hallokes

 Gisteren is de Herzelese  dag toch uiteindelijk goed verlopen 

 De laatste 5 personen zijn aangekomen ! nu zijn er 3 volwassenen bij mij  - 2 volwassenen bij Johny en Rita en nog 2 kinderen bij Marc en Myriam 

 Mijn kerels hebben tot 2u opgebleven ....

 De reunie s'morgens bij mij heeft me veel geleerd. Ze willen veel spelen met van alles en nog wat .Ze zijn ook spontaan beginnen fietsen , 't was leuk om ze bezig te zien ; maar ook heel druk .. 

 Vertrek om 11u naar sporthal was iets later maar de 1ste training toonde toch dat er wel techniek in de ploeg zit maar niet zoveel taktiek = werk aan de winkel op dat vlak. We werden door Lut en haar collega's heel vriendelijk onthaald en kregen een T shirt van de sportdienst , toch leuk he

 Om 12.30 naar het ocmw waar we verwacht werden en een heerlijke maaltijd aangeboden kregen. Ondanks dat de rijstpap lekker was verkozen ze toch een ijsje als toetje

Om 14u werden we verwacht in de molen te Rullegem waar Johny onze een mooie rondleiding gaf. Het was voor sommige wel hoooog klimmen 

 Om 14u45 zijn we Sint Paulus gaan bezoeken en het was wel tof om zien hoe de leerlingen op elkaar reageerden , Moesten ze hier langer verblijven zou een dagje in een klas heel leerrijk zijn voor beide partijen. Onze scholen zagen er wel mooier uit dan in Haiti .. 

 Om 15u30 hebben we de wattenfabriek bezocht en onderweg zagen ze de kermis staan.... Dit wekte hun interesse en misschien moeten we toch overwegen om er een beetje tijd (en geld ) voor uit te trekken.  De bibliotheek was voor hen indrukwekkend en ze watren direct verdwenen tussen de rekken , Jan gaf een rondleiding van het ganse complex . In de ballet zaal werd gedanst , in de toneelzaal werd gezongen.... 

Om 16u30 werden we ontvangen door schepen Lauwaert in naam van de gemeente , ik had hun al uitgelegd dat we flink wat ondersteuning kregen van onze gemeente en ze zijn hiervoor heel dankbaar . Het snoepje en balletje die ze kregen lieten ze niet meer los ...

Om 17u30 naar onze voetbalwedstrijd op Borsbeke waar de temperatuur al tegen het vriespunt stond. En dat hebben onze spelertjes geweten.Met 10 begonnen ze aan de wedstrijd en al vlug werd duidelijk dat het niet ging zoals ze verwacht hadden. na ongeveer 20min kwamen nog 2 spelers aan rechtstreeks uit Haiti (maar ondertussen hadden ze toch al enkele treinstations in belgie bezocht) en zoals het een echt profploeg past stonden na 5' op het terrein (opwarmen ging toch niet voor hen )  

We verloren de wedstrijd en de helft van de ploeg kwam al wenend binnen , niet omdat we verloren hadden maar van de kou, aandoenlijk om te zien. In de kantien werd het goedgemaakt doordat de spelers van Borsbeke niet zo veel honger hadden en onze jongens hun boterhammen aangeboden hebben. (en volledig aanvaardt !! ) 

gedurende de dag werden vanaf 10 u de rest van de Haitianen gezocht - de 4 personen waren niet in de luchthaven. blijkbaar hebben ze een andere vlucht genomen die in Parijs aankwam en vandaar de trein naar Brussel Midi - om 15u kreeg ik dan ook telefoon van iemand die ze aangeklampt hadden die me in heel vloeiend Frans vertelde dat er een aantal Haitianen vroeg om te bellen naar mij . Na de gerustellende woorden dat een garde hen ging begeleiden en zeggenwaar ze moesten afstappen konden ze met trein naar Herzele komen. Spijtig genoeg had die garde dit vergeten en stonden ze in Zottegem waar ze opnieuw iemand konden overtuigen om naar mij te bellen en een half uur later stonden er al 2 van te spelen op borsbeke .. 

gedurende de ws kreeg ik plots telefoon van de laatste verwachtte persoon dat hij in zaventem stond . Willy deed dan zijn laatste rit en juist na de wedstrijd was het team compleet .. goed he

straks vertrekken we naar de zee om 11u30 eten ocmw en 12u15 vertrek naar Oostende  ; zaterdag onze 1ste wedstrijd om 9u45 : volledig programma op www.Sirenecup.be   

we gaan na wie welk thermisch ondergoed mee heeft en eventueel deze avond een bijbestelling doen in de decathlon Een slaapzak en lakens was gevraagd en denk ik dat in orde 

Iedereen die er bij betrokken is heeft al opgemerkt dat ze ginder in gans ander omstandigheden leven. Ze passen zich goed aan aan onze omgeving en hebben hier niets tekort - ze krijgen veel warmte van de mensen hier rondom hen (ondanks de koude ) en ik ben er zeker van dat over hun tijd hier nog lang zullen napraten.

groetjes en ik dank iedereeeeen voor hun ongeloofelijke inzet

De burgemeester kookte zondagavond voor een goed doel.  Een 5 tal projecten werden verkozen en per aanwezige deelnemer werd  1€ verdeeld onder de 5 projecten. Met 20 cent per deelnemer zal er wel niet echt heel veel geld verzameld worden maar we hopen ook dat de aandacht die de projecten kregen, kan aanzetten tot een beetje extra hulp.  We danken dan ook de burgemeester en het het schepencollege voor de aandacht die ze onder andere aan ons project gaven.

Hieronder toch nog even het project en de reeds gedane inspanningen toelichten.

in bijlage een paar foto's van de burgemeester kookt :

De laatste dag , het is raar. De tijd is hier voorbijgevlogen  en vandaag staat in het teken van een aantal laatste afspraken om de hulp te blijven verzekeren. Een ding is zeker , ons werk is hier nog niet af en als wij met onze beperkte gemeenschap deze beperkte gemeenschap kunnen helpen dan vind ik dit fantastisch . in de loop van de volgende dagen zal ik hierover iets meer info geven. 

Pastor Ernst , directeur Milhomme en mijn begeleider Julien trokken met mij naar een restaurant omdat ze vonden dat ze waardig afscheid moesten nemen. Ik vertelde hun dat ik even graag bij de gewone mensen zat maar dit was voor hen belangrijk dat ze dit zo konden doen. Er volgden ook een aantal attenties.  We waren rond 15u terug en vanaf dat moment was er altijd iemand die kwam afscheid nemen tot 22.30. Daarna kon ik beginnen pakken.

Om 4u 30 kon ik al opstaan en weslyne kwam me helpen , heeft mijn broek en hemd nog gestreken , zorgde nog voor de 2 laatste bananen en eitjes en we konden vertrekken.

De vlucht verliep een klein beetje hectisch . Tijdens de overstp in Miami haalde ik door de vertraging juist mijn volgend vliegtuig naar New York . Ik had maar 1 uur in New York en we hadden al een half uur vertraging., het zou dus spannend worden. In New York was de president op bezoek en kregen we nog geen toestemming om te landen. Eens geland had ik nog  5 minuutjes . Na een sprintje haalde ik het nipt. Mijn bagage heeft het echter niet gehaald en zit nog in New York vertelde men me in Brussel. Maar dit zal in orde komen.

Nu een beetje uitrusten en morgen probeer ik een samenvatting te geven van de activiteiten

Vandaag moest ik veel info verzamelen over de school en nog een bezoek brengen aan een ziek persoon.  ’s Middags terug naar het rode kruis om er de laatste les te geven aan de psycho social dienst . Er waren terug 35 personen , niet simpel om met 1 popje zoveel mogelijk te laten oefenen.

In het rode kruis was er praktisch  geen technische staf . Ze waren allen voor een paar dagen naar het afgebakend gebied van de cholera om er een sanitaire structuur op te zetten en een watervoorzieningstation. De cholera die al meer dan 400 doden telt en meer dan 4000 hospitalisaties veroorzaakt blijft voorlopig buiten port au prince  . Het is msf die voorziet in een hospitalisatie structuur ter plaatse . De grenzen met de Dominicaanse Republiek zijn gesloten wat dan weer nadelig is voor de levering van materiaal en voedsel.   Men heeft hier altijd met iets problemen maar hun geloof dat het beter wordt en nog altijd slechter kan blijft hier aanwezig. Ik denk dat dat bij ons niet zou kunnen.

’s Avonds was er terug een viering en iedereen was opnieuw razend enthousiast , de mensen hebben hier een uur aan een stuk gezongen en gedanst  , en nog een uur geluisterd naar de preek van pastor Ernst. Dit zijn zeer belangrijke momenten voor deze mensen en dit helpt hun enorm om hun eigen ellende te relativeren.

Pastor Ernst zelf is vader van 8 kinderen en er verblijven nog eens 7 andere kinderenbij hem die geen opvang meer hebben.  Hij heeft een huis die een beetje beschadigd is maar bewoonbaar. Het huis is gebouwd 11 jaar geleden en bekostigd door een Zwitserse organisatie . Voor de opvoeding van zijn gezin hangt hij ook af van steun.  Voor de aardbeving waren er veel welstellende  mensen die steun gaven maar die zijn nu ook veel beperkter. Als ik hier aan de mensen vraag wie Pastor Ernst is krijg ik overal het antwoord dat hij een goed man is die iedereen zal helpen en ondersteunen . Als hij geld krijgt wordt dit altijd gedeeld met velen , en er zijn dagen dat er ook geen eten is voor hem.  De pick up waarmee we ons materiaal halen is geschonken door een Zwitserlandse gemeenschap maar was al 17 jaar oud . iedereen gebruikt deze wagen maar hij moet zorgen dat hij kan rijden. Het zelfde geldt met de andere wagen , een kleine jeep . deze staat al 3 weken met een defect maar kan voorlopig niet hersteld worden. Ik dacht dat zijn levensstandaard groter was maar ik moet mijn mening herzien.  Hij staat volledig ter beschikking van deze  gemeenschap.

Er zijn ook nog een 4 tal personen geweest om iets te vragen . Er wordt hier geen cash geld gevraagd maar steun om werk te zoeken , om te studeren . De mensen willen werken, studeren maar …

Op de school wordt gewerkt aan de betonnen structuur maar hierbij kan ik niet veel helpen, het is boss  amis met 2 gasten die de bekisting plaatst.  De afwerking van de kindergarden zal ik niet meer zien ,vrees ik. Maar alle materiaal is beschikbaar en de platen zijn geverfd.   

Om 22u was ik terug doodmoe en kon ik voor de voorlaatste keer hier gaan slapen na alweer een drukke dag

Terug vroeg dag  , de presentatie moest nog afgewerkt worden en om 12 u kwam lundy me halen voor de lessen . Het was precies of ik er nooit weg ben geweest. Ik mocht daar weer al het materiaal  gaan zoeken , de beamer , ontsmetting en de kleine pop die ik aan het rode kruis gegeven heb was nog intact. Een hete zaal (tent) niet opgeruimd  maar gelukkig een ventilator.  Om 2u waren er 3 mensen om 2u15 ongeveer 50 en dat voor cpr training…. Maar er was aandacht en er waren vragen .  Het rode kruis is volop bezig met materiaal te verhuizen naar andere locaties en dat is nu de hoofdzaak denk ik. Al het personeel is ongerust want straks zijn ze hun werk kwijt.   Maar de namiddag was een succes. En morgen nog eens . Men heeft me al voorgested om hier ook iets te openen , een ziekenhuis of een school…. , je hebt hier blijkbaar niet veel vergunningen nodig

Deze morgen ben ik de school van mr Millehomme gaan bezoeken. Hij is ook mee beheerder van educatief Marie Curie maar heeft hier nog een schooltje die hij runt samen met een dokter. De kinderen die daar de lessen volgen zijn kinderen die meestal geen ouders hebben en kansarm zijn. Voor hen wordt alles gedaan, schoolmateriaal , voeding , schooluniform is allemaal ten laste van de school en er kan geen inschrijvingsgeld betaald worden. De leerkrachten zijn dan ook beperkt (een 4 tal  voor 8 leerjaren. Ze leven een beetje van sponsoring en zijn toch een betonnen structuur aan het opbouwen. De bedoeling op termijn zal een samenwerking met de andere school zijn. De kwaliteit van opleiding is vrij hoog in het schooltje Marie Curie in vgl met dit schooltje.

Er wordt  enkel in de namiddag gewerkt aan de school maar dit is beperkt tot het voorbereiden van de structuur van de kindergarden waarvoor betonnen palen voor nodig zijn. Daar kan ik zelf niet veel bij doen . 

‘S avonds had ik nog een interview met pastoor Ernst die ik opgenomen heb op de pc en hoop te kunnen tonen bij een gelegenheid in België . Het was een goed gesprek waarbij de Pastor vooral zijn dank uitspreekt voor wat jullie allemaal doen om hem (de school ) te helpen.

Ik kreeg ook minder goed nieuws van Mevr.  John, Rita die toch een fractuur van het hielbeen blijkt te hebben. Daarmee weten we ook waarom ze er niet kon op steunen.  Nog een paar weken inactiviteit maar ze wordt goed verzorgd door mr John ,die zich al een beetje gespecialiseerd heeft in het huishouden.
nog  2 keer slapen en ikk kom terug , het aftellen is al een beetje  begonnen
foto's
1en 2 uit de kindergarden , aspect hygiene
3,4,5 huis van mijn vriend Gilner en familie
6,7 school
8,9 yousmerly in bad en bij papa pascal

Een drukke dag, les voorbereiden , platen schilderen en het hoogtepunt was de invitatie van een lokale verpleegkundige st juste gilner .

Om 4u 30 opstaan en de dag kon beginnen , eerst het pc werk en om 6.15 al op school

Op de school hebben we de dakplaten geverfd  en vooraan zijn ze al gefixeerd. Er was ook een kindje beginnen braken en dit had ook diarree en koorts. Ik stelde voor om het kind bij de dr te laten gaan en geen risico te nemen in verband met de cholera hier. Er waren hier nog geen gevallen van cholera , dus geen zorgen zei men. Maar ze hebben advies toch gevolgd.

In het rode kruis aanvaarden ze geen cholera patiënten , deze worden allen doorgestuurd naar het msf hospitaal iets verder. De toestand zou een beetje genormaliseerd zijn volgens de laatste berichtgeving

Bij st juste werd ik hartelijk ontvangen  , aan gans de familie van  zijn vriendin en hemzelf werd ik uitgebreid voorgesteld . De moeder had een uitgebreid garnituur klaargemaakt en ik kreeg ook nog eens een ganse zak fruit mee. En in juni 2011 ben ik uitgenodigd voor  hun trouwfeest .. al het 2^de

’s avonds de viering bijgewoond  en daarna  op de kamer nog een beetje proberen te werken aan de vertaling van de richtlijnen maar om 22u doodmoe in slaap gevallen ..

Deze morgen rekeningsaldo nog eens nagekeken en er zijn toch weer aantal personen die een beetje geld gestort hebben, waarvoor hartelijk dank. 

De werken zijn nog volop bezig in de school en in de voormiddag wordt er les gegeven.  Na de werken zaterdag is er niets opgeruimd en moeten de kinderen over hout en ijzer klimmen. Aangezien niemand het bevel geeft om op te ruimen ben ik zelf maar begonnen en kreeg ik dan toch wat hulp.  Straks zullen ze natuurlijk weer moeten alles verleggen.. 

Vanmorgen kreeg ik reeds telefoon van manager rode kruis hospitaal om toch een aantel lessen te komen geven. “t zal dus nog wat ander bij zijn om dit voor te bereiden.

Vandaag laatste materiaal gehaald , was een beetje een tegenvaller. Het grote magazijn was uitverkocht en de kleine magazijnen zijn een stuk duurder. Ik had eigenlijk weinig keuze en had geen zin om nog eens een dag te spenderen aan het materiaal.  875 usd voor 125 platen , en nog eens 100 usd voor nog een beetje hout. 

Er was enorm veel verkeer en hier en daar zijn ze aan de wegen aan het werken . Hier gebruiken ze geen signalisatie. Kan je niet passeren dan moet je wachten of een andere weg zoeken. Door al de onverwachte boodschappen die Julien moest doen was er geen tijd meer om unicef op te zoeken

 Er waren opvallend minder kuisploegen op straat, of dat iets te maken heeft met de cholera weet ik niet. Voorlopig wordt er hier enkel van gesproken maar is er zeker geen paniek in Carrefour, integendeel , ik denk dat ze denken dat het hen niet zal overkomen. Gezien de omstandigheden vrees ik het ergste… 

Gewoonte getrouw ,op zondag, start de viering hier om 6u en de voorbereidingen iets vroeger. Ik heb het voorrecht om alles live mee te maken. Er was enorm veel volk en te weinig zitplaatsen, daarom heb ik mijn plaats maar  afgestaan aan een zwangere dame. Het enthousiasme waar jong en oud hier , gedurende 3u30 ,zingt en meeleeft is heel groot en blijft me imponeren. Als men hier de omhaling doet kan je gewoon geld wisselen als je geen klein geld bijhebt . Ondanks de armoede proberen de meeste iets te geven voor de kerk.

De viering  geeft ook steeds info over activiteiten of gebeurtenissen. Nu was er iemand van het ministerie van volksgezondheid uitgenodigd. Die dame gaf info over de cholera epidemie. Een volledige beschrijving van de ziekte kiemen , de incubatie tijd  , het verloop van de ziekte en alle preventie maatregelen en handelingen die je moet stellen indien je de ziekte hebt werd toegelicht.

Alleen is de bevolking verzwakt , leven ze in erbarmelijke omstandigheden en zijn de voorgestelde preventieve maatregelen niet haalbaar.  Ik vrees een beetje dat de ziekte zal uitbreiden. De meeste mensen kunnen ook niet direct naar een dokter gaan , of er kan geen dokter ter plaatse komen…..  Men probeert de stad op te ruimen maar men roert een beetje in de grote berg afval en wat er vandaag weggehaald wordt  ,komt er morgen weer bij. Er zijn hier geen vuilzakken, geen georganiseerde ophaalbeurten …

Vanmiddag dreigde mijn voetbalwedstrijd in  duigen te vallen omdat Lundi in het ziekenhuis van Carrefour stand by moest zijn als bestuurder van de wagens . Maar de voetbalschool vond een oplossing en ik kon mee. Dit was de 1^ste competitiewedstrijd in 1 ste klasse van Haïti en Carrefour speelde thuis. Doordat het rode kruis hun terrein ingepalmd heeft moesten ze uitwijken naar een ander locatie.  Een terrein waar gras opstond ,( zelfs teveel want ze waren nog volop het gras aan het afmaaien met de grasmachine ) maar in vrij slechte staat. De accommodatie deed een beetje denken aan 4^de provinciale maar de gasten waren tevreden dat ze konden voetballen.  Voor een paar 100 man  werd het een pittige wedstrijd waar men het schoeisel niet aangepast had aan de ondergrond (losliggend gras ) waardoor veel glijpartijen . Weinig doelkansen, een 10 tal gele kaarten , een rode kaart en een 1-1 uitslag zorgden voor serieuze verhitte discussies bij de supporters na de wedstrijd (weliswaar zonder pint in de handen). De spelers moesten gewoon hun kledij veranderen (douches waren er niet ) naast het terrein.

“s avonds om 18u was er dan terug een viering in de kerk om de dag af te sluiten  
in bijlage een paar foto's van de wedstrijd , de viering en mijn ontbijt (om 11.30 ) , een plaatselijk soepke

Alweer een bezige dag. Om 5u30 was mijn dochter Mieke “ online” en hebben we een beetje kunnen chatten. 7700 km verder en precies of het is zo dichtbij.

Om 7u had ik afgesproken met Julien om te vertrekken maar hij was wat later en ondertussen kon ik wat ijzer plooien. De rest van het plooiwerk mocht ik in de namiddag doen.

De voormiddag verliep niet echt zoals gepland , er moesten van alle boodschappen bij gedaan worden en de winkel van de dakplaten was dicht. We hebben nu  alle hout maar moeten tot maandag wachten voor de platen.  Er is echter nog voldoende werk om alles klaar te maken.
tijdens de rit zie je dat er goed gewerkt wordt aan de opruiming maar er is nog veel werk, en dat er een epidemie is , is eigenlijk wel een beetje te verstaan. ter illustratie zijn een paar foto's toegegevoegd

In de namiddag ben ik ook nog met mevr Esther naar het ziekenhuis geweest , ze mag maandag terugkomen voor een foto en een bloedanalyse. Hopelijk valt het mee. 

In het rode kruis had ik contact met de opvolger van Dr Hugo en wanneer ik uitlegde wat we aan het doen waren en dat we problemen hadden om ons materiaal van België naar hier te krijgen wou hij me iets laten zien. Unicef had in de beginfase een school opgestart achter het tentenkamp en ze zijn daar nu al een paar maanden mee gestopt. De tenten en vooral de banken , een 50 tal stevige metalen schoolbanken staan daar niets te doen. Hij heeft alleen geen contacten met Unicef.  Ik zal proberen de vraag te stellen aan Unicef  om deze banken te recupereren. Het zou spijtig zijn moest dit verloren gaan.

In het rode kruis waren  ze blijkbaar ook niet vergeten dat ik reanimatielessen gegeven had en de manager vroeg me of ik nog een aantal lessen wou geven. Aangezien ik volgende week zaterdag vertrek zal alles heel snel moeten gaan. Ze gingen maandag beslissen of alles nog kon geregeld worden voor woensdag ,donderdag en vrijdagnamiddag na de werken in de school.

Na deze tocht naar het ziekenhuis heb ik nog een aantal gesprekken gehad met verschillende haitianen die allemaal hun verhaal eens doen.  Ik ben ook bij Julien op bezoek geweest en het was schrijnend om te zien in welke omstandigheden deze mensen moeten leven.  Er zijn in het straatbeeld nog een paar tenten behalve de grote tentenkampen en iedereen woont terug in zijn huisje of wat er van overschiet . Ook bij Julien zijn de muren gescheurd  en ik ben  zeker mocht er nu een aardbeving zijn er zouden weer heel veel slachtoffers zijn.  De heropbouw is gestart maar dan door privé personen met een beetje geld. De rest en dat is het grootste deel wacht af en hoopt op hulp van de overheid.

Het was alweer een leerrijke dag.

Ik heb internet tot een goed 6u00 als alles meewil. Dan sta ik een beetje vroeger op om alles eens  na te kijken en ik ben toch blij van een aantal mails of berichtjes te ontvangen vanuit het ziekenhuis.  Iedereen doet zijn best  om zijn  steentje (euro) bij te dragen, ongelooflijk tof.

Ik moet eerst naar de bank gaan om het geld af te halen.  Ik had mijn internationale pas niet bij en moest dus terug. De limiet is ook beperkt en daarom moet ik morgen nog eens gaan. Een hele belevenis.

Het hout was het belangrijkste om verder te kunnen werken maar de hoeveelheid was te groot om in 1 zelfs 2 keer te vervoeren met de pick up (het beestje is ook al 17 jaar) . We zijn er vandaag in geslaagd om 2 keer te rijden . Er wordt enorm gewerkt langs de straten , putten worden gevuld, zeer veel opruimers , veel kamions die afval wegvoeren uit de riolen. ’ t Gaat hier echt de goede kant op. Het is nodig ook want er is iets buiten Port au Prince een epidemie van cholera begonnen , er zijn al een aantal afgevoerd naar het rode kruis hospitaal en ook al een aantal doden.  Hygiene zal hier zeer belangrijk beginnen worden !

Juist vandaag zijn we gestopt  rond 12u30 aan een meeneem wegrestaurant , ik had er een beetje schrik van , toen wist ik nog niet van de cholera.  Normaal zou ik daar nooit stoppen maar julien verzekerde me dat ok was.  Een stuk gebakken kip, rijst , gebakken bananen, een schelletje tomaat en  een beetje witte kool. Zeer goed gekruid  . dit alles voor 100 gourdes = bij ons 2.5€ . toch goedkoop.

Langs de weg ron de middag zie je de schoolgaande jeugd lopen. Zeer kleurrijk, zoveel verschillende kostumen en allemaal vrij mooi.  Die kinderen komen echt proper,verzorgd naar school.  Men is langs de ene kant verplicht om naar school te gaan maar anderzijds als je niet genoeg geld hebt moet je hopen dat je een school vindt die je wil registreren.  Er zijn dus ook een groot aantal kinderen zonder kostuum , die niet naar school gaan. De minister van onderwijs , als ze die hier hebben , heeft nog werk, veel werk.

Bos Amis en boss Elie zijn al goed begonnen en gelukkig dat er weer materiaal is .  Er gaat hier niets verloren hoor. De muren moeten gesteund worden met betonnen stijlen want als je er tegen stampt  waggelt hij een beetje. Je mag je niet voor stellen dat we daarnaast de kleutertuin organiseren. Het ijzer voor de palen wordt gerecupereerd uit de afbraak van de kerk. Dit wordt rechtgeklopt , gezaagd en geplooid . En je moet niet denken dat er een disque of zaagmachine bij te pas komt. Er is meestal geen electriciteit en geen machines. Ieder plankje is handgezaagd… en ’t zijn er veel.   

Morgen vroeg moeten eerst geld afhalen en dan de dakplaten kopen en de rest van het hout ophalen. Rond de middag moet het materiaal volledig in orde zijn.  En dan kan ik terug meewerken.

Steunen kan steeds :

 benefiet haiti    BE87 7370 3056 0194     ieder euro wordt direct nuttig besteed !!

 (je kan en mag ook een email sturen naar g.vaniseghem@telenet.be  indien bijkomende info of reacties gewenst)

Gisteren record aantal bezoekers gehad op blog 33 op 1dag ; tof !

Gisteravond ben ik nog lang bezig geweest en heb ik geprobeerd zoveel mogelijk mensen te informeren en een beetje hulp te vragen.  John belde me vanmorgen om 5.15 maar ik kon niet antwoorden. Iedere morgen is de ontvangst hier slecht tot onbestaande.  Hij wou weten hoe het met me was en me melden dat hij een aanzienlijke som gestort had op de rekening benifiet Haiti , waarvoor  hartelijk dank . We kunnen weer een beetje materiaal bijkopen en hopen dat er nog mensen zijn   zoals John en Rita. Na hun eigen investeringen nog dit doen , dit getuigt van veel medeleven met de bevolking hier, chapoo !!  

Ik had gisteravond met boss amis al afgesproken om de dakgoot te kopen met mijn eigen geld en ben deze morgen met boss amis naar de “winkel” geweest iets verder in de straat. De aankoop bestond uit 8 buizen van 3 m pvc van ongeveer 110mm . Een dakgoot  zoals wij die kennen is hier veel te duur daarom nemen ze een pvc buis  en zagen ze er een stuk uit . De fixatie gebeurt met hout, allemaal een beetje anders dan bij ons maar aangepast aan de noodzaak en financiële middelen en toch goed.

In de school had ik nog een gesprekje met juffrouw Julie, de juf van de 6 jarigen.  Ze had nu hoofdpijn en zag er bezorgd uit. Ze woont hier in port au prince maar komt van ver buiten de stad. Op haar 20jaar had ze een kindje die nu 8 jaar is maar de vader  heeft haar verlaten. Ze verdient hier als leerkracht 100 dollar /maand en huurt hier een huisje. Omdat ze haar kindje niet voldoende kan opvoeden (eten , kledij, schoolmateriaal … ) verblijft haar kindje bij haar ouders. Iedere vakantieperiode kan ze haar dochtertje gaan bezoeken omdat de afstand te groot is. Nu had ze een telefoontje gekregen dat haar kindje hoge koorts had …  Ze wil bij haar dochtertje zijn en overweegt om een eigen schooltje te beginnen op het platteland. Zoals bij ons heb je ook een beetje geld nodig om iets op te starten; aankoop van een beetje grond ,opbouw van een kleine structuur….. en daar wringt  ook bij haar het schoentje.  Ze verdient te weinig om veel opzij te leggen, lenen bestaat hier niet ….  En zo heeft Iedereen  zo’n beetje zijn verhaal. 

Pastor Ernst had me beloofd om Port au Prince en omstreken een beetje te leren kennen. We maakten een vrij lange tocht tot op de top van de berg die ik ook in het hospitaal zag. De view was heel mooi , spijtig dat het mistig was. Aan de kraamkes te zien is dat een toeristische plaats. De pastor zei dat er vroeger verrekijkers stonden maar ze zijn allemaal gestolen.  Ik had tot hiertoe enkel de minder goede dingen van haiti gezien. Hier stonden nog vrij mooie huizen en was het allemaal veer verzorgder. We zijn dan in het museum van de baptisten binnen geweest en daar lagen alle munten van alle landen ook onze Belgische frank en zelfs centiem.   Het was een korte maar leerrijke uitstap .

In de school is nu al het materiaal opgebruikt en met het gestorte geld vandaag kunnen we toch morgenvroeg toch al een beetje ander materiaal halen. T zal nog een beetje werken worden.

Om 7u ben ik met Lundi naar het rode kruis hospitaal gegaan om een bezoek te brengen en om hulp te vragen voor Esther (borstamputatie ) en mr D’haiti (hoofdtumor) . Er waren nog een paar duitsers aanwezig  waar ik 7 maanden geleden ook mee heb samengewerkt .  Er waren nog een groot aantal lokale plaatselijke dokters , verpleegkundigen ,  logistieke, psychosociale opvang,.. die me wel nog kenden.  Vooral van de cpr course die ik toen gegeven had.  In ieder geval  , het was een aangenaam weerzien.  Er waren 2 verpleegkundigen  waar ik nog mee werkte op mijn afdeling aanwezig  en Olange ,een van hen,  zei trots dat ondanks dat het ziekenhuis al goed afgebouwd is en ward 4 gesloten is ,  alle verpleegkundigen van mijn afdeling  zijn mogen blijven. Daar ben ik ook een beetje fier op.  

Het ziekenhuis heeft al goed werk geleverd maar de situatie is nog een beetje of nog erger dan in de tijd dat wij er waren. Er is geen samenwerking of contact met de andere ziekenhuizen in port au  Prince . Ik vroeg info omtrent de behandelingsmogelijkheden in port au prince voor de 2 patiënten  die ik ken maar Dr Hugo (ik ken zijn achternaam niet)  , nu medisch diensthoofd , kon me niet verder helpen . Aangezien hij ook aanwezig was en meegeholpen heeft bij de operatie van Esther wist hij wel over wie ik het had.  Hij was wel verwonderd dat ze zo goed uit zag. Een voorstel van hem is om haar te laten onderzoeken door een “expert” gynaecoloog en haar advies in te winnen.  Wat Mr D’haiti betreft , het dossier kent hij heel goed. Hij heeft hem zelf nog onderzocht maar zegt dat hij niets meer voor hem kan doen. Ik vroeg hem de diagnose maar hij zei ook dat hij geen echte diagnose kan stellen.  De enige service die het hospitaal kan bieden is de verzorging van de wonden en hij zou antibiotica opstarten.  De reden waarom Mr.D haiti niet meer naar het hospitaal komt voor verzorging is omdat er geen enkele dr of verpleegkundige wil helpen en een beetje schrik heeft van zijn wonden. 

Het ziekenhuis heeft wel  tot eind augustus  51382 mensen gratis geholpen  via de eerste opvang , ongeveer 300 /dag . 7460 patiënten hebben een opname gehad en er zijn 1724 operaties uitgevoerd.

1522 geboorten maar ook 314 overleden personen. Het ziekenhuis speelt ook een belangrijke rol in het   vaccineren , 8552 mensen hebben een vaccin gekregen.

Sociaal speelt het rode kruis ook een grote rol , tot eind augustus betaalde het rond de 200 000 usd aan salaris voor de lokale bevolking.  Maar in december gaat het hospitaal onherroepelijk dicht . Nu moet men beginnen zoeken waar patiënten terecht kunnen maar men heeft geen contacten met andere ziekenhuizen.  Dr Jan Goossens had in februari reeds een het probleem aangehaald en een aantal contacten gelegd met andere ziekenhuizen, blijkbaar is alles verloren gegaan met de wisseling van manager en medisch diensthoofd.    . 

Het rode kruis van Duitsland  voorziet wel een beperkte samenwerking met een kraamkliniek in de buurt.

Ik had ook contact met de verantwoordelijke van de voetbalschool Mr Aneas , We hebben zondagnamiddag afgesproken om de talenten te bekijken gedurende een wedstrijd.  Men zou dolgraag een aantal tornooien spelen in belgie  en de meest getalenteerde een betere opleiding aanbieden. Ik zal de mogelijkheden bekijken ; ik mag hier ook trainer worden van de federatie maar dan moet ik een jaartje arbeidsonderbreking vragen….

In de school zijn we spijtig genoeg het laatste materiaal aan het opgebruiken.  Er zijn helaas nog een aantal zaken die moeten afgewerkt worden om de huidige structuur te beschermen tegen regen en zon  en daarbij ook de kindergarden te overkappen.  Indien er geld gestort wordt op de rekening kan ik het hier afhalen , ik hoop in alle stilte op een beetje steun , we hebben ongeveer 2000 euro nodig om dit af te werken en ik heb nog iets meer dan een week.
morgen is er weer een andre dag

De school heeft zich al een beetje georganiseerd en nu hoopt men ook dat de leerlingen stilaan terugkomen .Er was immers geen echte zekerheid dat de school kon herbeginnen. De lokalen vroeger waren op de verdieping van het kerkgebouw . Dank zij jullie bijdrage is er hier toch een schooltje.

Het niveau van de school mag zeker gezien worden, er wordt hier ernstig lesgegeven. De leerlingen komen vanaf hun 2 jaar naar de kindergarden tot 5 jaar. Vanaf hun 4 jaar leren ze lezen , schrijven en tellen. Een kindje van 6 die naar het lager gaat kan dus al heel wat. Men kan in deze school les volgen tot uw 18 jaar. Dan kan je op niveau secundair nog een aantal jaar volgen zoals filosofie ,wetenschappen,.. ter voorbereiding van eventueel universiteit en daar begint het mis te lopen.

Er zijn drie types universiteiten in Port au Prince :

- de staatsuniversiteit met de verschillende faculteiten waarvan de meeste een niet zo een sterke reputatie hebben

- minstens een drietal uitstekende privé-universiteiten met verschillende faculteiten : Quisquya, Notre dame , Adventisten

- verder een aantal dubieuze commerciële instituten die meer op geld uit zijn dan op geld dan om  een goede vorming te verzekeren

helaas stijgt de prijs samen met de aangeboden kwaliteit, maar als men kan betalen heeft men geen probleem om zich in te schrijven en deel te nemen aan de inschrijvingsexamens die ook serieuzer worden naar gelang de kwaliteit van de universiteit  toeneemt.

Je moet dus geld hebben wil je een goede opleiding kunne krijgen.

Hier in de school betaalt een student 250 gourdes inschrijving = ongeveer  6 Amerikaanse dollar per maand .  Vorig jaar waren er een 300 tal inschrijvingen, voorlopig zit men aan 137 maar iedere dag komen er bij. Van de 137 zijn er echter 40 die niet kunnen betalen. En er zijn er zo nog veel die zich niet laten inschrijven omwille van het financieel aspect.  Een leerling moet ook instaan voor zijn eigen materiaal : aankoop boeken,  schrijfgerief, schriften .. . Ook hier zijn er problemen  zodat niet iedereen dit kan aankopen. De school probeert bij te springenwaar mogelijk maar heeft het financieel ook moeilijk.  Een leerkracht hier verdient een 800gourdes = 100 Amerikaanse dollar per maand en wordt door de school betaald. Het leven is hier wel minder duur dan bij ons maar bijv materialen die we nodig hebben om de school te herbouwen kosten bijna evenveel als bij ons.

Ik had ook nog een gesprek met pastor Ernst ivm de aankoop van het nodige materiaal voor de afwerking . Voorlopig heeft men spijtig genoeg het geld niet en is het dus een beetje afwachten. Er is de hoop dat er nog een beetje van ons komt maar dat hangt van jullie af…

In de voormiddag had ik ook tijd om het gezin op te zoeken waarvan ik in maart in mijn laatste minuten nog  het pasgeboren kindje kon begroeten. De moeder Esther was nog herstellende van een borstamputatie. Ik had toen een speciale band met die familie , haar man en grootmoeder omdat ik iedere dag instond voor haar verzorging.  Het was een onaangekondigd bezoek en de ontvangst was hartelijk . Het kindje Youmerly ,waarvan ik de naam nog niet kende, zag er goed uit en is een mooie baby van 7 maand . Esther heeft echter toenemende pijn aan de schouder . Ik ga morgen uitzoeken waar ik haar kan laten onderzoeken. Na de borstamputatie is er geen enkele follow up geweest . Ik voeg ook een  beetje foto’s toe ivm dit weerzien. Men vroeg me of ik de bon papa wou zijn van dit kindje , een beetje de peter . Ik was heel content van het kindje zo goed terug te vinden, als je dan ziet in welke omstandigheden deze mensen hun kinderen moeten opvoeden ….

’ S Avonds nam ik deel aan de viering in de kerk en Pastor Ernst vroeg de mensen om te bidden voor mij en mijn familie ,  alsook voor john en Rita en de Belgen die het mogelijk maakten dat hun kinderen hier weer naar school  kunnen gaan. Ik kan u verzekeren , het was een speciaal moment als iedereen luidop met de handen geheven gedurende een 5 tal minuten aan het bidden is voor u.

Nadien had ik ook nog een vrij lang gesprek met Edner , een verantwoordelijke van het Haitiaanse rode kruis. Hij had het ook heel druk de laatste dagen, door de vele regen zijn er een paar grondverzakkingen  en terug een 5 tal doden waaronder een kindje van 3 maand.  Er zijn ook nog een aantal kinderen vermist waarvan men vermoed dat ze meegesleurd zijn in een afgrond. Edner wil ook verder studeren in België en heeft hiervoor al wat geld opzij gezet. Hij wil eerst ter plaatse komen zien in de winter wat zijn mogelijkheden zijn.   Als rode kruis medewerker zou hij ook grrag in ons land gedurende zijn studies participeren; 

Weeral een hele boterham , hopelijk tot morgen.

We hadden van ’s morgens weeral geen elektriciteit maar dat hebben we overdag niet nodig. We werken toch niet met machines.

De eerste schooldag in het nieuwe schooltje… benieuwd hoe ze reageren; S’morgens moesten eerst nog de banken verhuisd worden van de kerk naar de school (een 50 tal meter) en daarna kwamen de studentjes met trosjes toe . Het was een beetje zoeken en ieder groepje zocht hem een lokaaltje. Er was wel een beetje wanorde maar nadat er met de schoolbel gerinkeld werd kon de echte toewijzing van de klassen beginnen. Iedereen zag er tevreden uit. Men zei me dat er veel scholen vernield waren en dat er wel lesgegeven wordt in bepaalde structuren maar de school die zij hebben is , dat heeft niemand. Toch een compliment en waardering voor jullie bijdrage.

Maar,er zijn nog plannen en na een korte bespreking met Pastor Ernst en directeur Milhomme werd besloten dat ik een inventaris kon opmaken van het nodige materiaal. Ze hebben blijkbaar gezien dat ik het nodige materiaal goed bereken ( toch leuk voor dat vertrouwen). We kunnen nog een beetje verder werken met het resterende materiaal maar dat was berekend op de binnenstructuur en niet op de verdere uitbreiding. De voorziene werken zijn een overkapping voor en achteraan zodat de regen en zon voor geen hinder zorgt en een overkapping voor de resterende open ruimte zodat de kindergarden daar kan plaatsnemen. 

Ik werd daar ook plots bij een boze gebuur geroepen die vaststelde dat het water tijdens de regenvlagen en met een beetje wind op zijn domein terecht kwam. Ik was verantwoordelijk voor de constructie zei hij ,dus ik moest dat oplossen. Na een discussie heen en weer met de directeur en de man heb ik gezegd dat we het zullen oplossen met een dakgoot . Die man had natuurlijk overschot van gelijk. Want er kan een pak water van dat dak komen als het hier eens regent.

Tijdens de speeltijd was ik aan het opmeten en berekenen en de studentjes kwamen bij mij en begonnen te voelen aan mijn haar ( zo zacht en wit ) en mijn neus ( een beetje lang) en haar op mijn armen en benen ,dat was ook raar ,  dat hebben ze ook niet . Ze hebben allemaal hun naam op mijn boek geschreven , mijn naam is blijkbaar heel moeilijk uit te spreken . Er wordt altijd gept gezegd. 

Tijdens de speeltijd had men iets te drinken of te eten mee van huis en iedereen was aan het spelen. Er zat een meisje niet ver van mij op de grond gewoon te kijken. Ik vroeg of ze triestig was en ze zei ja, ik ben triestig. De reden was dat ze niets mee had gekregen om te eten of te drinken . En zo waren er nog een paar.

Directeur Milhomme zei me dat ze toch een aantal kinderen toelaten zonder dat ze kunnen betalen. Ze krijgen ook een uniform maar ze zijn beperkt in hun mogelijkheden.. Er moeten immers voldoende studenten zijn die betalen omdat ze anders hun leerkrachten niet kunnen betalen. Hij vroeg eigenlijk hulp voor die kindjes, een beetje hulp per kind. Mochten er mensen zijn die zich geroepen voelen om een kindje te ondersteunen in deze school dan zou dit zeker een nuttige investering zijn met een persoonlijk tintje. Ik ga zeker het kostenplaatje navragen.

In de namiddag was boss Amis niet tevreden omdat er geen materiaal was om de andere zaken op te starten. Men weet hoeveel materiaal er nodig is en hoeveel het ongeveer zal kosten; Rond de 2500 Amerikaanse dollar maar ik heb geen geld meer, anders ging ik er direct om.Nu moet men zien aan het geld te geraken en beslissen om het daaraan te besteden. , het is een beetje afwachten. Het enige wat ik nog kan doen is eens kijken hoeveel die dakgoot kost en eventueel met mijn eigen geld betalen.

’s Avonds was er alweer geen elektriciteit , het begint zo een beetje gewoonte te worden. Er volgde dan nog een onweer van een uur of 3 zodat het donker en vrij stil was in de omgeving. Gelukkig had ik terug een kaarsje en zag ik een beetje licht in de duisternis.

Toch kreeg ik bezoek van een jongeman van 20 , een verstandige kerel, die me zijn situatie kwam uitleggen en een beetje hulp zocht om te kunnen verder studeren. Hij zou graag een zeer goede opleiding krijgen om daarna zijn land op een gepaste wijze te kunnen helpen. Journalistiek geniet zijn voorkeur maar ook andere vakken zoals psychologie , sociologie zijn interessevakken.

 Hieromtrent heb ik ook een email gestuurd naar het Belgisch consulaat hier in Haiti om een beetje info ivm de situatie  hier en welke  de mogelijkheden zijn om naar België of een ander land te gaan studeren. Ik heb de jongeman niets beloofd alleen dat ik me zal informeren in functie van een mogelijke oplossing. Er zijn hier veel dergelijke jonge personen met een aantal ambities om te studeren , maar met gebrek aan mogelijkheden om dit te verwezenlijken.

Dus al bij al toch weer een gevulde dag.

Hopelijk kunnen we morgen materiaal halen, afwachten maar … mochten er ondertussen nog mensen willen ondersteunen dan is dit zeker welkom en kan dit zeker op het rekeningnr van benefiet haiti    BE87 7370 3056 0194     ieder euro wordt direct nuttig besteed !!

 (je kan en mag ook een email sturen naar g.vaniseghem@telenet.be  indien bijkomende info of reacties gewenst)

Na een zeer onrustige nacht vol met donder ,bliksem en regen kan ik me  klaarmaken om om 6u de dienst ij te wonen. Men is al van 4u bezig om de banken in het droge te zetten en de vloer te vegen. Er zou tengevolge van de regen en bliksem een huis ingevallen zijn met 6 doden als gevolg. Na de viering moet er verder gewerkt worden en er is heel wat volk aanwezig, ook vrijwilligers deze keer. Pastor Ernst kwam me echte halen en nodigde me uit om een maaltijd bij hem thuis bij te wonen ter ere van het afscheid van Pasto Casius. Na 4 jaar gaat hij terug naar zijn vrouw in de verenigde staten.  Het was een eer voor mij om dit te mogen meemaken. Er werden veel vragen gesteld over Belgie en ik werd een beetje wijzer over Haiti
Ik had ondertussen ook gesproken met de directeur en men heeft besloten om ploegbaas Amis tot het einde van het jaar aan te nemen om de overige werken uit te voeren. Ze weten nu dat ik geen geld meer heb en enkel mijn diensten kan aanbieden . De werken zullen echter niet stilvallen en men zal materialen aankopen als er geld ter beschikking is, toch goed nieuws.
De werken zijn goed vooruitgegaan en ‘s avonds was er in de kerk een soort vrij podium waar iedereen zijn ding mocht komen doen.  De elektriciteit moest via een generator maar deze was te zwak en viel altijd uit .Maar iedere keer als de elektriciteit uitviel begonnen ze te dansen en te zingen. De kleintjes kwamen me halen om mee te dansen en moesten eens met mij op de foto. Nog later , rond 20u zijn we nog een wandeling gaan maken en er was een privé feest van een groep van de kerk, ook daar was er een soort vrij podium maar voor volwassenen. Er waren een aantal leuke dingen bij. Iedereen is hier heel vriendelijk en tot heden heb ik hier geen onveilig gevoel , ik leef hier als enige blanke in deze gemeenschap .
Straks om 7u is de eerste schooldag in de nieuwe school , tot 11u is er les en dan doen we verder. Ik ben eens benieuwd naar de reacties..Ik zal nog proberen een aantal fotootjes toe te voegen en dan nog een beetje slapen; het is hier 2u20 maar er was nu pas elektriciteit en dan moet je e een beetje van profiteren.
tot morgen