Deze morgen ben ik om 7u15 vertrokken. Ik bekijk het Clemensboekje en zie dat er terug veel klimmen zijn. Het regent ook bij het vertrek en de wind is nog niet volledig gaan liggen. Ik bedenk bij mijzelf of het niet gemakkelijker zou zijn moest ik langs de N120 fietsen. Het eerste gedeelte staat ook zo in het boekje, maar verder nemen ze een andere weg. Ik besluit mijn GPS in te stellen op de bestemmingsplaats. Hij voert mij verder langs de N120. Ik moet zeggen dat het eigenlijk heel gevaarlijk is langs die baan Het is de richting naar Burgos en er zijn veel camions die mij voorbijzoeven en ze ontwikkelen een enorme luchtverplaatsing. Er is wel een fietspad , maar je moet wel opletten, dat je niet in de berm terechtkomt want die ligt op sommige plaatsen een meter lager. Ik heb deze morgen al een auto gezien , die in de berm beland was en hij stond volledig op zijn zijkant. Af en toe blijf ik even staan als ik camions zie aankomen Ik dacht dat die weg gemakkelijker was, maar niets is minder waar. Ik heb daar ook veel klimmetjes gehad en de weg was er nog gevaarlijk ook. Op een bepaald moment waarschuwt de GPS mij dat ik een onverharde weg moet inslaan. Eigenlijk ben ik blij dat ik niet meer langs die grote baan verder moet. Het lijkt of het een wegel is die de stappers gebruiken en sla die weg dan ook in. Eerst kan ik nog fietsen, maar verder begint het moeilijker te worden , staan er overal grote plassen en kasseien. Ik moet slalommen om in het droge te blijven. Langs weerszijden van die weg staan bomen, het is gelijk door een bos dat je moet. Verder wordt de weg nog slechter en ik ga precies dieper het bos in.Ik zie alleen maar bomen meer rond mij en weet niet meer van welke kant ik kom. Ik kan dus niet meer terug naar het beginpunt. Plots zie ik voor mij een heel groot deel dat onder water staat. Het is gelijk een meertje omdat het de laatste dagen zo erg geregend heeft en ik moet door dat water met de fiets. Ik sta 20 cm in het water en moet dan ook nog mijn fiets voortduwen. Ik moet ook opletten om niet uit te glijden, want het is er glad. Ik ga altijd maar verder het bos in , maar de GPS geeft mij nog altijd een richting aan. Gelukkig dat het nog geen avond is, want anders zou ik misschien toch wat ongerust worden.Na 30 minuten geraak ik toch uit het bos en een paar meter verder zie ik de albergue, waar ik wil overnachten. Als ik aankom vraagt ze mij of ik nog veel stappers gezien heb onderweg, en ik hoop dat ze mij niet zegt dat ik nog een paar uur moet wachten en dat eerst alle stappers binnenmogen. Uiteindelijk heb ik toch geluk en mag ik binnen. Mijn schoenen zitten volledig onder de modder en zijn verschrikkelijk nat en mijn fiets piept als ik rem. Er zal waarschijnlijk veel vuil tussen de remblokjes zitten. Ik ga eerst mijzelf eens goed wassen en dan mijn fiets eens bekijken. Deze avond is er een mis om 18 u en om 19 u kan je aan tafel in een klein restaurantje vlakbij de Albergue.Ik haast mij om goed op tijd te zijn, want er kunnen maar 20 personen eten en de pelgrims zijn met dubbel zoveel.De zon schijnt nu heerlijk en het is leuk om eventjes te verpozen op een bankje. Een Japanner komt naast mij zitten en we knopen een gesprek aan voor een uurtje - niet in het Japans, maar in het Engels-. Hij doet maar een weekje de Camino en ik vraag hem of zoiets in Japan ook bestaat. Hij zegt van wel, maar de voorzieningen daar zijn minder en het is ook veel duurder om te overnachten. Ik heb nu 5 euro betaald in het ref. Paroissial San Juan. Gelukkig dat je zo goedkoop kan overnachten, anders zou het een dure bedoening zijn. Je moet wel een beetje inboeten aan privacy en luxe voorzieningen, maar ik vind dat helemaal niet erg. Elke dag kan er gedoucht worden, je hebt een bed of matje om op te slapen en ik slaap meestal " gelijk een roosje". Je moet juist zien dat je een slaapzak meehebt. De meesten vinden het speciaal in die Albergues om samen te zijn met andere pelgrims van verschillende nationaliteiten. Het geeft een verbondenheid met elkaar. In SJPied De Port zijn er in 2011 93 verschillende nationaliteiten van pelgrims gepasseerd. Je staat ervan versteld dat mensen uit gans de wereld hier naartoe komen. Vandaag ga ik terug tamelijk vroeg slapen en maak mijzelf de bedenking dat het me een dagje was vandaag. Ik heb nu mijn lesje geleerd en ga niet meer afwijken van de Clemensroute Morgen zal het ook zwaar zijn , met veel klimmetjes, maar ik ga maar 30 km fietsen tot Burgos en ga de stad eens bezichtigen.
Reacties op bericht (2)
22-05-2012
dapper
hey, het was weer een pittige etappe zo te lezen, de gps kan je soms wel eens op een dwaalspoor zetten, maar je hebt je er weer goed doorgeslagen, je bent weer beetje dichter bij je doel, go for it,grtjes,Ron
22-05-2012 om 23:42
geschreven door ronald
Bos...
Dag Gerda, het was inderdaad het dagje wel vandaag als ik dat zo allemaal lees. Maar ik weet dat jij niet zo gauw uit je lood te slaan bent! Nog veel succes en droge voeten!
