41 km tot Cabo Fisterra
Deze morgen vertrek ik om 7u, maar nu zal het geen lange rit worden, want het grootste deel heb ik gisteren gefietst, Het is eventjes lastig, maar daarna volgt een heerlijke afdaling, Om 10 u ben ik al in Finisterra, Aanvankelijk zou ik slapen in de albergue municipal, maar het gaat maar om 14 u open. Ik besluit een privé albergue te nemen dat pas geopend, heel gezellig is en het kost mij maar 12 euro, Nadat ik gesetteld ben laat ik mijn bagage daar achter en fiets naar Cabo Fisterra ( 3,5 km verder) Dit is het eindpunt van de Camino waar de mijlpaal 0 km aanwijst, Het is een heel rustgevende plaats vooral als je blik naar de zee gericht is, Dan kan je de ganse reis nog eens in je gedachten laten passeren met de blik op oneindig.
Vele pelgrims zetten zich neer op de rotsblokken en nemen wat foto's. Op een van die rotsen is een bronzen schoen vastgemaakt en het is mooi om dit te fotograferen, met als achtergrond de blauwe zee en de lucht.
Wanneer ik terugkeer naar mijn fiets komt een groepje Belgen mij voorbij en zien achteraan op mijn fiets de sticker " weer een auto minder", Ze vragen mij of ik met een groep meegekomen ben, Wanneer ik zeg dat ik het volledig alleen doe, staan ze in bewondering, stellen mij allerhande vragen en ze verschieten ook van mijn leeftijd.
Ikzelf vind het niet zo speciaal, want er zijn veel mensen die de tocht alleen doen, Ik moet wel zeggen dat er heel veel stappers alleen gaan, Bij de fietsers zijn het meestal mannen, koppels of in groep, maar heel weinig vrouwen alleen, Ik besluit vooraleer ik vertrek nog een foto te nemen van het groepje Belgen, vooral ook omdat er verschillende zijn uit de omgeving van Gent. Er is iemand die mij vraagt of hij voor de foto, mag poseren op mijn fiets. Ik vind het helemaal niet erg. Wanneer ik vertrek is er een vrouw die mij achterna loopt en vraagt of ze mijn naam mag hebben, voor eventueel later een getuigenis te geven in verband met mijn ervaringen langs de Camino. Ik vind mij verbaal niet zo sterk, zodat ik haar vriendelijk bedank daarvoor.
Nadien ga ik mijn honger stillen met een goed menu en loop nog even langs de vissersplaats, Daar ontmoet ik een Belgische stapper die zijn hart verloren heeft aan Finisterra. Hij gaat er elke dag stappen en de omgeving verkennen. Hij is met pensioen zodat hij geen haast heeft om terug te keren.
Het is een heel mooie omgeving, maar het is spijtig dat het redelijk fris is en onweerachtig, Ik twijfel nog of ik morgen terug fiets naar Santiago of de fiets op de bus zet en zo terug naar SDC ga. Wanneer het begint te regenen en ik de vooruitzichten voor morgen ken weet ik het nu zeker, " ik ga met de bus terug".
|
