat van de Coburgs. De oorlog oprakelen is een verstrooiingstactiek die de aandacht van het voorliggende België-dossier moet afleiden om het publiek hierover onwetend te houden.
Miss België besloot, verwijzend naar een facebook-optie om de berichten van een geviseerde persoon van je eigen pagina te weren, met de mededeling dat ze ervoor zal zorgen dat ik geen enkel bericht van u nog kan lezen. Blik op nul, zelfgenoegzaamheid op oneindig: ziedaar dan beknopt de houding van de hele belgicistische falanx tegenover Belgiëkritische standpunten.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Belgenmop, Belgisistische onwetendheid, Vlaamse domheid, N-VA, Bart De Wever, Hergé, Georges Simenon, Jules Destrée, Siegfried Bracke, Le Soir, VNV, Miss België
Vlaanderen en Nederland
Laatst las ik een boeiend artikel. Zeker in het kader van de politieke impassie in ons politiek bestel. Het draagt alternatieve oplossingen in zich voor een aantal problemen van onze samenleving.
Voor wie wil weten hoe Vlaanderen zonder kleerscheuren deel kan worden van de Nederlanden heeft Prof. Matthias Storme deze interessante tekst geschreven: Plan N. Leuven was tenslotte de voormalige hoofdstad van het Hertogdom Brabant voor Brussel dat werd. Het grondgebied ervan lag zowel in Vlaanderen, Wallonië als in Nederland. Zelfs in het huidige Frankrijk lagen er deelgebieden.
Plan N geeft aan dat het mogelijk voor is Vlaanderen binnen de bestaande Nederlandse wetgeving om aan te sluiten als een land van de Nederlanden. Ook voor Brussel, Wallonië en Luxemburg kan dat als een apart land.
Gezamelijk zouden we een grote economie zijn, zelfs groter dan de Russische.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Vlaanderen, Nederland, Leuven, BaarleWerkgroep, Plan N, Prof. Matthias Storme
Opstart van mijn blogforum
Beste lezer(s),
Welkom op mijn blogpagina. Ik ben een 59 jarige inwoner van Wilsele. Geboren en getogen Leuvenaar dus. Hier wil ik u mijn gedachten over maatschappij, filosofie en politiek meegeven. Ook artikels die ik de moeite waard vind om te delen zal ik er af en toe bij opzetten. Wees zo vrij van uw bedenkingen of andere zienswijzen mee te geven in een reactie of een antwoordje. Discussie kan, maar alleen als het beschaaft blijft.
Gelezen van Koenraad Elst.
Beste lezer(s),
