Deze blog wordt een beetje mijn "therapie"ruimte, begin 2019 kreeg ik te horen dat ik blaaskanker heb, ik moet toegeven dat ik het niet makkelijk heb om hiermee om te gaan, begin september zorgde mijn broer ervoor dat ik kan starten in de Londen Marathon 2020 als charity runner ... dit wordt mijn verslag van deze tocht.
Weekje verder, beetje meer inzicht. Vrijdag naar de arts/specialist geweest met de melding dat zijne "shock wave-therapie" niet veel uithaalde en dat de linkerpees nu een even groot probleem vormde als rechts , nog eens een echo gemaakt die opnieuw aantoonde dat de pezen er "nog steeds" goed uitzagen ... Dus wat nu, want de last blijft ... Blijkt dat mijn gepersonaliseerde loopzooltjes dringend aan vernieuwing toe zijn en hier kan ik hem volgen ze zijn 6 jaar oud dus reken aan een dikke 1000 km per jaar dus 6000 km op de teller .... beetje te veel ... afspraak om volledig nieuwe analyse met als resultaat eventueel nieuwe zooltjes is gemaakt ... eind september. Maar hoe lossen we het nu verder op, ewel ik denk dat ik het ongeveer snap, ik ga naar Jan mijne Kiné, werkt met triggerpoint therapie en ik ben er bijna zeker van dat dit de peesproblematiek zal oplossen, iets wat ik 2 maand geleden al vroeg aan de huisarts (want je hebt een voorschriftje nodig) maar ton een njet kreeg want "met de achilles moet je opletten en als jij nog ooit marathons wil lopen dan zie je best een specialist ...." They know nothing hé ... ze maken je bang zodat je twijfelt maar het is altijd hetzelfde de klassieke geneeskunde heeft zeker zijn nut maar behandelen vaak de symptomen en niet de oorzaak en als deze zich manifesteert als pijn in de pees dan krijg je medicatie en therapie op de pezen, waar de oorzaak ligt kijkt niemand naar. Dus nu woensdag eerste keer naar de kiné en ik hoop daar bevestiging te krijgen van mijn vermoeden dit en eind september nieuwe zooltjes die hopelijk ook de ongemakken van de knie weg nemen, is mijn nieuw strijdplan. In 2013 zal er dus geen marathon meer gelopen worden maar ik zie het als een investering voor volgend jaar ... ik ga eventueel eens zien om wat kortere wedstrijden in te lassen indien ik terug "on the road ben". pfff wat een gesukkel .... Niet zo bij mijn ploegje, amaai mooie fris voetbal tegen de fluo zebra's gisteren en al zoveel goals ... wetende dat de spits er pas volgende week aankomt ziet de toekomst er ... alweer en opnieuw niet slecht uit ...
Half augustus ... 3 maand na mijn uitstappen in de Antwerp marathon is het meer dan tijd om eens deftig bij mezelf ten rade te gaan. Wat deed ik de afgelopen tijd niet .... lopen dus en daar aangekoppeld me lekker in men vel voelen ... wat deed ik dan wel, rusten, ontstekingsremmers nemen, shock-wave therapie volgen en soms wat moed verliezen ... En waar sta ik dan nu ... ewel ... ik sta op het punt om erg traag en goed doordacht te herbeginnen ... niet onmiddellijk met een marathonschema maar een traag-op-bouwend schema richting fit en goed gevoel ... De pijnen die ik nu nog voel zullen eerder slijtage gebonden dan echte kwetsuren zijn. Feit is dat er redelijk wat slijtage op deze carrosserie zit, 25 jaar competitie voetbal, negen marathons en een 6 uur wedstrijd zullen hun tol wel vragen. Feit is ook dat ik altijd al een te groot voorstander en zeer actief lid van het bourgondisch leven ben ... ik liep maar 1 marathon met minder dan 80 kilo als startgewicht ... een stuk of drie zelfs als 85 plusser (gewicht geen leeftijd):oops. Indien ik nog verder marathons wil lopen dan moet ik hier ook durven aan werken, dus volgen er voor mezelf best wel radicale beslissingen ... indien ik nog aan de start van een marathon kom (en ik hoop erg hard van yes) dan zal dat altijd als min 80-er moeten zijn. Indien ik ooit nog voor een bepaalde tijd ga (ik blijf dromen van de min 3.30 uur) dan moet dit als min 75-er zijn. Vorige week erg rustig eens 4 km gelopen en de enkel protesteerde niet echt op wat stramheid na ... volgende vrijdag terug op controle bij de arts, ik was er vrijdag laatstleden al maar dat was een week te vroeg over gemotiveerd gesproken .. Deze jongen kon ook vaststellen dat waarschijnlijk door de warme zomer zijn conditie volledig weggesmolten was ... maar hier maak ik me minder zorgen om, hard werken en dat komt zeker terug ... Besluit van dit verhaal ... deze jongen heeft een plan ... dus schrijf me nog niet af want ....
Een super, super proficiat aan iedereen die gisteren een sportprestatie neerzette, 30° C wat ook het resultaat het bewijst dat jullie kanjers zijn .... veel repect hoor ... amaai nog nie ... Mijn sportprestatie op deze "Berten-wordt Fluppe dag" beperkte zich tot het afreizen naar Brussel om er de supercup mee te maken. Enne eerlijk is eerlijk... na de match tegen Hamburg (op pc gevolgd) was ik er verre van gerust in ... Maar kijk het was best ok, voor de gelegenheid had ik een ticket net boven de eretribune en kon zo de vele Bobo's en oud spelers enz goed zien ... Het spel was goed, vlot en ik zag mooie zaken ... tuurlijk het is nog verre van een superploeg maar als dit de basis is en er komt straks nog wat versterking bij dan voorzie ik mooie tijden ... tzal best wat tijd vragen om alles ingespeeld te krijgen maar waarschijnlijk kunnen we in België wel mee doen voor de prijzen ... een eerste prijs hebben we toch al mee, tuurlijk tis mo een kleintje maar beter dat dan geen hé ... Ik zag vooral veel potentieel bij onze Zorro (tja vroeger Dieu nu dus zorro ) als die echt fit en wedstrijdklaar geraakt kan da wat geven hoor .... De terugweg met de "iezerweg" was zoals kon verwacht worden, te lang (veel vertraging) en te warm (airco werkte niet)
En ik zelf? Wel ik zit in de fase dat ik het echt niet meer weet ... de drie shok wave sessies zijn voorbij, de onstekingsremmers ook en ik moet wachten ... voel ik iets ... ja ... pijn ? ? pfff nee niet echt meer een kruising tussen stram - stijf-tegentrekken - soms wel soms nie - soms links soms in beiden. Feit is dat ik het ook nie zo goed kan uitleggen duidelijk niet pijn- en lastvrij dat is zeker maar verder .... over week vertrek ik op reis ik weet biegot nie of ik voordien even probeer ... en ben gewoon beu om constant te zagen ... maar het niet lopen maakt wel datik me niet scherp in me velleke voel ...
Gisteren kreeg ik mijn derde en laatste "shock Wave" sessie, deze keer waren het enkel de laatste 5 minuten die pijnlijk aanvoelden ... en nu, nu is het nu afwachten ... maar de planning is wel als volgt: nog 2 à 3 weken niet lopen en dan stillekes herbeginnen met de nadruk op stillekes dus - korte en trage loopkes ... Ik kijk er wel wreed naar uit moet ik zeggen, ok toegeven met een erg klein hartje maar toch, stramheid en wat ongemak zal ik graag bijnemen who cares .... we gaan lopen ... Nu begin ik met het crosstrainen en het fietsen op te drijven en al is dit nog geen grote stap het is toch al een begin. Verder staan er zoveel mooie dagen aan te komen ... te beginnen met dit weekend, vrijdagmorgen rijden we al door richting Werchter om er naast mooie fietstochten ook Werchter Classis mee te pikken op zaterdag ... Op onze nationale feestdag wanneer Berten dus Fluppe wordt ga ik dan de supercup zien ... onze bende paars jong geweld tegen de huidige bekerwinnaar ... leuke affiche En vanaf 26/7 begint mijn zomervakantie ... een dikke 3 weken verlof waarin ik wel zo'n 14 dagen op reis ga vertrekken alleen weet ik nog niet waarheen ... we laten de zon beslissen en zoeven er dan met de camper naartoe ... De loopshoes gaan mee om dan bij men terugkomst het lopen weer op te pikken ... man, man ...
Ewel ... ik geraak een beetje ontmoedigd si .... den achilles(sen) willen van geen verbetering weten ... toch nie veel. Tijdens de marathon van Antwerpen moest ik dus uitstappen ... nu al dikke 2 maand geleden en eerlijk ik voel niet veel beterschap ... mijn "anti-ontstekings-pillen-pakken-regime" stopt morgen ... al 2 van de 3 "shok wave" sessies gekregen en ook hier ... weinig beterschap. Veel meer kan ik niet doen hé ... ik hoop echt dat mijn loopavontuur hier niet stopt ... pas op, het is en was super en als ik terug kijk erg belangrijk voor me .... Moet ik vrezen dat 25 jaar competitievoetbal en 9 marathons ervoor zorgden dat de hoge belasting van het lopen niet meer voor mij is ... ... kan zijn hé ... Ik had graag zelf bepaald wanneer te stoppen maar ja ... nu, we zijn daar nog niet, er volgt nog een sessie maar dit is enkel voor de linker enkel rechts ging met medicatie en rust verbeteren ... niet dus ... Niet denken dat ik hier depri rondloop hoor nee, nee, niet het aard van dit beestje maar ik kijk wel met vertwijfeling naar mijn sporttoekomst ... sporten die gewrichten sparen ...tja café-sporten ... maar daar zoek ik het niet ... zwemmen? voor mij enkel goed om op vakantie wat af te spartelen en dan is er fietsen ... tja een koersfiets nooit mee gereden en ik zie mezelf nooit zoveel geld uitgeven aan zo'n stalen ros ... een "pregge" noemt dat in het Ostends!!! En mtb, hmm wel eens tof maar om dat nu intensief te gaan doen ... nee merci !! Waar ik vooral bang voor ben is het verliezen van een doel op sportgebied, ernaar toeleven is voor mij erg belanrijk ... Maar zoals eerder gezegd we zijn daar nog niet, laat me hopen op dat lichtje ... je weet wel de dien aan het eind van dien lange donkere tunnel ...
Eerst en vooral aan dikke en wel verdiende aan alle lopers in Toeroet, het was smullen om al de berichtjes en verslagjes te lezen geef jezelf maar een ferm schouderklopke ge verdient het ... zeker weten.
En hier... ewel hier ist van .... Geduld .... geduld ... geduld ... Dit in mijn mantra van het moment ... De eerste "shock-wave" behandeling is voorbij, nog 2 te gaan. Ook werd er opnieuw een stevige kuur onstekingsremmers voorgeschreven en hoewel deze zeer doeltreffend kunnen zijn liggen ze behoorlijk en letterlijk op de maag ...
Verder blijft de leegloop duren bij Paars en het enige wat we al binnen hebben zijn nieuwe truitjes ... der zal wel iets meer moeten bijkomen .... hoop/denk ik .... sebiet ist da wat op mijn maag ligt
Tja, het is hier zo stil dat je der soms ongemakkelijk van wordt ... luister maar ....
Niet veel hé, tja het is dan ook wachten en wachten ... nee niet op Godot maar op mijn eerste behandeling met de Shock Waves ... Pas op ik heb er best wel vertrouwen in en volgende week maandag mag ik al een eerste keer onder da masjien gaan liggen maar terwijl ... terwijl ist wachten hé en das dus not my strong point .... De crosstrainer wordt vanaf deze week aangevallen toch beetje beweging met minimale belasting voor den Achille, en verder plannen maken hé, aja wuk peis je .... ik wil mezelf zo lang mogelijk tijd geven voor ik mijn volgende marathon loop en kwam zo uit op een datum van 15/12, een marathon in Gent maar er zijn nog geen details te vinden op dit moment klinkt best interressant . We volgen het op ... aja niets anders te doen hé
Ik ben deze morgen op consultatie bij dokter Snoecx in het ziekenhuis van Roeselare geweest. Na een onderzoek en een echo(nie zwanger nee) kon hij verstaan waarom de herstelperiode zo langer duurt dan voorzien. Er zit niet enkel een ontsteking rond die achillespees maar ook IN de pees zijn er stukjes ontstoken en gezien dat het daar slecht doorbloed is kan dit effen duren voor men pijnvrij is. Naast de kiné stelde hij een SWT behandeling voor die hij als erg doeltreffend beschreef, en alst em tzegt ... Dien SWT staat voor een shock- wave behandeling van 1 keer per week en dit drie weken na elkaar ... beetje duur maar allez alst elpt dan kan da nog geen zo'n kwaad. Dus wat moeten schuiven met mijn uren op het werk en vanaf 24/06 ben ik dus in "shock" intussen mag ik fietsen en crosstrainen plus de kiné in gang laten zetten, bewegen mag als er geen druk op de pees zit. ergens trek ik me hier toch wel aan op, er is niets ernstigs mis alleen zo'n ambetant probleemke ... een najaar marathon kan nog ....
Mijn start werd een .... valse start ... Zaterdag dacht ik om even de "nieuwe" loopschoenen aan te trekken en zo effen te testen hoe "Achilles" ervoor stond .... In mijn gedachten zag ik mezelf rustig een 5 km loopke doen, niets forceren en genieten van de herlancering van battleship Lankarren ... Niets daarvan, het werd het kortste loopke ooit ... exact na 200 meter wist ik het al ...." 't is nog nie voor vandaag makker", leek achilles te zeggen, ... doeme hé.
Elke pas deed pijn, het had dan ook geen zin om verder te gaan, doorbijten was hier nu geen optie ... Zondag deden Heidi en biebie dan een activiaatje, luister wel ... wandelen hé ... 12 km en sindsdien ... pijn, diene pees wil dus echt niet weten van meewerken .... Dus effen naar de dok en een kiné voorschrift oppikken dacht deze jongen .... maar na Achilles wou dok. ook al niet mee werken, iedereen is tegen , hij wil me naar een specialist sturen, de kiné zou wel helpen maar als ik verder marathons wil lopen en dus verder de belasting hoog ga houden dan moet het geen oplapwerk worden maar ten gronde aangepakt worden... kwas er niet blij mee maar waarschijnlijk klopt er wel iets van zekerst .... grrr Waar ik vooral bang voor was, is het feit dat het meestal kweenie hoelang duurt voor je bij zo'n speciaal mannen kan geraken maar ... voila si, dame fortuna werkte hier wel eens mee, iemand had afgezegd en volgende week woensdag zet ik mijn eerste stap naar herstel, een afspraak bij den specialist ...
Jaja 't begint hier stilaan weer te kriebelen ... De loopgoeste steekt traagjes zijn koppetje weer op .... eindelijk zoenk zeggen. Dat is natuurlijk het nadeel als je verwend bent, als je zo effen een kleine 10 marathons kan uitlopen zonder grote problemen op de dag zelf dan loop je met je "fraise tegen de meur" als het een keer anders loopt. Nochtans echt mijn karakter niet ... Ik betrap me erop dat ik terug meer en meer loopblogs lees, dat wanneer ik de lopende medemensen veel leute zie maken, denk van hey lankarren jet nu genoeg getrunt zeker ... "tis tied dat tut is" ... . Normaal komen straks mijn nieuwe schoes aan en het idee waar ik mijn najaarsmarathon wil lopen begint stilaan concreet te worden ... Ik denk er ook aan om eventueel in de zomer (what 's in a name) nu en dan wa leuke kortere wedstrijdjes in mijn schema in te passen. Wedden dat het een mooie zomer wordt ....
Ja, ja, ik weet het ... 't is ier zeeeer en zeeeer kalme en zooo stil .... mo ton ook zooo stil hé....
Er gebeurt hier dan ook niet erg veel, allez mentaal wel hé maar op gebied van actie ist hier zeer povertjes gesteld. En toch vrienden van de loopsport er worden kleine stapjes gezet hoor, ik heb zo m'n meer ervaren loopmakkers al eens aangesproken om wat info te verkrijgen over mijn te volgen weg. En ik lees alle loopbezigheden van de echte actievelingen ... verder laat ik alles wat rusten, nadenkend hoe ik nu verder zal doen, want verder doen dat zal ik .... waarschijnlijk loop poog ik opnieuw een marathon te lopen in het najaar welke waar en wanneer ben ik nog niet echt uit. Maar je kent em hé
Deze laatste periode (maand) is best wel hectisch geweest .... net kampioen gespeeld ... ongelooflijk gevoel maar ik beloof er deze keer niet te lang bij stil te staan ... lol: Net ervoor een prachtige reis in Malaysia meegemaakt ... een totaal andere wereld erg veel genoten moet zeker vervolgd worden op de één of andere manier ... is voor later...
En net daarvoor die rampzalige marathon te Antwerpen .... hier ga ik nu wel stil bij staan si.... toen ik uitstapte aan km 22 was ik volledig van de kaart, zag ik alles zeer zwart in, denk zelfs dat ik iets had van ... nooit meer de marathon Nu zie ik alles wat meer in perspectief maar ik weet nog steeds niet goed wat ik moet doen .... Ik had zeker voldoende getraind ... veel kilometers gedaan in het koude voorjaar ... en ik wist best dat mijn gewrichten (knie en enkels) serieus hadden afgezien .... Ik liep ook op schoenen die een maat te groot waren, geen idee of dit er iets mee te maken had (onvergefelijke fout bij de bestelling ) Toen ik net voor de reis bij de arts was om inspuitingen te verkrijgen deed hij een echo op de pezen en zag dat de pees zelf mooi intact was maar dat deze erg ontstoken en vol vocht zat ... rust en ontstekingsremmers was het verdict... Tijdens de reis die verre van een strandvakantie was ... bijna geen pijn gevoeld ook nu zo goed als geen pijn enkel wanneer ik op die pees duw dan voelt deze pijnlijk aan (niet duwen hé mx, is dan mischien wel een goed advies maar ik raak er niet mee vooruit) Wat doe ik nu ... arts/ostio/kiné/rust/ ... kzie er geen echt begin aan dus ... iemand wat goede raad????
Na een bloedstollende match werden we eindelijk kampioen .... deze foto mag hier dus nog zeker een jaartje blijven staan. De match was eerder spannend dan mooi maar de ontlading was er zeker niet minder om .... 2 minuten lang voelde ik mijn hart bijna uit mijn borstkast springen .... ongelooflijk maar hey we did it again laat ze maar allemaal tegen zijn dit smaakt des te zoeter .....
Ja hoor we leven nog.... de marathon van Antwerpen lijkt ongeveer verteert ... al blijf ik wel achter met een slechte smaak ... De reis naar Malasia was ongelooflijk fantastisch en geweldig... zoveel gedaan, gezien en mee gemaakt .... er volgt zeker een verslag op de blog van Heidi maar hoe ze dat op papier krijgt ???? serieuse job.... Voor het hier weer een loopblog wordt zal er eerst stilgestaan worden bij DE match van het seizoen .... morgen tegen Zulte .... Wij hebben genoeg aan 1 punt om opnieuw en voor de 32 ste keer kampioen te worden daar staat tegenover dat Zulte al 2 keer won van ons dit seizoen .... maar gezien de match in Anderlecht is en mannen als Suarez net op tijd de weg naar het doel hebben gevonden heb ik er veel vertrouwen in.... morgen om 14.30 uur ..... de spanning is nu al voelbaar....
We zijn nu anderhalve week na de marathon dag en nu pas begin ik mijn draai weer te vinden... nooit gedacht dat het zo hard ging aankomen, dit is wat ze de achterkant van de medaille noemen waarschijnlijk .... (kzie liever de voorkant) Maar het zit niet in mij om mijn koppeke te lang te laten gangen ... er zijn zo veel mooie momenten op komst. Het is ook leuk om zien dat wanneer je down bent er familie en echte vrienden zijn die er staan voor je ... doet deugd. En nu ... wel op loopgebied ist rust en herstel, medicatie een zalfje en inleghieltjes moeten "achilles " een beetje helpen ... na mijn reis koop ik nieuwe loopschoenen en laat ik nakijken of mijn zooltjes aan vervanging toe zijn en ja ... dat wil dus zeggen dat ik waarschijnlijk nog een poging zal ondernemen om een marathon aan te pakken ... welke en wanneer bekijk ik na de trip... Donderdag om 12.00 uur vlieg ik van Parijs naar Kuala Lumpur ... (12 uur) om daar aan ons avontuur te beginnen. Ik neem mijn tablet mee zo kan ik wat contact houden met het thuisfront en ook de nacompetitie volgen van eigens.... wat een zotte bedoening is me dat toch zeg ... Al blijf ik het positief inzien we spelen opnieuw goed en om na al wat we al meemaakten maar op 1 punt van Zulte te staan ....komt echt wel in orde dus 4 keer winnen is bingo .... We worden echt wel nog kampioen .... zeker weten...
Mijn leuze van het moment ... na de afgang in Antwerpen kreeg ik toch wel een ferme mentale dreun .... net zoals je op die roze wolk leeft na een geslaagde marathon, zit je even onder de grond na een mislukte .... Maar ik ben niet echt de persoon om dan met negatieve gedachten te blijven lopen (funny). Relativeren is iets wat ik goed kan en vanaf nu kan ik het geheel al een beetje beter plaatsen ... Eerst het relaas van wat als een mooie dag van start ging ..... Om 5.45 uur op een korte wandeling, ontbijt met pannenkoeken en om 7 uur ma gaan oppikken in Oostende. Heidi wist de auto perfect en dicht bij de start te parkeren en onder een stralende zon stapten we naar de start. Daar zagen we wat bekenden oa. Sir "Omer" Spencer die een pracht van een marathontijd ging lopen en Geert een dreamteam collega en Antwerpenaar hij legde ons uit vanaf waar Heidi, op de plooi-fiets van haar ma, kon mee fietsen met de lopers, nee het mocht officieel niet maar ... Er werd een minuut stilte gehouden voor Boston en we vertrokken op linkeroever richting Waaslandtunnel .... op km 3 voelde ik al dat er iets niet klopte in de linker enkel ... geen aandacht aan geven, Marnix, komt strak wel goed .... aan km 12 wist ik al dat dit hier niet goed ging komen maar je stopt toch niet 30 km voor het eind, je loopt op een andere manier want er is pijn, je overbelast alle andere spieren en aan km 22 was het t dan was ik nog steeds bij de ballons van 3 uur 30 min.. Wreed emo moment, staan wenen als een baby, verdomme en kon niet stoppen hé ..... Snel richting kust afgedropen ... De schade blijkt redelijk mee te vallen medicatie en rust is wat ik nodig heb .... Dikke merci aan iedereen die me een hart onder de riem stak vooral mijn familie deden en doen erg hun best om het makkelijker te maken voor mij ... Nu concentreer ik me op onze reis naar Maleisië, we vertrekken over een kleine 10 dagen ..... als dat geen vooruitzicht is.
, nog eens een echo gemaakt die opnieuw aantoonde dat de pezen er "nog steeds" goed uitzagen 
...
Deze jongen kon ook vaststellen dat waarschijnlijk door de warme zomer zijn conditie volledig weggesmolten was ... maar hier maak ik me minder zorgen om, hard werken en dat komt zeker terug ... 
... nu al dikke 2 maand geleden en eerlijk ik voel niet veel beterschap ... mijn "anti-ontstekings-pillen-pakken-regime" stopt morgen ... al 2 van de 3 "shok wave" sessies gekregen en ook hier ... weinig beterschap. 
...tja café-sporten ... maar daar zoek ik het niet ... zwemmen? voor mij enkel goed om op vakantie wat af te spartelen en dan is er fietsen ... tja een koersfiets nooit mee gereden en ik zie mezelf nooit zoveel geld uitgeven aan zo'n stalen ros ... een "pregge" noemt dat in het Ostends!!! En mtb, hmm wel eens tof maar om dat nu intensief te gaan doen ... nee merci !!
