De uitbater heeft ons deze ochtend verwend met eitjes en wat kaas. Je voelt dat hij graag contact heeft met ons en hij blijft nog een beetje praten. Hij werkt niet meer en verhuurt alleen nog kamers aan pelgrims. Ook heeft hij een groot kampeerterrein, waar mensen met hun karavaan , mobilhome of tentje kunnen staan. Alle pelgrims Daan , Jan , Maria en ik zitten gezellig aan tafel. De Nederlanders vertrekken eerst en nadien vertrekken Maria en ik. Ze kan wel vlugger fietsen dan ik en heeft al verschillende fietsreizen ondernomen. Op de hellingen raak ik toch iets achterop, maar ze wacht wel op mij. Ze is wel heel erg gefocust om haar slaapgelegenheid te bereiken en neemt weing pauze. Onderweg laat ze wel zaken aan haar voorbijgaan en neemt bijna geen foto's; We hebben allebei van tevoren een slaapplaats geboekt op een andere locatie. Ik zal in St Emilion overnachten en zij een 12 km verder; Om 13u30 komen wij aan op mijn eindbestemming en ik stel voor om nog iets samen te drinken. Ze zegt dat ze verder wil fietsen, alhoewel het echt terrasjesweer is en het ook een prachtige en pittoreske omgeving is. Dit toont duidelijk dat ze een andere ingesteldheid heeft en het is beter om elkaar los te laten. Ik ga dan onmiddellijk alleen naar mij bestemmingsadres. Nadat ik de bagage afgeleverd heb en een douche genomen heb keer ik met de fiets terug naar het centrum. Vandaag blijkt er uitzonderlijk veel volk op de been en het doet me op bepaalde ogenblikken denken aan " de Gentse feesten". Er is een 3 daags filosofisch congres bezig en mensen van verschillende nationaliteiten komen er naartoe. Nadat ik wat rondgekeken heb zet ik me neer op een terrasje op " de Place du Clocher", waar ik mijzelf eventjes in de watten leg met een heerlijke maaltijd , een typisch St Emilionwijntje en een lekker ijsje. Het is de tweede keer dat ik geen pelgrimsmenu zal eten, maar wil eventjes vieren dat ik al 1000 km afgelegd heb. Naast mij zit een man alleen en ik probeer een gesprek aan te knopen. In het begin dat ik in Frankrijk was, vlotte de taal nog niet zo goed, maar nu moet ik niet meer nadenken om mijn woorden te vinden. Als hij weet dat ik naar SDC fiets, ontstaat er een dynamisch en interessant gesprek. Hij komt uit Dax en is gekomen voor het congres. Hiermee wil hij zijn geest voeden en zegt dat mensen soms veel te materialistisch zijn.
Vandaag om 8u15 vertrokken vergezeld door een heerlijk zonnetje. Het weer ziet er terug veelbelovend uit. Bij het wegrijden uit Angoulême is er veel verkeer op de "route de Bordeaux". Het is spitsuur en er is geen fietspad. De weg loopt steil omhoog en door het feit dat ik maar heel langzaam kan fietsen, hinder ik de automobilisten. Hoe trager je fietst, hoe minder controle je hebt over het stuur, zodat je soms wat zou beginnen zwalpen. Ik besluit dan maar wijselijk om de fiets aan de hand te nemen, totdat ik een minder drukke straat tegenkom.Ik gebruik mijn GPS om terug aansluiting te vinden op de Clemensroute, want door die overnachting ben ik even afgeweken van de route. De GPS heeft mij al goed geholpen, in geval ik een overnachtingsplaats moet vinden, of als je eventjes verkeerd bent gefietst. Vandaag gaat het beter om te fietsen omdat je veel golvingen hebt maar je de snelheid van de afdalingen kan gebruiken om een heel deel op de helling te komen zonder veel moeite; Vandaag aangekomen om 15u30 in La Petite Grange te Bonnes. Ik mag beschikken over een volledig huis voor mij alleen. Omdat het zo goed weer is en ik 2 andere pelgrims gezien heb op de camping, besluit ik om hen eventjes goededag te zeggen. Ik mag onmiddellijk plaatsnemen en krijg een wijntje aangeboden. Na ongeveer een uur ga ik terug om mijn avondeten te nuttigen. Ondertussen is er nog iemand toegekomen, Maria uit Kalmthout, die ook alleen fietst. Ze is 66 jaar en heeft een maand vrij genomen om die tocht te doen, maar werkt nog als kapster. Tot op heden heeft ze wel wat pech gehad met haar fiets.Na haar bandenpech, is het wiel niet op de juiste manier teruggeplaatst. Dit had als gevolg dat ze ook problemen kreeg met haar ketting. Ze had vele bereidwilligen, maar die er niet veel van kenden. Uiteidelijk is ze toch terug kunnen vertrekken, maar heeft het gevoel dat er toch nog iets verkeerd is met haar fiets. Ze vertelt mij dat ze het wel zou zien zitten om samen met mij te fietsen, maar ik zeg haar dat ik niet zo'n vlugge fietser ben en dat ik zoek om op een eenvoudige manier te overnachten. Het is wel de eerste vrouwelijke fietser die ik tegenkom, die de reis alleen doet. Haar man is enkele jaren geleden overleden en ze heeft zich aangesloten bij een wielerclub.Voor haar zal de reis wel minder zwaar zijn dan voor mij, want ik heb veel minder fietservaring. Haar dochter heeft de ganse route op GPS gezet, maar Maria is niet zo vertrouwd hiermee en ze moet af en toe eens naar haar dochter bellen als ze iets niet weet.
Deze nacht heb ik niet zo goed geslapen. Regelmatig schiet ik wakker van de kou. Het is een historisch pand waar weinig licht binnenkomt en het is er killig. Het heeft ook iets mysterieus en spookachtigs. Het feit dat ik daar volledig alleen verblijf accentueert dat gevoel nog. Ik maak mijzelf de bedenking of er nog spoken ronddwarrelen, maar probeer dit zo vlug mogelijk uit mijn gedachten te bannen. Je slaapt beneden, maar de keuken en de living zijn boven. Er hangen 2 pelgrimspijen op grote kleerhangers en wanneer het schemerig wordt, is het precies of er daar echte mensen staan. Ik zie in het pelgrimsboek dat gisteren Kathleen en Jonathan daar ook gelogeerd hebben. Ik ben blij wanneer ik terug mag vertrekken, want die plaats geeft niet zo'n veilig gevoel. Deze morgen is het al heel warm. Ik kan al in mijn bloes fietsen van bij het vertrek. Het is wel lastig, want het is een golvend landschap met veel klimmetjes. Ook door het feit dat het zo warm is ( ik denk dat het rond de 30 graden is ) is het nog zwaarder. Rond 18u u kom ik aan in een soort klooster en krijg er een avondmaal. Het is wel iets dat ze op voorhand klaargemaakt hebben en nu staat het in de ijskast al op een bord . Ik ben wel de enige die op dat moment daar eet. Ik zou het wel leuker gevonden hebben, moest ik samen met anderen aan tafel gezeten hebben .Daar verblijven niet alleen pelgrims, maar ook internationale studenten, die ergens in de buurt een opleiding volgen .Ik ga het zeker vanavond niet laat maken, want ik ben vermoeid en heb last om al mijn fietszakken boven te krijgen. Het is een hele zware dag geweest vandaag en ik ben blij dat ik alleen gefietst heb, want ze zouden dikwijls op mij moeten wachten.
Gisterenavond heb ik lekker gegeten, het was zelfgemaakte soep, crèpe Bretonne en nadien nog een kaasdessert. Het is leuk dat je af en toe specialiteiten kan eten en ik moet zeggen dat ik helemaal niet moeilijk ben als ik eens iets anders voorgeschoteld krijg. Die mensen zijn heel erg vriendelijk voor mij en ik voel me er echt thuis alhoewel ik hen eigenlijk maar pas ken. Dit is typisch aan het pelgrimeren, dat er onmiddellijk een band is tussen de mensen alhoewel je jezelf wel moet open stellen voor anderen. Om 8 u vertrek ik met zacht weer. Er zijn veel wolken, maar het regent niet. In de loop van de dag begint het op te klaren en na de middag is het echt zonnig. Het parcour is vandaag niet zo zwaar en ik stop om 14 u. Ik ga naar de dienst toerisme en ze verwijzen me naar een pelgrimshuis ( een gîte Jacquaire) . Ik moet maar 7 euro betalen en mag logeren in een 15e eeuws huis, dat 2 jaar geleden gerestaureerd is. Er staan 6 bedden, maar ik ben voorlopig de enige die er verblijft. Ik heb wat inkopen gedaan zodat ik deze avond zelf mijn potje kan koken. Ik vraag aan de dienst toerisme naar een computer en ik mag op de plaats zitten van de bediende en deze van haar gebruiken. Ze zijn er heel vriendelijk en ik hoor van de bediende dat ze de opdracht hebben om de pelgrims "in de watten" te leggen. Waarschijnlijk zijn wij ook een bron van inkomsten voor de lokale bewoners. Ik ga seffens een goede douche nemen, mijn eten klaarmaken en nog eens de omgeving verkennen.
Gisterenavond heb ik na het avondeten een gezellige babbel gehad met mr. en mevr. Leblanc.Ze vertelden me dat ze regelmatig pelgrims ontvangen, maar het zijn meestal stappers. Ik ben de tweede fietser die bij hen komt logeren. Ze doen echt veel moeite om het de pelgrims naar hun zin te maken. Ze koken, wassen voor hen en gaan meestal de stappers ergens ophalen. De volgende dag worden ze teruggebracht naar de juiste route zodat ze hun pelgrimstocht kunnen verder zetten. Je verschiet ervan dat er zo'n mensen bestaan en ze doen dit dan nog volledig gratis. Eigenlijk is het wel niet dagelijks dat ze hen ontvangen, maar als het hen uitkomt. Ze zijn een beetje " de laatste strohalm" want als pelgrims nergens anders terechtkunnen, wordt dit adres doorgegeven. Vandaag stond mijn wekker niet goed ingesteld en heb ik mij een beetje overslapen. Na het ontbijt wil mr. nog een foto van mij maken op de fiets en hij gaat die doorsturen via internet. Hij heeft ook een boek gemaakt met alle foto's en adressen van de pelgrims die daar verbleven hebben. Nu vertrek ik richting Poitiers en heb daar een overnachting geboekt.. Het regent bij het vertrek en het blijft regenen tot na de middag. Nu is het gestopt, maar het begint hard te waaien, zodat het terug zwaar is om te fietsen. Ik moet ook een paar grote hellingen over en heb me eventjes misreden. Gelukkig heb ik een gps, zodat ik vlug terug op de juiste route terechtkom. Vandaag heb ik mijn eerste stapper gezien. Hij heeft een karretje achter zich hangen, waar al zijn bagage inzit. Ik stop even om kennis te maken en we fotograferen elkaar. Om 16u30 kom ik aan in Poitiers en bezoek de kathedraal. Nadien begeef ik mij naar het logementsadres. Het blijkt terug bij iemand privé te zijn, die uit liefdadigheid de pelgrims opvangt.Ze hebben zelf al de tocht doorlopen, dus ze weten wat het is om pelgrim te zijn. Ik mag mee aan tafel voor het avondeten, kan me douchen en morgenvroeg ontbijten we ook samen. Ik mag vrij " een donativo" geven en dat vind ik terug bijzonder.Ik ben heel blij dat ik tijdens mijn tocht telkens een beetje deel mag uitmaken van een gezin en dit geeft toch wel een andere dimensie aan het pelgrimeren. Ze doen het ook wel als het hen uitkomt , want ze werken nog alle twee en elke dag pelgrims ontvangen zou een beetje te zwaar zijn voor hen. Morgen vertrekken ze op reis, dus heb ik geluk dat ze mij nog wilden ontvangen.
Vandaag vertrekken Hans, Rob en ik om 9 u. Ik besluit om samen Tours buiten te rijden en nadien ga ik op mijn eigen ritme verder. Vlak voor een klimmetje nemen we afscheid van elkaar. Het doet mij wel iets om hen te zien wegrijden. Nu ben ik terug volledig op mijzelf aangewezen. Die 2 dagen dat we samengefietst hebben, moest ik alleen zoeken naar 2 fluo vestjes die voor mij uit reden. Dan wist ik dat ik in de goede richting was. Nu moet ik terug een grote concentratie aan de dag leggen om de bewegwijzering van het boekje te volgen.
Deze morgen wil ik een overnachting vastleggen voor deze avond, maar alles is volzet in de gîte. Ik heb de indruk dat er meer en meer pelgrims op stap zijn. Ik kan me niet herinneren dat ik daar de vorige keer problemen mee had. Deze namiddag stop ik eventjes in " la Mairi " van Nouâtre waar ik een stempel vraag. Ik maak van de gelegenheid gebruik om te informeren naar overnachtingsplaatsen in de omgeving. De bediende belt naar de dienst toerisme en krijgt er 3 telefoonnummers van particulieren die pelgrims ontvangen. Ik mag daar ook ter plaatse bellen naar die personen en van de eerste " heb ik al prijs". Het ligt niet ver van de route die ik volg, dus ik ben heel blij. Het is toch een ganse opluching te weten dat je een slaapgelegenheid hebt. Ik vraag de prijs voor de overnachting en blijkbaar is het gratis. Ik mag me douchen , ze willen mijn kleren wassen en deze avond mag ik blijven eten. De locatie is ook heel mooi en het zijn heel vriendelijke mensen.Voor morgen heb ik al iets gereserveerd in een gîte van Poitiers. Het is mijn bedoeling om zo weinig mogelijk geld uit te geven aan logies. Ik heb niet de behoefte aan luxe, wil alleen maar slapen en de volgende dag alweer vertrekken.. Het is vandaag echt goed weer geweest. Het zonnetje heeft veel geschenen en dan is het leuker om te fietsen.
Om 8 u vertrekken we, na de "kasteeldame" gegroet te hebben. Het is vrij somber weer, maar het regent nog niet. Het fietslandschap is wel pittiger dan gisteren. Mijn 2 bodyguards, Hans en Rob, wachten telkens als het niet zo vlug vooruit gaat op de hellingen. Ik heb hen gezegd, dat ik in Vendôme afscheid wil nemen van hen. Zij zijn samen vertrokken en ik wil niet hebben dat ze hun fietsritme moeten vertragen voor mij. Rob stelt voor om nog samen tot Tours te fietsen en morgen elk onze eigen weg te gaan. Je raakt wel vertrouwd met andere pelgrims en het doet je wel iets om afscheid van elkaar te nemen. Maar na dit avontuur, komt er wel een ander. Deze namiddag regent het regelmatig en ik moet dikwijls mijn regencape aantrekken.
In Aouton, stoppen we om onze picknick op te eten. De inwoners moeten vandaag naar de stembus om een nieuwe president te kiezen. Wij komen ook het stemlokaal binnen en vragen een stempel voor ons boekje. Het is de burgemeester zelf die deze aanbrengt en ze wenst ons een goede reis toe. We fietsen verder en hebben regelmatig goede klims.We zijn allemaal blij als we Tours bereikt hebben. Deze middag hebben we al gebeld voor een overnachting. Het ligt in het centrum van de stad. Bijna alle adressen komen uit het boekje van Sweerman ( achteraan). Dit is Hotel de Cygne, waar we nu overnachten. Deze avond gaan Hans,Rob en ik samen op restaurant, als afscheid. Het zijn vriendelijke en gemakkelijke mannen, die goed voor mij hebben gezorgd die 2 dagen. Na de reis gaan we de foto's die we van elkaar genomen hebben, doormailen. Morgen mogen we ons eerste Clemensboekje wegbergen en beginnen we aan de volgende grote etappe " Tours- Pyreneeën". Nu zal het veel zwaarder worden om te fietsen en dit wil ik op mijn eigen tempo doen zodat er niemand last heeft van mij.
Deze morgen is het goed weer, maar na de middag begint het terug te regenen. Ik blijf momenteel samenfietsen met Hans en Rob en tot nu toe kan ik hun fietstempo volgen..Alleen na de klims wachten ze eventjes op mij. In Meslay-Le Grenet stoppen we om de muurschilderingen te bekijken van de 15 e eeuwse dorpskerk. Het is" een dance macabre" aangebracht ten gevolge van de 100 jarige oorlog en de grote pestepidemiën. Nadien fietsen we verder en doen onze inkopen in Bonneval, waar we eventjes rusten om te eten. Verder rijden we richting Châteaudun. Ondertussen proberen we om te bellen voor een overnachting, maar alles blijkt volzet. Uiteindelijk kunnen we in Fréteval slapen in een kasteel. We hebben wel veel moeite om de locatie te vinden, want er staat geen straatnaam in het boekje en de gps vindt het niet. Na wat omzwervingen komen we terecht bij een indrukwekkend kasteel. Het heeft wel iets van een vervallen glorie, want overal mankeert er iets, maar het blijft indrukwekkend om er te logeren. Ik vraag aan Rob al lachend of hij zijn "pitteleer " ( zijn kontekletser bijheeft ) omdat we daar verblijven, maar hij begrijpt mij niet zo goed en ik moet uitleggen wat het betekent. Nadat iedereen zich gedoucht heeft mogen we aan tafel gaan en worden we bediend door de " kasteelvrouw" zelf. Ze heeft wel een enorm piepstemmetje en Rob zegt, moest een klein kind op die manier spreken, men daar toch een opmerking zou over maken. De vrouw is wel vriendelijk en toont een grote onderdanigheid. Als ze weg is moeten we lachen om haar en Rob vraagt wie zo iemand nu zou willen. Ik zeg dat ze misschien wel " verborgen talenten " heeft en we moeten alle drie enorm lachen. Het eten is voortreffelijk en we zijn zeker voldaan als we van tafel gaan. In feite betalen we eigenlijk niet veel voor het verblijf en het eten samen ( 72 euro voor 3 personen ) en het heeft een charme om er voor eventjes te verblijven. Spijtig genoeg hebben we een stempel vergeten vragen bij ons vertrek, als bewijs dat we daar gelogeerd hebben, maar we konden er moeilijk voor terugkeren.
Vandaag opgstaan om 6 u en vertrokken om 8u na het ontbijt, Het verblijf daar was heel goed, een, vriendelijke ontvangst, een mooie kamer en het ligt vlak langs de Compostelaroute. De prijs is wel 58 euro wat wel duur is voor iemand alleen, Ik ga in de toekomst toch uitkijken naar iets wat beter betaalbaar is,Vandaag fiets ik tot Chârtres want ik heb zin om de stad te bezichtigen. Deze morgen is het goed weer, maar rond de middag krijgen we terug regen. Normaal gezien kan ik goed de weg volgen met het Cleemensboekje, maar nu vind ik niet alles terug wat erop vermeld staat. Ik volg dan maar gewoon de groene pijl naar Chârtres langs de spoorweg en kom rond 13u30 aan in de stad, Ik ga naar de kathedraal en spreek iemand aan voor info in verband met jeugdherbergen, Een vrouw hoort mijn gesprek en stelt mij voor om bij haar te overnachten. Ik vraag de prijs en nadat ik laten merken heb dat ik eigenlijk iets goedkoper zoek, mag ik geven wat ik wil en ga onmiddellijk met haar mee. De woning is heel speciaal, met enorm veel trappen, kleine kamertjes en alles toch een beetje onoverzichtelijk en slordig. Het is gelijk een labyrint en ik geraak er een beetje het noorden in kwijt. In elke plaats staat het vol met boeken en ik vraag mij af wie dit allemaal leest. Ze verhuurt een paar kamers, maar ik mag in haar woning slapen, mij douchen en ze gaat mijn was doen, Ze wil ook dat we deze avond samen eten, Ze heeft 3 kinderen, waarvan één in het klooster en een andere priester is. Ze blijkt heel gelovig te zijn en ze heeft boven een kleine gebedsruimte. Na onze kennismaking wil ik nog even in de stad en ga eerst naar de kathedraal. In het midden van de kerk is een groot labyrint ingewerkt in de tegels op de grond, De vrijdag worden alle stoelen uit de weg gezet zodat de bezoekers de weg ervan kunnen volgen, Het symboliseert de weg op aarde, die niet altijd over rozen loopt,( soms verlies je de weg, maar komt uiteindelijk altijd terecht). Je ziet veel mensen die deze weg volgen, zelfs op blote voeten en ik doe het ook eens. Soms denk je dat je bijna aan het midden bent, maar dan zie je dat je toch nog een eind ervan verwijderd bent, Het is een beetje een innerlijke pelgrimstocht die je doorloopt en roept op tot mediteren, In de kerk vraag ik ook naar een stempel en de mevrouw heeft interesse in mij als ze hoort over de pelgrimstocht, Ze geeft mij een heleboel uitleg en wanneer ik vertrek heeft ze een kaartje voor mij geschreven met daarop " Bonne route sur les chemins de France, Meilleures penséés, Ik ben blij dat ik zo'n mensen tegengekomen ben vandaag, Wanneer ik terugkeer zijn er nog 2 Nederlandse pelgrims, Hans en Rob, die ook aangekomen zijn en Severine, die momenteel vakantie neemt. Ik was Severine eventjes daarvoor al tegengekomen en ze vertelde me , dat ze al 20 jaar een speciale spierziekte heeft. 9 maanden van het jaar loopt ze met een stok en de andere 3 maanden zit ze meestal in een rolstoel of kan helemaal het bed niet uit. Ze heeft een ontzettend realisme en ondanks alles toch een grote opgewektheid en dat bewonder ik in haar. Ondanks haar handicap wil ze toch zoveel mogelijk uit het leven halen. 's Avonds eten we allemaal gezellig zelfgemaakte lasagne nadat we ook een huisgemaakte aperitief genomen hebben.. Ik ben de tolk van dienst tussen Hans, Rob en de uitbaters, maar het is toch een vlotte gespreksavond. Ze houden ervan om met pelgrims te converseren en hen ook te ontvangen in hun huis. De man blijkt een talenknobbel te hebben en een buitengewone algemene ontwikkeling. Het is hij die al die boeken leest. Na het avondeten, krijgen we de gebedsruimte te zien. Het is gelijk een klein kapelletje, met brandglas ramen in religieus motief. Aan de andere kant hangt het vol St. Jacobsschelpen. Iedere pelgrim, die daar gepasseerd is, mag op een schelp zijn naam- plaats van herkomst en datum van verblijf opschrijven. Om 10u30 begeven we ons allen ten ruste, want morgen is het om 8u vertrekken. Ik moet nog denken aan die uitbaters, want ze zijn een speciaal koppel. Het huis staat vol religieuse beelden en boeken en straalt de sfeer uit van diep-christelijkheid. Er wordt echter geen woord gezegd over het geloof, maar ze passen gewoon de geloofsgedachte toe en dat vind ik heel mooi.
Deze morgen regent het, maar na de middag is het heerlijk om te fietsen. Het is wel een lastige dag met veel venijnige klimmetjes. Daar heb ik het soms wel lastig mee, want ik doe dan maar een 6 km/u. Gelukkig kan ik mijn schade inhalen, bij de afdalingen want dan " geef ik nog een tandje bij". Gisterenavond had ik reeds een overnachting voor deze avond vastgelegd omdat ik geen zin heb om te lang te moeten zoeken.
Ik moet zeggen dat ik geen fysische last heb van het fietsen. Ik heb nergens pijn en ondanks het feit dat ik niet altijd zo vlug fiets, heb ik toch een goed uithoudinsvermogen. Ook mentaal gaat het goed. Ik heb geen last van heimwee en voel mij niet eenzaam. Het is leuk om in gezelschap te zijn, maar als ik alleen moet fietsen, heb ik er ook geen last van.
Deze avond om 18 u toegekomen op mijn bestemming De uitbater is heel vriendelijk en geeft me onmiddellijk een drankje van het huis. Nadat ik gegeten heb, mag ik eventjes zijn computer lenen. Het is wel niet gemakkelijk om regelmatig iets op de blog te schrijven en het moet rap gaan ook, want die mensen hebben hem zelf nodig. Ik heb zojuist al mijn mails doorgenomen en wil iedereen bedanken die er iets op vermeld heeft. Het is momenteel niet mogelijk om daarop antwoord te geven wegens tijdsgebrek. Ik heb de laatste dagen al 70 mails gekregen ( ik wist niet dat ik zo populair was.) Van hieruit nog eens hartelijk dank.
