Op het einde van de jaren zestig verhuisden onze keurturners voor hun jaarlijks optreden naar de speelplaats van de humaniora. De toestellen werden voor die gelegenheid van de tweede verdieping (waar de turnzaal toen was...) naar beneden gesleurd. Net zoals vroeger op het voetbalveld, lokte een optreden van de keurploeg heel veel toeschouwers. Kijk even naar de toestellen, je zal wel merken dat turnen in die tijd iets minder comfortabeler gebeurde dan nu. Je krijgt hier een beeld van "de ketting", een snelle opeenvolging van sprongen over de bok, waarbij het uiteraard heel belangrijk was dat niemand haperde. Van mini-trampolines en landingsmatten was toen nog geen sprake al droomden zowel de leraar als de leerlingen van deze nieuwe toestellen. De foto's dateren van het tuinfeest van 1969 (toch al een hele tijd geleden...).
Er werd reeds een onderscheid gemaakt tussen de betere turners en de beginnelingen wat je kan merken aan het kenteken op de borst. Daarop stond een tekening van een keurturner, een 12 en een 6. Alvorens het kenteken te verdienen (via testen...) was je eerst in de mini-ploeg. Na een tijdje (afhankelijk van je niveau) stroomde je door naar de maxi. Een nog verdere opsplitsing naar de 12 en uiteindelijk de 6 besten zorgde voor een goed opgebouwde pyramide met een duidelijk doel om door te groeien.
Op dinsdag 26 juni namen 2 leden van onze keurploeg afscheid van het college tijdens de proclamatie van de laatste- jaarsleerlingen. Namens de keurploeg en het college mocht Steve Dilewyns, leerkracht L.O. en samen met Mark Holthof, leider van Keurploeg Groenendaal, een afscheidsgeschenk overhandigen. Dit gebeurt elk jaar als er een keurturner afstudeert aan het college, als beloning voor de jaren van inzet en toewijding die geleverd werden voor onze keurploeg. Olivier was 8 jaar lid en viel vooral op door zijn inzet, zijn enthousiasme, zijn durf en zijn springkracht. Julie was steeds aanwezig, zowel op dinsdag om te helpen als op vrijdag om zelf te turnen. Wij onthouden van haar een grote bereidheid om te helpen, haar mooie acrogymoefeningen, haar vriendelijkheid en haar nooit aflatende inzet. Uiteraard nemen wij met spijt afscheid van beiden maar wij denken ook dankbaar terug aan de vele toffe ontmoetingen en optredens die wij samen hebben beleefd. Good luck Julie en Olivier, wij zien mekaar vast terug!
