Gisterenavond heb ik lekker gegeten, het was zelfgemaakte soep, crèpe Bretonne en nadien nog een kaasdessert. Het is leuk dat je af en toe specialiteiten kan eten en ik moet zeggen dat ik helemaal niet moeilijk ben als ik eens iets anders voorgeschoteld krijg. Die mensen zijn heel erg vriendelijk voor mij en ik voel me er echt thuis alhoewel ik hen eigenlijk maar pas ken. Dit is typisch aan het pelgrimeren, dat er onmiddellijk een band is tussen de mensen alhoewel je jezelf wel moet open stellen voor anderen. Om 8 u vertrek ik met zacht weer. Er zijn veel wolken, maar het regent niet. In de loop van de dag begint het op te klaren en na de middag is het echt zonnig. Het parcour is vandaag niet zo zwaar en ik stop om 14 u. Ik ga naar de dienst toerisme en ze verwijzen me naar een pelgrimshuis ( een gîte Jacquaire) . Ik moet maar 7 euro betalen en mag logeren in een 15e eeuws huis, dat 2 jaar geleden gerestaureerd is. Er staan 6 bedden, maar ik ben voorlopig de enige die er verblijft. Ik heb wat inkopen gedaan zodat ik deze avond zelf mijn potje kan koken. Ik vraag aan de dienst toerisme naar een computer en ik mag op de plaats zitten van de bediende en deze van haar gebruiken. Ze zijn er heel vriendelijk en ik hoor van de bediende dat ze de opdracht hebben om de pelgrims "in de watten" te leggen. Waarschijnlijk zijn wij ook een bron van inkomsten voor de lokale bewoners. Ik ga seffens een goede douche nemen, mijn eten klaarmaken en nog eens de omgeving verkennen.
Gisterenavond heb ik na het avondeten een gezellige babbel gehad met mr. en mevr. Leblanc.Ze vertelden me dat ze regelmatig pelgrims ontvangen, maar het zijn meestal stappers. Ik ben de tweede fietser die bij hen komt logeren. Ze doen echt veel moeite om het de pelgrims naar hun zin te maken. Ze koken, wassen voor hen en gaan meestal de stappers ergens ophalen. De volgende dag worden ze teruggebracht naar de juiste route zodat ze hun pelgrimstocht kunnen verder zetten. Je verschiet ervan dat er zo'n mensen bestaan en ze doen dit dan nog volledig gratis. Eigenlijk is het wel niet dagelijks dat ze hen ontvangen, maar als het hen uitkomt. Ze zijn een beetje " de laatste strohalm" want als pelgrims nergens anders terechtkunnen, wordt dit adres doorgegeven. Vandaag stond mijn wekker niet goed ingesteld en heb ik mij een beetje overslapen. Na het ontbijt wil mr. nog een foto van mij maken op de fiets en hij gaat die doorsturen via internet. Hij heeft ook een boek gemaakt met alle foto's en adressen van de pelgrims die daar verbleven hebben. Nu vertrek ik richting Poitiers en heb daar een overnachting geboekt.. Het regent bij het vertrek en het blijft regenen tot na de middag. Nu is het gestopt, maar het begint hard te waaien, zodat het terug zwaar is om te fietsen. Ik moet ook een paar grote hellingen over en heb me eventjes misreden. Gelukkig heb ik een gps, zodat ik vlug terug op de juiste route terechtkom. Vandaag heb ik mijn eerste stapper gezien. Hij heeft een karretje achter zich hangen, waar al zijn bagage inzit. Ik stop even om kennis te maken en we fotograferen elkaar. Om 16u30 kom ik aan in Poitiers en bezoek de kathedraal. Nadien begeef ik mij naar het logementsadres. Het blijkt terug bij iemand privé te zijn, die uit liefdadigheid de pelgrims opvangt.Ze hebben zelf al de tocht doorlopen, dus ze weten wat het is om pelgrim te zijn. Ik mag mee aan tafel voor het avondeten, kan me douchen en morgenvroeg ontbijten we ook samen. Ik mag vrij " een donativo" geven en dat vind ik terug bijzonder.Ik ben heel blij dat ik tijdens mijn tocht telkens een beetje deel mag uitmaken van een gezin en dit geeft toch wel een andere dimensie aan het pelgrimeren. Ze doen het ook wel als het hen uitkomt , want ze werken nog alle twee en elke dag pelgrims ontvangen zou een beetje te zwaar zijn voor hen. Morgen vertrekken ze op reis, dus heb ik geluk dat ze mij nog wilden ontvangen.
Vandaag vertrekken Hans, Rob en ik om 9 u. Ik besluit om samen Tours buiten te rijden en nadien ga ik op mijn eigen ritme verder. Vlak voor een klimmetje nemen we afscheid van elkaar. Het doet mij wel iets om hen te zien wegrijden. Nu ben ik terug volledig op mijzelf aangewezen. Die 2 dagen dat we samengefietst hebben, moest ik alleen zoeken naar 2 fluo vestjes die voor mij uit reden. Dan wist ik dat ik in de goede richting was. Nu moet ik terug een grote concentratie aan de dag leggen om de bewegwijzering van het boekje te volgen.
Deze morgen wil ik een overnachting vastleggen voor deze avond, maar alles is volzet in de gîte. Ik heb de indruk dat er meer en meer pelgrims op stap zijn. Ik kan me niet herinneren dat ik daar de vorige keer problemen mee had. Deze namiddag stop ik eventjes in " la Mairi " van Nouâtre waar ik een stempel vraag. Ik maak van de gelegenheid gebruik om te informeren naar overnachtingsplaatsen in de omgeving. De bediende belt naar de dienst toerisme en krijgt er 3 telefoonnummers van particulieren die pelgrims ontvangen. Ik mag daar ook ter plaatse bellen naar die personen en van de eerste " heb ik al prijs". Het ligt niet ver van de route die ik volg, dus ik ben heel blij. Het is toch een ganse opluching te weten dat je een slaapgelegenheid hebt. Ik vraag de prijs voor de overnachting en blijkbaar is het gratis. Ik mag me douchen , ze willen mijn kleren wassen en deze avond mag ik blijven eten. De locatie is ook heel mooi en het zijn heel vriendelijke mensen.Voor morgen heb ik al iets gereserveerd in een gîte van Poitiers. Het is mijn bedoeling om zo weinig mogelijk geld uit te geven aan logies. Ik heb niet de behoefte aan luxe, wil alleen maar slapen en de volgende dag alweer vertrekken.. Het is vandaag echt goed weer geweest. Het zonnetje heeft veel geschenen en dan is het leuker om te fietsen.
Om 8 u vertrekken we, na de "kasteeldame" gegroet te hebben. Het is vrij somber weer, maar het regent nog niet. Het fietslandschap is wel pittiger dan gisteren. Mijn 2 bodyguards, Hans en Rob, wachten telkens als het niet zo vlug vooruit gaat op de hellingen. Ik heb hen gezegd, dat ik in Vendôme afscheid wil nemen van hen. Zij zijn samen vertrokken en ik wil niet hebben dat ze hun fietsritme moeten vertragen voor mij. Rob stelt voor om nog samen tot Tours te fietsen en morgen elk onze eigen weg te gaan. Je raakt wel vertrouwd met andere pelgrims en het doet je wel iets om afscheid van elkaar te nemen. Maar na dit avontuur, komt er wel een ander. Deze namiddag regent het regelmatig en ik moet dikwijls mijn regencape aantrekken.
In Aouton, stoppen we om onze picknick op te eten. De inwoners moeten vandaag naar de stembus om een nieuwe president te kiezen. Wij komen ook het stemlokaal binnen en vragen een stempel voor ons boekje. Het is de burgemeester zelf die deze aanbrengt en ze wenst ons een goede reis toe. We fietsen verder en hebben regelmatig goede klims.We zijn allemaal blij als we Tours bereikt hebben. Deze middag hebben we al gebeld voor een overnachting. Het ligt in het centrum van de stad. Bijna alle adressen komen uit het boekje van Sweerman ( achteraan). Dit is Hotel de Cygne, waar we nu overnachten. Deze avond gaan Hans,Rob en ik samen op restaurant, als afscheid. Het zijn vriendelijke en gemakkelijke mannen, die goed voor mij hebben gezorgd die 2 dagen. Na de reis gaan we de foto's die we van elkaar genomen hebben, doormailen. Morgen mogen we ons eerste Clemensboekje wegbergen en beginnen we aan de volgende grote etappe " Tours- Pyreneeën". Nu zal het veel zwaarder worden om te fietsen en dit wil ik op mijn eigen tempo doen zodat er niemand last heeft van mij.
Deze morgen is het goed weer, maar na de middag begint het terug te regenen. Ik blijf momenteel samenfietsen met Hans en Rob en tot nu toe kan ik hun fietstempo volgen..Alleen na de klims wachten ze eventjes op mij. In Meslay-Le Grenet stoppen we om de muurschilderingen te bekijken van de 15 e eeuwse dorpskerk. Het is" een dance macabre" aangebracht ten gevolge van de 100 jarige oorlog en de grote pestepidemiën. Nadien fietsen we verder en doen onze inkopen in Bonneval, waar we eventjes rusten om te eten. Verder rijden we richting Châteaudun. Ondertussen proberen we om te bellen voor een overnachting, maar alles blijkt volzet. Uiteindelijk kunnen we in Fréteval slapen in een kasteel. We hebben wel veel moeite om de locatie te vinden, want er staat geen straatnaam in het boekje en de gps vindt het niet. Na wat omzwervingen komen we terecht bij een indrukwekkend kasteel. Het heeft wel iets van een vervallen glorie, want overal mankeert er iets, maar het blijft indrukwekkend om er te logeren. Ik vraag aan Rob al lachend of hij zijn "pitteleer " ( zijn kontekletser bijheeft ) omdat we daar verblijven, maar hij begrijpt mij niet zo goed en ik moet uitleggen wat het betekent. Nadat iedereen zich gedoucht heeft mogen we aan tafel gaan en worden we bediend door de " kasteelvrouw" zelf. Ze heeft wel een enorm piepstemmetje en Rob zegt, moest een klein kind op die manier spreken, men daar toch een opmerking zou over maken. De vrouw is wel vriendelijk en toont een grote onderdanigheid. Als ze weg is moeten we lachen om haar en Rob vraagt wie zo iemand nu zou willen. Ik zeg dat ze misschien wel " verborgen talenten " heeft en we moeten alle drie enorm lachen. Het eten is voortreffelijk en we zijn zeker voldaan als we van tafel gaan. In feite betalen we eigenlijk niet veel voor het verblijf en het eten samen ( 72 euro voor 3 personen ) en het heeft een charme om er voor eventjes te verblijven. Spijtig genoeg hebben we een stempel vergeten vragen bij ons vertrek, als bewijs dat we daar gelogeerd hebben, maar we konden er moeilijk voor terugkeren.
Vandaag opgstaan om 6 u en vertrokken om 8u na het ontbijt, Het verblijf daar was heel goed, een, vriendelijke ontvangst, een mooie kamer en het ligt vlak langs de Compostelaroute. De prijs is wel 58 euro wat wel duur is voor iemand alleen, Ik ga in de toekomst toch uitkijken naar iets wat beter betaalbaar is,Vandaag fiets ik tot Chârtres want ik heb zin om de stad te bezichtigen. Deze morgen is het goed weer, maar rond de middag krijgen we terug regen. Normaal gezien kan ik goed de weg volgen met het Cleemensboekje, maar nu vind ik niet alles terug wat erop vermeld staat. Ik volg dan maar gewoon de groene pijl naar Chârtres langs de spoorweg en kom rond 13u30 aan in de stad, Ik ga naar de kathedraal en spreek iemand aan voor info in verband met jeugdherbergen, Een vrouw hoort mijn gesprek en stelt mij voor om bij haar te overnachten. Ik vraag de prijs en nadat ik laten merken heb dat ik eigenlijk iets goedkoper zoek, mag ik geven wat ik wil en ga onmiddellijk met haar mee. De woning is heel speciaal, met enorm veel trappen, kleine kamertjes en alles toch een beetje onoverzichtelijk en slordig. Het is gelijk een labyrint en ik geraak er een beetje het noorden in kwijt. In elke plaats staat het vol met boeken en ik vraag mij af wie dit allemaal leest. Ze verhuurt een paar kamers, maar ik mag in haar woning slapen, mij douchen en ze gaat mijn was doen, Ze wil ook dat we deze avond samen eten, Ze heeft 3 kinderen, waarvan één in het klooster en een andere priester is. Ze blijkt heel gelovig te zijn en ze heeft boven een kleine gebedsruimte. Na onze kennismaking wil ik nog even in de stad en ga eerst naar de kathedraal. In het midden van de kerk is een groot labyrint ingewerkt in de tegels op de grond, De vrijdag worden alle stoelen uit de weg gezet zodat de bezoekers de weg ervan kunnen volgen, Het symboliseert de weg op aarde, die niet altijd over rozen loopt,( soms verlies je de weg, maar komt uiteindelijk altijd terecht). Je ziet veel mensen die deze weg volgen, zelfs op blote voeten en ik doe het ook eens. Soms denk je dat je bijna aan het midden bent, maar dan zie je dat je toch nog een eind ervan verwijderd bent, Het is een beetje een innerlijke pelgrimstocht die je doorloopt en roept op tot mediteren, In de kerk vraag ik ook naar een stempel en de mevrouw heeft interesse in mij als ze hoort over de pelgrimstocht, Ze geeft mij een heleboel uitleg en wanneer ik vertrek heeft ze een kaartje voor mij geschreven met daarop " Bonne route sur les chemins de France, Meilleures penséés, Ik ben blij dat ik zo'n mensen tegengekomen ben vandaag, Wanneer ik terugkeer zijn er nog 2 Nederlandse pelgrims, Hans en Rob, die ook aangekomen zijn en Severine, die momenteel vakantie neemt. Ik was Severine eventjes daarvoor al tegengekomen en ze vertelde me , dat ze al 20 jaar een speciale spierziekte heeft. 9 maanden van het jaar loopt ze met een stok en de andere 3 maanden zit ze meestal in een rolstoel of kan helemaal het bed niet uit. Ze heeft een ontzettend realisme en ondanks alles toch een grote opgewektheid en dat bewonder ik in haar. Ondanks haar handicap wil ze toch zoveel mogelijk uit het leven halen. 's Avonds eten we allemaal gezellig zelfgemaakte lasagne nadat we ook een huisgemaakte aperitief genomen hebben.. Ik ben de tolk van dienst tussen Hans, Rob en de uitbaters, maar het is toch een vlotte gespreksavond. Ze houden ervan om met pelgrims te converseren en hen ook te ontvangen in hun huis. De man blijkt een talenknobbel te hebben en een buitengewone algemene ontwikkeling. Het is hij die al die boeken leest. Na het avondeten, krijgen we de gebedsruimte te zien. Het is gelijk een klein kapelletje, met brandglas ramen in religieus motief. Aan de andere kant hangt het vol St. Jacobsschelpen. Iedere pelgrim, die daar gepasseerd is, mag op een schelp zijn naam- plaats van herkomst en datum van verblijf opschrijven. Om 10u30 begeven we ons allen ten ruste, want morgen is het om 8u vertrekken. Ik moet nog denken aan die uitbaters, want ze zijn een speciaal koppel. Het huis staat vol religieuse beelden en boeken en straalt de sfeer uit van diep-christelijkheid. Er wordt echter geen woord gezegd over het geloof, maar ze passen gewoon de geloofsgedachte toe en dat vind ik heel mooi.
Deze morgen regent het, maar na de middag is het heerlijk om te fietsen. Het is wel een lastige dag met veel venijnige klimmetjes. Daar heb ik het soms wel lastig mee, want ik doe dan maar een 6 km/u. Gelukkig kan ik mijn schade inhalen, bij de afdalingen want dan " geef ik nog een tandje bij". Gisterenavond had ik reeds een overnachting voor deze avond vastgelegd omdat ik geen zin heb om te lang te moeten zoeken.
Ik moet zeggen dat ik geen fysische last heb van het fietsen. Ik heb nergens pijn en ondanks het feit dat ik niet altijd zo vlug fiets, heb ik toch een goed uithoudinsvermogen. Ook mentaal gaat het goed. Ik heb geen last van heimwee en voel mij niet eenzaam. Het is leuk om in gezelschap te zijn, maar als ik alleen moet fietsen, heb ik er ook geen last van.
Deze avond om 18 u toegekomen op mijn bestemming De uitbater is heel vriendelijk en geeft me onmiddellijk een drankje van het huis. Nadat ik gegeten heb, mag ik eventjes zijn computer lenen. Het is wel niet gemakkelijk om regelmatig iets op de blog te schrijven en het moet rap gaan ook, want die mensen hebben hem zelf nodig. Ik heb zojuist al mijn mails doorgenomen en wil iedereen bedanken die er iets op vermeld heeft. Het is momenteel niet mogelijk om daarop antwoord te geven wegens tijdsgebrek. Ik heb de laatste dagen al 70 mails gekregen ( ik wist niet dat ik zo populair was.) Van hieruit nog eens hartelijk dank.
Vanmorgen om 7 u opgestaan, goed geslapen en heb vannacht geen snurkers gehoord. Na het ontbijt , gaan we nog eventjes bij de beenhouwer om wat mondvoorraad en nadien vertrekken we in kolonne. 2 Nederlanders hebben een nationale vlag achteraan vastgemaakt op de fiets en een ander heeft een oranje bloemetjeskrans aan het stuur hangen . Ook heeft hij een muts op met de nationale driekleur. Eigenlijk vind ik het wel leuk dat ze zich zo laten opmerken en tonen dat ze fier zijn op hun land. Belgen hebben dat in veel mindere mate zo te zien. Het zijn allemaal wel toffe kerels.We vertrekken samen , maar ik heb gezegd dat ze niet op mij moeten wachten, wanneer ik achterop geraak. Onze wegen scheiden zich, maar uiteindelijk kom ik ze onderweg toch verschillende keren tegen, wanneer ze een rust inbouwen. Ik moet nog zoeken naar een slaapplaats en het blijkt wel moeilijk te zijn vandaag. Uiteindelijk kom ik in een gïte terecht. Het is wel vervelend dat ze daar ook geen computer ter beschikking hebben. Ik ga vanavond vroeg slapen want morgen wil ik op tijd vertrekken.
Vannacht relatief goed geslapen in het hooi, met al mijn kleren aan en in een slaapzak. Ik moest wel opletten dat ik gedurende de nacht niet verdween tussen het hooi, want ik lag juist op een scheiding tussen 2 balen. Voor de veiligheid heb ik mij dan maar een beetje schuin gelegd zodat ik zeker niet kon wegzakken. Ik moet zeggen dat, tussen dat hooi liggen wel een warm gevoel geeft. Ik hoopte wel dat mijn bovenbuur ( die juist een etage hoger lag dan ik), niet teveel zou bewegen deze nacht ,zodat hij niet naar beneden kon rollen, want ik lag er juist onder. Alles is echter goed verlopen en we zijn om 7u30 opgestaan, hebben een foto genomen van onze speciale slaapplaats en ook even geposeerd. Nadien hebben we onze fietszakken gevuld. We hadden geen badkamer om ons te wassen en zijn dan maar zo vertrokken. In Noyon hebben we elkaar verder een goed reis gewenst en is elkeen op zijn eigen tempo verdergegaan. Ik heb niet de intentie om vandaag ver te fietsen en zie in het boekje dat er een gemeentelijke slaapplaats in Compiègne is. Het is de 1 ste Mei en dat wordt daar uitbundig gevierd. Ik heb mijn fiets en bagage achtergelaten in de gîte en mag van de uitbater mee naar zijn huis om op de computer te werken. Die man is enorm begaan met de pelgrims en je kan hem niets verkeerd vragen. Onderweg naar zijn huis vertelt hij mij verschillende anekdotes en je voelt echt dat het iemand is die heel bewogen is. Hij is vrijwilliger en doet die job belangeloos. Daarnaast heeft hij wel een andere, betaalde job. Ik moet zeggen dat ik hem wel bewonder voor zijn menselijkheid. Ik zal mij vandaag eindelijk eens goed kunnen wassen. Voorlopig ben ik de enige pelgrim, maar dit kan nog veranderen deze avond. .Wannneer ik terugkom van bij de uitbater zien we dat er ondertussen 4 Nederlanders toegekomen zijn .(3 mannen en 1 vrouw) en het contact is er onmiddellijk. Nadat iedereen gedoucht heeft gaan ze een luchtje scheppen en ik vraag of het stoort als ik meega. We kijken naar de 1 Mei optocht , begeleid door mooie muziek Overal zie je ook verkopers van meiklokjes ( blijkbaar brengt dat geluk) ). Het is stralend zomerweer en er is een massa volk op de been. Nadien gaan we gezellig samen eten bij "de Chinees".en ik leer er de eerste beginselen van "eten met stokjes" . Die Nederlanders zijn wel leuke mensen en ik heb goed gelachen omdat iemand van hen een opmerking maakt over het feit dat achteraan op mijn fiets een bordje hangt met " weer een auto minder". Hij zegt dat hij in zijn auto ook een bordje zal hangen met het opschrift " weer een fiets minder". Ik heb vandaag niet veel gefietst maar heb een heerlijke en ontspannen dag gehad. Die Nederlanders zijn allemaal alleen van huis vertrokken en hebben elkaar onderweg tegengekomen. Nu zullen ze eventjes de tocht met elkaar verderzetten. Morgen neem ik afscheid van hen, want ik kan hun tempo niet bijhouden.
Opgestaan om 7 u, ontbeten en de rekening gevraagd. Ik moest in totaal 54 euro betalen ( slapen , avondmaal en ontbijt ) en vond dat toch duur. Om 8u30 vertrek ik en het ziet er tamelijk goed weer uit. In de late namiddag valt er wat regen. Onderweg Katleen en J. tegengekomen " aan de bron van de Schelde" en ook in St Quentin. Guy, een Antwerpenaar komt ook voorbij en we slaan een praatje. Ik laat hen alleen verder rijden, want mijn tempo ligt niet zo hoog en ik heb geen zin om mij te forceren. Rond 16u30 begin ik te kijken naar een slaapplaats en kies Bussy uit als overnachtingsplaats. Daar aangekomen zegt de uitbater, dat alles volzet is. Ik heb geen zin om nog verder te rijden en vraag "juist een dak boven mijn hoofd" en ik wil zelfs op de grond slapen of in de schuur. Hij heeft blijkbaar medelijden met mij en heeft een voorstel " ik mag in de schuur slapen , in het hooi". Ik vind het eigenlijk leuk eens een ongewone slaapplaats te hebben. Voor mij past dat bij het avontuur dat ik begonnen ben en dus is dat een goede oplossing. Guy die enkele minuten na mij aankomt heeft een tentje bij en mag van de uitbater in de weide slapen. Hij zou eigenlijk liever ook in het hooi slapen omdat hij last heeft van zijn rug. Die tent is maar een noodoplossing en wanneer hij andere opties heeft gaat hij er ook op in. Hij vraagt mij of het zou storen moest hij ook in het hooi slapen en geeft de uitleg van zijn rug en ik heb er niets op tegen. Guy is een respectabel persoon die problemen gehad heeft met de gezondheid van zijn zoon. Wanneer die volledig herstelde, had Guy zich voorgenomen om naar SDC te gaan als bedanking. Wij hebben allebei goed geslapen . Ik op de "eerste verdieping "en Guy op "de tweede." Het zijn balen hooi die op die manier gestapeld zijn. Als herinnering hebben wij foto's van elkaar genomen op het moment dat we in " ons bed" lagen.
Vandaag heb ik terug problemen gehad met de fietscomputer; blijkbaar zijn het de contactpuntjes, die niet altijd goed werken. Guy heeft mij de oplossing gegeven, die contactpunten wat bevochtigen en ik moet zeggen dat hij nu terug werkt, maar voor hoelang weet ik wel niet.
