Vannacht goed geslapen en nadat ik samen met de andere pelgrims gegeten en de vaat gedaan heb, vertrek ik om 8 u . Het weer is minder goed dan gisteren, wat bewolkt en frisser, maar het regent niet. Het is gemakkelijk fietsen vandaag want het landschap is vlak maar desolaat. Tussen 2 dorpjes moet je telkens 10 km fietsen , maar het is een rechte weg en je moet niet veel nadenken. Langs de weg staan er veel naaldbomen. Ik heb wel zin in het fietsen en fluit af en toe een deuntje of ik zing een liedje. Gelukkig hoort er mij niemand. Nu kan ik dat nog, maar eens ik aan het gebergte kom, zal ik wel een toontje lager zingen want dan begint het zware werk. Onderweg kom ik een paar stappers tegen en ik stop altijd om een praatje en een foto te maken. De eerste fietsers van vandaag heb ik ook gezien en we eten samen ons boterhammetjes op een bankje. Het is leuk en iedereen vertelt een beetje wat hij al tegengekomen is. Nadien vertrekken we elk op ons tempo. Om 15 u kom ik aan in de pelgrimsrefuge en er logeert blijkbaar maar één dame. Ze is blij om me te zien en schenkt me een kopje koffie. Nadien ga ik naar het gemeentehuis om te internetten. Gisteren heb ik mij moeten haasten, want ik had maar 10 minuutjes om mijn blog aan te vullen. Wanneer ik terug thuis ben ga ik alles herlezen, herwerken en foto`s bijvoegen. Nu ben ik al blij als ik even een computer mag gebruiken. Ik lees wel alle reacties die op mijn blog komen en dank al mijn supporters om mij zo goed te volgen.
Vandaag zal ik goed kunnen doorfietsen in "Les Landes". Het is een vlak stuk, maar met weinig voorzieningen. Het is dus raadzaam om voldoende eten mee te doen. Als ik mijn fietsreis overloop, moet ik zeggen dat ik naast het afzien ( de klimmetjes) toch erg genoten heb van mijn avontuur. De woorden " de weg is het doel" heb ik toch al kunnen omzetten in daden. Ik zie wel dat er velen gefocust zijn om dagelijks grote afstanden af te leggen. Ik heb nu wel de luxe dat ik niet verplicht ben om op een bepaalde datum terug te zijn. Dit geeft een ontspannen gevoel. Ik heb ook geen last van de eenzaamheid en vind dat ik onderweg met genoeg met mensen kan praten en neem zelf hiervoor dikwijls het initiatief. Ook met de lokale bevolking praat ik graag. Ze zijn heel bereidwillig om je de weg te tonen en soms kunnen ze er heel wat moeite voor doen. Onlangs vroeg ik aan iemand of ik de straat links of rechts moest nemen. Hij was met een bromfiets en wilde persé dat ik achter hem aan reed. Ik liet me niet van de wijs brengen en bleef hem vragen, links of rechts. Op de duur werd hij gelijk een beetje kwaad omdat ik niet wilde meegaan. Ik weet echter dat de Clemensroute niet dezelfde is als de gewone en daardoor wilde ik mij niet van de wijs laten brengen. De wielertoeristen hebben " een boontje " voor de pelgrims. Ze laten niet na je te groeten en dikwijls als ze dezelfde richting uitmoeten, vergezellen ze je een tijdje. Ze zijn nieuwsgierig vanwaar je komt en waar je naartoe gaat. Sommigen praten soms zoveel dat ik moet opletten om de juiste afslag te nemen. Vandaag is het dus terug een stralende dag. Ik vertrek om 6u15 om zeker op tijd te komen in Labouheyre. Het gaat eigenlijk heel vlot. In het begin zijn er een paar hellingen, maar dan is het vlak. Je fietst door bijna verlaten plaatsen en ziet alleen maar gestapelde boomstammen langs de weg, die klaar liggen om vervoerd te worden. Na Moustey beginnen er terug wat meer klimmetjes te komen, maar het zijn korte. In Moustey staat er een mijlpaal met 1000 km tot Compostela. Ik laat mij daar fotograferen en bedenk dat ik er zeker nog niet ben. Onderweg zie ik een Nederlands pelgrimskoppel die met hun hond onderweg is . Elkeen heeft een rugzak en zelfs de hond moet zijn steentje bijdragen. Hij heeft ook 2 zakjes langs zijn flanken hangen met wat gerief in . Ik vind het leuk en spreek hen aan. Ik maak ook een paar foto's van hen en ze hebben er niets op tegen. Ze zijn wel erg vermoeid en de vrouw zegt dat ze toch behoefte heeft aan wat rust omdat ze al lang onderweg zijn. Ik kom om 2u30 aan en verblijf in een gastgezin . Het kost 15 euro ,slapen en ontbijt inbegrepen. Het kan zijn dat er nog andere pelgrims komen, die dezelfde kamer delen en ik vind dat niet erg. De vrouw is heel vriendelijk, maar heeft bepaalde huisregeltjes waar wij ons moeten aan houden. Het is een deel van haar huis dat ze ter beschikking stelt voor pelgrims. Zelf doet ze ook regelmatig een deel van de pelgrimsroute samen met haar man. Alles in het huis straalt Compostela uit. Er hangt een mooie tekst aan de muur:
SUR LES SENTIERS OU TU MARCHES IL N'Y A PAS D'ETRANGERS SEULEMENT DES AMIS QUE TU NE CONNAIS PAS ENCORE
proverbe amérindien
De vrouw werkt nog en komt elke namiddag om 15 u thuis. Vanaf dat uur mogen de pelgrims komen en ik kan me voorstellen dat het een ganse opgave is. De regeltjes zijn , de vaat doe , tafels afkuisen , als je weg gaat het laken in de wasmand doen, alle afval selecteren en in de juiste afvalbak gooien. Nadien komt er een Frans koppel toe en wanneer elkeen zijn avondeten klaargemaakt heeft komt plots het Nederlands koppel met de hond ook aan. De uitbater wil hen daar geen onderdak geven omdat de hond erbij is, maar ze mogen weg op een nabijgelegen camping logeren. De Ned. vrouw vertelt dat ze verschrikkelijk moe is en misschien morgen niet gaat verdertrekken. Een dagje rust zal hen goed doen. Vandaag heb ik een internetadres gevonden dat een gratis dienst van de gemeente is.
Vandaag terug vertrokken met een stralend zonnetje en het is nu niet de bedoeling om ver te fietsen. Ik zou graag overnachten in " de cel" van het Psychiatrisch ziekenhuis te Cadillac. Het is een eeuwenoude traditie dat ze gratis onderdak verlenen aan 2 pelgrims. 3 jaar geleden heb ik daar ook geslapen en wil die ervaring nog eens opnieuw beleven; Het wegrijden uit St Emilion is zalig. Al die uitgestrekte wijnvelden geven iets speciaals en de weg is ook niet zo lastig, want er zijn niet veel klimmetjes. Onderweg kom ik een ganse kolonne oldtimers tegen . Iedereen zwaait naar mij en het is voor beiden wel een belevenis; Om 12 uur kom ik aan ter bestemming en hopelijk kan ik er overnachten, want je kan niet op voorhand reserveren. Gelukkig is het geen probleem en bij aankomst moet ik een papier ondertekenen, met de regels van het huis. Nadien komt de bewaker mee naar de cel en toont mij waar een koude maaltijd voor mij ligt. Ik heb wel de indruk dat het al een tijdje geleden is dat er nog iemand geslapen heeft, want het ruikt er erg muf. Het is een piepklein plaatsje, met een bed, een klein nachtkastje en nog juist genoeg plaats om de fiets erbij te zetten. Nadien vertrek ik op verkenning in het stadje. Mijn hoofdbekommernis is een computer ergens vinden, want het is al een paar dagen niet gelukt en nu is het zondag dus dat gaat ook moeilijk worden.Ik spreek een mevrouw aan van een restaurant en die is zo vriendelijk om mij haar persoonlijke computer te laten gebruiken; Ik ben heel blij dat ze al die moeite wil doen en zeg dan ook dat ik nadien wel zal blijven eten. Ik heb veel werk om die blog van verschillende dagen op punt te zetten, maar het stoort haar niet. Nadat ik gegeten heb ga ik nog eventjes rondwandelen in het historisch stadje want de kerk, het kasteel en de 2 toegangspoorten zijn het bezichtigen waard. De zon heeft nog niets van haar intensiteit ingeboet en dus is het zalig om er rond te wandelen. Op een bepaald moment, wanneer ik bijna aan de hoek van een straat ben, zie ik een man die mij opgemerkt heeft. Plots steekt hij zich weg achter een muur en hij staat er werkelijk bijna tegengeplakt. Het is alsof hij mij wil aanvallen of beroven. Ik verschiet enorm en heb de reflex om mij onmiddellijk om te draaien en terug te keren in de richting vanwaar ik gekomen ben. Het voorval blijft echter nazinderen en regelmatig kijk ik eens achterom of ik hem niet meer zie. Gelukkig blijkt hij verdwenen te zijn. Ik bedenk dat er toch altijd iets kan gebeuren onderweg. Wanneer ik bijna terug ben zie ik hem opnieuw gaan richting kliniek, maar hij blijkt geen oog meer te hebben voor mij. Ik besluit om deze avond mijn deur goed op slot te doen en vraag aan de bewaker waar het alarm staat in de kamer. Hij toont mij waar het is, maar zegt dat ik geen schrik moet hebben, want dat er mij niets kan gebeuren. Ik heb hem wel niets verteld over het voorval. Deze avond ga ik vroeg slapen en morgen fiets ik tot Labouheyre want ik moet voor een bepaald uur daar toekomen. Ik heb reeds verschillende dagen vastgelegd tot St Jean Pied De Port. Het zijn wel allemaal slaapzalen. Nu duik ik onder in het echte pelgrimsleven . Dit zal een hele ervaring zijn , maar ik zal er ook veel pelgrims ontmoeten en daar doe ik het voor.
De uitbater heeft ons deze ochtend verwend met eitjes en wat kaas. Je voelt dat hij graag contact heeft met ons en hij blijft nog een beetje praten. Hij werkt niet meer en verhuurt alleen nog kamers aan pelgrims. Ook heeft hij een groot kampeerterrein, waar mensen met hun karavaan , mobilhome of tentje kunnen staan. Alle pelgrims Daan , Jan , Maria en ik zitten gezellig aan tafel. De Nederlanders vertrekken eerst en nadien vertrekken Maria en ik. Ze kan wel vlugger fietsen dan ik en heeft al verschillende fietsreizen ondernomen. Op de hellingen raak ik toch iets achterop, maar ze wacht wel op mij. Ze is wel heel erg gefocust om haar slaapgelegenheid te bereiken en neemt weing pauze. Onderweg laat ze wel zaken aan haar voorbijgaan en neemt bijna geen foto's; We hebben allebei van tevoren een slaapplaats geboekt op een andere locatie. Ik zal in St Emilion overnachten en zij een 12 km verder; Om 13u30 komen wij aan op mijn eindbestemming en ik stel voor om nog iets samen te drinken. Ze zegt dat ze verder wil fietsen, alhoewel het echt terrasjesweer is en het ook een prachtige en pittoreske omgeving is. Dit toont duidelijk dat ze een andere ingesteldheid heeft en het is beter om elkaar los te laten. Ik ga dan onmiddellijk alleen naar mij bestemmingsadres. Nadat ik de bagage afgeleverd heb en een douche genomen heb keer ik met de fiets terug naar het centrum. Vandaag blijkt er uitzonderlijk veel volk op de been en het doet me op bepaalde ogenblikken denken aan " de Gentse feesten". Er is een 3 daags filosofisch congres bezig en mensen van verschillende nationaliteiten komen er naartoe. Nadat ik wat rondgekeken heb zet ik me neer op een terrasje op " de Place du Clocher", waar ik mijzelf eventjes in de watten leg met een heerlijke maaltijd , een typisch St Emilionwijntje en een lekker ijsje. Het is de tweede keer dat ik geen pelgrimsmenu zal eten, maar wil eventjes vieren dat ik al 1000 km afgelegd heb. Naast mij zit een man alleen en ik probeer een gesprek aan te knopen. In het begin dat ik in Frankrijk was, vlotte de taal nog niet zo goed, maar nu moet ik niet meer nadenken om mijn woorden te vinden. Als hij weet dat ik naar SDC fiets, ontstaat er een dynamisch en interessant gesprek. Hij komt uit Dax en is gekomen voor het congres. Hiermee wil hij zijn geest voeden en zegt dat mensen soms veel te materialistisch zijn.
Vandaag om 8u15 vertrokken vergezeld door een heerlijk zonnetje. Het weer ziet er terug veelbelovend uit. Bij het wegrijden uit Angoulême is er veel verkeer op de "route de Bordeaux". Het is spitsuur en er is geen fietspad. De weg loopt steil omhoog en door het feit dat ik maar heel langzaam kan fietsen, hinder ik de automobilisten. Hoe trager je fietst, hoe minder controle je hebt over het stuur, zodat je soms wat zou beginnen zwalpen. Ik besluit dan maar wijselijk om de fiets aan de hand te nemen, totdat ik een minder drukke straat tegenkom.Ik gebruik mijn GPS om terug aansluiting te vinden op de Clemensroute, want door die overnachting ben ik even afgeweken van de route. De GPS heeft mij al goed geholpen, in geval ik een overnachtingsplaats moet vinden, of als je eventjes verkeerd bent gefietst. Vandaag gaat het beter om te fietsen omdat je veel golvingen hebt maar je de snelheid van de afdalingen kan gebruiken om een heel deel op de helling te komen zonder veel moeite; Vandaag aangekomen om 15u30 in La Petite Grange te Bonnes. Ik mag beschikken over een volledig huis voor mij alleen. Omdat het zo goed weer is en ik 2 andere pelgrims gezien heb op de camping, besluit ik om hen eventjes goededag te zeggen. Ik mag onmiddellijk plaatsnemen en krijg een wijntje aangeboden. Na ongeveer een uur ga ik terug om mijn avondeten te nuttigen. Ondertussen is er nog iemand toegekomen, Maria uit Kalmthout, die ook alleen fietst. Ze is 66 jaar en heeft een maand vrij genomen om die tocht te doen, maar werkt nog als kapster. Tot op heden heeft ze wel wat pech gehad met haar fiets.Na haar bandenpech, is het wiel niet op de juiste manier teruggeplaatst. Dit had als gevolg dat ze ook problemen kreeg met haar ketting. Ze had vele bereidwilligen, maar die er niet veel van kenden. Uiteidelijk is ze toch terug kunnen vertrekken, maar heeft het gevoel dat er toch nog iets verkeerd is met haar fiets. Ze vertelt mij dat ze het wel zou zien zitten om samen met mij te fietsen, maar ik zeg haar dat ik niet zo'n vlugge fietser ben en dat ik zoek om op een eenvoudige manier te overnachten. Het is wel de eerste vrouwelijke fietser die ik tegenkom, die de reis alleen doet. Haar man is enkele jaren geleden overleden en ze heeft zich aangesloten bij een wielerclub.Voor haar zal de reis wel minder zwaar zijn dan voor mij, want ik heb veel minder fietservaring. Haar dochter heeft de ganse route op GPS gezet, maar Maria is niet zo vertrouwd hiermee en ze moet af en toe eens naar haar dochter bellen als ze iets niet weet.
Deze nacht heb ik niet zo goed geslapen. Regelmatig schiet ik wakker van de kou. Het is een historisch pand waar weinig licht binnenkomt en het is er killig. Het heeft ook iets mysterieus en spookachtigs. Het feit dat ik daar volledig alleen verblijf accentueert dat gevoel nog. Ik maak mijzelf de bedenking of er nog spoken ronddwarrelen, maar probeer dit zo vlug mogelijk uit mijn gedachten te bannen. Je slaapt beneden, maar de keuken en de living zijn boven. Er hangen 2 pelgrimspijen op grote kleerhangers en wanneer het schemerig wordt, is het precies of er daar echte mensen staan. Ik zie in het pelgrimsboek dat gisteren Kathleen en Jonathan daar ook gelogeerd hebben. Ik ben blij wanneer ik terug mag vertrekken, want die plaats geeft niet zo'n veilig gevoel. Deze morgen is het al heel warm. Ik kan al in mijn bloes fietsen van bij het vertrek. Het is wel lastig, want het is een golvend landschap met veel klimmetjes. Ook door het feit dat het zo warm is ( ik denk dat het rond de 30 graden is ) is het nog zwaarder. Rond 18u u kom ik aan in een soort klooster en krijg er een avondmaal. Het is wel iets dat ze op voorhand klaargemaakt hebben en nu staat het in de ijskast al op een bord . Ik ben wel de enige die op dat moment daar eet. Ik zou het wel leuker gevonden hebben, moest ik samen met anderen aan tafel gezeten hebben .Daar verblijven niet alleen pelgrims, maar ook internationale studenten, die ergens in de buurt een opleiding volgen .Ik ga het zeker vanavond niet laat maken, want ik ben vermoeid en heb last om al mijn fietszakken boven te krijgen. Het is een hele zware dag geweest vandaag en ik ben blij dat ik alleen gefietst heb, want ze zouden dikwijls op mij moeten wachten.
Gisterenavond heb ik lekker gegeten, het was zelfgemaakte soep, crèpe Bretonne en nadien nog een kaasdessert. Het is leuk dat je af en toe specialiteiten kan eten en ik moet zeggen dat ik helemaal niet moeilijk ben als ik eens iets anders voorgeschoteld krijg. Die mensen zijn heel erg vriendelijk voor mij en ik voel me er echt thuis alhoewel ik hen eigenlijk maar pas ken. Dit is typisch aan het pelgrimeren, dat er onmiddellijk een band is tussen de mensen alhoewel je jezelf wel moet open stellen voor anderen. Om 8 u vertrek ik met zacht weer. Er zijn veel wolken, maar het regent niet. In de loop van de dag begint het op te klaren en na de middag is het echt zonnig. Het parcour is vandaag niet zo zwaar en ik stop om 14 u. Ik ga naar de dienst toerisme en ze verwijzen me naar een pelgrimshuis ( een gîte Jacquaire) . Ik moet maar 7 euro betalen en mag logeren in een 15e eeuws huis, dat 2 jaar geleden gerestaureerd is. Er staan 6 bedden, maar ik ben voorlopig de enige die er verblijft. Ik heb wat inkopen gedaan zodat ik deze avond zelf mijn potje kan koken. Ik vraag aan de dienst toerisme naar een computer en ik mag op de plaats zitten van de bediende en deze van haar gebruiken. Ze zijn er heel vriendelijk en ik hoor van de bediende dat ze de opdracht hebben om de pelgrims "in de watten" te leggen. Waarschijnlijk zijn wij ook een bron van inkomsten voor de lokale bewoners. Ik ga seffens een goede douche nemen, mijn eten klaarmaken en nog eens de omgeving verkennen.
Gisterenavond heb ik na het avondeten een gezellige babbel gehad met mr. en mevr. Leblanc.Ze vertelden me dat ze regelmatig pelgrims ontvangen, maar het zijn meestal stappers. Ik ben de tweede fietser die bij hen komt logeren. Ze doen echt veel moeite om het de pelgrims naar hun zin te maken. Ze koken, wassen voor hen en gaan meestal de stappers ergens ophalen. De volgende dag worden ze teruggebracht naar de juiste route zodat ze hun pelgrimstocht kunnen verder zetten. Je verschiet ervan dat er zo'n mensen bestaan en ze doen dit dan nog volledig gratis. Eigenlijk is het wel niet dagelijks dat ze hen ontvangen, maar als het hen uitkomt. Ze zijn een beetje " de laatste strohalm" want als pelgrims nergens anders terechtkunnen, wordt dit adres doorgegeven. Vandaag stond mijn wekker niet goed ingesteld en heb ik mij een beetje overslapen. Na het ontbijt wil mr. nog een foto van mij maken op de fiets en hij gaat die doorsturen via internet. Hij heeft ook een boek gemaakt met alle foto's en adressen van de pelgrims die daar verbleven hebben. Nu vertrek ik richting Poitiers en heb daar een overnachting geboekt.. Het regent bij het vertrek en het blijft regenen tot na de middag. Nu is het gestopt, maar het begint hard te waaien, zodat het terug zwaar is om te fietsen. Ik moet ook een paar grote hellingen over en heb me eventjes misreden. Gelukkig heb ik een gps, zodat ik vlug terug op de juiste route terechtkom. Vandaag heb ik mijn eerste stapper gezien. Hij heeft een karretje achter zich hangen, waar al zijn bagage inzit. Ik stop even om kennis te maken en we fotograferen elkaar. Om 16u30 kom ik aan in Poitiers en bezoek de kathedraal. Nadien begeef ik mij naar het logementsadres. Het blijkt terug bij iemand privé te zijn, die uit liefdadigheid de pelgrims opvangt.Ze hebben zelf al de tocht doorlopen, dus ze weten wat het is om pelgrim te zijn. Ik mag mee aan tafel voor het avondeten, kan me douchen en morgenvroeg ontbijten we ook samen. Ik mag vrij " een donativo" geven en dat vind ik terug bijzonder.Ik ben heel blij dat ik tijdens mijn tocht telkens een beetje deel mag uitmaken van een gezin en dit geeft toch wel een andere dimensie aan het pelgrimeren. Ze doen het ook wel als het hen uitkomt , want ze werken nog alle twee en elke dag pelgrims ontvangen zou een beetje te zwaar zijn voor hen. Morgen vertrekken ze op reis, dus heb ik geluk dat ze mij nog wilden ontvangen.
Vandaag vertrekken Hans, Rob en ik om 9 u. Ik besluit om samen Tours buiten te rijden en nadien ga ik op mijn eigen ritme verder. Vlak voor een klimmetje nemen we afscheid van elkaar. Het doet mij wel iets om hen te zien wegrijden. Nu ben ik terug volledig op mijzelf aangewezen. Die 2 dagen dat we samengefietst hebben, moest ik alleen zoeken naar 2 fluo vestjes die voor mij uit reden. Dan wist ik dat ik in de goede richting was. Nu moet ik terug een grote concentratie aan de dag leggen om de bewegwijzering van het boekje te volgen.
Deze morgen wil ik een overnachting vastleggen voor deze avond, maar alles is volzet in de gîte. Ik heb de indruk dat er meer en meer pelgrims op stap zijn. Ik kan me niet herinneren dat ik daar de vorige keer problemen mee had. Deze namiddag stop ik eventjes in " la Mairi " van Nouâtre waar ik een stempel vraag. Ik maak van de gelegenheid gebruik om te informeren naar overnachtingsplaatsen in de omgeving. De bediende belt naar de dienst toerisme en krijgt er 3 telefoonnummers van particulieren die pelgrims ontvangen. Ik mag daar ook ter plaatse bellen naar die personen en van de eerste " heb ik al prijs". Het ligt niet ver van de route die ik volg, dus ik ben heel blij. Het is toch een ganse opluching te weten dat je een slaapgelegenheid hebt. Ik vraag de prijs voor de overnachting en blijkbaar is het gratis. Ik mag me douchen , ze willen mijn kleren wassen en deze avond mag ik blijven eten. De locatie is ook heel mooi en het zijn heel vriendelijke mensen.Voor morgen heb ik al iets gereserveerd in een gîte van Poitiers. Het is mijn bedoeling om zo weinig mogelijk geld uit te geven aan logies. Ik heb niet de behoefte aan luxe, wil alleen maar slapen en de volgende dag alweer vertrekken.. Het is vandaag echt goed weer geweest. Het zonnetje heeft veel geschenen en dan is het leuker om te fietsen.
Om 8 u vertrekken we, na de "kasteeldame" gegroet te hebben. Het is vrij somber weer, maar het regent nog niet. Het fietslandschap is wel pittiger dan gisteren. Mijn 2 bodyguards, Hans en Rob, wachten telkens als het niet zo vlug vooruit gaat op de hellingen. Ik heb hen gezegd, dat ik in Vendôme afscheid wil nemen van hen. Zij zijn samen vertrokken en ik wil niet hebben dat ze hun fietsritme moeten vertragen voor mij. Rob stelt voor om nog samen tot Tours te fietsen en morgen elk onze eigen weg te gaan. Je raakt wel vertrouwd met andere pelgrims en het doet je wel iets om afscheid van elkaar te nemen. Maar na dit avontuur, komt er wel een ander. Deze namiddag regent het regelmatig en ik moet dikwijls mijn regencape aantrekken.
In Aouton, stoppen we om onze picknick op te eten. De inwoners moeten vandaag naar de stembus om een nieuwe president te kiezen. Wij komen ook het stemlokaal binnen en vragen een stempel voor ons boekje. Het is de burgemeester zelf die deze aanbrengt en ze wenst ons een goede reis toe. We fietsen verder en hebben regelmatig goede klims.We zijn allemaal blij als we Tours bereikt hebben. Deze middag hebben we al gebeld voor een overnachting. Het ligt in het centrum van de stad. Bijna alle adressen komen uit het boekje van Sweerman ( achteraan). Dit is Hotel de Cygne, waar we nu overnachten. Deze avond gaan Hans,Rob en ik samen op restaurant, als afscheid. Het zijn vriendelijke en gemakkelijke mannen, die goed voor mij hebben gezorgd die 2 dagen. Na de reis gaan we de foto's die we van elkaar genomen hebben, doormailen. Morgen mogen we ons eerste Clemensboekje wegbergen en beginnen we aan de volgende grote etappe " Tours- Pyreneeën". Nu zal het veel zwaarder worden om te fietsen en dit wil ik op mijn eigen tempo doen zodat er niemand last heeft van mij.
