Deze blog wordt een beetje mijn "therapie"ruimte, begin 2019 kreeg ik te horen dat ik blaaskanker heb, ik moet toegeven dat ik het niet makkelijk heb om hiermee om te gaan, begin september zorgde mijn broer ervoor dat ik kan starten in de Londen Marathon 2020 als charity runner ... dit wordt mijn verslag van deze tocht.

The pain is temporary

Marathon

The Pride is forever

Have nog een ki een look

	Afstand meten
	Runners world
	Runinfo
	Marathon polsbandje
	Purple Dynamite
	RSCA

Mail me

Zeg het met een mailtje...

London ... here I come !!!

24-04-2013

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

get over it ....

Mijn leuze van het moment ... na de afgang in Antwerpen kreeg ik toch wel een ferme mentale dreun .... net zoals je op die roze wolk leeft na een geslaagde marathon, zit je even onder de grond na een mislukte ....
Maar ik ben niet echt de persoon om dan met negatieve gedachten te blijven lopen (funny).:-P
Relativeren is iets wat ik goed kan en vanaf nu kan ik het geheel al een beetje beter plaatsen ...
Eerst het relaas van wat als een mooie dag van start ging .....
Om 5.45 uur op een korte wandeling, ontbijt met pannenkoeken en om 7 uur ma gaan oppikken in Oostende.
Heidi wist de auto perfect en dicht bij de start te parkeren en onder een stralende zon stapten we naar de start.
Daar zagen we wat bekenden oa. Sir "Omer" Spencer die een pracht van een marathontijd ging lopen en Geert een dreamteam collega en Antwerpenaar hij legde ons uit vanaf waar Heidi, op de plooi-fiets van haar ma, kon mee fietsen met de lopers, nee het mocht officieel niet maar ...
Er werd een minuut stilte gehouden voor Boston en we vertrokken op linkeroever richting Waaslandtunnel .... op km 3
voelde ik al dat er iets niet klopte in de linker enkel ... geen aandacht aan geven, Marnix, komt strak wel goed ....:cry:
aan km 12 wist ik al dat dit hier niet goed ging komen maar je stopt toch niet 30 km voor het eind, je loopt op een andere manier want er is pijn, je overbelast alle andere spieren en aan km 22 was het t

dan was ik nog steeds bij de ballons van 3 uur 30 min..
Wreed emo moment, staan wenen als een baby, verdomme en kon niet stoppen hé .....
Snel richting kust afgedropen ...
De schade blijkt redelijk mee te vallen medicatie en rust is wat ik nodig heb ....
Dikke merci aan iedereen die me een hart onder de riem stak vooral mijn familie deden en doen erg hun best om het makkelijker te maken voor mij ...
Nu concentreer ik me op onze reis naar Maleisië, we vertrekken over een kleine 10 dagen ..... als dat geen vooruitzicht is.

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (2)

24-04-2013

Relativeren

Inderdaad, geniet van je reis in Maleisie met Heidi, laat die enkel rustig genezen, en broed maar verder op een volgende marathon. Die conditie, die je in de barre wintermaanden opgebouwd hebt, zal er ongetwijfeld snel terug zijn. Have fun!

24-04-2013 om 14:01 geschreven door frank spencer

courage

jammer, maar helaas. Positief : je kwetsuur is blijkbaar niet zo erg Positief : je kan een andere marathon uitkiezen Positief : jullie kunnen nog altijd kampioen spelen niets dan positief dus