Het genootschap wil de vertrekkende pelgrim maximaal ondersteunen bij haar tocht naar SDC. Zodoende organiseert ze elk jaar een inzegening. Vroeger ging het door te Tongerlo, maar vanaf dit jaar wordt de St Rombautskathedraal te Mechelen gebruikt. Het is de tweede keer dat ik getuige ben van dit toch wel emotionele moment. Ongeveer 180 pelgrims die van plan zijn om dit jaar te vertrekken krijgen een spiritueel bezinningsboekje " de lange weg naarbinnen". Het is de bedoeling om " op weg te ontdekken wie je bent ". Daarbij wordt er gesproken over afscheid nemen, loslaten, ontmoeting, vertrouwen, dankbaarheid en verbondenheid. Dit zijn zaken die wij in ons dagelijkse leven meermaals vergeten.We worden te veel geleefd en hebben te weinig voeling met wat echt belangrijk is in het leven. Ik vind het een goede uitgangspositie om met die gedachte te vertrekken. Elke pelgrim komt op een bepaald moment via de middenbeuk naar voor waar hij of zij de handen op het hoofd gelegd krijgt van de priester met de woorden " God zegene je en beware je op je tocht. Nadien krijgt men een St Jacobsschelp omgehangen. Deze schelp zal tijdens de reis, op een voor iedereen duidelijk zichtbare plaats bevestigd worden en ons de volledige tocht vergezellen. Iedereen die we onderweg tegenkomen weet dan wat onze eindbestemming is. Een takkenbosje wordt aan de dierbaren gegeven die thuis blijven, met de woorden " dit is een teken van jullie verbondenheid. Zo wordt er niemand vergeten. Het is leuk om na de dienst kennis te maken met anderen die ook zullen vertrekken. Ik ben René terug tegengekomen. De eerste keer heb ik kennis gemaakt met hem te Brugge voor de infonamiddag. Hij vertrekt ook op 28/04/2012, Voor de inzegening heeft hij zijn vrouw Bea ook meegebracht omdat hij haar wil laten zien dat hij niet de enige is die dit avontuur aangaat. Hij vertrekt alleen, maar onderweg zal hij zeker medepelgrims tegenkomen. Ik hoop dat ze nu toch wel een beetje gerust zal zijn. René en ik hebben elkaar beloofd om een berichtje te sturen wanneer we toekomen in SDC. Hij zal er wel vlugger zijn dan ik want mannen hebben meer kracht in de benen en hij moet nadien terug beginnen werken, dus de druk is wel groter om vlugger vooruit te gaan. Michel en Claudette, een koppel waar ik de vorige keer de eerste dagen mee samen gefietst heb zijn ook aanwezig. Ze zijn van plan om dit jaar terug te gaan. Vorige keer hebben ze hun fietsreis moeten afbreken omdat er gezondheidsproblemen waren met Michel en zijn ze juist tot aan de Pyreneeën geraakt. Hopelijk mag de reis nu beter verlopen zodat ze allebei Compostela kunnen bereiken.
Wie een zonnetje brengt in het leven van de ander, wordt er zelf ook door verwarmd.
Gisteren ben ik met Benny naar de fietsbeurs te Mechelen geweest. Het is onze jaarlijkse uitstap samen, sinds we elkaar voor het eerst tegengekomen zijn in 2009 naar aanleiding van de fietsbeurs te Retie. Na de beurs gingen we naar huis met de trein en toevallig kwamen we met elkaar in gesprek. Hij schrijft fietsartikels voor fietstoeren.be. Ik vertelde hem van mijn pelgrimstocht naar Compostela op 01/05/2009 . Hij was blijkbaar in de wolken daarover en beloofde me om mijn blog te vermelden op zijn site. Sindsdien mailen we elkaar als het zover is om samen met de trein naar de fietsbeurs te gaan. Elkeen volgt wel zijn eigen parcour en rond het middaguur spreken we af om samen te eten. Wanneer we terugkeren nemen we ook dezelfde trein. Het is iemand die goedlachs is en zodoende verloopt het samenzijn in een gezellige sfeer. Het is een beurs voor recreatief fietsen en wandelen waar men uitleg kan krijgen door ervaringsdeskundigen. Men geeft er ook lezingen en workshops bvb over fietstechniek, gebruik van GPS ea. Grote en kleine reisorganisaties hebbben er ook hun standje waar je folders en ook veel uitleg kan vragen over verschillende sportieve reizen. Het is elk jaar een leuke uitstap en het is goed bereikbaar met het openbaar vervoer.Er is daar een grote stand over het Compostelagenootschap en dat interesseerde mij dit jaar terug enorm. Je kan nooit genoeg informatie hebben wanneer je zo een avontuur onderneemt.
Vandaag is het mijn laatste werkdag en vanaf morgen kan ik al het verlof dat ik nog staan heb opnemen tot aan mijn officiële pensionering. Ik moet zeggen dat ik deze morgen wel heel erg verrast was bij het binnenkomen op het werk. Overal aan mijn loket hingen er felgekleurde slingers,vlaggetjes en papier waar overal in het groot " met pensioen" opgedrukt stond. Ik was zo geschrokken,dat ik er een traantje moest van wegpinken.Plots werden alle lichten gedoofd en alleen op mijn plaats bleef het licht branden. Het was een intiem en ontroerend moment en er werd een afscheidstekst voorgelezen. Mijn hart werd geraakt door die mooie tekst.Ik moet zeggen dat ik met al mijn collega's een goede band gehad heb en dat doet je wel iets dat ons wegen zich een beetje scheiden .De verbondenheid tussen de collega's was heel goed en we waren gedurende al die jaren een steun voor elkaar.Ook het regionaal kantoor, dat boven zijn bureau heeft is met een voltallige delegatie naar beneden gekomen om me een zeer mooie pot orchideeën te overhandigen. Nu stopt het voor mij en in zekere zin is dat wel een verademing en het zal zeker goed zijn voor mijn bloeddruk. Gedaan met alle stress alhoewel, ik altijd mijn werk graag gedaan heb. Men kan niet ontkennen dat op de meeste werken de druk altijd maar meer en meer wordt. Ik heb de intentie om toch nog wat van het leven te genieten.Ik zal nu de knop omdraaien en mijn nieuwe leven aanvangen. Compostela is nu het eerste waarin ik mij zal verdiepen. Mijn fysieke conditie moet nog heel wat opgekrikt worden want tot op heden heb ik nog niet zoveel geoefend. Ik ben onlangs naar de cardiologe geweest en mijn fietsproef was goed. Ik heb dan ook haar zegen gekregen om te vertrekken.Ik had wel wat problemen met mijn bloeddruk, maar door andere pillen te krijgen is alles terug onder controle.
Het genootschap wil de vertrekkende pelgrim maximaal ondersteunen bij haar tocht naar SDC. Zodoende organiseert ze elk jaar een inzegening. Vroeger ging het door te Tongerlo, maar vanaf dit jaar wordt de St Rombautskathedraal te Mechelen gebruikt. Het is de tweede keer dat ik getuige ben van dit toch wel emotionele moment. Ongeveer 180 pelgrims die van plan zijn om dit jaar te vertrekken krijgen een spiritueel bezinningsboekje " de lange weg naarbinnen". Het is de bedoeling om " op weg te ontdekken wie je bent ". Daarbij wordt er gesproken over afscheid nemen, loslaten, ontmoeting, vertrouwen, dankbaarheid en verbondenheid. Dit zijn zaken die wij in ons dagelijkse leven meermaals vergeten.We worden te veel geleefd en hebben te weinig voeling met wat echt belangrijk is in het leven. Ik vind het een goede uitgangspositie om met die gedachte te vertrekken.
